Το έργο αφορά στον επανασχεδιασμό του εξωτερικού χώρου του café - εστιατορίου "Coffee Avenue", το οποίο βρίσκεται στην πλατεία της Νέας Σμύρνης. Όλη η πλατεία έχει έντονο εμπορικό χαρακτήρα, διαθέτει μεγάλο αριθμό χώρων αναψυχής και αποτελεί σημείο συνάντησης τόσο των κατοίκων της περιοχής όσο και επισκεπτών από άλλες περιοχές. Ταυτόχρονα σε μεγάλο μέρος της πλατείας συναντάται το στοιχείο του νερού με τη δημιουργία ενός συστήματος συνεχόμενων λιμνών με καταρράκτες και σιντριβάνια σε πολλά επίπεδα.
Η παρέμβαση που έγινε, καθώς μεγάλο τμήμα του καφέ εκτείνεται στη διαμορφωμένη πλατεία, έπρεπε να μην αλλοιώνει την ταυτότητα της περιοχής, αλλά ταυτόχρονα να διαχωρίζεται από τα παρακείμενα καφέ, που στοιχίζονται το ένα δίπλα στο άλλο. Επίσης, σε πρόκληση αναδείχθηκε το γεγονός ότι όλες οι κατασκευές έπρεπε να μην είναι σταθερές και μόνιμες, αλλά να έχουν τη δυνατότητα μετακίνησης.
Έτσι, λοιπόν, με το σχεδιασμό επιχειρήθηκε η επιστροφή του χώρου στην πλατεία. Καθιστικά με τη μορφή παγκακίων είτε παρέχουν θέα στον πεζόδρομο και στα σιντριβάνια, είτε προσφέρουν μεγαλύτερη ιδιωτικότητα. Ένα κεντρικό καθιστικό στη μέση του χώρου υπενθυμίζει τη σημασία της κοινωνικοποίησης, που στις μέρες μας τείνει να εκλείψει.
Ένας ακόμα στόχος ήταν η εισαγωγή του στοιχείου του πρασίνου, το οποίο δίνει στην πλατεία και στους κατοίκους μια μικρή όαση, έναν θύλακα αστικού πρασίνου ("urban garden"), ο οποίος έλειπε από την πλατεία και από την πόλη εν γένει. Γι’ αυτό το λόγο αναρτήθηκαν φυτά από τα καφασωτά της ξύλινης οροφής, αλλά τοποθετήθηκαν και στην πλάτη των καθισμάτων.
Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει ο φωτισμός, με τον οποίο δημιουργήθηκαν σενάρια για όλες τις ώρες της ημέρας, καθώς και για πιθανές ειδικές εκδηλώσεις.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο Studio Zhu-Pei σχεδίασε το Κέντρο Παραστατικών Τεχνών "Yang Liping Performing Arts Center" στην πόλη Dali της Κίνας, με κύριο χαρακτηριστικό την κυματιστή στέγη που "αγκαλιάζει" το κτίριο. Αυτή η καλλιτεχνική εγκατάσταση ανατέθηκε από τον τοπικό επαγγελματία χορευτή Yang Liping, με σκοπό να τοποθετηθεί βορειοανατολικά του ιστορικού κέντρου της πόλης.
Εμπνευσμένοι από το ισχυρό τοπίο του περιβάλλοντος, οι αρχιτέκτονες αναζήτησαν αναφορές σχετικές με τη φύση, έτσι ώστε να λύσουν τις προκλήσεις κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Μια ορθογώνια στέγη από σχιστόλιθο εκτείνεται σε ένα δομημένο τοπίο ελεύθερων εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, μερικοί από τους οποίους μπορούν να συνδυαστούν ως αλληλεπιδρώντα χωρικά συστήματα.
Η εξωτερική πλατεία που διασχίζει το χώρο του κέντρου "Yang Liping" διασταυρώνεται με έναν μεγάλο τσιμεντένιο όγκο που περιέχει το κεντρικό θέατρο, επιτρέποντας την εσωτερική σκηνή του θεάτρου να "ανοίγει" προς τα έξω, διευκολύνοντας την ορατότητα. Έξω από το κύριο αμφιθέατρο, ένα σύνολο σκαλοπατιών που φτάνουν ως την οροφή, παρέχει καθίσματα για τους επισκέπτες, επιτρέποντας την παρακολούθηση των παραστάσεων που λαμβάνουν χώρα, είτε στην εσωτερική σκηνή, είτε στην πλατεία.
