Η αρχιτεκτονική ομάδα Phos Architects σε συνεργασία με την αρχιτέκτονα Λίνα Καζολέα, κλήθηκε να επανασχεδιάσει το εσωτερικό των δωματίων του ξενοδοχείου Delight Boutique Hotel στη Μύκονο.  

Το De.light Boutique Hotel βρίσκεται στον Άγιο Ιωάννη της Μυκόνου και εκτείνεται σε δύο επίπεδα. Η ομάδα μας κλήθηκε να αναδιαμορφώσει δύο διακριτές τυπολογίες δωματίων, μια μακρόστενη με την μικρή διάσταση προς τη θέα, και μια τετράγωνη. Οι σουίτες απολαμβάνουν απεριόριστη θεά του ιερού τόπου της Δήλου και η γεωγραφική σχέση με αυτό το μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, το  γεμάτο ιστορία, μυθολογία και μνήμες ενημέρωσε τις σχεδιαστικές αρχιτεκτονικές προθέσεις.
Επιθυμία του πελάτη ήταν η δημιουργία ενός χώρου ιδιαίτερης ταυτότητας που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον σύγχρονο ταξιδευτή, έναν χώρο υψηλών προδιαγραφών που θα εμπνέει δωρική πολυτέλεια. Χωρίς ωστόσο να προδίδει τις ιδέες της απλότητας και της φιλοξενίας με τις οποίες είναι συνυφασμένη η ταξιδιωτική εμπειρία στις Κυκλάδες.
Στις πρώτες αναζητήσεις τέθηκε η ανάγκη για μια επανερμηνεία της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής γλώσσας σε μια σύγχρονη φιλοσοφία σχεδιασμού. Μια λύση που θα ασπάζεται την αιώνια ακινησία των μνημείων της Δήλου και τον αδιάκοπο κυματισμό της θάλασσας που τα περιβάλει ώστε να δημιουργήσει έναν χώρο χαλάρωσης και ηρεμίας. Αυτό θα μπορούσε να καταστεί εφικτό αναλύοντας το πλούσιο παρελθόν και συνδυάζοντας το με το ψηφιακό παρόν με σκοπό τον συγκερασμό τους προς μια δική μας εκδοχή του μέλλοντος.
Αρχικά μελετήθηκε η σχέση των αυλακωτών λεπτομερειών της δωρικής στήλης με τον άβακα. Σε αντίθεση με την κλασική δωρική στήλη όπου οι αυλακωτές λεπτομέρειες σχηματίζουν έναν κύκλο που κλείνει στον εαυτό τους, αποφασίσθηκε να ξεδιπλωθεί αυτό το στοιχείο σε όλο το μήκος του δωμάτιου. Έτσι, σχηματίζονται κύματα που αφήνουν το μάτι να ταξιδεύει προς την απέραντη θέα προς το νησί της Δήλου και τείνουν να ενωθούν με τον ορίζοντα. Αυτή η στρατηγική σχεδιασμού εφαρμόζεται σε διαφορετικές κλίμακες σε όλο το δωμάτιο, άλλοτε αγκαλιάζοντας χρήσεις και διαιρώντας το δωμάτιο στους χώρους ύπνου, καθιστικού, μελέτης και ατομικής υγιεινής. Και άλλοτε σε μικρότερη κλίμακα ως διακοσμητικά στοιχεία και έπιπλα.
Όλες οι ειδικές κατασκευές και τα custom κινητά έπιπλα κατασκευάστηκαν κατά παραγγελία από εξειδικευμένους ξυλουργούς και τεχνίτες. Η μοναδικότητα των κινητών επίπλων ήταν ζητούμενο καθώς υπήρχε η επιθυμία ο επισκέπτης να έχει μια απόλυτα μοναδική εμπειρία κατά την διαμονή του. Οι κυματιστές λακαριστές επιφάνειες είναι ενιαίες και εύκολες στην συντήρηση. Τόσο το φυσικό φώς όσο και το τεχνητό εντείνουν τις αυλακώσεις και τους κυματισμούς των κατασκευών και δίνουν μια ακόμη γλυπτική διάσταση στο εσωτερικό των δωματίων. Αναδύθηκε έτσι μια αρχιτεκτονική γλώσσα που μιλά για τον τόπο και μαρτυρά την προέλευση της.
Κάθε στοιχείο είναι προσεκτικά επιμελημένο για να είναι λειτουργικό για τον επισκέπτη. Αυτό ήταν μεγάλη σχεδιαστική πρόκληση καθώς η αρμονία των καμπύλων και κατασκευών του χώρου ήταν αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση. Όλες οι παροχές (καθρέπτες, luggage bench, espresso machine, safe κλπ) είναι ενσωματωμένες στις κατασκευές και όπου είναι εφικτό αόρατες όταν δεν χρησιμοποιούνται.
Το μπάνιο είναι τοποθετημένο στο πίσω μέρος του δωματίου ενώ ο νιπτήρας είναι στραμμένος προς το μπαλκόνι και την απέραντη θέα στην θάλασσα. Κατασκευασμένος από Corian, λάκα και μέταλλο, ο πάγκος του νιπτήρα είναι ένα ακόμη παράδειγμα της σχεδιαστικής συνέπειας που παρατηρείται σε όλο το δωμάτιο.
Η συνειδητή επιλογή της καθαρότητας των μορφών και την ανεπιτήδευτης απλότητας των υλικών και χρωμάτων, δίνει χώρο στην διείσδυση του φωτός, της οσμής της θάλασσας και των ήχων του ελληνικού καλοκαιριού. Μέσα από την απλότητα των μορφών αναδύεται μια αρχιτεκτονική μετα-Ελληνικότητα, μια σχεδιαστική φιλοσοφία που αναπτύχθηκε κατά την διάρκεια της έρευνας για την ταυτότητα αυτού του έργου και βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο, το τοπίο και τον τρόπο που συνυπάρχουν. 

