Το έργο χαρακτηρίζεται από καθαρές γραμμές και όγκους, που συνδέονται με μια σπειροειδή σκάλα, η οποία αποτελεί ένα ισχυρό οπτικό στοιχείο. Ο εσωτερικός χώρος αποτελεί παράδειγμα απλότητας. Με μια σιωπηλή παλέτα υλικών και χρωμάτων, όπως το λευκό φόντο, το σκούρο δάπεδο, καθώς και τα στοιχεία από ξύλο στα ράφια και στις λεπτομέρειες των κατασκευών επιτυγχάνεται η αίσθηση του φυσικού.
Το "Gloss Beauty Lounge" είναι ένας ρευστός χώρος αισθητικής, ο οποίος ορθώνεται σε τρία επίπεδα. Οι μελετητές τον θεώρησαν ως μια προσωπική επανερμηνεία της αίσθησης του χρόνου, η οποία προσδιορίζεται από τη διαδοχή διαφορετικών θραυσμάτων σε ένα ουδέτερο περιβάλλον, όπου κυριαρχούν οι αποχρώσεις του φυσικού ξύλου και του λευκού.
Αυτή η χρονική διάσταση βρίσκει την έκφρασή της στην ανάταση της οπτικής αντίληψης των υλικών και στην επεξεργασία τους, καθώς η δημιουργία των μεγάλων γυάλινων επιφανειών της πρόσοψης είναι ένα προοίμιο στους εσωτερικούς χώρους, όπου τα οβάλ σχήματα και οι λεπτομέρειες των επίπλων με οργανικό στυλ έρχονται σε αντίθεση με τους ψηλούς καθρέφτες στο κέντρο του καταστήματος.
Συνδυάζοντας αστικά στιλιστικά στοιχεία με τη ρευστότητα της οργανικής μορφής, τις διαφορετικές κλίσεις του ξύλου σε όλο το μήκος των κατασκευών, ο χώρος απαλλάσσεται από κάθε διακοσμητική υπερβολή και αποσκοπεί να τονίσει την ουσία της σχεδίασης. Στόχος που επιτρέπει στον αισθησιασμό να εκραγεί, αναδεικνύοντας τη φύση του καταστήματος, αλλά και προστατεύοντάς το από μαξιμαλιστικές εξάρσεις. Minimal γραμμές και ουδέτερες αποχρώσεις, αυτά είναι τα στιλιστικά στοιχεία που καθορίζουν το "Gloss Beauty Lounge".

Αυτή η τεχνική δεν αυξάνει παρά ελάχιστα τη διατομή του στοιχείου του φέροντος οργανισμού, αλλά το ενισχύει μέσω ενεργής περίσφιξής του. Είναι μια οικονομική και γρήγορη μέθοδος ενίσχυσης που ακολουθεί τα εξής βήματα:
1. Τοποθέτηση 4 μεταλλικών γωνιακών ελασμάτων (διατομής τουλάχιστον 50 x 50 x 5 (mm) στις γωνίες του στοιχείου.
2. Σύσφιξη των ελασμάτων με ειδικά κλειδιά (σφιγκτήρες) και συμπλήρωση των κενών στην επαφή του μεταλλικού κλωβού και του σκυροδέματος με ένα μη συρρικνούμενο κονίαμα υψηλής αντοχής ή εποξειδική κόλλα. Ο σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι η πλήρης επαφή των γωνιακών ελασμάτων με το υφιστάμενο σκυρόδεμα.
3. Συγκόλληση (εναλλακτικά χρήση βιδών ή ντιζών) οριζόντιων μεταλλικών ελασμάτων (λαμών διατομής τουλάχιστον 25 x 4 mm) υπό μορφή κολάρων επάνω στα γωνιακά ελάσματα, διατηρώντας σταθερή τη μεταξύ τους απόσταση S (συνήθως S = 100 mm και πάντα S < 150 mm).
