"Το χωράφι ήταν το σπίτι μιας οικογένειας από πέρδικες που συνεχίζουν να ζουν εκεί".
Το οικόπεδο βρίσκεται στη θέση Άγιος Γιάννης στην Δ.Κ. Κώστου του δήμου Πάρου. Έχει προσανατολισμό νοτιοανατολικό στη μεγάλη πλευρά, με θέα προς την θάλασσα και τον κόλπο της Νάξου. Το κτίριο ακουμπά στην πλαγιά του λόφου και προσαρμόζεται στις τοπογραφικές καμπύλες, ακολουθώντας τη μορφολογία του εδάφους۰ στη δυτική πλευρά είναι σχεδόν υπόσκαφο. Οι τεθλασμένοι τοίχοι παραπέμπουν στις πεζούλες που συναντάμε στις Κυκλάδες, συγκροτώντας ένα κέλυφος, το οποίο διατηρεί ευνοϊκό μικροκλίμα σε κάθε καιρική συνθήκη.
Στη δυτική πλευρά και στο υψηλότερο σημείο του οικοπέδου διαμορφώνεται μια είσοδος / κατάβαση, η οποία οδηγεί στην καρδιά της κατοικίας. Ένας διαμήκης διάδρομος συνδέει τα δωμάτια της κεντρικής κατοικίας προσφέροντας καρέ καρέ θεάσεις προς το ακρωτήρι του Κέφαλου στην Πάρο και τη γειτονική Νάξο, μέσα από τα επιλεγμένα ανοίγματα της νοτιοανατολικής όψης της κατοικίας. Η κατάβαση προς το εσωτερικό και στη συνέχεια προς το μεγάλο εξωτερικό πλάτωμα των χώρων διημέρευσης είναι μια σταδιακή μετάβαση προς τα καδραρισμένα τοπόσημα του Αιγαίου μέσα από την κατοικία και την πανοραμική θέα από το πλάτωμα: η Νάουσα, η χώρα της Νάξου, το ακρωτήρι Αντικεφάλου, η δυτική πλευρά της Νάξου, το Καστράκι, η Ηρακλειά και η Ίος απλώνονται μπροστά στα μάτια του κατοίκου / θεατή.
Οι στρωμένες με μωσαϊκά αυλές διαμορφώνονται δίπλα στους χώρους διημέρευσης και ακολουθούν τη φυσική κλίση του εδάφους. Η περίκλειστη αυλή στη δυτική πλευρά συνδέεται άμεσα με το καθιστικό, το οποίο μαζί με την κουζίνα και τα δύο υπνοδωμάτια έχουν θέα προς τη θάλασσα. Σε χαμηλότερο επίπεδο τοποθετείται υπόσκαφος ξενώνας.
Έχει δοθεί έμφαση στην "πέμπτη" όψη, δηλαδή στην όψη των δωμάτων. Το στοιχείο της επανάληψης και της τυποποίησης των ανοιγμάτων κυριαρχεί στο σχεδιασμό.
Η κατοικία έχει τη διττή μορφή μιας αρχιτεκτονικής που εντάσσεται στις γεωμετρίες του τοπίου και ενός τοίχου που δημιουργεί χώρους κατοίκησης, εκφρασμένου ως μία όψη που οριοθετεί τα επίπεδα και παράλληλα οργανώνει χώρους διημέρευσης και θέασης. Ο σχεδιασμός δεν ακολουθεί την παραδοσιακή παράταξη κυβικών όγκων, αντίθετα, ορίζει πίσω από ένα λευκό τοίχο μια σειρά από αίθρια, πορείες, περίκλειστες αυλές, καταβάσεις και κλίμακες, που συνδέουν επίπεδα κίνησης και οπτικές.
Η αρχιτεκτονική έκφραση γεννιέται χρησιμοποιώντας στοιχεία του περιβάλλοντος, συμπληρώνει τα κενά επαναπροσδιορίζοντας ανάγκες, εικόνες και ειδικότερα χώρους κατοίκησης. Λειτουργεί συμπληρωματικά - προσθετικά, σφιχταγκαλιάζει την επιφάνεια του τοπίου, ριζώνει πάνω του, γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι του.

