Το ξενοδοχείο "Stow-Away Hotel", ανταποκρινόμενο στην ανάγκη για ευέλικτες μορφές κατοίκησης στο κεντρικό Λονδίνο, συνδυάζει τη σχεδιαστική ποιότητα ενός μπουτίκ ξενοδοχείου με την ιδιωτικότητα ενός διαμερίσματος και διακρίνεται για τον ιδιαίτερο τρόπο κατασκευής του. Πρόκειται για ένα κτίριο, που αποτελείται από ισόγειο και τέσσερις ορόφους δωματίων, οι οποίοι κατασκευάστηκαν με τη σύνθεση 20 επαναχρησιμοποιούμενων εμπορευματοκιβωτίων πλοίων, μήκους περίπου 9,15 m. Κάθε εμπορευματοκιβώτιο διαμορφώθηκε ως αυτόνομο δωμάτιο και η είσοδος σε αυτά, καθώς και η κατακόρυφη σύνδεση των ορόφων, γίνεται από εξωτερικό κλιμακοστάσιο στην πίσω όψη του κτιρίου.
Τα εμπορευματοκιβώτια - δωμάτια έχουν σχεδιαστεί εσωτερικά με τρόπο που να λειτουργούν ως ανεξάρτητα διαμερίσματα, με πλήρη αξιοποίηση του χώρου. Κάθε δωμάτιο διαθέτει λουτρό με ντουζιέρα, πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα με νεροχύτη, φούρνο, πλυντήριο πιάτων, καθώς και ένα πολυχρηστικό κρεβάτι. Οι εσωτερικές επιφάνειες των δωματίων φέρουν επενδύσεις από υψηλής ποιότητας φυσικά υλικά, όπως είναι το ξύλο στον κυρίως χώρο του δωματίου και το μάρμαρο στο λουτρό. Η χρωματική παλέτα των επενδύσεων και των υλικών αποτελείται από ήπια χρώματα, τα οποία σκουραίνουν σταδιακά, δημιουργώντας την αίσθηση του μεγαλύτερου χώρου.
Κατά το σχεδιασμό του ξενοδοχείου δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην ένταξη του κτιρίου στο αστικό περιβάλλον ως προς τη θέα και την ακουστική. Η διαμόρφωση των κοινόχρηστων διαδρόμων και κλιμακοστασίων στην πίσω πλευρά του κτιρίου με ανοικτά και κλειστά τμήματα, επιτρέπει τη θέα προς τα παρακείμενα κτίρια και αξιοθέατα της Νότιας Όχθης του Λονδίνου. Λόγω της άμεσης εγγύτητας του ξενοδοχείου με μία από τις κεντρικές γραμμές του μετρό, λήφθηκαν μέτρα κατά το σχεδιασμό για τον περιορισμό του θορύβου και των δονήσεων. Συγκεκριμένα, εφαρμόστηκαν ειδικά ακουστικά πετάσματα από καουτσούκ διαφορετικών πυκνοτήτων σε κάθε όροφο και εξασφαλίστηκε η χρήση κατάλληλων θυρών για αυξημένη ηχομόνωση και ασφάλεια.
Η πρόσοψη του ξενοδοχείου διαμορφώθηκε από μεγάλα ανοίγματα με διπλούς υαλοπίνακες υψηλής ενεργειακής απόδοσης, οι οποίοι στο κατώτερο τμήμα τους φέρουν αδιαφανή επίστρωση. Τα ανοίγματα περιβάλλονται από τρισδιάστατα μεταλλικά "πτερύγια", που προσφέρουν ιδιωτικότητα και έλεγχο της ηλιακής ακτινοβολίας. Η τρισδιάστατη διαμόρφωση της πρόσοψης προσδίδει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και δυναμισμό στο κτίριο, καθώς η εμφάνισή του διαφοροποιείται ανάλογα με την οπτική γωνία θέασης.

