Η κατασκευή υπογείων ορόφων είναι κρίσιμη στα σύγχρονα κτίρια, που βρίσκονται εντός του αστικού ιστού λόγω της αυξημένης ανάγκης για χώρους αποθήκευσης και στάθμευσης. Το κόστος κατασκευής τους είναι μεγαλύτερο από αυτό της ανωδομής αλλά αντισταθμίζεται από την υψηλή εμπορική τους αξία. Η κατασκευή υπογείων είναι πολύπλοκη λόγω των αντιστηρίξεων που εκτελούνται κατά την εκσκαφή και των αυξημένων απαιτήσεων στεγανοποίησης.
Τα υπόγεια κατασκευάζονται είτε ταυτόχρονα με την εκσκαφή από την επιφάνεια της γης προς τη θεμελίωση (top-down) είτε με τη μέθοδο της ανοικτής εκσκαφής. Αρχικά, πραγματοποιείται η εδαφοτεχνική έρευνα, ώστε να προσδιοριστούν οι  εδαφικές στρώσεις, οι ιδιότητες του εδάφους και η στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα. Όταν υπάρχουν κατεδαφισμένα κτίρια ή αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή της εκσκαφής, αποτυπώνονται οι θέσεις και η γεωμετρία παλαιότερων αποχετεύσεων, θεμελίων, πασσάλων ή υπογείων που δεν απομακρύνθηκαν. Επιπλέον, ο μελετητής πρέπει να συμπεριλάβει στους υπολογισμούς του την ύπαρξη γειτονικών κτισμάτων, ώστε να μην επηρεαστεί η δομική ακεραιότητα τόσο της εκσκαφής, όσο και των όμορων κτιρίων. Η θέση γειτονικών κτιρίων και δρόμων καθορίζει και το διαθέσιμο χώρο για την διάνοιξη του σκάμματος.

Η κατοικία βρίσκεται στην κορυφογραμμή Ještěd, σε υψόμετρο 600 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, με υπέροχη θέα στο τοπίο του παραδείσου της Βοημίας.
Η θέα και η ενσωμάτωση των εσωτερικών χώρων στο τοπίο ήταν ένα από τα κύρια μοτίβα που ώθησαν τη διαδικασία σχεδιασμού του σπιτιού. Το τοπίο είναι ανοιχτό, βατό, κυριαρχούν τα ανθισμένα, μη περιφραγμένα λιβάδια. Κατά μήκος της βόρειας πλευράς του ακινήτου, υπάρχει δρόμος πάνω από ένα ανάχωμα με το οποίο έπρεπε να συνδεθεί το σπίτι. Ως εκ τούτου, ένα μέρος της οροφής του κτιρίου είναι βατό και προορίζεται για στάθμευση οχημάτων. Το ισόγειο και ο κύριος χώρος του κήπου βρίσκονται στη συνέχεια 4,5 μέτρα κάτω από το επίπεδο του δρόμου. Ένα μεγαλύτερο μέρος του κτιρίου καλύπτεται από στέγη με μεταβλητή κλίση που κυμαίνεται από 43° έως 30° στο ανατολικό αέτωμα. Η λεπτή μάζα του σπιτιού κόβει διαγώνια στην απότομη πλαγιά του δρόμου και η κορυφογραμμή φαίνεται να κατεβαίνει στον κήπο.
Η κύρια είσοδος βρίσκεται στη δυτική πλευρά. Η πρόσβαση γίνεται μέσω μιας εξωτερικής σκάλας κατά μήκος ενός πέτρινου τοίχου κατάφυτου από αναρριχητικά φυτά. Η κατά τα άλλα συμπαγής μάζα του σπιτιού είναι εντελώς ανοιχτή στο ανατολικό αέτωμα και το υαλοστάσιο είναι πλήρους ύψους από το δάπεδο ως την οροφή. Αυτό μεγιστοποιεί την περιοχή θέασης και δημιουργεί μια στεγασμένη βεράντα. Η βεράντα εφάπτεται στη νότια πλευρά, όπου υπάρχει ένα άλλο άνοιγμα στη μάζα του σπιτιού που εκτείνεται σε όλο το ύψος του ορόφου. Η οροφή είναι από φύλλο αλουμινίου σε χρώμα ανθρακί. Οι οροφές και οι περιμετρικοί τοίχοι κατασκευάστηκαν από οπλισμένο σκυρόδεμα ανοιχτόχρωμης όψης, τα εσωτερικά χωρίσματα είναι σοβατισμένα τούβλα. Η οροφή είναι επενδεδυμένη με λευκασμένο κόντρα πλακέ σημύδας, ένα γαλλικό περιστρεφόμενο τζάκι από χυτοσίδηρο κρέμεται από τα δοκάρια, που είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του εσωτερικού. Η συνολική απλή εμφάνιση του σπιτιού ολοκληρώνεται από ένα σκούρο καφέ-κόκκινο δάπεδο. Το υπαίθριο πεζοδρόμιο είναι φτιαγμένο από παλιές, φθαρμένες, μεγάλες πέτρες γρανίτη.
"Η εσωτερική διακόσμηση του σπιτιού με την εσωτερική διάταξη των δωματίων μπορεί να έχει δημιουργηθεί νωρίτερα από το ίδιο το σπίτι", λέει η Iveta Zachariášová, σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων και συν-συγγραφέας ολόκληρου του έργου, ειδικά του εσωτερικού. "Χάρη στην πολυετή εμπειρία μου, πολλά πράγματα και λειτουργικές πτυχές μου φάνηκαν ξεκάθαρα από την αρχή, και βασικά ασχοληθήκαμε μόνο με την ευθυγράμμισή τους με τη δομή του σπιτιού και το άνοιγμα του σπιτιού στο περιβάλλον μέσα από γυάλινους τοίχους.