4. Δημιουργία της τελικής επιφάνειας (προαιρετικά) με ένα ισχυρό τσιμεντοκονίαμα, οπλισμένο με ένα ελαφρό πλέγμα. Εναλλακτικά, αντί για τη χρήση σφιγκτήρων (στο 2o βήμα της τεχνικής) μπορεί να γίνει προθέρμανση των εγκάρσιων μεταλλικών ελασμάτων σε θερμοκρασία 200°C - 400°C. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται πιο αποτελεσματική περίσφιξη της διατομής, καθώς μετά τη συγκόλληση το μέταλλο των ελασμάτων σταδιακά ψύχεται και έτσι οι λάμες συρρικνώνονται.
Στην περίπτωση της ενίσχυσης δοκών συνήθως απαιτείται αγκύρωση των μεταλλικών ελασμάτων σε κατάλληλα επιλεγμένα σημεία της πλάκας.
Στην περίπτωση της ενίσχυσης υποστυλωμάτων απαιτείται τοποθέτηση γωνιακών ελασμάτων στην κορυφή και στη βάση του υποστυλώματος, ώστε να επιτυγχάνεται καλύτερη ένωση του μεταλλικού κλωβού με το υποστύλωμα. Στη βάση του υποστυλώματος πραγματοποιείται αγκύρωση με την υφιστάμενη πλάκα μέσω της χρήσης κατάλληλων χαλύβδινων ράβδων.

Οι πρόσφατες νομοθετικές εξελίξεις, τα είδη επενδύσεων και οι νέες τεχνολογίες αποτελούν απαραίτητα εφόδια για την εκκίνηση μιας φωτοβολταϊκής επένδυσης.
Με τις νομοθετικά καθορισμένες διαδικασίες αδειοδότησης να υφίστανται συνεχώς αλλαγές, είναι σημαντικό κάθε επενδυτής και κατασκευαστής να είναι ενήμερος για το ισχύον καθεστώς. Επιπλέον, απαραίτητες προϋποθέσεις αποτελούν η γνώση των εκτιμώμενων αποδόσεων και αποσβέσεων κάθε τύπου φωτοβολταϊκής επένδυσης και η εξασφάλιση των προσφορότερων ανά περίπτωση επιλογών εξοπλισμού, λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις.

Η ανακατασκευή διαμερίσματος 90 m² σε διατηρητέο κτίριο στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης αποτέλεσε μια αφετηρία διερεύνησης μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες σχεδιαστικά εποχές, αυτής του Art Deco. Η ανακατασκευή βασίστηκε στις ανάγκες προσωρινής διαμονής τετραμελούς οικογένειας και περιλαμβάνει τους εξής χώρους: χολ εισόδου, σαλόνι, τραπεζαρία, κουζίνα, master bedroom, ξενώνα και μπάνιο.
Κύρια αφετηρία σχεδιασμού είναι η διατήρηση και ανάδειξη των ιδιαίτερων αρχιτεκτονικών χαρακτηριστικών του εσωτερικού χώρου, όπως η ιδιαίτερη τυπολογία του διαμερίσματος, το μεγάλο εσωτερικό ύψος, τα ξύλινα εσωτερικά κουφώματα και ο υπάρχων γύψινος διάκοσμος. Η αρχιτεκτονική ταυτότητα του χώρου ενισχύεται με την προσθήκη γύψινων περιμετρικών ταμπλάδων στις τοιχοποιίες, που αποδίδουν εσωτερικό ρυθμό και κλίμακα στους αυτόνομους χώρους. Ο νέος αυτός διάκοσμος σε συνδυασμό με τα υπάρχοντα στοιχεία και τις λευκές αποχρώσεις δημιουργούν ένα ενιαίο γλυπτικό σύνολο, που αναδεικνύεται με την πρόσπτωση του φωτός. Οι τμηματικές ξύλινες επενδύσεις και η επιλογή των επιφανειών επίπλωσης και υφασμάτων, ως χρώματα και υφές, εμπλουτίζουν τη χωρική σύνθεση. Τα εναλλακτικά σενάρια φωτισμού μέσω διαφορετικών φωτιστικών σωμάτων διαμορφώνουν ένα ζωντανό εσωτερικό χώρο με μεταβαλλόμενη ατμόσφαιρα.

