Η εξοχική κατοικία βρίσκεται στην περιοχή Γαλατάς, στο χωριό Δρυοπίδα της Κύθνου. Η Δρυοπίδα είναι παραδοσιακός οικισμός της Κύθνου και βρίσκεται στο νότιο μέρος του νησιού, ανάμεσα σε δύο λόφους, προστατευμένη από τους ισχυρούς ανέμους. Το κύριο χαρακτηριστικό της Δρυοπίδας -και αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει από τα τυπικά χωριά των Κυκλάδων- είναι οι κεραμοσκεπές, που καλύπτουν τις πετρόκτιστες κατοικίες. Σε αυτό έχει συμβάλλει η παράδοση των κατοίκων του χωριού στην κεραμική.
Η κατοικία, δύο επιπέδων και 60 m², κτίστηκε την δεκαετία του 1890. Στόχος της πλήρους ανακαίνισής της ήταν η μετατροπή της σε μια σύγχρονη εξοχική κατοικία. Το κτίσμα αποτελείται από σαλοκουζίνα, υπνοδωμάτιο και μπάνιο στο επίπεδο του ισογείου και από εσωτερικό εξώστη και αίθριο με ανεξάρτητη πρόσβαση στο επίπεδο του ορόφου. Βασική επιδίωξη ήταν αφενός να διατηρηθούν και να αναδειχθούν όλα τα παραδοσιακά στοιχεία του κτίσματος, αφετέρου να δημιουργηθεί μια παραθεριστική κατοικία, η οποία θα διέπεται από λιτότητα και θα δίνει έμφαση στην απόλαυση της φύσης, του τόπου και του τοπίου. Εσωτερικά, η κατοικία καταφέρνει να συνδυάσει την τοπική αρχιτεκτονική με το σύγχρονο σχεδιασμό, τόσο σε επίπεδο κάτοψης όσο και στη χρήση υλικών. Το παλαιό δάπεδο από τσιμεντοπλακίδια, το οποίο συντηρήθηκε και διατηρήθηκε μετά την ανακαίνιση, προσδίδει μία ιδιαίτερη ταυτότητα στην κατοικία. Έτσι, οι αρχιτέκτονες "δανείστηκαν" τη χρωματική παλέτα, που υπήρχε ήδη στο χώρο, και την ενίσχυσαν με τα νέα πράσινα παραθυρόφυλλα, το φυσικό ξύλο, τις λεπτομέρειες πέτρας και τις γκρι αποχρώσεις του τσιμεντοκονιάματος. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε μια διάχυτη απλότητα, η οποία τονίζεται μέσα από το φυσικό αλλά και τεχνητό φωτισμό του χώρου.
Η κάτοψη της κατοικίας χαρακτηρίζεται από εξωστρέφεια και αυτό γίνεται ιδιαίτερα εμφανές στο χειρισμό του αιθρίου, το οποίο συνιστά το βασικό χώρο συνάθροισης, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και μία άμεση συσχέτιση του "μέσα" με το "έξω". Η χτιστή ζαρντινιέρα εκφράζει έμπρακτα αυτή την πρόθεση. Ανοίγεται ένα "παράθυρο" προς τα έξω και δημιουργείται μία πρόσκληση του φυσικού τοπίου μέσα στην κατοικία. Αξίζει να σημειωθεί πως αυτός ο χώρος παλαιότερα λειτουργούσε ως το βασικό υπνοδωμάτιο της κατοικίας, και επομένως η μετατροπή του σε αίθριο χώρο είναι μία τελείως καινούργια συνθήκη, η οποία ξεδιπλώνει νέες δυνατότητες χρήσης. Όπως σε όλα τα νησιά των Κυκλάδων, έτσι και στην Κύθνο, οι ισχυροί άνεμοι είναι χαρακτηριστικό του νησιού. Ακόμα και αν η Δρύοπιδα είναι ένας σχετικά προστατευμένος οικισμός λόγω της τοπογραφίας του, όταν τα φαινόμενα είναι πολύ έντονα, προκύπτει η ανάγκη της "κάλυψης". Έτσι, αυτό το αίθριο λειτουργεί σαν ένα κέλυφος, προστατευμένο από τον ήλιο και τους ισχυρούς κυκλαδίτικους ανέμους προσφέροντας ταυτόχρονα πολλαπλές θεάσεις.
Η ευελιξία ήταν πολύ σημαντική έννοια στο σχεδιασμό αυτής της παραθεριστικής κατοικίας. Στόχος ήταν η δημιουργία χώρων φιλόξενων και άνετων, παρά το μικρό μέγεθος του κτίσματος. Διαθέτοντας μεγάλο ύψος στο επίπεδο του ισογείου, προκύπτει η δυνατότητα εσωτερικού εξώστη, ο οποίος μπορεί να λειτουργήσει είτε ως δεύτερο υπνοδωμάτιο είτε ως χώρος γραφείου. Έχοντας αυτή την πολλαπλή λειτουργία, ο εξώστης ταυτόχρονα παρέχει οπτικές συσχετίσεις τόσο με το ισόγειο αλλά και με το αίθριο, μέσω από το παράθυρο που έχει δημιουργηθεί στον ενδιάμεσο τοίχο τους, "ανοίγοντας" έτσι ένα διάλογο ανάμεσα στους δύο αυτούς ενδιάμεσους χώρους. Η κατοικία είναι σχεδιασμένη κυρίως με κτιστά έπιπλα και ειδικές κατασκευές, έτσι ώστε να αξιοποιηθεί στο μέγιστο ο διαθέσιμος χώρος, αλλά και να τονιστεί η κυκλαδίτικη αισθητική. Ήταν σημαντική επιδίωξη, ο χώρος της κατοικίας να προσφέρει άνεση στους χρήστες, απαιτώντας από αυτούς την ελάχιστη ενασχόληση.