Στη νέα έδρα της τράπεζας Pisa & Fornacette στην τοποθεσία Fornacette, της Τοσκάνης,  οι εσωτερικές αυλές οροθετούνται από έναν "πράσινο" τοίχο. Πρόκειται για μία ελαφριά μεταλλική κατασκευή που συνδέεται με την πλάκα του κάθε ορόφου. Το ύψος του κάθε τοίχου ταυτίζεται με το συνολικό ύψος των τριών ορόφων του κτιρίου και το πάχος τους ανέρχεται σε περίπου 50 cm, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται θερμοακουστική μόνωση. Η εξωτερική πλήρωση του τοίχου γίνεται με κόντρα πλακέ θαλάσσης. Τα ενδότερα στρώματα προστασίας περιλαμβάνουν μεμβράνη ανεμοπροστασίας, υγρομόνωση και ένα πλαίσιο από ίνες καρύδας, το οποίο επιτρέπει τη φύτευση σπόρων από διάφορα είδη δενδροειδών φυτών. Το πλαίσιο από ίνες καρύδας ενσωματώνει τα συστήματα άρδευσης και καλλιέργειας, έτσι ώστε να παρέχονται άμεσα στα φυτά νερό και προστασία από τα παράσιτα. Ο φυσικός φωτισμός προάγει τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης σε ό,τι αφορά το μεγαλύτερο σε ύψος επίπεδο του τοίχου, ενώ ένα ειδικό σύστημα τεχνητού φωτισμού με λαμπτήρες ανάπτυξης φυτών χρησιμοποιείται για το χαμηλότερο επίπεδου του τοίχου, τις μέρες που το ηλιακό φως δεν επαρκεί.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ: MASSIMO MARIANI, ELDA BELLONE, JURJI FILIERI

Κεντρική ιδέα της αστικής μονοκατοικία στην Κατερίνη αποτέλεσε η κατασκευή ενός κτιρίου με βιομηχανικές αναφορές, εναρμονισμένες με τη λειτουργία της κατοικίας και τα περιβαλλοντικά δεδομένα της περιοχής. Βασικό στοιχείο της σύνθεσης αποτέλεσε ο κλειστός μεταλλικός πρόβολος του β' ορόφου που στεγάζει το μεγάλο υπαίθριο χώρο του α' ορόφου, μετατρέποντάς τον σε ημιυπαίθριο χώρο. Η κατασκευή του προβόλου μήκους 4 μέτρων αποτέλεσε μια πρόκληση κατά τη σύνταξη της στατικής μελέτης. Αποφασίστηκε η δημιουργία μιας σύμμεικτης κατασκευής με φέροντα οργανισμό από οπλισμένο σκυρόδεμα και το μεταλλικό πρόβολο να πακτώνεται στις δοκούς και στην πλάκα τύπου Τσέλνερ του β' ορόφου. Αυτή η κατασκευαστική ιδιαιτερότητα αποτυπώνεται στο τελικό μορφολογικό αποτέλεσμα με τα δομικά υλικά να είναι εμφανή τόσο στις εξωτερικές όψεις, όσο και στις εσωτερικές επιφάνειες του κτιρίου. Η χρήση μεταλλικών πετασμάτων, ως στοιχεία πλήρωσης του μεταλλικού σκελετού του προβόλου, προσδίδει μια ιεραρχική αίσθηση ελαφρότητας στην κατασκευή του ανώτερου επίπεδου της κατοικίας.

