Το υπάρχον ιστορικό κτίριο έχει δικό του αμπελώνα και ανεμπόδιστη θέα στη λίμνη Maggiore και στα βουνά. Το έργο αφορά μια ήπια μετατροπή, με στόχο να αποκαλύψει και να ενισχύσει τις υπάρχουσες αρχιτεκτονικές ιδιότητες, οι οποίες πλέον είναι κυρίως κρυμμένες.
Η δημιουργία ενός διώροφου ύψους στον χώρο διαβίωσης δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα χωρική επικοινωνία με τους ορόφους και επίσης βέλτιστο φωτισμό με ανοίγματα σε διαφορετικά επίπεδα.
Ο μη ιστορικός σοβάς σε όλες τις προσόψεις και στους παλιούς εσωτερικούς τοίχους αφαιρέθηκε και οι τοίχοι από φυσικές πέτρες από κάτω αποκαλύφθηκαν, σοβατισμένοι μόνο εν μέρει, πώς πιθανότατα ήταν αρχικά και πώς είναι σε πολλά άλλα σπίτια του χωριού. Τα νέα δομικά στοιχεία όπως τα παράθυρα, τα δάπεδα και οι τοίχοι, καθώς και η οριζόντια οροφή έναντι της ψυχρής δοκού οροφής ανταποκρίνονται στα τρέχοντα ενεργειακά πρότυπα. Διατηρούνται όλοι οι ενδιάμεσοι όροφοι και εμφανίστηκαν τα παλιά ξύλινα δοκάρια. Η θολωτή οροφή στο υπόγειο έχει αντικατασταθεί από τσιμεντένια οροφή, λόγω της ενσωμάτωσης του νέου ανελκυστήρα.

Αρχιτέκτονες: Wespi de Meuron Romeo Architects
Φωτογράφος: Giacomo Albo αρχιτέκτονας

Το κτίριο βρίσκεται σε μια νέα κατοικημένη περιοχή, ένα καταπράσινο πάρκο στη βόρεια πλευρά του. Η μελέτη εστιάστηκε σχεδιασμό ενός σπιτιού, που γίνεται προέκταση του περιβάλλοντός του,ενσωματώνοντας το πράσινο του πάρκου στον εσωτερικό χώρο του σπιτιού. Δημιουργήθηκε μεγάλο κενό και στους τρεις ορόφους, που τέμνει τον κτιριακό όγκο διαγωνίως. Στο ισόγειο, το κενό χρησιμεύει ως σαλόνι, ανοιχτό στο πάρκο. στον τελευταίο όροφο ως ένα καταπράσινο οικογενειακό δωμάτιο. Η πρόσοψη που περιβάλλει το κενό καλύπτεται με φυτά κισσού. Οι περσίδες προσφέρουν σκιά στον τελευταίο όροφο. Το κενό ενσωματώνει τόσο στοιχεία κυκλοφορίας όσο και φυσικά στοιχεία, όπως φυτά και δέντρα, παρέχοντας στα ιδιωτικά δωμάτια πρόσθετο φυσικό φως. Δίνει μια αίσθηση συνέχειας του πάρκου, και στους τρεις ορόφους του κτιρίου. Το σπίτι στοχεύει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον παρόμοιο με ένα δάσος, παρόλο που βρίσκεται σε εσωτερικό χώρο.

Αρχιτέκτονική μελέτη: VTN Architects
Φωτογραφίες:Hiroyuki Oki

Η "Jackie ‘O Cantina" στη Χώρα της Μυκόνου είναι η τελευταία προσθήκη στην αλυσίδα Jackie 'O.
Εμπνευσμένος από τα παραδοσιακά ξωκκλήσια των νησιών του Αιγαίου, ο σχεδιασμός αυτού του χαλαρού εστιατορίου προσεγγίζεται με μια μινιμαλιστική χρωματική παλέτα με έμφαση στα γλυπτικά στοιχεία των εσωτερικών όγκων, που δημιουργούν μια αυθεντική ατμόσφαιρα με σύγχρονη διάθεση.
Ένα ειδικό σύστημα σχεδιάστηκε για τη δημιουργία του συστήματος εσωτερικών καμαρών της οροφής. Οι εξωθημένες καμπύλες και καμάρες αλληλεπιδρούν μοναδικά, λειτουργώντας ως διακοσμητικά στοιχεία, διαχωριστικά και προθήκες, ενώ δημιουργούν μια γαλήνια ατμόσφαιρα με μια αίσθηση ροής.
Το πατητό τσιμεντοκονίαμα και το μάρμαρο σε λευκούς τόνους δημιουργούν την κύρια ατμόσφαιρα του εσωτερικού χώρου. Η επιλογή του σκούρου ξύλου στο ειδικής κατασκευής μπαρ και στα ράφια αναδεικνύει τη σχεδιαστική γλώσσα, αντισταθμίζοντας τους λευκούς εσωτερικούς χώρους, ενώ προσθέτει μια αναφορά στον μοντερνισμό.

