Οδηγός για λιμάνια μηδενικών αερίων εκπομπών του εργαστηρίου Ανανεώσιμων και Βιώσιμων Ενεργειακών Συστημάτων  από τις εκδόσεις του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Στη χώρα μας υπάρχουν περισσότερα από 300 λιμάνια, μεσαία και, στη συντριπτική πλειοψηφία, μικρά. Παράλληλα, η πατρίδα μας παραμένει η μεγαλύτερη ναυτιλιακή δύναμη παγκόσμια, με τον ελληνικό εφοπλισμό να ελέγχει το 21% της παγκόσμιας χωρητικότητας, με στόλο 5.520 πλοίων, και το 60% του κοινοτικού στόλου. Σύμφωνα με πρόσφατα δεδομένα η συνολική συνεισφορά της ναυτιλίας στην ελληνική οικονομία αγγίζει το 7% του ΑΕΠ.
Τα λιμάνια εξυπηρετούν εμπορεύματα και επιβάτες συνδέοντας τη θάλασσα με την ξηρά με διαφορετικούς τρόπους μεταφοράς, προσφέροντας ευκαιρίες για καινοτομία και πράσινες επιχειρήσεις. Είναι βασικοί κόμβοι για τη γαλάζια οικονομία, από τις θαλάσσιες μεταφορές έως τον τουρισμό, και παίζουν σημαντικό ρόλο στη βιώσιμη ανάπτυξη. Έχουν ευθύνη να παρέχουν καθαρές ενεργειακές υποδομές στο μερίδιό τους της θαλάσσιας αλυσίδας εφοδιασμού. Επιπλέον, επειδή συνήθως είναι αστικά, αλληλεπιδρούν με το πλησίον οικιστικό σύστημα και αποτελούν αφορμές για πράσινες λύσεις στον αστικό χώρο.
Ακόμη και σήμερα, το μείγμα καυσίμου στον ναυτιλιακό τομέα βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε ορυκτά καύσιμα. Για την πράσινη μετάβαση, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να μειώσει τις εκπομπές από τις μεταφορές κατά 90% έως το 2050 συγκριτικά με τα επίπεδα του 1990. Ειδικά ο κανονισμός FuelEU Maritime προβλέπει ότι η ένταση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από την ενέργεια που χρησιμοποιείται στα πλοία θα μειωθεί σταδιακά κατά 80% έως το 2050, για πλοία με ολική χωρητικότητα άνω των 5.000 τόνων. Οι κύριες κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής πολιτικής για τη βιώσιμη γαλάζια οικονομία που αφορούν τα λιμάνια είναι:

• • Η απανθρακοποίηση και την ανάπτυξη υπεράκτιων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από τις θαλάσσιες μεταφορές, η πράσινη μετάβαση των λιμανιών και την αναβάθμισή τους σε ενεργειακούς κόμβους.
• • ΝΗ προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, με πράσινες υποδομές σε παράκτιες περιοχές και προστασία των ακτών από τη διάβρωση και τις πλημμύρες, συμβάλλοντας στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και του παράκτιου περιβάλλοντος, αλλά και στην ανάπτυξη του τουρισμού και της οικονομίας.
• • Η μετάβαση σε κυκλική οικονομία, μέσω της ανακύκλωσης πλοίων, του παροπλισμό υπεράκτιων εξεδρών και μέτρων για τη μείωση της ρύπανσης από πλαστικά και μικροπλαστικά.
• • Ιδιαίτερα για τις υπεράκτιες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι είναι ρεαλιστικός ο στόχος για εγκατεστημένη υπεράκτια αιολική ισχύ τουλάχιστον 60 GW (από 12 GW που είναι σήμερα) και ωκεάνια τουλάχιστον 1 GW έως το 2030, με απώτερο στόχο εγκατεστημένη ισχύ τουλάχιστον 300 GW και 40 GW, αντίστοιχα, έως το 2050.
  
  

Σε αυτή τη νέα έκδοση του Εργαστηρίου Ανανεώσιμων και Βιώσιμων Ενεργειακών Συστημάτων (ReSEL@TUC) της Σχολής Χημικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Κρήτης, αξιοποιείται η συστηματική δουλειά των τελευταίων ετών. Για την υλοποίηση της συνεργάστηκαν ο Νικόλαος Σκαράκης, η Γεωργία Σκινήτη, η Αφροδίτη Στρατή, η Σταυρούλα Τουρνάκη, η Σοφία Τσεμεκίδη, η Μαρία Φράγκου (αλφαβητικά) και ο Καθηγητής Θεοχάρης Τσούτσος.
Αποτελεί χρήσιμο εγχειρίδιο για την πράσινη μετάβαση των λιμανιών, και απευθύνεται σε όσους ασχολούνται με τα λιμάνια είτε άμεσα (διοίκηση, προσωπικό, δημόσιες αρχές), είτε έμμεσα (τοπικές αρχές, τεχνολογικοί πάροχοι, σύμβουλοι), αλλά και στο ευρύ κοινό.  Η έκδοση είναι ανοικτή και προσβάσιμη από τον σύνδεσμο του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ (Heinrich Böll Stiftung):
https://gr.boell.org/el/2024/12/18/limania-se-prasini-metabasi
Η ερευνητική ομάδα του ReSEL@TUC, ενσωμάτωσε τα συχνότερα διαθέσιμα μέτρα και τεχνολογίες που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα λιμάνι προς τη βιωσιμότητα, την απεξάρτηση από τις ανθρακούχες εκπομπές στις λειτουργίες του και την τελική μετατροπή του σε λιμάνι μηδενικών εκπομπών. Τα μέτρα και τεχνολογίες ομαδοποιούνται σε τέσσερις κύριες κατηγορίες, πάντα με έμφαση στην ενέργεια:

• • την εξοικονόμηση (έξυπνα συστήματα ενεργειακής διαχείρισης, παροχή ρεύματος στα πλοία από την ξηρά, έλεγχος της ταχύτητας των πλοίων πλησίον του λιμανιού, εξηλεκτρισμός του λιμενικού εξοπλισμού και άλλα).
• • τις ανανεώσιμες πηγές (οι ευρέως χρησιμοποιούμενες τεχνολογίες στα λιμάνια είναι τα φωτοβολταϊκά συστήματα και οι ανεμογεννήτριες, χερσαίες, παράκτιες ή υπεράκτιες)
• • τα εναλλακτικά καύσιμα (βιοκαύσιμα, υδρογόνο και μετατροπή αποβλήτων, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την τροφοδοσία λιμενικών λειτουργιών) και την αποθήκευση ενέργειας και τα έξυπνα μικροδίκτυα για τη βέλτιστη ενσωμάτωση και τη διαχείριση καθαρής ενέργειας.

Ο οδηγός περιλαμβάνει, επίσης, πληθώρα παραδειγμάτων από ευρωπαϊκά λιμάνια που εφαρμόζουν με επιτυχία ορισμένα από τα μέτρα αυτά που μπορούν να αξιοποιηθούν και να προσφέρουν χρήσιμες ιδέες και λύσεις στο ανθρώπινο δυναμικό που απασχολείται άμεσα ή έμμεσα στα ελληνικά λιμάνια.

Συντελεστές:
Επιστημονική επιμέλεια: Καθ. Θεοχάρης Τσούτσος, Σταυρούλα Τουρνάκη (Εργαστήριο Ανανεώσιμων και Βιώσιμων Ενεργειακών Συστημάτων, Σχολή Χημικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος, Πολυτεχνείο Κρήτης)
Συντελεστές: Νικόλαος Σκαράκης, Γεωργία Σκινήτη, Αφροδίτη Στρατή, Σταυρούλα Τουρνάκη, Σοφία Τσεμεκίδη, Μαρία Φράγκου, Θεοχάρης Τσούτσος
Συντονισμός Έκδοσης: Μαρία Φράγκου, Σταυρούλα Τουρνάκη (Εργαστήριο Ανανεώσιμων και Βιώσιμων Ενεργειακών Συστημάτων, Σχολή Χημικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος, Πολυτεχνείο Κρήτης)
Γραφιστική επιμέλεια, εξώφυλλο, σελιδοποίηση: Νεκτάριος Δρουδάκης, Γιώργος Καρουζάκης
Η έκδοση υποστηρίχτηκε από το ίδρυμα Χάινριχ Μπελ, Γραφείο Θεσσαλονίκης.
Εκδόσεις Πολυτεχνείου Κρήτης Creative Commons CC BY-NC-ND 4.0 DEED

