Ο παγκοσμίου φήμης Ιταλός αρχιτέκτονας Renzo Piano στρέφει το βλέμμα του σε ένα νέο εγχείρημα - πρόκληση, τα νοσοκομεία. Έχει αναλάβει τη δημιουργία τριών νοσοκομείων στη χώρα μας ύστερα από ανάθεση του Ιδρύματος "Σταύρος Νιάρχος", που έχει υπογράψει πρωτόκολλο συνεργασίας με την ελληνική κυβέρνηση για τη στήριξη του τομέα υγείας: ένα Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Παίδων στη Θεσσαλονίκη και δύο Γενικά Νοσοκομεία στην Κομοτηνή και τη Σπάρτη. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Renzo Piano: "τα νοσοκομεία είναι μέρη "παθών" και άγχους, ζουν σε ένα χρόνο και μια μετέωρη διάσταση που αναστέλλονται, αλλά, όπως και στην περίπτωση της Φύσης, είναι επίσης και τόποι αναγέννησης. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι σημαντικοί οι κοινόχρηστοι χώροι, η διαφάνεια, το φως: όλα τα στοιχεία που δημιουργούν την αίσθηση της κοινότητας". Τα τρία νοσοκομεία σε Κομοτηνή, Θεσσαλονίκη και Σπάρτη θα είναι κατασκευασμένα από ξύλο, ένα υλικό, κατάλληλο για σεισμό. Η σχεδιαστική πρόκληση ήταν η κατασκευή κτιρίων με μηδενικές εκπομπές ρύπων, που δεν καταναλώνουν ενέργεια και που σέβονται τη γη που τα φιλοξενεί.

Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Παίδων Θεσσαλονίκης
Το Πανεπιστημιακό Παιδιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης θα κατασκευαστεί στη βορειοδυτική πλευρά της Θεσσαλονίκης, στο Φίλυρο. O σχεδιασμός του δίνει έμφαση στην αειφόρο ανάπτυξη, τις θεραπευτικές ιδιότητες της φύσης και την εφαρμογή μιας ανθρωπιστικής προσέγγισης για την ολιστική φροντίδα των ασθενών και των οικογενειών τους. Το νοσοκομείο, ως πανεπιστημιακό, θα περιλαμβάνει τόσο κλινικές εγκαταστάσεις όσο και εγκαταστάσεις υποδομών για έρευνα και εκπαίδευση.

Γενικό Νοσοκομείο Κομοτηνής
Το νοσοκομείο θα περιβάλλεται από ένα πυκνό δάσος, στο οποίο θα έχουν πρόσβαση οι ασθενείς και οι συγγενείς των ασθενών κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους, αποσκοπώντας στη βελτίωση της θεραπευτικής διαδικασίας.

Γενικό Νοσοκομείο Σπάρτης
Στη νότια Ελλάδα, το Γενικό Νοσοκομείο Σπάρτης θα αντικαταστήσει ένα υπάρχον κτίριο
που φέρει το ίδιο όνομα και πρόκειται να συγχωνευθεί με μια άλλη κοντινή μονάδα υγειονομικής περίθαλψης. Θα σχεδιαστεί ως μια ενιαία τριώροφη κατασκευή, η οποία θα αναδύεται από τις κορυφές των δέντρων.

