Η διάτρητη ψευδοροφή της τραπεζαρίας προσφέρει περίτεχνα μοτίβα τεχνητού φωτισμού στο χώρο.
Φωτογραφίες: Maxime Brouillet

Η κουζίνα εντάσσεται στο ενιαίο open plan καθιστικό, με το φυσικό φως να διαχέεται στο χώρο, προσδίδοντας μία αίσθηση γαλήνης και χαλάρωσης.
Φωτογραφία: Γιώργος Κορδάκης
Επιμέλεια εικόνας: Μαρία Σιόρμπα

Η εξοχική κατοικία "Triptych" βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Laurentian, σε απόσταση εκατό χιλιομέτρων από το Μόντρεαλ και έχει θέα στη λίμνη St. Cyr. Βασική ιδέα για το σχεδιασμό της αποτέλεσαν οι ιδιότητες του τρίπτυχου, η ανάπτυξη δηλαδή της δομής σε τρεις διακριτούς όγκους. O κεντρικός έχει άμεση θέα στη λίμνη, ενώ οι δύο πλευρικοί εισχωρούν ανάμεσα στα δέντρα του δάσους. Η σύνδεσή τους γίνεται μέσω διαδρόμων, ενώ η γεωμετρία του κάθε όγκου, καθώς και οι κεκλιμένες στέγες αυτών, αποσκοπούν στο ξεχωριστό καδράρισμα της θέας του τοπίου. Σύμφωνα με την ομάδα YH2, το έργο υπόκειται στην ιδέα του κατακερματισμού των μερών, λόγω της ανάγκης να ενταχθεί στο φυσικό επικλινές έδαφος με ομαλό τρόπο. Μοιάζει λοιπόν σαν να φωλιάζει μέσα στο χιόνι, που καλύπτει την περιοχή κατά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.
To κτίριο αναπτύσσεται σε δύο ορόφους. Η πρόσβαση γίνεται μέσω εξωτερικής σκάλας η οποία καταλήγει σε έναν υπαίθριο χώρο, απ’ όπου γίνεται η είσοδος στην κατοικία. Η είσοδος οδηγεί από την μία πλευρά στους κύριους χώρους και από την άλλη στον ξενώνα, ο οποίος διαχωρίζεται από τους υπόλοιπους χώρους μέσω της διαφοροποίησης των υλικών δαπέδου. Η κουζίνα και το γραφείο βρίσκονται στον κεντρικό όγκο και συνδέονται άμεσα με την τραπεζαρία και το σαλόνι. Από τη μία πλευρά, η τραπεζαρία χαρακτηρίζεται από τη διάτρητη οροφή, μέσω της οποίας επιτυγχάνονται περίτεχνα μοτίβα τεχνητού φωτισμού στο χώρο, ενώ από την άλλη πλευρά, τα μεγάλα πλευρικά ανοίγματα του καθιστικού προς το νότο και την ανατολή, επιτρέπουν τη θέα προς το δάσος. Από το καθιστικό επίσης, οι ένοικοι μπορούν να μεταβούν στο κυρίως υπνοδωμάτιο από μία ξύλινη σκάλα, η οποία αναρτάται από την οροφή και φαίνεται σαν να αιωρείται στον κάτω χώρο. Εκτός από το κυρίως υπνοδωμάτιο, το ισόγειο περιέχει βοηθητικούς χώρους, χώρους μηχανολογικών εγκαταστάσεων καθώς επίσης και το κλειστό γκαράζ.
Tο "Triptych" έχει κατασκευαστεί κυρίως από φυσικά υλικά. Οι όψεις είναι επενδυμένες με ξύλο κέδρου, στο οποίο είναι εμφανής η πατίνα του χρόνου, ώστε η κατασκευή να εντάσσεται πλήρως στο περιβάλλον μέσω της φυσικής φθοράς των όψεων. Οι εσωτερικοί τοίχοι είναι κατασκευασμένοι επίσης από ξύλο κέδρου, στα δάπεδα τοποθετήθηκε ξύλο δρυός και λείο σκυρόδεμα, ενώ σημαντικό στοιχείο αποτελούν τα μεγάλα γυάλινα ανοίγματα, που πλαισιώνονται από κουφώματα αλουμινίου μαύρης απόχρωσης. Μέσω των ανοιγμάτων οι ένοικοι έρχονται σε οπτική επικοινωνία με το φυσικό τοπίο καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Το κτίριο θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα θεατρικό σκηνικό το οποίο έχει ως σκοπό να αναδείξει το φυσικό τοπίο.