Εμπνευσμένοι από την ταπεινή πολυπλοκότητα της παράδοσης του νησιού, η αρχιτεκτονική μειώθηκε σε δύο μικρούς παραδοσιακά ασβεστωμένους όγκους και έναν τρίτο με πέτρα από το νησί, οι οποίοι διατάσσονται γύρω από μια μεγάλη αυλή καλυμμένη από μια ελαφριά πέργκολα από καστανιά. Αυτή η αυλή, που γίνεται το επίκεντρο του σπιτιού, συνδέεται απρόσκοπτα με τους όγκους του καθιστικού και της κουζίνας, κοιτάζοντας τη θέα πάνω από την πισίνα και τους κήπους. Κάτω από τον κήπο της πισίνας βρίσκονται τα υπνοδωμάτια, τα οποία διαχωρίζονται από τους χώρους διημέρευσης για ιδιωτικότητα και απολαμβάνουν ξεχωριστά τη θέα.
Βασικό ρόλο στο χαρακτήρα της κατοικίας παίζει η παλέτα των υλικών που επιλέχθηκαν, όπως ο ασβέστης, η πέτρα και το ξύλο. Για την κατασκευή της χρησιμοποιήθηκαν σύγχρονες τεχνικές ώστε να δημιουργήσουν μια μη νοσταλγική αρχιτεκτονική, η οποία γεφυρώνει την κληρονομιά και την τοπικότητα με τη σύγχρονη ζωή. Οι χειροποίητοι πέτρινοι τοίχοι, επεξεργασμένοι παραδοσιακά, είναι επίπεδοι και λείοι. Η πέργκολα από καστανιά κατασκευάστηκε ώστε να ενισχυθεί η δομική της ακεραιότητα και κάθεται ελαφρά πάνω στους λευκούς όγκους, σκιάζοντας και προστατεύοντας την υποκείμενη αυλή.
Οι απλοί λευκοί όγκοι, οι ίσιοι πέτρινοι τοίχοι και η ελαφριά πέργκολα εναρμονίζονται με το κυκλαδίτικο τοπίο και η αποτελεσματικότητα της διάταξής τους, γύρω από την κεντρική αυλή, απλοποιεί την καθημερινή ζωή. Η Villa Mandra διαποτίζεται από την ταπεινή κυκλαδική παράδοση, εμπλουτίζεται από τη φυσική υλικότητα και εμπνέεται από τη σύγχρονη καλοκαιρινή ζωή.