Η καφετέρια "The Block" βρίσκεται στην κεντρική πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, ολοκληρώθηκε το 2021. Το έργο αφορά ανακαίνιση υπάρχουσας καφετέριας και εστιατορίου, καθώς και τη δημιουργία νέου υπαίθριου χώρου εστίασης. Η πρόκληση στο έργο ήταν, να δημιουργηθεί ένας αρμονικός και φιλόξενος χώρος που θα μπορούσε να υποστηρίξει ένα μεγάλο αριθμό φοιτητών και να προσαρμοστεί σε διάφορες λειτουργίες. Η καφετέρια χωρίζεται σε τρεις διακριτές ζώνες.
Στο βαθύτερο μέρος της εσωτερικής παρέμβασης, είναι ένας διαχωρισμένος χώρος που φιλοξενεί εκδηλώσεις και παρουσιάσεις από τη σχολή μαγειρικής του πανεπιστημίου. Ο συγκεκριμένος χώρος είναι διαρρυθμισμένος ως εστιατόριο με ανεξάρτητα τραπέζια, καθίσματα και μπαρ. Η μόνη πηγή φωτός που υπήρχε στην υφιστάμενη κατάσταση ήταν ένα εξαγωνικός φεγγίτες κεντρικά του χώρου.
Στην πρόταση ιδέα του φεγγίτη ενισχύεται με την εγκατάσταση του συστήματος ενισχύεται με ένα κυκλικό κάθισμα μπαρ και μια ζαρντινιέρα. Μαζί αυτά τα δύο χαρακτηριστικά δημιουργούν μια κεντρική σύνθεση που οργανώνει τον χώρο γύρω της.
Η τραπεζαρία αποτελεί το πιο πολυσύχναστο και κεντρικό μέρος της καφετέριας. Περιλαμβάνει καντίνα, καφέ και ζεστό μπουφέ. Για την οργάνωση της μεγάλης ροής του κόσμου και τον διαχωρισμό μεταξύ του καθιστικού χώρου και της ουράς φαγητού, οι αρχιτέκτονες χρησιμοποίησαν ελαφριές μεταλλικές κατασκευές και ανθώνες. Κατά μήκος της βεράντας εγκαταστάθηκαν μεγάλα συρόμενα παράθυρα, τα οποία με το άνοιγμα τους ενώνουν τον εσωτερικό με εξωτερικό χώρο.
Στον εξωτερικό χώρο, σκοπός ήταν η διακριτική χωροθέτηση μιας εκτεταμένης καθιστικής ζώνης με στεγασμένο χώρο, σε σχέση με το υπάρχον κτίριο. Ένα σετ από τρεις μινιμαλιστικές λευκές πέργκολες δημιουργήθηκε σαν φίλτρο μεταξύ του χώρου του parking και της καφετέριας. Ο καθιστικός χώρος και οι ανθώνες τοποθετούνται με τρόπο, ώστε να δημιουργήσουν άνετους χώρους που δεν παρατηρούνται εύκολα από την πλευρά του parking, διατηρώντας μια ιδιωτικότητα στις πέργκολες. Στο δάπεδο τοποθετείται decking καθ’ όλη την έκταση του εξωτερικού χώρου για να οριοθετήσει την τραπεζαρία από την υπόλοιπη πανεπιστημιούπολη.
Μια χαλαρή και ανάλαφρη ατμόσφαιρα δημιουργείται στο έργο μέσα από μια μίνιμαλ παλέτα υλικών από λευκά, τσιμεντένια και δρύινα φινιρίσματα, άφθονη χρήση φυτών και μια πινελιά χρώματος στην ταπετσαρία των καθισμάτων.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΩΝ ΥΛΙΚΩΝ
ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΡΤΙΟΤΗΤΑ

Σε χώρες, όπως η Ελλάδα, στις οποίες οι καιρικές συνθήκες επιτρέπουν την παραμονή σε εξωτερικούς χώρους τουλάχιστον κατά τη μισή διάρκεια του χρόνου, οι υπαίθριοι χώροι των καταστημάτων εστίασης αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα ενός εστιατορίου. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, με την απαγόρευση του καπνίσματος στους εσωτερικούς χώρους και την πρόσφατη πανδημία COVID-19, οι χρήστες επιδιώκουν όλο και συχνότερα τους υπαίθριους χώρους, ακόμη και κατά τους χειμερινούς μήνες. Αντίστοιχα, οι ιδιοκτήτες των εστιατορίων στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν τους πελάτες τους και να εξασφαλίσουν τη λειτουργική και οικονομική βιωσιμότητα των επιχειρήσεών τους επενδύουν περισσότερο στη διαμόρφωση των υπαίθριων χώρων σε σχέση με παλαιότερα, εγκαθιστώντας τις κατάλληλες υποδομές για ετήσια χρήση και εξασφαλίζοντας λειτουργικά και αισθητικά μια εντύπωση αντίστοιχη με αυτήν της παραμονής στους εσωτερικούς χώρους. 

