Η ανάπτυξη του πολυτελούς ξενοδοχείου Portes Lithos Luxury Resort, οργανώθηκε σε παραθαλάσσια έκταση της Κασσάνδρας Χαλκιδικής, σε έναν ιδιαίτερο προστατευμένο υδροβιότοπο με αμμοθίνες, με ένα σπάνιο είδος φυτού που ευδοκιμεί στην περιοχή, το lilium. Πρωταρχικός στόχος σχεδιασμού αποτέλεσε ο σεβασμός στο φυσικό τοπίο και η διατήρηση της μοναδικότητας του ύφους της περιοχής.
Το ξενοδοχείο αποτελείται από 130 δωμάτια και σουίτες με ιδιωτικές πισίνες και απρόσκοπτη θέα στην θάλασσα και στους ιδιωτικούς κήπους. Στους κοινοχρήστους χώρους συγκαταλέγονται ο χώρος υποδοχής, η αίθουσα εστίασης, οι χώροι ευεξίας και ψυχαγωγίας καθώς και η κοινόχρηστη πισίνα. Ο κεντρικός χώρος υποδοχής διαρθρώνεται σε δυο ενότητες, το lobby και το κεντρικό bar. Και οι δυο ενότητες είναι χώροι διπλού ύψους και για τον οπτικό διαχωρισμό τους επιλέγονται δυο διαφορετικά υλικά δαπεδόστρωσης αλλά και καμπύλες οροφές, δημιουργώντας υπό - περιοχές με καμπύλα όρια και ροϊκότητα στο χώρο υποδοχής. Από το lobby διανέμεται η κυκλοφορία προς τα δωμάτια φιλοξενίας μέσα από εσωτερικούς, αλλά και στεγασμένους υπαίθριους χώρους με πυκνή βλάστηση. Το bar υποδέχεται το κοινό σε ειδικά σχεδιασμένο χώρο με θέα προς την θάλασσα και άπλετο φυσικό φως. Το υλικό των δαπέδων αποτελεί μια ουδέτερη βάση για την ανάπτυξη των λειτουργιών με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτών, όπου η επίπλωση, οι επενδύσεις και τα φωτιστικά αποδίδουν τον χαρακτήρα του χώρου, εντείνοντας το βασικό χαρακτηριστικό του χώρου, δηλαδή το διπλό ύψος. Επιλέχθηκαν χρωματισμοί σε γήινες αποχρώσεις, γκρι, λευκό, λαδί, πράσινο ώστε να συνδυάζονται αρμονικά με την πέτρα λακκώματος του κελύφους και το κυρίαρχο στοιχείο φύτευσης του εξωτερικού χώρου, την ελιά και την μεσογειακή φύτευση. Παράλληλα επιλέχθηκε το ξύλο σαν βασικό υλικό επένδυσης των επιμέρους αρχιτεκτονικών στοιχείων.
Αριστερά του κεντρικού διάδρομου κίνησης προς την κοινόχρηστη πισίνα βρίσκεται η αίθουσα πρωινού. Οι καμπύλες χαράξεις πρωταγωνιστούν και σ αυτόν τον χώρο. Για την αίθουσα πρωινού το δάπεδο, που σχεδιάζεται να έχει έντονες αντιθέσεις, είναι το σημείο αναφοράς του σχεδιασμού, ενώ όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, όπως η επίπλωση, οι επενδύσεις και τα φωτιστικά εμφανίζονται πιο ηπία στο φόντο, ώστε όλα μαζί να αποτελέσουν ένα ήρεμο και ευχάριστο περιβάλλον για την λειτουργία της εστίασης. Η αίθουσα έχει άπλετο φυσικό φως και οπτικές φυγές προς τους κοινοχρήστους χώρους του ξενοδοχείου. Για τον χώρο εξυπηρέτησης με buffet επιλέχθηκε μια πιο σύγχρονη και ελεύθερη διάταξη τους για την καλύτερη εξυπηρέτηση των χρηστών. Βασικός στόχος για τον σχεδιασμό των δωμάτιων είναι η δημιουργία του κατάλληλου περιβάλλοντος ώστε να συνδυάζει ανέσεις υψηλών προδιαγραφών με την επαφή με την μοναδική φύση και το τοπικό περιβάλλον. Έτσι όλα τα δωμάτια σχεδιάζονται με τρόπο ώστε να παρέχεται ένα ήρεμο περιβάλλον και να φοντάρουν στην θέα της θάλασσας. Η παλέτα των υλικών είναι και εδώ σε γήινες αποχρώσεις με ήπιες αντιθέσεις μέσω της αδρότητας των επιλεγμένων υλικών και επενδύσεων. Οι λεπτομέρειες των μεταλλικών κατασκευών και η επιλογή των πλακιδίων προσφέρουν και την απαιτούμενη διακριτική πολυτέλεια.
