Το Dubai Reefs αποτελεί μια βιώσιμη πλωτή κοινότητα για θαλάσσια έρευνα, αναγέννηση και οικοτουρισμό. Το έργο περιλαμβάνει εγκαταστάσεις κατοικίας, φιλοξενίας, λιανικής, εκπαίδευσης και έρευνας.

Το ινστιτούτο θαλασσών θα είναι η καρδιά του έργου και θα εργάζεται για την ευρύτερη προστασία του θαλάσσιου και παράκτιου περιβάλλοντος του Ντουμπάι. Στοχεύει να επιταχύνει την ανάπτυξη της ωκεανολογίας και την ικανότητα διατήρησης του Ντουμπάι, ενώ ταυτόχρονα κατασκευάζει τον πιο ποικιλόμορφο τεχνητό ύφαλο, που καλύπτει 200 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στοχεύει επίσης να αποτελέσει κατοικία για περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο κοράλλια και για περισσότερα από 100 εκατομμύρια μαγκρόβια δέντρα και να ενισχύσει τα παράκτια οικοσυστήματα της πόλης ως μέτρο αειφορίας.

Το έργο θα προσφέρει επίσης μοναδικές εμπειρίες θαλάσσιου οικοτουρισμού με διάφορα πλωτά οικολογικά καταλύματα, τα οποία θα τροφοδοτούνται από 100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με διάφορους τύπους ηλιακής και υδροηλεκτρικής ενέργειας. Αυτά περιλαμβάνουν κυματικά πάρκα, που θα παράγουν επίσης πρόσθετη καθαρή ενέργεια για τον αυξανόμενο πληθυσμό του Ντουμπάι.

Το Regenerative Ocean Farming είναι ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του έργου, το οποίο είναι μια φιλική προς το κλίμα τεχνική παραγωγής τροφίμων.

Το έργο υποστηρίζεται από το URB Incubator, ένα πρόγραμμα που συμμορφώνεται και στοχεύει να επιταχύνει τη στρατηγική πρωτοβουλία "Net Zero by 2050" των Η.Α.Ε., μια εθνική προσπάθεια για την επίτευξη καθαρών μηδενικών εκπομπών έως το 2050, ενισχύοντας ταυτοχρόνως το επιχειρηματικό πνεύμα. Ο διευθύνων σύμβουλος της URB, Baharash Bagherian, υπογραμμίζει τη σημασία του Dubai Reefs για την πόλη, καθώς και για όλες τις παράκτιες πόλεις που κινδυνεύουν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Όπως αναφέρει, τα τελευταία 30 χρόνια έχει χαθεί το 50% των κοραλλιών παγκοσμίως. Οι πόλεις πρέπει να βρίσκονται σε συμβιωτική σχέση με τους ωκεανούς· να συνεργάζονται, να προσαρμόζονται και να ωφελούνται ο ένας από τον άλλον. Οι ωκεανοί κατέχουν σχεδόν το 97% όλων των υδάτινων πόρων στη γη και είναι το μεγαλύτερο οικοσύστημα στον πλανήτη, με το 94% της άγριας ζωής. Η ανθρώπινη υγεία είναι επομένως στενά συνδεδεμένη με αυτήν των ωκεανών. Πάνω από το ήμισυ του οξυγόνου που αναπνέουμε παράγεται από τους ωκεανούς, ενώ είναι επίσης μια καταβόθρα άνθρακα, που απορροφά περισσότερο CO₂ από ό, τι απελευθερώνει.

