Στη διπλωματική τους εργασία με τίτλο "Biokinetics", οι απόφοιτοι της αρχιτεκτονικής σχολής του πανεπιστημίου της Φλόριντα, Drew Kauffman και Mani Karami πειραματίζονται με εφαρμογές του κινητικού σχεδιασμού σε προσόψεις με φωτοαντιδραστήρες που τροφοδοτούνται από μικροφύκη.
Τα τελευταία χρόνια συγκεντρώνεται μεγάλο ενδιαφέρον γύρω από επιλεγμένα είδη μικρο-φυκιών, τα οποία αναπτύσσονται εργαστηριακά, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε φάρμακα, τρόφιμα και πλαστικά. Ανάλογα με το είδος και
τις συνθήκες ανάπτυξης, τα μικροφύκη μπορούν να διπλασιαστούν σε βιομάζα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, συνήθως σε 24 έως 48 ώρες, ενώ μπορούν να απομονώσουν περίπου το διπλάσιο του βάρους τους σε CO2 από την ατμόσφαιρα. Επιπλέον, τα βιοκαύσιμα που προέρχονται από φύκια επιτρέπουν σ’ ένα κτίριο να καλύψει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ενεργειακών του αναγκών, καθιστώντας τα ένα πολύτιμο και ευέλικτο εργαλείο βιώσιμου σχεδιασμού.
Η βασική διάταξη του "Biokinetics", που περιλαμβάνει φωτοβιοαντιδραστήρα, δομικά στοιχεία και συστήματα σκίασης, λειτουργεί σ’ έναν κατακόρυφο βρόχο με το νερό να αντλείται στην κορυφή πριν από την καθοδική του πορεία λόγω βαρύτητας. Παράλληλα, ενσωματώνει μια ακόμη μονάδα φωτοβιοαντιδραστήρα για τη βελτίωση του αερισμού, της κυκλοφορίας και της ανάδευσης της καλλιέργειας των φυκιών.
Τα εμπορικά στελέχη φυκιών συνήθως αναπτύσσονται καλύτερα σε θερμοκρασίες από 20°C έως 30°C, αλλά η Φλόριντα, όπου έγινε το πείραμα, συχνά υπερβαίνει αυτούς τους περιορισμούς. Με την ενσωμάτωση ενός αυτοματοποιημένου μικροελεγκτή και ενεργοποιητή που συνδέονται με μια μονάδα κινητής σκίασης, το σύστημα προσαρμόζεται στις ταχέως μεταβαλλόμενες συνθήκες ανάπτυξης. Η γεωμετρία, η μάζα και ο προσανατολισμός του συστήματος σκίασης ενημερώνονται από δοκιμές που γίνονται μ’ ένα εξελιγμένο πρόγραμμα φωτισμού και ενεργειακής απόδοσης. Τα εμπειρικά δεδομένα παρέχονται σε πραγματικό χρόνο με ενσωματωμένους ψηφιακούς αισθητήρες θερμοκρασίας, συνδεδεμένους με μικροελεγκτές Arduino, οι οποίοι ελέγχουν το σύστημα σκίασης, ενώ παράλληλα παρακολουθούν τις περιβαλλοντικές συνθήκες και την απόδοση του συστήματος. Η λειτουργία της μεταβαλλόμενης όψης απαιτεί ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας, ενώ περισσότερο από το 99% του νερού ανακυκλώνεται κατά τη συνεχή, παθητική διαδικασία συγκομιδής, με αποτέλεσμα η κατανάλωση νερού να είναι επίσης πολύ χαμηλή. Επειδή το σύστημα είναι προσαρμόσιμο, μπορεί να κλιμακωθεί και να προσαρμοστεί σε κτίρια οποιουδήποτε μεγέθους, αλλά και σε μεγάλο εύρος καιρικών συνθηκών.

Σε αυτό το κατάστημα η ξύλινη επένδυση λευκού χρώματος, η οποία αποτελείται από τομές τοποθετημένες διαδοχικά η μια μετά την άλλη με κενό ανάμεσά τους, δημιουργεί ένα ‘’ημιδιαπερατό’’ χώρισμα, επιτρέποντας μόνο την οπτική σύνδεση μεταξύ των δύο χώρων.