Για τον σχεδιασμό των υπαίθριων διάδρομων και του landscape, προτάθηκαν μεσογειακά φυτά με πλούσιο όγκο, συνεχόμενα χυτά δάπεδα και ήπιος κρυφός φωτισμός ώστε να ενταθεί το επιθυμητό resort feeling που θέλαμε να αποδώσουμε στο έργο.

Το έργο αφορά το σχεδιασμό τεσσάρων αυτοτελών διώροφων κατοικιών στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα στην Νάξο. Το σχήμα του οικοπέδου και ο προσανατολισμός του καθορίζουν τις βασικές συνθετικές αποφάσεις για τη χωροθέτηση των κατοικιών. Οι κατοικίες αναπτύσσονται γραμμικά κατά μήκος του οικοπέδου στον άξονα Βορρά – Νότου με την παράθεση των όγκων στο φυσικό έδαφος να δημιουργεί ένα ενιαίο, λειτουργικά και αισθητικά, σύνολο. Η ογκοπλασία με κύβους προδίδει την μονάδα και γεωμετρία ενός κυκλαδίτικου οικισμού, εντάσσοντας πλήρως το σύνολο στο τοπίο.
Πιο συγκεκριμένα, η καθαρή κυβική γεωμετρία των όγκων, η άρθρωση των χώρων διημέρευσης και υπνοδωματίων, οι αναλογίες των ανοιγμάτων όπως και η υλικότητα μελετήθηκαν για να εναρμονίζονται με το άμεσο και ευρύτερο περιβάλλον και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του νησιού. Υπάρχουν δύο τυπολογίες κατοικιών που εναλλάσσονται διαδοχικά, δίνοντας ρυθμό στο σύνολο. Η μία τυπολογία έχει ένα χαμηλό κλίτος κι ένα ψηλό, ενώ η δεύτερη τυπολογία οργανώνεται σε μεγαλύτερη οριζόντια έκταση έχοντας δύο χαμηλά κλίτη που περιβάλλουν ένα ψηλό κλίτος. Η δεύτερη τυπολογία οργανώνεται σε πιο εκτενή περιβάλλοντα χώρο με κτιστό καθιστικό και γραμμική κολυμβητική δεξαμενή.
Η προτεινόμενη κατασκευή και η επιλογή των υλικών είναι σύμφωνη με τις παραδοσιακές αρχές δόμησης. Γίνεται χρήση της πέτρας ως δομικό υλικό που επιχρίεται με λευκό επίχρισμα. Ξύλινες επενδύσεις και κατασκευές αναδεικνύουν τη φυσικότητα των υλικών. Ένα ήπιο παιχνίδισμα συναντάται στις όψεις με την παρεμβολή ξύλινων ανοιγμάτων, των οποίων το ανοιγόμενο ξύλινο σκίαστρο δημιουργεί μια πλαστικότητα στις όψεις.