Το διαμέρισμα βρίσκεται σε μια τυπική πολυκατοικία της δεκαετίας του 1960, με μικρού μεγέθους διαμερίσματα ανά όροφο, φθηνά οικοδομικά υλικά, χωρίς πολλές ανέσεις, με απώτερο σκοπό την μαζική κατοίκηση της εποχής της ανοικοδόμησης και των αντιπαροχών.
Το συγκεκριμένο διαμέρισμα, είχε αρχικά μια αρκετά περίπλοκη διαμερισματοποίηση, με μικρούς χώρους και διαδρόμους και ήταν σχετικά σκοτεινό.
Οι σημερινοί ιδιοκτήτες, αρκετά ενημερωμένοι, τόσο σε ότι αφορά στους σύγχρονους τρόπους δόμησης και στα νέα υλικά, αλλά και στο σύγχρονο design, έδωσαν την ελευθερία στους αρχιτέκτονες να σχεδιάσουν χωρίς πολλούς περιορισμούς, με μόνα κριτήρια την καλαισθησία (ευτυχώς κοινή και για τα δύο μέρη) και τη λειτουργικότητα.
Σκοπός της ανακαίνισης ήταν, εκτός από τη δυνατότητα ιδιοκατοίκησης, η εμπορική εκμετάλλευση του ακινήτου με τη μορφή βραχυχρόνιων μισθώσεων, με ενοίκους ποικίλης καταγωγής, ηλικίας, φύλλου και ενδιαφερόντων.
Η κεντρική ιδέα της πρότασης ήταν η δυνατότητα να διεισδύσει το φυσικό φως στο σύνολο του διαμερίσματος. Η διαμπερότητα και η ενοποίηση των λειτουργικών ενοτήτων συντέλεσαν στην υλοποίηση αυτής της ιδέας στο βέλτιστο βαθμό.
Ο σχεδιασμός τονίζει την έντονη γραμμική μορφή του διαμερίσματος, χωρίζοντάς το σε κατά μήκος ενότητες, ξεκινώντας με το χώρο του καθιστικού, ένα μικρό αλλά χρηστικό γραφείο, τα δύο τμήματα της κουζίνας εκατέρωθεν του φωταγωγού, την τραπεζαρία και τους βοηθητικούς χώρους στη μέση. Η απόληξη αυτής της γραμμικής κίνησης καταλήγει σε μια "φωλιά", το υπνοδωμάτιο, ένα κουτί υπερυψωμένο ελαφρά, με ανεμπόδιστη θέα προς τον υπόλοιπο χώρο του διαμερίσματος, αλλά και με σημειακές οπτικές φυγές προς το έντονο αστικό τοπίο της πόλης. Παράλληλα, ο τρόπος με τον οποίο χαράχθηκαν οι "ποταμοί" στην ψευδοροφή, με άξονα το άνοιγμα του μπαλκονιού, συνεισφέρει στη συνολική αντίληψη της γραμμικότητας και της ένωσης του μέσα με το έξω.
Μια ενιαία λευκή και γυαλιστερή επιφάνεια αντανακλά το φυσικό φως και το βοηθάει να εισέλθει έως την "καρδιά" και την είσοδο του διαμερίσματος. Αυτή η επιφάνεια, η οποία χωρίζεται σε τμήματα, προδιαθέτει, αλλά και προκαλεί τον επισκέπτη να τα τραβήξει, να δει πίσω από αυτά. Γενικά, το διαμέρισμα αποτελεί μια ενότητα λειτουργιών, που ωθεί να τις ανακαλύψει κάποιος, από την κουζίνα, τους χώρους αποθήκευσης μπαίνοντας στο διαμέρισμα μέχρι και το WC με μια κρυφή πόρτα δίχως πόμολο.
Η επιλογή ενός άχρωμου ματ πλακιδίου μεγάλου μεγέθους, τοποθετημένου με κατά το δυνατόν μικρότερους αρμούς, συμβάλλει στην ενοποίηση των δομικών στοιχείων, αλλά και των στοιχείων επίπλωσης. Οι τοίχοι και η οροφή επιλέγονται να βαφτούν λευκά, με σκοπό να αφήσουν το φως να διεισδύσει σε βάθος. Τα μοναδικά οικοδομικά στοιχεία που διαφοροποιούνται είναι το κεντρικό υποστύλωμα με το δοκάρι που το διαπερνά. Αποτελούν το κεντρικότερο στοιχείο ολόκληρου του διαμερίσματος. Είναι η μνήμη. Τα στοιχεία που συνδέουν την παρούσα αρχιτεκτονική επέμβαση, με το κτίριο και την ιστορία του, με εμφανή τα όποια λάθη και τις αστοχίες του στο πέρασμα του χρόνου. Το εμφανές σκυρόδεμα, αδρό όπως εμφανίσθηκε κατά την αποξήλωση του επιχρίσματος, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη σύγχρονη κατασκευή, την απόλυτα ορθή γεωμετρία, τα καθαρά χρώματα και τα επιμελημένα υλικά.
Η τραπεζαρία, ακουμπά στην κολόνα, αλλά και αιωρείται. Το ξύλο, στο φυσικό του χρώμα, συμπληρώνει τη φυσικότητα του υλικού του σκυροδέματος.
Σε πλήρη αντιστοιχία με την τραπεζαρία, ο γραμμικός πάγκος του καθιστικού από φυσική δρυ εντείνεται σε μέγεθος όσο προχωράει, μέχρις ότου αγκαλιάσει κάθετα πλέον, την υπόλοιπη κατασκευή της κουζίνας.
Η κουζίνα αποτελεί ένα από τα βασικότερα συνθετικά ευρήματα του συνόλου της πρότασης. Σε πρώτη φάση, κλειστή, κατάλευκη και στιλπνή, συμπληρώνει τον καμβά του χώρου, αλλά και βοηθάει στη διείσδυση του φυσικού φωτός. Σε δεύτερη φάση ανοίγοντας τις συρόμενες πόρτες, μπορεί κάποιος να αξιοποιήσει όποιο τμήμα της κουζίνας επιθυμεί και να δώσει πρόσβαση σε ένα επιπλέον άνοιγμα σε φωταγωγό. Το μαύρο δίνει βάθος, μεγαλώνει το χώρο και ωθεί το χρήστη σε μια παροδική ψευδαίσθηση ότι πίσω από τα λευκά πορτάκια, κρύβεται κάτι μεγαλύτερο που δεν έχει ακόμα ανακαλύψει.
Το υπνοδωμάτιο, είναι το κατ’ εξοχήν δωμάτιο ηρεμίας. Θερμά υλικά εντείνουν αυτή την αίσθηση. Το ξύλινο δάπεδο γυρνάει και περιβάλει την εσοχή. Όπως η είσοδος μιας φωλιάς, μιας σπηλιάς ή ακόμα και αγκαλιάς, έτσι και αυτός ο χώρος, στοχεύει στην πλήρη οικειοποίηση και την εναρμόνιση του ατόμου με το περιβάλλον γύρω του.