Φωτογραφίες: Πυγμαλίων Καρατζάς

Καθοριστική συνθετική απόφαση της διαμόρφωσης του ERGON Agora East ήταν η ανάδειξη του δομικού χαρακτήρα του κτιρίου και της φθοράς που έχει επιφέρει σ’ αυτόν ο χρόνος. Στο δάπεδο αφαιρέθηκε η εποξειδική βαφή και αποκαλύφθηκε το αρχικό μωσαϊκό. Οι όποιες φθορές είχε, καλύφθηκαν με τσιμεντοειδές. Ακόμη, τα βιομηχανικά στοιχεία, όπως το μεταλλικό χωροδικτύωμα της στέγης, αφέθηκαν εμφανή. Τέλος, από τις τοιχοποιίες αφαιρέθηκαν όλα τα επιπρόσθετα επιχρίσματα, αποκαλύπτοντας τοιχοποιία από τούβλα και τσιμεντόλιθους.
Φωτογραφίες: Kimberley Powell

Ο περιορισμένος χώρος κατά την ανακαίνιση ενός διαμερίσματος οδήγησε στον επαναπροσδιορισμό του ρόλου ενός επίπλου, προσδίδοντάς του χαρακτηριστικά παραγωγής χώρου. Έτσι, το έπιπλο δύναται να "εργαλειοποιηθεί" για διαφορετικές ερμηνείες του εσωτερικού. Αυτή η αντίληψη του "επίπλου ως αρχιτεκτονική" κρίνεται καθοριστικής σημασίας για την ανακαίνιση υφιστάμενων χώρων κατοίκησης.
Φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Η ιδέα του περίκλειστου ή "μυστικού" κήπου, ως μέρους της κατοικίας, συναντάται στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Κύπρου και ειδικά της Λευκωσίας, όπου βρίσκεται η εν λόγω ιδιωτική κατοικία. Οι τέσσερις κήποι της κατοικίας εξυπηρετούν την ανάπτυξη φυτών και την εξοικείωσή τους με το κλίμα, προτού αυτά μετεμφυτευθούν στον υπόλοιπο χώρο του οικοπέδου, που περιβάλλει την κατοικία. Ο κήπος στο κέντρο της κατοικίας είναι ένας εσωτερικός κήπος, ο οποίος προσφέρει ποιότητα εξωτερικού χώρου στο εσωτερικό της κατοικίας, ενώ διαχωρίζει ελαφρά τον ενιαίο χώρο του καθιστικού σε υποχώρους και διευκολύνει την κυκλοφορία.
Παράλληλα, το άνοιγμα της οροφής επιτρέπει τη δημιουργία κατακόρυφου εξαερισμού και απαγωγή αέρα κατά τη διάρκεια των ημερών που δεν υπάρχει έντονη πνοή ανέμου. Τα υλικά στο εσωτερικό της κατοικίας έχουν επιλεχθεί έτσι, ώστε να διαθέτουν μεγάλη θερμοχωρητικότητα, όπως το σκυρόδεμα, και να δημιουργούν μεγάλη θερμική μάζα για τη διατήρηση σταθερής εσωτερικής θερμοκρασίας καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Αρχιτεκτονική μελέτη: draftworks*architects
Φωτογραφία: Μαρία Ευθυμίου / Creative Photo Room

ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΑΝΕΣΗ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΙ
ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Οι χώροι εστίασης και διασκέδασης, όπως τα εστιατόρια και τα μπαρ, συνιστούν χώρους για τους οποίους η ακουστική άνεση αποτελεί αναγκαιότητα, καθώς είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών τους. Ωστόσο, η σύγχρονη αρχιτεκτονική τάση, η οποία περιλαμβάνει τη δημιουργία μεγάλων χώρων και τη χρήση λείων και σκληρών υλικών (π.χ. μάρμαρο, γυαλί, μέταλλο) συμβάλλει στην αύξηση του παραγόμενου θορύβου μέσω ανακλάσεων, προκαλώντας δυσάρεστη αίσθηση στον επισκέπτη. Συμπληρωματικά, το αυξημένο επίπεδο θορύβου καθιστά δυσχερή την επικοινωνία μεταξύ του προσωπικού και ταυτόχρονα υποβαθμίζει τις εργασιακές συνθήκες, ενώ η πολύωρη έκθεση σε τέτοιο ακουστικό περιβάλλον συμβάλλει μακροπρόθεσμα σε καταστάσεις μη ψυχικής υγείας. Για τους παραπάνω λόγους, είναι αναγκαία η αναβάθμιση του ακουστικού περιβάλλοντος σ’ αυτούς τους χώρους.