Στόχος στον σχεδιασμό αυτής της κατοικίας στη Λεμεσό ήταν η δημιουργία μιας nZEB, βιοκλιματικής κατοικίας, η οποία να είναι ανοιχτή προς το νότο και τη θέα, ενώ εκμεταλλεύεται τις περιβαλλοντικές συνθήκες για την επίτευξη θερμικής άνεσης για τους χρήστες. Το μικρό μέγεθος του οικοπέδου απαιτούσε την προσεκτική τοποθέτηση των χρήσεων, με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πλήρως λειτουργική και με πλήρη εκμετάλλευση των περιβαλλοντικών συνθηκών.
Έτσι, η κεντρική ιδέα βασίστηκε στην σχεδιαστική εργαλειοποίηση των βιοκλιματικών πρακτικών, οδηγώντας στη μορφολογική τους ταύτιση με τον σχεδιασμό του κτιρίου. Αυτό αρχικά εκφράστηκε με τη δημιουργία μιας λευκής μορφής σε σχήμα «Ζ», που ενσωματώνει τον στεγασμένο χώρο στάθμευσης στον κύριο κτιριακό όγκο, λειτουργεί ως σύστημα παθητικής ηλιοπροστασίας και χαρακτηρίζει τη μορφολογία του κτιρίου. Σημειώνεται ότι αυτή η μορφή «Ζ» είναι ευθυγραμμισμένη με τον νότο για την επίτευξη του βέλτιστου ηλιασμού και ηλιοπροστασίας, ενώ οι μεγάλες νότιες γυάλινες επιφάνειες που εσωκλείει, επιτρέπουν τον φυσικό φωτισμό και ενοποιούν το εσωτερικό με το εξωτερικό.
Οι χώροι μεταφράστηκαν σε όγκους και δημιούργησαν μια σύνθεση που τοποθετήθηκε στις κοιλότητες αυτής της λευκής μορφής και διαχωρίζονται σε κοινόχρηστους στο ισόγειο και ιδιωτικούς στον επάνω όροφο. Η διαφοροποίηση στην υλικότητα των όγκων ακολουθεί τη διαφοροποίηση στην εσωτερική τους λειτουργία, ακολουθώντας το θεμελιώδες μότο του μοντερνισμού, «η μορφή ακολουθεί τη λειτουργία». Παράλληλα, η εσωτερική διάταξη των χώρων έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει τη μέγιστη δυνατή ιδιωτικότητα στους χρήστες από την πλευρά του κεντρικού δρόμου στα δυτικά, ενώ ταυτόχρονα η σύνθεση ανοίγει προς τα νότια εκμεταλλευόμενη τον φυσικό φωτισμό και την ηλιακή ενέργεια όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Ταυτόχρονα, ο όγκος του ορόφου προβάλλεται στη δυτική πλευρά, δημιουργώντας έναν στεγασμένο εξωτερικό χώρο και μειώνοντας έτσι τα δυτικά ηλιακά φορτία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Γενικότερα, το σχέδιο κινείται με απλές γεωμετρίες που αγγίζουν τις σύγχρονες μινιμαλιστικές τάσεις. Αυτή η λογική οδήγησε στη χρήση του «ειλικρινούς» εμφανούς σκυροδέματος, των μεγάλων ξύλινων επιφανειών και του ουδέτερου λευκού χρώματος, ενώ η ίδια λογική ακολουθείται και στο εσωτερικό, αφού η προσπάθεια διατήρησης της απλότητας στη γεωμετρία εκφράζεται τόσο μέσω του σχεδιασμού όσο και της επιλογής των υλικών στη σκάλα και στα έπιπλα.
Στο πλαίσιο της προσέγγισης του βιοκλιματικού σχεδιασμού, δημιουργήθηκε ένα μικρό αίθριο, το οποίο εκτός από το έμμεσο φυσικό φως που παρέχει, λειτουργεί και ως αιολική καμινάδα, μειώνοντας έτσι τα θερμικά φορτία του καλοκαιριού και ευνοώντας τις συνθήκες για φυσικό διαμπερή αερισμό. Εκτός από τα παραπάνω, εφαρμόστηκαν και άλλες βιοκλιματικές στρατηγικές όπως η επίτευξη φυσικού διαμπερούς αερισμού για την πλειονότητα των χώρων, η προσεκτική τοποθέτηση των κύριων χώρων διημέρευσης στο νότο δημιουργώντας μια ζώνη ανάσχεσης χρησιμοποιώντας τους δευτερεύοντες χώρους στο βορρά, η πλήρης θερμομόνωση του κελύφους καθώς και η εκμετάλλευση της θερμικής του μάζας. Αυτά και σε συνδυασμό με τα συστήματα HVAC υψηλής απόδοσης και το φωτοβολταϊκό σύστημα, οδήγησαν σε ένα κτίριο μηδενικού ενεργειακού ισοζυγίου, επιτυγχάνοντας έτσι τον αρχικό του στόχο.