"Riverwest Open"

Μια δεκαετία μετά την ίδρυση του πρότυπου εμπορικού κέντρου "Riverwest" στα δυτικά προάστια της Αθήνας, ξεκινά το έργο της επέκτασής του προς τα δυτικά. Η νέα ανάπτυξη αφορά στη λειτουργική συνένωση του νέου εμπορικού συγκροτήματος με το υφιστάμενο, καθώς επίσης και στην ανάπτυξη νέων χώρων εστίασης και καταστημάτων σε έναν υπαίθριο χώρο, που αποτελείται από διάφορες ζώνες επισκεπτών και χώρους αναψυχής με πράσινο και υδάτινα στοιχεία. 

Κεντρική ιδέα της επέκτασης είναι η "ρωγμή", που σχηματίζεται από το ασυνεχές περίγραμμα των κτιρίων, μέσα από την οποία αναδύεται ένα "ποτάμι", που διασχίζει κατά μήκος τον περιβάλλοντα χώρο της ανάπτυξης, δημιουργώντας πεζοδρομήσεις και πράσινες ροές στις όχθες του. Η ρωγμή διαχωρίζει το εμπορικό πάρκο σε επί μέρους λειτουργικές ενότητες καταστημάτων, εστιατορίων και χώρων αναψυχής, ενώ ταυτοχρόνως δρα ως ραχοκοκαλιά, που συνδέει τις υπαίθριες δραστηριότητες και ενσωματώνει έναν ολοκληρωμένο εμπορικό περίπατο, που προσφέρει νέες εικόνες στον επισκέπτη και τον ωθεί να περιδιαβεί και να ανακαλύψει τον τόπο.

Ένα διώροφο συγκρότημα εμπορικών χρήσεων και χρήσεων συνάθροισης κοινού αντικαθιστά το πρώην βιομηχανικό συγκρότημα Μουζάκη, με κύριους και βοηθητικούς χώρους στο υπόγειο. Στο βόρειο τμήμα του οικοπέδου σχηματίζεται ένα αστικό πάρκο που περιλαμβάνει και ένα σύμπλεγμα τεχνητών πετρωμάτων, απ' όπου πηγάζει το νερό του "ποταμού". Ο καταρράκτης προβάλλει στο βάθος και υδροδοτεί μια "φυσική λίμνη". Αυτή είναι η αρχή του "ποταμού", που αποτελείται από μονάδες υδάτινων στοιχείων, στα οποία η ροή του νερού αλλάζει διαδοχικά: ακίνητο αρχικά, με χαμηλή ροή στη συνέχεια, κινείται και αφρίζει επάνω από ανάγλυφες επιφάνειες, για να καταλήξει σε ένα γραμμικό στοιχείο, που τονίζει τα δέντρα που φαίνονται μέσα από το γνωστό "mirror effect".

Η νέα περιοχή εστίασης γίνεται μέρος του υπάρχοντος εξώστη του "Riverwest" και επεκτείνεται περαιτέρω, επικοινωνώντας με τον περιβάλλοντα χώρο, αλλά και με βιοκλιματικά ηλιακά αίθρια που συλλέγουν την ηλιακή ακτινοβολία τον χειμώνα και ανοίγουν το καλοκαίρι, χρησιμοποιώντας κινητά υφασμάτινα συστήματα σκίασης. Η δομή των καταστημάτων και των υπαίθριων χώρων ακολουθεί το κεκλιμένο έδαφος του περιβάλλοντος χώρου, δημιουργώντας κλιμακωτά επίπεδα, που συνδέονται με σκάλες ή ράμπες.

Η βιοκλιματική συμπεριφορά των κτιρίων και η επιλογή φιλικών προς το περιβάλλον υλικών γίνονται ο βασικός άξονας του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, συνοψίζοντας τη γενική φιλοσοφία του εμπορικού κέντρου στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης (με μικρό ενεργειακό αποτύπωμα), της οικολογίας και της ανακύκλωσης.