Η πρόταση αφορά στην ανακαίνιση και επισκευή υφιστάμενου κτίσματος υγειονομικού ενδιαφέροντος με νέα χρήση πρατηρίου άρτου. Πρόκειται για ισόγειο κτίριο κατασκευής προ του 1955. Η θέση του είναι επί της Ε.Ο. Άργους - Ναυπλίου με αποτέλεσμα να καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό και η χρήση του αλλά και ο αρχιτεκτονικός του σχεδιασμός από τον πολυσύχναστο δρόμο και τη συνεχή ροή ανθρώπων και προϊόντων. Η τοιχοποιία ήταν πλίνθινη και η στέγη ξύλινη με επικάλυψη από βυζαντινά κεραμίδια κατά την ανάληψη του έργου.
Χωρίς τη δυνατότητα επέμβασης στο αρχικό κέλυφος, αποφασίστηκε αυτό να επενδυθεί με ένα νέο λεπτό "φόρεμα" από κυματοειδή διάτρητη λαμαρίνα, που πίσω της κρύβει όλες τις λειτουργίες της όψης. Συρόμενες πόρτες, υδρορρόες, φωτισμός, κάμερες, συναγερμός τοποθετούνται μεταξύ υφιστάμενης τοιχοποιίας και επένδυσης. Η υφιστάμενη τοιχοποιία παραμένει και επιχρίεται με ασβεστοκονίαμα και λευκό χρώμα δημιουργώντας μια βάση που εξαφανίζεται πίσω από την επένδυση.
Έγινε μια γενική προσπάθεια μείωσης της πληροφορίας που λαμβάνει το μάτι σε γεωμετρικές μορφές και μεγιστοποίησης της καθαρότητας των υφιστάμενων όγκων. Το βράδυ το κτίριο λάμπει και ο διάχυτος φωτισμός πίσω από τη διάτρητη λαμαρίνα δίνει την αίσθηση του φανού. Στόχος ήταν να προβληθεί και να αναδειχθεί το κτίριο ώστε να είναι αυτό που προσκαλεί τους ταξιδιώτες και περαστικούς και όχι οι ταμπέλες ή τα περίπλοκα σήματα.
Η μορφολογία της στέγης διατηρείται στην αρχική της τετράριχτη σχεδίαση, αλλά πλέον ενοποιείται με το υπόλοιπο κτίριο οπτικά, αφού στη θέση των βυζαντινών κεραμιδιών εισάγεται μια επιχρισμένη λευκή επικάλυψη επάνω σε εξωτερική θερμομόνωση, η οποία συνεχίζεται στην όψη. Οι υδρορρόες κρύβονται είτε πίσω από την επένδυση, είτε εντός της στέγης.
Εσωτερικά το βιομηχανικό δάπεδο μαζί με τις πτυχώσεις της τοιχοποιίας δημιουργούν ένα ουδέτερο αλλά "καθαρό" λεξιλόγιο που επιτρέπει στα προϊόντα να έχουν τον πρώτο λόγο. Οι πάγκοι και ο εξοπλισμός είναι χρωματισμένοι σε μαύρο χρώμα ώστε τα προϊόντα με την πολυχρωμία τους να προσκαλούν / προκαλούν τους πελάτες να τα προτιμήσουν.
Μια μικρή χειρονομία προς τον αργολικό κάμπο και μια προσπάθεια να διαιρεθεί ο ενιαίος χώρος ώστε οι χρήσεις να είναι μεν διακριτές αλλά όχι και αυτόνομες ήταν η τοποθέτηση ενός δένδρου στο κέντρο του εσωτερικού χώρου.