Η αρχιτεκτονική ταυτότητα της περιοχής της Νίκαιας αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ελληνικού αστικού τοπίου. Κύριο ζητούμενο της σύνθεσης αυτής είναι ο επαναπροσδιορισμός του εσωτερικού μιας τυπικής κατοικίας.
Η ενίσχυση της αντίθεσης και η δημιουργία ενός νέου λεξιλογίου ήταν βασική προϋπόθεση για τη σχεδίαση του χώρου. Σχεδιαστικό εργαλείο αποτέλεσε η καμπύλη γραμμή ώστε να ενισχυθεί η φυσική ροή της κίνησης στο χώρο, βιώνοντας τον ως μια τοπιακή συνθήκη σημείων και καμπυλών.
Μεγαλύτερη πρόκληση αποτέλεσε η δημιουργία των χώρων ώστε να είναι λειτουργικοί αλλά να δημιουργούν, ταυτόχρονα, την αίσθηση μιας λευκής ουτοπίας. Ο φωτισμός τοποθετείται με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπογραμμισθούν οι γεωμετρίες της σύνθεσης ενισχύοντας τις αντιθέσεις μεταξύ εσωτερικού-εξωτερικού, ενώ δίνει τη δυνατότητα ένδυσης του λευκού χώρου με όποια χρωματικότητα θα ήθελε να βιώσει ο χρήστης την εκάστοτε στιγμή.

Αυτή η παραθαλάσσια πολυκατοικία πέντε κατοικιών βρίσκεται σε γωνιακό οικόπεδο στα νότια προάστια της Αθήνας, στην πύλη της αθηναϊκής ριβιέρας. Έχει θέα στην παραλία προς την Αίγινα και τους μακρινούς λόφους του Πόρου, ενώ πίσω της υψώνεται ο Υμηττός.
Αποτελείται από τέσσερα διαμερίσματα που βρίσκονται εκατέρωθεν ενός χώρου υποδοχής τριπλού όγκου, ο οποίος παρέχει πρόσβαση σε διαμορφωμένους κήπους με διπλές πισίνες μπροστά. Ένα ρετιρέ δύο επιπέδων εκτείνεται σε όλο το πλάτος του όγκου, σε υποχώρηση από την άκρη του κτιρίου.
Το μπροστινό μέρος του κτιρίου παρουσιάζει μια πολυεπίπεδη προσέγγιση με εκτεταμένα υαλοστάσια, υποστυλώματα σε υποχώρηση και κινητά πετάσματα που μετριάζουν το έντονο φως και παρέχουν ιδιωτικότητα, ενώ επιτρέπουν στους εσωτερικούς χώρους να ανοίγουν προς τη θέα. Αντιθέτως, το πίσω μέρος του κτιρίου διαθέτει μια συμπαγή πρόσοψη με μικρά ανοίγματα, για απομόνωση από τους γείτονές του στο πλάι και πίσω. Ο σχεδιασμός της μπροστινής πρόσοψης δίνει έμφαση στο παιχνίδι οριζόντιων και κατακόρυφων χαράξεων. Τα καθαρά, λευκά φινιρίσματα και οι σχεδόν κλασικές συμμετρικές αναλογίες του κτιρίου αντικατοπτρίζουν μια σύγχρονη αρχιτεκτονική προσέγγιση, που βασίζεται στην κλιματικά κατάλληλη μεσογειακή παράδοση, αλλά εκφράζεται με μια γλώσσα διαχρονικού μινιμαλισμού.
