Η ιδιωτική κατοικία στη τοποθεσία του Λουτρακίου μελετήθηκε και κατασκευάστηκε προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες μιας σύγχρονης οικογένειας.
Η προνομιακή θέση του οικοπέδου, με την εντυπωσιακή θέα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο προσανατολισμό και στη συνολική διαμόρφωση της κατοικίας, δημιουργώντας μία μίνιμαλ και με καθαρούς όγκους κτιριακή μορφή. Διακριτικές αρχιτεκτονικές ξύλινες λεπτομέρειες στο κέλυφος, υπόλευκοι τόνοι σε όλη τη κατασκευή και μία ελαφρώς αφαιρετική προσέγγιση στο σύνολο των επεμβάσεων δημιούργησαν ένα σύγχρονο και πολυτελές αποτέλεσμα.
Το άπλετο φυσικό φως στο εσωτερικό της κατοικίας επιτεύχθηκε μέσω των μεγάλων ανοιγμάτων στις όψεις του κτιρίου, ώστε να γίνει ταυτόχρονα και η μέγιστη αξιοποίηση της προνομιακής ανεμπόδιστης θέας. Επιπλέον, κύριο μέλημα της μελέτης υπήρξε η διαμόρφωση εσωτερικών χώρων, ευρύχωρων και εργονομικών, με όσο το δυνατόν λιγότερα χωρίσματα.
Το εξωτερικό και εσωτερικό του κτιρίου μελετήθηκαν ουσιαστικά με διάθεση ενοποίησης καθότι ο σκοπός ήταν να συνδέονται αρμονικά και λειτουργικά, βγάζοντας σαν τελικό αποτέλεσμα μία υψηλής αισθητικής ατμόσφαιρα πάντοτε με ιδιαίτερο και πρωτοποριακό τρόπο.
Για το λόγο αυτό τα υλικά τόσο στο κέλυφος και τον περιβάλλοντα χώρο, όσο και στο εσωτερικό επιλέχθηκαν προσεκτικά ώστε να συνδιαλέγονται και να αναδεικνύουν τις ειδικές κατασκευές που πραγματοποιήθηκαν. Το ζεστό χρώμα του φυσικού ξύλου στα δάπεδα των δύο επιπέδων συνδυάζεται με ανοιχτόχρωμα άλλα υλικά όπως κεραμικά και μεταλλικά στοιχεία, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις το γυαλί και το εφέ μαρμάρου εμφανίζονται για να προσδώσουν αντίθεση και λεπτομέρειες πολυτέλειας.
Στον ισόγειο χώρο της κατοικίας στον οποίο παρέχεται και η κεντρική πρόσβαση διαμορφώνονται οι χώροι κύριας χρήσης σε οpenplan φιλοσοφία: σαλόνι, τραπεζαρία και κουζίνα, ενώ επίσης υπάρχει λουτρό επισκεπτών και γκαρνταρόμπα.
Στον χώρο του ορόφου τοποθετούνται το master υπνοδωμάτιο με ensuite λουτρό και walkinwardrobe, ενώ στην αντιδιαμετρική πλευρά της κάτοψης διαρθρώνονται τα δύο επιπλέον υπνοδωμάτια με κοινό λουτρό.
Σημαντικός είναι ο ρόλος και του υπογείου, ο οποίος διαθέτει ξενώνα, υπνοδωμάτιο, λουτρό, χώρο γυμναστηρίου και σπα. Ο συγκεκριμένος χώρος έχει όλες τις προδιαγραφές για να προσφέρει στους ιδιοκτήτες στιγμές ευεξίας και χαλάρωσης, διαθέτοντας σάουνα και τζακούζι.
Η κεντρική σκάλα που βρίσκεται στο κέντρο της κατοικίας και διατρέχει όλα τα επίπεδα συνδυάζει τη διαχρονική αισθητική αξία του ξύλου και την σύγχρονη απόδοση του μετάλλου, μέσω κατακόρυφων ντιζών που λειτουργούν ως κιγλίδωμα.