Το Gran Fierro είναι ένα αργεντίνικο εστιατόριο με αρχές βιωσιμότητας στην κατασκευή του, αλλά και στη λειτουργία του. O σχεδιασμός του είναι δυναμικός, με ακατέργαστα υλικά, όπως το εμφανές σκυρόδεμα και ο χάλυβας οπλισμού, αλλά η ατμόσφαιρα ζεστή και χαλαρή.
Η ίδρυση του αρχιτεκτονικού γραφείου Formafatal, το 2015, συνοδεύτηκε από το σχεδιασμό και την υλοποίηση του εσωτερικού του αργεντίνικου εστιατορίου στο κέντρο της Πράγας.
Μετά από πέντε χρόνια, ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου αναγκάστηκε να μετακινήσει την επιτυχημένη επιχείρησή του σε μια νέα διεύθυνση, κοντά σε ένα μοναδικό κτίριο, αντιπροσωπευτικό δείγμα φονξιοναλισμού, το "Mánes Gallery".
Το νέο εστιατόριο καλύπτει έκταση 390 m² (συμπεριλαμβανομένου του κήπου), με συνολική χωρητικότητα 163 θέσεων. Χωρίζεται σε 3 μέρη, τον κυρίως χώρο με μια ενιαία ανοιχτή κουζίνα, έναν υπαίθριο κήπο και μια πίσω πτέρυγα με σαλόνια.
Οι αρχιτέκτονες δούλεψαν ξανά την ίδια κεντρική ιδέα σχεδιασμού και οργάνωσης του εστιατορίου και στο νέο χώρο, ένα ιστορικό κτίριο που ανήκει στη ζώνη μνημείων της UNESCO, προσθέτοντας νέες προσεγγίσεις.
Ο στόχος ήταν να γίνει προσπάθεια χρήσης στο μέγιστο του αρχικού εξοπλισμού και των επίπλων. Αυτό καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τη λύση εσωτερικής διαμόρφωσης, τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, όπως και τα χρώματα του εσωτερικού χώρου. Έχουν βεβαίως ενσωματωθεί και νέα στοιχεία στο σχεδιασμό, πάλι βασισμένα σε φυσικές πρώτες ύλες, τα οποία όμως έχουν μια εντελώς νέα λειτουργία. Χαλύβδινες διατομές χρησιμεύουν ως βάση για πάγκους και μπαρ, ράβδοι σιδηρού οπλισμού διαμορφώνουν διαχωριστικά, που διαιρούν οπτικά το χώρο ή χρησιμεύουν ως ράφια για μια πλούσια κάβα κρασιών, κατασκευασμένη σε έναν ολόκληρο τοίχο. Συγκολλημένα συρμάτινα πλέγματα χρησιμεύουν ως πέργκολες για πράσινα φυτά και περίφραξη κήπου.
Εμφανείς συμπαγείς τσιμεντόλιθοι δημιουργούν ένα κυρίαρχο διακοσμητικό στοιχείο σε τοίχο στο χώρο της εισόδου του εστιατορίου. Αυτός ο τοίχος αποτελεί συμβολική παρακαταθήκη της νέας προσέγγισης, όχι μόνο στη γενική ιδέα του αρχιτέκτονα, αλλά πάνω από όλα τη νέα νοοτροπία και φιλοσοφία του Gran Fierro και του ιδιοκτήτη του, ο οποίος αντικατέστησε το κάρβουνο με βιολογικό άνθρακα, τον οποίο άρχισε να παράγει από φυτικά απόβλητα της κουζίνας. Ανακαλύπτοντας λοιπόν, ότι η παραγωγή άνθρακα συμβάλλει στην αποψίλωση των δασών, αποφάσισε να διαδώσει την ευαισθητοποίηση σχετικά με αυτό, μετατρέποντας τον τοίχο σε ισχυρή οπτική δήλωση. Έτσι, μπροστά από κάθε τσιμεντόλιθο αιωρείται ένα κομμάτι κάρβουνου στερεωμένου με σύρμα, ώστε ο τοίχος να είναι σαν μια βιτρίνα και τα κάρβουνα σαν κοσμήματα σε αυτόν. Η ίδια οπτική ιδέα συνεχίζει στο πίσω μέρος του εστιατορίου, όπου, η οροφή ενός από τα σαλόνια δημιουργείται από ένα πλέγμα με κομμάτια άνθρακα.