APXITEKTONIKH MEΛETH: ΕΥΡΙΔΙΚΗ ΜΑΝΙΑΤΗ, αρχ. μηχ. Α.Π.Θ.

Για την εξασφάλιση συνθηκών υγιεινής στο εσωτερικό κάθε κτιρίου απαιτείται η ανανέωση του αέρα, δηλαδή η αντικατάσταση μέρους του εσωτερικού αέρα από νωπό αέρα περιβάλλοντος. Οι απαιτήσεις νωπού αέρα καθορίζονται ανάλογα με τη χρήση του κτιρίου, τον πληθυσμό των χρηστών και την παραγωγή ρύπων λόγω χρήσης του κτιρίου, που σε γενική προσέγγιση είναι αντίστοιχη της χρήσης του κτιρίου. Στις κατοικίες η ανανέωση του αέρα γίνεται κυρίως μέσω των ανοιγμάτων του κελύφους της κατοικίας και των χρηστών, που κατά βούληση ανοίγουν τα κουφώματα για τον φυσικό αερισμό της κατοικίας. Η ανάγκη για μέγιστη εξοικονόμηση ενέργειας οδηγεί πλέον στην τοποθέτηση συστημάτων μηχανικού εξαερισμού με ανάκτηση θερμότητας και στα κτίρια κατοικιών.

Το "Selva Restaurant" στο Άμστερνταμ, σχεδιασμένο από το αρχιτεκτονικό γραφείο El Equipo Creativo, ξεχωρίζει για την έντονη θεματική του, εμπνευσμένη από τη ζούγκλα. Ο χώρος είναι διαμορφωμένος με τρόπο που μεταφέρει τον επισκέπτη σε έναν φανταστικό, τροπικό κόσμο, με φυσικά υλικά, οργανικές φόρμες και πλούσια χρωματική παλέτα.
Κατά την είσοδο κάτω από μια ζωντανή, γεμάτη φυτά οροφή, οι επισκέπτες αντικρίζουν ένα κρεμαστό, ανακλαστικό στοιχείο που μοιάζει με τροπικό ποτάμι, που περιβάλλεται από λαμπτήρες από λαμπερό γυαλί και πλούσια βλάστηση.

Αρχιτεκτονική μελέτη: EL EQUIPO CREATIVO
Φωτογραφίες: HG ESCH
Πηγή: V2com

Η αρχιτεκτονική ιδέα για τη σύνθεση ενός συμπλέγματος κτιρίων, με αφετηρία την αρχετυπική δομή των αγροικιών, με κύρια και βοηθητικά κτίρια γύρω από μία περίκλειστη αυλή, ψηλούς μαντρότοιχους, σε συνδυασμό με μορφολογικά στοιχεία της Κέρκυρας προκύπτει από την πρόθεση σχεδιασμού ενός οικήματος που ανήκει στον τόπο.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Urban Soul Project
Φωτογραφίες: Kimberley Powell

