Κατατέθηκε στη Βουλή και ψηφίστηκε ο εθνικός κλιματικός νόμος, ο οποίος έχει ως στόχο μηδενικό ισοζύγιο άνθρακα για τη χώρα μας έως το 2050 και μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 55% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Ο νέος νόμος περιλαμβάνει μέτρα για τη σταδιακή κατάργηση της χρήσης ορυκτών καυσίμων στις μεταφορές, τα κτίρια και την ηλεκτροπαραγωγή, ενώ παράλληλα υποχρεώνει τις ελληνικές επιχειρήσεις να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 30% έως το 2030, σε σχέση με το έτος 2019. Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να δημοσιεύουν ετησίως τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που εκπέμπουν και να έχουν δημιουργήσει οδικό χάρτη για την επίτευξη των στόχων της απανθρακοποίησης. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Κέντρου Αειφορίας (CSE) Κο Νίκο Αυλώνα, εξαιρετικά σημαντικός είναι ο ρόλος του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας που πρέπει να συνειδητοποιήσει την ανάγκη για αλλαγή του επιχειρηματικού μοντέλου, έτσι ώστε να επικεντρώνεται σε μια επιχειρησιακή λειτουργία με χαμηλούς ή μηδενικούς ρύπους.
Οι προθεσμίες που θέτει ο νόμος για την μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα προβλέπουν μικρές παρατάσεις της χρήσης υδρογονανθράκων σε σχέση με το κείμενο που είχε τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, ενώ για πρώτη φορά εμφανίζεται ο παράγοντας των ανανεώσιμων υγρών καυσίμων στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με το ενεργειακό σχέδιο "REPowerEU" στοχεύει στον άμεσο μετασχηματισμό του ενεργειακού συστήματος της Ευρώπης. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, το πρόγραμμα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στο πρόγραμμα της πράσινης ενεργειακής μετάβασης "Fit-for-55" και εισάγει πολλά νέα στοιχεία. Το νέο σχέδιο μειώνει δραστικά τη χρήση φυσικού αερίου σε όλους τους τομείς, παύοντας πλέον να αποτελεί μεταβατικό καύσιμο στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης.
Τα μέτρα που προβλέπονται μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτόν τον φιλόδοξο στόχο, μέσω της εξοικονόμησης ενέργειας, της διαφοροποίησης του ενεργειακού εφοδιασμού και της επιτάχυνσης της ανάπτυξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για την αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων στις κατοικίες, στη βιομηχανία και στην ηλεκτροπαραγωγή. Οι στόχοι του 2030 για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας αυξάνονται ακόμα περισσότερο, ενώ παράλληλα εισάγονται και νέα επενδυτικά προγράμματα, όπως τα φωτοβολταϊκά στις στέγες, η ανάπτυξη βιομεθανίου σε μεγάλη κλίμακα, ανάπτυξη της ηλεκτροκίνησης και της χρήσης πράσινου υδρογόνου στις μεταφορές, κ.ά.
Στην ουσία το "REPowerEU" είναι ένα σχέδιο ταχείας απεξάρτησης από το φυσικό αέριο και ταυτόχρονα επιτάχυνσης του πράσινου μετασχηματισμού, ενισχύοντας την οικονομική ανάπτυξη, την ασφάλεια και τη δράση για το κλίμα για την Ευρώπη.

Το υδρογόνο αποτελεί σημαντικό τμήμα της λύσης για την επίτευξη του στόχου της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας για κλιματική ουδετερότητα έως το 2050, έχοντας πολλές δυνητικές εφαρμογές στους τομείς της βιομηχανίας, των μεταφορών, της ενέργειας και των κτιρίων. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη, ως καύσιμο ή ως μέσο αποθήκευσης ενέργειας, ενώ σημαντικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι δεν εκπέμπει CO2και κατά τη χρήση του και εκλύονται σχεδόν μηδενικοί ατμοσφαιρικοί ρύποι.