Ένα δένδρο καμφοράς εκατό ετών αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό του ερευνητικού κέντρου Kaplan, στην περιοχή Ντουάρτε της Καλιφόρνια. Το κτιριακό πρόγραμμα αναπτύσσεται γύρω από το δέντρο και την κεντρική αυλή υπό τη μορφή δύο κτιρίων με συνολικό εμβαδόν 650 m2.
Το δυτικό κτίριο φιλοξενεί μία αίθουσα συνεδρίων και διαλέξεων, μία πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα για τις υπηρεσίες εστίασης των εκδηλώσεων και τους απαραίτητους βοηθητικούς χώρους. Το κτίριο αναλαμβάνει το ρόλο της εξυπηρέτησης των αναγκών του γειτονικού πάρκου που βρίσκεται νοτιοδυτικά και στο οποίο τελούνται κάθε χρόνο πολλές δημόσιες εκδηλώσεις. Ένα μεγάλο υπόστεγο και πολλαπλές θύρες εκατέρωθεν της αίθουσας εκδηλώσεων, συνδέουν το κτίριο με το τοπίο.
Το ανατολικό κτίριο θα φιλοξενήσει μελλοντικά έναν εκθεσιακό χώρο, στον οποίο θα προβάλλονται όλα τα σημαντικά ιατρικά επιτεύγματα και τα αποτελέσματα των καινοτομικών ερευνών του οργανισμού στη διάρκεια των εκατό χρόνων πορείας του. Τα γραφεία της διοίκησης χωροθετούνται στο νότιο τμήμα του κτιρίου και αποτελούν τον κυρίως χώρο συνάντησης των επισκεπτών και των δωρητών. Και τα δύο κτίρια διαθέτουν ευρύχωρους χώρους εισόδου από γυάλινες επιφάνειες, οι οποίοι εξυπηρετούν την οργάνωση των λειτουργιών και τη κίνηση των επισκεπτών.
Το κομβικό σημείο της πρότασης είναι το εντυπωσιακό δέντρο καμφοράς στην κεντρική αυλή, η οποία βρίσκεται στη συμβολή δύο σημαντικών πεζόδρομων του ερευνητικού κέντρου. Μέτρα για την προστασία του δέντρου ελήφθησαν τόσο κατά το σχεδιασμό όσο και κατά την κατασκευή των κτιρίων.
Οι κυματοειδούς μορφής τοιχοποιίες από τσιμέντο που βρίσκονται αμφίπλευρα του δένδρου αποτελούν το όριο ανάμεσα στα δύο κτίρια, ένα στρώμα προστασίας της ιδιωτικότητας κατά τη διεξαγωγή των εκδηλώσεων, ενώ παράλληλα ενσωματώνουν στην επιφάνειά του καθίσματα που χρησιμεύουν ως χώροι ξεκούρασης και αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον. Τα δύο κτίρια έχουν εξωτερική επένδυση από πετάσματα τσιμέντου αεριζόμενης πρόσοψης και σε συγκεκριμένες όψεις υπάρχει εξωτερική επένδυση από επιφάνεια χάλυβα με επιβράδυνση διάβρωσης (Cor-ten επιφάνειες). Η γραμμικότητα των πετασμάτων σχεδιάστηκε, ούτως ώστε να ενώνεται αρμονικά με τις οργανικές μορφές των προτεινόμενων εγκαταστάσεων και η σύγκλιση με το δένδρο είναι το σημείο στο οποίο αυτές οι επιφάνειες αλλάζουν μορφή. Οι κυματοειδείς τοιχοποιίες τονίζονται μέσω μικρών ακρυλικών πλακιδίων που φωτίζονται εκ των έσω, στα οποία αναγράφονται διακριτικά τα επιτεύγματα του ερευνητικού κέντρου.
Η αειφόρος ανάπτυξη υπήρξε ο πυρήνας για το σχεδιασμό και την εφαρμογή της πρότασης, στοχεύοντας στην πιστοποίηση με LEED Platinum. Μερικές από τις στρατηγικές αειφόρου ανάπτυξης που εφαρμόστηκαν είναι η επιλογή φύτευσης με αντοχή στην ξηρασία, η κατασκευή πεζοδρομίων με διαπερατά υλικά που επιτρέπουν το φιλτράρισμα του νερού μέσω του εδάφους χωρίς να επιβαρύνουν το σύστημα αποστράγγισης του κτιριακού συγκροτήματος, η χρήση κατά 20% πτητικής τέφρας στη σύνθεση του σκυροδέματος, η εξαιρετικά χαμηλή ροή νερού στους χώρους υγιεινής, η χρήση λαμπτήρων φωτοδιόδων (LED) καθώς και η χρήση στεγανοποιητικών, συγκολλητικών και βαφών με μειωμένες πτητικές οργανικές ενώσεις (VOC – Volatile Organic Components).