Η ανάγκη για συνεχή ροή μεταξύ των δύο χώρων του εμπορικού κέντρου οδήγησε σε αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση του υφιστάμενου διαδρόμου κυκλοφορίας, που πλέον οδηγεί στον εξωτερικό χώρο της επέκτασης του εμπορικού κέντρου. Στο ισόγειο μια νέα ζώνη μετάβασης επιχειρεί να φέρει την ποιότητα του εξωτερικού φωτισμού στο εσωτερικό του εμπορικού κέντρου, επιτρέποντας μια ανεμπόδιστη και φυσική κίνηση στη νέα επέκταση. Στον κύριο άξονα της ζώνης μετάβασης χρησιμοποιούνται πολλές ειδικές κατασκευές, όπως ελαστική οροφή εκπομπής, διαφημιστικές προθήκες (lightboxes) και μια συνεχής κρεμαστή κυρτή φωτεινή λωρίδα, που εκτείνεται εκατέρωθεν της ζώνης μετάβασης, δίνοντας έναν υπαινιγμό της νέας παρέμβασης. Στο πρώτο επίπεδο σχηματίζεται μια σπείρα διαδοχικών φωτιστικών πλαισίων, που δημιουργεί και την αίσθηση μιας πύλης, προσκαλώντας τους επισκέπτες στο νέο "Riverwest Open".

"Riverwest" gateway & ζώνη μετάβασης

Το έργο αφορά στον σχεδιασμό της ζώνης σύνδεσης του υφιστάμενου εμπορικού κέντρου "River West" με τη νέα περιοχή επέκτασης "River West Open", σε ισόγειο και Α’ όροφο. Πρόκειται για μια αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση του υφιστάμενου διαδρόμου κίνησης, που πλέον οδηγεί προς τον υπαίθριο χώρο της επέκτασης του εμπορικού κέντρου.

Η επιφάνεια της παρέμβασης βρίσκεται στα σημερινά επίπεδα 2 και 3 και αφορά στο τμήμα που ορίζεται από την πλάτη του πυρήνα των ανελκυστήρων προς το εσωτερικό των διαδρόμων, οι οποίοι μέχρι τώρα οδηγούσαν στη ζώνη τροφοδοσίας του εμπορικού κέντρου στο ισόγειο και στους κοινόχρηστους χώρους υγιεινής.

Σύμφωνα με τα νέα σχεδιαστικά δεδομένα, από αυτό το σημείο θα γίνεται η διέλευση του κοινού προς τη νέα επέκταση και αντίστροφα. Γι’ αυτόν τον λόγο έγινε προσπάθεια να σηματοδοτηθεί ο χώρος από την είσοδο του κοινού στο εμπορικό, ώστε να καθοδηγεί τις ροές από και προς την επέκταση. 

Για την προβολή της ζώνης μετάβασης επιχειρήθηκε μια διαφορετική σχεδιαστική προσέγγιση με ένα σύγχρονο αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο και ταυτόχρονα έγινε προσπάθεια αυτή να "δέσει" με την ταυτότητα και τη γεωμετρία του αιθρίου του "River West". Η ζώνη μετάβασης επιδιώχθηκε να είναι σαφώς διακριτή απ' όλους τους χώρους του υφιστάμενου εμπορικού κέντρου, αλλά ταυτοχρόνως να διατηρεί μία κοινή γραφή με τον χώρο στον οποίο βρίσκεται. Σ’ αυτό το πλαίσιο εφαρμόστηκε η διχρωμία λευκού με μαύρες λεπτομέρειες, κάτι που υπάρχει στη νέα εμπορική ταυτότητα. Η προσέγγιση έγινε με μια αφαιρετική και συγχρόνως δυναμική γραμμή σχεδιασμού, ώστε ο χώρος να φαίνεται σύγχρονος και ταυτοχρόνως να προσκαλεί το βλέμμα και τους επισκέπτες από όλα τα επίπεδα και τους χώρους προσέγγισης.

Ενότητες χωρικών παρεμβάσεων

Η παρέμβαση επηρεάζει τον σχεδιασμό του υφιστάμενου εμπορικού κέντρου σε τρεις κυρίες ενότητες: δάπεδα, οροφές και πλευρικές επιφάνειες.