Αρχιτεκτονική μελέτη: K-Studio
Φωτογραφίες: Claus Brechenmacher and Reiner Baumann

Στόχος της αρχιτεκτονικής παρέμβασης ήταν να διατηρηθούν τα βασικά στοιχεία του κυκλαδίτικου τοπίου, όπως το ελληνικό φως, η πέτρα και τα ανεμοδαρμένα ξύλα, στοιχεία που και ο ιδιοκτήτης θαύμαζε για την αυθεντικότητα τους, αλλά ταυτόχρονα να καλυφθούν και όλες οι λειτουργικές ανάγκες και ανέσεις μιας σύγχρονης βίλας.
Το μέσα και το έξω μπλέκονται σε χώρους όπου συνυπάρχουν με αρμονία ο ύπνος και το φαγητό, η απόλαυση και η ξεκούραση. Ταυτόχρονα, νέες κυκλικές δομές, που συμβολίζουν την έννοια του σπιτιού, σχηματίζονται μέσα και έξω μαγνητίζοντας τους ανθρώπους γύρω τους.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Κίρκη Μαριολοπούλου
Φωτογραφίες: Γιώργος Μεσσαριτάκης & Ανδρέας Μπέκας

Πρόκειται για μια εξοχική κατοικία που φιλοδοξεί μέσα από την αντίστιξη του τρόπου που ενσωματώνονται τα στοιχεία της φύσης, να διαμορφώσει τη συνθήκη μιας ιδιαίτερης βιωματικής εμπειρίας.
Η παρούσα μελέτη αφορά στην πλήρη ανακατασκευή υφιστάμενης κατοικίας στον Άγιο Λάζαρο Μυκόνου. Προσανατολισμένη Νοτιοανατολικά ανοίγεται στην απρόσκοπτη θέα του κόλπου, παράμετρος που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο σχεδιασμό. Η ένταξη της κατοικίας στο έντονο ανάγλυφο του εδάφους με ήπιο και αρμονικό τρόπο, αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες αρχές του σχεδιασμού. Η συγκρότηση της πραγματοποιείται μέσα από ‘σπαράγματα’ τα οποία οργανώνονται στις διαφορετικές στάθμες μέσω ανεξάρτητων κελύφων.
Πρόκειται για μια κατοικία η οποία οργανώνεται σε πέντε λειτουργικές ενότητες που αναπτύσσονται σε τρεις στάθμες. Η πρόσβαση στην πρώτη λειτουργική ενότητα επιτυγχάνεται μέσω ενός λίθινου κλιμακοστασίου που δομείται με αδρό τρόπο με πέτρινους τοίχους αντιστήριξης και περιλαμβάνει την κύρια είσοδο η οποία πλαισιώνεται με τη Δυτική στεγασμένη αυλή που περιέχει το στοιχείο του νερού και τη ‘μεγάλη’ πέργκολα από ξυλεία καστανιάς. Το υγρό στοιχείο παίζει καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση του αέρα και κατ’ επέκταση στη δημιουργία μικροκλίματος στην περιοχή της εισόδου. Ακολουθεί ο ενιαίος διαμπερής χώρος του καθιστικού της κουζίνας και της τραπεζαρίας. Η ενότητα των υπνοδωματίων οργανώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρεί το χαρακτήρα της ιδιωτικότητας, τόσο ως προς την πρόσβαση της, όσο και ως προς τις ανάγκες της. Τα μεγάλα ενιαία ανοίγματα τα οποία χωροθετούνται στην πλευρά της θέας, υποχωρούν στο σώμα της κατοικίας, εξασφαλίζοντας τις απαραίτητες συνθήκες άνεσης, διαμορφώνοντας έναν ενδιάμεσο μεταβατικό χώρο σκιάς και προστασίας. Σε συνέχεια αυτού βρίσκονται οι δύο βεράντες με την απρόσκοπτη θέα προς την παραλία της Ψαρού και τον Πλατύ γιαλό. Στην επόμενη κατώτερη στάθμη που διαμορφώνεται ακολουθώντας τους αναβαθμούς του εδάφους, χωροθετείται η κεντρική αυλή η οποία αποτελεί το συνεκτικό σημείο όλης της κατοικίας που αναδεικνύεται και ως σημείο αναφοράς. Στον τόπο αυτό εκδηλώνονται δύο κύριες εκφάνσεις του μύθου ή της επιθυμίας του Ελληνικού καλοκαιριού. Αυτή η βιωματική εμπειρία φιλοδοξεί να πραγματωθεί μέσω των στοιχείων της σκιάς, του νερού και της ενατένισης. Τέλος στο κατώτερο σημείο και σε άμεση σχέση με την αυλή, οργανώνεται η ενότητα των ξενώνων οι οποίοι κατέχουν πλεονεκτική θέση τόσο ως προς τη θέα, όσο και ως προς την ιδιωτικότητά τους.
Προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας και της αειφόρας ενσωματώνονται αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού (φυσικός φωτισμός, αερισμός, σκιασμός, δροσισμός, αξιοποίηση ομβρίων υδάτων),  ζητήματα τοπικής κουλτούρας - ανάδειξη του πνεύματος του τόπου (κατασκευές μικρής κλίμακας, τοπικοί τεχνίτες) και αξιοποίηση τοπικών υλικών. Όλες οι παραπάνω επιλογές στοχεύουν επιπλέον στο χαμηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, την προσαρμογή του κτιρίου στο περιβάλλον του και την οικονομία συντήρησης και λειτουργίας της κατοικίας.

