Στο κυρίως υπνοδωμάτιο της μονοκατοικίας στο Πανόραμα, η ανάγκη κάλυψης των μεγάλων ανοιγμάτων στο πίσω μέρος του κρεβατιού, οδήγησε στο σχεδιασμό συρόμενων διάτρητων ξύλινων πετασμάτων, δημιουργώντας
ένα "παιχνίδι" φωτός. Φωτογραφία: Nikos Vavdinoudis - Christos Dimitriou / studiovd.gr

Η θερινή κατοικία σχεδιάστηκε από τους Vois architects, το 2012. Το όνομα "H_orizon" προέρχεται από τα δύο βασικά στοιχεία, που απαρτίζουν την αρχική ιδέα σχεδιασμού. Το "Η" αναπαριστά τη διάταξη του κτιρίου, που μοιάζει με το σχήμα του γράμματος, με τους δύο κυρίως όγκους του κτιρίου να επεκτείνονται συμμετρικά κατά μήκος του άξονα ΝΔ - ΝΑ. Το "Orizon", αναφέρεται στην ανάγκη της κατοικίας να παραμένει σε συνεχή σύνδεση με τον ανοικτό ορίζοντα. Μέσα από το κενό, που δημιουργούν οι δυο κύριοι όγκοι, δημιουργείται ένα κάδρο, το οποίο αιχμαλωτίζει την αέναη ενέργεια και τις εναλλασσόμενες εικόνες του ορίζοντα της θάλασσας. Το σημείο αυτό αποτελεί κεντρικό στοιχείο του σπιτιού, η διάταξη του οποίου επικεντρώνεται στην καθημερινή οικογενειακή δραστηριότητα και στις εναλλαγές του φυσικού τοπίου. Εδώ, ξεκινούν και επεκτείνονται τα σημεία θέασης προς το φυσικό τοπίου της Αντιπάρου.
Το σπίτι μοιάζει να αναδύεται απ' το τοπίο και το τοπίο αναπτύσσεται γραμμικά ως επέκταση του σπιτιού. Η είσοδος πραγματοποιείται μέσα από ένα επίμηκες μονοπάτι, που ακολουθεί τη φυσική κλίση του εδάφους. Μέσω μίας ήπιας κατάβασης, ο επισκέπτης οδηγείται στον κύριο χώρο καθιστικού. Το καθιστικό βρίσκεται υποβαθμισμένο, ώστε να επιτρέπει την απρόσκοπτη θέα. Τα υπνοδωμάτια και οι βοηθητικές λειτουργίες τοποθετούνται αρμονικά εκατέρωθεν του κύριου άξονα. Η πισίνα, η οποία έχει τοποθετηθεί μπροστά από το καθιστικό, ακολουθεί τη γραμμική κατεύθυνση προς τον ορίζοντα, αναδύοντας μια επιμήκη επιφάνεια νερού στα χρώματα της θάλασσας.