Η σχεδιαστική ιδέα πίσω από το White Pebble Suites, που βρίσκεται στο παραλιακό μέτωπο των Πολλωνίων, στο νησί της Μήλου, προέρχεται από τις κυκλαδίτικες τοπογραφικές καμπύλες. Η ανάλυση του φυσικού περιβάλλοντος, όπου ο ήλιος και ο άνεμος δημιουργούν τα κύματα του Αιγαίου που με τη σειρά τους έχουν σχηματίσει τους βράχους στο σημερινό χαρακτηριστικό λείο σχήμα τους, οδήγησε τους αρχιτέκτονες να αναπτύξουν περαιτέρω τη μοναδική αισθητική των καμπύλων μορφών, στο σχεδιασμό του έργου. Οραματιστήκαμε το κέλυφος του κτιρίου σαν ένας βράχος που έχει λειανθεί από το νερό και τον άνεμο. Το έργο βρίσκεται μπροστά στη θάλασσα με θέα το νησί της Κιμώλου, οπότε η σχέση κάθε δωματίου με τη θάλασσα, ήταν μια άλλη κρίσιμη παράμετρος της πρότασής μας. Και τα 12 δωμάτια έπρεπε να έχουν το κύριο άνοιγμά τους προς τη θάλασσα, έτσι αναπτύχθηκε μια διάταξη σχήματος «V» στοστενό μας οικόπεδο. Στο εσωτερικό κεντρικό τμήμα του, τοποθετείται η κύρια πισίνα του ξενοδοχείου, φέρνοντας στους χώρους το υδάτινο στοιχείο, ως προέκταση της θάλασσας. Με αυτόν τον τρόπο, το κτίριο αγκαλιάζει το περιβάλλον τοπίο και γίνεται μια ενότητα. Προκειμένου να είναι συνεπείς με το περιβάλλον κατασκευής, όλα ήταν καλυμμένα με λευκό γύψο, μια τυπική τεχνική της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Καθώς το έντονο ηλιακό φως πέφτει στους λευκούς συνεχόμενους καμπύλους τοίχους, αλλάζει συνεχώς την αντίληψη των εξω τερικών όγκων του ξενοδοχείου και μια αλληλεπίδραση σκιών και φωτός λαμβάνει χώρα όλη την ημέρα. Η γραμμική οριοθέτηση των χώρων και των χρήσεων έχει επεκταθεί στον εσωτερικό χώρο των δωματίων. Εκεί, οι καμπύλοι τοίχοι μαζί με τα ενσωματωμένα έπιπλα οργανώνουν τις διαφορετικές χρήσεις των δωματίων και προσφέρουν έναν οργανικό χαρακτήρα στο σχέδιο. Παρόλο που όλη η υλοποίηση του έργου βασίστηκε στις παραδοσιακές κατασκευαστικές τεχνικές και μεθόδους, η αρχιτεκτονική σύνθεση και η λεπτομέρειες αποτελούν προϊόν ψηφιακών σχεδιαστικών τεχνικών. Η μεταφορά της ψηφιακής πληροφορίας στις πραγματικές χαράξεις στο οικόπεδο, ήταν ένα δύσκολο στοίχημα που κερδήθηκε με πολλές ώρες μεθοδικής επίβλεψης. Ο συντονισμός των παραπάνω παρέχει στο σύνολο του έργου μια σύγχρονη αισθητική με διάρκεια στο χρόνο.

Το βιομηχανικό design και η ενοποίηση του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο ήταν οι δύο βασικές αρχές σχεδιασμού αυτού του all-day Burger Bar στον ισόγειο όροφο ενός υφιστάμενου κτιρίου γραφείων, λίγα μέτρα μακριά από την κεντρική πλατεία Βριλησσίων.
Απαραίτητη προϋπόθεση από τον ιδιοκτήτη του ακινήτου ήταν να μην υποστεί πολλές μετατροπές το κτίριο. Ο χώρος διπλού ύψους, το υφιστάμενο πατάρι με την ιδιόρρυθμη καμπύλη χάραξη, το υφιστάμενο κέλυφος από ογκώδη τοιχοποιία και τα μεγάλα ανοίγματα ήταν από τα στοιχεία που έπρεπε να ενταχθούν στον χώρο με μια νέα ανάγνωση.
Η αρχική επιθυμία να «χάνεται» η αίσθηση εξωτερικού και εσωτερικού έθεσε τη βάση τόσο για τη χωροθέτηση των λειτουργιών όσο και για την επιλογή των υλικών και σχεδιαστικών λεπτομερειών. O κύριος χώρος του καταστήματος με το bar αναπτύσσεται στο χώρο διπλού ύψους σε συνέχεια με την αυλή. Το πατάρι, με τους βοηθητικούς χώρους στο βάθος, δημιουργεί ένα μπαλκόνι μέσα στο χώρο αυτό φιλοξενώντας ένα μικρότερο καθιστικό με θέαση σε αυτόν και την αυλή. Μεγάλα μεταλλικά διαχωριστικά με γυαλί ή καθρέφτη, πλακάκι με εντύπωση τούβλου σε θερμούς τόνους στο δάπεδο της αυλής και του κύριου χώρου και στους τοίχους του καταστήματος, μεταλλικές και ξύλινες κατασκευές και τα κρεμαστά φυτά από τη μεταλλική επένδυση της οροφής συνθέτουν τη σχεδιαστική παλέτα και υπηρετούν με συνέπεια τις δύο βασικές αρχές σχεδιασμού.
Κυρίαρχο στοιχείο το bar με τον ιδιαίτερο σχεδιασμό της μπάρας και της κάβας με στόχο να τονιστεί το μεγάλο ύψος του χώρου. Ειδικά επιλεγμένα έπιπλα antique και custom-made φωτιστικά προσδίδουν στον βιομηχανικό χαρακτήρα του εσωτερικού.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο STU/DÝO architects με έδρα την Αθήνα, ιδρύθηκε το 2008 από τον Θανάση Παφίλη (Αρχιτέκτων Πανεπιστήμιο Πατρών) και τη Μαρία Παφίλη (Αρχιτέκτων ΕΜΠ).
Το γραφείο αναλαμβάνει έργα σε όλα τα στάδια της αρχιτεκτονικής μελέτης, από το concept design μέχρι την επίβλεψη και κατασκευή. Δίνεται έμφαση στις ανάγκες του κάθε έργου με οδηγό πάντα την αδιάκοπη δημιουργική αναζήτηση σχεδιαστικών λύσεων. Η εμπειρία ετών στη μελέτη, διαχείριση και κατασκευή σφραγίζεται από τη συνεργασία με ικανούς και εξειδικευμένους συνεργάτες, προμηθευτές και τεχνίτες.

