Το νέο ξενοδοχείο είναι ενταγμένο στο. δασικό τοπίο της Σάμου, στη νότια πλευρά του νησιού, με θέα τις απέραντες παραλίες του βορειοανατολικού Αιγαίου. Το παραθαλάσσιο οικόπεδο με την πλούσια βλάστηση απλώνεται προς μια ειδυλλιακή, αμμώδη παραλία.
Αποτελεί, στην ουσία, ένα καταφύγιο 128 δωματίων μόνο για ενήλικες, προσφέροντας χαλαρή πολυτέλεια σε ένα από τα πιο πλούσια ιστορικά περιβάλλοντα της Μεσογείου. Το συγκρότημα περιλαμβάνει επίσης εστιατόριο και κέντρο ευεξίας, καθώς και πληθώρα εξωτερικών χώρων. Ο σύγχρονος οργανικός μινιμαλισμός της μελέτης των αρχιτεκτόνων μεταφράζεται στο χώρο σε ένα εξαιρετικά εκλεπτυσμένο περιβάλλον και μια αίσθηση κοινότητας, που εκφράζει η σειρά της οικογένειας Casa Cook.
Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός πηγάζει και εμπνέεται από το γλωσσικό ιδίωμα της αρχιτεκτονικής των παραδοσιακών σπιτιών της Σάμου. Τα κτίρια, σε μια άνετη, ανθρώπινη κλίμακα και με γλυπτική άρθρωση, οργανώνονται σε ένα μικρό, γραφικό χωριό. Ένα έντονο υδάτινο στοιχείο -μια σειρά από λίμνες, μικρά κανάλια και πισίνες- διασχίζει το συγκρότημα ανάμεσα στα κτίρια, ενώνοντας τους διάφορους καταπράσινους εξωτερικούς χώρους και παρέχοντας οάσεις δροσισμού.
Η παλέτα των υλικών των κτιρίων ορίζεται από ζεστούς γκρι τόνους, ανάγλυφες επιφάνειες που προσκαλούν την αφή και από την πλούσια φύση της περιοχής με αγριελιές, φοίνικες και πεύκα. Οι αποχρώσεις τερακότας των ελληνικών κεραμικών, που βρέθηκαν στο νησί έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επιλογή των χρωμάτων. Παράλληλα ιταλικά πλακίδια cotto, πέτρα, ξυλεία, μαλακό δέρμα και αιθέρια υφάσματα δημιουργούν τις στρώσεις της σύνθεσης.
Οι φυτεμένες στέγες του έργου εμπλουτίζουν περαιτέρω το πράσινο στοιχείο, χαρακτηριστικό που υποστηρίζει επίσης τη βιοποικιλότητα και τα οικοσυστήματα της περιοχής.
Οριοθετώντας την άκρη του συγκροτήματος προς τη θάλασσα, το εστιατόριο "Beach House" προσφέρει πανοραμική θέα στα γαλάζια νερά και στον απέραντο ορίζοντα. Ο χώρος, που δημιουργήθηκε με το ίδιο στυλ με τους χώρους διαμονής, είναι ανοιχτός σε εξωτερικούς επισκέπτες, υφαίνοντας το θέρετρο με τη ζωντανή, τοπική νησιωτική ζωή.
Σχεδιασμένα σαν καταφύγια, τα δωμάτια, τα οποία ποικίλουν από δίκλινα 26 - 40 m² έως την ιδιωτική βίλα 70 m², είναι μοντέρνα και μινιμαλιστικά, διακοσμημένα με εκλεπτυσμένους τόνους και φυσικά, χειροποίητα στοιχεία που δημιουργούν μια πολυτελή ατμόσφαιρα με βαθιά αυθεντική ελληνική αύρα.

