Η μελέτη αφορά διαμέρισμα εμβαδού 44,65 m² στην πόλη της Λάρισας, σε έναν από τους κεντρικούς άξονες της πόλης, την οδό Παναγούλη.
Το συγκεκριμένο loft έχει ενιαίο σχεδιασμό στους χώρους του και δεν υπάρχουν χωρίσματα μεταξύ τους. Στο λιγότερο φωτεινό σημείο του διαμερίσματος όπου βρίσκεται και η είσοδος υπάρχει το κρεβάτι σε υπερυψωμένο ξύλινο δάπεδο. Στην επένδυση των φύλλων των ντουλαπών χρησιμοποιήθηκε καθρέπτης ώστε να δίνει επιπλέον βάθος στο χώρο. Απέναντι από το κρεβάτι υπάρχει το λουτρό στο οποίο κυριαρχεί η μπλε απόχρωση και η ντουζιέρα με μία όψη προς την κρεβατοκάμαρα με την εντυπωσιακή κόκκινη διαφάνεια.
Προχωρώντας προς στο καθιστικό η πολυχρωμία συνεχίζεται με την κουζίνα σε κίτρινη απόχρωση συνδυασμένη με ξύλο, ενώ στα ράφια και στις βιβλιοθήκες που δεσπόζουν στο χώρο κυριαρχεί η πράσινη και ξύλινη απόχρωση. Φυσικά οι ζωηρές αποχρώσεις δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τα έπιπλα με τα σκαμπό της κουζίνας να είναι σε κερασί απόχρωση ενώ οι καναπέδες σε κίτρινη. Η κεντρική νησίδα στην κουζίνα καθώς και ο πάγκος έχουν όψη μαύρου μαρμάρου ως απάντηση στο περίτεχνο γεωμετρικό σχέδιο που έχει εφαρμοστεί με πλακίδιο και χρυσό διαχωριστικό στο δάπεδο.
Τα φωτιστικά του διαμερίσματος ακολουθούν κλασσικούς ρυθμούς προσαρμοσμένα στη σύγχρονη εποχή και άλλοτε τα συναντάμε κρεμαστά πάνω από κύριους χώρους ενώ άλλοτε επιτοίχια και συμμετρικά.
Στόχος του σχεδιασμού ήταν η δημιουργία μίας πολύχρωμης, γεμάτη ζωντάνια ατμόσφαιρας με κομψότητα εμπνευσμένη από μια άλλη εποχή.

Η πρόθεση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ήταν ο εμπλουτισμός της παραδοσιακής "αγροτικής" αρχιτεκτονικής με μια πιο σύγχρονη αισθητική, εξίσου λιτής και λειτουργικής.
Η νέα έδρα μίας από τις μεγαλύτερες αμερικάνικες εταιρείες παραγωγής και συσκευασίας φρούτων, αποτελεί το καταφύγιο από το θόρυβο και την ένταση των βιομηχανικών διεργασιών, που διενεργούνται στις εγκαταστάσεις συσκευασίας της εταιρείας, σε μικρή απόσταση από αυτό. Οι αρχιτέκτονες, με την κατάλληλη χωροθέτηση του κτιρίου και τη χρήση μιας περιορισμένης παλέτας φυσικών υλικών, κατάφεραν να συνθέσουν ένα κτίριο απόλυτα ενταγμένο στο περιβάλλον.
Το κτίριο και ο διαμορφωμένος αύλειος χώρος του οριοθετούνται από τοίχους αντιστήριξης σκυροδέματος, με εμφανή τα ίχνη των σανίδων καλουπώματος, και από τεχνητά αναχώματα, τα οποία προήλθαν από την εκσκαφή του κτιρίου. Ο κτιριακός όγκος αναπτύσσεται σε σχήμα L και η βορεινή όψη, την οποία αντικρίζει κανείς κατά την είσοδο, αποτελείται από γυάλινα πετάσματα σε ολόκληρο το ύψος της, τα οποία διακόπτονται από μια σειρά ξύλινων υποστυλωμάτων.
Τα ορατά υποστυλώματα της βορεινής όψης, ύψους 5,50 m, είναι κατασκευασμένα από επικολλητή ξυλεία και τοποθετούνται εξωτερικά της γυάλινης πρόσοψης, ώστε ο ενιαίος εσωτερικός χώρος, μήκους 53,30 m, να μη διακόπτεται από υποστυλώματα. Η οροφή του κτιρίου στηρίζεται σε εμφανείς ξύλινες δοκούς, μήκους 20,70 m και το εσωτερικό ύψος του χώρου φτάνει τα 6 m, στο υψηλότερο σημείο του.
Κατά μήκος της νότιας και της δυτικής όψη του κτιρίου αναπτύσσονται ατομικοί γραφειακοί χώροι. Οι όψεις συντίθενται μέσα από τη διαδοχή συμπαγών επιφανειών με ξύλινη επένδυση και ανοιγμάτων από υαλοπίνακες υψηλής ενεργειακής απόδοσης, οι οποίοι, σε συνδυασμό με τα σκίαστρα της νότιας πλευράς, συντελούν στον περιορισμό των θερινών ηλιακών κερδών. Ο φυσικός φωτισμός του εσωτερικού ενισχύεται από μια εκτεταμένη σειρά φεγγιτών στη νότια πλευρά.
Στους εσωτερικούς χώρους των γραφείων επικρατεί μια λιτή παλέτα φυσικών υλικών και ζεστών χρωμάτων. Τα ιδιωτικά γραφεία της νότιας πλευράς, οι χώροι συνεδριάσεων και οι βοηθητικές λειτουργίες οργανώνονται σε κλειστούς χώρους με ξύλινη επένδυση. Η αίσθηση του ενιαίου χώρου επιτείνεται από την επιλογή χαμηλής και λιτής επίπλωσης, ενώ για το φωτισμό σχεδιάστηκαν ειδικά φωτιστικά με δέσμη από κάτω προς τα επάνω, ώστε να μένει ελεύθερη η οροφή. Αντίστοιχα όλες οι Η/Μ εγκαταστάσεις τοποθετήθηκαν στο υπερυψωμένο δάπεδο, εξασφαλίζοντας μια λειτουργική και "καθαρή" αισθητική.