Οι θέσεις των ανοιγμάτων έχουν μελετηθεί για αποτελεσματικό φωτισμό και αερισμό όλων των χώρων που σε συνδυασμό με τις μικρές διαστάσεις των όγκων και τις ενεργειακές ιδιότητες της δομικής πέτρας αποτελούν ένα βιοκλιματικό σύστημα χαμηλών ενεργειακών απαιτήσεων. Στοιχεία διαμπερότητας και σημείων θέασης, εντείνονται μέσω της διαμετρικά αντίθετης παράθεσης των ανοιγμάτων, όπως και της χωροθέτησης των υπαίθριων καθιστικών χώρων σε ευθεία με την κολυμβητική δεξαμενή. Οι επιμέρους επιλύσεις των όγκων ενισχύουν την διάσπαση των όγκων και την ποικιλία της κορυφογραμμής των κτηρίων. Έτσι λοιπόν, έχουμε μια ογκοπλασία ενιαίας υπόλευκης απόχρωσης που αναδεικνύεται από τη φωτοσκίαση. Στις εσωτερικές και σε επιμέρους εξωτερικές επιφάνειες δαπέδου και τοίχων εφαρμόζεται πατητή τσιμεντοκονία, αποδίδοντας το στοιχείο της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής με ακόμη πιο απτό τρόπο.
Μια ήπια παρέμβαση στο τοπίο αποτέλεσε σημαντικό στοιχείο του σχεδιασμού, με την απλότητα των χειρονομιών να διέπει το σύνολο, ούτως ώστε να μην επιβαρύνεται οπτικά και λειτουργικά το παραδοσιακό εκκλησάκι του Αγ. Παντελεήμονα που εντοπίζεται νοτιοδυτικά γύρω στα 80 μέτρα πίσω από βραχώδη έκταση. Η επέμβαση στον περιβάλλοντα χώρο του οικοπέδου είναι επίσης ήπια, καθώς οι επιφάνειες πλακοστρώσεων και γενικά η εδαφοκάλυψη έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο, αφήνοντας όσο το δυνατό ακάλυπτο το οικόπεδο και το φυσικό έδαφος. Ο σχεδιασμός των φυτεμένων χώρων έγινε με ξηροθερμικά φυτά και φοίνικες, είδη που συναντώνται στην περιοχή και έχουν μικρές απαιτήσεις σε άρδευση. Αργωστώδη και λεβάντες περιβάλλουν το χώρο του υπαίθριου καθιστικού και τραπεζαρίας, στην επέκταση των οποίων βρίσκεται η κολυμβητική δεξαμενή. Η μελέτη προβλέπει επίσης μικρής έκτασης πέργκολες, σε παραδοσιακή μορφή με ξύλινο σκελετό και πλήρωση από ψάθα, για τη στήριξη φυτών και τη δημιουργία εξωτερικών χώρων με σκίαση και άνεση και την συνολική οπτική ενοποίηση των κατοικιών.

Η χωρική πλοκή του πάρκου προκύπτει από τη μνήμη του χώρου, την τοπογραφία και τη σχέση με τον αστικό ιστό . Παραμένουν τα στοιχεία του τοπίου που υπήρχαν από παλιά, όπως το ανατολικό όριο, η Ανατολική Πορεία, η σχέση με τις διατηρητέες οικοδομές, το στοιχείο του νερού. Οι χώροι ακολουθούν την τοπογραφία, διατάσσονται σε αμφιθεατρική σχέση και συνδέονται με την πόλη.
Η πρόταση επιδιώκει όπως στο χώρο κυριαρχεί το πράσινο, με επιλεγμένες μόνο κατασκευές. Η σκίαση των χώρων παρέχεται από τα δέντρα. Οι πορείες του πάρκου, εκτός της Αλέας, είναι από πουρί και οι υπόλοιπες επιφάνειες υδατοπερατές (μελισσόχορτο, φυτόχωμα). Σκληρές επιφάνειες είναι μόνο η Αλέα, ο χώρος του αντλιοστασίου και ο χώρος στάθμευσης.