In company with the aphid and the grasshopper
But also the spider mite, the tiger moth, the leaf
miner,
The mole and the hover-fly
The praying mantis that devours them all,
We shall be sharing leaves, petals, sky,
in this incredible garden
both they and I transitory.

NICOSSIENSES, Niki Marangou, poet

Η ιδέα του περίκλειστου ή "μυστικού" κήπου, ως μέρος της κατοικίας, συναντάται στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Κύπρου και ειδικά της Λευκωσίας, όπου βρίσκεται η εν λόγω ιδιωτική κατοικία. Ο κήπος παραδοσιακά λειτουργούσε ως φυτώριο για καλλωπιστικά αλλά και παραγωγικά φυτά και δέντρα και εξυπηρετούσε τις "ανεπίσημες" λειτουργίες της οικιακής ζωής. Ιστορικές αναφορές ταξιδιωτών στη Λευκωσία -ήδη από τον 14ο αιώνα έως σημερινές αναφορές από σύγχρονους Κύπριους λογοτέχνες και ιστορικούς- περιγράφουν τον κήπο ως ένα χώρο, ο οποίος προστατεύεται από περίβολο και περιέχει πληθώρα καλλωπιστικών και παραγωγικών φυτών, αποτελεί σημαντικό μέρος της οικιακής ζωής, προσφέροντας μυρωδιές και ήχους, ενώ παράλληλα διαμορφώνει την αστική ιστορική ταυτότητα της Λευκωσίας. Εκτός από φυτά ο "μυστικός κήπος" μπορεί να περιλάμβανε στέρνες, διακοσμητικά σιντριβάνια, υπαίθριες κουζίνες, μικρές γωνιές ξεκούρασης, πηγάδια ή ακόμη και μικρά ατομικά χαμάμ.
Η οικογένεια, που κατοικεί στο σπίτι, εκτιμά τη στενή επαφή με διαφορετικά είδη φύσης. Ταυτόχρονα, η παρουσία κήπων, σε συνάφεια με τα διάφορα μέρη της κατοικίας, εξυπηρετεί καθημερινές πρακτικές ανάγκες, όπως τον έλεγχο της εισόδου του ήλιου στο σπίτι, τον έλεγχο της θερμοκρασίας και της ροής του αέρα. Οι διαφορετικοί προσανατολισμοί των κήπων προορίζονται για να προσφέρουν άνεση σε διάφορες εποχές του χρόνου. Ο νότιος κήπος φιλτράρει τον ήλιο κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών και προσφέρει έναν ευχάριστο εξωτερικό χώρο κατά τη διάρκεια των ηλιόλουστων χειμερινών ημερών. Ο βόρειος κήπος επιτρέπει στο ευχάριστο βορειοδυτικό αέρα της Λευκωσίας να εισέλθει στο σπίτι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και προσφέρει στο εσωτερικό του σπιτιού σταθερό φωτισμό, κατάλληλο για διάβασμα, κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ο ανατολικός κήπος προσφέρει το ζωογόνο πρωινό ήλιο στα υπνοδωμάτια και βοηθά τους κατοίκους να ξεκινήσουν την ημέρα τους με αισιοδοξία, ενώ προσφέρει μια επέκταση των δωματίων προς τον εξωτερικό χώρο. Τέλος, ο κήπος στο κέντρο της κατοικίας είναι ένας εσωτερικός κήπος, ο οποίος προσφέρει ποιότητες εξωτερικού χώρου στο εσωτερικό της κατοικίας, ενώ διαχωρίζει ελαφρά τον ενιαίο χώρο του καθιστικού σε υπό-χώρους και διευκολύνει την κυκλοφορία. Οι τέσσερις κήποι εξυπηρετούν, επίσης, ως φυτώριο για την ανάπτυξη φυτών και την εξοικείωσή τους με το κλίμα, προτού αυτά μεταφυτευθούν στον υπόλοιπο χώρο του οικοπέδου, που περιβάλλει την κατοικία.
Τα ανοίγματα έχουν τοποθετηθεί και σχηματοποιηθεί κατάλληλα στη δυτική και ανατολική όψη της κατοικίας, προκειμένου να δημιουργούν διαμπερή αερισμό με εισροή και αύξηση της ταχύτητας του τοπικού αέρα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, ενώ το άνοιγμα της οροφής επιτρέπει τη δημιουργία κατακόρυφου εξαερισμού και απαγωγής αέρα κατά τη διάρκεια των ημερών χωρίς ιδιαίτερο αέρα.
Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στην παθητική θέρμανση και ψύξη της κατοικίας. Τα υλικά στο εσωτερικό της κατοικίας έχουν επιλεχθεί, ώστε να διαθέτουν μεγάλη θερμοχωρητικότητα και να δημιουργούν μεγάλη θερμική μάζα για την διατήρηση σταθερής εσωτερικής θερμοκρασίας καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Για την κατασκευή επιλέχθηκαν ως επί το πλείστων υλικά κατασκευασμένα σε τοπικές βιοτεχνίες, όπως τσιμεντομπλόκ (concrete masonry units). Μεγάλο μέρος των υλικών έχει διατηρηθεί σε ανεπίχριστη μορφή, ενώ τα τελειώματα, όπως τα δάπεδα, έχουν κατασκευαστεί επι τόπου από τον εργολάβο. Τα σταθερά έπιπλα έχουν σχεδιαστεί από τους αρχιτέκτονες, ενώ τα κινητά έπιπλα είτε σχεδιάστηκαν από τους αρχιτέκτονες είτε αποτελούν χειροποίητες κατασκευές τοπικών εταιρειών της Λευκωσίας.

Το έργο κέρδισε το "Βραβείο καλύτερου πραγματοποιουμένου έργου" και το "Βραβείο συναδέλφων" στα Βραβεία ΔΟΜΕΣ 2020 και είναι υποψήφιο για Mies Awards 2021.

ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

Τα εστιατόρια και γενικότερα οι χώροι εστίασης διαθέτουν χώρους με διαφορετικές ανάγκες σε αερισμό. Για την ασφάλεια, υγιεινή και άνεση των εργαζόμενων αλλά και των πελατών που βρίσκονται σε εσωτερικούς χώρους επιβάλλεται η ύπαρξη συνήθως διαφορετικών συστημάτων αερισμού - εξαερισμού για την κουζίνα και για το χώρο ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων.