Σε μια Μύκονο που σταδιακά πλάθει μια νέα κυκλαδίτικη κουλτούρα, η "Κυψέλη Αρχιτεκτονικής" καλείται να ανακαινίσει και να ενοποιήσει δυο παλαιά σπίτια στη Χώρα και να δημιουργήσει μια σύγχρονη πολυτελή βίλα. Ο ιδιοκτήτης, επενδυτής ασιατικής καταγωγής, παρόλο που είναι λάτρης της Μυκόνου και των στοιχείων της φύσης, αδυνατούσε να αποδεχθεί τα πρότυπα της παραδοσιακής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής. Επιθυμούσε την απρόσκοπτη επαφή με τη θάλασσα και τον περιβάλλοντα χώρο και λόγω της μελλοντικής εμπορικής χρήσης του ακινήτου, έδινε προτεραιότητα στην άνεση και στην πολυτέλεια.
Στόχος της αρχιτεκτονικής παρέμβασης ήταν να διατηρηθούν τα βασικά στοιχεία του κυκλαδίτικου τοπίου, όπως το ελληνικό φως, η πέτρα και τα ανεμοδαρμένα ξύλα, στοιχεία που και ο ιδιοκτήτης θαύμαζε για την αυθεντικότητά τους, αλλά ταυτόχρονα να καλυφθούν και όλες οι λειτουργικές ανάγκες και ανέσεις μιας σύγχρονης βίλας.
Αναδεικνύοντας λοιπόν τα συναισθήματα που νιώθει κάποιος βιώνοντας το φυσικό και ανθρωπογενές κυκλαδίτικο τοπίο, όπως ερμηνεύεται μέσα από το δίπολο της ρευστής δόμησης και των ακατέργαστων υλικών, δημιουργείται μια νέα μορφή πολυτέλειας. Το ρευστό λευκό αγκαλιάζει το ακατέργαστο ξύλο και τη φυσική πέτρα.
Το εκτυφλωτικό ελληνικό φως διεισδύει στο κτίριο μέσα από σκηνογραφημένες οπές και φίλτρα, παίζοντας ένα παιχνίδι σκιών και συναισθημάτων.
Το μέσα και το έξω μπλέκονται σε χώρους όπου συνυπάρχουν με αρμονία ο ύπνος και το φαγητό, η απόλαυση και η ξεκούραση. Ταυτόχρονα, νέες κυκλικές δομές, που συμβολίζουν την έννοια του σπιτιού, σχηματίζονται μέσα και έξω μαγνητίζοντας τους ανθρώπους γύρω τους.
Έτσι, το σπίτι στέκεται εύπλαστο και εύχρηστο, αποτέλεσμα μιας μάχης μεταξύ ελληνικής και ασιατικής κουλτούρας, μεταξύ ιδιωτικού και εμπορικού, μεταξύ σπιτιού και ξενοδοχείου. Δεν ασπάζεται τα πρότυπα της αστικής δόμησης.

Αυτό το διαμέρισμα στον τελευταίο όροφο οικοδομής στην Βαρκελώνη, έχει θέα στο λιμάνι. Μια συμπαγής, εσωστρεφής κατοικία ενός ζευγαριού, αναδιαμορφώθηκε ριζικά. Η τετράγωνη κάτοψη του διαμερίσματος οργανώνεται γύρω από μια συμπαγή ξύλινη καμπίνα, όπου βρίσκονται η τουαλέτα, οι ντουλάπες, το δωμάτιο πλυντηρίων και οι εγκαταστάσεις. Οι κύριες χρήσεις του χώρου είναι συμμετρικά ισορροπημένες γύρω από την καμπίνα. Ένας καθαρός λευκός όγκος καθορίζει τη νησίδα της κουζίνας. Τοποθετημένη στον ανοιχτό χώρο δίνει την εντύπωση ότι αιωρείται πάνω στο πάτωμα, δημιουργώντας ένα κομψό περιβάλλον μέσα στην κατά τα άλλα μινιμαλιστική αρχιτεκτονική. Η ενδοδαπέδια θέρμανση βοηθά στην αποφυγή θερμαντικών σωμάτων στο χώρο. Φωτογραφίες: Jose Hevia