Στη φετινή Μπιενάλε της Αρχιτεκτονικής που θα εγκαινιαστεί το Σάββατο 20 Μαΐου στη Βενετία με τίτλο "Τhe Laboratory of the future" (Το εργαστήριο του μέλλοντος), πληθωρική παρουσία θα έχει η Μαύρη Ήπειρος. Άλλωστε, το προφίλ της επιμελήτριας της σημαντικότερης έκθεσης για την αρχιτεκτονική σε παγκόσμιο επίπεδο συνάδει απόλυτα, καθώς η Λέσλεϊ Λόκο αποτελεί μία από τις δυναμικές φωνές της Αφρικής και εμβληματική φιγούρα στον χώρο της αρχιτεκτονικής εκπαίδευσης με πλήθος πρωτοβουλιών στο βιογραφικό της.
Οι καθηγητές Ανδρέας Νικολοβγένης και Κωστής Πανηγύρης θα μας εκπροσωπήσουν στη φετινή Μπιενάλε της Βενετίας, που θα διαρκέσει από τις 20 Μαΐου έως τις 26 Νοεμβρίου. Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους στην ''Κ'', τα έργα νερού αποτελούν έργα συλλογικής χειραφέτησης, υπό την έννοια ότι υποστηρίζουν τη ζωή των τοπικών κοινωνιών.

Στα "Υδάτινα σώματα", όπως είναι ο τίτλος της πρότασής τους, θα παρουσιάσουν φράγματα και ταμιευτήρες που μεταμόρφωσαν μια χώρα (ήδη από τη δεκαετία του ’30) μέσα από ένα εκτεταμένο και συλλογικό πρόγραμμα συγκράτησης νερού, που παρέχει άρδευση, ύδρευση και ενέργεια. Ως προς την αναπαράσταση της πρότασης, τα "Υδάτινα σώματα" θα παρουσιαστούν μέσα από τρεις βασικές περιοχές: ένα σύνολο βάθρων, τα οποία θα παρουσιάζουν κομμάτια της ανακατασκευασμένης γης από τα έργα για συγκράτηση νερού με τις μακέτες να είναι κατασκευασμένες από ανακυκλώσιμο κυματοειδές χαρτόνι, μια αφηγηματική ζώνη στους τοίχους με ιστορικές και νέες φωτογραφίες και σχέδια, και τέλος, μέσα από έναν αριθμό μοντέλων υδάτινων σωμάτων, δοχείων από επάλληλους γυάλινους δακτυλίους, στο σκοτεινό εσωτερικό του περιπτέρου.