Η μελέτη αφορά διαμέρισμα εμβαδού 44,65 m² στην πόλη της Λάρισας, σε έναν από τους κεντρικούς άξονες της πόλης, την οδό Παναγούλη.
Το συγκεκριμένο loft έχει ενιαίο σχεδιασμό στους χώρους του και δεν υπάρχουν χωρίσματα μεταξύ τους. Στο λιγότερο φωτεινό σημείο του διαμερίσματος όπου βρίσκεται και η είσοδος υπάρχει το κρεβάτι σε υπερυψωμένο ξύλινο δάπεδο. Στην επένδυση των φύλλων των ντουλαπών χρησιμοποιήθηκε καθρέπτης ώστε να δίνει επιπλέον βάθος στο χώρο. Απέναντι από το κρεβάτι υπάρχει το λουτρό στο οποίο κυριαρχεί η μπλε απόχρωση και η ντουζιέρα με μία όψη προς την κρεβατοκάμαρα με την εντυπωσιακή κόκκινη διαφάνεια.
Προχωρώντας προς στο καθιστικό η πολυχρωμία συνεχίζεται με την κουζίνα σε κίτρινη απόχρωση συνδυασμένη με ξύλο, ενώ στα ράφια και στις βιβλιοθήκες που δεσπόζουν στο χώρο κυριαρχεί η πράσινη και ξύλινη απόχρωση. Φυσικά οι ζωηρές αποχρώσεις δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τα έπιπλα με τα σκαμπό της κουζίνας να είναι σε κερασί απόχρωση ενώ οι καναπέδες σε κίτρινη. Η κεντρική νησίδα στην κουζίνα καθώς και ο πάγκος έχουν όψη μαύρου μαρμάρου ως απάντηση στο περίτεχνο γεωμετρικό σχέδιο που έχει εφαρμοστεί με πλακίδιο και χρυσό διαχωριστικό στο δάπεδο.
Τα φωτιστικά του διαμερίσματος ακολουθούν κλασσικούς ρυθμούς προσαρμοσμένα στη σύγχρονη εποχή και άλλοτε τα συναντάμε κρεμαστά πάνω από κύριους χώρους ενώ άλλοτε επιτοίχια και συμμετρικά.
Στόχος του σχεδιασμού ήταν η δημιουργία μίας πολύχρωμης, γεμάτη ζωντάνια ατμόσφαιρας με κομψότητα εμπνευσμένη από μια άλλη εποχή.

Η πρόθεση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ήταν ο εμπλουτισμός της παραδοσιακής "αγροτικής" αρχιτεκτονικής με μια πιο σύγχρονη αισθητική, εξίσου λιτής και λειτουργικής.
Η νέα έδρα μίας από τις μεγαλύτερες αμερικάνικες εταιρείες παραγωγής και συσκευασίας φρούτων, αποτελεί το καταφύγιο από το θόρυβο και την ένταση των βιομηχανικών διεργασιών, που διενεργούνται στις εγκαταστάσεις συσκευασίας της εταιρείας, σε μικρή απόσταση από αυτό. Οι αρχιτέκτονες, με την κατάλληλη χωροθέτηση του κτιρίου και τη χρήση μιας περιορισμένης παλέτας φυσικών υλικών, κατάφεραν να συνθέσουν ένα κτίριο απόλυτα ενταγμένο στο περιβάλλον.
Το κτίριο και ο διαμορφωμένος αύλειος χώρος του οριοθετούνται από τοίχους αντιστήριξης σκυροδέματος, με εμφανή τα ίχνη των σανίδων καλουπώματος, και από τεχνητά αναχώματα, τα οποία προήλθαν από την εκσκαφή του κτιρίου. Ο κτιριακός όγκος αναπτύσσεται σε σχήμα L και η βορεινή όψη, την οποία αντικρίζει κανείς κατά την είσοδο, αποτελείται από γυάλινα πετάσματα σε ολόκληρο το ύψος της, τα οποία διακόπτονται από μια σειρά ξύλινων υποστυλωμάτων.
Τα ορατά υποστυλώματα της βορεινής όψης, ύψους 5,50 m, είναι κατασκευασμένα από επικολλητή ξυλεία και τοποθετούνται εξωτερικά της γυάλινης πρόσοψης, ώστε ο ενιαίος εσωτερικός χώρος, μήκους 53,30 m, να μη διακόπτεται από υποστυλώματα. Η οροφή του κτιρίου στηρίζεται σε εμφανείς ξύλινες δοκούς, μήκους 20,70 m και το εσωτερικό ύψος του χώρου φτάνει τα 6 m, στο υψηλότερο σημείο του.
Κατά μήκος της νότιας και της δυτικής όψη του κτιρίου αναπτύσσονται ατομικοί γραφειακοί χώροι. Οι όψεις συντίθενται μέσα από τη διαδοχή συμπαγών επιφανειών με ξύλινη επένδυση και ανοιγμάτων από υαλοπίνακες υψηλής ενεργειακής απόδοσης, οι οποίοι, σε συνδυασμό με τα σκίαστρα της νότιας πλευράς, συντελούν στον περιορισμό των θερινών ηλιακών κερδών. Ο φυσικός φωτισμός του εσωτερικού ενισχύεται από μια εκτεταμένη σειρά φεγγιτών στη νότια πλευρά.
Στους εσωτερικούς χώρους των γραφείων επικρατεί μια λιτή παλέτα φυσικών υλικών και ζεστών χρωμάτων. Τα ιδιωτικά γραφεία της νότιας πλευράς, οι χώροι συνεδριάσεων και οι βοηθητικές λειτουργίες οργανώνονται σε κλειστούς χώρους με ξύλινη επένδυση. Η αίσθηση του ενιαίου χώρου επιτείνεται από την επιλογή χαμηλής και λιτής επίπλωσης, ενώ για το φωτισμό σχεδιάστηκαν ειδικά φωτιστικά με δέσμη από κάτω προς τα επάνω, ώστε να μένει ελεύθερη η οροφή. Αντίστοιχα όλες οι Η/Μ εγκαταστάσεις τοποθετήθηκαν στο υπερυψωμένο δάπεδο, εξασφαλίζοντας μια λειτουργική και "καθαρή" αισθητική.