Βασικά ζητούμενα του πελάτη ήταν η δημιουργία ενός ευέλικτου διαμερίσματος, που θα μπορούσε εύκολα να φιλοξενήσει μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις και επίσης να προσφέρει μια αίσθηση οικειότητας όταν δεν υπήρχαν επισκέπτες. Χρειαζόταν επίσης ένα χώρο σαν γκαλερί, που θα μπορούσε να φιλοξενήσει και να παρουσιάσει έργα τέχνης. Το ρετιρέ οργανώνεται γύρω από έναν μεγάλο, κεντρικό όγκο, που λειτουργεί ως ο κύριος χώρος διαβίωσης και γκαλερί. Ο όγκος του ανταποκρίνεται στην κλίμακα της θέας, ενώ οι μεγάλες μηχανοκίνητες γυάλινες συρόμενες πόρτες και οι κινητές σίτες "χωνεύονται" στους τοίχους, θολώνοντας τα όρια μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.
Γύρω από αυτόν τον κεντρικό όγκο διατάσσονται απλοί όγκοι, ενώ τα μεγάλα οριζόντια ανοίγματα διατηρούν μια αίσθηση ελαφρότητας στον σχεδιασμό. Οι χώροι διαβίωσης αντιπροσωπεύουν μια εκλεπτυσμένη αλληλεπίδραση συμπαγών και κενών στοιχείων, με επίπεδα που "γλιστρούν" το ένα μέσα στο άλλο και τέμνονται, δανειζόμενοι χώρο το ένα από το άλλο, ενώ δημιουργούν ενότητα και συνοχή. Οι λειτουργίες ορίζονται διαισθητικά και ενισχύουν την ικανότητα των διαφόρων χώρων να παρέχουν ξεχωριστές εμπειρίες.
Το σαλόνι και η τραπεζαρία είναι "κρυμμένα" στις δύο πλευρές του κεντρικού όγκου, για να δημιουργήσουν πιο οικείους κοινωνικούς χώρους. Πίσω από την τραπεζαρία βρίσκεται μια κουζίνα, με δυνατότητα διαχωρισμού. Ένα επιπλέον δωμάτιο/εφεδρικό υπνοδωμάτιο τοποθετείται πίσω από το σαλόνι στην άλλη πλευρά. Τα υπνοδωμάτια βρίσκονται εκατέρωθεν του διπλού όγκου στο επάνω επίπεδο. Χωνευτές συρόμενες θύρες καθιστούν δυνατό το άνοιγμα του επάνω επιπέδου, έτσι ώστε ο συνολικός χώρος να μπορεί να λειτουργεί ως ενιαίος, χωρίς εσωτερικές διαιρέσεις μεταξύ των άνω και κάτω περιοχών, αλλά να μπορεί και να περικλείεται για ιδιωτικότητα.
Μια κομψή, εκλεπτυσμένη προσέγγιση χαρακτηρίζει το εσωτερικό του ρετιρέ και τη βεράντα του. Έχει γίνει συνειδητή προσπάθεια για να αποφευχθούν οι υπερβολικές λεπτομέρειες και να μειωθεί ο οπτικός θόρυβος.
