Οι κτιριακοί όγκοι τοποθετούνται σε διάταξη Π, προστατεύοντας την εσωτερική αυλή από ανέμους. Ανοιχτοί διάδρομοι οργανώνουν την πρόσβαση στα δωμάτια.
Έργο: Pilot Amphora Boutique Hotel
Φωτογραφία: Γιώργος Αναστασάκης l SOUTH space for photography

Το δωμάτιο ανοίγεται προς τον ιδιωτικό εξωτερικό χώρο μέσω μεγάλων ανοιγμάτων, τα οποία επιτρέπουν στο φυσικό φως να εισέρχεται.
Έργο: Pilot Amphora Boutique Hotel
Φωτογραφία: Γιώργος Αναστασάκης l SOUTH space for photography

Τύπος δωματίου με πατάρι με κεραμικές λεπτομέρειες, συνδυάζοντας μεταλλικά και ξύλινα στοιχεία.
Έργο: Pilot Amphora Boutique Hotel

Γιώργο Χρυσοχόου (Interior-Exterior Design)
Φωτογραφία: Γιώργος Αναστασάκης l SOUTH space for photography

Τα λουτρά είναι συνέχεια των χώρων διημέρευσης, μόνο το WC και η ντουζιέρα διαχωρίζονται σε ξεχωριστές καμπίνες.
Έργο: Pilot Amphora Boutique Hotel
Φωτογραφία: Γιώργος Αναστασάκης l SOUTH space for photography

Μία πέργκολα από στοιχεία μεγάλης διατομής από ξύλο καστανιάς στεγάζει τον εξωτερικό χώρο του εστιατορίου.
Έργο: Pilot Amphora Boutique Hotel
Φωτογραφία: Γιώργος Αναστασάκης l SOUTH space for photography

Το έργο αποτελεί νικήτρια πρόταση σε διαγωνισμό του δήμου της Βαρκελώνης για τον ανασχεδιασμό ενός εσωτερικού οικοδομικού τετραγώνου σε μια περιοχή με έλλειψη χώρων πρασίνου και δημόσιων εγκαταστάσεων. Η πρόταση εκτιμήθηκε για την ενσωμάτωση στο τοπίο ενός μοναδικού καταπράσινου κτιρίου και τη δέσμευσή της για βιωσιμότητα και σεβασμό προς το περιβάλλον.
Η νέα εγκατάσταση προκύπτει από την επικάλυψη των δύο μεγάλων χώρων: της θερμαινόμενης πισίνας στο ισόγειο και του αθλητικού γηπέδου στον επάνω όροφο.
Το κτίριο τοποθετείται μισοθαμμένο, προσαρμοσμένο στο τοπίο, γεφυρώνοντας την υψομετρική διαφορά των δύο δρόμων.
Το κτίριο ελαχιστοποιεί τον αντίκτυπό του στον κήπο με την πράσινη στοά που το περιβάλλει και το κάνει ένα ακόμη στοιχείο του κήπου. Ο φυσικός φωτισμός, η βλάστηση και η χρήση του ξύλου δημιουργούν μια ζεστή ατμόσφαιρα, διαφορετική από την ψυχρότητα άλλων παρόμοιων εγκαταστάσεων.
Το κτίριο δημιουργήθηκε βάση των αρχών του παθητικού σχεδιασμού. Με την ενσωμάτωσή του στο έδαφος ελαχιστοποιείται η επιφάνεια της πρόσοψης και κατ’ επέκταση οι θερμικές απώλειες. Ο κλιματισμός του γηπέδου γίνεται αποκλειστικά με φυσικά συστήματα, μέσα από 24 φεγγίτες και πλευρικά παράθυρα που παρακολουθούνται από αισθητήρες και διασφαλίζουν το σωστό διασταυρούμενο αερισμό και φωτισμό.
Το κτίριο διαθέτει αεροθερμικό σύστημα που επιτρέπει την ανάκτηση της θερμότητας για την παραγωγή ζεστού νερού. Η θερμομόνωση του περιβλήματος αντιμετωπίστηκε σύμφωνα με τον ηλιακό προσανατολισμό, ενώ τα φωτοβολταϊκά της στέγης παράγουν 95.534 kWh/έτος.
Τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά του ξύλου ως προς τον κύκλο ζωής του, η καλή μηχανική του απόδοση, η καταλληλότητά του για χρήση στην πισίνα, η ελαφρότητα με τη συνακόλουθη εξοικονόμηση στα θεμέλια και ο μικρός χρόνος κατασκευής του (8 εβδομάδες) ήταν οι λόγοι για τους οποίους επιλέχθηκε ένα προκατασκευασμένο σύστημα επικολλητής ξυλείας.
Μια πράσινη στοά περιβάλλει το κτίριο προστατεύοντάς το από τον ήλιο και δημιουργώντας έναν βιοκλιματικό χώρο. Το υδροπονικό σύστημα που χρησιμοποιήθηκε επιλέχθηκε για την ελαφρότητά του, την ανθεκτικότητα του υποστρώματος, την ικανότητα συγκράτησης νερού και την ευκολία εγκατάστασης.
Μια δεξαμενή στο υπόγειο συλλέγει το νερό από την οροφή για ανακύκλωση και χρήση για όλη την άρδευση της πράσινης πρόσοψης, ενώ στον κήπο λωρίδες αποστράγγισης στο κάτω μέρος των πλαγιών συλλέγουν το νερό της βροχής για την άρδευσή του.