Α. Δάπεδα

Το υφιστάμενο δάπεδο είναι από κεραμικό πλακίδιο, δίχρωμο, με τυχαίο γεωμετρικό μοτίβο. Στο τμήμα της παρέμβασης πραγματοποιήθηκε αλλαγή του δαπέδου με νέο, το οποίο ενώ έχει σαφή διαφοροποίηση, δίνει ταυτοχρόνως την εντύπωση ότι έχει κάποια συνέχεια με το υφιστάμενο. Ειδικότερα, χρησιμοποιήθηκε χυτό μωσαϊκό με ψιλή κοκκομετρία, που δημιουργεί τεθλασμένες χαράξεις οριοθετημένες από ίνοξ προφίλ. Στόχος ήταν να διαφοροποιηθεί από το υπάρχον, διατηρώντας μια μονοχρωματική γραφή, η οποία συμβάλλει στην ευκολότερη ανάγνωση των σημάνσεων, που τοποθετούνται εκατέρωθεν του διαδρόμου. Στο δεύτερο επίπεδο της ζώνης παρέμβασης ο χώρος διέλευσης του κοινού είναι πολύ πιο περιορισμένος. Γι’ αυτόν τον λόγο το δάπεδο διαφοροποιείται ελαφρώς, καθώς τοποθετούνται φωτεινές χαράξεις, οι οποίες ελίσσονται από το δάπεδο επάνω στον κατακόρυφο τοίχο και από εκεί στην οροφή σαν ένα καλειδοσκόπιο.

Β. Οροφές 

Σε μία προσπάθεια μεταφοράς της ποιότητας του φωτισμού του εξωτερικού χώρου στο εσωτερικό του εμπορικού κέντρου, στον κύριο άξονα της ζώνης μετάβασης και ειδικότερα στην οροφή του διαδρόμου πραγματοποιείται φωτεινή κατασκευή, η οποία καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της άνοψης και διακόπτεται σε ζώνες, για την τοποθέτηση των καταιονητήρων. Είναι λοξές χαράξεις αντίστοιχες με αυτές του δαπέδου. Το εσωτερικό περίγραμμα και όλο το υπερυψωμένο τμήμα, που περιβάλλει την ελαστική οροφή καλύπτεται με μαύρο χρώμα, υπογραμμίζοντας με αυτό τον τρόπο την καμπύλη χάραξη της φωτεινής κατασκευής. Πλησίον των ανελκυστήρων αναρτάται μια συνεχής καμπύλη φωτιστική ταινία με τη μορφή μονοκονδυλιάς, που εκτείνεται εκατέρωθεν της ζώνης μετάβασης, η οποία μ’ αυτόν τον τρόπο σηματοδοτεί και δίνει μια νύξη της νέας παρέμβασης προσκαλώντας τους επισκέπτες στο "Riverwest Open". 

Γ. Πλευρικές επιφάνειες καταστημάτων και τοιχοποιιών

Στο επίπεδο του ισογείου οι πλευρικές επιφάνειες των καταστημάτων, οι οποίες βρίσκονται εκατέρωθεν του διαδρόμου που οδηγεί στην επέκταση, αμβλύνονται, μετατρέποντας τα υαλοστάσια των βιτρινών σε καμπύλα, διευκολύνοντας έτσι τις ροές και διευρύνοντας ταυτοχρόνως τη ζώνη μετάβασης. Παραπλεύρως του διάδρομου τοποθετούνται κατακόρυφα lightboxes, τα οποία φωτίζουν τον χώρο και φέρουν σήμανση σχετική με τα καταστήματα της επέκτασης ή προβάλλουν διαφημιστικά και ενημερωτικά μηνύματα. Ομοίως και εξωτερικά, από την άλλη πλευρά, για τους επισκέπτες που βρίσκονται στο "Riverwest Open", τοποθετούνται lightboxes στο ισόγειο και αυτοκόλλητα (environmental graphics) στον όροφο για τη διευκόλυνση της σήμανσης και προβολής των καταστημάτων που βρίσκονται εντός του υφιστάμενου κτιρίου του "Riverwest".

Στο επίπεδο του ορόφου διαμορφώνεται, όπως προαναφέρθηκε, μια σπείρα από αλλεπάλληλα φωτεινά πλαίσια, που δημιουργεί πάλι την αίσθηση μιας πύλης –μιας πύλης με διάρκεια, που δίνει ενδιαφέρον στον στενό και τυφλό διάδρομο. Στο τέλος αυτού του διαδρόμου ο χώρος διευρύνεται, για να δοθεί η δυνατότητα μιας ανεμπόδιστης και φυσικής για τους επισκέπτες διαγώνιας κίνησης προς τον νέο εξώστη της πτέρυγας της επέκτασης.

