Στην περιοχή "Κολωνάκι Λουτρακίου" και πιο συγκεκριμένα μπροστά από το παραλιακό πάρκο και σε οπτική συνέχεια με τον Κορινθιακό Κόλπο, βρίσκεται το "Kolonaki Bar & Resto". Η περιοχή χαρακτηρίζεται από κτίρια του ‘60 & του ‘70 που εκπέμπουν την αισθητική και την αίγλη του Λουτρακίου ως θέρετρο της τότε εποχής.
Η δυνατότητα αύξησης του εμβαδού της σάλας του εστιατορίου κατά 30 m², αλλά και ο στόχος ριζικής ανανέωσης ενός ήδη επιτυχημένου σχεδιαστικά και επιχειρηματικά χώρου, αποτέλεσαν το λόγο ανακαίνισης. Ο χώρος είχε ανακαινιστεί πάλι, από την DEZONE Archi+, το 2013, χρησιμοποιώντας κοινά δεδομένα, αλλά τελείως διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με τα υλικά.
Η σύνθεση της λύσης και η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε, ώστε να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα, απαιτούσε συνδυασμό πολλών υλικών και μεθόδων εφαρμογής. Η τεχνική παλαίωσης, τόσο στους κυρίως χώρους όσο και στους βοηθητικούς, με σύμμεικτα κονιάματα εφαρμοσμένα ελεύθερα και με τεχνική "στένσιλ", δημιούργησε την επιθυμητή μοναδικότητα και απέδωσε μία "vintage" ατμόσφαιρα στο χώρο. Υλικά επένδυσης, που αποδίδουν το μωσαϊκό σε δύο διαφορετικές κλίμακες και χρωματισμούς, στο δάπεδο και στους τοίχους, δημιούργησαν έκρηξη αντιθέσεων, αλλά εναρμονίστηκαν άψογα με τα υπόλοιπα στοιχεία του έργου.
Γραμμές, φόρμες, μοτίβα, τεχνικές και υλικά συνθέτουν ένα χώρο με πολλές αναφορές στο παρελθόν, αλλά με άμεση τοποθέτηση στο σήμερα και τελικό στόχο τη διαχρονικότητα, ένα concept σύνθετο, αφού η ισορροπία προκύπτει από ένα σύνολο με πολλές συνιστώσες.
Το κέλυφος, ως δεδομένο, τροποποιήθηκε κυρίως μέσω των νέων χρωματισμών και διατήρησε στοιχεία, όπως το διάτρητο κεραμικό που πλαισιώνει την πόρτα, στοιχείο ισχυρό που ακολουθεί κοινά δεδομένα επιλογής από την προηγούμενη ανακαίνιση.
Τα διακοσμητικά στοιχεία, τα έπιπλα και τα φωτιστικά παίζουν συμπληρωματικό ρόλο, με απλότητα στο σχεδιασμό, αλλά παράλληλα με αναφορές σε διαφορετικά στιλ.
Σε ένα αστικό περιβάλλον πλαισιωμένο από το βουνό και τη θάλασσα και με αναφορές σε διαφορετικές δεκαετίες, η σύνθεση πολλαπλών στοιχείων αποτελεί πρόκληση και η επιτυχία της προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση.