Η δομή της οροφής καλύπτεται στην κάτω πλευρά της από ξύλινες ράβδους, διατεταγμένες σε μία σύνθεση που μοιάζει με φωλιά. Οι φεγγίτες που είναι ενσωματωμένοι στο θόλο επιτρέπουν στο φως της ημέρας να φιλτράρεται μέσα από αυτήν την ξύλινη κατασκευή. Ένα σύμπλεγμα από πύργους -που μοιάζουν με δεντρόσπιτα- εκτείνεται μέσω του θόλου, διαπερνώντας τον και συνδέοντας έτσι το έδαφος με την οροφή. Τα σπιτάκια περιλαμβάνουν καφετέριες και ένα ιδιωτικό τεϊοποτείο.
Όπως συμβαίνει με τα βουνά και τις κοιλάδες του γύρω τοπίου, το δυνατό σχήμα της οροφής αντανακλά τον πιο οργανικό σχεδιασμό που "κρύβεται" από κάτω, με σαφείς αναφορές στην παλιά κινεζική φιλοσοφία του Γιν - Γιανγκ, όπου δύο αντίθετα συνδυάζονται για να σχηματίσουν αρμονικά ένα σύνολο. Οι μερικώς βυθισμένοι χώροι μεταμορφώνονται -ως μία αλληλουχία λόφων- σε ένα φυσικό τοπίο κήπου, το οποίο υπόσχεται μία υψηλής αισθητικής εμπειρία στους θεατές.

Το Lit Athens αποτελεί ένα σύγχρονο all day café bar στο Θησείο – την καρδιά της Αθήνας. Το studiomateriality αυτή τη φορά αντλεί έμπνευση από το έντονο αστικό τοπίο του κέντρου δημιουργώντας μια μικρογραφία της πόλης. Μια περιήγηση μέσα στο μαγαζί θυμίζει βόλτα στα στενά της Αθήνας: συνθήματα γκράφιτι στους τοίχους, σώματα air condition, γλάστρες με βασιλικό και ένα σύμπλεγμα από κεραίες συνδυάζονται απροσδόκητα με μια 80s αισθητική και ζωντανεύουν τον χώρο. Έντονο στοιχείο σ’ ένα μαγαζί που κυριαρχεί το γκρίζο είναι ο κεραυνός στο κέντρο του αιθρίου – το πρωί υπονοεί μια βραδινή υπόσχεση, ενώ το βράδυ ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα. Σε συνδυασμό με τις φωτεινές επιγραφές και τον υπόλοιπο neon φωτισμό λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένη ορχήστρα, στην οποία συμμετέχουν και τα έντονα χρώματα σε διάφορες γωνιές του μαγαζιού. Μια κλασική μορφή, αυτή της Καρυάτιδας, αναπηδά και ξεχωρίζει από τα στοιχεία του δρόμου, τοποθετημένη σε κομβικά σημεία όπως η όψη και το μπαρ, συμπληρώνοντας την εικόνα μιας Αθήνας του σήμερα.
Εκρηκτικό σαν κεραυνός το μαγαζί αυτό προσγειώθηκε στην πόλη – και είναι ‘lit’.

Οι σχεδιαστικές προθέσεις των μελετητών γι’ αυτό το κτίριο κατοικιών ήταν η δημιουργία μιας σημαντικής παρουσίας και η όσο το δυνατόν καλύτερη εκμετάλλευση της θέας, της θέσης και του προσανατολισμού, καθώς καταλαμβάνει μια σημαντική γωνιά του αστικού τετραγώνου.