Έτσι, με κατευθυντήριο αισθητικό άξονα το λευκό και έμφαση στις κατασκευαστικές λεπτομέρειες, τα υψηλής κατηγορίας υλικά και υφές σε όλες τις κλίμακες της κατοικίας, επιτεύχθηκε το σύγχρονο και μοναδικό αυτό αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της ευρύτερης περιοχής.

Το Boutique Hotel “The Alex” ανακατασκευάστηκε στη θέση ενός ξενοδοχείου της δεκαετίας του '80 στον λόφο της Καστέλλας, με στόχο να αποτελέσει το νέο τοπόσημο του Πειραιά, λόγω της μοναδικής πανοραμικής θέας που προσφέρει από την Πάρνηθα μέχρι τον Σαρωνικό κόλπο και την Αθηναϊκή Ριβιέρα.
Η γενικότερη φιλοσοφία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού βασίστηκε στη δημιουργία ενός comfort city hotel, που λόγω της περίοπτης τοποθεσίας του, έπρεπε να στρέφεται προς τη θάλασσα και να καδράρει τη θέα, ενώ παράλληλα να αποτελεί κομμάτι του αστικού ιστού. Η φιλοσοφία αυτή εκφράστηκε με τις παρεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν τόσο στο κέλυφος του κτιρίου, όσο και στον εσωτερικό σχεδιασμό των κοινόχρηστων χώρων και των δωματίων.
Το αρχιτεκτονικό concept του καδραρίσματος μεταφράστηκε σε επίπεδο όψης σε έναν τρισδιάστατο κάνναβο ο οποίος ορίζεται από τη μονάδα - το δωμάτιο. Με κατευθυντήριο άξονα τη θέα, το πλαίσιο του κάθε δωματίου «ανοίγεται» προς τη θάλασσα δημιουργώντας μία χοάνη, η οποία λειτουργεί και ως διαχωριστικό που εξασφαλίζει την ιδιωτικότητα και παράλληλα δίνει ρυθμό και κλίμακα στην όψη. Οι κεκλιμένες οροφές και οι τοίχοι των πλαισίων προσδίδουν μία πλαστικότητα στην όψη ενώ παράλληλα δημιουργούν μία εσοχή· έναν ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στο δωμάτιο και στη θάλασσα.
Η λογική του πλαισίου επαναλαμβάνεται και στο σχεδιασμό των δωματίων. Μεταλλικά πλαίσια διαμορφώνουν τα όρια των ανοιχτών ερμαρίων και του κρεβατιού, δημιουργώντας επιμέρους οπτικές φυγές, ενώ το ξύλινο πάτωμα και το δρύινο γραφείο – μπαγκαζιέρα αντισταθμίζουν την σκληρότητα του μετάλλου. Η έννοια του πλαισίου εφαρμόζεται και στα εξαρτήματα του λουτρού, στο όποιο κυριαρχούν καθαρές γραμμές σε αποχρώσεις του γκρι.
Οι διάδρομοι του ξενοδοχείου έρχονται σε αντίθεση με την ζεστή ατμόσφαιρα του εσωτερικού του δωματίου καθώς μέσα από μονοχρωματικές επιλογές και γραμμικές κατευθύνσεις στον φωτισμό δημιουργείται ένας μίνιμαλ χώρος, όπου η κίνηση και οι προσβάσεις τονίζονται με μία μαύρη γραμμή που μετατρέπεται στο πλαίσιο της εισόδου του δωματίου.
Σε όλο το κτίριο κυριαρχούν υλικά, όπως ξύλο (δρυς) και μέταλλο, ενώ όλες οι αποχρώσεις των υλικών αναφέρονται σε γήινους τόνους, που προσδίδουν διαχρονικότητα και αίσθηση ηρεμίας.
Οι κοινόχρηστοι χώροι της υποδοχής, μαζί με το all day café στο ισόγειο και το εστιατόριο στο roof top, έχουν ένα κοινό σχεδιαστικό concept, βασιζόμενο σε επενδύσεις τοίχων με κατακόρυφα ξύλινα πηχάκια, με ξύλινες ένθετες κατασκευές καθιστικών και σκουρόχρωμο ενιαίο δάπεδο από πλακίδια μεγάλων διαστάσεων. Μέσω των «The Botanist» και «Nest» το ξενοδοχείο υποδέχεται τον επισκέπτη σε χώρους φιλόξενους που διατηρούν τον χαρακτήρα της αστικής πολυτέλειας του ξενοδοχείου εξασφαλίζοντας την οπτική συνέχεια με την πόλη.