Σήμερα, η ποσότητα υδρογόνου που χρησιμοποιείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει περιορισμένη και το υδρογόνο παράγεται κατά κύριο λόγο από ορυκτά καύσιμα. Στόχος της στρατηγικής που αναπτύσσεται είναι αρχικά η απανθρακοποίηση παραγωγής του και έπειτα η επέκταση της χρήσης του σε τομείς στους οποίους δύναται να αντικαταστήσει τα ορυκτά καύσιμα. Περιλαμβάνει ένα ολοκληρωμένο επενδυτικό θεματολόγιο, συμπεριλαμβανομένων των επενδύσεων στις ηλεκτρολυτικές κυψέλες. Για τη στήριξη αυτών των επενδύσεων και την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου οικοσυστήματος υδρογόνου, η επιτροπή έχει εγκαινιάσει την Ευρωπαϊκή Συμμαχία για το Καθαρό Υδρογόνο.
Το ενδιαφέρον για το καθαρό υδρογόνο αυξάνεται παγκοσμίως, ενώ αρκετές χώρες αναπτύσσουν ειδικά ερευνητικά προγράμματα, καθιστώντας πιθανό να αναπτυχθεί μια διεθνής αγορά υδρογόνου. Η ΕΕ έχει ως στόχο να προωθήσει σε παγκόσμιο επίπεδο ορθά πρότυπα και μεθοδολογίες, έτσι ώστε να διασφαλίσει ότι η παγκόσμια αγορά υδρογόνου θα συμβάλει ενεργά στη βιωσιμότητα και την επίτευξη των στόχων για το κλίμα.

Το νησί του Μαυρικίου υιοθέτησε μια καινοτόμο ιδέα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για την κάλυψη των ενεργειακών του αναγκών. Τεράστια χρωματιστά πανιά που πετούν στον ουρανό αποτελούν στην ουσία ένα πλήρως αυτόνομο σύστημα αερομεταφερόμενης αιολικής ενέργειας, συνδεδεμένο με έναν σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, το οποίο καλύπτει μέρος των αναγκών του νησιού. Η ιδέα ξεκίνησε από την εταιρεία "SkySails Power", μπαίνοντας σε εφαρμογή τον Δεκέμβριο του 2021, ενώ είναι το πρώτο που έχει τεθεί σε λειτουργία. Η πρωτοποριακή αυτή μέθοδος απέδωσε λίγο λιγότερο από 100 kW, που έφτασαν για την κάλυψη 50 κατοικιών. Φυσικά η ζήτηση είναι πολύ μεγαλύτερη, όμως η εταιρεία ελπίζει να πετάξει σύντομα και άλλους παρόμοιους "χαρταετούς". Ο επικεφαλής του τμήματος τεχνολογίας επεσήμανε πως η ομάδα χρειάστηκε επτά χρόνια για την τελειοποίηση του λογισμικού, ενώ οι χαρταετοί θα πρέπει να προσγειώνονται αρκετές φορές τον χρόνο λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Υπάρχουν σκέψεις βελτίωσης με τη δημιουργία άκαμπτων φτερών, που θα καθιστούν το σύστημα πιο σταθερό, ενώ μία άλλη επιλογή είναι να κατασκευαστεί ένα drone με ανεμογεννήτριες, για σταθερή ροή ενέργειας, χωρίς να υπάρχουν προβλήματα μεταξύ παραγωγής και δαπάνης.
Καθώς η ανάγκη για μηδενικές εκπομπές ρύπων αυξάνεται, η Διεθνής Ένωση Ενέργειας προβλέπει πως θα έχουμε εκτόξευση της αιολικής ενέργειας έως το 2050, ενώ ταυτοχρόνως ο παράγοντας κόστος πέφτει κατακόρυφα, λόγω του αυξανόμενου αριθμού ανεμογεννητριών. Ιδέες υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια, αλλά η υλοποίησή τους έχει αποδειχθεί αρκετά δύσκολη υπόθεση.