Το συγκεκριμένο διαμέρισμα, εμβαδού 46 m² βρίσκεται στον 4ο όροφο μιας κλασικής πολυκατοικίας της δεκαετίας του 1970 στο κέντρο του Κολωνακίου, δίπλα στην κεντρική πλατεία και κοντά στο κέντρο της Αθήνας (Σύνταγμα). Το διαμέρισμα έχει ανεμπόδιστη θέα καθότι στην απέναντι πλευρά της πολυκατοικίας, βρίσκονται διώροφες νεοκλασικές μονοκατοικίες, χαμηλότερες από το επίπεδο του διαμερίσματος, με αποτέλεσμα τον άπλετο φυσικό φωτισμό και αερισμό. Η αρχική διάταξη του διαμερίσματος ήταν τυπική, με κλειστή, ξεχωριστή κουζίνα, υπνοδωμάτιο και καθιστικό. H αρχιτεκτονική μας προσέγγιση είχε ως αφετηρία τη δημιουργία ενός πλήρως εξοπλισμένου διαμερίσματος για χρήση Airbnb, με δυνατότητα φιλοξενίας ενός ή δύο ατόμων, για σύντομη ή μακροχρόνια διαμονή.
Η αρχιτεκτονική μας μελέτη είχε ως προτεραιότητα, τη διεύρυνση των ορίων της υφιστάμενης κάτοψης, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ενιαίο και συνεκτικό αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα, όπου θα προσφέρει συγχρόνως ιδιωτικότητα μέσω της νέας διαρρύθμισης, ιδίως στην περίπτωση που θα φιλοξενούνται δύο άτομα. Αυτό επιτεύχθηκε μέσω της ενοποίησης της κουζίνας και του καθιστικού καθώς και μέσω της αποξήλωσης της τοιχοποιίας που χώριζε το καθιστικό με το υπνοδωμάτιο.
Η νέα διαρρύθμιση επιτρέπει τη διάχυση του φυσικού φωτισμού στο εσωτερικό της οικίας, ενισχύει το φυσικό δροσισμό και αερισμό και απλοποιεί τον τρόπο διαβίωσης.
Η επιλογή των υλικών και των χρωμάτων ακολούθησαν αυτό τον συλλογισμό. Συγκεκριμένα, η επιλογή ξύλινου δαπέδου σε όλο το διαμέρισμα υποδέχεται τα γεωμετρικά, πολύχρωμα, σε απαλούς τόνους πλακάκια της κουζίνας, δημιουργώντας μια ζεστή ατμόσφαιρα, την οποία συμπληρώνουν τα άνετα έπιπλα του χώρου. Οι ξυλουργικές επιφάνειες, που διαμορφώνονται από ιδιοκατασκευές, ακολουθούν τις αποχρώσεις του μπεζ και του ξύλου σε πλήρη συμφωνία με τις επιλογές των πλακιδίων. Σε συμφωνία με την κυρίαρχη ιδέα ενός ενοποιημένου και συνεκτικού διαμερίσματος, ο φωτισμός έχει ουσιαστικό ρόλο. Ως εκ τούτου, επιλέχθηκαν κομψές διακοσμητικές απλίκες και ιδιαίτερα κρεμαστά μονόφωτα φωτιστικά για έμμεσο και άμεσο φωτισμό αντίστοιχα. Η επιλογή των χρωμάτων σε φωτιστικά και διακοσμητικά στοιχεία συντίθεται από τερακότα, χρυσό, καφέ και πράσινο, προσδίδοντας ζωντάνια στον χώρο.
Εν κατακλείδι, η αρχιτεκτονική μας προσέγγισή είχε ως στόχο τη δημιουργία μιας άνετης, «φωτεινής» και ζωηρής εμπειρίας, με γνώμονες την καλαισθησία και την κομψότητα.