Το έργο χαρακτηρίζεται από καθαρές γραμμές και όγκους, που συνδέονται με μια σπειροειδή σκάλα, η οποία αποτελεί ένα ισχυρό οπτικό στοιχείο. Ο εσωτερικός χώρος αποτελεί παράδειγμα απλότητας. Με μια σιωπηλή παλέτα υλικών και χρωμάτων, όπως το λευκό φόντο, το σκούρο δάπεδο, καθώς και τα στοιχεία από ξύλο στα ράφια και στις λεπτομέρειες των κατασκευών επιτυγχάνεται η αίσθηση του φυσικού.
Το "Gloss Beauty Lounge" είναι ένας ρευστός χώρος αισθητικής, ο οποίος ορθώνεται σε τρία επίπεδα. Οι μελετητές τον θεώρησαν ως μια προσωπική επανερμηνεία της αίσθησης του χρόνου, η οποία προσδιορίζεται από τη διαδοχή διαφορετικών θραυσμάτων σε ένα ουδέτερο περιβάλλον, όπου κυριαρχούν οι αποχρώσεις του φυσικού ξύλου και του λευκού.
Αυτή η χρονική διάσταση βρίσκει την έκφρασή της στην ανάταση της οπτικής αντίληψης των υλικών και στην επεξεργασία τους, καθώς η δημιουργία των μεγάλων γυάλινων επιφανειών της πρόσοψης είναι ένα προοίμιο στους εσωτερικούς χώρους, όπου τα οβάλ σχήματα και οι λεπτομέρειες των επίπλων με οργανικό στυλ έρχονται σε αντίθεση με τους ψηλούς καθρέφτες στο κέντρο του καταστήματος.
Συνδυάζοντας αστικά στιλιστικά στοιχεία με τη ρευστότητα της οργανικής μορφής, τις διαφορετικές κλίσεις του ξύλου σε όλο το μήκος των κατασκευών, ο χώρος απαλλάσσεται από κάθε διακοσμητική υπερβολή και αποσκοπεί να τονίσει την ουσία της σχεδίασης. Στόχος που επιτρέπει στον αισθησιασμό να εκραγεί, αναδεικνύοντας τη φύση του καταστήματος, αλλά και προστατεύοντάς το από μαξιμαλιστικές εξάρσεις. Minimal γραμμές και ουδέτερες αποχρώσεις, αυτά είναι τα στιλιστικά στοιχεία που καθορίζουν το "Gloss Beauty Lounge".