Για την επαναδιαμόρφωση της όψης του κτιρίου γραφείων στο Beverly Hills, χρησιμοποιήθηκε ένα σύστημα γυάλινων πετασμάτων από συγκολλημένα φύλλα γυαλιού με ενσωματωμένες ψηφιακές εικόνες. Το κάθε πέτασμα έχει διαστάσεις 1,2 m x 2,4 m και αποτελείται από δύο στρώματα συγκολλημένων φύλλων γυαλιού και ένα ενδιάμεσο στρώμα ψηφιακής διακοσμητικής εκτύπωσης σε υψηλή ανάλυση (SentryGlas Expressions). Οι κυρτές επιφάνειες σε συνδυασμό με τις ψηφιακές διατάξεις αναδεικνύουν τη δυναμικότητα της όψης. Η δικέλυφη όψη λειτουργεί σαν χαμαιλέοντας, καθώς παρουσιάζει διαφορετικές ποιότητες εμφάνισης, ανάλογα με την απόσταση θέασης και με τις συνθήκες φωτισμού λόγω των καιρικών αλλαγών ή ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Οι ποιοτικές διαβαθμίσεις της όψης χαρακτηρίζονται από στοιχεία πλήρους και κενού σε μεγάλη απόσταση (300 m), μικρούς όγκους και μοτίβα σε μέτρια απόσταση (30 m) και στα στρώματα διαφάνειας των συγκολλημένων φύλλων γυαλιού σε άμεση απόσταση (3 m). Ο σχεδιασμός, στο σύνολο του, ενσωματώνει στρατηγικές βιωσιμότητας. Συντελεί στη ρύθμιση της θερμοκρασίας ανά εποχή, δηλαδή με μηχανικό εξαερισμό του ζεστού αέρα προς τα άνω και εξωτερικά του κτιρίου κατά τους θερινούς μήνες και με την είσοδο της ηλιακής ακτινοβολίας μέσω του γυαλιού, σε συνδυασμό με θέρμανση και μεταφορά του ψυχρού αέρα κατά τους χειμερινούς μήνες.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Belzberg Architects

Φωτογραφία: Belzberg Architects

Ο δίγλωσσος τόμος με τίτλο "Λεωφόρος της Κοινωνίας των Εθνών - Ο γνωστός άξονας της Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη", που κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο University Studio Press, επικεντρώνεται στην ελληνική συμμετοχή στη 17η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας. Η ανάδειξη του συγκεκριμένου εμβληματικού δημόσιου χώρου αποτέλεσε την πρόταση της Ελλάδας επιχειρώντας ένα σχόλιο στο ερώτημα της έκθεσης “How we will live together” (Πώς θα ζήσουμε μαζί;).
Η εξαμελής ομάδα διδασκόντων του τμήματος αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ. (Νίκος Καλογήρου, Μαρία Δούση, Δημήτριος Θωμόπουλος, Δημήτριος Κονταξάκης, Σοφοκλής Κωτσόπουλος, Θεμιστοκλής Χατζηγιαννόπουλος) επιμελήθηκε και παρουσιάζει μια πολυετή έρευνα με θέμα την αστική σύνθεση του άξονα της Αριστοτέλους, που στοχεύει στην ανάλυση και ερμηνεία της λειτουργίας αυτού του δημόσιου χώρου, μέσα από την αποτύπωση και μελέτη της αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής μορφής του, της ιστορίας του, των κοινωνικών και πολιτισμικών δεδομένων που σχετίζονται με τη χρήση, τη διαχρονική παρουσία του, καθώς και την περιβαλλοντική λειτουργία του μέσα στον πυκνοδομημένο ιστό του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης.
Η πλούσια εικονογραφημένη συλλογική έκδοση εμπλουτίζεται με πολλαπλά διεπιστημονικά σχόλια, καθώς και απεικονίσεις που διαμορφώθηκαν από το τμήμα αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ., καθώς και στις περισσότερες αρχιτεκτονικές σχολές της Ελλάδας.