Το "Magma Resort Santorini" βρίσκεται στα όρια του οικισμού Βουρβούλου, σε τοποθεσία με ήπιο ανάγλυφο αλλά έντονα χαρακτηριστικό τοπίο του νησιού. Το ξενοδοχειακό συγκρότημα βρίσκεται ανάμεσα στο ανθρωπογενές και στο φυσικό περιβάλλον. Περιβάλλεται από τις παραδοσιακές πεζούλες, μεγάλα "σκαλοπάτια" καλλιεργήσιμων εκτάσεων, που ακολουθούν τις υψομετρικές καμπύλες και διαμορφώνονται με ξερολιθιές. Το αρχιτεκτονικό σύνολο δομείται μέσα από τον "διάλογο" αντιθετικών - συμπληρωματικών στοιχείων, με αναφορές στον συγκεκριμένο περιβάλλοντα χώρο και στην ευρύτερη τοποθεσία. 

Η τοπογραφία του νησιού, η μοναδικότητα των ηφαιστειογενών υλικών, η παραδοσιακή αρχιτεκτονική αλλά και ο τρόπος καλλιέργειας των εκτάσεων ενέπνευσαν τη σύνθεση. Οργανικοί σχηματισμοί από μαύρες ηφαιστιογενείς πέτρες ακολουθούν τις υψομετρικές καμπύλες, δημιουργώντας μία γεώμορφη ροϊκή αρχιτεκτονική. Ανά τόπους υπόλευκα πρίσματα με γήινες αποχρώσεις της άσπας (ηφαιστειακή τέφρα Σαντορίνης) διακόπτουν τους χαμηλούς πέτρινους όγκους ή ενσωματώνονται σ' αυτούς, παράγοντας αραιές ή πυκνές περιοχές κυβιστικών συνθέσεων. 

Η παραδοσιακή ξερολιθιά που περιβάλλει το οικόπεδο αντικατοπτρίζεται στους καμπυλόμορφους πέτρινους σχηματισμούς. Ακολουθούν την τοπογραφία και οργανώνουν την έκταση σε βαθμιδωτά καλλιεργήσιμα επίπεδα, κάτω από τα οποία τοποθετούνται χώροι διαμονής με απεριόριστη θέα προς τον ορίζοντα. Τα φυτεμένα δώματα μπλέκουν τα όρια ανάμεσα στο φυσικό και στο δομημένο περιβάλλον. Ακόμη και τα πέτρινα τοιχία, σε σημεία με έντονες κλίσεις βυθίζονται στο έδαφος, ανοίγοντας χώρους στο εσωτερικό της γης (υποδοχή, χώροι ευεξίας), οι οποίοι παραπέμπουν νοερά στα "υπόσκαφα" της Σαντορίνης, μια αρχιτεκτονική επέμβαση "από έξω προς τα μέσα". Αλλού αναδύονται από τη γη, διαμορφώνοντας ένα νέο έδαφος, που "ξεδιπλώνεται" για να μετατραπεί σε δώμα και "κρύβοντας" στο εσωτερικό του κλειστούς χώρους (εστιατόριο), που αποκαλύπτουν τη θέα προς τη θάλασσα "εκ των έσω".

Τα δωμάτια και οι σουίτες του συγκροτήματος διαμορφώνονται ως υπόλευκα αυστηρά πρίσματα, που κάνουν αναφορά στον αρχετυπικό τύπο της κυκλαδίτικης λαϊκής κατοικίας, το ορθογώνιας κάτοψης μονόχωρο σπίτι και συγκεκριμένα τη στενομέτωπη διάταξη του μονόχωρου μακριναριού. Τοποθετημένα με ποικίλους τρόπους εμφανίζονται ως μοναχική παρουσία ή παράγουν ανά τόπους μικρά ή μεγάλα κυβιστικά συμπλέγματα, που χαρακτηρίζονται από διαφορετική χωρική ποιότητα. Οι κυβιστικές συνθέσεις "αιωρούνται" επάνω από τους πέτρινους σχηματισμούς και ενσωματώνονται στο περίγραμμά τους ή τους διακόπτουν. Ημιυπαίθριοι, στεγασμένα περάσματα, στοές, δημιουργούν ενδιαμέσους χώρους ζωής, εξισορροπώντας το δροσερό εσωτερικό με τη θερμότητα του εξωτερικού χώρου.