Ξεχωριστή βλάστηση χαρακτηρίζει τους διάφορους χώρους του πάρκου. Το Κεντρικό Πράσινο αποτελεί τον κύριο κορμό δέντρων του πάρκου και εμπλουτίζεται με πεύκα, κυπαρίσσια, τρέμιθθους, κουνναπκιές, χαρουπιές, ελιές και αγριελιές. Η Ανατολική Πορεία πλαισιώνεται με νέα και υφιστάμενα κυπαρίσσια με οπτικές φυγές προς το εσωτερικό του πάρκου. Οι φοινικιές αναδεικνύονται στον Κήπο με τις Φοινικιές ανάμεσα στις Αμφιθεατρικές Κερκίδες, το Ξέφωτο καλύπτεται με ιθαγενές εδαφοκαλυπτικό . Η Αλέα πλαισιώνεται κατά μήκος με φυλλοβόλα δέντρα που αλλάζουν με τις εποχικές αλλαγές και παρέχουν σκιά. Σε Λίμνη και Παιδότοπο φυτεύονται χαμηλά οπωροφόρα δέντρα που έχουν τη χάρη της ανθοφορίας, όπως κιτρομηλιές και λεμονιές. Στην περιοχή της Γέφυρας προτείνονται αρωματικοί θάμνοι όπως δάφνη, θυμάρι, μερσινιά, σχοινιά.
Η αρχιτεκτονική πρόταση επιδιώκει να συμπεριλάβει τη μνήμη του τόπου στο σχεδιασμό, να προστατεύσει την οντότητα του χώρου ως πνεύμονα πρασίνου και να αναδείξει το Δημοτικό Πάρκο Σαλίνα ως αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητας της πόλης της Λάρνακας.

Ο υπαίθριος χώρος σε θερινή κατοικία στην Πορτογαλία διαμορφώνεται με ψησταριά και τραπεζαρία.
Φωτογραφία: Garcês

Ο εσωτερικός χώρος χαρακτηρίζεται από την εμφανή οροφή με γκρι τσιμεντοκονίαμα.
Φωτογραφία: Garcês

Σε κατοικία στη Βραζιλία βασικό χαρακτηριστικό της ανακαίνισης αποτέλεσε η διατήρηση της υφιστάμενης κατασκευής πέτρας και ξύλου.
Φωτογραφία: Roberta Gewehr

Σε κατοικία στη Βραζιλία το εσωτερικό ενοποιείται με το εξωτερικό τροπικό τοπίο, με τη βοήθεια μεγάλων κουφωμάτων.
Φωτογραφία: Roberta Gewehr

Το συγκρότημα κατοικιών Mykonos Esti αποτελείται από τρεις ανεξάρτητες οικίες σε ιδιαίτερη τοποθεσία, στην κορυφή ενός λόφου, με θέα τη Χώρα της Μυκόνου και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Οι κατοικίες υποδέχονται τους επισκέπτες σε ένα αυθεντικό Κυκλαδίτικο περιβάλλον, εφοδιασμένο με την τοπική κουλτούρα, αποτελώντας το ιδανικό υπόβαθρο για την ανακάλυψη των κρυμμένων όψεων του νησιού στον δικό τους ρυθμό. Οι Mykonos Esti Luxury Villas βρίσκονται στον ήσυχο οικισμό Κανάλια, στο υπερυψωμένο ακρωτήριο ακριβώς δίπλα στη Χώρα της Μυκόνου. Το συγκρότημα απολαμβάνει μοναδική θέα προς τα ακατοίκητα νησάκια Μπάος και Κάβουρας, στα βόρεια, και τον κόλπο της Χώρας, στα ανατολικά.