 Στόχος της σύνθεσης ήταν η ένταξη του κτιριακού όγκου στο φυσικό του τοπίο, με το μικρότερο δυνατό αποτύπωμα στο περιβάλλον του. Τα τρία επίπεδα διασπώνται σε διακριτούς όγκους, που συνδέονται μεταξύ τους, δημιουργώντας προεξοχές και εσοχές στις όψεις, οι οποίες είτε περικλείουν ιδιαίτερες λειτουργίες είτε δημιουργούν στεγασμένους υπαίθριους χώρους. Τα υλικά του κτιρίου κάνουν αναφορά στην τοπική παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με κυρίαρχα την πέτρα και το ξύλο. 
Στον πρώτο όροφο, που φιλοξενεί το εστιατόριο, ο όγκος επενδύεται με θερμικά επεξεργασμένο ξύλο. Η μεταλλική πέργκολα αγκυρώνεται απευθείας στο στηθαίο σκυροδέματος με μεταλλικό προφίλ, το οποίο θερμομονώνεται περιμετρικά ώστε να περιοριστούν οι θερμογέφυρες στο σημείο σύνδεσης. 

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ & ΜΕΛΕΤΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ: PEOPLE, LZATELIER

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: PANAGIOTIS VOUMVAKIS 

 H αρχιτεκτονική σύνθεση είναι ολιστική, με γνώμονα τον αειφόρο σχεδιασμό. Τα κτίρια εντάσσονται μεν στην ενεργειακή κατηγορία Α⁺ σύμφωνα με τον Κ.Εν.Α.Κ., λειτουργούν όμως στο μεγαλύτερο ποσοστό με παθητικό, βιοκλιματικό σχεδιασμό. Η μελέτη είχε ως στόχο την εισαγωγή της φύσης στην κατασκευή ως "δομικού" στοιχείου, ώστε να επιτευχθεί το βίωμα της αρμονίας, η ευεξία και η υγεία των ενοίκων. 
Ανάμεσα σε πολλά μέτρα αειφορίας που εφαρμόστηκαν στη μελέτη, οι στέγες είναι φυτεμένες εκτατικού τύπου με ενδημικά είδη, που δεν χρειάζονται περιποίηση. Χρησιμοποιήθηκε το επιφανειακό χώμα των εκσκαφών, ώστε η φύτευση να εναρμονίζεται με το γύρω φυσικό περιβάλλον. Το πάχος των 15 cm χώματος δεν επιτρέπει την ανάπτυξη καθ' ύψος και έτσι δεν χρειάζονται φροντίδα. 
Τα φυτά είναι αντοχής σε ξηροθερμικές συνθήκες, επιπολαιόριζα. Στο χώμα της εκσκαφής, το οποίο χρησιμοποιείται, προστίθενται ποικιλίες φρυγάνων, τα οποία θα φυτευτούν και στον υπαίθριο χώρο των ισογείων, ώστε να δοθεί ενιαία εικόνα στο σύνολο του συγκροτήματος.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥ ΖΗΝ
ΛΗΨΕΙΣ DRONE: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΣΣΑΕΛ 