Η Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού, Περιβάλλοντος του Δήμου Χανίων - Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου (ΚΕΠΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ) παρουσίασε το έργο του ακαδημαϊκού, διακεκριμένου αρχιτέκτονα, Νίκου Βαλσαμάκη στην έκθεση που διοργανώθηκε με τίτλο "Νίκος Βαλσαμάκης, Αρχιτέκτων" στο Μεγάλο Αρσενάλι.
Ο Νίκος Βαλσαμάκης καθιερώθηκε στη σύγχρονη αρχιτεκτονική με τους απλούς γεωμετρικούς όγκους και παρέμεινε στην πρωτοπορία, υπηρετώντας τις αρχές του, για την αναζήτηση της ομορφιάς και της λειτουργικότητας, προσαρμοσμένες κάθε φορά στο θέμα, στον τόπο και στο περιβάλλον. Το πλούσιο συνθετικό έργο του, αριθμεί πάνω από τριακόσιες εφαρμοσμένες συνθέσεις και περιλαμβάνει κτίρια δημόσιας χρήσης, κατοικίες, τουριστικά συγκροτήματα και ξενοδοχεία.
Η προσωπική κατοικία του στη Φιλοθέη είναι αναμφισβήτητα ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονήματα της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής του 20ου αιώνα και επιλέχθηκε για να κοσμήσει το εξώφυλλο του βιβλίου "Εκατό κατοικίες εκατό Ευρωπαίων αρχιτεκτόνων του 20ου αιώνα".
Η σύλληψη και ο σχεδιασμός της έκθεσης, καθώς και η επιλογή των έργων που παρουσιάστηκαν έγιναν από τον ίδιο. Την επιμέλεια της μεταφοράς της έκθεσης στα Χανιά και της προσαρμογής της στο χώρο του Μεγάλου Αρσεναλιού ανέλαβαν οι αρχιτέκτονες Γιώργος Δασκαλάκης και Ξανθή Μπαλαδήμα, μέλη του αρχιτεκτονικού γραφείου Ixnos Architects, σε συνεργασία με την αρχιτεκτονική επιτροπή της ΚΕΠΠΕΔΗΧ-ΚΑΜ (Λευτέρης Βεργεράκης, Βαλίνα Γεροπάντα, Γιώργος Καλλιγέρης, Ζαχαρίας Πιστόπουλος, Δημήτρης Τσακαλάκης).

Το συγκρότημα κατοικιών M41 βρίσκεται στον ιστορικό λόφο Πανί, στον Άλιμο Αττικής. Σε υψόμετρο 50 m από την επιφάνεια της θάλασσας και δίπλα σε αυτή, η νότια όψη του κτιρίου ανοίγεται στην απρόσκοπτη θέα του Αργοσαρωνικού.
Αναπτύσσεται σε 4 βασικά επίπεδα και αποτελεί τέσσερις διαφορετικές κατοικίες. Χαρακτηριστικό αποτελεί η διαφορετική ανάπτυξη της κάτοψης κάθε ιδιοκτησίας, με οροφοδιαμερίσματα και μεζονέτες.
Το κτίριο, ως προς την αρχιτεκτονική σύνθεση, με εμφανείς τις επιρροές του κινήματος De Stijl, δομείται ογκοπλαστικά με βάση το σχήμα του τετραγώνου και κατ’ όγκο του κύβου αντίστοιχα, τα οποία διαμορφώνουν τα πλήρη, τα κενά, τα ανοίγματα, καθώς και τα υπόλοιπα μορφολογικά στοιχεία του κτιρίου, όπως οι εξώστες, τα στέγαστρα (πέργκολες) και οι διαμορφώσεις στον ακάλυπτο χώρο (επίπεδα, βαθμίδες). Εμφανές σκυρόδεμα και μέταλλο προσδίδουν την μπρουταλιστική προσέγγιση και βιομηχανική αισθητική, αναδεικνύοντας τα υλικά κατασκευής του κτιρίου, από την εξωτερική πρόσοψη έως το εσωτερικό των διαμερισμάτων.
Το πλατωνικό στερεό και ορόσημο του κτιρίου, ο κύβος, αποτελεί το σχήμα των εξωστών, ως προεξοχές κλειστών χώρων (υπνοδωμάτια), στη βόρεια, δυτική και ανατολική πλευρά, με βασικό στόχο την πλήρη ιδιωτικότητα. Ενώ στη νότια πλευρά μεγάλα ανοίγματα προσφέρουν τη μέγιστη θέα προς τη θάλασσα.
Μοντέρνος σχεδιασμός με αποχρώσεις του γκρι βοηθούν την αποκοπή αρχιτεκτονικών προεξοχών, έρκερ και διάφορων επιπέδων από το λευκό βασικό όγκο του κτιρίου .
Ιδιαίτερες αισθητικές πινελιές αποτελούν o εξοπλισμός των κοινόχρηστων χώρων, όπως τα γραμμικά φωτιστικά και το καθιστικό της κεντρικής εισόδου.
Βάση δόθηκε και στην περίφραξη του κτιρίου, η οποία μελετήθηκε με οργανική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας παραμετρικά εργαλεία σχεδιασμού. Η διάτρηση των μεταλλικών πανέλων εναρμονίζεται με το φυσικό περιβάλλον, προσφέροντας διαπερατότητα στους ακάλυπτους χώρους. Το διάτρητο κυβικό φωτιστικό λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος της γραμμικότητας και του οργανικού διαμπερούς σχεδίου.
Η επιλογή της μη εξάντλησης της κάλυψης του οικοπέδου, δίνει έμφαση στη δημιουργία ποιοτικού υπαίθριου χώρου, βελτίωσης του μικροκλίματος (φυτεύσεις, υγρό στοιχείο πισίνας) και απομάκρυνσης από τα όμορα κτίρια.