Χτισμένη στα βορειανατολικά προάστια της Αθήνας, η κατοικία έχει σχεδιαστεί σε κατακόρυφο άξονα λόγω της μικρής επιτρεπόμενης κάλυψης του οικοπέδου. Με αυτό τον τρόπο ο κάθε όροφος αποκτά τη δική του ταυτότητα και χρήση: το ισόγειο και ο πρώτος όροφος της κατοικίας εμπεριέχουν το σαλόνι, την τραπεζαρία και την κουζίνα και έχουν άμεση επαφή με τον εξωτερικό χώρο εξαιτίας της κλίσης του εδάφους του οικοπέδου. Τα παιδικά υπνοδωμάτια βρίσκονται στο δεύτερο όροφο μαζί με ένα μικρό playroom και το μάστερ υπνοδωμάτιο συναντάται στο δώμα όπου συνδέεται με την ταράτσα της κατοικίας. Σ’ αυτό τον τετραώροφο όγκο της κατοικίας που δημιουργείται, ο βορινός τοίχος του κτιρίου ανοίγεται και ευθυγραμμίζεται με το όριο του τριγωνικού οικοπέδου προκειμένου να μεγαλώσει η κύρια όψη της κατοικίας ώστε να εισχωρήσει άπλετο νοτιοδυτικό φώς και ταυτοχρόνως να ενσωματωθεί η κεντρική είσοδος της κατοικίας. Εσωτερικά σε αυτό το νοητό τρίγωνο που δημιουργείται χωρικά τοποθετείται η σκάλα της κατοικίας, το αναβατόριο και ένα εσωτερικό αίθριο που συνενώνει όλους τους επιμέρους ορόφους. Το εγχείρημα του «ανοίγματος» του κτιρίου υπογραμμίζεται με τη χρήση έντονου πορτοκαλί χρώματος στο εσωτερικό του τοίχου διαχέοντας μια «φλεγόμενη» αίσθηση στο χώρο. Το πορτοκαλί χρώμα μέσω του φωτός που εισέρχεται από τα ανοίγματα της όψης και τους φεγγίτες της οροφής αντανακλάται στους όμορους τοίχους δημιουργώντας ένα θερμό φίλτρο χρώματος το οποίο ταξιδεύει μέσα σε όλο το σπίτι. Αυτός ο τριγωνικός έγχρωμος ενδιάμεσος χώρος που διαμορφώνεται, συνδέει τους χώρους κυκλοφορίας με όλους τους ιδιωτικούς και κοινόχρηστους χώρους της κατοικίας και γίνεται το πιο σημαντικό μέρος του σπιτιού.