Στο πολυσύχναστο κέντρο της Αθήνας, επί της οδού Αγαθουπόλεως, το διαμέρισμα του 6ου ορόφου μίας τυπικής πολυκατοικίας του ‘60 μετασχηματίζεται σε ένα σύγχρονο ρετιρέ.
Η πρόταση διαμόρφωσης περιλαμβάνει την αναδιοργάνωση της κάτοψης με στόχο τη μέγιστη αξιοποίηση του χώρου, τη βελτιστοποίηση της κυκλοφορίας και την αξιοποίηση των θεάσεων. Άλλωστε, η σύνδεση με το αστικό περιβάλλον είναι η βασική αφετηρία του σχεδιασμού: ο συγκερασμός του ‘μέσα’ με το ‘έξω’, η μετουσίωση της πολυπλοκότητας του αστικού ιστού στο εσωτερικό της κατοικίας, ο συνδυασμός ποικίλων μορφών, υφών, υλικών και χρωμάτων σε ένα αρμονικό, ενιαίο σύνολο.
Παράλληλα, στόχος είναι η ανάδειξη των υφιστάμενων στοιχείων, που φέρουν διαφορετικές χρονικές και στυλιστικές αναφορές. Οι οροφές από εμφανές σκυρόδεμα, τα ξύλινα δάπεδα, οι μαρμάρινοι νεροχύτες, οι καμπύλες λεπτομέρειες – ενσωματώνονται στη σύγχρονη επέμβαση.
Μία μίξη διαφορετικών δεκαετιών, τάσεων, αισθήσεων μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο η διαφορετικότητα επικρατεί. Ένας συνδυασμός περίπλοκος, μα συνάμα απέριττος.

Το πρωταρχικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής πρότασης είναι ο ιδιωτικός κατακόρυφος κήπος, ο οποίος αποδομεί την έννοια του ορίου και δημιουργεί ένα παιχνίδι ανάμεσα στο ιδιωτικό και στο δημόσιο. Τα συρματόσχοινα του κελύφους επιτρέπουν στα φυτά να αναπτύσσονται τόσο κατακόρυφα όσο και οριζόντια, δημιουργώντας μια πράσινη πρόσοψη. Τα παρτέρια αναπτύσσονται σε όλα τα επίπεδα του κτιρίου και φιλοξενούν ποικιλία φυτών, κατάλληλων για καλλιέργεια στις περιβαλλοντικές συνθήκες της Κύπρου.
Ο κατακόρυφος κήπος ωφελεί τους χρήστες και το ίδιο το κτίριο, σκιάζοντας τους εσωτερικούς χώρους και μειώνοντας την κατανάλωση ενέργειας. Ως μέρος του αστικού ιστού, το κτίριο βελτιώνει αισθητικά την εικόνα της γειτονιάς, εμπλουτίζει τον χώρο με αρώματα και προσελκύει την τοπική άγρια ζωή.

Φωτογραφίες: Creative Photo Room

Οι ειδικά σχεδιασμένες μονάδες έκθεσης εμπορευμάτων είναι κινητές, καθιστώντας δυνατή την προσαρμογή της χωροθέτησής τους σύμφωνα με τις συνθήκες φωτός και προσφέροντας ευελιξία για τη δημιουργία διαφορετικών διατάξεων.
Οι ειδικές κατασκευές αποτελούνται από ξύλινα πλαίσια, μέσα στα οποία τοποθετούνται ακρυλικά χωρίσματα που διαθλούν το φως, δημιουργώντας ένα απαλό και φυσικό αποτέλεσμα.
Φωτογραφίες: SFAP

Το "ERGON Agora East" βρίσκεται επί της λεωφόρου Γεωργικής Σχολής, λίγο έξω από την πόλη της Θεσσαλονίκης, και χρησιμοποιεί εκ νέου ένα παλιό βιομηχανικό κέλυφος του 1970, μεγέθους 2.500 m².