Στη φετινή Μπιενάλε της Αρχιτεκτονικής που θα εγκαινιαστεί το Σάββατο 20 Μαΐου στη Βενετία με τίτλο "Τhe Laboratory of the future" (Το εργαστήριο του μέλλοντος), πληθωρική παρουσία θα έχει η Μαύρη Ήπειρος. Άλλωστε, το προφίλ της επιμελήτριας της σημαντικότερης έκθεσης για την αρχιτεκτονική σε παγκόσμιο επίπεδο συνάδει απόλυτα, καθώς η Λέσλεϊ Λόκο αποτελεί μία από τις δυναμικές φωνές της Αφρικής και εμβληματική φιγούρα στον χώρο της αρχιτεκτονικής εκπαίδευσης με πλήθος πρωτοβουλιών στο βιογραφικό της.
Οι καθηγητές Ανδρέας Νικολοβγένης και Κωστής Πανηγύρης θα μας εκπροσωπήσουν στη φετινή Μπιενάλε της Βενετίας, που θα διαρκέσει από τις 20 Μαΐου έως τις 26 Νοεμβρίου. Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους στην ''Κ'', τα έργα νερού αποτελούν έργα συλλογικής χειραφέτησης, υπό την έννοια ότι υποστηρίζουν τη ζωή των τοπικών κοινωνιών.

Στα "Υδάτινα σώματα", όπως είναι ο τίτλος της πρότασής τους, θα παρουσιάσουν φράγματα και ταμιευτήρες που μεταμόρφωσαν μια χώρα (ήδη από τη δεκαετία του ’30) μέσα από ένα εκτεταμένο και συλλογικό πρόγραμμα συγκράτησης νερού, που παρέχει άρδευση, ύδρευση και ενέργεια. Ως προς την αναπαράσταση της πρότασης, τα "Υδάτινα σώματα" θα παρουσιαστούν μέσα από τρεις βασικές περιοχές: ένα σύνολο βάθρων, τα οποία θα παρουσιάζουν κομμάτια της ανακατασκευασμένης γης από τα έργα για συγκράτηση νερού με τις μακέτες να είναι κατασκευασμένες από ανακυκλώσιμο κυματοειδές χαρτόνι, μια αφηγηματική ζώνη στους τοίχους με ιστορικές και νέες φωτογραφίες και σχέδια, και τέλος, μέσα από έναν αριθμό μοντέλων υδάτινων σωμάτων, δοχείων από επάλληλους γυάλινους δακτυλίους, στο σκοτεινό εσωτερικό του περιπτέρου.

Φωτoγραφία: Ηλίας Κοσίντας

Στον μονώροφο χώρο διημέρευσης αυτής της κατοικίας η οροφή εμφανούς σκυροδέματος επεκτείνεται εξωτερικά, δημιουργώντας μια "αιώρα" σκιάς.
Φωτογραφίες: Μαριάνα Μπίστη

Σε αυτήν την κατοικία, μόνη οπτική παρεμβολή στην αποτύπωση του εσωτερικού χώρου, αφού διανύσει κανείς το προκήπιο, αποτελεί ένα μεταλλικό φίλτρο. Κατασκευασμένο από διαγώνιες λεπίδες, αναρτημένες από κατακόρυφα συρματόσχοινα, αυτό το φίλτρο είναι μια επίπεδη και αφαιρετική φύση, που συμμετέχει στο παιχνίδι των αντανακλάσεων, εισάγοντας την έννοια της ανάρτησης.
Φωτογραφίες: Εριέτα Αττάλη

Το μάρμαρο επιλέχθηκε ως ενιαίο υλικό επίστρωσης δαπέδων όλων των κοινόχρηστων διαδοχικών χώρων, με στόχο την ενοποίησή τους, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησε μια ουδέτερη βάση. Επάνω σ’ αυτήν τη βάση αντανακλάται η θέα και το άπλετο φυσικό φως. Φυσικά υλικά,
όπως η δρυς και τα μάρμαρα, έρχονται σε αντίθεση με μεταλλικές λεπτομέρειες και τεχνητά υλικά, για να δημιουργήσουν υπό-χώρους με διακριτικό τρόπο.
Φωτογραφίες: Kim Powell Photography

Ασφαλτικές μεμβράνες
Μέθοδος, που κατά κύριο λόγο εφαρμόζεται σε νέες κατασκευές.
• Τοποθέτηση σε καθαρή, στεγνή και κατά το δυνατόν επίπεδη επιφάνεια, διότι δεν μπορούν να ακολουθούν ανωμαλίες του υποστρώματος.
• Εκτέλεση εργασιών υπό καλές καιρικές συνθήκες.
• Η κατακόρυφη στρώση να συναντά στην απόληξή της, την οριζόντια στρώση του δαπέδου.
• Συνέχεια κατακόρυφης στρώσης μέχρι ύψος 20 - 30 cm επάνω από την επιφάνεια του εδάφους.
• Απαιτείται επιπρόσθετη μηχανική στήριξη για την αποφυγή αποκόλλησης.
• Αποφυγή σχηματισμού γωνιών <135° στα ασφαλτόπανα.
• Συνιστάται η τοποθέτηση προστατευτικής στρώσης για αποφυγή τραυματισμού της από χαλίκια, σίδερα κτλ. των επιχωματώσεων με πλάκες με πτυχώσεις ή αυλακώσεις ή με συνθετική μεμβράνη με κωνοειδείς προεξοχές ("αυγουλιέρα"), η οποία επιτρέπει και τον αερισμό του τοιχώματος.
• Συνιστάται ο συνδυασμός τους με άλλες μεθόδους στην περίπτωση αυξημένης υδροστατικής πίεσης.
• Προσθήκη στεγανοποιητικού μάζας στα σημεία διακοπής (τοιχία, υποστυλώματα).

Ασφαλτικές επαλείψεις
Προσφέρει ήπια προστασία και επιλέγεται σε περιπτώσεις, κατά τις οποίες δεν αναμένεται έντονη καταπόνηση από υγρασία.
• Πρέπει να αποφεύγονται στην περίπτωση προσβολής από υγρασία με αυξημένη υδροστατική πίεση.
• Προτιμάται η επίστρωση των στοιχείων να γίνεται εξωτερικά και όχι εσωτερικά.
• Η επιφάνεια τοποθέτησης πρέπει να είναι ξηρή και καθαρισμένη. Για το στέγνωμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν θερμαντικά πιστολέτα.
• Η οριζόντια στρώση πρέπει να συναντά την κατακόρυφη.
• Συνιστάται η τοποθέτηση προστατευτικής στρώσης, όπως και στις ασφαλτικές μεμβράνες.

Στεγανοποιητικά κονιάματα
• Η οριζόντια στρώση πρέπει να συναντά την κατακόρυφη.
• Χρειάζεται προφύλαξη επιφανειών από την ηλιακή ακτινοβολία και τον άνεμο έως το στέγνωμα του κονιάματος.
• Θερμοκρασία εφαρμογής >+5°C (αποφυγή παγετού).