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή! Στόχος της αρχιτεκτονικής μιας κατοικίας είναι να αφουγκράζεται τις ανάγκες και επιθυμίες του ιδιοκτήτη της, συνθέτοντας ένα μοναδικό για αυτόν σπίτι. Στην περίπτωση αυτή, ο ιδιοκτήτης είναι νέος και έτοιμος να ξεκινήσει τη δική του οικογένεια. Η αγαπημένη του ταινία είναι το Star Wars και το αγαπημένο του παιχνίδι ο κύβος του Ρούμπικ. Η αρχιτεκτονική σύνθεση του σπιτιού λοιπόν όφειλε να ενσωματώσει εξωτερικά και εσωτερικά όλα αυτά τα στοιχεία. Καθώς εισέρχεται ο ιδιοκτήτης στο σπίτι του, όπως εξηγήθηκε με βαρετούς αρχιτεκτονικούς όρους παραπάνω, ανοίγεται μπροστά του σαν σε ταινία επιστημονικής φαντασίας μια πανύψηλη πύλη πλημμυρισμένη στο φως και στο χρώμα που διασχίζει κατά μήκος και καθ ’ύψος όλο του το σπίτι. Στο εσωτερικό της κατοικίας καθώς περιηγείται στο χώρο, ο ίδιος βιώνει ένα παιχνίδι εναλλαγής χρωμάτων του αγαπημένου του παιχνιδιού αφού χρώματα του κύβου του Ρούμπικ μπαίνουν διάσπαρτα σε χώρους και έπιπλα του σπιτιού. Ο νοητός αυτός πόλεμος που εκτυλίσσεται μεταξύ των έξι έντονων χρωμάτων (πορτοκαλί, κόκκινο, κίτρινο, λευκό, πράσινο, μπλε) σε συνδυασμό με αρχιτεκτονικά στοιχεία που μοιάζουν να ανοίγονται και να ξεδιπλώνονται αυτόματα, δημιουργεί μια δραματική αρχιτεκτονική εμπειρία στον ιδιοκτήτη η οποία ικανοποιεί την παιδικότητα του και διεγείρει τις αισθήσεις του συνθέτοντας μια μυθιστορηματική κατοικία, το δικό του εικονικό γαλαξία που στο μέλλον θα φιλοξενήσει τους αγαπημένους του ήρωες.

Σε ένα τεμάχιο κοντά στις θαλασσινές σπηλιές – περιοχή προστατευόμενη περιβαλλοντικού κάλλους, κληθήκαμε να σχεδιάσουμε μια κατοικία – κατάλημμα για ένα νεαρό κάτοικο του οποίου η σχέση με την θάλασσα και την φύση είναι τρόπος ζωής.
Η Πέγεια, προάστειο της επαρχίας Πάφου, βρίσκεται στις παρυφές του Ακάμα και περιοχής natura του βορειοδυτικού άκρου της Κύπρου. Παρ΄ όλο που πρόκειται για περιοχή εντός σχεδίου η φύση εκεί δεν υστερεί σε σχέση με την σπάνια χλωρίδα και πανίδα του Ακάμα.
Το τεμάχιό μας αντικρύζει από ψηλά το ηλιοβασίλεμα των θαλασσινών σπηλιών και παρουσιάζει το ίδιο γαιομορφώματα του βραχώδους και θαμνώδους περιβάλλοντος του ακρωτηρίου του Ακάμα. Άγρια γηγενή αρωματικά συστήνουν μια μικροκλίμακα βιοποικιλότητας στο τοπίο.
Στο σχεδιασμό λαμβάνονται υπ’ όψη τα ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά του τοπίου σε συνδυασμό με έναν εναλλακτικό χρήστη με στόχο να δημιουργηθεί μια νέα αρχιτεκτονική αφήγηση.
Η ιδέα της διατήρησης και της ανάδειξης της βλάστησης και του ανάγλυφου του εδάφους κυριαρχεί έτσι ώστε
ο κύριος όγκος της κατοικίας να είναι πάνω από το έδαφος και να εδράζεται σε όσο το δυνατόν μικρότερη μάζα θεμελίου.
Η πρόταση δεν εξαντλεί τον μεγάλο συντελεστή δόμησης του τεμαχίου αλλά προτείνει την ελαχιστοποίηση των κλειστών χώρων για χάριν της υπαίθριας διαβίωσης εφ’ όσον το ήπιο κλίμα της παραλιακής περιοχής της Κύπρου το επιτρέπει.
Δημιουργείται έτσι ένα δίκτυο (circuit) κλειστών, ημιυπαίθριων και υπαίθριων χώρων διημέρευσης εντός του οποίου η αρχιτεκτονική αφηγείται έναν νέο τρόπο ζωής διαμέσου της φύσης, του τόπου και των εποχών μέσα σε μια εκτεθειμένη φύση.
Θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα έργο που να δένει με το τοπίο μελετήσαμε κατασκευαστικά το έργο με χρήση φυσικών υλικών. Η επένδυση με λυγαριές (είδος ανθεκτικών καλαμιών) δημιουργεί μια ελαφρότητα
στον τετράγωνο όγκο ανοικτών και κλειστών χώρων δημιουργώντας κενά και πλήρη για εσωτερικούς και ημιυπαίθριους χώρους. Έτσι στήνονται ενδιάμεσοι χώροι οι οποίοι μπορούν να μεταβάλουν τις χρήσεις, τις θεάσεις και τον ηλιασμό τους.