Οι βασικές αρχές σχεδιασμού που εφαρμόστηκαν ήταν:
• η χρήση μιας μοναδικής αλλά και διαχρονικής μορφής, ώστε να αποκτήσει το κτίριο μια στιβαρή και ξεχωριστή παρουσία,
• η πλήρης εκμετάλλευση της θέσης, το φυσικού φωτός και της θέας στο πάρκο και στη θάλασσα και
• η δημιουργία ενός άνετου μικροκλίματος, το οποίο θα παρέχει προστασία από τα φυσικά στοιχεία (άνεμοι με βόρειο προσανατολισμό και δυτικό άμεσο ηλιακό φως) χάρη στη δημιουργία φυτεμένων στεγών και αρχιτεκτονικών στοιχείων σκίασης.
Μορφολογικά, το κτίριο έχει σχεδιαστεί με την αρχή της διαφοροποίησης της βάσης και της ανωδομής, ώστε να μειωθεί οπτικά το ύψος του και να αποφευχθεί η μονοτονία που συναντάται συχνά στην ελληνική πολυκατοικία. Για τον ίδιο λόγο δημιουργούνται διαδοχικά ημιυπαίθριοι χώροι με ανοιχτά και κλειστά μπαλκόνια, σε μια παιχνιδιάρικη αλληλουχία σκιών και ογκομετρίας. Τα μπαλκόνια ενοποιούνται με μεταλλικά στοιχεία για να δημιουργήσουν ένα ενιαίο οπτικό σύνολο και να τονίσουν τη συνολική γεωμετρία της πρότασης. Τα κλειστά μπαλκόνια, τα οποία αποτελούν ένα εξέχον μορφολογικό χαρακτηριστικό στις όψεις, είναι επενδυμένα με μάρμαρο, ενώ τυχόν ανοίγματα φέρουν επίσης μαρμάρινα σκίαστρα χάριν ομοιομορφίας και αντηλιακής προστασίας. Τα ελεύθερα διατεταγμένα στοιχεία σκίασης, εκτός από λειτουργικότητα, προσφέρουν επίσης ποικιλία στις όψεις προσδίδοντας κύρος και ξεχωριστή εμφάνιση στο κτίριο.

Κατά την ανακαίνιση αυτού του διαμερίσματος, στόχος ήταν η εξισορρόπηση των σύγχρονων λεπτομερειών με τον κατά τα άλλα μπρουταλιστικό χαρακτήρα του υφιστάμενου κτιρίου. Δάπεδα, υαλοστάσια, επενδύσεις και χτιστά έπιπλα χαρακτηρίζονται από κεραμικά πλακίδια σε έντονα χρώματα, πλησιάζοντας στον αρχικό σχεδιασμό των μωσαϊκών που προϋπήρχαν.
Φωτογραφίες: José Hevia

Σε αυτό το διαμέρισμα - εργαστήριο, διαβίωσης και καλλιτεχνικής δημιουργίας των ιδιοκτητών, τα διαχωριστικά τοιχώματα έντονης φθορίζουσας βαφής είναι κατασκευασμένα από κόντρα πλακέ και έχουν τοποθετηθεί έτσι ώστε να ορίζουν κάθε φορά και διαφορετικούς χώρους για διαφορετικές χρήσεις.
Φωτογραφίες: Takumi Ota

Η 1η διεθνής έκθεση για την κυκλική οικονομία, την ενέργεια και τη δόμηση, θα πραγματοποιηθεί από 31 Μαρτίου έως 2 Απριλίου 2023, στο Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Η έκθεση και το συνέδριο "Forward Green" είναι μία πρωτοβουλία της ΔΕΘ HELEXPO, που έχει ως στόχο να συμβάλλει στην εφαρμογή μιας νέας επιχειρηματικής αντίληψης για τη χώρα, βασισμένης στην κυκλική οικονομία, στην πράσινη ανάπτυξη και στον μετασχημα¬τισμό των επιχειρηματικών μοντέλων για την εξοικονόμηση των φυσικών πόρων και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Η έκθεση απευθύνεται σε εταιρείες, φορείς, οργανισμούς και κυβερνητικούς παράγοντες που υιοθετούν σύγχρονες πρακτικές αξιοποίησης πρώτων υλών, δομι¬κών υλικών, τεχνολογιών, ενέργειας, ανακύκλωσης και συσκευασίας, οι οποίες μέσα από καινοτόμους λύσεις και έξυπνες συνεργασίες, θα έχουν θετικό αντίκτυπο στη μείωση της ρύπανσης του περι¬βάλλοντος, στην αύξηση της βιωσιμότητας των προϊόντων και των υπηρεσιών, δημιουργώντας παράλληλα, νέες επιχειρηματικές ευκαι¬ρίες. Οι θεματικές της έκθεσης είναι: συστήματα εξοικονόμησης ενέργειας, βιοκλιματικός σχεδιασμός, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ανακύκλωση και διαχείριση αποβλήτων, σύγχρονα δομικά υλικά, επεξεργασία νερού, σχεδιασμός προϊόντων, ηλεκτρικά οχήματα, αυτοδιοικητικοί φορείς κ.ά.