Η παλέτα φυσικών υλικών από ξύλο και πέτρα σε όλο το εσωτερικό συνδυάζεται με λευκό και τονίζεται με μπρονζέ στοιχεία, όπως το "φρύδι" από ινοτσιμέντο που πλαισιώνει τον διώροφο όγκο. Η γλώσσα των οριζόντιων και κατακόρυφων επιπέδων που χαρακτηρίζει την αρχιτεκτονική συνεχίζεται στο εσωτερικό, όπου οι τοίχοι, τα χωρίσματα και τα ντουλάπια διαβάζονται επίσης ως απλά επίπεδα. Οι λεπτομέρειες έχουν περιοριστεί σε καθαρές επιφάνειες, άψογα ενσωματωμένα ντουλάπια, συνεχείς οροφές και μεγάλα πλακίδια δαπέδου από ψαμμίτη. Το εσωτερικό ανοίγεται σε μια περιμετρική βεράντα, προστατευμένη από μια λεπτή πλωτή οροφή, η οποία περιλαμβάνει πισίνα με δάπεδο από ψαμμίτη. Μονόστηλες πέργκολες τοποθετούνται συμμετρικά και παρέχουν καταφύγιο για φαγητό στο ύπαιθρο, καθίσματα και ψυχαγωγία δίπλα στην πισίνα. Ημιπερατά πετάσματα που τυλίγονται γύρω από τη βεράντα επιτρέπουν τη διαχείριση της ιδιωτικότητας, του κλίματος και της θέας, με τις περσίδες τους σε γωνία για να αφήνουν τη θέα όπου είναι δυνατόν. Τα γυάλινα κιγκλιδώματα διασφαλίζουν ότι η θέα στη θάλασσα μπροστά είναι απρόσκοπτη. Αυτή η αυστηρή και πειθαρχημένη προσέγγιση της αρχιτεκτονικής και του εσωτερικού σχεδιασμού ενισχύει την καθαρότητα των όγκων και δημιουργεί μια αίσθηση κομψότητας. Η περιορισμένη παλέτα και οι διακριτικές αποχρώσεις δημιουργούν ένα μινιμαλιστικό περιβάλλον με μια αίσθηση ελευθερίας. Μια κατάλληλη αρχιτεκτονική απάντηση στη φυσική μεσογειακή ομορφιά του τοπίου.

Point Supreme were founded in Rotterdam in 2008 by Greece-born Marianna Rentzou and Konstantinos Pantazis after living and working in Athens, London, Brussels, Tokyo and Rotterdam (OMA, MVRDV). They have won 1st prize in various international competitions such as for a Social Housing in Trondheim, the Faliro Pier in Athens, a sheltered public space in Tel Aviv (built), a Firestation in Belgium (built), the new Architecture school in Marseille and an Artists Centre in Genk (both under construction).
They regularly publish self-initiated projects for Athens. Their work has been exhibited at the Venice Biennale, The Chigaco Biennale and the Lisbon Triennale among others and has been published in three books: ‘Athens Projects’, (Graham Foundation, 2015), ‘Radical Realities’ (Divisare, 2017) and a dedicated issue of a+u (2023). They teach internationally at architecture schools such as Columbia University in New York and EPFL in Lauzanne.

Στο κέντρο του μακρόστενου διαμερίσματος στην Αθήνα, ακριβώς απέναντι από την είσοδο και σε σημείο απ’όπου εποπτεύει κανείς ολόκληρο το διαμέρισμα τοποθετήθηκε η κουζίνα, με τη μορφή ενός οπτικά ανοιχτού γυάλινου δωματίου με φυτά, σαν μικρό θερμοκήπιο. Ο διάδρομος που συνδέει το μπροστινό με το πίσω μέρος του σπιτιού διαμορφώθηκε σαν ένας εσωτερικός κήπος με δάπεδο από πέτρες, φυτά και με το πλούσιο φυσικό φως να εισέρχεται από ένα μεγάλο παράθυρο.
Όλοι οι εσωτερικοί τοίχοι καθαιρέθηκαν και αντικαταστάθηκαν από διαφορετικά μεταξύ τους διαχωριστικά. Αυτά προσφέρουν μία αίσθηση συνέχειας στον χώρο και δημιουργούν ισχυρές και αναπάντεχες διαμπερείς οπτικές φυγές μέσα στο διαμέρισμα. Την ίδια στιγμή, επιτρέπουν τον διαχωρισμό του σπιτιού σε μικρότερες περιοχές όπου αυτό απαιτείται και προσφέρουν άφθονη επιφάνεια αποθήκευσης και «έκθεσης» των αντικειμένων της κατοικίας.
Τα υλικά, οι χρωματικές παλέτες και η ατμόσφαιρα ανάμεσα στις προγραμματικές περιοχές του σπιτιού ποικίλουν έντονα, προσθέτοντας μία απροσδόκητη αίσθηση πλούτου στην κατά τα άλλα μικρό οικία.