Αποκατάσταση και επανάχρηση ενός κτιρίου που αποτελούσε στις αρχές του 20 αιώνα βιοτεχνία παραγωγής ζυμαρικών με κύρια όψη σε κεντρική οδό των Χανίων η οποία αντλεί μορφολογικά στοιχεία από τον Νεοκλασικισμό.
Η ανακαίνιση έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύψει της σύγχρονες ανάγκες στέγασης. Το κέλυφος ήταν ετοιμόρροπο όμως διατηρούσε τα ιδιαίτερα στοιχεία της κεντρικής όψης τα οποία αναδείχθηκαν και συνδυάστηκαν με σύγχρονα αρχιτεκτονικά στοιχεία. Συγκεκριμένα τοποθετήθηκαν υαλοστάσια με καΐτια και ταμπλαδωτά παντζούρια από αλουμίνιο σε απόχρωση του γαλάζιου. Παράλληλα έγινε χρήση διάτρητης λαμαρίνας στο κάγκελο του μπαλκονιού της κύριας όψης και σαν στοιχείο ημιδιαφάνειας στην κεντρική είσοδο. Διατηρήθηκαν οι κορνίζες στα υφιστάμενα ανοίγματα και το γείσο της στέγης. Επιπλέον, αναδιαμορφώθηκε η περίφραξη με εσοχές για την ενσωμάτωση επιτοίχιων φωτιστικών και την δημιουργία εισόδων προς το οικόπεδο για πεζούς και οχήματα. Τέλος στον περιβάλλοντα χώρο, κατασκευάστηκε μια μεταλλική πέργκολα και χρησιμοποιήθηκε βιομηχανικό δάπεδο .
Στο εσωτερικό της κατοικίας έγινε ανακαίνιση και τοποθετήθηκε η ζώνη διημέρευσης στο ισόγειο με ενιαίο χώρο καθιστικού, τραπεζαρίας και κουζίνας και τα υπνοδωμάτια στον όροφο. Για την επικοινωνία των 2 επιπέδων κατασκευάστηκε κλίμακα από μεταλλικό σκελετό πακτωμένη στον πλαϊνό τοίχο από λιθοδομή, η οποία επενδύθηκε με ξύλο.
Η κατασκευή του ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση καθώς έπρεπε να κατεδαφιστεί και να απομακρυνθεί εξ ολοκλήρου η δυτική όψη και να ξαναχτιστεί χωρίς να θιχτούν όμορα κτήρια. Ακόμα και η στέγη του αποκόπηκε από την όμορη ιδιοκτησία της οποίας η στέγη αναρτήθηκε για να μπορέσει να κατασκευαστεί ανεξάρτητα.
Η αποκατάσταση πραγματοποιήθηκε με σεβασμό στο χαρακτήρα του υπάρχοντος κτιρίου και με προσαρμογές ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των χρηστών, διατηρώντας παράλληλα τη μοναδική του ταυτότητα.

Η σχεδιαστική διαδικασία αποσκοπεί στην αρμονική συνύπαρξη του κτιρίου με το τοπικό φυσικό περιβάλλον, αλλά και στην ενσωμάτωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του τοπίου στο αρχιτεκτονικό σώμα του κτιρίου. Ο βασικός κτιριακός όγκος διαιρείται σε μικρότερους, οι οποίοι ποικίλουν σε μέγεθος και ύψος ανάλογα με την χρήση τους και διατάσονται με κατεύθυνση προς το νότο και με τρόπο που να επιτρέπει την δημιουργία ενδιάμεσων αυλών, επιτρέποντας ταυτόχρονα την αβίαστη διέλευση φωτός σε όλους τους χώρους της κατοικίας. Οδηγηθήκαμε στην συγκεκριμένη σχεδιαστική επιλογή καθώς θεωρούμε ότι η ζωή στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες είναι κατεξοχήν συνυφασμένη με την ύπαιθρο και τον χώρο της αυλής, ένα από τα βασικότερα στοιχεία της ανώνυμης κυκλαδίτικης παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.

Η είσοδος στην κατοικία γίνεται από το επίπεδο του δρόμου μέσω μίας κάθετης σκάλας η οποία ακολουθεί την τοπογραφία του οικοπέδου, ενώ όλοι οι χώροι διημέρευσης βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με μικρές εναλλαγές ύψους, δημιουργώντας έτσι είτε πλατφόρμες επισκόπησης, είτε υποβαθμισμένους πιο προστατευμένους χώρους.