Σε μία συνειδητή προσπάθεια αναζωογόνησης του κέντρου της Αθήνας με την επανένταξη παλαιών κτιρίων μέσα από νέες χρήσεις στον κοινωνικό και αστικό ιστό της πόλης, η δικηγορική εταιρεία POTAMITISVEKRIS επιλέγει να εγκαταστήσει τα γραφεία της σε ένα διατηρητέο νεοκλασικό κτίριο στο ιστορικό κέντρο της πόλης, που χαρακτηρίζεται από σημαντικά νεοκλασικά κτίρια του 19ου αιώνα, όπως η Αθηναϊκή Τριλογία -η Ακαδημία Αθηνών, η Εθνική Βιβλιοθήκη και το Πανεπιστήμιο- των αρχιτεκτόνων Christian and Theophil Hanssen και Ernst Ziller.
Το κτίριο οικοδομήθηκε το 1928 σε σχέδια του πανευρωπαϊκά διακεκριμένου αρχιτέκτονα της εποχής Κώστα Κιτσίκη, συνεργάτη του Ludwig Hoffmann, ο οποίος συνέβαλε στον εκσυγχρονισμό́ της ελληνικής αρχιτεκτονικής και τη διεθνή́ προβολή́ της. Αποτελείται από υπόγειο, ισόγειο και 6 ορόφους, συνολικού εμβαδού 2.500 m². Ο συντηρητικός και μονολιθικός χαρακτήρας των όψεων ακολουθεί τους κανόνες της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής με την τριμερή διάρθρωση -βάση , κορμός και στέψη- και μορφολογικά στοιχεία των αστικών κτιρίων της belle époque σε συνδυασμό με στοιχεία εκλεκτικιστικά και art déco: ανάγλυφα διακοσμητικά μοτίβα, μοτίβα κιγκλιδωμάτων και εξώθυρων από μορφοσίδηρο και λεπτομέρειες, που παραπέμπουν στην art nouveau.
Σε αντίθεση με τις όψεις, που έχουν διατηρηθεί στην αρχική τους κατάσταση, το εσωτερικό του κτιρίου, στο πλαίσιο ριζικής ανακαίνισης κατά τη δεκαετία του ΄80, είχε υποστεί ολική αποξήλωση των στοιχείων της αρχικής του μορφής. Ο νέος σχεδιασμός του εσωτερικού του κτιρίου αντλεί στοιχεία από την υλικότητα και τη μορφολογία των εισόδων των πρώτων πολυκατοικιών, που εμφανίστηκαν στη δυτική Ευρώπη των αρχών του 20ου αιώνα, και βασίστηκε στην τριμερή διάρθρωση των νεοκλασικών του όψεων.
Η "βάση", το ισόγειο, που αποτελεί το "κατώφλι" του κτιρίου και το επίπεδο στο οποίο βρίσκονται οι αίθουσες υποδοχής των πελατών. Η βασική σχεδιαστική κίνηση είναι το ενιαίο μαρμάρινο δάπεδο, σε μοτίβο που παραπέμπει σε εισόδους μεγάρων της εποχής. Το γεωμετρικό σχέδιο του μαρμάρινου δαπέδου "ξετυλίγεται" σε όλη την επιφάνεια του ισογείου. Οι διαχωριστικοί τοίχοι των