Πρόκειται για αστική οικοδομή με νεοκλασικές επιδράσεις, κτισμένη σε γωνιακό τεμάχιο με μεγάλη αυλή, η οποία αρχικά ήταν ιδιωτική κατοικία. Μετά την αποκατάστασή της, η οικοδομή στεγάζει τη βιβλιοθήκη και ορισμένα γραφεία του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως της Λευκωσίας.
Η αποκατάσταση της διατηρητέας οικοδομής περιλάμβανε την αλλαγή χρήσης και την ένταξή της στο ευρύτερο σύμπλεγμα των ανοικτών χώρων και γραφείων του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως. Στις δύο πλευρές της αυλής, που συνορεύουν με δημόσιο δρόμο, η σχέση με τον αστικό ιστό διατηρείται αναλλοίωτη, ενώ από την κεντρική πλατεία του συμπλέγματος η οικοδομή και ο περιβάλλων της χώρος αποτελούν το επίκεντρο ενδιαφέροντος. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε επίσης στη διατήρηση της τοπογραφίας της αυλής, των μαλακών επιφανειών και στη φύτευση. Περιμετρικά του κτιρίου πραγματοποιήθηκαν εκσκαφές για επισκευή των λιθοδομών και κατασκευή ενισχύσεων και περιμετρικής αποστράγγισης.