Επαναπροσδιορίζοντας την έννοια της υπεραγοράς, το "ERGON Agora East" οργανώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να συμβαίνουν ταυτόχρονα πολλές διαφορετικές δραστηριότητες. Η υπεραγορά προσφέρει μία εκτεταμένη ποικιλία προϊόντων φρέσκων, ψυγείων και ραφιού, κάβα, καφεκοπτείο και συνυπάρχει με το εστιατόριο, το φούρνο και το ζαχαροπλαστείο. Το ιδιαίτερο στοιχείο του περιβάλλοντα χώρου συνολικής έκτασης 6.000 m2, που φτάνει μέχρι τη θάλασσα δίνει την ευκαιρία της επέκτασης της εμπειρίας εξωτερικά, με ένα νέου τύπου λαχανόκηπο σε παρτέρια, όπου ανάμεσα σε άλλα διαθέτει καντίνες φαγητού, beach bar, χώρο για παιδικές δραστηριότητες και θερινό σινεμά, με σκοπό να δημιουργείται ένας νέος τόπος συνάντησης.
Το υφιστάμενο κτίριο είναι επίμηκες, με εμφανή βιομηχανικά στοιχεία, όπως το εμφανές μεταλλικό χωροδικτύωμα της δίρριχτης στέγης, οι τσιμεντόλιθοι και το δάπεδο μωσαϊκού.
Καθοριστική για τη σημερινή εικόνα του κτιρίου ήταν η απόφαση της ανάδειξης της ηλικίας, δηλαδή του δομικού του χαρακτήρα και της φθοράς που έχει επιφέρει σ’ αυτόν ο χρόνος. Έτσι, αφαιρέθηκαν όλες οι μεταγενέστερες προσθήκες σε δάπεδα, οροφές και τοίχους. Πιο συγκεκριμένα, αφαιρέθηκε η επίστρωση εποξειδικής βαφής που είχε τοποθετηθεί για την προηγούμενη χρήση του χώρου και αποκαλύφθηκε το μωσαϊκό, που αποτέλεσε το αρχικό δάπεδο του χώρου. Οι όποιες φθορές είχε το μωσαϊκό καλύφθηκαν με τσιμεντοειδές. Αφαιρέθηκαν οι ελαφρές κατασκευές, που είχαν τοποθετηθεί στην οροφή για να κρύβουν εγκαταστάσεις φωτισμού, εξαερισμού και κλιματισμού και αποκαλύφθηκε το εντυπωσιακό μεταλλικό χωροδικτύωμα. Μέρος της οροφής διανοίχτηκε, τοποθετήθηκαν διαφωτιστικά πετάσματα και η δίρριχτη στέγη μονώθηκε εκ νέου. Τέλος, από τις τοιχοποιίες αφαιρέθηκαν όλα τα επιπρόσθετα επιχρίσματα και αποκαλύφθηκε η τοιχοποιία από τούβλα και τσιμεντόλιθους, η οποία καθαρίστηκε και αποκαταστάθηκε σε σημεία ώστε να διατηρηθεί εμφανής.
Με τη διάνοιξη της νοτιοδυτικής όψης και του φεγγίτη σε όλο το μήκος της οροφής, η οποία φτάνει τα 70 μέτρα, το κτίριο διευρύνεται νοητά και ενοποιείται με το περιβάλλον του. Οι διαμπερείς όψεις, συνδέουν οργανικά το εσωτερικό με το εξωτερικό, δημιουργώντας την αίσθηση μιας ανοιχτής αγοράς. Ο εσωτερικός χώρος αλλάζει συνεχώς, αφού ενσωματώνει τα χρώματα του φυσικού φωτός, προσφέροντας κάθε στιγμή μια ξεχωριστή χωρική εμπειρία.
Το εστιατόριο αναπτύσσεται στη νοτιοδυτική πλευρά του κτιρίου προς τη θάλασσα σε μια νοητή πλατεία, την οποία δημιουργούν η ανοιχτή κουζίνα, ο φούρνος, το δωμάτιο του private chefing και η κεντρική ενιαία νησίδα του bar-roastery. Μ’ αυτόν τον τρόπο, το εστιατόριο χωρίς να χάνει την επαφή του με την υπεραγορά, σε έναν βαθμό αυτονομείται και στρέφεται προς τη θέα της δύσης, καθορίζοντας στη συνέχεια και τον άξονα ανάπτυξης όλου του περιβάλλοντα χώρου.