To Grid House συνδυάζει τη διαφορά με την επανάληψη. Ένας απλός και oρθοκανονικός δομικός κάναβος από σκυρόδεμα δημιουργεί μια ποικιλία εσωτερικών και εξωτερικών χώρων με θέα τον Ευβοϊκό κόλπο. Το έργο είναι μια πλήρης ανακαίνιση ενός υφιστάμενου μοντερνιστικού κτιρίου που ενσωματώνεται στο τοπίο και δημιουργεί πέντε υπνοδωμάτια για μια οικογένεια. Από τη νότια πλευρά, όπου βρίσκεται και η κεντρική είσοδος, το σπίτι εμφανίζεται λιτό και διακρητικό ενώ ανοίγεται σε όλο του το ύψος και πλάτος προς την κατεύθυνση της θάλασσας. Ο κάναβος άλλοτε συμπληρώνεται με εμφανή τούβλα για να οριοθετήσει τον χώρο και να δώσει ιδιωτικότητα, και άλλοτε συμπληρώνεται με μεγάλα ξύλινα παράθυρα πλήρους ύψους για να κατευθύνει το βλέμμα προς τον κήπο και τη θάλασσα. Σε άλλα σημεία, ο κάναβος αφήνεται ανοιχτός και δημιουργεί εξωτερικούς ημιυπαίθριους χώρους, μπαλκόνια και πέργκολες. Το τοπίο έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να αγκαλιάζει το σπίτι και να αναπτύσσεται βαθμιδωτά προς τη θάλασσα.
Ενώ στο αρχικό σπίτι –σχεδιασμένο από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Νίκο Χατζημιχάλη τη δεκαετία του 1970- ο δομικός κάναβος ήταν σε σημεία κρυφός, η ανακαίνιση τον αποκαλύπτει και τον αναδεικνύει, δίνοντας έτσι έμφαση στις παραλλαγές των χώρων που δημιουργούνται. Μια νέα πέργκολα με ένα χτιστό καθιστικό επεκτείνει το κάναβο από σκυρόδεμα στο περιβάλλοντα χώρο, συγχέοντας το εσωτερικό με το εξωτερικό του σπιτιού και αμβλύνοντας την εικόνα των έντονων γωνιών του υφιστάμενου ορθογώνιου όγκου. Στο εσωτερικό, μια νέα σκάλα συνδέει τα παλιά δύο ξεχωριστά ανεξάρτητα σπίτια, επιτρέποντας στους ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους του σπιτιού να αναδιοργανωθούν αντίστοιχα σε υπνοδωμάτια στον κάτω όροφο και σε open plan κουζίνα, σαλόνι και τραπεζαρία στον επάνω όροφο.
Το σπίτι συνορεύει με ένα άλλο σπίτι της δεκαετίας του 1970, σχεδιασμένο και αυτό από τον ίδιο αρχιτέκτονα και ανακαινισμένο πρόσφατα από το γραφείο Neiheiser Argyros. Ως εκ τούτου, τα δύο σπίτια μοιράζονται παρόμοιες λογικές και αρχιτεκτονικά ανοίκουν στην ίδια οικεγένεια, τόσο στο αρχικό τους DNA – εμφανές σκυρόδεμα και τούβλο - αλλά και στον τρόπο με τον οποίο έχουν επανασχεδιαστεί. Πολλές από τις αυθεντικές μοντερνιστικές λεπτομέρειες έχουν εκσυγχρονιστεί και αναπαραχθεί σε νέες ευφάνταστες εκδοχές, όπως το ροζ μεταλλικό κιγκλίδωμα της εσωτερικής σκάλας, οι εντιχοισμένες και χτιστές ξύλινες κατασκευές, και οι γαλβανισμένες μεταλλικές σχάρες.