Φωτoγραφία: Ηλίας Κοσίντας

Στον μονώροφο χώρο διημέρευσης αυτής της κατοικίας η οροφή εμφανούς σκυροδέματος επεκτείνεται εξωτερικά, δημιουργώντας μια "αιώρα" σκιάς.
Φωτογραφίες: Μαριάνα Μπίστη

Σε αυτήν την κατοικία, μόνη οπτική παρεμβολή στην αποτύπωση του εσωτερικού χώρου, αφού διανύσει κανείς το προκήπιο, αποτελεί ένα μεταλλικό φίλτρο. Κατασκευασμένο από διαγώνιες λεπίδες, αναρτημένες από κατακόρυφα συρματόσχοινα, αυτό το φίλτρο είναι μια επίπεδη και αφαιρετική φύση, που συμμετέχει στο παιχνίδι των αντανακλάσεων, εισάγοντας την έννοια της ανάρτησης.
Φωτογραφίες: Εριέτα Αττάλη

Το μάρμαρο επιλέχθηκε ως ενιαίο υλικό επίστρωσης δαπέδων όλων των κοινόχρηστων διαδοχικών χώρων, με στόχο την ενοποίησή τους, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησε μια ουδέτερη βάση. Επάνω σ’ αυτήν τη βάση αντανακλάται η θέα και το άπλετο φυσικό φως. Φυσικά υλικά,
όπως η δρυς και τα μάρμαρα, έρχονται σε αντίθεση με μεταλλικές λεπτομέρειες και τεχνητά υλικά, για να δημιουργήσουν υπό-χώρους με διακριτικό τρόπο.
Φωτογραφίες: Kim Powell Photography

Ασφαλτικές μεμβράνες
Μέθοδος, που κατά κύριο λόγο εφαρμόζεται σε νέες κατασκευές.
• Τοποθέτηση σε καθαρή, στεγνή και κατά το δυνατόν επίπεδη επιφάνεια, διότι δεν μπορούν να ακολουθούν ανωμαλίες του υποστρώματος.
• Εκτέλεση εργασιών υπό καλές καιρικές συνθήκες.
• Η κατακόρυφη στρώση να συναντά στην απόληξή της, την οριζόντια στρώση του δαπέδου.
• Συνέχεια κατακόρυφης στρώσης μέχρι ύψος 20 - 30 cm επάνω από την επιφάνεια του εδάφους.
• Απαιτείται επιπρόσθετη μηχανική στήριξη για την αποφυγή αποκόλλησης.
• Αποφυγή σχηματισμού γωνιών <135° στα ασφαλτόπανα.
• Συνιστάται η τοποθέτηση προστατευτικής στρώσης για αποφυγή τραυματισμού της από χαλίκια, σίδερα κτλ. των επιχωματώσεων με πλάκες με πτυχώσεις ή αυλακώσεις ή με συνθετική μεμβράνη με κωνοειδείς προεξοχές ("αυγουλιέρα"), η οποία επιτρέπει και τον αερισμό του τοιχώματος.
• Συνιστάται ο συνδυασμός τους με άλλες μεθόδους στην περίπτωση αυξημένης υδροστατικής πίεσης.
• Προσθήκη στεγανοποιητικού μάζας στα σημεία διακοπής (τοιχία, υποστυλώματα).

Ασφαλτικές επαλείψεις
Προσφέρει ήπια προστασία και επιλέγεται σε περιπτώσεις, κατά τις οποίες δεν αναμένεται έντονη καταπόνηση από υγρασία.
• Πρέπει να αποφεύγονται στην περίπτωση προσβολής από υγρασία με αυξημένη υδροστατική πίεση.
• Προτιμάται η επίστρωση των στοιχείων να γίνεται εξωτερικά και όχι εσωτερικά.
• Η επιφάνεια τοποθέτησης πρέπει να είναι ξηρή και καθαρισμένη. Για το στέγνωμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν θερμαντικά πιστολέτα.
• Η οριζόντια στρώση πρέπει να συναντά την κατακόρυφη.
• Συνιστάται η τοποθέτηση προστατευτικής στρώσης, όπως και στις ασφαλτικές μεμβράνες.

Στεγανοποιητικά κονιάματα
• Η οριζόντια στρώση πρέπει να συναντά την κατακόρυφη.
• Χρειάζεται προφύλαξη επιφανειών από την ηλιακή ακτινοβολία και τον άνεμο έως το στέγνωμα του κονιάματος.
• Θερμοκρασία εφαρμογής >+5°C (αποφυγή παγετού).