Σε παλαιό ελαιώνα ζητήθηκε ο σχεδιασμός ισόγειας κατοικίας με σοφίτα, τμήμα υπογείου και κολυμβητική δεξαμενή. Στο οικόπεδο προϋπήρχε πέτρινο περιτύπωμα, η παλαιά δίχωρη οικία της οικογένειας, που επί χρόνια είχε το ρόλο αποθήκης. Αυτό το κτίσμα αποτελούσε σημείο αναφοράς και μνήμης των ιδιοκτητών, που επιθυμούσαν την επαναλειτουργία του υπό το πρίσμα ενός σύγχρονου τρόπου κατοίκησης.
Η σύνθεση οργανώθηκε με γνώμονα τη διατήρηση του πέτρινου κελύφους και την ενσωμάτωσή του στη νέα κατοικία. Βασική συνθετική επιλογή ήταν το υπάρχον πέτρινο να φιλοξενήσει τη διημέρευση / το δημόσιο και η υπόστασή του να βιώνεται τόσο από το εσωτερικό, όσο και από τον περιβάλλοντα χώρο. Έτσι οι δύο λειτουργικές ενότητες, χώροι ύπνου / ιδιωτική, διημέρευση / δημόσια, αντιμετωπίστηκαν σαν δύο δοχεία ζωής, που αναζητούσαν τη σύνδεσή τους. Ένας διώροφος διαμπερής χώρος υποδοχής και μετάβασης με υαλοστάσια υλοποίησε αυτή τη σύνδεση. Ταυτοχρόνως, αποτελεί τη μετάβαση προς τη σοφίτα, επάνω από το πέτρινο, αλλά και προς τον ελαιώνα. Τα υπνοδωμάτια στο ισόγειο προστατεύονται οπτικά και ηχητικά από τη διημέρευση μέσω ενός σκληρού στοιχείου - πέτρινου τοίχου με κατακόρυφα επιμήκη ανοίγματα.
Η κατοικία είναι οργανωμένη κατά τον άξονα Ανατολής - Δύσης. Η κύρια υπαίθρια εκτόνωση διαμορφώνεται στο Βορρά, στο επίπεδο της πισίνας, εκτός από το χώρο διημέρευσης, που εκτονώνεται σε ανατολική βεράντα με μπάρμπεκιου. Η σοφίτα έχει το χαρακτήρα ενός σύγχρονου "οντά" με ξύλινα καφασωτά στα στηθαία, σε οπτική επαφή με τη διημέρευση και την είσοδο και με άπλετη θέα στα Λευκά Όρη. Στέκεται σε ξύλινο δάπεδο επάνω σε μεταλλικές δοκίδες, που τοποθετήθηκαν κατά την κατασκευή του φέροντος οργανισμού.
Το παλαιό πέτρινο ενισχύθηκε εσωτερικά με υποστυλώματα οπλισμένου σκυροδέματος. Όμοιος είναι και ο φέρων οργανισμός του κτιρίου. Οι εσωτερικές τοιχοποιίες κατασκευάστηκαν από ξηρά δόμηση. Στους ημιυπαίθριους χώρους τοποθετήθηκε φίλτρο ηλιοπροστασίας από μεταλλικές οριζόντιες περσίδες. Η περίφραξη είναι μια σύνθεση στοιχείων σκυροδέματος και πέτρας, δομικών συστατικών του κτιρίου, με πόρτες εισόδου από διάτρητη λαμαρίνα.
Σχεδιάστηκαν ειδικές κατασκευές στα μπάνια και στα υπνοδωμάτια από μέταλλο, ξύλο, βιτρώ και καφασωτό. Το εικονοστάσι της οικογένειας διατηρήθηκε, επισκευάστηκε και αποτέλεσε μέρος της σύνθεσης του περιβάλλοντος χώρου. Έπιπλα της οικογένειας βρήκαν τη θέση τους στη νέα κατοικία δημιουργώντας την αντίστιξη που αναζητά η νέα κατασκευή. Εργόχειρα της οικογένειας διαφυλάχθηκαν μέσα σε κάδρα για να θυμίσουν την επιμονή των έργων των χεριών.