Το κτίριο είναι ξύλινη κατασκευή κατασκευασμένες σύμφωνα με τα πρότυπα παθητικής κατοικίας, εξοπλισμένο με προηγμένες τεχνολογίες, που παρέχουν ένα περιβάλλον υψηλής ποιότητας για καθημερινή ζωή και εργασία. Με ξύλινες προσόψεις και πράσινες στέγες, το μινιμαλιστικό σύνολο αντικατοπτρίζει τη φιλοσοφία της ιδιοκτήτριας εταιρείας για απλότητα, αποτελεσματικότητα και βιωσιμότητα.
Το αρθρωτό σύστημα κατασκευής ξυλείας αντιπροσωπεύει μια κορυφαία τάση στη σύγχρονη βιώσιμη αρχιτεκτονική. Προσφέρει γρήγορη παραγωγή, ελαφριές αλλά στιβαρές κατασκευές, εγκατάσταση χωρίς θεμέλια από σκυρόδεμα, μεγάλη διάρκεια ζωής, εύκολη επέκταση, μετεγκατάσταση και δυνατότητα ανακύκλωσης. Αυτά τα πλεονεκτήματα συνδυάζονται με εξελιγμένες τεχνολογίες που εξασφαλίζουν οικονομική και οικολογική απόδοση και, πάνω απ' όλα, ένα υγιές περιβάλλον διαβίωσης.
Αρχιτεκτονική μελέτη: Eko modular, Semela Ateliers
Φωτογραφίες: BoysPlayNice
Πηγή:  ReaLinka