Το έργο βρίσκεται στην προστατευόμενη περιοχή πολιτιστικής κληρονομιάς του East Redfern, στο Σίδνεϊ και αποτελεί τη μετατροπή μιας πρώην αποθήκης σε κατοικία. Η διώροφη αποθήκη από τούβλα αρχικά είχε μετατραπεί τη δεκαετία του ‘90 σε γκαλερί τέχνης και χώρο γραφείων, με ένα διαμέρισμα κατοικιών στο πίσω μέρος. Στη συνέχεια μετατράπηκε σε διαφημιστικό γραφείο, ώσπου οι νέοι ιδιοκτήτες αποφάσισαν τη μετατροπή του χώρου στη νέα τους κατοικία. Δόθηκε μεγάλη έμφαση στη διατήρηση του βιομηχανικού design και αισθητικής κατά τη μετατροπή. Ο χώρος επέστρεψε στην αρχική του κατάσταση, με τα μεγάλα ξύλινα ζευκτά, το πιο σημαντικό στοιχείο, μαζί με τους αρχικούς τοίχους από τούβλα και αφαιρέθηκαν όσο το δυνατόν περισσότερο από τα πολλά στρώματα χρώματος, που είχαν συσσωρευτεί με τα χρόνια. Το πάνω επίπεδο χωρίζεται με μια αυστηρή ευθυγράμμιση με τα υπάρχοντα ζευκτά, ενώ στο βόρειο άκρο του χώρου έχει αφαιρεθεί η οροφή για να σχηματιστεί μια μεγάλη βεράντα, συνεχίζοντας από τον κύριο χώρο διαβίωσης. Τα υπνοδωμάτια βρίσκονται σε όλη τη νότια όψη του κτιρίου με χώρους εξυπηρέτησης και μελέτης, παράλληλα με τη σκάλα κατά μήκος της δυτικής όψης. Οι χώροι αερίζονται φυσικά μέσω γυάλινων περσίδων στην εσωτερική αυλή, ενώ μεγάλες συρόμενες πόρτες έχουν τοποθετηθεί στη βόρεια όψη του καθιστικού. Όλα τα υαλοστάσια βορειοδυτικά σκιάζονται με εξωτερικές ρυθμιζόμενες περσίδες και τοποθετούνται ανεμιστήρες οροφής σε όλους τους χώρους. Η θέρμανση το χειμώνα γίνεται με καλοριφέρ και ενδοδαπέδια θέρμανση στα μπάνια. Υπάρχει μια μεγάλη σειρά από ηλιακούς συλλέκτες στην οροφή για ζεστό νερό και εγκατάσταση για μελλοντική παροχή αποθήκευσης μπαταριών και σημείο φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων στο γκαράζ. Όλοι οι κύριοι χώροι έχουν τοποθετηθεί στο πάνω επίπεδο, ουσιαστικά σαμ μονοώροφη κατοικία, ενώ οι βοηθητικοί χώροι βρίσκονται στο κάτω επίπεδο. Μεγάλοι υπαίθριοι χώροι αναψυχής ξεχύνονται από τον κύριος χώρο του καθιστικού, επιτρέποντας το φυσικό φως και τον φυσικό αερισμό. Το έργο έχει ως αρχές σχεδιασμού τις έννοιες της διατήρησης, της ανακύκλωσης και της ενίσχυσης της αρχικής μορφής της αποθήκης, με ταυτόχρονη εισαγωγή μιας σειράς εκλεπτυσμένων και σύγχρονων νέων στοιχείων, που έρχονται μεν σε αντίθεση, αλλά συμπληρώνουν και το πρωτότυπο.