Η κατοικία βρίσκεται σε ένα τυπικό προαστιακό οικόπεδο στην οικιστική περιοχή του Αναβαργός στην Πάφο. Αποτελείται από 3 υπνοδωμάτια στον όροφο και σαλόνι, τραπεζαρία κουζίνα, δωμάτιο παιχνιδιών και βοηθητικούς χώρους στο ισόγειο.
Η κοινοτυπία της προαστιακής περιοχής και η έλλειψη ιδιαιτεροτήτων του τεμαχίου, που συνήθως αποτελούν εναρκτήριο έναυσμα στα στάδια της μελέτης (όπως θέα, φυσικό τοπίο, προσανατολισμός κ.α.), οδήγησε την αρχιτεκτονική αναζήτηση σε 2 παραμέτρους, που εστιάζουν στο δομημένο περιβάλλον της άμεσης γειτονιάς. Η πρώτη αφορά στην επεξεργασία του κελύφους για την προστασία της ιδιωτικής ζωής από τις πολυκατοικίες που γειτνιάζουν με το οικόπεδο και η δεύτερη εστιάζει στην αναζήτηση και τον προσδιορισμό της αρχιτεκτονικής ταυτότητας του έργου στο προαστιακό τοπίο.
Η κύρια κτιριακή μάζα συγκεντρώθηκε κατά μήκος του δρόμου, στην ελάχιστη επιτρεπόμενη απόσταση από το οδικό σύνορο, αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος του οικοπέδου ελεύθερο στο πίσω μέρος για τη διαμόρφωση του κήπου. Ο συμπαγής κτιριακός όγκος και η ψηλή περίφραξη παραπέμπουν σε ένα εσωστρεφές κτίριο και λειτουργούν σαν οπτικός φραγμός, τόσο από το επίπεδο του δρόμου, όσο και από τις τετραώροφες πολυκατοικίες, που βρίσκονται απέναντι. Η περίφραξη κρατήθηκε σε απόσταση από το σύνορο του τεμαχίου και εντάχθηκε συνθετικά στην πρόσοψη της οικίας, αφήνοντας εξωτερικά μια ανοικτή ζώνη πρασίνου, που εμπλουτίζει τη γειτονιά και εντείνει στην αναγνωσιμότητα της αρχιτεκτονικής πρόθεσης. Η δίρριχτη στέγη τέμνει την ορθογώνια κάτοψη του ορόφου διαγώνια, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται 4 επικλινείς όψεις σε αντίθετη κατεύθυνση, που διαφοροποιούν την οπτική αντίληψη του κτιριακού όγκου, αναλόγως της πορείας που προσεγγίζεται η κατοικία.
Από την είσοδο στην περίφραξη της οικίας, οι εσωτερικοί και εξωτερικοί χώροι διαδέχονται ο ένας τον άλλο μέσα από τη διαμπερότητα του ισογείου, προσκαλώντας τον χρήστη σε ένα ταξίδι εξερεύνησης μέσα στο περίκλειστο κέλυφος. Η ελεύθερη διάταξη του ισογείου δημιουργεί συνθήκες ομοιογένειας και ενοποίησης των επιμέρους λειτουργειών. Η σκάλα και το τζάκι, που αποτελούν 2 κυρίαρχα στοιχεία στο ισόγειο, επιδέχτηκαν μια γλυπτική επεξεργασία και τοποθετήθηκαν ελεύθερα στον χώρο, συντείνοντας στην ομοιογενή ανάγνωσή του. Το μεγάλο υαλοστάσιο, που εκτείνεται σε όλο το μήκος της πίσω όψης, επιτρέπει στην άμεση και απρόσκοπτη σύνδεση των εσωτερικών χώρων με τον κήπο και διευρύνει τα όρια του εσωτερικού ισόγειου χώρου. Στον όροφο τα δωμάτια σχεδιάστηκαν σε μια γραμμική διάταξη με θέα προς τον κήπο. Η κυκλοφορία επιτυγχάνεται γύρω από ένα αίθριο που βρίσκεται πάνω από την εσωτερική αυλή του ισογείου επιτρέποντας σε όλους τους χώρους στον όροφο να έχουν φυσικό φωτισμό και αερισμό.

Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός του ιατρείου βασίστηκε στην εγγραφή όγκων και μορφών που θα μπορούν να αναγιγνώσκονται ως ανεξάρτητες εγγραφές αντικειμένων στο φόντο του κελύφους. Οι αρχιτέκτονες δηλαδή απέφυγαν να επαναλάβουν στοιχεία της εποχής σχεδιασμού του κτιρίου, αλλά χρησιμοποίησαν το κέλυφος ως ένα φόντο ετερόκλητης προβολής σύγχρονων μορφών που σχεδιάστηκαν και τοποθετήθηκαν στο χώρο ώστε να μη φλυαρούν απέναντι στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Δημιούργησαν έτσι μια χρονική συνέχεια προσλαμβάνοντας τις ανάγκες ενός σύγχρονου επαγγελματικού χώρου και σχεδιαστικές αξίες που θα ισομοιράζουν και θα αυτονομούν τις δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Εργαλεία του σχεδιασμού υπήρξαν το φως και οι διαθλάσεις του, οι υφές που προσλήφθηκαν και από τα εγγενή υλικά του προϋπάρχοντος χώρου, οι στατικές υπερβάσεις, οι γεωμετρικές επαναλήψεις κ.ά.
Στο χώρο υποδοχής η επίλυση βασίστηκε σε ένα βασικό άξονα: την αλληλοεπίδραση του φωτός και των μορφών. Η συγκέντρωση της προσοχής στους 3 ιεραρχικά βασικούς όγκους που κυρίαρχα θα εδράζονται στο χώρο αποφεύγοντας να συνομιλούν με το κέλυφος με μια μοναδική πρόσληψη την υφή και το λευκό των τοίχων.