Το πρώην εργοστάσιο κατασκευής ειδών πορσελάνης και το διώροφο κτίσμα, το οποίο στέγαζε το χημείο του εργοστασίου και την κατοικία του επιχειρηματία Χαρίτωνα Τριανταφυλλόπουλου, κατασκευάστηκαν σε οικόπεδο έκτασης 40 στρεμμάτων το 1953 και χρησιμοποιήθηκαν έως το 1969. Σήμερα, το κτίριο του εργοστασίου, το οποίο έχει κηρυχθεί διατηρητέο, παραμένει εγκαταλελειμμένο, ενώ το διώροφο κτίσμα στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο της Νέας Μάκρης.
Η νέα πρόταση προσβλέπει στην αποκατάσταση και αξιοποίηση του βιομηχανικού κτιρίου και στη λειτουργική ενοποίηση των δύο κτισμάτων και του περιβάλλοντος χώρου. Το εγχείρημα της μελέτης υποστηρίζει η ΑΜΚΕ ΑΙΓΕΑΣ σε συνεργασία με τον Δήμο Μαραθώνος. Το κτιριολογικό πρόγραμμα λαμβάνει υπόψη τη βιωσιμότητα και τη λειτουργικότητα του έργου. Το διατηρητέο κτίριο προτείνεται να στεγάσει ένα μικρό μουσείο, αφιερωμένο στη βιομηχανική κληρονομιά του κτιρίου, έναν ευέλικτο εκθεσιακό πολυχώρο, μια θεατρική σκηνή, χώρους καλλιτεχνικών εργαστηρίων, μικρή βιβλιοθήκη / αναγνωστήριο, εμπορικές δραστηριότητες, καθώς και χώρους εστίασης και παιχνιδιού.
Το διώροφο κτίσμα θα εξακολουθήσει να στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο και τα γραφεία διοίκησης του συγκροτήματος. Σημείο εκκίνησης της αρχιτεκτονικής υπήρξε ο διάλογος ανάμεσα στον μοναδικό βιομηχανικό χαρακτήρα του συγκροτήματος και στη διακριτική προσθήκη νέων αρχιτεκτονικών στοιχείων, χωρίς να επιδιώκεται η αποκατάσταση κάθε υφιστάμενου στοιχείου που αλλοιώθηκε.
Με γνώμονα, λοιπόν, την ανάδειξη των σημαντικών μορφολογικών στοιχείων του διατηρητέου κτιρίου, αποκαθίστανται οι πριονωτές στέγες με τους φεγγίτες και διατηρείται η τυπολογία και ο ρυθμός των κόκκινων χαλύβδινων υαλοστασίων. Τα δομικά στοιχεία και τα μηχανολογικά δίκτυα παραμένουν εμφανή και ορίζουν τον εσωτερικό διαχωρισμό, εξασφαλίζοντας την οπτική συνέχεια της δομής του κτιρίου.
Στη σκιά της εμβληματικής 38-μετρης καμινάδας, στον χώρο που περικλείεται από τις τρεις πτέρυγες του εργοστασίου, δημιουργείται μια κεντρική πλατεία, που καλείται να φιλοξενήσει καλλιτεχνικές και πολιτισμικές δράσεις, αλλά και την καθημερινή βόλτα και το παιχνίδι. Στον υπόλοιπο υπαίθριο χώρο εντάσσονται αθλητικές εγκαταστάσεις, ζώνες περιπάτου, σημεία στάσης και παιχνιδιού κ.ά. Νέες και υφιστάμενες φυτεύσεις, με χαμηλές ανάγκες άρδευσης και συντήρησης, δημιουργούν ένα νέο οικοσύστημα με ποικιλία χρωμάτων, υφών και έντονη εποχικότητα. Ταυτόχρονα, παρέχουν σκιά, σηματοδοτούν τα σημεία ενδιαφέροντος και υπογραμμίζουν τις βασικές διαδρομές.