Το κτίριο βρίσκεται στην περιοχή της Πλάκας στα ανατολικά της μικρής εκκλησίας του Σωτήρος (Σωτήρα του Κοτάκη), σε απόσταση 180 m από την πλατεία Φιλομούσου Εταιρείας.
Πρόκειται για διώροφη κατοικία, ορθογώνιας επιμήκους κάτοψης, με τον κύριο άξονα προσανατολισμένο σε ανατολή - δύση. Στο δώμα, η κατασκευή του τρίτου ορόφου πιθανώς αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη, καθώς τα μορφολογικά στοιχεία δεν ακολουθούν τα στοιχεία της υπόλοιπης πρόσοψης. Στο ισόγειο της κατοικίας η κύρια είσοδος είναι έκκεντρα τοποθετημένη, προκειμένου να αφήσει ελεύθερο τον χώρο για να διαμορφωθούν οι προθήκες και η είσοδος του καταστήματος που λειτουργούσε ανεξάρτητα. Σε μεταγενέστερη εποχή ίσως διαμορφώθηκε η πρόσβαση στο υπόγειο με επίσης ανεξάρτητη είσοδο από τον πεζόδρομο της Κόδρου.
Σύμφωνα με πληροφορίες που άντλησαν οι μελετητές το απώτατο συμβόλαιο αγοράς τοποθετείται στο έτος 1922, που μάλλον οδηγεί και στην περίοδο κατασκευής της κατοικίας.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η πρόσοψη, στην οποία μολονότι παρατηρούνται τα βασικά χαρακτηριστικά του νεοκλασικού ρυθμού, της τριμερούς καθ’ ύψος διαίρεσης, με τη βάση, τη ζώνη του ρυθμού και την επίστεψη, ωστόσο το μορφολογικό ύφος είναι εμφανώς επηρεασμένο από τις εκσυγχρονιστικές τάσεις που κυριαρχούσαν στην Αθήνα την περίοδο 1920 - 1930. Αυτές εντάσσονται σε ένα πουριστικό πνεύμα, που εκδηλώνεται με καθαρές μορφές, έντονη γεωμετρικότητα και διακοσμητικές λεπτομέρειες, που ανταποκρίνονται στο κλίμα του Secession, το λεγόμενο στυλ Τσαγρή. Οπωσδήποτε η μορφοπλαστική οργάνωση της πρόσοψης αποτελεί μανιεριστική απόδοση ενός πολύ διαδεδομένου στυλ, χωρίς ιδιαίτερα υφολογικά στοιχεία ταυτότητας του αρχιτέκτονα, αντανακλώντας τις ανάγκες στέγασης μίας μάλλον μεσοαστικής οικογένειας.
Τα μεταγενέστερα χρόνια το κτίριο λειτουργούσε ως ξενοδοχείο. Η αναδιαμόρφωση του κάποτε μικρού ξενώνα σε ένα σπίτι για μια εξαμελή οικογένεια βασίστηκε στην αφαίρεση της παλαιάς διαμερισμάτωσης, για τη δημιουργία ενός ανοιχτού κοινού χώρου στο ισόγειο και στον επανασχεδιασμό τεσσάρων μεγάλων υπνοδωματίων στους δύο ορόφους. 
Το προεξέχον χαρακτηριστικό του κτιρίου, οι περίτεχνες ψηλές οροφές, διατηρήθηκαν και επισημάνθηκαν, σε αντίθεση με την εξάλειψη των διακοσμήσεων της οροφής στις σύγχρονες κατοικίες. Ο χώρος του καθιστικού του τρίτου ορόφου διατηρήθηκε με απλότητα και απαλές καμπύλες, που οδηγούν το βλέμμα στην εξαιρετική θέα του Ιερού Βράχου.
Όλα τα στοιχεία του εσωτερικού χώρου, σταθερά έπιπλα και επενδύσεις, είναι ειδικά σχεδιασμένα για τον χώρο από τους αρχιτέκτονες, που χρησιμοποίησαν υλικά με διαχρονική ποιότητα και αισθητική αξία: ελληνικό μάρμαρο από τη Νάξο, σκούρο ξύλο δρυός, λάκα και χάλκινες λεπτομέρειες. Το αποτέλεσμα είναι μια εξαιρετική κατοικία, που η κομψότητα της αρχικής ατμόσφαιρας αποκαθίσταται σε ένα κλασικό αλλά σύγχρονο εσωτερικό.