H Villa Messenia, συνδυάζει την κομψότητα ενός αστικού καταφυγίου με τη φυσική αίσθηση και την ανοιχτότητα μιας ειδυλλιακής απόδρασης.
Οι Block722 εργάστηκαν με ένα υπάρχον κτιριακό κέλυφος, σχεδιάζοντας την εσωτερική και εξωτερική διακόσμηση, συμπεριλαμβανομένων των επιφανειών, των επίπλων, του εξοπλισμού και κατά παραγγελία κατασκευών. Το αποτέλεσμα είναι ένα σπίτι υψηλών προδιαγραφών το οποίο ορίζεται από την αβίαστη πολυτέλεια που συνοδεύει το γαλήνιο φυσικό τοπίο.
Το ακίνητο βρίσκεται σε ένα γενναιόδωρο, επικλινές, παραθαλάσσιο οικόπεδο. Το κτίριο τοποθετείται προς την κορυφή του οικοπέδου, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται μακριά από το όριο του, παραμένοντας διακριτικό και σχεδόν αόρατο από το δρόμο. Το περιβάλλον καλύπτεται από τοπική, μεσογειακή βλάστηση, συμπεριλαμβανομένου ενός ελαιώνα, ο οποίος ενισχύει τη σχέση των κατοίκων με τη φύση.
Με έκταση 310 m², το σπίτι είναι διαμορφωμένο σε τρεις ορόφους. Η πρώτη είσοδος οδηγεί τους επισκέπτες στην δεύτερη και κύρια είσοδο, στο ισόγειο του κτιρίου. Εκεί, μια επιλογή κοινόχρηστων χώρων περιλαμβάνει δύο καθιστικά (ένα σε μια προστατευμένη εξωτερική βεράντα και ένα σε εσωτερικό χώρο), μια μεγάλη τραπεζαρία που έχει σχεδιαστεί για να φιλοξενήσει πάνω από δώδεκα άτομα, και μια επαγγελματική κουζίνα. Αυτό το Piano Nobile έχει απεριόριστη θέα στην καταπράσινη περιοχή και στην θάλασσα. Η κύρια κρεβατοκάμαρα βρίσκεται στον επάνω όροφο, και τα υπόλοιπα υπνοδωμάτια βρίσκονται στο κατώτερο επίπεδο του ισογείου, που γειτνιάζει με το γκαράζ.
Η σχεδιαστική σύνθεση βασίζεται στον καθαρό, ζεστό, οργανικό μινιμαλισμό που χαρακτηρίζει το έργο των αρχιτεκτόνων. Η παλέτα των υλικών περιλαμβάνει σκούρο και ανοιχτόχρωμο ξύλο (κυρίως δρυς) για τα δάπεδα και τα ξυλουργικά, ανοιχτόχρωμο μάρμαρο, μέταλλο και απαλούς λευκούς τοίχους. Ένα μείγμα φυσικής πέτρας και δαπέδων από terrazzo έρχεται σε αντίθεση με τα τολμηρά μεταλλικά πλαίσια για τα ανοίγματα. Κυριαρχούν οι ανοιχτοί, εμπνευσμένοι από τη φύση χρωματισμοί, με κάποιες αντιθέσεις, για παράδειγμα τις σκούρες μεταλλικές κατασκευές, που προσθέτουν οξύτητα και καθαρότητα. Οι Block722 σχεδίασαν κατά παραγγελία μια σειρά από έπιπλα ειδικά για το έργο - από την κύρια, στρογγυλή τραπεζαρία μέχρι το γραφείο και τα κομοδίνα στην κύρια κρεβατοκάμαρα. Τα χειροποίητα αντικείμενα αναβαθμίζουν την ατμόσφαιρα του χώρου και υποδηλώνουν τον σεβασμό και την προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια.

Το "HAMAnsion House" είναι μία διώροφη κατοικία με υπόγειο, στην περιοχή Πλατύ της Λευκωσίας. Η κατοικία έχει εσωτερικό εμβαδό 478 m² με δύο χώρους στάθμευσης και κήπο.