Η κατοικία συστήνει έναν τρόπο ζωής με δυνατότητες υπαίθριας διημέρευσης και ενισχύει έτσι την σχέση του κάτοικου με το Παφίτικο τοπίο. Η σύνθεση προτείνει μια νέα οικιακή καθημερινότητα ανάμεσα σε ενδιάμεσους χώρους όπως είναι η πιλοτή και ο ημιυπαίθριος χώρος δημιουργώντας έναν «ροϊκό» χώρο διάδρασης του μέσα με το έξω. Αυτή η ροικότητα συλλαμβάνεται από τον σχεδιασμό της δομής του κτηρίου και ενισχύεται με δευτερεύοντα στοιχεία της σκίασης και της δημιουργίας υπαίθριων αποβάθρων.
Η ελαχιστοποίηση του οικοδομικού αποτυπώματος διατηρεί την άγρια χλωρίδα και το μικροκλίμα του τόπου.
Φυσικά υλικά όπως ξύλο και μέταλλο ενσωματώνονται στο φορέα του κτηρίου και συνδιαλέγονται με επιφάνειες καλαμιών για να δημιουργήσουν μια διαβάθμιση σκληρών και μαλακών επιφανειών.
Τα κινητά σκίαστρα της λυγαριάς – υλικού που χρησιμοποιείται σε αυτοσχέδιες κατασκευές στη μεσόγειο από τα πανάρχαια χρόνια λειτουργούν ως φίλτρα ρύθμισης του ηλιακού φωτός το καλοκαίρι περιβάλλοντας ως επένδυση όλο τον όγκο του κτηρίου.
Η χρήση της λυγαριάς παραπέμπει και στην ανάμνηση της οικοδομικής μας παράδοσης αφού προτάσσει ένα αισθητικό αποτέλεσμα του αυτοσχέδιου – οικιακού περιβάλλοντος της Κύπρου.
Μέσα από όλα τα παραπάνω, αναδεικνύεται η ιδιαιτερότητα, η ταυτότητα αλλά και ο πλούτος του κυπριακού τοπίου ως αισθητική αλλά και ως κατοίκηση.
Η κατοικία έχει μελετηθεί ώστε να πληροί τις προδιαγραφές ενεργειακής απόδοσης αφού το κέλυφος, τα ανοίγματα και το σύστημα σκίασης έχουν τους κατάλληλους συντελεστές θερμοπερατότητας. Παράλληλα ενεργητικά συστήματα όπως χρήση φωτοβολταικών σε συνδυασμό με ηλεκτρική θέρμανση έχουν προβλεφθεί συνιστώντας την αειφορία και κυκλική οικονομία των κτηρίων που προβλέπεται από την Πολιτική της Ευρωπαϊκής ένωσης (τEU Green Deal). Οι φυσικοί πόροι που θα σπαταληθούν τόσο για την κατασκευή όσο και για την συντήρηση του έργου έχουν ελαχιστοποιηθεί αφού επιλέγονται τεχνολογίες κατασκευής που θα αποδώσουν σε βάθος χρόνου (φωτοβολταικά και ηλιακά πλαίσια) αλλά και υλικά φιλικά στο περιβάλλον που θα «γεράσουν» με τρόπο φυσικό. Η κατασκευή του έργου συνολικά ακολουθεί έναν ελάχιστο προϋπολογισμό των 100.000e που έχει καθοριστεί εξ αρχής.
Η αρχιτεκτονική πρόταση εξελίσσεται σε δύο επίπεδα (ισόγειο και πιλοτή) τα οποία συνομιλούν μεταξύ τους μέσα από ένα διώροφο κενό και τα οποία εγγράφονται σε έναν τετράγωνο όγκο. Οι πολλαπλές δυνατότητες θεάσεων από και προς το κτήριο και διαμέσου του κτηρίου είναι μια από τις βασικές παραμέτρους του σχεδιασμού έτσι ώστε το φυσικό στοιχείο να εντοπίζεται μέσα από όλους τους χώρους διαβίωσης – κλειστούς και ανοικτούς.