Οι κτιριακές ενότητες του συγκροτήματος ενώνονται με μονοπάτια που αναπτύσσονται γραμμικά, ακολουθώντας τις υψομετρικές καμπύλες του οικοπέδου. Προκύπτει ένα σύστημα δόμησης που σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον εκφράζει τη μορφολογία του εδάφους. Ταυτοχρόνως παραπέμπει σε οικισμούς της Σαντορίνης (οικισμούς σε πλαγιές, όπως ο Βουρβούλος, καστρικούς και γραμμικούς οικισμούς), στους οποίους τα κτίρια αναπτύσσονται εν σειρά, ακολουθώντας τις υψομετρικές καμπύλες και αντιστοίχως οι δρόμοι οργανώνονται σε παραλληλία πίσω τους. Προκαλώντας αντίθεση, το υδάτινο στοιχείο της κεντρικής πισίνας οργανώνεται σε κυματοειδείς χαράξεις.

Από τον εξωτερικό χώρο της εισόδου ο επισκέπτης βυθίζεται στον χώρο της υποδοχής και κατόπιν αναδύεται στον υπαίθριο χώρο των "κοινόχρηστων χώρων". Από εκεί οι κινήσεις οργανώνονται στην πλειονότητά τους με ήπιες κλίσεις, ακολουθώντας τις υψομετρικές καμπύλες. Προσφέρεται στον επισκέπτη ποικιλία εντυπώσεων και εμπειριών, που συντίθεται από ροϊκές αλληλουχίες χώρων με διαφορετική ποιότητα: σκιερούς, φωτεινούς, υπόγειους, υπέργειους, προστατευμένους, εκτεθειμένους, κλειστούς, ανοικτούς κτλ.