Η έκθεση περιλαμβάνει πρόγραμμα παράλληλων εκδηλώσεων, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν το συνέδριο για την κυκλική οικονομία και το φεστιβάλ κυκλικής οικονομίας. Το πρόγραμμα του φεστιβάλ περιλαμβάνει ποικίλης μορφής παράλληλες εκδηλώσεις, όπως ημερίδες, παρουσίαση συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης απορριμμάτων, θεματικά και δημιουργικά εργαστήρια, εκθέσεις κ.ά.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΥΛΙΚΑ ΔΙΝΟΥΝ ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΣΤΙΣ ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ
Στην Ελλάδα, το σκυρόδεμα συνιστά μέχρι και σήμερα το κύριο οικοδομικό υλικό για την κατασκευή του φέροντος οργανισμού κτιρίων. Η ανάπτυξη των καλουπιών κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα υπήρξε παράλληλη με την ανάπτυξη των κατασκευών από σκυρόδεμα.
Σκοπός του σχεδιασμού και της κατασκευής καλουπιών είναι η χύτευση του νωπού σκυροδέματος στη μορφή και στις διαστάσεις που απαιτεί η μελέτη του εκάστοτε έργου. Τα καλούπια φέρουν με ασφάλεια το σύνολο των φορτίων, μέχρι το σκυρόδεμα να στερεοποιηθεί και να αποκτήσει επαρκή αντοχή.
Το καλούπι είναι μια προσωρινή κατασκευή, που αποτυπώνεται μόνιμα στο σκυρόδεμα. Δημιουργείται γρήγορα, δέχεται μεγάλα φορτία για λίγες ώρες κατά τη σκυροδέτηση, και εντός ενός χρονικού διαστήματος λίγων ημερών αφαιρείται για μελλοντική χρήση σε άλλο έργο. Χαρακτηριστικό της προσωρινής φύσης της εν λόγω κατασκευής είναι οι ενώσεις, τα στηρίγματα και οι προσαρμογές, που χρειάζονται, για να συγκρατηθούν τα διάφορα τμήματα μεταξύ τους. Τα καλούπια χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά, πολλές φορές καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής τους. Τα κύρια μέρη ενός καλουπιού είναι:
• το πέτσωμα, που είναι η επιφάνεια του καλουπιού που έρχεται σε άμεση επαφή με το σκυρόδεμα (δίνει το σχήμα και τις διαστάσεις του δομικού στοιχείου και διαμορφώνει τη μορφή της τελικής επιφάνειας του σκυροδέματος),
• οι ενώσεις και τα στηρίγματα του πετσώματος,
• τα στηρίγματα του καλουπιού, ώστε τα φορτία να μεταφέρονται μέσω αυτών είτε στο έδαφος είτε στα ικριώματα.

Τα σύνθετα υλικά (ινοπλισμένα πολυμερή - FRP) ή τα μεταλλικά ελάσματα (χαλύβδινα ελάσματα πάχους 1,0 - 1,5 mm) επικολλώνται επάνω στην επιφάνεια του σκυροδέματος με το χέρι σε μία ή περισσότερες στρώσεις σε συνεχή σύνδεση. Χρησιμοποιείται ειδική κόλλα, συνήθως εποξειδική ρητίνη. Η τοποθέτηση αγκυρώσεων (κοχλιών ή επιπλέον στρώσεων) στα άκρα των λωρίδων χάλυβα ή FRP μπορεί να αποτρέψει την πρόωρη αποκόλλησή τους. Τα ινοπλισμένα πολυμερή είναι δύσκαμπτα ελάσματα (πάχους 1 mm) ή εύκαμπτα υφάσματα (πάχους 0,1 - 0,4 mm) και αποτελούνται από ίνες (άνθρακα, αραμιδίου ή γυαλιού), σε πολυμερική μήτρα και κόλλα εφαρμογής. Είναι δυνατόν να είναι προκατασκευασμένα ή μπορεί να κατασκευάζονται επί τόπου στο έργο.