Γεγονός αποτελεί ότι οι θαλάσσιες μεταφορές είναι υπεύθυνες για πάνω από το 80 % του παγκόσμιου εμπορίου, διαταράσσοντας όμως τα θαλάσσια οικοσυστήματα, καθώς ευθύνονται για εκπομπές CO2, μεγαλύτερες σε αριθμό σε σύγκριση με τις αντίστοιχες των αερομεταφορών ετησίως. Για το λόγο αυτό, αναπτύσσονται διάφορα projects, υιοθετώντας καινοτόμες τεχνολογίες παγκοσμίως. Ένα από αυτά αποτελεί το ταξίδι του "MS Porrima"- ένα ελβετικό πειραματικό ερευνητικό σκάφος και ένα επιστημονικό μηχανοκίνητο πλοίο-το οποίο κινείται με ηλιακή ενέργεια και στοχεύει να δείξει πώς η βιώσιμη τεχνολογία θα μπορούσε να επιφέρει ριζικές αλλαγές στη ναυτιλιακή βιομηχανία.
Πέρα από το γεγονός ότι η ενέργειά του τροφοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από ηλιακούς συλλέκτες, εντός του σκάφους βρίσκεται και ένα μικροσκοπικό αγρόκτημα που επιτρέπει την καλλιέργεια βρώσιμων φυκιών και μανιταριών, ενώ παράλληλα τα δίχτυα για ψάρεμα διαθέτουν φυσαλίδες αέρα που εμποδίζουν την υπεραλίευση. Ακόμη, σχεδιάζεται μελλοντικά να ενσωματωθεί φίλτρο, το οποίο θα απομονώνει και θα συγκεντρώνει νανοπλαστικά από το νερό και έπειτα θα τα μετατρέπει σε καύσιμο υδρογόνου. Πέρα από την περιβαλλοντική έρευνα, η διαδραστική εκπαίδευση θα αποτελεί το επίκεντρο του τριετούς ταξιδιού του Porrima, με την κύρια αίθουσα να μπορεί να μετατραπεί σε
σημείο για διδασκαλία. Το πλοίο απέπλευσε από την Οσάκα της Ιαπωνίας στις 18 Δεκεμβρίου, ενώ αναμένεται να ολοκληρώσει ένα τριετές ταξίδι σε όλες τις ηπείρους πριν επιστρέψει στην Ιαπωνία για την παγκόσμια έκθεση "Expo" το 2025.

Το κτίριο είναι χωροθετημένο σε ένα κομβικό σημείο της καρδιάς της Έγκωμης, μιας περιοχής ταχύτατα αναπτυσσόμενης, με ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα που προκύπτει ως άμεση συνέπεια των χρήσεων της. Το Πανεπιστήμιο και οι δορυφορικές σε αυτό εστίες, έχουν μετατρέψει την περιοχή σε ένα τοπικό κέντρο με έντονα νεανικό χαρακτήρα, εξωστρεφή και δυναμικό. Η πόλη σε αυτή την περιοχή έχει πλέον μετατραπεί από μόνιμο σημείο διαβίωσης οικογενειών, σε κέντρο συνάντησης περιστασιακών χρηστών που βρίσκονται στον χώρο μόνο για όσο το επιβάλλουν οι ανάγκες τους (σπουδές). Η δράση της έννοιας της συνάντησης μεταφέρεται από το σπίτι στον αστικό χώρο και στην πόλη. Αυτό έχει κατευθύνει αναπόδραστα στην αλλαγή της αντίληψης περί της έννοιας της διαβίωσης. Το διαμέρισμα/σπίτι δεν είναι πλέον σημείο ζωτικών εμπειριών , αλλά χώρος ανάπαυλας και ξεκούρασης από τις έντονες εμπειρίες της μέρας. Το μέγεθος των χώρων αυτών σταδιακά σμικρύνεται έναντι χώρων κοινωνικών συνευρέσεων, των οποίων το μέγεθος αυξάνεται για να τις φιλοξενήσει.