Στο δυτικό άκρο της Κρήτης, στην περιοχή Φαλάσαρνα Κισσάμου, το ξενοδοχειακό συγκρότημα «Nomas» αναπτύσσεται σε τρεις ισόγειους κτιριακούς όγκους. Τα δύο συγκροτήματα τοποθετούνται συνευθειακά, στην ανατολική πλευρά του οικοπέδου, ενώ ο τρίτος κτιριακός όγκος τοποθετείται στο δυτικό τμήμα του γηπέδου, απέχοντας κατ’ελάχιστο 25 μέτρα από τους δύο ανατολικούς κτιριακούς όγκους. Η τοποθέτηση του τρίτου κτιριακού όγκου στο κάτω δυτικό άκρο του οικοπέδου επελέγη ώστε οι υπόλοιποι κτιριακοί όγκοι να μπορούν να έχουν ανεμπόδιστη θέα προς τη θάλασσα. Η επιλογή της ανάπτυξης του συγκροτήματος σε ισόγειο επίπεδο έγινε προκειμένου να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της περιοχής, επιπλέον, προκειμένου να μην παρεμποδίζεται η θέα προς τη θάλασσα στα γειτονικά κτίσματα.
Συνολικά, το κτιριακό συγκρότημα απαρτίζεται από: δίκλινα και τετράκλινα δωμάτια, βίλα, δωμάτια προσωπικού, χώρο υποδοχής, χώρο εστίασης, αποθηκευτικούς, βοηθητικούς και κοινόχρηστους χώρους. Κάθε κτιριακός όγκος αποτελείται από τρεις επιμήκεις ζώνες. Ανατολικά, η ‘πίσω’ αυλή με θέα στο βουνό, δυτικά οι γραμμικές κολυμβητικές δεξαμενές με απεριόριστη θέα στο πέλαγος, ενώ στην ενδιάμεση ζώνη οι κτιριακοί όγκοι διακόπτονται από διαμπερείς, ημι-υπαίθριους χώρους που φιλοξενούν τις κοινόχρηστες λειτουργίες κάθε διαμερίσματος. Μέσω των μεγάλων υαλοστασίων, επιτρέπεται η αξιοποίηση των θεάσεων ανατολικά και δυτικά, διαμορφώνοντας μία αδιάσπαστη οπτική συνέχεια μεταξύ βουνού και θάλασσας.
Η πρόσβαση στο ξενοδοχειακό συγκρότημα επιτυγχάνεται από τη νότια πλευρά του οικοπέδου, ενώ η κυρίως πρόσβαση στα δωμάτια επιτυγχάνεται μέσω του χώρου της υποδοχής (reception). Ο επισκέπτης μπορεί να κινηθεί στις διαδρομές από πατημένο χώμα ανάμεσα στα φυτεμένα τμήματα, ενώ περιμετρικά του οικοπέδου υπάρχει διαδρομή η οποία εξυπηρετεί την κίνηση ηλεκτρικών αυτοκινήτων και ταυτόχρονα λειτουργεί επικουρικά για την τροφοδοσία των δωματίων. Το σύνολο του σχεδιασμού ακολουθεί τα προτυπα προσβασιμότητας και φιλοξενίας, όπως ορίζονται βάση των οδηγιών σχεδιασμού ‘Σχεδιάζοντας για όλους’.
Μορφολογικά, έχει διατηρηθεί μία κοινή αισθητική προσέγγιση για το σύνολο του σχεδιασμού. Σε επίπεδο κάτοψης, η επίλυση περιλαμβάνει τη χρήση καμπύλων στοιχείων προκειμένου να μειωθεί το μήκος του εκάστοτε συγκροτήματος και να αυξηθούν οι μεταξύ τους αποστάσεις. Τις καμπύλες διαδέχονται τα τριγωνικά στοιχεία, τα οποία παρ’όλο που αποτελούν συνέχεια του κτιριακού όγκου, ταυτόχρονα, λειτουργούν ως διαχωριστικά τοιχεία για τις κολυμβητικές δεξαμενές. Οι κολυμβητικές δεξαμενές διαφοροποιούνται ογκοπλαστικά από το υπόλοιπο συγκρότημα, παράλληλα όμως, ακολουθούν κοινή σχεδιαστική γραφή. Η εκτόνωση των δωματίων επιτυγχάνεται μέσω των πίσω αυλών από την ανατολική πλευρά και μέσω των υπαίθριων χώρων από τη δυτική πλευρά.