Το "Rusted Mill house" είναι ένα έργο, που γεννήθηκε από την περιπλάνηση και την αγάπη των ιδιοκτητών του για τη Μάνη και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της. Το όνειρό τους ήταν να μετατρέψουν αυτό το ερειπωμένο αγροτικό συγκρότημα, που κατασκευάστηκε γύρω στο 1850, σε εξοχική κατοικία.
Το ακίνητο αποτελείται από τρεις ξεχωριστούς, παρακείμενους κτιριακούς όγκους, που βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα. Η λειτουργική διάταξη των επιμέρους κτιρίων ακολουθεί την παραδοσιακή τυπολογία., με αποθηκευτικούς χώρους και καταφύγιο ζώων στο ισόγειο, το λεγόμενο "κατώι" και την κύρια κατοικία και τους χώρους διημέρευσης στον επάνω όροφο, το "ανώι" χωρίς εσωτερική σύνδεσή τους. Η μοναδική "ανακάλυψη" όμως βρίσκεται στην καρδιά του συγκροτήματος αυτού, όπου συναντάται χώρος παραδοσιακού ελαιοτριβείου με διατηρημένο insitu το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού του. Το "λιοτρίβι" γίνεται το επίκεντρο της συνένωσης των τριών κτιρίων, ενώ για την αποκατάσταση και τη προστασία των μεταλλικών μερών εφαρμόστηκαν οι υποδείξεις του τμήματος συντήρησης του μουσείου Μπενάκη.
Βασική επιδίωξη της αποκατάστασης ήταν να διατηρηθεί μια ισορροπία μεταξύ του αυθεντικού του παρελθόντος και της αντιστοιχίας του με το παρόν για τη δημιουργία μιας συνεκτικής σύνθεσης.
Η κύρια είσοδος ορίζεται στον επάνω όροφο μέσω της εξωτερικής σκάλας. Ο κύριος χώρος διαβίωσης διατηρείται παραδοσιακά στον άνω όροφο και συνδέεται με το ισόγειο μέσω μιας πρόσθετης σκάλας, που οδηγεί στο ελαιοτριβείο.
Όλα τα τοιχώματα αποκαταστάθηκαν στην αρχική τους μορφή, αφαιρώντας στρεβλές επισκευές σκυροδέματος και μεταγενέστερες προσθήκες και χρησιμοποιώντας παραδοσιακά υλικά και τεχνικές αρμολογήματος. Εσωτερικά, χρησιμοποιούνται φυσικά υλικά επιχρισμάτων που ενισχύουν την πλαστικότητα των παραδοσιακών τοίχων, ενώ για την ανακατασκευή της στέγης επαναχρησιμοποιήθηκαν τα πρωτότυπα κεραμίδια.
Για την εξυπηρέτηση των νέων λειτουργικών αναγκών επιλέχτηκαν περιορισμένες και λιτές επεκτάσεις επενδυμένων με οξειδωμένο χάλυβα Cor-Ten, ένα σύγχρονο υλικό που συνεχίζει να "μεγαλώνει" με τη πάροδο του χρόνου, κάνοντας σαφή τη προσαρμογή στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Η χρήση χαλύβδινων και γυάλινων επιφανειών διακρίνει τον νέο όγκο από το αρχικό κτίριο, τονίζοντας τις διαφορετικές φάσεις κατασκευής, αλλά και τη συνέχεια στην ανάπτυξη της κατοικίας με την πάροδο του χρόνου.
Η αντιμετώπιση του περιβάλλοντος χώρου βασίστηκε στην ανάδειξη των χαρακτηριστικών μανιάτικων βράχων με φύτευση λουλουδιών και βοτάνων στις φυσικές ρωγμές τους και γραμμικές κλίμακες από πελεκητό σκυρόδεμα ενδιάμεσά τους.
Το έργο τιμήθηκε με ειδική μνεία στα "German Design Award 2021".