 

 

 

Το έργο βρίσκεται σε παραθαλάσσιο οικόπεδο στις Αλυκές Βόλου με ζητούμενο την κατασκευή τριών κατοικιών για τουριστική εκμετάλλευση. Βασικό γνώρισμα της μελέτης είναι η ανάπτυξη των κατοικιών αυτών σε παράλληλη διάταξη προσανατολισμένες στη θάλασσα, ως τρεις γραμμικοί όγκοι που ολισθαίνουν ανάμεσα σε τοιχία εμφανούς σκυροδέματος. Οι διώροφες κατοικίες χαρακτηρίζονται από τη διαπερατότητα του ενιαίου χώρου του ισογείου, καθώς και από μια γυάλινη σχισμή στις οροφές κάθε μίας και παράλληλα στα τοιχία σκυροδέματος, που φέρνει φυσικό φωτισμό στη σκάλα και εν γένει στην κατοικία, τονίζοντας την γραμμική της ανάπτυξη ενώ προσφέρει οπτικές φυγές σε όλες τις διαστάσεις, λειτουργώντας ως συνδετικό στοιχείο μεταξύ των ορόφων.
Στην γωνιακή κατοικία η πρόσβαση γίνεται από τον δρόμο στην ανατολική πλευρά, στον ενιαίο χώρο κουζίνας-τραπεζαρίας-καθιστικού που καταλήγει σε μια γωνιακή τζαμαρία που εκτείνει πανοραμικά την οπτική στη θάλασσα. Στην 2η και 3η κατοικία η είσοδος τοποθετήθηκε στην πίσω αυλή, με τον επισκέπτη να εισέρχεται στον ενιαίο χώρο κουζίνας-τραπεζαρίας-καθιστικού κάτω από τη σχισμή στην οροφή του πάνω επιπέδου, αντικρίζοντας τη θέα προς τη θάλασσα. Το καθιστικό οπτικά εκτείνεται και στην μπροστινή βεράντα, καθώς η τζαμαρία που καταλαμβάνει όλο το πλάτος του χώρου αφήνει να χαθούν τα όρια του εσωτερικού χώρου με τον εξωτερικό. Αναρτημένα μεταλλικά σκαλοπάτια με φόντο τον τοίχο από εμφανές σκυρόδεμα οδηγούν στα υπνοδωμάτια του ορόφου. Τα κυρίως υπνοδωμάτια βρίσκονται στην πλευρά της θάλασσας, με τα γυάλινα πετάσματα να εκτείνονται σε όλο το φάρδος του δωματίου. Η βεράντα πλαισιώνεται από τοίχους, διαφυλάσσοντας την ιδιωτικότητα των ενοίκων, δημιουργώντας παράλληλα μια ογκοπλαστική έξαρση στην όψη, η οποία επαναλαμβάνεται και για τις τρεις κατοικίες ως λευκός κύβος σε πρόβολο σε απόσταση από τον τοίχο με εμφανές σκυρόδεμα. Στην γωνιακή κατοικία η βεράντα διαφοροποιείται καθώς δημιουργείται μια γραμμική βεράντα σε συνέχεια με την μπροστινή σε όλο το μήκος της κατοικία, ενώ ένας διάτρητος τοίχος από κεραμικά κλωστρά τοποθετημένος στην άκρη του εξώστη κατά μήκος της ανατολικής πλευράς λειτουργεί ως φίλτρο ιδιωτικότητας, τονίζοντας την γραμμικότητα του κτιρίου.
Ως υλικά χρησιμοποιήθηκαν το εμφανές σκυρόδεμα, το μέταλλο και ο λευκός σοβάς. Σε κάθε κατοικία προβλέφθηκε από μια μικρή πισίνα, οι οποίες τοποθετήθηκαν στον κήπο προς τη θάλασσα, ενώ η περιτοίχιση του οικοπέδου έχει χαμηλό ύψος, ώστε να μην εμποδίζεται η θέα ακόμα και από το ισόγειο επίπεδο.