Αυτή η τεχνική δεν αυξάνει παρά ελάχιστα τη διατομή του στοιχείου του φέροντος οργανισμού, αλλά το ενισχύει μέσω ενεργής περίσφιξής του. Είναι μια οικονομική και γρήγορη μέθοδος ενίσχυσης που ακολουθεί τα εξής βήματα:
1. Τοποθέτηση 4 μεταλλικών γωνιακών ελασμάτων (διατομής τουλάχιστον 50 x 50 x 5 (mm) στις γωνίες του στοιχείου.
2. Σύσφιξη των ελασμάτων με ειδικά κλειδιά (σφιγκτήρες) και συμπλήρωση των κενών στην επαφή του μεταλλικού κλωβού και του σκυροδέματος με ένα μη συρρικνούμενο κονίαμα υψηλής αντοχής ή εποξειδική κόλλα. Ο σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι η πλήρης επαφή των γωνιακών ελασμάτων με το υφιστάμενο σκυρόδεμα.
3. Συγκόλληση (εναλλακτικά χρήση βιδών ή ντιζών) οριζόντιων μεταλλικών ελασμάτων (λαμών διατομής τουλάχιστον 25 x 4 mm) υπό μορφή κολάρων επάνω στα γωνιακά ελάσματα, διατηρώντας σταθερή τη μεταξύ τους απόσταση S (συνήθως S = 100 mm και πάντα S < 150 mm).
4. Δημιουργία της τελικής επιφάνειας (προαιρετικά) με ένα ισχυρό τσιμεντοκονίαμα, οπλισμένο με ένα ελαφρό πλέγμα. Εναλλακτικά, αντί για τη χρήση σφιγκτήρων (στο 2o βήμα της τεχνικής) μπορεί να γίνει προθέρμανση των εγκάρσιων μεταλλικών ελασμάτων σε θερμοκρασία 200°C - 400°C. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται πιο αποτελεσματική περίσφιξη της διατομής, καθώς μετά τη συγκόλληση το μέταλλο των ελασμάτων σταδιακά ψύχεται και έτσι οι λάμες συρρικνώνονται.
Στην περίπτωση της ενίσχυσης δοκών συνήθως απαιτείται αγκύρωση των μεταλλικών ελασμάτων σε κατάλληλα επιλεγμένα σημεία της πλάκας.
Στην περίπτωση της ενίσχυσης υποστυλωμάτων απαιτείται τοποθέτηση γωνιακών ελασμάτων στην κορυφή και στη βάση του υποστυλώματος, ώστε να επιτυγχάνεται καλύτερη ένωση του μεταλλικού κλωβού με το υποστύλωμα. Στη βάση του υποστυλώματος πραγματοποιείται αγκύρωση με την υφιστάμενη πλάκα μέσω της χρήσης κατάλληλων χαλύβδινων ράβδων.

Οι πρόσφατες νομοθετικές εξελίξεις, τα είδη επενδύσεων και οι νέες τεχνολογίες αποτελούν απαραίτητα εφόδια για την εκκίνηση μιας φωτοβολταϊκής επένδυσης.
Με τις νομοθετικά καθορισμένες διαδικασίες αδειοδότησης να υφίστανται συνεχώς αλλαγές, είναι σημαντικό κάθε επενδυτής και κατασκευαστής να είναι ενήμερος για το ισχύον καθεστώς. Επιπλέον, απαραίτητες προϋποθέσεις αποτελούν η γνώση των εκτιμώμενων αποδόσεων και αποσβέσεων κάθε τύπου φωτοβολταϊκής επένδυσης και η εξασφάλιση των προσφορότερων ανά περίπτωση επιλογών εξοπλισμού, λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις.