Η αρχική αρχιτεκτονική πρόταση για το νέο 18τάξιο εκπαιδευτικό συγκρότημα Anatolia Elementary School μελετήθηκε στο πλαίσιο κλειστού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, που προκήρυξε το 2015 το σωματείο "Έφοροι του Κολλεγίου Ανατόλια" και διακρίθηκε με το 1ο βραβείο. 
Στόχος της μελέτης ήταν η συνολική πρόταση για την ανέγερση του συγκροτήματος και τη διαμόρφωση των υπαίθριων χώρων του να αποτελεί μια ολοκληρωμένη και υποδειγματική πρόταση, σημείο αναφοράς για τις σύγχρονες εκπαιδευτικές τάσεις, ώστε:να σηματοδοτεί με την αισθητική του έκφραση τον διαχρονικό ρόλο του εμβληματικού θεσμού του Κολλεγίου Ανατόλια, να δημιουργεί ένα μοναδικό για την Ελλάδα πρότυπο εκπαιδευτικό σύνολο με παιδοκεντρικό χαρακτήρα, να μετασχηματίζει σε χώρο τους εκπαιδευτικούς και παιδαγωγικούς στόχους του ιδρύματος και  να ακολουθεί τις απαιτήσεις της ισχύουσας νομοθεσίας.
Για να προσεγγίσουν το θέμα, οι αρχιτέκτονες σκέφτηκαν τα παιδικά σκίτσα και αναρωτηθήκαν ποιο είναι το πρώτο σκίτσο ενός μικρού παιδιού που εκφράζει, ανεπηρέαστο από κάποιο πρότυπο ενηλίκων, τη μορφή ενός χώρου, στον οποίο φαντάζεται να ζει. Σκέφτηκαν έναν χώρο φαινομενικά απλό και οικείο. Έναν τόπο, στον οποίο τα παιδιά να αντιλαμβάνονται το κτίριο σαν σπίτι τους και τον υπαίθριο χώρο σαν κήπο τους. Μια σχολική ατμόσφαιρα, που να ισορροπεί ανάμεσα στην απελευθέρωση της παιδικής έκφρασης και στην ανάπτυξή τους στο περιβάλλον των ενηλίκων. Η πρώτη συνειρμική αναφορά, η πρώτη σχεδιαστική αναζήτηση αφορά στις έννοιες των απλών γεωμετρικών σχημάτων: το τετράγωνο, το παραλληλόγραμμο, το τρίγωνο, τον κύκλο. Ταυτοχρόνως και στις έννοιες του μικρού, του οικείου, της ατμόσφαιρας, της πρωτογενούς βιωματικής χωρικής εμπειρίας. Μεταφορικά και ουσιαστικά, τα πρωτογενή γεωμετρικά σχήματα μεταφέρουν ασυνείδητη εμπειρία γνώσης. Έχουν από τη φύση τους εκπαιδευτικό χαρακτήρα, κινητοποιούν τον αντικατοπτρισμό των αισθήσεων και λειτουργούν ως εστία δημιουργικότητας.
Η προσέγγιση στους παιδαγωγικούς στόχους του σχολείου, στο πρόγραμμα και στον χώρο έγινε σαν μια σύνθεση συνεχούς ροής εναλλασσόμενων χωρικών εμπειριών. Τα μεγέθη του προγράμματος μεταφράστηκαν σε επιφάνειες και όγκους και επιλέχθηκε το μικρό μέγεθος για τη διαδικασία "αποσύνθεσης" -
"ανασύνθεσης" του συνόλου. Επιλέχθηκε το κύτταρο - τάξη, οι όγκοι συντέθηκαν, διπλώνοντας ή ξεδιπλώνοντας τα απλά γεωμετρικά σχήματα, δημιουργήθηκαν διδακτικές ενότητες με στρέψεις και αλληλοτομίες και επιλύθηκε η απαιτητική λειτουργική πολλαπλότητα με γνώμονα την απλότητα. Οι αρχιτέκτονες προσέγγισαν τον κλειστό και τον υπαίθριο χώρο του προγράμματος ως σύνολο του ενιαίου σχολικού μικρόκοσμου. Επέλεξαν τη σύνθεση των αντιθέτων: επίλυσαν με καθαρά σχήματα –τετράγωνο, παραλληλόγραμμο, τρίγωνο– τους κλειστούς χώρους και με κύκλους, ελλείψεις και ρευστά σχήματα τους υπαίθριους χώρους.
Με γενέτειρα το κύτταρο - μονάδα δημιουργήθηκε η σύνθεση δύο αυτόνομων λειτουργικά διδακτικών ενοτήτων. Ο διάδρομος κάθε ενότητας, μια ραχοκοκαλιά σε έκταση, σχηματίζει το βασικό στοιχείο χωρικής οργάνωσης των μονάδων μεταξύ τους, εισάγει τη διαμήκη κίνηση και δημιουργεί διευρύνσεις στάσης, χαλάρωσης και συνεύρεσης. Μέσω του διαδρόμου κυκλοφορίας, τα κύτταρα - τάξεις αρθρώνονται, τάσσονται εν σειρά ή στρέφονται σε απλούς γεωμετρικούς σχηματισμούς και συντίθενται σε μια ενιαία χωρική οντότητα. Η κάθε ενότητα, σε ρόλο ορίου, τοποθετείται κατά μήκος της νότιας και της βόρειας πλευράς του οικοπέδου, σχηματίζοντας στον ζωτικό ενδιάμεσο χώρο, τον κεντρικό αύλειο χώρο του σχολείου.
Η είσοδος είναι ο χώρος που σηματοδοτεί την ταυτότητα του νέου εκπαιδευτικού συγκροτήματος και αποτελεί την άμεσα αναγνωρίσιμη εικόνα του. Ταυτοχρόνως, είναι η πύλη, που σηματοδοτεί, ουσιαστικά και μεταφορικά, την πρόσβαση από τον γύρο κόσμο στον ιδιαίτερο κόσμο του εκπαιδευτικού συγκροτήματος. Η είσοδος γίνεται, λοιπόν, σημαντική, γίνεται πύλη, γίνεται εικόνα, γίνεται ο μεταβατικός χώρος και γι’ αυτόν τον λόγο αποκτά πορώδη χαρακτηριστικά. Γίνεται ο ενδιάμεσος χώρος, που σύμφωνα με την ψυχαναλυτική προσέγγιση, αφορά τόσο σε έναν τόπο, όσο και σε μια διαδικασία "διά της οποίας μπορεί να ξεδιπλωθεί η ικανότητα μιας δημιουργικής αντίληψης του κόσμου". Ουσιαστικά, η πύλη - είσοδος αποτελείται από κενό χώρο και φως, ένα πορώδες κέλυφος με στέψη και διάτρηση. Ταυτοχρόνως, ο χώρος παρακολουθεί και "εμβολίζει" τις δύο διακριτές ενότητες, το αμφιθέατρο και τη βιβλιοθήκη, καθοδηγεί την πορεία προσέλευσης σ' αυτές και συνδέει σε ένα ενιαίο μορφολογικά και λειτουργικά σύνολο τη δημόσια εικόνα του συγκροτήματος. Κοινό χαρακτηριστικό στοιχείο της μορφολογίας των επί μέρους όγκων αποτελεί ο διαμπερής χαρακτήρας τους, χειρισμός που εντείνει την οπτική επικοινωνία και τη διάχυση του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο. 
Τέλος, ο αύλειος χώρος, υποσύνολο του ενιαίου σχολικού μικρόκοσμου, ξεδιπλώνεται με ελαφρές καμπυλώσεις, υποδιαιρείται σε μικρού μεγέθους ενότητες, που φιλοξενούν ποικίλες δραστηριότητες εξωτερικού χώρου, δημιουργεί ατμόσφαιρες οικειότητας για τους νεαρούς και τους μεγαλύτερους σε ηλικία χρήστες, επιχειρεί να ισορροπήσει το τεχνητό με το φυσικό στοιχείο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως και όλα τα υπόλοιπα κτίρια του Κολλεγίου Ανατόλια, έτσι και το νέο Anatolia Elementary School υλοποιήθηκε χάρη στη γενναιόδωρη, ιδρυτική δωρεά του Εφόρου George S. Bissell, καθώς και περισσότερων από 200 ακόμη Εφόρων και μελών του προσωπικού του Κολλεγίου Ανατόλια, γονέων, αποφοίτων, φίλων και ιδρυμάτων.
Το έργο είναι υποψήφιο για τα βραβεία Mies van der Rohe Award 2024.

