Αιωρούμενη πρισματική κατοικία μέσα στη ζούγκλα της Βραζιλίας

Η θέση του "Canopy House" έχει επιλεγεί με μεγάλη προσοχή, ώστε να μην διαταράσσει τη γύρω φύση και να σέβεται το αυστηρό αποτύπωμα δόμησης. Το οικόπεδο, με απότομες κλίσεις μέσα σε ένα τροπικό δάσος, αποτέλεσε πρόκληση κατά τη φάση του σχεδιασμού και της κατασκευής. Τα σημεία πρόσβασης, η θέα και η βιωσιμότητα έπρεπε να εξισορροπηθούν προσεκτικά.
Το λευκό πρίσμα αιωρείται μέσω μιας αλληλουχίας υποστηρίξεων, ώστε η κατοικία φαίνεται μόλις να ακουμπάει το έδαφος. Η κύρια είσοδος, που συνδέεται μέσω μιας σπειροειδούς σκάλας, ενώνει την βεράντα με τα υπνοδωμάτια. Η στρατηγική αυτή δεν περιλαμβάνει εσωτερική εναλλακτική σύνδεση των χώρων· πρόκειται για μια ριζική εμπειρία των καιρικών φαινομένων, των ανέμων, των αρωμάτων και του φωτός της ζούγκλας.
Πάνω από το πρίσμα, μια υπερυψωμένη πλατφόρμα προσφέρει θέα στις κορυφές των δέντρων. Μια πολύ ελαφριά κατασκευή, εντός των ορίων της πλατφόρμας, στεγάζει τον καθιστικό χώρο, ο οποίος περιβάλλεται από συρόμενα γυάλινα πάνελ. Η μετάβαση μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων είναι εξαιρετικά διακριτική, δημιουργώντας μια συνεχή και έντονη αίσθηση εμβάπτισης στο δάσος του Ατλαντικού.
Ο εσωτερικός σχεδιασμός εξερευνά αποκλειστικά την βραζιλιάνικη κουλτούρα, με την παρουσία σύγχρονων εθνικών σχεδίων, παραδοσιακής χειροτεχνίας και πρωτότυπων έργων σε κάθε υφή και αντικείμενο. Το Canopy House αποτελεί έναν φόρο τιμής στη Βραζιλία και την εντυπωσιακή φύση της, συνδυασμένη με την άπειρη πολιτιστική της ποικιλομορφία.
Το cobogó, σχεδιασμένο αποκλειστικά για αυτό το σπίτι, δημιουργεί σκιές που "ζωγραφίζουν" το εσωτερικό με μοναδικά μοτίβα που αλλάζουν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτό το εφέ προσθέτει μια στρώση υφής στη συμφωνία των υλικών. Άχυρο εμφανίζεται στα φωτιστικά του Israel Piaçava, στα βοηθητικά τραπεζάκια και ακόμη και σε έναν ολόκληρο τοίχο. Η ποικιλία των υφασμάτων εκφράζεται μέσα από χαλιά, αιώρες και πολυθρόνες, όπως το μοντέλο Vivi του Sergio Rodrigues. Το ξύλο, με την ευελιξία του, εμφανίζεται στα συρόμενα πάνελ mashrabiyas, στο τραπεζάκι του καφέ του Pedro Petry και στο γλυπτό του José Bezerra. Τέλος, οι τοίχοι από σκυρόδεμα ολοκληρώνουν την σύνθεση με ένα αλέγκρο φινάλε, δένοντας όλη την σύνθεση μαζί.