Ο σκελετός της κατοικίας είναι μεταλλικός, επενδυμένος με ξηρά δόμηση, όπως και όλες οι εσωτερικές τοιχοποιίες. Ο προσανατολισμός της πρόσοψης του κτιρίου είναι προς βορρά, με όλες τις κύριες χρήσεις της οικίας και τον κήπο να βλέπουν προς τον νότο, χρησιμοποιώντας στοιχεία σκιάστρων και προστασίας από την ηλιοφάνεια, για καλύτερο βιοκλιματικό προσανατολισμό.
Στο εξωτερικό όπως και στο εσωτερικό του έργου, υπάρχει μια ισορροπία στον συνδυασμό διαφορετικών υλικών, παρέχοντας στον σχεδιασμό ένα ενδιαφέρον παιχνίδι διαφορετικών υφών. Τα υλικά που επικρατούν στο έργο είναι το μέταλλο, το ξύλο, το μάρμαρο και τα διακοσμητικά τουβλάκια, που έχουν χρησιμοποιηθεί στην όψη ώστε να εξασφαλίζουν την ιδιωτικότητα, να περικλείουν έναν εσωτερικό κήπο και να δημιουργούν ένα παιχνίδι με το φως και τη σκιά στο εσωτερικό της κατοικίας.
Η πρόσοψη της κατοικίας χαρακτηρίζεται από αυτήν την κατασκευή με το διάτρητο στοιχείο, που σε συνδυασμό με τις ξύλινες επενδύσεις στις θύρες των δύο χώρων στάθμευσης, διαμορφώνουν μια ενιαία όψη κατά μήκος όλου του τεμαχίου.
Μπαίνοντας από την είσοδο της κατοικίας ο επισκέπτης ανακαλύπτει έναν εντυπωσιακό κήπο, που τον κατευθύνει προς την κύρια είσοδο του σπιτιού. Αυτό το στοιχείο της διπλής εισόδου και του εσωτερικού κήπου προσφέρει ασφάλεια στους ενοίκους και δίνει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο εσωτερικό, εφόσον επιτρέπει την τοποθέτηση μεγάλων ανοιγμάτων και στις δύο πλευρές του χώρου.
Το κυρίως σαλόνι και η τραπεζαρία είναι τα πρώτα στοιχεία της κατοικίας που ανακαλύπτει ο επισκέπτης, με μια διαμπερή θέα προς την αυλή και τους εξωτερικούς χώρους της κατοικίας. Η κουζίνα και το καθημερινό καθιστικό ενοποιούνται με τον χώρο του σαλονιού και της τραπεζαρίας, αλλά ταυτόχρονα μπορούν να διαχωριστούν με συρόμενες θύρες, έτσι ώστε οι χώροι να μπορούν να λειτουργούν αυτόνομα. Η τοιχοποιία που διαχωρίζει τους δύο χώρους, έχει διπλή χρήση αφού μετατρέπεται σε εντοιχισμένο τζάκι και έπιπλο τηλεόρασης από την πλευρά του καθημερινού καθιστικού. Στον χώρο τοποθετήθηκαν μεγάλα ανοίγματα επιτρέποντας την άμεση επέκταση προς την εξωτερική στεγασμένη βεράντα, δημιουργώντας έναν μεγάλο ενιαίο χώρο με βεράντα και ψησταριά.
Η εσωτερική διακόσμηση της κατοικίας αποτελείται από ενδιάμεσες τοιχοποιίες από κεραμική επιφάνεια με κρυφές θήρες για αποθηκευτικούς χώρους. Επίσης οι μεταλλικές κατασκευές, όπως βιβλιοθήκη, σκάλες και συρόμενες θύρες προκύπτουν σαν γλυπτά μέσα στον χώρο με προσεγμένες λεπτομέρειες.
Στον όροφο της κατοικίας παρουσιάζονται νέα υλικά και υφές εσωτερικά και εξωτερικά. Εξωτερικά η κατοικία επενδύεται εξ ολοκλήρου με κάθετο μοτίβο από κεραμικό τύπου τραβερτίνο και όλοι οι πρόβολοι καλύπτονται με ξύλινη επένδυση. Ο όροφος συμπεριλαμβάνει τέσσερα υπνοδωμάτια en-suite, ενώ το κυρίως υπνοδωμάτιο με θέα προς τον κήπο, διαθέτει χώρο υγιεινής και ανεξάρτητο δωμάτιο γκαρνταρόμπας.