Η δυτική όψη χαρακτηρίζεται από γραμμικότητα και καθαρότητα σε ογκοπλαστικό επίπεδο. Διατηρείται ένας ρυθμός στην αναλογία συμπαγών, υπαίθριων και ημι-υπαίθριων χώρων, παράλληλα, έχει επιτευχθεί ομοιομορφία στα ανοίγματα. Η ανατολική όψη φέρει, επίσης, λιτές γραμμές που συνδυάζονται με κυβιστικά στοιχεία και ποικιλία υλικών. Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στη σχέση μεταξύ ανοιχτών, κλειστών, υπαίθριων και ημι-υπαίθριων χώρων, καθώς και στη συνεχή μεταξύ τους σύνδεση. Τα διαμπερή ανοίγματα σε κάθε δωμάτιο επιτρέπουν την ταυτόχρονη θέαση θάλασσας και βουνού, ενώ παράλληλα επιτυγχάνεται φυσικός αερισμός και φωτισμός. Βασικό στοιχείο του σχεδιασμού αποτελεί η διατήρηση της ανθρώπινης κλίμακας, ο αρμονικός συνδυασμός των υλικών και η μετάφραση της παραδοσιακής Ελληνικής αρχιτεκτονικής μέσα από μία σύγχρονη οπτική. Οι συχνές αναφορές στην παράδοση συναντώνται στις λιτές, καθαρές γραμμές, στη γραμμικότητα των ογκοπλασιών, στο ρυθμό των ανοιγμάτων, στις εσοχές και εξοχές, στα διάτρητα στοιχεία, στη χρωματική παλέτα, στα υλικά, στις υφές, και κυρίως στον τρόπο διαχείρισης της μετάβασης από τους κλειστούς στους ανοιχτούς χώρους. Οι ημι-υπαίθριοι χώροι αποτελούν κύριο στοιχείο της παρούσας μελέτης, έχοντας λάβει υπ’όψιν ότι ο σχεδιασμός αφορά σε καλοκαιρινό θέρετρο, σε μία περιοχή με υψηλές θερμοκρασίες και δυνατούς ανέμους.
Σημαντικό στοιχείο του σχεδιασμού είναι έμφαση στην ειλικρίνεια των υλικών μέσω της διαμόρφωσης της φέρουσας κατασκευής από σκυρόδεμα και πέτρα. Τα κυρίως υλικά που συναντώνται στην παρούσα πρόταση είναι οπλισμένο σκυρόδεμα, λιθοδομή από ντόπιες πέτρες, φυσικά επιχρίσματα όπου απαιτείται, μασίφ ξύλο, συμπαγή πέτρινα στοιχεία, μάρμαρο και οξειδωμένο μετάλλο (cor-ten). Για τη διατήρηση της εντοπιότητας, οι λιθοδομές των τοίχων και της περίφραξης γίνονται από πέτρες της ευρύτερης περιοχής, η χρωματική παλέτα των υλικών, των μεταλλικών στοιχείων και της απόχρωσης του νερού της κολυμβητικής δεξαμενής προσεγγίζουν τη χρωματική παλέτα που συναντάται στο τοπίο. Τέλος, εξαιρετικής σημασίας είναι η διατήρηση μίας ήπιας διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου με σεβασμό στη διατήρηση και ενίσχυση του υπάρχοντος οικοσυστήματος. Η φύτευση του περιβάλλοντος χώρου, έπειτα από γεωπονική μελέτη περιλαμβάνει ενδημικά φυτά της Κρήτης, ενώ στις τοπιακές διαμορφώσεις συναντάται πατημένο κοκκινόχωμα της περιοχής.
Κύριος στόχος της παρούσας μελέτης είναι ο σεβασμός του υφιστάμενου περιβάλλοντος, η διατήρηση μίας λιτής συνθετικής ‘γλώσσας’, η ομαλή ένταξη στο παρθένο κρητικό τοπίο, η ανεμπόδιστη θέα σε βουνό και θάλασσα – τελικά, η διαμόρφωση της απόλυτης θερινής εμπειρίας.