αιθουσών με τις αντανακλαστικές τους βάσεις, που αντικατοπτρίζουν το μοτίβο του δαπέδου, μοιάζουν να ίπτανται στο χώρο και δημιουργούν οπτική συνέχεια. Το έπιπλο της γραμματείας μέσα από την αντανακλαστική του επιφάνεια γίνεται σχεδόν αόρατο. Οι πολλαπλές αντανακλάσεις του δαπέδου δίνουν την αίσθηση της διάθλασης, δημιουργώντας ποικίλες πλασματικές γεωμετρίες, ανάλογα με τη θέση του θεατή στο χώρο. Κάθε αίθουσα σηματοδοτείται από το δικό της χρώμα. Τα έργα τέχνης είναι κυρίως φωτογραφικά, έχοντας ως κεντρική θεματική τους απεικονίσεις της σύγχρονης Αθήνας.
Ο "κορμός" αποτελείται από τους πέντε ορόφους, που φιλοξενούν τα γραφεία των εργαζομένων.
Οι γραφειακοί χώροι διαχωρίζονται από ημιδιαφανή γυάλινα πετάσματα με ομιχλώδη μεμβράνη, που αφήνει τη βάση τους διάφανη και πυκνώνει στο κέντρο, ώστε να δημιουργούνται επάλληλα επίπεδα αντανάκλασης και διαφάνειας. Χωρίς να είναι κανείς απομονωμένος σε κλειστό χώρο αλλά ούτε εκτεθειμένος σε γραφεία ελεύθερης διάταξης, έχει επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον μέσα από τη διάχυση φυσικού φωτός, ενώ ταυτόχρονα είναι προστατευμένος από το πέπλο της «ομίχλης» και αντιλαμβάνεται την ύπαρξη άλλων ανθρώπων σαν σκιές περαστικών στην πόλη.
Κυρίαρχο στοιχείο των ορόφων είναι το μονολοθικό χειροποίητο έπιπλο της γραμματείας σχεδιασμένο ειδικά για το έργο, με παραπομπές στη μορφολογία θυρωρείων κτιρίων του μεσοπολέμου. Η βιβλιοθήκη είναι ειδικά σχεδιασμένη και κατασκευασμένη στο χέρι από τεχνίτες, και αποτελεί τον βασικό πυρήνα συγκέντρωσης και εργασίας των εργαζομένων, με περίπου 5.000 τόμους στη διάθεση τους.

ΕΠΙΛΟΓΗ, ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ, ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ

Το ξύλο χρησιμοποιείται ευρέως ως υλικό σε εξωτερικές εφαρμογές. Η έκθεση των εξωτερικών δαπέδων στα καιρικά φαινόμενα και στους βιολογικούς παράγοντες αυξάνει τις απαιτήσεις του υλικού.

Ο σχεδιασμός της πέτρινης πρόσοψης αντικατοπτρίζει τον στόχο των αρχιτεκτόνων για χρήση παραδοσιακών υλικών, ενώ τα πτυσσόμενα ξύλινα σκίαστρα, με τα στενά κάθετα φύλλα δημιουργούν ένα παιχνίδι σκιών στο εσωτερικό.
Φωτογραφία: Tomeu Canyellas