Σε αυτό τον άξονα σχεδιασμού κινήθηκε και η αρχιτεκτονική ομάδα κατά τον σχεδιασμό του πρότζεκτ Residences 316. Η μορφή του κτηρίου γίνεται καθρέφτης της δυναμικότητας του χαρακτήρα της περιοχής. Ρέει και περιστρέφεται σε μια αέναη κίνηση όμοια με εκείνη του νερού, που η ροή του προσομοιάζει την ζωή της περιοχής. Και αυτή η ροή, παγωμένη σε ένα στιγμιότυπο, αποτυπώνεται στις όψεις.
Τα διαμερίσματα, αρκετά λιτά για να φιλοξενήσουν τη ζωή, όμως λεπτομερώς σχεδιασμένα σε αισθητική και εμπειρία χώρου, αιωρούνται πάνω από το επίπεδο του ισογείου και στρέφονται προς τα έξω, αντικρύζοντας την πόλη. Παράλληλα όμως, το κέλυφος του κτηρίου, εξισορροπώντας την ταχύτητα και την δυναμικότητα της πόλης, δημιουργεί μια ήρεμη εσωστρέφεια και αίσθημα ασφάλειας – απαραίτητες συνθήκες για την ξεκούραση και τη διαφυγή. Ο διττός χαρακτήρας του κελύφους εκφράζεται μέσα και από τη χρήση συμπαγών ή διάτρητων πανέλων κατά την υλοποίηση του. Η χρήση ενός και μόνο υλικού διασφαλίζει την αδιάλειπτη ροή της όψης, την ίδια στιγμή που τα διάτρητα πανέλα υλοποιούν την πρόθεση της προφυλαγμένης εσωστρέφειας και του φίλτρου μέσω του οποίου παρατηρεί κανείς την πόλη.
Πιστό προς την ταυτότητα της πόλης, το ισόγειο γίνεται χώρος συνάντησης και συναναστροφής. Η πόλη προεκτείνεται στον ισόγειο χώρο, εκεί όπου οι χρήστες συναντιούνται και αλληλοεπιδρούν. Γίνεται το ενδιάμεσο μεταβατικό στάδιο μεταξύ του δημόσιου χώρου και του πλήρως ιδιωτικού.

Αφετηρία έμπνευσης για το σχεδιασμό του ψυχαγωγικού/εμπορικού χωριού NEO PLAZA, υπήρξε η εικόνα ενός τυπικού κυπριακού παραδοσιακού χωριού. Η ανάλυση του παραδοσιακού χωριού στα περεταίρω στοιχεία που το συνθέτουν, καθόρισε και τις επιλογές που εφαρμοστήκαν στο έργο. Συγκεκριμένα, σε μορφολογικό επίπεδο, εντοπίζεται το πλούσιο λεξιλόγιο σε φόρμες και όγκους, απόρροια της πολυστρωματικής ανάπτυξης στο πέρασμα του χρόνου. Τα στενά δρομάκια σε συνδυασμό με την έντονη ύπαρξη της ανθρώπινης κλίμακας, αλλά και υλικών όπως η τοπική πέτρα και το ξύλο, δημιουργούν το αίσθημα της οικειότητας στο χρήστη.
Στο NEO PLAZA, εφαρμόζεται η φιλοσοφία της ανθρώπινης κλίμακας με τη διάσπαση των κτιριακών μονάδων σε μικρότερους όγκους, οι οποίοι συνδέονται από τον ακάλυπτο κεντρικό διάδρομο και την κεντρική πλατεία. Η συνειδητή απόφαση για τη λογική open-air, πηγάζει από την επιθυμία για εκμετάλλευση του κυπριακού κλίματος, σε αντίθεση με τη δημιουργία στείρων κλειστών χώρων που επικρατούν στα συνηθισμένα εμπορικά κέντρα. Ταυτόχρονα, τα υλικά τα οποία χρησιμοποιούνται στο έργο είναι ξύλο, πέτρα και γυαλί, ενώ οι κλίσεις και η πολυπλοκότητα των στεγών παραπέμπουν άμεσα σε εικόνες κυπριακού χωριού, όπως επίσης και τα πλακόστρωτα δάπεδα στην πλατεία και στον κεντρικό διάδρομο. Η ένταξη του έργου προσαρμόζεται αρμονικά στις κλίσεις του υφιστάμενου εδάφους, σεβόμενο την τοπογραφία και τον χαρακτήρα της περιοχής.