Ο χώρος του σαλονιού υποβαθμίζεται για να ενωθεί υψομετρικά με το επίπεδο της πισίνας ενώ ταυτόχρονα διαμορφώνονται δύο υπερυψωμένες αυλές εκατέρωθεν. Η μία αυλή στεγάζεται με πέργκολα, δημιουργώντας έτσι συνθήκες μόνιμης σκίασης, ενώ στην δεύτερη φυτεύεται μια ελιά διαμορφώνοντας έτσι διαφορετικές καταστάσεις φωτισμού μέσα στη μέρα. Ο χώρος του εξωτερικού μπάνιου τοποθετείται χαμηλότερα για την επίτευξη μεγαλύτερης ιδιωτικότητας, ενώ οι ενδιάμεσες φυτέυσεις λειτουργούν ως προστατευτικό οπτικό φίλτρο.

Τα ανοίγματα στις όψεις τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να καδράρουν διαφορετικές οπτικές της θέας και να επιτρέπουν τον επαρκή αερισμό και φωτισμό του κτιρίου αλλά και την συνεχή εναλλαγή φωτός και σκιάς, ανάλογα με την ώρα της ημέρας.

Τα δώματα του κτιρίου φυτεύονται όχι μόνο για λόγους ένταξης στο τοπίο, αλλά και για την επίτευξη της μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος του κτιρίου.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο Mado Samiou Architecture δραστηριοποιείται εντός και εκτός Ελλάδας σε τομείς του χώρου εστίασης, του εμπορίου, των ιδιωτικών κατοικιών καθώς και των ξενοδοχείων.

Στα έργα τους, ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός συνδυάζεται με την εσωτερική διακόσμηση, προκειμένου να παραχθεί μία ολοκληρωμένη πρόταση, άρτια και μοναδική.

Φιλοδοξία, η διαμόρφωση μιας διαδραστικής σχέσης με κάθε πελάτη και η ανάπτυξη μιας συνεργατικής και ερευνητικής μεθόδου σχεδιασμού. Δίνοντας έμφαση στις λεπτομέρειες, τη λειτουργικότητα και την αισθητική, κάθε έργο σχεδιάζεται και εκτελείται μέσω μιας έξυπνης ενορχήστρωσης οράματος και πρακτικής.

Με εργαλεία το φως, την υλικότητα, τις μορφές, τα χρώματα, τις υφές, την κλίμακα και κυρίως το «genius loci» (το πνεύμα κάθε χώρου), αναπτύσσεται μια σύγχρονη αρχιτεκτονική αφήγηση. Στη συνέχεια, ένας αρμονικός συνδυασμός παράδοσης, φύσης, τέχνης και σύγχρονων στοιχείων μεταφράζεται σε αρχιτεκτονικές δομές.

Η CAN studio Architects ΕΕ απαρτίζεται από διπλωματούχους μηχανικούς με πολυετή πείρα στην μελέτη - επίβλεψη - διαχείριση κατασκευής κτιριακών έργων. Η ομάδα ασχολείται με ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών, έχοντας αποκτήσει εμπειρία σε έργα διαφορετικής κλίμακας και λειτουργίας και ένα αξιόπιστο δίκτυο συνεργατών.
Το εκτεταμένο βιογραφικό του γραφείου περιέχει έργα όπως νεόδμητες και ανακαινισμένες κατοικίες, καταστήματα εστίασης & ψυχαγωγίας, εκπαιδευτικά κτίρια, εργαστήρια απασχόλησης παιδιών, αποκαταστάσεις διατηρητέων κτιρίων και αστικές αναπλάσεις. Βασική επιδίωξη κάθε μελέτης είναι η δημιουργία ενός ελκυστικού, οικείου και λειτουργικού περιβάλλοντος για τον χρήστη και η μέγιστη αξιοποίηση της καινοτομίας και της σύγχρονής διαθέσιμης τεχνολογίας που εξασφαλίζει ένα ενεργειακά αποδοτικό κτίριο. Η προσέγγιση κάθε έργου βασίζεται στην ανάδειξη των ιδιαίτερων και αξιόλογων χαρακτηριστικών του τοπίου στο οποίο εντάσσεται αυτό, αλλά και της ταυτότητας της εκάστοτε αναθέτουσας επιχείρησης.
Το γραφείο αποτελείται από τους: Λάμπρο Αντάρα αρχ. μηχ., Ελένη Κομπατσιάρη αρχ. μηχ., Γιούλη Περδίκη αρχ. μηχ., Σάββας Τσελεπίδης αρχ. μηχ., Χρυσούλα Φωτσιτζή αρχ. μηχ., Σοφία Χατζηγεωργίου αρχ. μηχ.