Ένα φιλόδοξο νέο έργο με την ονομασία "Hot Heart" και επικεφαλής την αρχιτεκτονική εταιρεία Carlo Ratti Associati (CRA) έχει σκοπό να προσφέρει στο Ελσίνκι μια βιώσιμη πηγή θερμότητας, αποτελώντας ταυτόχρονα και μια ελκυστική τοποθεσία για τους Φινλανδούς, που θέλουν να ξεφύγουν από το σκληρό σκανδιναβικό χειμώνα. Τα σχέδια προβλέπουν μια σειρά από τεχνητά νησιά, που θα αποθηκεύουν θερμική ενέργεια και θα χρησιμοποιούν μέρος αυτής για να δημιουργήσουν έναν τροπικό παράδεισο.
Το "Hot Heart" θα βρίσκεται στα ανοικτά του Ελσίνκι και θα αποτελείται από ένα αρχιπέλαγος 10 τεχνητών νησιών. Καθένα θα έχει διάμετρο 225 m και θα συγκρατεί έως και 10 εκατομμύρια κυβικά μέτρα (m³) νερού. Το σύστημα θα λειτουργεί σαν μια τεράστια "θερμική μπαταρία", έτσι ώστε η ανανεώσιμη ενέργεια χαμηλού ή αρνητικού κόστους να μετατρέπεται σε θερμότητα, να αποθηκεύεται στις δεξαμενές και να αποσύρεται στο κεντρικό δίκτυο κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Η CRA αναφέρει ότι το σύστημα θα λειτουργεί με υπάρχουσες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και θα προσαρμόζεται, καθώς ο αριθμός των ηλιακών συλλεκτών και των ανεμογεννητριών στη χώρα συνεχίζει να αυξάνεται. Άκρως εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι θα μπορούσε τελικά να παρέχει όλες τις ανάγκες θέρμανσης του Ελσίνκι. Επιπλέον, χάρη σε όλη τη θερμότητα που θα παράγεται, τέσσερα από τα νησιά θα είναι σε θέση να χρησιμεύσουν ως προορισμοί αναψυχής, με εγκατεστημένες πισίνες, τροπικά δάση και οικοσυστήματα από όλο τον κόσμο, προσφέροντας ένα νέο εκπαιδευτικό αξιοθέατο. Κατά το αρχικό σχέδιο θα περικλείονται με ένα διαφανή θόλο και φωτισμό φωτοδιόδων (LED).
Το έργο έχει κερδίσει το διαγωνισμό "Helsinki Energy Challenge" και στοχεύει στην ταχύτερη μετάβαση της φινλανδικής πρωτεύουσας προς την ουδετερότητα άνθρακα στη θέρμανση έως το 2030. Η ιδέα, βέβαια, δεν είναι καινούρια, καθώς στη Δανία υπάρχει ένα σχέδιο για την κατασκευή μιας σειράς νησιών, που θα παρέχουν χώρο αναψυχής και παραγωγή ενέργειας, ενώ το BIG στην Κοπεγχάγη είναι άλλο ένα παράδειγμα συνδυασμού της βιώσιμης παραγωγής ενέργειας με την αναψυχή.

Το έργο "Powered by Ulsteinvik" είναι ένα όραμα για το μέλλον της μικρής πόλης Ulsteinvik στη Νορβηγία. Το έργο, έχοντας ως κεντρική φιλοσοφία τη βιώσιμη ανάπτυξη, επιχειρεί να αξιο¬ποιήσει τους φυσικούς κύκλους της περιοχής και τις μορφές ενέργειας, έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα ελκυστικό μέρος για να ζήσει και να εργαστεί κανείς. Το όραμα προτείνει ένα πιο συγκεντρωμένο κέντρο για να σχηματίσει μια σαφή αστική δομή και μια νέα πλατεία πολλαπλών χρήσεων, η οποία "ανοίγει" τον άξονα από τη θάλασσα προς το κτίριο πολιτιστικής κληρονομιάς "Bjørndals Minne", αναδεικνύοντας τις υπάρχουσες ιδιότητές του. Στον πυρήνα του έργου βρίσκεται ένα ενεργειακό και καθ' όλα αποδοτικό σύστημα έξυπνου δικτύου. Οι φωτοβολταϊκές μονάδες με την ονομασία "Smar tPERGOLA" δημιουργούν προστατευμέ¬νους χώρους συνάντησης και ταυτόχρονα παράγουν ενέργεια.
Συγκεκριμένα, η πρόσοψη του νέου κτιρίου του δημαρχείου στον πολυλειτουργικό χώρο "Smar tHUB" αποτελείται από ένα εξωτερικό σύστημα ηλιοπροστασίας από αυτά τα φωτοβολταϊκά πετάσματα, παράγοντας ηλεκτρική ενέργεια για το τοπικό δίκτυο. Aυτός ο χώρος περιέχει ακόμη έναν επιχειρηματικό κόμβο, μία καφετέρια, καθώς και ένα εργαστήριο καινοτομίας, το οποίο λειτουργεί 24 ώρες το 24-ωρο και είναι διαθέσιμο για ολόκληρη την πόλη.
Στο έργο περιλαμβάνεται και ο εξωτερικός χώρος "Generation Gardens", ο οποίος διαθέτει διάφορες κοινόχρηστες εγκαταστάσεις, όπως νηπιαγωγείο, λέσχη νέων και υπηρεσίες φροντίδας - υγείας, προωθώντας την αλληλεπίδραση μεταξύ των γενεών.
Η γειτονιά "Circular" αποτελεί μία νέα τυπολογία στέγασης με κυκλικό σύστημα και κοινόχρηστες εγκαταστάσεις, που παρέχουν βιώσιμες λύσεις. Τα κτίρια συλλέγουν νερό της βροχής από τις στέγες για χρήση στα διαμερίσματα. Τα χρησιμοποιημένα γκρίζα νερά μεταφέρονται στο κοινό θερμοκήπιο "GrowHouse", παρέχοντας πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά νερό σε πράσινα φυτά και λαχανικά. Το εν λόγω θερμοκήπιο διαθέτει ακόμη μία μεγάλη κουζίνα, στην οποία οι κάτοικοι μπορούν να μαγειρεύουν και να τρώνε μαζί σε διαφόρων ειδών κοινωνικές συγκεντρώσεις.
Η ξύλινη κατασκευή των κτιρίων επιλέχθηκε για τα οφέλη της στην υγεία και στη βιωσιμότητα. Τα προκατασκευασμένα από σταυρωτή επικολλητή ξυλεία CLT (cross laminated timber) κτίρια από επαναλαμβανόμενα στοιχεία είναι αποδοτικά και οικονομικά, ακολουθώντας αρχές πράσινης δόμησης και καμπυλόγραμμης αρχιτεκτονικής. Η έκφραση της πρόσοψης είναι εμπνευσμένη από τον Ολλανδό εικαστικό καλλιτέχνη M.C. Escher, ερευνώντας την έννοια της συμμετρίας μέσω της αρχιτεκτονικής.
Το έργο επιλέχθηκε ανάμεσα σε εκατό περίπου υποψηφιότητες παγκοσμίως ως νικητής της κατηγορίας "Αρχιτεκτονικό μοντέλο" του διαγωνισμού "Architizer A+Awards 2021".