Όσο αφορά τη λειτουργική οργάνωση, το έργο καταλαμβάνει συνολική έκταση γης εμβαδού 26.000 τ.μ., και χωρίζεται σε δύο ζώνες: Στη Βορειοδυτική ζώνη χωροθετείται το εκπτωτικό χωριό, το οποίο αποτελείται από 45 καταστήματα ειδών ένδυσης, υπόδησης κτλ. Στη νοτιοανατολική ζώνη χωροθετείται το ψυχαγωγικό πάρκο, το οποίο αποτελείται από χώρους εστίασης, χώρους παιχνιδιών και αίθουσα εκδηλώσεων. Οι δύο ζώνες συνδέονται με τον βασικό άξονα κίνησης πλάτους 7 μέτρων και συνολικού μήκους 250 μέτρων. Η αφετηρία του άξονα κίνησης βρίσκεται στην κεντρική πλατεία.
Το ψυχαγωγικό/εμπορικό χωριό για τα δεδομένα της Κύπρου αποτελεί καινοτομία, αφού είναι το πρώτο του είδους στο νησί μας. Η προτεινόμενη ανάπτυξη ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις για κτίρια με σχεδόν μηδενική κατανάλωση ενέργειας. Τέλος, η ανάπτυξη διαθέτει χώρους στάθμευσης, τοπιοτέχνηση & χώρους πρασίνου.

Η αρχική ιδέα του σχεδιασμού της κατοικίας 345 πηγάζει μέσα από τις ανάγκες των ιδιοκτητών της. Η εσωστρέφεια και η ιδιωτικότητα ήταν τα δυο βασικά συστατικά που εκφράστηκαν κυρίως από τους ιδιοκτήτες. Η σχεδιαστική ομάδα για να πετύχει το στόχο αυτό καθώς και την δημιουργία ενός χώρου που θα χρησιμοποιείται καθημερινά από μια οικογένεια, αποφάσισε να προσδιορίσει διάφορες νοητές ζώνες, οι οποίες θα υλοποιούνται μέσα από φυσικά αλλά και νοητά όρια.
Ο μεγάλος τοίχος από ανεπίχριστο σκυρόδεμα στην πρόσοψη του κτηρίου υλοποιεί αυτό ακριβώς το φυσικό όριο που διαχωρίζει το εσωτερικό της κατοικίας από τον δημόσιο χώρο. Σφραγίζει από πίσω του την ιδιωτικότητα της κατοικίας, την ίδια στιγμή που τα επιλεκτικά ανοίγματα που γίνονται σε αυτόν προσφέρουν ελεγχόμενες εισόδους με διαφορετικά επίπεδα ασφάλειας. Η δομή ενός κάστρου επαναδιατυπώνεται εδώ με ένα διαφορετικό λεξιλόγιο (αλλά το ίδιο αποτέλεσμα). Το γυμνό σανιδωτό μπετόν, ως ένα υλικό απλό, γήινο, με εσωτερική δομή ανάλογη της πέτρας, λειτουργεί ‘προστατευτικά’, ενώ ταυτόχρονα ορίζει παράλληλα με το όριο και την αισθητική της κατοικίας σαν σύνολο.