Στεγανοποιητικά μάζας στο σκυρόδεμα
Η εισαγωγή πρόσμεικτων στο σκυρόδεμα προσφέρει στεγανοποιητική
προστασία, βελτιώνει την εργασιμότητα του μείγματος, μειώνει τον κίνδυνο απόμειξης των συστατικών του, ενισχύει την αντιδιαβρωτική προστασία και την πρόσφυση του οπλισμού στο σκυρόδεμα, ενώ συγχρόνως επιτρέπει τη διάχυση των υδρατμών, που προέρχονται από τους εσωτερικούς χώρους. Η ανάμειξή τους δεν πρέπει να γίνεται στο εργοτάξιο, προκειμένου να ελέγχεται η ποιότητα του σκυροδέματος, καθώς πρέπει να εξασφαλίζεται η ομοιόμορφη κατανομή του υλικού στο μείγμα και η σωστή αναλογία νερού προς τσιμέντο.
Τα στεγανοποιητικά μάζας βρίσκουν εφαρμογή σε υπόγειες κατασκευές από σκυρόδεμα, επάνω ή κάτω από τη στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα, και σε κατασκευές, στις οποίες ασκούνται έντονες υδροστατικές πιέσεις (δεξαμενές νερού, εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού, κτλ.)
Πρόσμεικτα, όπως ο χαλαζίας, το ανθρακικό ασβέστιο κ.ά. φράσσουν τους πόρους, η θηραϊκή γη, η άργιλος και άλλες πυριτικές ενώσεις εμποδίζουν τη διέλευση υγρασίας μέσω της διόγκωσής τους, οι ενώσεις ρητινών προσφέρουν στεγανοποιητική προστασία λόγω των υδροαπωθητικών τους ιδιοτήτων, ενώ κάποιοι υδρογονάνθρακες εξασφαλίζουν τη στεγανοποίηση μέσω της αποσύνθεσής
τους.
Άλλα υλικά σε μορφή σκόνης προσφέρουν στεγανοποιητική προστασία μέσω της κρυσταλλοποίησης, η οποία επέρχεται ως αποτέλεσμα της αντίδρασης των πρόσθετων πρόσμεικτων με στοιχεία, που περιέχονται στο σκυρόδεμα. Σ' αυτήν την περίπτωση, το προϊόν μπορεί να προστεθεί είτε κατά τη διαδικασία παραγωγής είτε στη βαρέλα μεταφοράς σκυροδέματος μετά τη διάλυσή του με νερό με τη βοήθεια μηχανικού αναδευτήρα. Προκειμένου να εξασφαλίζεται η στεγανοποίηση θα πρέπει για τους αρμούς διακοπής σκυροδέτησης και τις περιοχές επισκευών να χρησιμοποιούνται επαλειφόμενα και επισκευαστικά προϊόντα αντίστοιχης τεχνολογίας. Ο συνδυασμός του πρόσμεικτου με υπερευστοποιητή βελτιώνει ακόμη περισσότερο την εργασιμότητα και την ποιότητα του παραγόμενου σκυροδέματος. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τηρούνται οι κανόνες της ορθής σκυροδέτησης, δόνησης και ελέγχου ωρίμανσης.

ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΡΦΕΣ

Η σκάλα αποτελεί ένα από τα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά στοιχεία του εσωτερικού χώρου, καθώς η μορφή και η θέση της επηρεάζουν την κυκλοφορία μέσα σ’ αυτόν. Πρωτίστως λειτουργική, η σκάλα διευκολύνει την κατακόρυφη σύνδεση ορόφων ή επιπέδων με διαφορετικές στάθμες. Ωστόσο, πέρα από τη λειτουργικότητα, η σκάλα ως μορφολογικό στοιχείο συμβάλλει σημαντικά στη διαμόρφωση αισθητικής του χώρου. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο σχεδιασμός της κλίμακας αποτελεί μια σύνθετη διαδικασία, κατά την οποία παράγοντες, όπως ο φυσικός φωτισμός και ο αερισμός του κλιμακοστασίου, η άνεση και η ασφάλεια που προσφέρει η κλίμακα, θα πρέπει να συνεκτιμώνται με κριτήρια σχεδιαστικής ευελιξίας και αισθητικής. Οι σύγχρονες τάσεις στο σχεδιασμό αναδεικνύουν πρωτότυπες λύσεις, επιχειρώντας τη σύζευξη
ποιότητας και κατασκευαστικής αρτιότητας.