Το υφιστάμενο πενταώροφο κτίριο, το οποίο χρονολογείται από το 1996, χαρακτηρίζεται από το μνημειακό χαρακτήρα του συμμετρικού κελύφους του. Η ολική αναδιαμόρφωση της όψης και των εσωτερικών διαρρυθμίσεων καλείται να αναδείξει τις δυνατότητες ενός σύγχρονου γραφειακού χώρου, μέσα από την επανερμηνεία της προγενέστερης αρχιτεκτονικής μορφολογίας.
Ο αρχικός έντονος κάναβος του υαλοπετάσματος της όψης αντικαθίσταται από ενιαία υαλοπετάσματα, που αναπτύσσονται στο μέγιστο θεμιτό ύψος και μήκος, αφήνοντας τη θέα απρόσκοπτη. Οι έννοιες του πλήρους και του κενού, του φωτός και της σκιάς, συνυπάρχουν σε ένα αρμονικό σύνολο ογκοπλαστικής διαμόρφωσης. Επιπρόσθετα, το σύμπλεγμα των απρόσμενων θεάσεων ανάμεσα στους εσωτερικούς και στους εξωτερικούς χώρους, καθώς και το στοιχείο των κατακόρυφων ανοιγμάτων, συνοψίζουν αυτήν τη ρυθμική μεταβολή και παράθεση των στοιχείων θέασης και ογκοπλασίας.
Οριζόντια στοιχεία ενοποίησης των δύο στιβαρών κλιτών του υφιστάμενου κελύφους προστίθενται, μέσω ενιαίων εξωστών και στεγάστρων. Το στέγαστρο, που δημιουργείται στο χώρο του ισογείου, υποδέχεται τον επισκέπτη στο κτίριο, ενώ το στέγαστρο στο δώμα διαμορφώνει τη στέψη. Με αυτόν τον τρόπο, ολοκληρώνεται η αίσθηση της συνέπειας και διαδοχής των διακριτών μελών του κτιρίου.
Στην καρδιά του κτιρίου, προτείνεται ένας ανοιχτός υπαίθριος χώρος με φύτευση και χώρους καθισμάτων, απαντώντας στην αναζήτηση της "φυσικής όασης" στο σύγχρονο χώρο εργασίας. Τα χτιστά στηθαία του δώματος αντικαθίστανται από γυαλί, προσφέροντας θέα στο φαληρικό όρμο, μέσα σε ένα περιβάλλον πρασίνου, που αναπτύσσεται περιμετρικά του δώματος.

Μέθοδος Κατασκευής

Η διασφάλιση του ενιαίου χαρακτήρα του χώρου ενισχύεται από τον εσωτερικό διαχωρισμό των γραφείων. Γι’ αυτό το λόγο, χρησιμοποιούνται γυάλινα διαχωριστικά, τα οποία υποδιαιρούν το χώρο, χωρίς να τον αποκόπτουν. Παράλληλα, οι εναλλαγές της ψευδοροφής, από γυψοσανίδα σε ορυκτή ίνα, παράγουν διαφορετικές ενότητες, δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα προοπτική στον επιμήκη χώρο. Η εγκατάσταση υπερυψωμένου δαπέδου παρέχει τη δυνατότητα της μεταβολής σε ό,τι αφορά στις θέσεις εργασίας, δεδομένου ότι ζητούμενο σε ένα σύγχρονο χώρο εργασίας είναι η προσαρμογή στις εκάστοτε μελλοντικές ανάγκες.
Η όψη συντίθεται από υαλοπετάσματα, τα οποία αναπτύσσονται στο μέγιστο θεμιτό ύψος και μήκος, αφήνοντας τη θέα απρόσκοπτη μέσω των ενιαίων ανοιγμάτων. Περιμετρικά του κτιρίου, παρεμβάλλονται κατακόρυφα ανακλινόμενα υαλοπετάσματα, απαντώντας στην ανάγκη για φυσικό αερισμό.
Τα υφιστάμενα υποστυλώματα, επενδυμένα με μάρμαρο, ενοποιούνται με τα νέα στοιχεία πλήρωσης, η κατασκευή των οποίων είναι μεταλλική, με επένδυση θερμοπρόσοψης. Στο ίδιο πλαίσιο, ο εσωτερικός κι ο εξωτερικός φωτισμός αντιμετωπίζονται συνολικά, με καθολικές συνθετικές χειρονομίες που περιγράφουν καίρια σημεία ενδιαφέροντος