Σε έναν αποκλειστικά κλειστό διαγωνισμό με τη συμμετοχή διακεκριμένων ελληνικών αρχιτεκτονικών γραφείων, η ZOIA, προσκάλεσε τις σχεδιαστικές προτάσεις για την αναζωογόνηση ενός σημαντικού ορόσημου που χτίστηκε τη δεκαετία του ’70. Τοποθετημένο στην καρδιά της Αθήνας με θέα το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και απέναντι από τους στύλους του Ολυμπίου Διός, το κτίριο γραφείων στη Λεωφόρο Βασιλίσσης Αμαλίας 40 αποκτά επιτέλους ένα νέο αφήγημα μετά την πυρκαγιά και τον βανδαλισμό του το 2010.
Το όραμα πίσω από αυτό το έργο περιστράφηκε γύρω από την επαναχρησιμοποίηση και την αποκατάσταση του περιουσιακού στοιχείου της Αθήνας των 70’s, δίνοντας σε αυτή μια νέα ταυτότητα επιτρέποντας παράλληλα στο εγκαταλελειμμένο κτίριο να γίνει προορισμός για έναν σύγχρονο χώρο εργασίας.
Με στόχο τη δημιουργία ενός σύγχρονου κτιρίου γραφείων, που συνομιλεί με το ιστορικό κέντρο της πόλης και τα σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία, με τα οποία έρχεται σε επαφή, οι αρχιτέκτονες ανέλαβαν τον σχεδιασμό για τη ριζική ανακαίνιση του κτιρίου γραφείων στην λεωφόρο Βασιλίσσης Αμαλίας. Ένα τετραώροφο ακίνητο με 2 υπόγεια και δώμα που κατασκευάστηκε το 1977 και αποτελείται από έναν ενιαίο όγκο, ενώ στο σύνολό τους οι χώροι αναπτύσσονται σε δύο υπόγεια και τέσσερις υπέργειους ορόφους.
Βασική βλέψη του σχεδιασμού ήταν οι νέες όψεις του κτιρίου να συνυπάρχουν αρμονικά με την ιστορία του κέντρου της Αθήνας και τα αρχαία μνημεία της περιοχής. Χαρακτηριστική των νέων όψεων είναι η διατήρηση του μεγαλύτερου μέρους τους ως υαλοπετάσματος ενισχύοντας τη διαφάνεια, για να διασφαλιστεί η πανοραμική θέα προς το ιστορικό κέντρο, τους στύλους του Ολυμπίου Διός αλλά και το εθνικό πάρκο, καθώς και το επιπρόσθετο μεταλλικό σύστημα σκίασης περιμετρικά. Η κεντρική ιδέα της νέας διαμόρφωσης των όψεων βασίστηκε στη χρήση των αναλογιών της χρυσής τομής για τον σχεδιασμό ενός δεύτερου κελύφους, που δημιουργείται για να συνομιλεί με τα αρχαία μνημεία της περιοχής, διατηρώντας τη μνήμη της τυπικής αρχιτεκτονικής γλώσσας των κτιρίων γραφείων της εποχής που κατασκευάστηκε.
Η χρήση των χρυσών αναλογιών εντοπίζεται σε δυο επίπεδα. Από τη μία διατηρούνται προσεγγιστικά οι αναλογίες του περιγράμματος της κατασκευής σε σχέση με το περίγραμμα των όψεων, καθώς με βάση τις θερμικές και λειτουργικές ανάγκες του κτιρίου, αυτές παραποιούνται και μεταβάλλονται. Σε δεύτερο επίπεδο, αυτές οι ζώνες ενσωματώνουν διαφορετικούς τρόπους σκίασης ανάλογα με τις λειτουργικές και θερμικές ανάγκες του κτιρίου. Οι διαφορετικοί τρόποι σκίασης χρησιμοποιούν σημειακά πυκνές κατακόρυφες περσίδες με σταθερό ρυθμό και τοποθετημένες με τέτοια κλήση, ώστε να ευνοούν τον σκιασμό τις πρωινές ώρες, αλλά και να στρέφουν τη ματιά του χρήστη προς τα γειτονικά αξιοθέατα. Στην υπόλοιπη επιφάνεια της όψης βρίσκονται κατακόρυφες περσίδες, που ρυθμικά πυκνώνουν σύμφωνα με την ακολουθία Φιμπονάτσι.
Το εσωτερικό του κτιρίου εκσυγχρονίζεται λειτουργικά και αισθητικά, ενώ αναβαθμίζεται πλήρως ενεργειακά και με πιστοποίηση LEED for Core & Shell στο επίπεδο Silver. Δημιουργούνται χώροι στάθμευσης στα υπόγεια για τη σωστή λειτουργεία ενός κτιρίου γραφείων στο κέντρο της Αθήνας, ενώ διαμορφώνονται σύγχρονοι χώροι γραφείων, που θα προσφέρουν ευελιξία και θα προσαρμόζονται ανάλογα με τις ανάγκες του χρήστη.
Με την αίγλη της ανανεωμένης δομής να δεσπόζει στο δώμα του κτιρίου με θέα την Ακρόπολη, τους στύλους του Ολυμπίου Διός και τη μαγευτική Πύλη του Ανδριανού, αυτός ο χώρος προορίζεται να αποτελέσει καταφύγιο ψυχαγωγίας και ευεξίας στην εμπειρία του επισκέπτη, υποσχόμενος μια πραγματικά μοναδική εμπειρία.