Τo “In light House” βρίσκεται σε οικόπεδο περίπου 1 στρέματος στα βόρεια προάστια του νομού Αττικής
Με αναφορές στα παλαιά αρχοντικά της περιοχής που έχουν εμφανή πέτρα και στέγη, σε συνδυασμό με τις αρχές του μοντέρνου κινήματος, σχεδιάστηκε μια κατοικία 400τ.μ για οικογένεια με παιδιά.
Το κτίριο τοποθετήθηκε στο πίσω μέρος του οικοπέδου, στην βορινή πλευρά, ώστε να απομακρυνθεί από τον δρόμο για περισσότερη ησυχία και ιδιωτικότητα αλλά και να δώσει χώρο για αυλή στο νότιο (θερμό) τμήμα του.
Στην ανατολική πλευρά του οικοπέδου υπήρχε μια πολυκατοικία με εμφανή σημάδια παραμέλησης, ενώ στην αντίθετη δυτική πλευρά μια μονοκατοικία του περασμένου αιώνα με έντονο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και ένα κήπο με πολύ εντυπωσιακή βλάστηση και ψηλά δέντρα. Τα στοιχεία αυτά, μαζί με την απαίτηση για ιδιωτικότητα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επιλογή σχήματος Γ της διάταξης του κτιρίου με τέτοιο τρόπο ώστε από την πλευρά της πολυκατοικίας να κρυφτούν οι θεάσεις προς των κήπο και την πισίνα της κυρίως αυλής ενώ ταυτόχρονα εκείνος να ενοποιηθεί οπτικά με τον κήπο της παλαιάς μονοκατοικίας.
Η πισίνα ακολουθεί το σχήμα Γ της κατοικίας , αγκαλιάζει το κτίριο και συμμετέχει οπτικά σε όλους τους χώρους του ισογείου αλλά και του ορόφου χωρίς να σκιάζεται το νερό της από τον όγκο της κατοικίας, ζητούμενο για τις θερμοκρασίες που επικρατούν στην περιοχή.
Αρχικά στο οικόπεδο υπήρχε παλαιά ισόγεια πέτρινη κατοικία, κατά την κατεδάφιση της οποίας αφαιρέθηκαν προσεκτικά οι πέτρες της και επαναχρησιμοποιήθηκαν στο ισόγειο τμήμα του κτιρίου ως φέρουσα εμφανής τοιχοποιία. O πέτρινος αυτός τοίχος «τρέχει» περιμετρικά στην εξωτερική πλευρά του σχήματος, δημιουργεί ανοίγματα, περάσματα, κρυφούς χώρους και αξιοποιήσιμες εσοχές εσωτερικά και εξωτερικά του κτιρίου. Εντός του, βρίσκεται ο χώρος του καθιστικού, της τραπεζαρίας, της κουζίνας και του χώρου παιχνιδιού και άσκησης των παιδιών (playroom). Το ζητούμενο σε όλους τους χώρους του ισογείου ήταν η άμεση επαφή με το περιβάλλοντα χώρο τόσο οπτικά όσο και λειτουργικά.
Για να επιτευχθεί αυτό χρησιμοποιήθηκαν μεγάλα ανοίγματα, με χαρακτηριστική την γωνιακή τζαμαρία στο καθιστικό που έχει κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε όταν ανοίγει να χάνεται εντελώς από το οπτικό πεδίο. Στον ίδιο χώρο υπάρχει βιβλιοθήκη διάτρητη με γυάλινη πλάτη που βλέπει σε ένα μυστικό κήπο, που δημιουργείται ανάμεσα στον πέτρινο τοίχο και το σαλόνι. Το τζάκι είναι διπλής όψης με γυαλί ώστε η φλόγα του να είναι εμφανής και από τον εξωτερικό χώρο. Στο κεντρικό σημείο της κατοικίας και επάνω από την τραπεζαρία βρίσκεται το αίθριο που εκτός από την συνεισφορά του στην βιοκλιματική λειτουργία του κτιρίου για φωτισμό και αερισμό, προσφέρει θεάσεις από την μια πλευρά στον ουρανό ενώ από την άλλη στον εσωτερικό κήπο που βρίσκεται στον διάδρομο του ορόφου των υπνοδωματίων. Ο χώρος της κουζίνας είναι τοποθετημένος σε σημείο τέτοιο ώστε να έχει εύκολη πρόσβαση σε όλους τους λειτουργικούς χώρους του κήπου, περιστοιχίζεται από ημιυπαίθριους χώρους μεγάλου βάθους που ανάλογα με την εποχή μπορούν να χρησιμοποιηθούν για φαγητό ή ανάπαυση.
Στο κεντρικό σημείο του κήπου του ισογείου φυτεύτηκε μια αμυγδαλιά, δέντρο που σηματοδοτεί τις αλλαγές των εποχών και στέλνει μηνύματα αισιοδοξίας και αναγέννησης.
Στο ισόγειο και με διπλό ύψος βρίσκεται το playroom που περιέχει τοίχο αναρρίχησης και τσουλήθρα που μεταφέρει μικρούς και μεγάλους από τον όροφο, κάτω.
Στον όροφο των υπνοδωματίων όπως και της σοφίτας υπάρχουν μεγάλες βεράντες με φυτεμένα μέρη ώστε να δίνεται η αίσθηση ότι οι χώροι βρίσκονται σε επαφή με τον κήπο. Τα παιδικά δωμάτια έχουν διπλό ύψος που αξιοποιείται ώστε να δημιουργηθούν επίπεδα (πατάρια) που συνορεύουν με δίχτυ για προστασία και παιχνίδι.
Η ονομασία "In light" είναι αναφορά στην έμφαση που δώθηκε στον σχεδιασμό ώστε το φυσικό φως να εισέρχεται στο σπίτι σε όλους τους χώρους με επιλεγμένη κατεύθυνση και ένταση ανάλογα με την ώρα και την εποχή του χρόνου.