Aρχιτεκτονική μελέτη: UBUplan architects
Φωτογραφίες: Nikos Vavdinoudis - Christos Dimitriou / studiovd.gr

Επειδή βρισκόμαστε στην Ανδαλουσία, στο νότο της Ισπανίας, η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένας μεγάλος κήπος με εκτεταμένους καλυμμένους εξωτερικούς χώρους, προσφέροντας σκιά όταν χρειάζεται, όπου θα μπορούσες να ζεις έξω μέρα και νύχτα, όλο το χρόνο. Όλα περιστρέφονται γύρω από την ιδέα να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα με φίλους και οικογένεια, χαλαρώνοντας με κάποια τάπας και εξαιρετικά ισπανικά κρασιά.
Δεν υπάρχουν παράθυρα ή ανοιγόμενα ανοίγματα προς τον εξωτερικό / δημόσιο χώρο, το σπίτι εμφανίζεται σαν μια λευκή και κυβική γλυπτική, παρόμοια με τα μαυριτανικά πατάρια στην Ανδαλουσία. Μόνο τα φυτά δείχνουν τη ζωή του εσωτερικού προς τα έξω. Όλα καλύπτονται με λευκό σοβά, δημιουργώντας αυτό το ατελείωτο παιχνιδιάρικο τοπίο, καλυμμένο μόνο από τον βαθύ μπλε ουρανό της Ανδαλουσίας, που είναι εδώ για να φιλοξενεί ανθρώπους.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Gus Wüstemann Architects
Φωτογραφίες: Bruno Helbling

Στην ανατολική πλευρά της Νάξου, σε ένα παρθένο τόπο που ακόμη αντιστέκεται στον υπερτουρισμό, κατασκευάστηκε μια μικρή, ισόγεια κατοικία διακοπών σε έναν εγκαταλελειμμένο ελαιώνα.
Η σύνθεση αποτελείται από μια απλή ορθογωνική μορφή που προσπαθεί να χωρέσει σε μια γραμμική διάταξη ένα λιτό κτιριολογικό πρόγραμμα που να καλύπτει τις καθημερινές ανάγκες διακοπών της εργοδότριας και της οικογένειάς της. Μόνη διακοπή στη γραμμική μορφή, η κόγχη του εξωτερικού ντουζ, που δημιουργεί ένα όριο ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, προστατεύοντας τα υπνοδωμάτια από τις πιο εξωστρεφείς δραστηριότητες του καθημερινού.
Κεντρικό στοιχείο της κατοικίας, η σχέση του μέσα με το έξω, η οποία παραμένει ρευστή παρά τη κλίση του εδάφους, πράγμα που επιτυγχάνεται με την ένταξη μιας διευρυμένης πλατφόρμας που προτάσσεται του τοπίου και δημιουργεί ένα χώρο σαφώς προσδιορισμένο από σκληρά όρια όπου οι ένοικοι απολαμβάνουν τον μεσογειακό ήλιο υπό τη διακριτική προστασία μιας ξύλινης πέργκολας.
Το κτίριο και τα συστήματα που το πλαισιώνουν σχεδιάστηκαν με το τοπικό μικρο-κλίμα ψηλά στις προτεραιότητες, τυπικό γνώρισμα της ανώνυμης αρχιτεκτονικής στην περιοχή, προσαρμοσμένη στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Ένα πλήρως μονωμένο κέλυφος, μαζί με μια στρατηγική διάταξη των ανοιγμάτων και ένα αυτόνομο σύστημα συλλογής των όμβριων καθιστούν τη διημέρευση άνετη και με μικρό ενεργειακό αποτύπωμα.
Η παλέτα των υλικών είναι περιεκτική και οι υφές στο εξωτερικό λιγοστές, κινούμενες στις διαβαθμίσεις του λευκού, ενώ στο εσωτερικό – παρότι αφαιρετική – λίγο πιο κοντά στο φυσικό στοιχείο που περιβάλλει το κτίριο.