Μια πολυκατοικία στη Γλυφάδα με διαχρονικό μινιμαλισμό

Αυτή η παραθαλάσσια πολυκατοικία πέντε κατοικιών βρίσκεται σε γωνιακό οικόπεδο στα νότια προάστια της Αθήνας, στην πύλη της αθηναϊκής ριβιέρας. Έχει θέα στην παραλία προς την Αίγινα και τους μακρινούς λόφους του Πόρου, ενώ πίσω της υψώνεται ο Υμηττός.
Αποτελείται από τέσσερα διαμερίσματα που βρίσκονται εκατέρωθεν ενός χώρου υποδοχής τριπλού όγκου, ο οποίος παρέχει πρόσβαση σε διαμορφωμένους κήπους με διπλές πισίνες μπροστά. Ένα ρετιρέ δύο επιπέδων εκτείνεται σε όλο το πλάτος του όγκου, σε υποχώρηση από την άκρη του κτιρίου.
Το μπροστινό μέρος του κτιρίου παρουσιάζει μια πολυεπίπεδη προσέγγιση με εκτεταμένα υαλοστάσια, υποστυλώματα σε υποχώρηση και κινητά πετάσματα που μετριάζουν το έντονο φως και παρέχουν ιδιωτικότητα, ενώ επιτρέπουν στους εσωτερικούς χώρους να ανοίγουν προς τη θέα. Αντιθέτως, το πίσω μέρος του κτιρίου διαθέτει μια συμπαγή πρόσοψη με μικρά ανοίγματα, για απομόνωση από τους γείτονές του στο πλάι και πίσω. Ο σχεδιασμός της μπροστινής πρόσοψης δίνει έμφαση στο παιχνίδι οριζόντιων και κατακόρυφων χαράξεων. Τα καθαρά, λευκά φινιρίσματα και οι σχεδόν κλασικές συμμετρικές αναλογίες του κτιρίου αντικατοπτρίζουν μια σύγχρονη αρχιτεκτονική προσέγγιση, που βασίζεται στην κλιματικά κατάλληλη μεσογειακή παράδοση, αλλά εκφράζεται με μια γλώσσα διαχρονικού μινιμαλισμού.
Βασικά ζητούμενα του πελάτη ήταν η δημιουργία ενός ευέλικτου διαμερίσματος, που θα μπορούσε εύκολα να φιλοξενήσει μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις και επίσης να προσφέρει μια αίσθηση οικειότητας όταν δεν υπήρχαν επισκέπτες. Χρειαζόταν επίσης ένα χώρο σαν γκαλερί, που θα μπορούσε να φιλοξενήσει και να παρουσιάσει έργα τέχνης. Το ρετιρέ οργανώνεται γύρω από έναν μεγάλο, κεντρικό όγκο, που λειτουργεί ως ο κύριος χώρος διαβίωσης και γκαλερί. Ο όγκος του ανταποκρίνεται στην κλίμακα της θέας, ενώ οι μεγάλες μηχανοκίνητες γυάλινες συρόμενες πόρτες και οι κινητές σίτες "χωνεύονται" στους τοίχους, θολώνοντας τα όρια μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.
Γύρω από αυτόν τον κεντρικό όγκο διατάσσονται απλοί όγκοι, ενώ τα μεγάλα οριζόντια ανοίγματα διατηρούν μια αίσθηση ελαφρότητας στον σχεδιασμό. Οι χώροι διαβίωσης αντιπροσωπεύουν μια εκλεπτυσμένη αλληλεπίδραση συμπαγών και κενών στοιχείων, με επίπεδα που "γλιστρούν" το ένα μέσα στο άλλο και τέμνονται, δανειζόμενοι χώρο το ένα από το άλλο, ενώ δημιουργούν ενότητα και συνοχή. Οι λειτουργίες ορίζονται διαισθητικά και ενισχύουν την ικανότητα των διαφόρων χώρων να παρέχουν ξεχωριστές εμπειρίες.
Το σαλόνι και η τραπεζαρία είναι "κρυμμένα" στις δύο πλευρές του κεντρικού όγκου, για να δημιουργήσουν πιο οικείους κοινωνικούς χώρους. Πίσω από την τραπεζαρία βρίσκεται μια κουζίνα, με δυνατότητα διαχωρισμού. Ένα επιπλέον δωμάτιο/εφεδρικό υπνοδωμάτιο τοποθετείται πίσω από το σαλόνι στην άλλη πλευρά. Τα υπνοδωμάτια βρίσκονται εκατέρωθεν του διπλού όγκου στο επάνω επίπεδο. Χωνευτές συρόμενες θύρες καθιστούν δυνατό το άνοιγμα του επάνω επιπέδου, έτσι ώστε ο συνολικός χώρος να μπορεί να λειτουργεί ως ενιαίος, χωρίς εσωτερικές διαιρέσεις μεταξύ των άνω και κάτω περιοχών, αλλά να μπορεί και να περικλείεται για ιδιωτικότητα.
Μια κομψή, εκλεπτυσμένη προσέγγιση χαρακτηρίζει το εσωτερικό του ρετιρέ και τη βεράντα του. Έχει γίνει συνειδητή προσπάθεια για να αποφευχθούν οι υπερβολικές λεπτομέρειες και να μειωθεί ο οπτικός θόρυβος.
Η παλέτα φυσικών υλικών από ξύλο και πέτρα σε όλο το εσωτερικό συνδυάζεται με λευκό και τονίζεται με μπρονζέ στοιχεία, όπως το "φρύδι" από ινοτσιμέντο που πλαισιώνει τον διώροφο όγκο. Η γλώσσα των οριζόντιων και κατακόρυφων επιπέδων που χαρακτηρίζει την αρχιτεκτονική συνεχίζεται στο εσωτερικό, όπου οι τοίχοι, τα χωρίσματα και τα ντουλάπια διαβάζονται επίσης ως απλά επίπεδα. Οι λεπτομέρειες έχουν περιοριστεί σε καθαρές επιφάνειες, άψογα ενσωματωμένα ντουλάπια, συνεχείς οροφές και μεγάλα πλακίδια δαπέδου από ψαμμίτη. Το εσωτερικό ανοίγεται σε μια περιμετρική βεράντα, προστατευμένη από μια λεπτή πλωτή οροφή, η οποία περιλαμβάνει πισίνα με δάπεδο από ψαμμίτη. Μονόστηλες πέργκολες τοποθετούνται συμμετρικά και παρέχουν καταφύγιο για φαγητό στο ύπαιθρο, καθίσματα και ψυχαγωγία δίπλα στην πισίνα. Ημιπερατά πετάσματα που τυλίγονται γύρω από τη βεράντα επιτρέπουν τη διαχείριση της ιδιωτικότητας, του κλίματος και της θέας, με τις περσίδες τους σε γωνία για να αφήνουν τη θέα όπου είναι δυνατόν. Τα γυάλινα κιγκλιδώματα διασφαλίζουν ότι η θέα στη θάλασσα μπροστά είναι απρόσκοπτη. Αυτή η αυστηρή και πειθαρχημένη προσέγγιση της αρχιτεκτονικής και του εσωτερικού σχεδιασμού ενισχύει την καθαρότητα των όγκων και δημιουργεί μια αίσθηση κομψότητας. Η περιορισμένη παλέτα και οι διακριτικές αποχρώσεις δημιουργούν ένα μινιμαλιστικό περιβάλλον με μια αίσθηση ελευθερίας. Μια κατάλληλη αρχιτεκτονική απάντηση στη φυσική μεσογειακή ομορφιά του τοπίου.