Στο κυρίως υπνοδωμάτιο της μονοκατοικίας στο Πανόραμα, η ανάγκη κάλυψης των μεγάλων ανοιγμάτων στο πίσω μέρος του κρεβατιού, οδήγησε στο σχεδιασμό συρόμενων διάτρητων ξύλινων πετασμάτων, δημιουργώντας
ένα "παιχνίδι" φωτός. Φωτογραφία: Nikos Vavdinoudis - Christos Dimitriou / studiovd.gr

Η θερινή κατοικία σχεδιάστηκε από τους Vois architects, το 2012. Το όνομα "H_orizon" προέρχεται από τα δύο βασικά στοιχεία, που απαρτίζουν την αρχική ιδέα σχεδιασμού. Το "Η" αναπαριστά τη διάταξη του κτιρίου, που μοιάζει με το σχήμα του γράμματος, με τους δύο κυρίως όγκους του κτιρίου να επεκτείνονται συμμετρικά κατά μήκος του άξονα ΝΔ - ΝΑ. Το "Orizon", αναφέρεται στην ανάγκη της κατοικίας να παραμένει σε συνεχή σύνδεση με τον ανοικτό ορίζοντα. Μέσα από το κενό, που δημιουργούν οι δυο κύριοι όγκοι, δημιουργείται ένα κάδρο, το οποίο αιχμαλωτίζει την αέναη ενέργεια και τις εναλλασσόμενες εικόνες του ορίζοντα της θάλασσας. Το σημείο αυτό αποτελεί κεντρικό στοιχείο του σπιτιού, η διάταξη του οποίου επικεντρώνεται στην καθημερινή οικογενειακή δραστηριότητα και στις εναλλαγές του φυσικού τοπίου. Εδώ, ξεκινούν και επεκτείνονται τα σημεία θέασης προς το φυσικό τοπίου της Αντιπάρου.
Το σπίτι μοιάζει να αναδύεται απ' το τοπίο και το τοπίο αναπτύσσεται γραμμικά ως επέκταση του σπιτιού. Η είσοδος πραγματοποιείται μέσα από ένα επίμηκες μονοπάτι, που ακολουθεί τη φυσική κλίση του εδάφους. Μέσω μίας ήπιας κατάβασης, ο επισκέπτης οδηγείται στον κύριο χώρο καθιστικού. Το καθιστικό βρίσκεται υποβαθμισμένο, ώστε να επιτρέπει την απρόσκοπτη θέα. Τα υπνοδωμάτια και οι βοηθητικές λειτουργίες τοποθετούνται αρμονικά εκατέρωθεν του κύριου άξονα. Η πισίνα, η οποία έχει τοποθετηθεί μπροστά από το καθιστικό, ακολουθεί τη γραμμική κατεύθυνση προς τον ορίζοντα, αναδύοντας μια επιμήκη επιφάνεια νερού στα χρώματα της θάλασσας.