Το χρυσό μετάλλιο του βραβείου που απονέμει κάθε χρόνο το Βασιλικό Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων (RIBA) δόθηκε για το 2023 στην Yasmeen Lari, την πρώτη γυναίκα αρχιτέκτονα του Πακιστάν, η οποία βοήθησε στην κατασκευή περισσότερων από 50.000 αντισεισμικών, φιλικών προς το περιβάλλον σπιτιών για οικογένειες που έχασαν τα σπίτια τους μετά τον σεισμό στο βόρειο Πακιστάν το 2005.
Η Yasmeen Lari κατάγεται από μια προνομιούχα οικογένεια του Πακιστάν και είχε την ευκαιρία να σπουδάσει στο Λονδίνο, ενώ όταν επέστρεψε στη χώρα της, ως η πρώτη γυναίκα αρχιτέκτονας, μπήκε σε μια ελίτ, σχεδιάζοντας μεγάλα έργα. Με τη συνταξιοδότησή της αφιερώθηκε σε ένα είδος κοινωνικής αρχιτεκτονικής –την οποία η ίδια ονομάζει "ξυπόλητη" (barefoot social architecture)– σχεδιάζοντας πια για τις οικονομικά ασθενείς οικογένειες και χρησιμοποιώντας παραδοσιακές πρακτικές. Ο σεισμός αποτέλεσε την αφορμή γι' αυτήν τη μετάβαση. Μπορεί να μην είχε ασχοληθεί μέχρι τότε με παρόμοια θέματα, αλλά όπως είπε και η ίδια: "Αν κάνεις κάτι πέρα από τη ζώνη άνεσής σου, τότε με κάποιο τρόπο έρχεται βοήθεια".
Ενώ οι διεθνείς οργανώσεις ασχολούνταν με την ανέγερση δαπανηρών κατοικιών, η Lari επιστράτευσε τους ίδιους τους πληγέντες και τους εκπαίδευσε να χρησιμοποιήσουν ό,τι υλικό ήταν διαθέσιμο, κυρίως από τα ίδια τα συντρίμμια. Μια σειρά από περαιτέρω σεισμούς, πλημμύρες και συγκρούσεις κράτησε αυτήν και την ομάδα της ενεργούς στο να αναπτύσσουν τεχνικές με μπαμπού, λάσπη και ασβέστη, ακολουθώντας τις αρχές του χαμηλού κόστους, του μηδενικού άνθρακα και των μηδενικών αποβλήτων. Μέσα από αυτήν την εμπειρία έγινε επικριτική
ως προς τις λύσεις που προσφέρουν οι υπηρεσίες βοήθειας, καθώς και ως προς την αστικοποιημένη νοοτροπία, που επιβάλλεται στις αγροτικές κοινότητες.
Η ίδια μέσα από την αρχιτεκτονική δράση της δίνει και ένα ισχυρό μήνυμα για τη θέση των γυναικών στη χώρα της, υποστηρίζοντας ότι: "Είναι πλάνη να πιστεύουμε ότι γυναίκες σαν εμένα έχουν παλέψει πραγματικά. Το Πακιστάν εξακολουθεί να είναι μια πολύ ανδροκρατούμενη κοινωνία, αλλά αν είσαι γυναίκα που εργάζεται στη δημόσια ζωή, τότε είσαι ήδη μέλος της ελίτ, με ένα ισχυρό σύστημα υποστήριξης πίσω σου".

Η μεγαλύτερη αναδρομική έκθεση, που καλύπτει το σύνολο του έργου του παγκοσμίου φήμης αρχιτέκτονα Norman Foster στο διάστημα των τελευταίων έξι δεκαετιών, έχει ξεκινήσει στο "Centre Pompidou" στο Παρίσι και θα διαρκέσει έως τις 7 Αυγούστου. Η έκθεση σχεδιάστηκε από τον διάσημο αρχιτέκτονα και υλοποιήθηκε σε συνεργασία με το αρχιτεκτονικό γραφείο "Foster + Partners" και το ίδρυμα "Norman Foster Foundation". Η έκθεση εξερευνά το έργο του Foster μέσα από το πρίσμα επτά θεματικών: "Nature and Urbanity", "Skin and Bones", "Vertical City", "History and Tradition", "Planning and Place", "Networks and Mobility" και "Future". Η έκθεση ιχνηλατεί τα θέματα της βιωσιμότητας και πρόβλεψης του μέλλοντος. Όπως αναφέρει και ο ίδιος, η γέννηση του αρχιτεκτονικού γραφείου του τη δεκαετία του 1960 συνέπεσε με τις πρώτες ενδείξεις μιας συνειδητοποίησης της ευθραυστότητας του πλανήτη. Ήταν τα πρώτα δείγματα του κυρίαρχου πλέον ρεύματος "The Green Movement", που πριν από μισό αιώνα έμοιαζε επαναστατικό. Με το πέρασμα των δεκαετιών ο Foster και οι συνεργάτες του επιδίωξαν την αμφισβήτηση των συμβατικών μεθόδων και την επανεφεύρεση τύπων οικοδόμησης, αναδεικνύοντας έναν αρχιτεκτονικό σχεδιασμό εμπνευσμένο από τη φύση. Σχέδια, σκίτσα, μοντέλα υπό κλίμακα, διοράματα και πολλά βίντεο επιτρέπουν στον επισκέπτη να εμβαθύνει σε 130 μείζονα έργα. Ένας κατάλογος 264 σελίδων είναι διαθέσιμος, σε έκδοση του "Pompidou" υπό τη διεύθυνση του Frederic Migayrou, επιμελητή της έκθεσης. Ακόμη, με την εφαρμογή "Bloomberg Connects" μπορεί κανείς να περιηγηθεί δωρεάν στην έκθεση, έχοντας πρόσβαση και στις περιγραφές των διάφορων θεματικών, σκανάροντας από το κινητό τηλέφωνο τους αντίστοιχους κωδικούς QR.