Το πρόγραμμα που ζητήθηκε από το χρήστη ήταν πέρα από τους βασικούς εσωτερικούς χώρους της κατοικίας (σαλόνι – κουζίνα – χώρος φαγητού – 2 υπνοδωμάτια και 2 wc) κυρίως υπαίθριοι, στεγασμένοι και ανοικτοί χώροι οι οποίοι θα χρησιμοποιούνταν ως εκτόνωση των λειτουργιών του εσωτερικού προς τα έξω τους καλοκαιρινούς μήνες. Η ιδέα της πιλοτή ήταν να παρέχει έναν κεντρικό χώρο δραστηριοτήτων (ανοικτό εργαστήρι κατασκευής σανίδων surfing, υπαίθριο φαγητό, ξεκούραση, ενασχόληση με τη φύση, ηρεμία κτλ.). Για την οπτική και λειτουργική σύνδεση αυτού τον χώρου με τον κλειστό χώρο της κατοικίας, τοποθετήθηκε ένα αίθριο στην καρδιά του κτηριακού σχήματος το οποίο θα έφερνε φως σε όλους τους χώρους (άνω και κάτω επίπεδο) και παράλληλα θα άνοιγε τον χώρο κατοίκησης προς τη φύτευση και τη φύση.
Η σχέση του κτηρίου με τον δημόσιο δρόμο συναντάται σε μια γέφυρα με χαμηλή κλίση η οποία οδηγεί σε ένα πρόστεγο χώρο εισόδου. Το φυτεμένο πρανές χαμηλώνει για να γίνει το δάπεδο της πιλοτής.
Προσβασιμότητα σε ΑΜΕΑ δίδεται μέσω της ράμπας εισόδου προς τον κλειστό χώρο της κατοικίας αλλά και μέσω της ράμπας του γκαράζ προς το κάτω επίπεδο.
Το έργο αυτό συστήσει ένα νέο τοπίο κατοίκησης και προσφέρει στον κάτοικο την επιστροφή στις ρίζες του τόπου –στην εντοπιότητα - στο κυπριακό τοπίο και τον πλούτο του .
Μέσα από μια σύγχρονη κουλτούρα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού τέτοια ελάχιστα σχήματα αρχιτεκτονικής μικρής κλίμακας ίσως ανοίγουν το δρόμο προς μια κατεύθυνση του σχεδιασμού με στόχο την επιστροφή στην παράδοση του τόπου και την αναδιατύπωση του σύγχρονου τρόπου ζωής. 

Το επίχρισμα δομικών στοιχείων αφαιρέθηκε και αποκαλύφθηκε το σκυρόδεμα. Το εμφανές σκυρόδεμα αυτών των στοιχείων με τη χαρακτηριστική τραχιά μορφή του, έρχεται σε αντίθεση με τις νέες, λείες κατασκευές λευκού χρώματος, δημιουργώντας ένα διάλογο ανάμεσα στο παλαιό και στο νέο.
Φωτογραφία: Πυγμαλίων Καρατζάς

Το μεγάλο ύψος του χώρου επέτρεψε τη δημιουργία μεταλλικού παταριού, του οποίου η δομή παρέμεινε εμφανής.
Φωτογραφία: Φώτης Σέρφας

Τα διάφανα διαχωριστικά διασφαλίζουν το διάχυτο φυσικό φωτισμό στο πατάρι του νέου χώρου γραφείων.
Φωτογραφία: Φώτης Σέρφας

Στο αρχιτεκτονικό γραφείο, ο δομικός μεταλλικός κάνναβος του κτιρίου διατηρήθηκε εμφανής.
Φωτογραφία: Kim Powell Photography

Κατά την αρχική επίσκεψη των αρχιτεκτόνων, η μόνη πρόσβαση στην τοποθεσία ήταν ακολουθώντας μια υπέροχη πεζοπορία μέσα από εντελώς απρόσιτους βραχώδεις λόφους. Η προσβασιμότητα παρέμεινε πρόκληση σε όλη την κατασκευή. Η κατοικία λειτουργεί αυτόνομα χωρίς υποστήριξη από τα δίκτυα ενέργειας (off-grid).