Στο υπόγειο, βρίσκεται o κοινόχρηστος χώρος για τα παιδιά και το γραφείο με ανοίγματα προς τον εξωτερικό υπόγειο κήπο, που μεταφέρει στους εσωτερικούς χώρους φυσικό φωτισμό.
Η δυναμική αλλά και η ταυτότητα του έργου καθορίζεται από τις επιλογές των υλικών και των υφών στους χώρους πρασίνου, που ξεδιπλώνονται σε διάφορα σημεία της κατοικίας, στις λεπτομέρειες στον φωτισμό, αλλά και σε όλες τις κατασκευές που σχεδιάστηκαν προσεκτικά και αναδεικνύονται εσωτερικά αλλά και εξωτερικά της κατοικίας.

Κατά την έναρξη της 18ης Διεθνούς Έκθεσης Αρχιτεκτονικής της Biennale στη Βενετία πραγματοποιήθηκε και η τελετή απονομής των βραβείων της φετινής διοργάνωσης. Η επιτροπή, με πρόεδρο τον Ippolito Pestellini Laparelli (Ιταλία) και μέλη τους Nora Akawi (Παλαιστίνη), Thelma Golden (Η.Π.Α.), Tau Tavengwa (Ζιμπάμπουε) και Izabela Wieczorek (Πολωνία), παρουσίασε τα εξής βραβεία:
• Χρυσό Λέοντα για την καλύτερη εθνική συμμετοχή στη Βραζιλία. Το περίπτερο "Terra" με επιμελητές τους Gabriela de Matos και Paulo Tavares είναι μια "ερευνητική έκθεση και αρχιτεκτονική παρέμβαση, που επικεντρώνεται στις φιλοσοφίες και στα φαντασιακά των αυτοχθόνων και των μαύρων πληθυσμών, αναζητώντας τρόπους επανόρθωσης".
• Ειδική μνεία έγινε στην εθνική συμμετοχή της Μ. Βρετανίας "Dancing Before the Moon" με επιμελητές τους Jayden Ali, Joseph Henry, Meneesha Kellay και Sumitra Upham, που υμνεί την αξία των καθημερινών τελετουργιών ως μορφών αντίστασης και χωρικών πρακτικών σε κοινότητες της διασποράς.
• Χρυσό Λέοντα για την καλύτερη συμμετοχή στην έκθεση στους DAAR (Alessandro Petti και Sandi Hilal) για τη μακροχρόνια δέσμευσή τους και τη βαθιά πολιτική ενασχόληση με αρχιτεκτονικές και μαθησιακές πρακτικές αποαποικιοποίησης στην Παλαιστίνη και την Ευρώπη.
• Ασημένιο Λέοντα για νεαρό συμμετέχοντα στην έκθεση στον Olalekan Jeyifous για μια εγκατάσταση πολυμέσων που διερευνά μια πρακτική οικοδόμησης κόσμου προσφέροντας οπτικές ενός αποαποικιοποιημένου μέλλοντος χωρίς εκπομπές άνθρακα.
• Ειδικές μνείες για τη συμμετοχή τους στην έκθεση "The Laboratory of the Future" έγιναν στους Twenty Nine Studio / Sammy Baloji, Wolff Architects και Thandi Loewenson.

Χρυσός Λέων για την καλύτερη εθνική συμμετοχή. Το περίπτερο "Terra" της Βραζιλίας.
Φωτογραφία: Matteo de Mayda. Courtesy of La Biennale di Venezia.

Επιπλέον, ο Demas Nwoko, Νιγηριανός καλλιτέχνης, σχεδιαστής και αρχιτέκτονας, είναι ο αποδέκτης του Χρυσού Λέοντος για το συνολικό έργο του.

Ο Demas Nwoko.
Φωτογραφία: Titi Ogufere.

Κεντρική φωτογραφία: Ο Χρυσός Λέων για την καλύτερη συμμετοχή στην 18^η Biennale δόθηκε στους DAAR (Alessandro Petti και Sandi Hilal). Φωτογραφία: Andrea Avezzù. Courtesy of La Biennale di Venezia.