Η θέση του "Canopy House" έχει επιλεγεί με μεγάλη προσοχή, ώστε να μην διαταράσσει τη γύρω φύση και να σέβεται το αυστηρό αποτύπωμα δόμησης. Το οικόπεδο, με απότομες κλίσεις μέσα σε ένα τροπικό δάσος, αποτέλεσε πρόκληση κατά τη φάση του σχεδιασμού και της κατασκευής. Τα σημεία πρόσβασης, η θέα και η βιωσιμότητα έπρεπε να εξισορροπηθούν προσεκτικά.
Το λευκό πρίσμα αιωρείται μέσω μιας αλληλουχίας υποστηρίξεων, ώστε η κατοικία φαίνεται μόλις να ακουμπάει το έδαφος. Η κύρια είσοδος, που συνδέεται μέσω μιας σπειροειδούς σκάλας, ενώνει την βεράντα με τα υπνοδωμάτια. Η στρατηγική αυτή δεν περιλαμβάνει εσωτερική εναλλακτική σύνδεση των χώρων· πρόκειται για μια ριζική εμπειρία των καιρικών φαινομένων, των ανέμων, των αρωμάτων και του φωτός της ζούγκλας.
Πάνω από το πρίσμα, μια υπερυψωμένη πλατφόρμα προσφέρει θέα στις κορυφές των δέντρων. Μια πολύ ελαφριά κατασκευή, εντός των ορίων της πλατφόρμας, στεγάζει τον καθιστικό χώρο, ο οποίος περιβάλλεται από συρόμενα γυάλινα πάνελ. Η μετάβαση μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων είναι εξαιρετικά διακριτική, δημιουργώντας μια συνεχή και έντονη αίσθηση εμβάπτισης στο δάσος του Ατλαντικού.
Ο εσωτερικός σχεδιασμός εξερευνά αποκλειστικά την βραζιλιάνικη κουλτούρα, με την παρουσία σύγχρονων εθνικών σχεδίων, παραδοσιακής χειροτεχνίας και πρωτότυπων έργων σε κάθε υφή και αντικείμενο. Το Canopy House αποτελεί έναν φόρο τιμής στη Βραζιλία και την εντυπωσιακή φύση της, συνδυασμένη με την άπειρη πολιτιστική της ποικιλομορφία.
Το cobogó, σχεδιασμένο αποκλειστικά για αυτό το σπίτι, δημιουργεί σκιές που "ζωγραφίζουν" το εσωτερικό με μοναδικά μοτίβα που αλλάζουν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτό το εφέ προσθέτει μια στρώση υφής στη συμφωνία των υλικών. Άχυρο εμφανίζεται στα φωτιστικά του Israel Piaçava, στα βοηθητικά τραπεζάκια και ακόμη και σε έναν ολόκληρο τοίχο. Η ποικιλία των υφασμάτων εκφράζεται μέσα από χαλιά, αιώρες και πολυθρόνες, όπως το μοντέλο Vivi του Sergio Rodrigues. Το ξύλο, με την ευελιξία του, εμφανίζεται στα συρόμενα πάνελ mashrabiyas, στο τραπεζάκι του καφέ του Pedro Petry και στο γλυπτό του José Bezerra. Τέλος, οι τοίχοι από σκυρόδεμα ολοκληρώνουν την σύνθεση με ένα αλέγκρο φινάλε, δένοντας όλη την σύνθεση μαζί.