Στον όρμο του Πρίνου, στο νησί της Θάσου βρίσκεται η μονοκατοικία Caeli. Σε απόσταση 200 m από τη θάλασσα, η κατοικία αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα, τα οποία οργανώνονται εκατέρωθεν ενός γραμμικού άξονα, που διατρέχει το κτίριο.
H ογκοπλαστική προσέγγιση μαρτυρά τις διαφορετικές λειτουργίες. Στο ισόγειο διατάσσονται η τραπεζαρία, η κουζίνα και ένα λουτρό, με τον άξονα να τα διαχωρίζει αυστηρά από δυο υπνοδωμάτια ξενώνες. Η ολίσθηση του εσωτερικού δαπέδου, έως και τον ημιυπαίθριο χώρο φαγητού, άρει το όριο μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Ο υπαίθριος χώρος λειτουργεί ως στοιχείο εξισορρόπησης και ομαλής μετάβασης από τον εσωτερικό στον περιβάλλοντα χώρο. Ως αποτέλεσμα, όλο το επίπεδο του ισογείου παρουσιάζεται στον επισκέπτη ως ένας διάφανος και εξωστρεφής χώρος, που αναπτύσσει μια άμεση σχέση με την πισίνα και τον κήπο.
Στον όροφο οργανώνονται οι πιο ιδιωτικοί χώροι της κατοικίας, το βασικό υπνοδωμάτιο, που διαθέτει ξεχωριστό λουτρό, και το βεστιάριο. Όπως και στο ισόγειο, τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού παραμένουν ρευστά, δημιουργώντας έναν ιδιαίτερο διάλογο μεταξύ του τοπίου και του κτιρίου. Μέσα από τις αντιθέσεις των αυστηρών γραμμών του κτιρίου και του φυσικού περιβάλλοντος, διαμορφώνεται ένα τοπίο χαλάρωσης και ευεξίας.
Το λευκό χρώμα, η χρήση της πέτρας, τα μεγάλα ανοίγματα και το υγρό στοιχείο χρησιμοποιούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αναδειχθεί η αρχιτεκτονική σύλληψη μέσα από λιτές και καθαρές χαράξεις. Στο εσωτερικό, τα ανοιχτά χρώματα, οι ενιαίες καθαρές επιφάνειες, τα χειροποίητα αντικείμενα και οι φυσικές υφές υπογραμμίζουν την προσωπικότητα του χώρου, διατηρώντας ανέπαφη την αισθητική του αυστηρότητα. Η μονοκατοικία Caeli αποτελεί μέρος μιας ομάδας τουριστικών ακινήτων υψηλών προδιαγραφών, των οποίων ο σχεδιασμός και οι αρχιτεκτονικοί χειρισμοί φανερώνουν την πρόθεση να παραχθεί ένα νέας αισθητικής κατοικείν στο Βόρειο Αιγαίο.
Η επιλογή των υλικών και των χρωμάτων πραγματοποιείται με σημείο αναφοράς το φυσικό τοπίο. Η χρήση της πέτρας λειτουργεί ως επέκταση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο βρίσκεται η κατοικία, υπογραμμίζοντας τη σχεδιαστική πρόθεση για ρήξη των ορίων εντός και εκτός της κατοικίας. Η φύση βρίσκεται εντός του οικήματος με τη συμβολή της πέτρας, του νερού και του ξύλου. Παράλληλα, ο λευκός σοβάς, η γκρι πατητή τσιμεντοκονία και τα λευκά μεταλλικά στοιχεία προσδίδουν μία δωρική απλότητα, η οποία συμπληρώνει τις επικρατέστερες υφές του σχεδιασμού, χωρίς να τις επισκιάζει. Ο τελικός χώρος προκύπτει μέσα από ένα παιχνίδι υλικών ορίων και ολισθήσεων, άλλοτε επιδεικνύοντας θερμούς τόνους και γήινα χρώματα και άλλοτε λείες, ψυχρές και μονοχρωματικές επιφάνειες.