Το ξενοδοχείο "Stow-Away Hotel", ανταποκρινόμενο στην ανάγκη για ευέλικτες μορφές κατοίκησης στο κεντρικό Λονδίνο, συνδυάζει τη σχεδιαστική ποιότητα ενός μπουτίκ ξενοδοχείου με την ιδιωτικότητα ενός διαμερίσματος και διακρίνεται για τον ιδιαίτερο τρόπο κατασκευής του. Πρόκειται για ένα κτίριο, που αποτελείται από ισόγειο και τέσσερις ορόφους δωματίων, οι οποίοι κατασκευάστηκαν με τη σύνθεση 20 επαναχρησιμοποιούμενων εμπορευματοκιβωτίων πλοίων, μήκους περίπου 9,15 m. Κάθε εμπορευματοκιβώτιο διαμορφώθηκε ως αυτόνομο δωμάτιο και η είσοδος σε αυτά, καθώς και η κατακόρυφη σύνδεση των ορόφων, γίνεται από εξωτερικό κλιμακοστάσιο στην πίσω όψη του κτιρίου.
Τα εμπορευματοκιβώτια - δωμάτια έχουν σχεδιαστεί εσωτερικά με τρόπο που να λειτουργούν ως ανεξάρτητα διαμερίσματα, με πλήρη αξιοποίηση του χώρου. Κάθε δωμάτιο διαθέτει λουτρό με ντουζιέρα, πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα με νεροχύτη, φούρνο, πλυντήριο πιάτων, καθώς και ένα πολυχρηστικό κρεβάτι. Οι εσωτερικές επιφάνειες των δωματίων φέρουν επενδύσεις από υψηλής ποιότητας φυσικά υλικά, όπως είναι το ξύλο στον κυρίως χώρο του δωματίου και το μάρμαρο στο λουτρό. Η χρωματική παλέτα των επενδύσεων και των υλικών αποτελείται από ήπια χρώματα, τα οποία σκουραίνουν σταδιακά, δημιουργώντας την αίσθηση του μεγαλύτερου χώρου.
Κατά το σχεδιασμό του ξενοδοχείου δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην ένταξη του κτιρίου στο αστικό περιβάλλον ως προς τη θέα και την ακουστική. Η διαμόρφωση των κοινόχρηστων διαδρόμων και κλιμακοστασίων στην πίσω πλευρά του κτιρίου με ανοικτά και κλειστά τμήματα, επιτρέπει τη θέα προς τα παρακείμενα κτίρια και αξιοθέατα της Νότιας Όχθης του Λονδίνου. Λόγω της άμεσης εγγύτητας του ξενοδοχείου με μία από τις κεντρικές γραμμές του μετρό, λήφθηκαν μέτρα κατά το σχεδιασμό για τον περιορισμό του θορύβου και των δονήσεων. Συγκεκριμένα, εφαρμόστηκαν ειδικά ακουστικά πετάσματα από καουτσούκ διαφορετικών πυκνοτήτων σε κάθε όροφο και εξασφαλίστηκε η χρήση κατάλληλων θυρών για αυξημένη ηχομόνωση και ασφάλεια.
Η πρόσοψη του ξενοδοχείου διαμορφώθηκε από μεγάλα ανοίγματα με διπλούς υαλοπίνακες υψηλής ενεργειακής απόδοσης, οι οποίοι στο κατώτερο τμήμα τους φέρουν αδιαφανή επίστρωση. Τα ανοίγματα περιβάλλονται από τρισδιάστατα μεταλλικά "πτερύγια", που προσφέρουν ιδιωτικότητα και έλεγχο της ηλιακής ακτινοβολίας. Η τρισδιάστατη διαμόρφωση της πρόσοψης προσδίδει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και δυναμισμό στο κτίριο, καθώς η εμφάνισή του διαφοροποιείται ανάλογα με την οπτική γωνία θέασης.

Στόχος στον σχεδιασμό αυτής της κατοικίας στη Λεμεσό ήταν η δημιουργία μιας nZEB, βιοκλιματικής κατοικίας, η οποία να είναι ανοιχτή προς το νότο και τη θέα, ενώ εκμεταλλεύεται τις περιβαλλοντικές συνθήκες για την επίτευξη θερμικής άνεσης για τους χρήστες. Το μικρό μέγεθος του οικοπέδου απαιτούσε την προσεκτική τοποθέτηση των χρήσεων, με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πλήρως λειτουργική και με πλήρη εκμετάλλευση των περιβαλλοντικών συνθηκών.