Το εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον της χερσονήσου Baja California με το άγριο, σχεδόν ερημικό τοπίο σε αποχρώσεις ώχρας, που έρχονται σε αντίθεση με το βαθύ μπλε της θάλασσας του Cortes, προσφέρει ένα ιδανικό πλαίσιο για την κατασκευή ενός νέου ξενοδοχείου ορόσημου για τη χώρα του Μεξικού.
Το Solaz Los Cabos απλώνεται κατά μήκος ενός τμήματος της ακτής, που περιλαμβάνει μοναδικούς τοπογραφικούς σχηματισμούς, και εναρμονίζει το τοπίο, την αρχιτεκτονική και την τέχνη. Η αρχιτεκτονική ιδέα καθοδηγήθηκε από την ανάγκη για σωστή ενσωμάτωση της κατασκευής στο περιβάλλον της. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση οργανικών μορφών, που αναφέρονται στην κίνηση των κυμάτων. Μελετήθηκαν σχολαστικά οι μέθοδοι κατασκευής της περιμετρικής φύτευσης και των φυτεμένων δωμάτων, για να εξασφαλιστεί πως θα ταιριάζουν σε αυτόν τον όμορφο τόπο.
Οι υπηρεσίες που παρέχονται από την εγκατάσταση έχουν σχεδιαστεί για να προσφέρουν μια σειρά διαφορετικών επιλογών διαμονής σε επισκέπτες τόσο από το Μεξικό, όσο και από το εξωτερικό. Το συγκρότημα περιλαμβάνει ξενοδοχείο, διαμερίσματα, εστιατόρια, σπα, μουσείο, ανοιχτές πλατείες και πολλά άλλα.
Ως αποτέλεσμα της φυσικής απότομης τοπογραφίας της περιοχής, η οποία ανεβαίνει από τη στάθμη της θάλασσας προς το βορρά, αποφασίστηκε να σχηματιστούν τρεις μεγάλες καμπύλες βεράντες, που να εκτείνονται από τα ανατολικά προς τα δυτικά και τα δωμάτια του ξενοδοχείου να τοποθετηθούν στο δυτικό άκρο. Η κυκλοφορία μεταξύ αυτών των βεραντών γίνεται μέσω στενών μονοπατιών και κλιμάκων, που λειτουργούν επίσης ως διαχωριστικά περάσματα με πυκνή φύτευση για το διαχωρισμό των διαφορετικών λειτουργιών, δημιουργώντας μεγαλύτερη ιδιωτικότητα.
Λαμβάνοντας υπόψη την κλίση, κάθε βεράντα ανεβαίνει πάνω από την άλλη με βαθμιδωτό τρόπο, με πρόσοψη νότιου προσανατολισμού, που σημαίνει ότι όλα τα δωμάτια έχουν εκπληκτική θέα στη θάλασσα. Οι δραστηριότητες που περιλαμβάνουν τις πισίνες, το beach club και τις ξαπλώστρες βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο, δίπλα στην παραλία.
Το επίπεδο κεντρικής εισόδου βρίσκεται υψηλότερο σημείο του συγκροτήματος. Η κατασκευή που την φιλοξενεί, παρουσιάζει μεγάλη πλαστικότητα μορφής και διαθέτει μια οργανική κίνηση, καθώς αποτελείται από τρία "μπλοκ" κτιρίων υπό διαφορετική γωνία, στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο. Κάθε μπλοκ περιέχει δύο ορόφους και περιλαμβάνει δωμάτια του ξενοδοχείου. Η ογκομετρία αυτού του κτιρίου συνδυάζει την ενσωμάτωση στο περιβάλλον, ενώ η "κίνηση" του επιτρέπει τη δημιουργία καλύτερης θέας από παντού.
Τα διαμερίσματα, που λειτουργούν υπό τη διεύθυνση του ξενοδοχείου, είναι τρεις όγκοι τετράγωνης κάτοψης, που κατανέμονται κατά μήκος της νότιας πλευράς του οικοπέδου.
Οι διαφορετικές τυπολογίες των σουιτών και των δωματίων του ξενοδοχείου αναδύονται από την τοπογραφία του οικοπέδου, σε αρμονία με την αμμώδη παραλία. Για να τα φτάσει κάποιος σε αυτά, ένας χώρος υποδοχής διαμορφωμένος σαν αυλή χρησιμεύει τόσο ως είσοδος όσο και ως γέφυρα μεταξύ των καμπύλων επιπέδων του εξωτερικού χώρου και της φιλόξενης γεωμετρίας του εσωτερικού.
Μια "ζεστή" ατμόσφαιρα, που δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας τροπικό ξύλο, υφάσματα με φρέσκα, μεξικάνικα χρώματα και γραμμές με πέτρες δημιουργούν μια ξεχωριστή σύγχρονη αισθητική σε κάθε δωμάτιο.
Ένας από τους σημαντικούς εννοιολογικούς πυλώνες του Solaz los Cabos είναι η καλλιτεχνική παρέμβαση σε πολλούς από τους χώρους. Εδώ, ο μεξικανός καλλιτέχνης Cesar López Negrete δημιουργεί και εκθέτει πάνω από 400 έργα τέχνης που μνημονεύουν τη ζωή και τον πολιτισμό της Baja California στην αρχαιότητα. Το καλλιτεχνικό του όραμα συμπληρώνει κάθε λεπτομέρεια της κατασκευής, τόσο σε επίπεδο δωματίων, όσο και σε επίπεδο ανοιχτών πλατειών και κοινόχρηστων χώρων, όπως επίσης και στην στην οικειοποίηση του χώρου από τους χρήστες και στην ενσωμάτωσή του στο τοπίο.
Η παρουσία του Solaz Los Cabos είναι αξιοσημείωτη χάρη στον τρόπο με τον οποίο η αρχιτεκτονική εξυφαίνεται σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο τοπίου, το οποίο δημιουργήθηκε σε συνεργασία με το γραφείο Gabayet Paisaje. Η παλέτα των φυτών συμπληρώθηκε με ιθαγενή είδη, σύμφωνα με τον σχεδιασμό του τοπίου και τη χρήση του κάθε χώρου. Με αυτόν τον τρόπο, η αρχιτεκτονική του κτιρίου και του τοπίου εναρμονίζονται με τους εξωτερικούς πεζόδρομους, τα περάσματα, τις υπαίθριες παροχές, τους χώρους αναμονής, τα εστιατόρια, τις πράσινες στέγες στους όγκους που κατεβαίνουν στη θάλασσα κτλ. Αυτές οι διαμορφωμένες περιοχές επιδιώκουν να μιμηθούν την τοπική βλάστηση και το μοναδικό φυσικό τους περιβάλλον.
Με το σύγχρονο μεξικανικό σχεδιασμό, την κατάλληλη ενσωμάτωσή του στο τοπίο και το άθροισμα ενός αναπόσπαστου συνόλου έργων τέχνης, το ξενοδοχείο αυτό αναμένεται να δημιουργήσει την επόμενη εικόνα στη διεθνή βιομηχανία φιλοξενίας.