Το Garden Bar βρίσκεται στο ξενοδοχείο COLORS Urban Hotel. Το κτίριο είναι διαμπερές με δύο όψεις στις οδούς Τσιμισκή και Αγίου Μηνά, και το Garden Bar βρίσκεται επί της Αγίου Μηνά, με ανοιχτή την τριπλή όψη στις νεραντζιές του δρόμου και το Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Η ιδέα για το σχεδιασμό του χώρου βασίστηκε στην ιδέα μιας εσωτερικής αυλής σε ένα κτίριο του κέντρου μιας πόλης. Στο χώρο επικρατεί το πράσινο χρώμα αλλά και αληθινά φυτά στους τοίχους, πάνω στο μπαρ και στην όψη. Η δαπεδόστρωση έγινε με πέτρα, και ακολουθεί το πέρασμα του πλακόστρωτου μιας αυλής, ή ενός πεζόδρομου. Οι κατασκευές στο bar είναι μεταλλικές, κρεμαστές, με λεπτές διατομές. Στις επιφάνειες του μπαρ, στις πλάτες των καθιστικών και διαχωριστικών, και στα φωτιστικά, στην πόρτα του wc χρησιμοποιήθηκε η αυθεντική πλεκτή ψάθα της κλασικής βιεννέζικης καρέκλας.
Στον κεντρικό τοίχο σχεδιάστηκε ένα γκραφίτι και μία νέον χρωματιστή κατασκευή, και τα δύο κατεξοχήν αστικά στοιχεία που συναντούμε στις εμπορικές σημάνσεις στην πόλη, αλλά και στα αστικά κενά.

Τα εντοιχιζόμενα καζανάκια (δοχεία έκπλυσης) προσφέρουν εργονομία και αισθητική αναβάθμιση στο χώρο. Το συνολικό όφελος του χώρου έναντι των εξωτερικών δοχείων έκπλυσης υαλώδους πορσελάνης κυμαίνεται από 10 έως 15 cm. Συνδέονται είτε με λεκάνη δαπέδου είτε με κρεμαστή λεκάνη. Η κρεμαστή λεκάνη καθιστά τον καθαρισμό του δαπέδου πιο εύκολο.
Παράγονται σε πάχη από 8 cm έως 12 cm και διακρίνονται σε καζανάκια για δρομική ή μπατική οπτοπλινθοδομή. Υπάρχουν επίσης καζανάκια στηριζόμενα σε μεταλλικό κάνναβο για σύστημα ξηρής δόμησης, αλλά και καζανάκια για ειδικές κατασκευές, όπως για μια γωνιακή εγκατάσταση. Σε κάθε περίπτωση συνιστάται η τοποθέτηση θυρίδας επισκεψιμότητας σε περίπτωση βλάβης.
Το μεταλλικό πλαίσιο εξασφαλίζει τη στήριξη του συστήματος και της κρεμαστής λεκάνης. Η στήριξη γίνεται στο δάπεδο και στον τοίχο. Η τοποθέτηση θερμοηχομονωτικού υλικού συμβάλλει σε περίπτωση εξωτερικής τοιχοποιίας στη μείωση των θερμικών απωλειών και στην περίπτωση μεσοτοιχίας στη μείωση του θορύβου λειτουργίας.

Η μεταλλική σκάλα, που συνδέει την κατοικία με το γραφειακό χώρο του παταριού, διαμορφώνεται με κρύσταλλο και inox, ενώ ο χώρος του κλιμακοστασίου φωτίζεται από το φεγγίτη της οροφής. Κατοικία στη Θεσσαλονίκη. Φωτογραφίες: Heinz Troll.

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ. 
Η αυξημένη περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, οι εντατικές τάσεις αστικοποίησης και οι τεχνολογικές εξελίξεις στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και των πρώτων υλών καθιστούν αναγκαία την επαναχάραξη του σχεδιασμού και της διαχείρισης των σύγχρονων πόλεων. Αντικείμενο του άρθρου είναι η παρουσίαση των χαρακτηριστικών και των ιδιοτήτων που συντελούν στο χαρακτηρισμό και στην αξιολόγηση μιας πόλης ως έξυπνης ή/και βιώσιμης.