Σε μια Μύκονο που σταδιακά πλάθει μια νέα κυκλαδίτικη κουλτούρα, η "Κυψέλη Αρχιτεκτονικής" καλείται να ανακαινίσει και να ενοποιήσει δυο παλαιά σπίτια στη Χώρα και να δημιουργήσει μια σύγχρονη πολυτελή βίλα. Ο ιδιοκτήτης, επενδυτής ασιατικής καταγωγής, παρόλο που είναι λάτρης της Μυκόνου και των στοιχείων της φύσης, αδυνατούσε να αποδεχθεί τα πρότυπα της παραδοσιακής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής. Επιθυμούσε την απρόσκοπτη επαφή με τη θάλασσα και τον περιβάλλοντα χώρο και λόγω της μελλοντικής εμπορικής χρήσης του ακινήτου, έδινε προτεραιότητα στην άνεση και στην πολυτέλεια.
Στόχος της αρχιτεκτονικής παρέμβασης ήταν να διατηρηθούν τα βασικά στοιχεία του κυκλαδίτικου τοπίου, όπως το ελληνικό φως, η πέτρα και τα ανεμοδαρμένα ξύλα, στοιχεία που και ο ιδιοκτήτης θαύμαζε για την αυθεντικότητά τους, αλλά ταυτόχρονα να καλυφθούν και όλες οι λειτουργικές ανάγκες και ανέσεις μιας σύγχρονης βίλας.
Αναδεικνύοντας λοιπόν τα συναισθήματα που νιώθει κάποιος βιώνοντας το φυσικό και ανθρωπογενές κυκλαδίτικο τοπίο, όπως ερμηνεύεται μέσα από το δίπολο της ρευστής δόμησης και των ακατέργαστων υλικών, δημιουργείται μια νέα μορφή πολυτέλειας. Το ρευστό λευκό αγκαλιάζει το ακατέργαστο ξύλο και τη φυσική πέτρα.
Το εκτυφλωτικό ελληνικό φως διεισδύει στο κτίριο μέσα από σκηνογραφημένες οπές και φίλτρα, παίζοντας ένα παιχνίδι σκιών και συναισθημάτων.
Το μέσα και το έξω μπλέκονται σε χώρους όπου συνυπάρχουν με αρμονία ο ύπνος και το φαγητό, η απόλαυση και η ξεκούραση. Ταυτόχρονα, νέες κυκλικές δομές, που συμβολίζουν την έννοια του σπιτιού, σχηματίζονται μέσα και έξω μαγνητίζοντας τους ανθρώπους γύρω τους.
Έτσι, το σπίτι στέκεται εύπλαστο και εύχρηστο, αποτέλεσμα μιας μάχης μεταξύ ελληνικής και ασιατικής κουλτούρας, μεταξύ ιδιωτικού και εμπορικού, μεταξύ σπιτιού και ξενοδοχείου. Δεν ασπάζεται τα πρότυπα της αστικής δόμησης.