Η οροφή κατασκευάστηκε  στα νέα γραφεία μιας εταιρείας μελετών περιβάλλοντος. Πρόκειται για ένα χώρο 250 m² στα Νότια Προάστια της Αθήνας.
Τα κλειστού τύπου γραφεία αναπτύσσονται περιμετρικά και ανεξαρτητοποιούνται με γυάλινα διαχωριστικά. Στο κέντρο δημιουργείται ένας πυρήνας, η «καρδιά» της πρότασης, με την υποδοχή και τα γραφεία ανοιχτού τύπου.
Ανάμεσα στα κλειστά γραφεία χωροθετείται μια αίθουσα συναντήσεων ικανή να φιλοξενήσει 10 άτομα ντυμένη με επιφάνειες ξύλου, δημιουργώντας υψηλές ηχητικές προδιαγραφές. Όλα τα απαραίτητα δίκτυα ταξιδεύουν κάτω από το πάτωμα και έρχονται από την βάση του τραπεζίου στην επιφάνεια, παρέχοντας ένα καθαρό χώρο ικανό να καλύψει διαφορετικές ανάγκες.
Όλη η πρόταση έχει διαμορφωθεί με τόνους λευκού, γκρίζου και ανοιχτόχρωμα ξύλα. Σε αυτό το ήρεμο περιβάλλον, κάποιες γεωμετρίες να τονιστούν με το πράσινο του brand της εταιρείας, δίνοντας ζωντάνια σε όλη τη πρόταση.

Ένα ισόγειο κατάστημα παλαιάς αθηναϊκής πολυκατοικίας στην περιοχή της Καλλιθέας, αποτελεί το πλαίσιο της αρχιτεκτονικής επέμβασης, για την μετατροπή του σε ισόγεια κατοικία.
Η όψη, ως το βασικό άνοιγμα της κατοικίας, αποκαλύπτει το διώροφο ύψος του υφιστάμενου χώρου, δημιουργώντας τις συνθήκες διαφάνειας, ασφάλειας και σκιασμού μέσα από ένα σύστημα συρόμενων περσίδων. Μία αιωρούμενη ελαφριά μεταλλική κατασκευή, κεντροβαρούς σημασίας στη γεωμετρία του χώρου, φιλοξενεί τις ιδιωτικές χρήσεις της κατοικίας. Ενώ παράλληλα, η διαφάνειά της λόγω του διάτρητου ξύλινου δαπέδου, επιτρέπει την ανάπτυξη όλων των υπόλοιπων λειτουργιών.
Η αρχιτεκτονική επέμβαση αναπτύσσει μία διαλεκτική σχέση με την υφιστάμενη κατάσταση, εκφράζοντας τους κανόνες της κατασκευαστικής της δομής.

Αρχιτεκτονική μελέτη : Agis Mourelatos | Architects
Φωτογραφίες: Γιώργης Γερόλυμπος

Το C + C House βρίσκεται σε μια κατάφυτη γειτονιά του Σάο Πάολο, σε οικόπεδο με μακρόστενο σχήμα και κτίρια στις δύο επιμήκεις πλευρές, γεγονός που καθόρισε τον προσανατολισμό των ανοιγμάτων προς τα εμπρός και προς τα πίσω. Η ισορροπία μεταξύ δομημένων και ανοικτών χώρων παρέχει φυσικό φωτισμό και αερισμό σε όλο το σπίτι.
Ο όγκος του ανώτερου ορόφου, όπου βρίσκονται οι σουίτες και το καθιστικό, είναι υπερυψωμένος από τον δρόμο, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ηλιοφάνεια και θέα προς το φυσικό τοπίο.
Ο όγκος αυτός των ιδιωτικών χώρων καλύπτεται, ως δεύτερη όψη, με διάτρητο ξύλινο λευκό καφασωτό. Η πρόσοψη αυτή είναι αυτοφερόμενη, με περιστρεφόμενα παράθυρα, που είναι αόρατα όταν είναι κλειστά και λειτουργούν ως φίλτρο, επιτρέποντας ελεγχόμενη διαφάνεια. Ολόκληρο το έργο επικεντρώνεται στη διάλυση των ορίων μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, δημιουργώντας έντονη χωρική δυναμική.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Studio MK27
Φωτογραφίες: Fernando Guerra | FG+SG