Ο σχεδιασμός των κατοικιών έγινε με σεβασμό στο χτισμένο και το φυσικό τοπίο του νησιού. Οι ήπιες αρχιτεκτονικές επιλογές και επεμβάσεις χαρακτηρίζουν την αρχιτεκτονική των εσωτερικών χώρων των κτιρίων και εντάσσονται αρμονικά στην κλίμακα και το ύφος των Κυκλαδίτικων οικισμών. Οι τρεις κατοικίες, με χαρακτηριστική Κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική που περιλαμβάνει κατάλευκους τοίχους και τοπική πέτρα, έχουν αυτόνομη πρόσβαση. Το εσωτερικό κάθε μιας από αυτές φιλοξενεί πέντε υπνοδωμάτια και έξι λουτρά. Η διαρρύθμιση σε τρία επίπεδα διασφαλίζει την ιδιωτικότητα όλων των επισκεπτών μέσα από ανεξάρτητες εισόδους.
Το επίπεδο της εισόδου περιλαμβάνει πλήρως εξοπλισμένους χώρους κουζίνας, ενώ δίπλα σε αυτούς, βρίσκονται οι χώροι τραπεζαρίας και το καθιστικό, μέσα σε προστατευμένες γωνιές με θέα προς τη θάλασσα. Η master σουίτα καταλαμβάνει ολόκληρο τον τελευταίο όροφο, απολαμβάνοντας τη θέα του Αιγαίου και της Χώρας της Μυκόνου υπό από τον Κυκλαδίτικο ουρανό. Η μινιμαλιστική αίσθηση του εσωτερικού, με απαλές καμπύλες και πατητή τσιμεντοκονία στα δάπεδα, ολοκληρώνεται με σταθερά έπιπλα από φυσική δρυ, φωτεινές ξύλινες οροφές και αέρινα λινά υφάσματα. Οι μεγάλοι υπαίθριοι χώροι αναψυχής, είναι στρωμένοι με τοπική πέτρα. Στο κέντρο τους βρίσκονται τοποθετημένες τρεις ιδιωτικές πισίνες, δίπλα σε Μεσογειακούς κήπους, που λειτουργούν ως συνέχεια του φυσικού τοπίου. Οι υπαίθριοι καθιστικοί χώροι, προστατευμένοι από πέργκολες με καλαμωτές, υπογραμμίζουν την εμπειρία του χρήστη στο κυκλαδίτικο τοπίο της Μυκόνου.

Το έργο "Metamorphosis" είναι ένα εξαιρετικό δείγμα ανασχεδιασμού και ανακαίνισης κτιρίων, μια πραγματική μεταμόρφωση. Ο κύριος στόχος του έργου και της ομάδας μελέτης ήταν o επανασχεδιασμός ενός παλαιού κτιρίου γραφείων και η μετατροπή του σε μια σύγχρονη κλινική υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, όπως και η δημιουργία ενός νέου τοπόσημου για την ευρύτερη περιοχή, βασισμένου σε αρχές βιώσιμου σχεδιασμού.
Η μεταμόρφωση, η προκλητική διαδικασία μετασχηματισμού του κτιρίου, ξεκίνησε από το εσωτερικό του, τους χώρους γραφείων, τα χειρουργεία, τους χώρους υποδοχής και αναμονής και ολοκληρώθηκε με τον ολιστικό ανασχεδιασμό του εξωτερικού του κτιρίου.
Το παλαιό τετραώροφο κτίριο γραφείων αποφασίστηκε από τους νέους ιδιοκτήτες να αλλάξει ριζικά. Διατηρήθηκε ο φέρων οργανισμός χωρίς καμία απολύτως αλλαγή, οι σκάλες και το φρεάτιο του ανελκυστήρα, οι διάδρομοι, όπως και οι εξώστες και τα δώματα. Επίσης, κατά την εκτέλεση του έργου αποφασίστηκε να διατηρηθούν και όλα τα εξωτερικά χαλύβδινα πλαίσια των παραθύρων τόσο για τεχνικούς, όσο και για λόγους μείωσης του συνολικού κόστους.