APXITEKTONIKH MEΛETH/ EΠIBΛEΨH: ΕΛΕΝΑ ΣΟΦΙΑΝΟΥ, Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως
ΦΩTOΓPAΦIEΣ: ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΡΤΕΜΗΣ

Ο στόχος των αρχιτεκτόνων ήταν να μεταφερθεί η φιλοσοφία και η ταυτότητα της εταιρίας σε έναν χώρο στο κέντρο της Αθήνας και ουσιαστικά να αποδοθεί το φυσικό περιβάλλον περιοχών παραγωγής όπως Βραζιλία, Κολομβία, Κόστα Ρίκα και Αιθιοπία μέσα στο αστικό ιστό. Σε συνέχεια αυτού επιλέχθηκαν υλικά όπως φυσικές βαφές, κονιάματα επενδύσεων, φυσική ξυλεία και τεχνικές που αποδίδουν το ακατέργαστο και την πρώτη ύλη.
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης

Η σχεδιαστική ομάδα επέλεξε να διατηρήσει το λευκό και τις γραμμές τις κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, εμπνέοντας την αίσθηση της αρμονίας και της ηρεμίας μέσα από τα φυσικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν όπως το καλάμι, η φυσική δρυς (παλαιωμένη και μη) και η καστανιά του Αγίου Όρους. Τα παραπάνω έρχεται να ενισχύσει η χρήση του θερμού φωτισμού και το επικρατούν μπλε της θάλασσας.
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης

Ο σχεδιασμός αφορά την πλέον αναπτυσσόμενη εταιρεία τηλεπικοινωνιών "Oppo", η οποία αποτελεί αυτήν τη στιγμή τη μεγαλύτερη εταιρεία εμπορίας έξυπνων κινητών τηλεφώνων της Κίνας. Η εγκατάσταση των νέων κεντρικών γραφείων έρευνας και ανάπτυξης –με την ονομασία "O-Tower"- στη μελλοντική επιστημονική τεχνόπολη του Hangzhou αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη δέσμευση του προϊόντος για συνεχή εξέλιξη και καινοτόμα παρουσία, σε μια προσπάθεια επίτευξης της τελειότητας.

Τοποθετημένο σε περίοπτη τοποθεσία στην καρδιά της συνοικίας Yuhang στον κόμβο καινοτομίας του Hangzhou το κτίριο βρίσκεται ανάμεσα σε μια φυσική λίμνη, ένα αστικό κέντρο και ένα πάρκο 10.000 m². Το βραβευμένο αρχιτεκτονικό γραφείο BIG επανασχεδίασε τους παραδοσιακούς χώρους γραφείων και βελτιστοποίησε τους δυναμικούς χώρους εργασίας της εταιρείας δημιουργώντας ένα κυλινδρικό κτίριο, με συμπαγείς αλλά ευέλικτες κατόψεις.

Μία σειρά χώρων, τριπλού ύψους, με διασυνδεδεμένες βεράντες κάτω από την κεκλιμένη οροφή θα παρέχουν εύκολη συνδεσιμότητα μεταξύ των ορόφων, ενώ θα ακολουθούν τις αρχές βιοφιλικού σχεδιασμού. Για τη μεγιστοποίηση της ηλιακής έκθεσης και την παροχή πανοραμικής θέας της πόλης, το νότιο άκρο του κτιρίου ωθήθηκε προς τα κάτω. Αυτή η μοναδική γεωμετρία, του επέτρεψε να "αυτοσκιάζεται", μειώνοντας την κατανάλωση ενέργειας και μεγιστοποιώντας το φυσικό φως της ημέρας. Η διαμόρφωση της πρόσοψης με προσαρμοστικές περσίδες, προσανατολισμένες σε σχέση με τη θέση του ήλιου, παρέχει σημαντική εξοικονόμηση ψυκτικών φορτίων, ενώ συμβάλλει ενεργά στη δημιουργία ενός κτιρίου με μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα.

Στην καρδιά του "O-Tower", μία δημόσια προσβάσιμη αυλή θα αποτελεί τον αστικό πόλο έλξης για την πόλη, θολώνοντας τα όρια μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού. Το ισόγειο μεταμορφώνεται σε ένα καταπράσινο τοπίο και εκτείνεται μέχρι την προκυμαία.
Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός εκφράζει την αποστολή της "Oppo" για διαρκή αναβάθμιση του βαθμού ποιότητας ζωής μέσω της τεχνολογίας, με στόχο το γενικό όραμα να αποτελεί μία από τις πλέον βιώσιμες εταιρείες, η οποία θα συμβάλλει σε έναν καλύτερο κόσμο. Το μελλοντικό εργασιακό περιβάλλον της επιχειρεί να είναι βιώσιμο σε μία τριπλή βάση, οικονομικά, οικολογικά και κοινωνικά.