Στη συγκεκριμένη μελέτη, που αφορά μία σύγχρονη ξενοδοχειακή μονάδα 5 αστέρων, οι μελετητές κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μία μεγάλη πρόκληση, λόγω του σχήματος και της γεωμορφολογίας του οικοπέδου. Στα όρια του οικισμού του Αγίου Στεφάνου Μυκόνου δύο επιφάνειες, που ενώνονται μέσω μίας στενής λωρίδας γης, αποτέλεσαν το υπό μελέτη οικόπεδο. Η ιδιαίτερη αυτή συνθήκη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι βρίσκονται στα όρια με την εκτός σχεδίου δόμησης περιοχή, υπήρξαν οι δύο βασικοί περιορισμοί και ταυτόχρονα κατευθυντήριες γραμμές του σχεδιασμού.
Η σταδιακή μετάβαση από την εκτός οικισμού περιοχή στην πυκνοδομημένη ζώνη του Αγίου Στεφάνου καθόρισαν αρχιτεκτονικά κάποιες σχεδιαστικές αποφάσεις. Έτσι, στα δυτικά σε επαφή με τη δημοτική οδό χωροθετήθηκε η είσοδος στο συγκρότημα και υπαίθριος στεγασμένος χώρος στάθμευσης. Κεντρικά, στη στενή γραμμική ζώνη που οδηγεί στον πυρήνα του συγκροτήματος, στεγάζονται χώροι υποδοχής και εμπορικών χρήσεων στο ισόγειο. Στον όροφο της ίδιας κτιριακής ενότητας τοποθετούνται 3 δωμάτια με ιδιωτικούς υπαίθριους χώρους και jacuzzi, ενώ σε υπόγεια στάθμη βοηθητικές λειτουργίες της υποδοχής, όπως χώροι γραφείων και φύλαξης αποσκευών, κοινόχρηστες τουαλέτες και ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις.
Μέσω μίας γραμμικής πορείας ο επισκέπτης φτάνει στον πυκνό ιστό του συγκροτήματος. Στον πυρήνα αυτού τοποθετείται κοινόχρηστη πισίνα με υπαίθριους και στεγασμένους χώρους δημόσιων λειτουργιών, εστιατόριο και pool bar, αποτελώντας το σημείο αναφοράς όλου του ξενοδοχείου. Εκατέρωθεν αυτής διαμορφώνονται δύο ζώνες κτιριακών όγκων που στεγάζουν συνολικά 10 δωμάτια και 3 σουίτες με ιδιωτικές πισίνες. Επιπλέον, σε υπόγεια στάθμη της πρώτης ζώνης βρίσκονται κοινόχρηστες λειτουργίες που εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες ενός ξενοδοχείου κατηγορίας 5*, όπως κέντρο αισθητικής, σπα, σάουνα, αίθουσα μασάζ, γυμναστήριο και αποδυτήρια, ενώ στο υπόγειο της δεύτερης ζώνης βόρεια της κοινόχρηστης πισίνας τοποθετούνται αποθηκευτικοί χώροι, μηχανοστάσια και χώροι προσωπικού.
Το σχήμα και η κλίση του υπό μελέτη οικοπέδου, τα καδραρίσματα και οι οπτικές φυγές προς τον κόλπο του Αγίου Στεφάνου, οι παραδοσιακές μορφές της μυκονιάτικης αρχιτεκτονικής, η ανάγκη για ευρύχωρους ιδιωτικούς υπαίθριους χώρους αλλά και ιδιωτικότητα, υπήρξαν μερικά από τα στοιχεία που όρισαν τις συνθήκες, μέσα από τις οποίες γεννήθηκε ογκοπλαστικά το κτίριο. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν κατά την κατασκευή είναι τοπικοί λίθοι, που εμφανίζονται και στις όψεις ως ανεπίχριστη λιθοδομή, υπόλευκο επίχρισμα κυρίως στα δωμάτια του ορόφου αλλά και σε επί μέρους στοιχεία, το ξύλο σε φυσική απόχρωση, που κυριαρχεί στις κατασκευές πέργκολας των δωματίων και των κοινόχρηστων χώρων. Τμήματα φυσικών βράχων και πετρωμάτων, που μπόρεσαν να διατηρηθούν κατά τις εκσκαφές του υπεδάφους, τοποθετήθηκαν με τρόπο που να ενσωματώνονται στη διαμόρφωση κοινόχρηστων χώρων. Το ξύλο αποτελεί ένα από τα κυρίαρχα υλικά και στη διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων και του κινητού εξοπλισμού, ενώ μαζί με λινά και βαμβακερά υφάσματα σε γήινες αποχρώσεις, ψάθα και μακούτι, δένουν αρμονικά σε ένα σύνολο μποέμ χειροποίητων στοιχείων, διακριτικών επίπλων και φυσικών υλικών.
Η φύτευση αποτελείται κυρίως από τοπικά ξηροφυτικά είδη δέντρων και θάμνων που ευδοκιμούν στο κλίμα του νησιού και χρειάζονται την ελάχιστη φροντίδα, όπως ελιά, ερεμόφυλλο, γκάουρα, θυμάρι, δεντρολίβανο, λεβάντα, παχύφυτα και στίπες. Επίσης, έχουν προστεθεί μπανανιές, δράκαινες και κάκτοι που δίνουν μια εξωτική νότα στο χώρο.
Η φιλοσοφία του "Hâbitat All Suite Hotel" βασίζεται στο ευ ζην, τα φυσικά υλικά και χρώματα και εν συνόλω σε μία μορφή προσωρινής κατοίκησης διακοπών, που χαρακτηρίζεται από αυθεντικότητα, έμπνευση, πνευματικότητα και πολυτέλεια σε αρμονία με τη φύση.