Η χρήση του μπλε χρώματος του Κεμπέκ και τα πάνελ αλουμινίου στις προσόψεις πληρούν αυστηρά υπουργικά πρότυπα για τα σχολεία. Ωστόσο, η διάταξη και ο όγκος τους είναι μοναδικά, προσαρμοσμένα στις ιδιαιτερότητες του εκάστοτε χώρου.
Πέρα από την αισθητική, τα έργα ξεχωρίζουν για τα εκπαιδευτικά τους προγράμματα, τα οποία μπορούν να εξελιχθούν μέσα σε έναν ευέλικτο χώρο. Αυτή η προσέγγιση αποτυπώνεται στο αίθριο και την αυλή κάθε κτιρίου: στοιχεία που μεγιστοποιούν το φυσικό φως, ενώ παρέχουν χώρους για συνεργασία και δημιουργικότητα, από την καθημερινή κοινωνικοποίηση μεταξύ φίλων έως και τις ετήσιες τελετές αποφοίτησης.
"Ο σχεδιασμός ενός λυκείου δεν αφορά μόνο τη λειτουργική κάλυψη των ακαδημαϊκών αναγκών. Για έναν αρχιτέκτονα, το κλειδί είναι η δημιουργία ενός χώρου όπου η μάθηση και η κοινωνικοποίηση συνδυάζονται για να δημιουργήσουν έναν εμπνευσμένο και αναζωογονητικό χώρο ζωής. Αυτό επιτεύχθηκε με τη δημιουργία μιας εσωτερικής αυλής, με δέντρα που συμβολίζουν τη ζωτικότητα και την ανάπτυξη", δήλωσαν οι TLA Architectes .
Ένας μαύρος σφένδαμος και μια κρανιά φυτεύτηκαν στο κέντρο της αυλής, συμπληρώνοντας τα νέα και προϋπάρχοντα δέντρα του τοπίου. Τα δέντρα ενσωματώνουν την περιβαλλοντική ευαισθησία των έργων, η οποία εκφράζεται μέσω χαρακτηριστικών που συμβάλλουν στη βιωσιμότητα των κτιρίων. Τα ανακυκλωμένα σκυροδέματα και οι πράσινες και λευκές στέγες μειώνουν το φαινόμενο της θερμικής νησίδας. Οι υαλοπετάσματα προάγουν τον φυσικό φωτισμό, ενώ το γεωθερμικό σύστημα εξοικονομεί περίπου 35% ενέργεια. Επίσης, υπάρχουν ξύλινοι κίονες και επενδύσεις, ενεργές σκάλες, χώροι διαλογής απορριμμάτων και σταθμοί φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δίνουν στα σχολεία εκτιμώμενη διάρκεια ζωής 75 ετών και τα καθιστούν συμβατά με τις απαιτήσεις της πιστοποίησης LEED Silver.

Αρχιτεκτονική μελέτη: TLA Architectes, UN architecture, NEUF architect(e)s
Φωτογραφίες: Raphaël Thibodeau
Πηγή: V2Com

Με πιστοποίηση "BREEAM-Outstanding 91,5%" και θετικό ενεργειακό ισοζύγιο, το πανεπιστημιακό κτίριο Langeveldστο Ρότερνταμ θέτει νέο σημείο αναφοράς για βιώσιμους χώρους μάθησης. Η κατασκευή του βασίστηκε σε κυκλικές αρχές, χρησιμοποιώντας ανακυκλωμένα, βιολογικά και επαναχρησιμοποιημένα υλικά από κατεδαφίσεις πανεπιστημιακών κτιρίων. Το ξύλο προήλθε υπεύθυνα από προστατευμένο ολλανδικό δάσος παραγωγής, μειώνοντας το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του κτιρίου.
Επαναπροσδιορίζει τους βιώσιμους χώρους μάθησης με έμφαση στην καινοτομία, τη φύση και την ευημερία των φοιτητών και συνδυάζει τον βιοφιλικό σχεδιασμό με την προηγμένη περιβαλλοντική τεχνολογία, όπως το επαναστατικό σύστημα εξαερισμού, που εμπνέεται από τους τερμιτοφωλιές. Το κεντρικό αίθριο, γνωστό ως "δεντρόσπιτο", διαθέτει αληθινούς, ακατέργαστους κορμούς δέντρων που φέρνουν το ύπαιθρο μέσα στο κτίριο. Η πλούσια βλάστηση και οι ευέλικτοι χώροι μελέτης, ελαχιστοποιούν τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο και δημιουργούν ένα δυναμικό, οικείο καταφύγιο για τους φοιτητές.
Μια σημαντική πρόκληση για τα σχολεία είναι η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, ενώ παράλληλα βελτιστοποιείται η ποιότητα του αέρα για ένα ευχάριστο και υγιεινό περιβάλλον μελέτης. Η λύση του Κτιρίου Langeveld είναι το καινοτόμο σύστημα εξαερισμού "Powered by Nature". Βασισμένο σε διδακτορική έρευνα του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Ντελφτ για τον φυσικό εξαερισμό των τερμιτοφωλιών, το σύστημα χρησιμοποιεί τη δύναμη του ήλιου και του ανέμου για τον φυσικό εξαερισμό του κτιρίου. Μειώνει την κατανάλωση ενέργειας έως και 85%, ενώ επιτρέπει πολύ περισσότερο φρέσκο αέρα να εισέρχεται στο κτίριο, ενισχύοντας την παραγωγικότητα και την ευημερία.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Paul de Ruiter Architects
Φωτογραφίες: ©Aiste Rakauskaite
Πηγή: V2Com