Οι πολυβραβευμένοι MVRDV κέρδισαν τον διαγωνισμό για τον σχεδιασμό του "Innovation Park Artificial Intelligence", που θα αποτελέσει τη νέα πανεπιστημιούπολη στο Heilbronn της Γερμανίας.

Στόχος του σχεδιασμού ήταν η ανάδειξη της μέχρι τώρα κλασικής πανεπιστημιούπολης σε έναν παγκοσμίως κορυφαίο χώρο για την ανάπτυξη τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης - έναν συνδυασμό κέντρου καινοτομίας και επιχειρηματικότητας, εργαστηρίων και χώρων διδασκαλίας, αλλά και ψυχαγωγίας. Έτσι, πρόκειται να μεταμορφωθεί όχι μόνο σε ένα ελκυστικό μέρος εργασίας, αλλά και σε έναν προορισμό για επισκέπτες από όλον τον κόσμο, που ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη καινοτόμων τεχνολογιών, επιτρέποντάς τους να αλληλεπιδράσουν και με τους ανθρώπους πίσω από τη δημιουργία τους. Το εγχείρημα πραγματοποιήθηκε έπειτα από σύμπραξη του δήμου του Heilbronn και του ιδρύματος "Dieter Schwarz".

Φωτογραφία: MVRDV

Ο σχεδιασμός των MVRDV χρειαζόταν μια τολμηρή, αναγνωρίσιμη χειρονομία, οπότε και αποφασίστηκε όλο το γενικό σχέδιο να ενταχθεί μέσα στην περίμετρο ενός μεγάλου κύκλου. Τα περισσότερα από τα κτίρια έχουν απλές ορθογώνιες μορφές, με ύψος 27 μέτρων, καθιστώντας τα αποτελεσματικά στην κατασκευή τους με αρθρωτά πλέγματα και βιώσιμα υλικά. Παράλληλα, οι βιοκλιματικές προσόψεις των κτιρίων θα συμβάλουν στην ελαχιστοποίηση της απαιτούμενης ενέργειας για τη λειτουργία της πανεπιστημιούπολης, ενώ η ενεργειακή τροφοδότησή της θα γίνεται από ανεμογεννήτριες και ηλιακούς συλλέκτες. Με αυτά τα δεδομένα, το σχέδιο προβλέπεται να είναι 100% ουδέτερο ως προς τον άνθρακα κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Φωτογραφία: MVRDV

Οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές υψηλής τεχνολογίας έχουν γίνει ολοένα και πιο δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια, καθώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να φτιάξουν σχεδόν τα πάντα, από μικρής μέχρι μεγάλης κλίμακας έργα. Το πρώτο τρισδιάστατα εκτυπωμένο ξενοδοχείο στον κόσμο θα βρίσκεται στο Τέξας, λίγο έξω από την έρημο της πόλης Μάρφα, με το έργο να ξεκινά το επόμενο έτος. Το ξενοδοχείο θα βρίσκεται στους χώρους του "El Cosmico", ενός νομαδικού ξενοδοχείου και κάμπινγκ, στο οποίο οι επισκέπτες περνούν τη νύχτα σε ινδιάνικες σκηνές και σκηνές σαφάρι. Εμπνευσμένο από το γύρω τοπίο της ερήμου και το σύμπαν, θα κατασκευαστεί από την πρωτοποριακή εταιρεία τρισδιάστατης εκτύπωσης Icon, η οποία επί του παρόντος έχει συμβόλαιο με τη NASA για την κατασκευή κατοικιών στη Σελήνη και στον Άρη. Αποτελούμενο από πολλά κτίρια μεγά- λης κλίμακας με τρισδιάστατη εκτύπωση, το ξενοδοχείο θα διαθέτει πισίνα υπερχείλισης, σπα και θέα στην έρημο. Με επικεφαλής την ξενοδόχο Liz Lambert, το έργο είναι μια συνεργασία μεταξύ της Icon και του παγκοσμίου φήμης αρχιτεκτονικού γραφείου BIG (Bjarke Ingels Group). Το ξενοδοχείο διαθέτει καμπύλες, τρούλους, καμάρες και θόλους, που επιτυγχάνονται μέσω ρομποτικής τρισδιάστατης εκτύπωσης και εξειδικευμένου λογισμικού. Μόλις ολοκληρωθεί, το έργο θα επεκτείνει την περιοχή του "El Cosmico" από 21 στρέμματα σε 60 στρέμματα. Με μια χρωματική παλέτα, εμπνευσμένη από το έδαφος της ερήμου, το νέο ξενοδοχείο θα δίνει την αίσθηση "ότι αναδύεται μέσα από την έρημο", όπως υποστηρίζουν και οι αρχιτέκτονες.