Η ανακατασκευή διαμερίσματος 90 m² σε διατηρητέο κτίριο στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης αποτέλεσε μια αφετηρία διερεύνησης μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες σχεδιαστικά εποχές, αυτής του Art Deco. Η ανακατασκευή βασίστηκε στις ανάγκες προσωρινής διαμονής τετραμελούς οικογένειας και περιλαμβάνει τους εξής χώρους: χολ εισόδου, σαλόνι, τραπεζαρία, κουζίνα, master bedroom, ξενώνα και μπάνιο.
Κύρια αφετηρία σχεδιασμού είναι η διατήρηση και ανάδειξη των ιδιαίτερων αρχιτεκτονικών χαρακτηριστικών του εσωτερικού χώρου, όπως η ιδιαίτερη τυπολογία του διαμερίσματος, το μεγάλο εσωτερικό ύψος, τα ξύλινα εσωτερικά κουφώματα και ο υπάρχων γύψινος διάκοσμος. Η αρχιτεκτονική ταυτότητα του χώρου ενισχύεται με την προσθήκη γύψινων περιμετρικών ταμπλάδων στις τοιχοποιίες, που αποδίδουν εσωτερικό ρυθμό και κλίμακα στους αυτόνομους χώρους. Ο νέος αυτός διάκοσμος σε συνδυασμό με τα υπάρχοντα στοιχεία και τις λευκές αποχρώσεις δημιουργούν ένα ενιαίο γλυπτικό σύνολο, που αναδεικνύεται με την πρόσπτωση του φωτός. Οι τμηματικές ξύλινες επενδύσεις και η επιλογή των επιφανειών επίπλωσης και υφασμάτων, ως χρώματα και υφές, εμπλουτίζουν τη χωρική σύνθεση. Τα εναλλακτικά σενάρια φωτισμού μέσω διαφορετικών φωτιστικών σωμάτων διαμορφώνουν ένα ζωντανό εσωτερικό χώρο με μεταβαλλόμενη ατμόσφαιρα.

Στο πολυσύχναστο κέντρο της Αθήνας, επί της οδού Αγαθουπόλεως, το διαμέρισμα του 6ου ορόφου μίας τυπικής πολυκατοικίας του ‘60 μετασχηματίζεται σε ένα σύγχρονο ρετιρέ.
Η πρόταση διαμόρφωσης περιλαμβάνει την αναδιοργάνωση της κάτοψης με στόχο τη μέγιστη αξιοποίηση του χώρου, τη βελτιστοποίηση της κυκλοφορίας και την αξιοποίηση των θεάσεων. Άλλωστε, η σύνδεση με το αστικό περιβάλλον είναι η βασική αφετηρία του σχεδιασμού: ο συγκερασμός του ‘μέσα’ με το ‘έξω’, η μετουσίωση της πολυπλοκότητας του αστικού ιστού στο εσωτερικό της κατοικίας, ο συνδυασμός ποικίλων μορφών, υφών, υλικών και χρωμάτων σε ένα αρμονικό, ενιαίο σύνολο.
Παράλληλα, στόχος είναι η ανάδειξη των υφιστάμενων στοιχείων, που φέρουν διαφορετικές χρονικές και στυλιστικές αναφορές. Οι οροφές από εμφανές σκυρόδεμα, τα ξύλινα δάπεδα, οι μαρμάρινοι νεροχύτες, οι καμπύλες λεπτομέρειες – ενσωματώνονται στη σύγχρονη επέμβαση.
Μία μίξη διαφορετικών δεκαετιών, τάσεων, αισθήσεων μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο η διαφορετικότητα επικρατεί. Ένας συνδυασμός περίπλοκος, μα συνάμα απέριττος.

Το πρωταρχικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής πρότασης είναι ο ιδιωτικός κατακόρυφος κήπος, ο οποίος αποδομεί την έννοια του ορίου και δημιουργεί ένα παιχνίδι ανάμεσα στο ιδιωτικό και στο δημόσιο. Τα συρματόσχοινα του κελύφους επιτρέπουν στα φυτά να αναπτύσσονται τόσο κατακόρυφα όσο και οριζόντια, δημιουργώντας μια πράσινη πρόσοψη. Τα παρτέρια αναπτύσσονται σε όλα τα επίπεδα του κτιρίου και φιλοξενούν ποικιλία φυτών, κατάλληλων για καλλιέργεια στις περιβαλλοντικές συνθήκες της Κύπρου.
Ο κατακόρυφος κήπος ωφελεί τους χρήστες και το ίδιο το κτίριο, σκιάζοντας τους εσωτερικούς χώρους και μειώνοντας την κατανάλωση ενέργειας. Ως μέρος του αστικού ιστού, το κτίριο βελτιώνει αισθητικά την εικόνα της γειτονιάς, εμπλουτίζει τον χώρο με αρώματα και προσελκύει την τοπική άγρια ζωή.

Φωτογραφίες: Creative Photo Room