Εναλλακτικά, αντί για επικόλληση των φύλλων μπορεί να επιλεγεί τοποθέτησή τους σε αυλάκια, δηλαδή εγκοπές της επιφάνειας του σκυροδέματος. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται καλύτερη συνάφεια μεταξύ της ενίσχυσης και του σκυροδέματος και προστασία έναντι της διάβρωσης, εάν πρόκειται για μεταλλικά ελάσματα. Για τη συγκόλληση του οπλισμού στις εγκοπές, όπως επίσης και για την αγκύρωσή του, χρησιμοποιείται ρητίνη ή κονίαμα.
Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται συνήθως σε βλάβες υποστυλωμάτων (π.χ. αστοχία σε διάτμηση και σε θλίψη ή ανεπαρκής μάτιση οπλισμού), πλακών και δοκών. Στην περίπτωση υποστυλώματος είναι δυνατή η περιτύλιξη σύνθετων υλικών περιμετρικά της διατομής με ειδική συσκευή ρομπότ.

Στην περιοχή του Ευόσμου Θεσσαλονίκης, το κτίριο ενός παλαιού κινηματογράφου μετατρέπεται σε κατάστημα ρούχων και υποδημάτων. Πρόκειται για ένα κτίριο του 1966, το οποίο αποτελείται από ισόγειο και εσωτερικό εξώστη, με συνολικό εμβαδό 925 m2.
Σκοπός του σχεδιασμού ήταν να αναδείξει τα υφιστάμενα στοιχεία του χώρου δίνοντας έμφαση στα δομικά μέλη του οργανισμού, τα οποία λόγω κατασκευής αναγνωριστήκαν ως ένα βασικό χαρακτηριστικό του κτιρίου. Το εμφανές σκυρόδεμα αυτών των στοιχείων με τη χαρακτηριστική τραχιά μορφή του, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις νέες, λείες κατασκευές λευκού χρώματος, δημιουργώντας έναν διάλογο ανάμεσα στο παλιό και στο νέο.
Το ισόγειο τμήμα του κτιρίου χωρίζεται σε δυο κλιμακωτά επίπεδα. Λόγω της λειτουργίας του χώρου ως κινηματογράφου, το δάπεδο ήταν αρχικά κεκλιμένο και ήταν αναγκαία η επιπεδοποίησή του, έτσι ώστε να μετατραπεί σε λειτουργικό, εμπορικό χώρο.
Το πρώτο επίπεδο του ισογείου φιλοξενεί την υποδοχή - ταμείο, καθώς και τις προβολές κάποιων ενδεικτικών προϊόντων, ενώ ο κύριος εκθεσιακός χώρος βρίσκεται στο αμέσως επόμενο, χαμηλότερο επίπεδο.
Χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου τμήματος του κτιρίου είναι η ανοιχτή κάτοψη χωρίς την παρουσία κάθετων δομικών στοιχείων στο κέντρο του χώρου, καθώς και το μεγάλο εσωτερικό ύψος. Στο δάπεδο η επιλογή του ψυχρού γκρι με πλακάκια μεγάλων διαστάσεων σε συνδυασμό με τις μεγάλες λευκές επιφάνειες και τα μαύρα στοιχεία, δημιουργούν έναν σχετικά ήρεμο καμβά χωρίς έντονα χρώματα, προβάλλοντας έτσι σε πρώτο φόντο τα πολύχρωμα εμπορεύματα του καταστήματος.