Έτσι, η κεντρική ιδέα βασίστηκε στην σχεδιαστική εργαλειοποίηση των βιοκλιματικών πρακτικών, οδηγώντας στη μορφολογική τους ταύτιση με τον σχεδιασμό του κτιρίου. Αυτό αρχικά εκφράστηκε με τη δημιουργία μιας λευκής μορφής σε σχήμα «Ζ», που ενσωματώνει τον στεγασμένο χώρο στάθμευσης στον κύριο κτιριακό όγκο, λειτουργεί ως σύστημα παθητικής ηλιοπροστασίας και χαρακτηρίζει τη μορφολογία του κτιρίου. Σημειώνεται ότι αυτή η μορφή «Ζ» είναι ευθυγραμμισμένη με τον νότο για την επίτευξη του βέλτιστου ηλιασμού και ηλιοπροστασίας, ενώ οι μεγάλες νότιες γυάλινες επιφάνειες που εσωκλείει, επιτρέπουν τον φυσικό φωτισμό και ενοποιούν το εσωτερικό με το εξωτερικό.
Οι χώροι μεταφράστηκαν σε όγκους και δημιούργησαν μια σύνθεση που τοποθετήθηκε στις κοιλότητες αυτής της λευκής μορφής και διαχωρίζονται σε κοινόχρηστους στο ισόγειο και ιδιωτικούς στον επάνω όροφο. Η διαφοροποίηση στην υλικότητα των όγκων ακολουθεί τη διαφοροποίηση στην εσωτερική τους λειτουργία, ακολουθώντας το θεμελιώδες μότο του μοντερνισμού, «η μορφή ακολουθεί τη λειτουργία». Παράλληλα, η εσωτερική διάταξη των χώρων έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει τη μέγιστη δυνατή ιδιωτικότητα στους χρήστες από την πλευρά του κεντρικού δρόμου στα δυτικά, ενώ ταυτόχρονα η σύνθεση ανοίγει προς τα νότια εκμεταλλευόμενη τον φυσικό φωτισμό και την ηλιακή ενέργεια όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Ταυτόχρονα, ο όγκος του ορόφου προβάλλεται στη δυτική πλευρά, δημιουργώντας έναν στεγασμένο εξωτερικό χώρο και μειώνοντας έτσι τα δυτικά ηλιακά φορτία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Γενικότερα, το σχέδιο κινείται με απλές γεωμετρίες που αγγίζουν τις σύγχρονες μινιμαλιστικές τάσεις. Αυτή η λογική οδήγησε στη χρήση του «ειλικρινούς» εμφανούς σκυροδέματος, των μεγάλων ξύλινων επιφανειών και του ουδέτερου λευκού χρώματος, ενώ η ίδια λογική ακολουθείται και στο εσωτερικό, αφού η προσπάθεια διατήρησης της απλότητας στη γεωμετρία εκφράζεται τόσο μέσω του σχεδιασμού όσο και της επιλογής των υλικών στη σκάλα και στα έπιπλα.
Στο πλαίσιο της προσέγγισης του βιοκλιματικού σχεδιασμού, δημιουργήθηκε ένα μικρό αίθριο, το οποίο εκτός από το έμμεσο φυσικό φως που παρέχει, λειτουργεί και ως αιολική καμινάδα, μειώνοντας έτσι τα θερμικά φορτία του καλοκαιριού και ευνοώντας τις συνθήκες για φυσικό διαμπερή αερισμό. Εκτός από τα παραπάνω, εφαρμόστηκαν και άλλες βιοκλιματικές στρατηγικές όπως η επίτευξη φυσικού διαμπερούς αερισμού για την πλειονότητα των χώρων, η προσεκτική τοποθέτηση των κύριων χώρων διημέρευσης στο νότο δημιουργώντας μια ζώνη ανάσχεσης χρησιμοποιώντας τους δευτερεύοντες χώρους στο βορρά, η πλήρης θερμομόνωση του κελύφους καθώς και η εκμετάλλευση της θερμικής του μάζας. Αυτά και σε συνδυασμό με τα συστήματα HVAC υψηλής απόδοσης και το φωτοβολταϊκό σύστημα, οδήγησαν σε ένα κτίριο μηδενικού ενεργειακού ισοζυγίου, επιτυγχάνοντας έτσι τον αρχικό του στόχο.