Οι ιδιοκτήτες είναι ένα ζευγάρι περιβαλλοντολόγων, που, μαζί με τους δύο γιους τους, μετακόμισαν στην Orinda, μια περιοχή με θερμό κλίμα στην Καλιφόρνια. Η δέσμευσή τους για βιωσιμότητα, καθώς και η απαίτηση τους για μηδενική ενεργειακή κατανάλωση ετησίως, καθόρισε όλη τη διαδικασία σχεδιασμού. Το έργο -μια κατοικία τριών υπνοδωματίων- ξεκίνησε ως ανακαίνιση ενός ράντσου του 1954 στους πρόποδες ενός λόφου, δίπλα σε ένα εποχιακό ρυάκι. Αφού διαπιστώθηκε ότι η υπάρχουσα κατασκευή και το έδαφος του οικοπέδου ήταν ακατάλληλα, ο σχεδιασμός στράφηκε στην επαναχρησιμοποίηση του υπάρχοντος αποτυπώματος του κτίσματος, κάτω από τη σκιά μιας βελανιδιάς, που είχε μεγαλώσει κοντά στην αρχική κατοικία. Το μόνο τμήμα του αρχικού σπιτιού που διατηρήθηκε ήταν το τζάκι, το οποίο περιβλήθηκε με σκυρόδεμα και χρησιμοποιήθηκε ως δομική στήριξη. Αυτό κατέστησε περιττή την επιπρόσθετη διαμόρφωση εδάφους σε νέο σημείο του οικοπέδου και επέτρεψε στη νέα κατασκευή να διατηρήσει την ίδια στενή σχέση με την παλιά βελανιδιά.
Σχέση αρμονίας εσωτερικού και περιβάλλοντος
Η πρόσβαση στην κατοικία, πραγματοποιείται από τη βόρεια πλευρά, όπου ένας διάδρομος στεγασμένος με μια χαλύβδινη πλάκα οδηγεί στην κεντρική είσοδο. Στο εσωτερικό, συναντά κανείς έναν χώρο γεμάτο φως, ύψους 6 μέτρων. Εκεί, μεγάλα υαλοστάσια από το δάπεδο μέχρι την οροφή, με υαλοπίνακες υψηλής απόδοσης, συνδέουν τον εσωτερικό με τον εξωτερικό χώρο. Ένας αναδιπλούμενος γυάλινος τοίχος, πλάτους 3,6 m, οδηγεί σ’ ένα αίθριο και σ’ έναν παρακείμενο κήπο. Η οικογένεια επιθυμούσε μια ανοιχτή διάταξη κάτοψης, που να συνδέεται απευθείας με το τοπίο. Η επιφάνεια του ημιώροφου πάνω από την κουζίνα διαμορφώθηκε σε έναν μεγάλου ύψους οικογενειακό χώρο, στον οποίο τοποθετήθηκαν το κυρίως υπνοδωμάτιο και το γραφείο. Ένα προφυλαγμένο "κατάστρωμα περιπάτου" στο ανώτερο επίπεδο έχει ένα στέγαστρο προστασίας από τον απογευματινό καλοκαιρινό ήλιο. Στον κάτω όροφο, τα υπόλοιπα υπνοδωμάτια αναπτύσσονται κατά μήκος ενός διαδρόμου, παράλληλα σε μια υπαίθρια τραπεζαρία, που βρίσκεται μεταξύ της κουζίνας και του καθιστικού.
Μια κατοικία με ελάχιστο κόστος συντήρησης
Τα υλικά και οι μέθοδοι κατασκευής επιλέχθηκαν με κριτήριο την ισορροπία μεταξύ του αρχικού κατασκευαστικού κόστους και του κόστους συντήρησης σε βάθος χρόνου. Η προστατευτική επένδυση από χάλυβα Corten στην εξωτερική επιφάνεια και το ξύλο στο εσωτερικό επιλέχθηκαν με βασικό κριτήριο το μηδενικό τους ετήσιο κόστος συντήρησης. Τα θεμέλια έγιναν με εκτοξευόμενο σκυρόδεμα και ο ξυλότυπος  τους επαναχρησιμοποιήθηκε στον φέροντα οργανισμό του κτιρίου.
Οι επιλογή των υλικών αυτών μείωσαν τις πολύπλοκες λεπτομέρειες και το κόστος εργασίας, επιτρέποντας την ανακατανομή μεγαλύτερου μέρους του προϋπολογισμού σε αναβαθμισμένα μηχανολογικά συστήματα, καλύτερη θερμομόνωση και υαλοπίνακες υψηλής απόδοσης. Η ίδια αντιμετώπιση στις εσωτερικές επενδύσεις παρήγαγε οροφές με ηχομόνωση και τοίχους από ημικατεργασμένο ξύλο βελανιδιάς. Η μυρωδιά της βελανιδιάς και η αίσθηση που αφήνει ως υλικό δαπέδου κατά το βάδισμα, δημιουργούν μια πολυαισθητηριακή σύνδεση με το άμεσο εξωτερικό τοπίο. Η μικρή ποικιλία υλικών, τα οποία είναι φυσικά και φιλικά στους χρήστες, δημιουργεί ένα χαλαρό και ήσυχο δομημένο περιβάλλον, που επιτρέπει στις αισθήσεις να εστιάσουν στο φυσικό περιβάλλον. Είναι εμφανής μια απτή σύνδεση με τους ρυθμούς του πλανήτη μας στη ζωή της οικογένειας.
Η προστατευτική επιφάνεια από χάλυβα Corten δημιουργεί ένα φλοιό που δεν απαιτεί συντήρηση και επιπλέον καθιστά το κτίριο ανθεκτικό στη φωτιά, μια σημαντική πτυχή καθώς η ξηρασία και η κλιματική αλλαγή έχουν συμβάλλει στην αυξανόμενη συχνότητα των πυρκαγιών.
Τα υψηλά επίπεδα μόνωσης και οι υψηλής απόδοσης υαλοπίνακες μειώνουν τα φορτία θέρμανσης και ψύξης. Ένα σύστημα φωτοβολταϊκών πετασμάτων 8,1 kW παρέχει ενέργεια για επιτόπου κατανάλωση. Τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του παρήγαγε περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από αυτήν που καταναλώθηκε από την κατοικία. Το νερό της βροχής συλλέγεται μέσω ενός καταρράκτη από την οροφή στο τέλος του διαδρόμου. Θαμμένες δεξαμενές αποθηκεύουν νερό για χρήση σε τουαλέτες και πλυντήρια. Τα λύματα συλλέγονται χωριστά και αφού γίνει επεξεργασία τους επαναχρησιμοποιούνται για άρδευση. Οι ηλεκτρονικοί κινητήρες και οι αντλίες θερμότητας μεταβλητής ταχύτητας χρησιμοποιούνται για τον περαιτέρω περιορισμό της χρήσης ενέργειας και τον έλεγχο της θέρμανσης και της ψύξης. Ένας εναλλάκτης θερμότητας ολικής ανάκτησης φορτίου (ERV) χρησιμοποιείται για την παροχή φρέσκου αέρα.

Το οικόπεδο βρίσκεται στη θέση Λάγγερη, στην Πάρο. Το κτίριο δημιουργεί θεάσεις προς τη θάλασσα, διαμέσου διαμπερών ανοιγμάτων και ενοποιεί οπτικά και λειτουργικά την πίσω αυλή, την κατοικία και τις βεράντες στη βόρεια πλευρά.
Τα περιστρεφόμενα κουφώματα μεγάλου ύψους στο καθιστικό ενισχύουν την ενοποίηση του εξωτερικού χώρου με τον εσωτερικό.

Αρχιτεκτονική μελέτη: React Architects - Christophe Pingaud Architecture
Φωτογραφίες: Γιώργος Μεσαριτάκης