Οι αναφορές στην παραδοσιακή κυπριακή αρχιτεκτονική είναι έντονες. Η έννοια της εσωτερικής αυλής και της αδιαπέραστης όψης της παραδοσιακής κυπριακής αρχιτεκτονικής, αναλύονται και αναδομούνται με σύγχρονους όρους και λεξιλόγιο σε ένα νέο αστικό τοπίο, διαφορετικής μεν αισθητικής, πιστό δε ως προς τον χαρακτήρα της δομής και τη φύση των υλικών.
Εσωτερικά, η κατοικία στο ισόγειο οργανώνεται ως ένας οpen plan χώρος που ενοποιεί το σαλόνι και την τραπεζαρία για να δημιουργήσει ένα ενιαίο χώρο, ζεστό και καθημερινό, διαχωρίζοντας τους μερικώς με ένα φυσικό όριο από την κουζίνα. Τέλος, ο εσωστρεφής χαρακτήρας της κατοικίας 345 ολοκληρώνεται με το αντιδιαμετρικό -ως προς την πρόσοψη- άνοιγμα ολόκληρης της πίσω όψης προς τον εξωτερικό πίσω χώρο της αυλής.

«Η επανεξερεύνηση του χώρου της καθημερινότητας», προέκυψε ως ανάγκη λόγω της ιδιαίτερης προσέγγισης του πελάτη σε ένα δικό του τρόπο ζωής, σε συνδυασμό με μια πολύ προσωπική αίσθηση του γούστου». Οι πρώτες εικόνες που σου δίνει το σπίτι είναι αρκετές για να αντιληφθείς την κίνηση προς μη συμβατικές λύσεις. Η πρόσοψη είναι μια σύνθεση όγκων και σχημάτων όπου επικρατεί το σχήμα του κύκλου σε διάφορα μεγέθη και εκδοχές. Στον ορθογώνιο τοίχο από γυμνό μπετόν οι κύκλοι είναι τα παράθυρα του καθιστικού στο ισόγειο και του κυρίως υπνοδωματίου στον όροφο, ενώ στην επενδυμένη με λευκό alucopond επιφάνεια δίπλα στον κόκκινο διάδρομο που οδηγεί από το δρόμο στην πόρτα της εισόδου, οι μαύροι κύκλοι γίνονται ένα διακοσμητικό παιχνίδι. Το πιο δυναμικό στοιχείο της κατοικίας όμως είναι το ημικύκλιο που σχηματίζει η δυτική πλευρά της, στον όροφο. Κοιτώντας από την πίσω αυλή, ολόκληρος ο όροφος μοιάζει να τυλίγεται με μια λευκή κορδέλα, και καθισμένος πάνω στον γυάλινο όγκο του ισογείου, φαίνεται να αναπετάται στον αέρα. Το σημείο όπου ο τοίχος εξωτερικά γίνεται καμπύλος, εσωτερικά είναι το κοίλο σημείο στο κυρίως υπνοδωμάτιο που αγκαλιάζει το στρογγυλό κρεβάτι. Μάλιστα το ξύλινο δάπεδο του χώρου «γυρίζει» προς τα πάνω, ενισχύοντας την αίσθηση της καμπυλότητας. Το υπνοδωμάτιο καταλαμβάνει τον μισό σχεδόν όροφο. Φωτεινό, μεγάλο, με ελάχιστα έπιπλα ελεύθερα τοποθετημένα στο χώρο, σχεδόν άδειο θα έλεγε κανείς, με το μπάνιο σε μια γωνιά χωρίς διαχωριστικούς τοίχους, αφήνει μια αίσθηση άνεσης, οικειότητας και ελευθερίας κινήσεων. Την ίδια αίσθηση σου αφήνει και ο χώρος του ισογείου, που φιλοξενεί το καθιστικό, την τραπεζαρία και την κουζίνα. Ενιαίος, σε σχήμα «Γ», εκτός από τον τοίχο από γυμνό μπετόν στην πρόσοψη - που εμποδίζει κάποιον να βλέπει στο εσωτερικό από το δρόμο - ο χώρος κλείνει με γυάλινες πόρτες, που όταν ανοίγουν ενώνεται με την εσωτερική αυλή. Και εδώ η επίπλωση περιορίζεται στα απαραίτητα, τοποθετημένα κι αυτά ελεύθερα, με τη δυνατότητα να αλλάζουν θέση αναλόγως των αναγκών. «Tο τελικό αποτέλεσμα αποτελεί - λειτουργικά και αισθητικά - μια προέκταση του ενοίκου του. Ακριβώς όπως ένα καλοραμμένο κοστούμι, δύσκολα θα μπορούσε κάποιος άλλος να “φορέσει το χώρο” χωρίς να κάνει τους απαραίτητους συμβιβασμούς μέσα του. Αυτός λοιπόν είναι ένας μη συμβατικός χώρος, σχεδιασμένος για ένα άτομο, έτοιμος παρόλα αυτά να προσαρμοστεί στις όποιες εξελίξεις στη ζωή του ιδιοκτήτη».