Στεγανοποιητικά μάζας στο σκυρόδεμα
Η εισαγωγή πρόσμεικτων στο σκυρόδεμα προσφέρει στεγανοποιητική
προστασία, βελτιώνει την εργασιμότητα του μείγματος, μειώνει τον κίνδυνο απόμειξης των συστατικών του, ενισχύει την αντιδιαβρωτική προστασία και την πρόσφυση του οπλισμού στο σκυρόδεμα, ενώ συγχρόνως επιτρέπει τη διάχυση των υδρατμών, που προέρχονται από τους εσωτερικούς χώρους. Η ανάμειξή τους δεν πρέπει να γίνεται στο εργοτάξιο, προκειμένου να ελέγχεται η ποιότητα του σκυροδέματος, καθώς πρέπει να εξασφαλίζεται η ομοιόμορφη κατανομή του υλικού στο μείγμα και η σωστή αναλογία νερού προς τσιμέντο.
Τα στεγανοποιητικά μάζας βρίσκουν εφαρμογή σε υπόγειες κατασκευές από σκυρόδεμα, επάνω ή κάτω από τη στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα, και σε κατασκευές, στις οποίες ασκούνται έντονες υδροστατικές πιέσεις (δεξαμενές νερού, εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού, κτλ.)
Πρόσμεικτα, όπως ο χαλαζίας, το ανθρακικό ασβέστιο κ.ά. φράσσουν τους πόρους, η θηραϊκή γη, η άργιλος και άλλες πυριτικές ενώσεις εμποδίζουν τη διέλευση υγρασίας μέσω της διόγκωσής τους, οι ενώσεις ρητινών προσφέρουν στεγανοποιητική προστασία λόγω των υδροαπωθητικών τους ιδιοτήτων, ενώ κάποιοι υδρογονάνθρακες εξασφαλίζουν τη στεγανοποίηση μέσω της αποσύνθεσής
τους.
Άλλα υλικά σε μορφή σκόνης προσφέρουν στεγανοποιητική προστασία μέσω της κρυσταλλοποίησης, η οποία επέρχεται ως αποτέλεσμα της αντίδρασης των πρόσθετων πρόσμεικτων με στοιχεία, που περιέχονται στο σκυρόδεμα. Σ' αυτήν την περίπτωση, το προϊόν μπορεί να προστεθεί είτε κατά τη διαδικασία παραγωγής είτε στη βαρέλα μεταφοράς σκυροδέματος μετά τη διάλυσή του με νερό με τη βοήθεια μηχανικού αναδευτήρα. Προκειμένου να εξασφαλίζεται η στεγανοποίηση θα πρέπει για τους αρμούς διακοπής σκυροδέτησης και τις περιοχές επισκευών να χρησιμοποιούνται επαλειφόμενα και επισκευαστικά προϊόντα αντίστοιχης τεχνολογίας. Ο συνδυασμός του πρόσμεικτου με υπερευστοποιητή βελτιώνει ακόμη περισσότερο την εργασιμότητα και την ποιότητα του παραγόμενου σκυροδέματος. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τηρούνται οι κανόνες της ορθής σκυροδέτησης, δόνησης και ελέγχου ωρίμανσης.

ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΡΦΕΣ

Η σκάλα αποτελεί ένα από τα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά στοιχεία του εσωτερικού χώρου, καθώς η μορφή και η θέση της επηρεάζουν την κυκλοφορία μέσα σ’ αυτόν. Πρωτίστως λειτουργική, η σκάλα διευκολύνει την κατακόρυφη σύνδεση ορόφων ή επιπέδων με διαφορετικές στάθμες. Ωστόσο, πέρα από τη λειτουργικότητα, η σκάλα ως μορφολογικό στοιχείο συμβάλλει σημαντικά στη διαμόρφωση αισθητικής του χώρου. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο σχεδιασμός της κλίμακας αποτελεί μια σύνθετη διαδικασία, κατά την οποία παράγοντες, όπως ο φυσικός φωτισμός και ο αερισμός του κλιμακοστασίου, η άνεση και η ασφάλεια που προσφέρει η κλίμακα, θα πρέπει να συνεκτιμώνται με κριτήρια σχεδιαστικής ευελιξίας και αισθητικής. Οι σύγχρονες τάσεις στο σχεδιασμό αναδεικνύουν πρωτότυπες λύσεις, επιχειρώντας τη σύζευξη
ποιότητας και κατασκευαστικής αρτιότητας.