Η πενταώροφη πολυκατοικία Α03, βρίσκεται στην περιοχή του Χαλανδρίου σε ένα διαμπερές οικόπεδο. Το κτιριολογικό πρόγραμμά της περιλαμβάνει 6 κατοικίες διαφορετικής τυπολογίας, ένα γραφείο και υπόγειο χώρο στάθμευσης.
Το γεγονός ότι δεν ήταν δυνατό να οργανωθεί τυπικός όροφος, αποτέλεσε σημαντική σχεδιαστική πρόκληση για την ομάδα μας. Κύριος στόχος ήταν να επιτευχθούν οι λειτουργικές ανάγκες ενός σύνθετου κτιριολογικού που περιλαμβάνει από μικρά διαμερίσματα μέχρι διώροφες μεζονέτες και οροφοδιαμερίσματα χωρίς να θυσιάζεται η μορφολογική τους συνοχή. Γι’ αυτό το λόγο οι κατοικίες αντιμετωπίζονται σαν ανεξάρτητοι γκρι κύβοι, ο καθένας με τις δικές του ιδιότητες ανάλογα με τις ανάγκες που εξυπηρετεί. Η συνοχή επιτυγχάνεται μέσω ενός λευκού περιβλήματος – «συνδετήρα» που μέσω αναδιπλώσεων ενοποιεί ή διαχωρίζει τις διαφορετικές τυπολογίες κατοικιών. Ο λευκός συνδετήρας διακόπτεται σημειακά ώστε να παρεμβληθούν σ’ αυτόν τα γκρι έρκερ των κατοικιών ή με διάτρηση σε χαρακτηριστικά σημεία ώστε να ρυθμιστεί ο φυσικός φωτισμός τους. Στις όψεις προς το δρόμο, ο συνδετήρας διαλύεται τελείως αφήνοντας εκτεθειμένους τους ευρύχωρους φυτεμένους εξώστες του εκάστοτε διαμερίσματος. Μέσω της εναλλαγής εσωτερικού, εξωτερικού και φυτεμένου χώρου διαβαθμίζεται η εξωστρέφεια της πολυκατοικίας δημιουργώντας έτσι πολλές διαφορετικές ποιότητες αρχιτεκτονικών χώρων.
Αντίστοιχη διαβάθμιση ιδιωτικού – δημόσιου επιτυγχάνεται και στο επίπεδο του δρόμου. Ο σχεδιασμός της πιλοτής με τον ιδιαίτερο βραχόκηπό της και τις χαράξεις στο έδαφος ιεραρχεί την δημόσια είσοδο της πολυκατοικίας σε σχέση με την ιδιωτική ισόγεια μεζονέτα και το υπόγειο γραφείο. Το πράσινο στοιχείο δημιουργεί οπτικά εμπόδια και οδηγεί τον επισκέπτη στην κατάλληλη κατεύθυνση.

Η ακουστική άνεση στο εσωτερικό του κτιρίου επιτυγχάνεται μέσω τοποθέτησης κατάλληλων ηχοαπορροφητικών υλικών για τον περιορισμό της ηχοανάκλασης.
Φωτογραφία: Αθηνά Διακάκη

 

Ο παρών ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies ώστε να βελτιώσει την εμπειρία περιήγησης.