Όταν οι τεχνολογίες αυτοματισμού προσαρμόζονται σε ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, μπορούν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον ιδιαίτερα ελκυστικό για τον πελάτη και να αναδείξουν μία ξενοδοχειακή μονάδα σε πόλο έλξης για το κοινό. Σημαντικός παράγοντας είναι επίσης και οι δαπάνες που σχετίζονται με τις ενεργειακές καταναλώσεις των συγκροτημάτων, οι οποίες είναι πολύ υψηλές, καθώς τα απαιτούμενα επίπεδα άνεσης και πολυτέλειας επιβάλλουν μεγάλα ποσά ενέργειας για την επίτευξή τους. 

Πέρα από τον στόχο της αυτής καθαυτήν πιστοποίησης, η επιδίωξη υψηλότερης βαθμολογίας συνεπάγεται και μια πληθώρα άλλων πλεονεκτημάτων, όπως θετικό αντίκτυπο στην αγορά δομικών υλικών, εξοικονόμηση ενέργειας και πόρων, ευαισθητοποίηση των χρηστών κ.ά. Είναι χαρακτηριστικό ότι το USGBC υποστηρίζει και ενισχύει επενδυτές κτιρίων που πετυχαίνουν την υψηλότερη βαθμίδα πιστοποίησης (LEED platinum) με τη δωρεάν προβολή τους στον τύπο και σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης, προσδίδοντας μ’ αυτόν τον τρόπο και επενδυτική αξία στα πιστοποιημένα κτίρια. 

Από τον σχεδιασμό έως την κατανάλωση, την επισκευή, καθώς επίσης και την ανακατασκευή των προϊόντων, η διαχείριση των αποβλήτων και η επιστροφή δευτερευουσών πρώτων υλών στον οικονομικό κύκλο αποτελούν το σκεπτικό της κυκλικής οικονομίας. Θεωρείται ως ένα βιώσιμο σύστημα αποκατάστασης πόρων, που έχει σχεδιαστεί με έμπνευση από τους κύκλους της φύσης και εμφανίζεται ως μια καινοτόμος και φιλόδοξη δέσμη μέτρων, με δράσεις, που θα συμβάλουν στο κλείσιμο του κύκλου ζωής των προϊόντων μέσω ευρύτερης ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης των υλικών και στο τελικό τους στάδιο με βιώσιμη εκμετάλλευση των απορριμμάτων τους. 

Οι επικαλύψεις της οροφής των βιομηχανικών κτιρίων επιλέγονται ανάλογα με τις απαιτήσεις κατασκευής. Για να μειωθεί το ίδιο βάρος της οροφής τα πετάσματα επικάλυψης κατασκευάζονται συνήθως με παρόμοια υλικά με αυτών της πλαγιοκάλυψης. Πολλές φορές, τοποθετούνται σχάρες με φωτοβολταϊκά πετάσματα επάνω από τα πετάσματα της επικάλυψης, προκειμένου να βελτιστοποιηθεί η ενεργειακή απόδοση του κτιρίου. Όταν ανοίγονται τρύπες στα πετάσματα στο εργοτάξιο, πρέπει να απομακρύνονται τα ρινίσματα σιδήρου από την επιφάνεια της τελικής κατασκευής, διότι οξειδώνονται και μπορεί να καταστρέψουν την αντιδιαβρωτική στρώση των μεταλλικών στοιχείων.

Στις συνδέσεις των πετασμάτων με τον κύριο μεταλλικό φορέα πρέπει να παρεμβάλλονται ειδικά περικόχλια σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κατασκευαστή, προκειμένου να αποφευχθεί πρόωρη διάβρωση των μεταλλικών στοιχείων.