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
ΝΕΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΠΛΑΚΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΩΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Τα κεραμικά πλακίδια αποτελούν ένα διαχρονικό υλικό επένδυσης δαπέδων και τοίχων, εξωτερικών και εσωτερικών χώρων, με ισχυρή παρουσία τόσο στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική εδώ και αρκετούς αιώνες, όσο και στα σύγχρονα κτίρια, λόγω της χρηστικότητας και της αισθητικής τους αξίας. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα υλικό επένδυσης με μεγάλη αντοχή σε μηχανικές καταπονήσεις, το οποίο δεν αλλοιώνεται οπτικά και δεν παραμορφώνεται λόγω της επίδρασης της ηλιακής ακτινοβολίας και συνεπώς έχει μεγάλη διάρκεια ζωής.

Παράθυρο στέγης
Στο κάτω τμήμα του ανοίγματος (και συχνά και στο άνω) τοποθετούνται σανίδες, απολύτως οριζοντιωμένες, επάνω στο οποίες στερεώνεται το κούφωμα. Δεν συνιστάται η στερέωσή του στις δοκίδες της στέγης. Κατόπιν τοποθετείται η ταινία στεγανοποίησης περιμετρικά. Η περιμετρική ταινία στεγανοποίησης καλύπτει περιμετρικά το άνοιγμα και συνεχίζεται επάνω στη στέγη σε απόσταση 12 - 15 cm από το άνοιγμα του παραθύρου προς όλες τις πλευρές. Ακολουθεί η τοποθέτηση ποδιάς αποστράγγισης στο κάτω μέρος του κουφώματος και περιμετρικά καλύπτεται η κάσα με ειδικά προφίλ, που συνεχίζονται προς τη στέγη (άνω και στα πλαϊνά). Πολλά προϊόντα διατίθενται με ενσωματωμένο αρμοκάλυπτρο και ποδιά αποστράγγισης στο χαμηλότερο σημείο (φεγγίτες). Οι φεγγίτες αποτελούν λύσεις χαμηλότερου κόστους και έχουν μειωμένη ικανότητα στεγανοποιητικής και θερμομονωτικής προστασίας και θερμομόνωσης σε σχέση με τα παράθυρα στέγης.

Φωτοσωλήνας
Oι φωτοσωλήνες αποτελούν μία λύση διαχείρισης και αξιοποίησης του φυσικού φωτός για το φωτισμό κατοικιών και βιομηχανικών χώρων, χωρίς να μεταφέρεται ταυτοχρόνως θερμότητα και υπεριώδης ακτινοβολία στο εσωτερικό τους. Τα βασικά στοιχεία του είναι ο εξωτερικός θόλος από ακρυλικό γυαλί, που συνδυάζεται με διάφορες βάσεις στήριξης, οι οποίες προσαρμόζονται τόσο σε επίπεδες, όσο και σε επικλινείς οροφές. Ο εξωτερικός θόλος είναι σφραγισμένος και λειτουργεί θερμομονωτικά, επομένως δεν αναμένονται θερμικές απώλειες, εφόσον τοποθετηθεί σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή. Το φως μεταφέρεται μέσω του υπερανακλαστικού σωλήνα μεταφοράς στο χώρο που χρειάζεται φωτισμό. Για μεγαλύτερη απόδοση συνιστάται οι φωτοσωλήνες να τοποθετούνται σε σημεία, τα οποία δέχονται άμεση ηλιακή ακτινοβολία τις περισσότερες ώρες της ημέρας και δεν σκιάζονται από στοιχεία του κτιρίου, των παρακείμενων κτιρίων ή λόγω της μορφολογίας του εδάφους.