Οι σκάλες χωρίζουν κάθε επίπεδο του κτιρίου σε δύο διακριτούς χώρους, γεγονός που έκανε τον επανασχεδιασμό ακόμα πιο απαιτητικό. Το ισόγειο μετατράπηκε στον κεντρικό χώρο της κλινικής με δύο ξεχωριστές λειτουργίες: στο ένα τμήμα του φιλοξενείται το lobby της κεντρικής κλινικής, το καφέ και ένα μικρό εστιατόριο με όμορφες υπαίθριες εγκαταστάσεις και στο δεύτερο τμήμα η καρδιά της κλινικής με τα χειρουργεία, τα γραφεία των ιατρών και τα κύρια εργαστήρια. Εδώ δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στον εργονομικό σχεδιασμό των χώρων και φυσικά στην κυκλοφορία ανάμεσα στις ξεχωριστές αίθουσες και λειτουργίες.
Ο πρώτος όροφος φιλοξενεί τα ιατρεία και τα εξεταστήρια. Τα γραφεία βρίσκονται γύρω από έναν εντυπωσιακό χώρο με αίθουσες συμβουλευτικής και την αίθουσα αναμονής. Οι υπηρεσίες μάρκετινγκ και το λογιστήριο βρίσκονται στο δεύτερο μέρος αυτού του επιπέδου. Τα γραφεία διοίκησης, αίθουσες συνεδριάσεων και ορισμένες υπηρεσίες υποστήριξης βρισκόταν στον τελευταίο όροφο.
Στο υπόγειο υπάρχουν όλες οι κατάλληλες υποστηρικτικές εγκαταστάσεις, όπως εργαστήρια, αίθουσες προετοιμασίας, ένα μικρό γυμναστήριο και αίθουσες ευεξίας. Εδώ βρίσκεται επίσης όλος ο εξοπλισμός MEP, καθώς και ορισμένες θέσεις στάθμευσης.
Η μεταμόρφωση της εξωτερικής όψης του κτιρίου ήταν πραγματικά μια πρόκληση۰ μια "κινούμενη" πρόσοψη που κατασκευάστηκε από μεγάλες αλουμινένιες / ξύλινες δοκούς σε δύο ξεχωριστές λωρίδες με διαφορετικό αποτύπωμα, όπου περιέχεται και το παλιό φρεάτιο του ανελκυστήρα δημιουργώντας μια εξαιρετική μορφή με κοίλες και ελαστικές φόρμες. Μια βοτσαλολίμνη με παρόμοιες κοίλες γραμμές με την πρόσοψη και ο καλά σχεδιασμένος περιβάλλον χώρος με μονοπάτια, εξωτερικές εγκαταστάσεις και ενδιαφέρουσα φύτευση ολοκληρώνουν τη μεταμόρφωση του κτιρίου. Το κτίριο βρίσκεται σ’ ένα αστικό προάστιο της Αθήνας... τη Μεταμόρφωση.

Στόχος του σχεδιασμού υπήρξε εξαρχής η δημιουργία μιας μονοκατοικίας που να συνδυάζει τη βέλτιστη λύση από άποψη λειτουργικότητας και ενδιαφέρουσας μορφολογίας, ξεφεύγοντας από τα στερεότυπα του σύγχρονου αστικού ιστού. Το κτίριο προσαρμόζεται στη μορφολογία του οικοπέδου, αλλά και στις απαιτήσεις της γειτονιάς και σχεδιάστηκε με τις αρχές του βιοκλιματικού σχεδιασμού με στόχο την παροχή των βέλτιστων συνθηκών διαβίωσης για τους χρήστες του.
Η ογκοπλασία του κτιρίου ορίζεται από διαγώνιες γραμμές και όγκους.
Ο κύριος όγκος του ορόφου δημιουργεί έναν δυναμικό πρόβολο στο ισόγειο, και η «εξοχή» αυτή τονίζεται, αφενός με οριζόντιες περσίδες που εντείνουν την γραμμικότητα, και αφετέρου με την κλίση του κελύφους προς τον νότο.