Ένας περιορισμός προϋπολογισμού και η ευαισθησία στη φύση επέβαλε διαφορετικές επιλογές υλικών, όπως μια επιλογή από παράθυρα από ανακυκλωμένο χάλυβα, δάπεδα και τοίχους από ακατέργαστο σκυρόδεμα, πέτρα, ακατέργαστα τούβλα και τοίχους με τσιμέντο. Τα υλικά εκφράζονται και χρησιμοποιούνται στις ανεπεξέργαστες μορφές τους.
Οι ιδιοκτήτες ως ορειβάτες ήθελαν οι γύρω τοίχοι να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως τοίχοι αναρρίχησης. Οι φυσικές πέτρες που συλλέχθηκαν επί τόπου ενσωματώθηκαν στην κατασκευή της κατοικίας.
Οι αρχές παθητικού θερμικού σχεδιασμού ενσωματώθηκαν για να διασφαλιστεί η θερμική άνεση σε όλες τις εποχές, συμπεριλαμβανομένου του προσανατολισμού, της θερμικής μάζας, της υπολογισμένης προεξοχής οροφής και του φυσικού διασταυρούμενου αερισμού.

Το ξενοδοχείο κατασκευάζεται σε παραλιακό οικόπεδο με νότιο όριο την δημοτική οδό, πρώην παλαιά εθνική οδό . Έχει συνολικό εμβαδό 12.400 m². Είναι 5 αστέρων και διαθέτει 172 δωμάτια δίκλινα, τρίκλινα και δέκα σουίτες. Διατυπώνονται στόχοι και αρχές πάνω στην αρχιτεκτονική σύνθεση και τη μορφολογική οργάνωση του ξενοδοχειακού συγκροτήματος.

Επιδιώκεται ένας χαλαρός εξωαστικός χαρακτήρας του συγκροτήματος. Οι αρχιτέκτονες διαπίστωσαν ότι έχει αστικά χαρακτηριστικά όπως η πυκνότητα των κτιρίων, η κάλυψη του οικοπέδου, οι οικοδομικές γραμμές και τα τριώροφα κτίρια.

Σημαντική είναι η χρήση πρασίνου και η άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον. Η συνεργασία με τον αείμνηστο Κώστα Μπουγιούρη με την μεταφύτευση πλατάνων που έπεσαν στην πλημμύρα. Με το μεγάλο τους ύψος 10,00-17,00 m βελτίωσαν τη σχέση κτίριο - περιβάλλον (ειδικά για τα ισόγεια).

Ακόμη χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω:
- Δημιουργία απλού φυσικού περιβάλλοντος με χρήση πρασίνου χωρίς τεχνητά όρια, γενικευμένη εφαρμογή των καμπύλων στην αρχιτεκτονική σύνθεση και πισίνες με επιφανειακή υπερχείλιση .
- Διατηρήθηκαν φυσικά χαρακτηριστικά της περιοχής αμμόκηπος, βραχόκηπος και μεσογειακός κήπος.
- Έγινε προσπάθεια αποφυγής του μαζικού "ιδρυματικού" χαρακτήρα και της τυποποίησης. Τονίστηκαν τα χαρακτηριστικά της πολυπλοκότητας των στοιχείων και της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.
Έγινε διάσπαση του όγκου του κτιριακού συγκροτήματος και των όψεων με ελαφρά και διαφανα υλικά. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τον δρόμο φαίνεται η γραμμή του ορίζοντα και η θάλασσα. Ενοποιήθηκαν οι υπαίθριοι ακάλυπτοι χώροι με χρήση ενιαίων κυματιστών καμπύλων γραμμών. Οι ελαφρές καμπύλες οριοθετούν και τις ζώνες χρήσης του ακάλυπτου χώρου. Ζώνες κυκλοφορίας πεζών, οχημάτων, πρασίνου, υδάτινων στοιχείων και διημέρευσης.