Το οικόπεδο βρίσκεται στο Ακρωτήρι Χανίων. Στην περιοχή υπάρχουν κτίρια μεικτής χρήσης, κατοικίες, μερικά βιομηχανικά κτίρια και ελαιώνες.
Το ζητούμενο της μελέτης ήταν να δημιουργηθεί ένα κτίριο, που θα εξυπηρετεί λειτουργικά τις ανάγκες της βιοτεχνίας αλλά παράλληλα θα συνομιλεί με το περιβάλλον. Ένα κτίριο μεταλλικής δομής, ώστε να ανεγερθεί και να λειτουργήσει όσον το δυνατόν πιο σύντομα.
Η βασική ιδέα της σύνθεσης αποτελείται από δύο αρχιτεκτονικά στοιχεία: Ένα οριζόντιο επίπεδο που "αιωρείται" επάνω από ένα κουτί. Το κουτί στο ισόγειο στεγάζει την επεξεργασία και το στέγνωμα του δέρματος. Το οριζόντιο επίπεδο επάνω από το κουτί στεγάζει τους δημόσιους χώρους υποδοχής / έκθεσης και τους ιδιωτικούς, δηλαδή την τροφοδοσία, το εργαστήριο, την αποθήκη και τα γραφεία.
Ενώ το "κουτί" σχεδιάζεται συμπαγές, το "οριζόντιο επίπεδο" σχεδιάζεται πιο "ελαφρύ" ως αρχιτεκτονικό στοιχείο. Παρουσιάζεται σαν να αιωρείται στο τοπίο. Η φύση δύναται να ενωθεί με το εσωτερικό του κτιρίου μέσα από τις γυάλινες προσόψεις.
Έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο βιοκλιματικό σχεδιασμό του κτιρίου. Οι μονωμένες γυάλινες προσόψεις δίνουν επαρκές φως στους χώρους. Είναι στρατηγικά σχεδιασμένες ώστε ο ήλιος να μην ενοχλεί το χρήστη ή να ανεβάζει τη θερμοκρασία του εσωτερικού σε μη επιθυμητά επίπεδα. Συγκεκριμένα στη βόρεια όψη σχεδιάστηκε η μεγαλύτερη διαφανής επιφάνεια από μονωμένα γυάλινα υαλοπετάσματα. Λόγω του βορινού προσανατολισμού ο ήλιος που μπαίνει τους καλοκαιρινούς μήνες σ’ αυτό το χώρο είναι για λίγη ώρα και κατά τη δύση του, δηλαδή μετά το ωράριο λειτουργίας. Κατά τη διάρκεια της νύχτας το κτίριο δροσίζεται από το ρεύμα φυσικού αέρα που δημιουργείται από τα παράθυρα του ισογείου και τους φεγγίτες της οροφής.
Τα υαλοπετάσματα που βρίσκονται στην ανατολική και δυτική πλευρά σχεδιάστηκαν μικρότερα λόγω της κάθετης σχεδόν έκθεσης στον ήλιο και σκιάζονται με ρόλερ εσωτερικά, που ρυθμίζουν το φως που μπαίνει μέσα κατά περίπτωση και ανά εποχή.
Τα μικρότερα δωμάτια, όπως τα γραφεία, μπορούν να κλιματίζονται και να θερμαίνονται ξεχωριστά όταν χρειάζεται. Στο σύνολο των χώρων δεν χρησιμοποιείται τεχνητό σύστημα αερισμού. Φρέσκος αέρας διοχετεύεται από τα παράθυρα των προσόψεων και διαφεύγει μέσω φυσικού ελκυσμού από τους φεγγίτες της οροφής. Τα παράθυρα στην κατεργασία του δέρματος ανοίγουν και κλείνουν ηλεκτρονικά και σύμφωνα με τους επικρατούντες ανέμους και κατ’ επιλογήν του χρήστη, ώστε να ρυθμίζεται η φυσική ξήρανση του δέρματος. Ένα σύστημα που εν καιρώ μπορεί να λειτουργήσει και αυτόματα με αισθητήρα. Επίσης στο επίπεδο του δώματος υπάρχει πρόβλεψη για μελλοντική εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πετασμάτων, τα οποία θα συμβάλλουν στην ενεργειακή αυτονομία της βιοτεχνίας.

Studiomateriality is an Athens based design studio founded in 2016, specialized in interior, graphic and product design. Always open to interesting collaborations and new projects, we offer holistic proposals personalized to meet our client’s requirements. We create narratives that shake the limits between tangible and intangible, always motivated by every opportunity for experimentation.