Επιπλέον, στον όροφο δημιουργείται ένας δεύτερος όγκος, ο οποίος όμως δεν είναι προσβάσιμος και είναι κατακόρυφα ενιαίος με το καθιστικό. Ανάμεσα στους δύο αυτούς όγκους δημιουργείται αμφίπλευρα φυτεμένο δώμα.
Τα οχήματα εισέρχονται από το αριστερό άκρο του οικοπέδου. Στο υπόγειο προβλέπονται μόνο μηχανολογικοί και βοηθητικοί χώροι.
Σχεδιαστικά, η κεντρική ιδέα παρομοιάζει μια αγκαλιά της διαμορφωμένης αυλής με ένα κτίριο το οποίο είναι ταυτοχρόνως εσωστρεφές και εξωστρεφές. Η είσοδος των πεζών στο οικόπεδο γίνεται από την κεντρική οδό, και η πορεία προς την είσοδο διασχίζει έναν γραμμικό ημιυπαίθριο χώρο. Στο ισόγειο οι χώροι διαχωρίζονται λειτουργικά και διατηρούν την ανεξαρτησία τους. Το σαλόνι έχει ύψος δύο ορόφων, συνδέεται άμεσα με την τραπεζαρία και η κουζίνα είναι ανεξάρτητη σε όγκο κάθετο στους δύο προηγούμενους - η κάτοψη δηλαδή οργανώνεται σε σχήμα Γ. Στον όροφο τοποθετούνται δύο μάστερ υπνοδωμάτια και ένας ξενώνας. Το κλιμακοστάσιο, ο ανελκυστήρας και οι διάδρομοι τοποθετούνται στην βορειοδυτική όψη του κτιρίου.
Το κτίριο τοποθετείται με τέτοιο τρόπο στο οικόπεδο, ώστε να αφήνει κενά από τα γύρω οικόπεδα και να αναπνέει πανταχόθεν.
Όλοι οι χώροι διημέρευσης της κατοικίας προσανατολίζονται προς το νότιο τμήμα του κτιρίου, εξασφαλίζοντας έτσι βέλτιστο φυσικό φωτισμό, ενώ οι χώροι κυκλοφορίας επι το πλείστον στο βορρά ως ζώνη ανάσχεσης.
Τα ανοίγματα διαστασιολογήθηκαν με κριτήριο τις περιμετρικές θέες αλλά και τις ανάγκες σε ποσότητα φυσικού φωτισμού. Τα σταθερά αρχιτεκτονικά στοιχεία παρέχουν επαρκή σκίαση κατά τους θερινούς μήνες, ενώ επιτρέπουν τον μερικό παθητικό ηλιασμό κατά τους χειμερινούς μήνες. Εφαρμόζεται διαμπερής αλλά και εφελκυστικός αερισμός μέσω αντιδιαμετρικών και διαφοροποιούμενων σε ύψος κουφωμάτων που στα δυσπρόσιτα σημεία λειτουργούν με μηχανισμό. Το σύστημα ασφαλείας του κτιρίου αποτελείται από ζώνες περιμετρικά του κελύφους και παγίδες όχι μόνο στα κουφώματα, αλλά και στα ρολά. Με τον τρόπο αυτό καθίσταται εφικτός ο νυχτερινός φυσικός αερισμός.
Τοποθετήθηκε εξωτερική θερμομόνωση της εταιρείας STO πάχους από 12 έως 20 εκατοστών ανα περίπτωση σε όψεις και δώματα, ενώ η τελική επίστρωση των δωμάτων αποτελείται από λευκά γυαλισμένα ποταμίσια βότσαλα που διαθέτουν εξαιρετική ανακλαστικότητα και θερμοχωρητικότητα. Δόθηκε ιδιαίτερη μέριμνα να αποφευχθούν σχεδόν όλες οι θερμογέφυρες στο κέλυφος. Όλα τα κουφώματα είναι θερμοδιακοπτόμενα με διπλά ενεργειακά υαλοστάσια με επίστρωση low-e στη θέση 2 με Uglass στο 1 W / m²K.
Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως οι μεταλλικές περσίδες, επιλέγονται ως συνθετικό στοιχείο των όψεων, καθώς προσφέρουν σε αυτήν μια πιο ενδιαφέρουσα μορφολογία που ξεφεύγει από αυτήν της κλασικής μονοκατοικίας. Ταυτόχρονα εξυπηρετούν και λειτουργικό σκοπό στο εσωτερικό των διαμερισμάτων δημιουργώντας ποικιλομορφία σε χώρους και θεάσεις. Όπου το επιτρέπει η μορφολογία και η κάτοψη του κτιρίου δημιουργούνται εξώστες για την εξυπηρέτηση των αναγκών των χρηστών. Συγκεκριμένα στο δώμα του ισογείου μεταξύ των δυο κτιριακών όγκων που ορίζουν το διαμπερή άξονα Βορρά – Νότου, δημιουργείται τοπική στένωση, ως εκ τούτου επιτάχυνση και ενίσχυση των ανέμων, λόγω εφαρμογής του Νόμου Bernoulli. Κυρίαρχο στοιχείο αποτελεί η επένδυση ορισμένων τοίχων με πλακάκι απομίμησης ξύλου. Επιλέχθηκε το πλακάκι να τοποθετηθεί με χρήση χαλαζιακού ασταριού και ελαστικής κόλλας πάνω από την κόλλα-πλέγμα της θερμομόνωσης, προκειμένου να μην απομειωθεί η θερμική αδράνεια του κτιρίου.
Η θέρμανση και ο κλιματισμός της μονοκατοικίας καλύπτονται από ένα σύστημα αντλίας θερμότητας που συνδυάζεται με ενδοδαπέδια θέρμανση και ήπιο δροσισμό. Κατά τις πολύ θερμές ημέρες, μπαίνει σε λειτουργία το σύστημα κρυφών fan-coil οροφής με αυτονομία ανα χώρο VMF. Τα slots εξαγωγής είναι λεπτά γραμμικά και χωροθετημένα σε σημεία που να μην ενοχλούν με την ήπια κίνηση του αέρα τους χρήστες.
Στο δώμα τοποθετούνται ηλιακοί συλλέκτες και συστοιχία φωτοβολταϊκών που οριακά υπερκαλύπτουν την ετήσια κατανάλωση ενέργειας. Το boiler τοποθετείται στο υπόγειο με ανακυκλοφορία.
Έγινε πρόβλεψη για ανεμιστήρες οροφής σε όλους τους κύριους χώρους, καθότι η χρήση τους διευρύνει τη ζώνη θερμικής άνεσης κατά 3 με 4 βαθμούς Κελσίου.
Η υπάρχουσα φύτευση διατηρείται όσο το δυνατόν περισσότερο, ενώ όπου αυτό δεν είναι δυνατόν αντικαθίσταται και προστίθενται και νέα δένδρα. Πέρα από τους χαμηλούς θάμνους περιμετρικά των ορίων του οικοπέδου, χωροθετήθηκαν ψηλότερα δέντρα στο νότο και τη δύση, προκειμένου να ανακόπτουν τη θερμική επιβάρυνση κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών. Επίσης, οι δυο φυτεμένες ζώνες παρέχουν πέρα από το προφανές αισθητικό αποτέλεσμα, επιπρόσθετη θερμομόνωση και σκίαση. Μεγάλο μέρος του οικοπέδου είναι φυτεμένο, ενώ ένα μικρότερο καλύπτεται από πιο φυσικά υλικά εδαφοκάλυψης όπως χαλίκι, βότσαλα και συμπιεσμένο χώμα. Η ύπαρξη της πισίνας ως στοιχείο νερού συντελεί, έστω και αμελητέα στη φυσική ψύξη του αέρα πριν αυτός εισέλθει στο κτίριο.