Το EDEN Residences γεννήθηκε και διαμορφώθηκε από τα ίδια στοιχεία που έπλασαν το κυπριακό τοπίο του Πρωταρά. Η αέναη κίνηση των κυμάτων και η ανεξάντλητη ενέργεια του ανέμου αντανακλώνται στις πλάκες του κτιρίου που γλιστρούν ελεύθερα και φαινομενικά αδέσμευτες από τις δυνάμεις της βαρύτητας.
Ο μινιμαλισμός του σχεδιασμού αναδεικνύει την ποιότητα κατασκευής του έργου, την ίδια στιγμή που η κομψή απλότητα της σύνθεσης φέρνει στο προσκήνιο τη θέα του Πρωταρά και της θάλασσας. Η εκτεταμένη χρήση υαλοπινάκων επιτρέπει στη θέα να εισβάλλει σε οποιοδήποτε δωμάτιο, ανεμπόδιστη και μεγαλοπρεπής. Το κτήριο ορίζεται από τη θέα. Γεννιέται από αυτή. Αναφέρεται σε αυτή. Είναι η Αρχή του.
Η ευκαιρία της εμπειρίας του χώρου βρίσκει στο Eden Residences την πιο ακραία έκφραση της. Η οπτική εμπειρία των ορόφων μετατρέπεται σε αισθητηριακή εμπειρία στο ισόγειο. Οι κήποι, η πισίνα, το γυμναστήριο, όλες οι διαθέσιμες στον ένοικο ανέσεις, ολοκληρώνουν την αισθητηριακή του εμπειρία.
Την ίδια στιγμή το ίδιο το κτήριο δεν διεκδικεί ενεργά καμία παρουσία στην πόλη με τη μορφή του. Η ίδια η παρουσία του επιβάλλεται από το μέγεθος του, όμως η ηθική του σχεδιασμού δεν του επιτρέπει οτιδήποτε πέραν της απλής αναφοράς της ύπαρξης του. Το κτήριο συγκεντρώνεται και περιορίζεται στο κέντρο του τεμαχίου, απέχοντας το μέγιστο δυνατό από τα σύνορα. Για τον περιδιαβάτη της πόλης που περνάει από τον δρόμο μπροστά. Το κτήριο δεν έχει μεγαλύτερο αποτύπωμα στο οπτικό του πεδίο από οποιοδήποτε άλλο κτήριο που διατηρεί τις συνηθισμένες αποστάσεις.
Η γυμνή φύση των υλικών - το ανεπίχρηστο σκυρόδεμα - επιτρέπεται να αντικατοπτρίζεται σε κάθε πτυχή του κτιρίου. Το ίδιο το κτίριο εκπέμπει την μορφή του απελευθερωμένη από περιττές επενδύσεις, από την αγωνία της αυτοαναφοράς και της επίδειξης και αφήνεται να λουστεί στο φως του ήλιου που αγκαλιάζει και κολακεύει τη δυναμική του μορφή.