Η πολυκατοικία DL1310 στο Μεξικό διαθέτει χαρακτηριστικά χωνευτά παράθυρα, με την πρόσοψη από εμφανές σκυρόδεμα να τα περιβάλλει. Το σκυρόδεμα διαμορφώθηκε από καλούπια από υαλοβάμβακα.
Φωτογραφίες: Rafael Gamo, Young & Ayata and Michan Architecture

Οι αρχιτέκτονες εστίασαν στη δημιουργία ενός μοντέρνου, μινιμαλιστικού χώρου με διπλό ύψος χρησιμοποιώντας ως κεντρικό στοιχείο την ξύλινη σκάλα και αξιοποιώντας το φυσικό φως.
Φωτογραφία: Risou

Μεγάλα, αναδιπλούμενα γυάλινα ανοίγματα με περιστρεφόμενες πόρτες συμβάλλουν στην ενοποίηση του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο.
Φωτογραφία: Cesar Bejar

Τα εμφανή υποστυλώματα και οι σωληνώσεις, αλλά και η ανεπίχριστη τοιχοποιία, με την εναλλαγή των υλικών και των χρωματισμών, τον πειραματισμό με νέες τεχνοτροπίες αλλά και αντίκες, καθώς και με τη χρήση του φωτός, φυσικού ή τεχνητού μετέτρεψαν ένα φαινομενικά ουδέτερο και σχετικά σκοτεινό βιομηχανικό κτίριο σε έναν σύγχρονο χώρο.
Φωτογραφία: Andrey Avdeenko

Στο σύγχρονο διαμέρισμα στο Βερολίνο το δάπεδο του χώρου είναι βιομηχανικό με εποξειδική βαφή, ενώ οι υποδομές και τα δίκτυα του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού είναι εμφανή.
Φωτογραφία: Marquel R. Williams

Η θέση του καταλύματος στην καρδιά της Χώρας Σφακίων έδρασε καθοριστικά στη διαμόρφωση της κεντρικής ιδέας και του σχεδιασμού του. Μέσα στο εσωστρεφές οικόπεδο δημιουργείται ένα "χωριό μέσα στο χωριό" με κτίρια που αναβιώνουν παραδοσιακές μορφές και όψεις των σφακιανών σπιτιών. Μια πλατεία-αυλή με κρήνη βρίσκεται στο κέντρο της σύνθεσης, στην οποία συναντώνται λιθόστρωτα καλντερίμια που ακολουθούν το ανάγλυφο του εδάφους και οδηγούν στην κεντρική είσοδο και στα δωμάτια. Στόχος είναι οι διαμένοντες να βιώσουν μια εμπειρία που θα τους δίνει μια εικόνα του οικισμού όπως ήταν πριν την αλλοίωση του ύφους του στα νεότερα χρόνια.