Στις δυο πλαϊνές πλευρές του χώρου, στη στάθμη του εσωτερικού εξώστη, μεταξύ της οροφής και του δαπέδου, τοποθετούνται δυο λευκοί όγκοι που κρύβουν στο εσωτερικό τους τον αποθηκευτικό χώρο του καταστήματος. Αυτοί οι λευκοί όγκοι αλλάζουν μορφή και δίνουν τη θέση τους σε μια σειρά από καμάρες οι οποίες καλύπτουν το άνω τμήμα των κάθετων δομικών στοιχείων, δημιουργώντας διαδοχικές εσοχές, που λειτουργούν ως χώροι προβολής των εμπορευμάτων.
Ο χώρος που περιβάλλεται από τις καμάρες και τις εσοχές απόκτα χαρακτηριστικά μιας πλατείας. Διάσπαρτες στο χώρο, τοποθετούνται μεταλλικές κατασκευές προβολής με διαφορετικά ύψη και διαστάσεις, καθώς και παγκάκια με φύτευση, δημιουργώντας την αίσθηση της "ανοιχτής" αγοράς.
Στη χρωματισμένη, λευκή οροφή διατηρούνται όλες οι ατέλειες και οι φθορές του αρχικού επιχρίσματος, αποκαλύπτοντας το πέρασμα του χρόνου. Η λευκή επιφάνεια διακόπτεται από τα δοκάρια του φέροντα οργανισμού, από τα οποία έχει αφαιρεθεί το επίχρισμα, αποκαλύπτοντας το κύριο δομικό υλικό τους. Κάθε δοκάρι από εμφανές σκυρόδεμα φωτίζεται με ένα λεπτό γραμμικό φωτιστικό στοιχείο, το οποίο τονίζει την υλική του υπόσταση.
Ο εσωτερικός εξώστης αναπτύσσεται και αυτός σε δυο επίπεδα, καθώς στην αρχική του μορφή φιλοξενούσε το κεκλιμένο θεωρείο και την αίθουσα, που ήταν τοποθετημένες οι μηχανές προβολής του κινηματογράφου. Τα δυο επίπεδα διατρέχει ένα διάδρομος, ο οποίος συνδέει τα δυο κλιμακοστάσια.
Μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου επιπέδου και κατά μήκος του διαδρόμου, τοποθετείται ξύλινη κατασκευή λευκού χρώματος, η οποία αποτελείται από τομές τοποθετημένες διαδοχικά η μια μετά την άλλη με κενό ανάμεσα τους δημιουργώντας ένα "ημιδιαπερατό" χώρισμα, επιτρέποντας μόνο την οπτική σύνδεση μεταξύ των δυο χώρων. Η κατασκευή "αναπτύσσεται" κατακόρυφα προς τα επάνω, από το δάπεδο προς την οροφή, έπειτα καμπυλώνει και καταλήγει οριζόντια, καλύπτοντας τμήμα της οροφής. Τα κατακόρυφα τμήματα της κατασκευής διακόπτονται προσωρινά σε κάποιο σημείο τους και συνεχίζουν μόνο στην οροφή, δημιουργώντας έτσι μια δίοδο προς τον εκθεσιακό χώρο.
Οι υπόλοιπες κατασκευές προβολής είναι λιτές, μεταλλικές, μαύρου χρώματος και είναι κρεμασμένες από την οροφή, δίνοντας την αίσθηση ότι τα εμπορεύματα αιωρούνται.
Εξωτερικά, η κύρια όψη του κτιρίου είναι λιτή και κυριαρχεί το λευκό χρώμα των κάθετων επιφανειών και του στεγάστρου. Η όψη πλαισιώνεται αριστερά και δεξιά από δυο διαφανείς κατασκευές των κλιμακοστάσιων με μεταλλικό μαύρο σκελετό.
Η μορφή των δυο κλιμακοστασίων με την καμπύλη οροφή μεταφέρεται ως αρνητικό αποτύπωμα στην νέα όψη, δημιουργώντας μια σειρά από εσοχές μεγάλου ύψους, που καταλήγουν σε διαδοχικές καμάρες.
Η σχεδιαστική προσέγγιση με βάση την ανανεωμένη χρήση του κτιρίου ως κατάστημα, σκοπό είχε την αναβίωση της οντότητας του, αναδεικνύοντας το ως ένα νέο σημείο της πόλης, συνδέοντας παράλληλα το παρελθόν με το παρόν.