Στην περιοχή της ορεινής Χαλκιδικής και πιο συγκεκριμένα στον οικισμό της Μεγάλης Παναγίας του Δήμου Αριστοτέλη βρίσκεται το "MANTIS bar". Η επιχείρηση στεγάζεται σε ένα διώροφο κτίριο με υπόγειο, που κατασκευάστηκε το 1980 και καταλαμβάνει συνολική επιφάνεια 220 m². Στο ισόγειο τμήμα του κτιρίου βρίσκεται ο κύριος χώρος του bar καθώς και χώροι προετοιμασίας και WC. Στο υπόγειο τοποθετούνται οι υπόλοιποι βοηθητικοί χώροι.
Η κύρια αίθουσα του bar αναπτύσσεται σε δυο επίπεδα, είναι τετραγωνισμένη, με δυο κατακόρυφα δομικά στοιχεία του φέροντα οργανισμού στο κέντρο του χώρου και ανοίγματα στη δυτική και τη βόρεια πλευρά.
Τα κατακόρυφα δομικά στοιχεία επενδύονται, αποκτούν επιπλέον όγκο και σχεδιαστική υπόσταση και τονίζονται με την προσθήκη νησίδων, οι οποίες λειτουργούν ως συμπληρωματικές θέσεις για τους θαμώνες. Στις κατασκευές των νησίδων αλλά και της κύριας μπάρας επικρατεί το μάρμαρο. Επιλέχθηκαν δυο τύποι μαρμάρου σε δυο τόνους, ένα σκουρόχρωμο με λευκά και γκρίζα νερά και ένα υπόλευκο με γκρι νερά, προσδίδοντας την αίσθηση της μοναδικότητας καθώς κάθε επιφάνεια της μαρμάρινης επένδυσης προσφέρει ένα διαφορετικό μοτίβο.
Το άνω μέρος των κατακόρυφων δομικών στοιχείων αλλά και τμήματα της τοιχοποιίας επενδύονται με μια σειρά από καμπυλωτά κατακόρυφα στοιχεία με διαφορετικό βάθος, δημιουργώντας τρισδιάστατες επιφάνειες. Ο χαρακτήρας της επένδυσης αυτής είναι διττός, καθώς πέρα από το αισθητικό κομμάτι, λειτουργεί ως διάχυτης ήχου συμβάλλοντας στην ηχοαπορρόφηση που επιτυγχάνεται στο χώρο. Πάνω από την κεντρική μπάρα και στο πίσω μέρος της τοποθετούνται κρεμαστές μεταλλικές κατασκευές μαύρου χρώματος, που προσφέρουν φωτιζόμενες θέσεις προβολής των διαθέσιμων ποτών.
Η σύνθεση ολοκληρώνεται με την παρουσία της "βλάστησης". Τα φυτά μοιάζουν να φυτρώνουν μέσα στις κατασκευές των νησίδων, τις εσοχές που δημιουργούνται από τον κρυφό φωτισμό της οροφής αλλά και τμήμα της τοιχοποιίας, δημιουργώντας έναν διάλογο μεταξύ της βλάστησης και της αρχιτεκτονικής.