Για την κατασκευή του συγκροτήματος χρησιμοποιήθηκε διαζωματική τοιχοποιία με τοπική γκρίζα λίθο, η οποία εμφανίζεται κυρίως στους εσωτερικούς χώρους. Εξωτερικά εφαρμόζεται σύστημα θερμοπρόσοψης το οποίο εξασφαλίζει την προστασία των δωματίων από το έντονα θερμό κλίμα των Σφακίων, ενώ ταυτόχρονα η αδρή τεχνοτροπία και το χρώμα του επιχρίσματος αναπαράγουν το ύφος των παραδοσιακών όψεων της περιοχής. Εσωτερικά, τα χωρίσματα κατασκευάζονται με σύστημα ξηράς δόμησης (απλή και άνθυγρη γυψοσανίδα).
Έντονη είναι η παρουσία φυσικών υλικών στους εξωτερικούς χώρους. Τοποθετήθηκαν κουφώματα από ξύλο (dark red meranti), βάσει του προτύπου του οικισμού. Ξύλινοι είναι επίσης οι εξώστες και οι πέργκολες (καστανιά) καθώς και τα σκιάδια τους και τα διαχωριστικά των βεραντών (λυγαριά). Τα σκληρά εξωτερικά δάπεδα αποτελούνται κυρίως από λιθόστρωτα καλντερίμια και πλατώματα. Χρησιμοποιείται και πάλι η πέτρα της περιοχής σε ακανόνιστο σχήμα, αλλά και σε ένα ιδιαίτερο μοτίβο στην κεντρική αυλή του συγκροτήματος. Στοιχεία τριπτού σκυροδέματος συμπληρώνουν τον εξωτερικό χώρο σε σημεία-κλειδιά όπως η κρήνη και το ρυάκι της αυλής, οι εξωτερικές κλίμακες και τοιχία παρτεριών που οδηγούν τον επισκέπτη από την είσοδο στους κοινόχρηστους χώρους και στον χώρο υποδοχής. Περιορισμένη χρήση γίνεται σε μεταλλικές επιφάνειες, σε ιδιαίτερα σημεία όπως η κρήνη και οι διαμορφώσεις της, αλλά και στα λιτά και διακριτικά κιγκλιδώματα των εξωστών.
Οι εσωτερικοί χώροι μελετήθηκαν ώστε να φαίνονται ταυτόχρονα λιτοί και φιλόξενοι στους διαμένοντες. Για τον λόγο αυτό, οι κάθετες επιφάνειες χρωματίστηκαν σε ανοικτό υπόλευκο τόνο και τα κτιστά έπιπλα επιχρίστηκαν με όμοιου χρώματος πατητή τσιμεντοκονία, ώστε να διαβάζονται ως ενιαίο φόντο για τα υπόλοιπα στοιχεία. Οι λευκές ψευδοροφές με τα κρυφά σποτ και τα διακριτικά στόμια κλιματισμού συμβάλλουν επίσης σε αυτό το αποτέλεσμα. Τα εσωτερικά δάπεδα και αυτά των βεραντών στρώθηκαν με συμπαγές πλακάκι τσιμέντου μεγάλου μεγέθους και ελάχιστου αρμού σε ένα διακριτικό γκρι τόνο. Σε αντίστιξη με το μίνιμαλ φόντο, εμφανίζεται κατά τόπους η λιθοδομή ενώ για τα έπιπλα χρησιμοποιούνται πρωτογενή υλικά συνταιριάζοντας παραδοσιακά και πιο σύγχρονα στοιχεία. Κρεβάτια, κεφαλάρια, ντουλάπια, έπιπλα mini-bar, γραφεία και καθρέπτες κατασκευάζονται από μασίφ δρυ με ρόζους στο φυσικό της τόνο, με λιτές γραμμές αλλά και παραδοσιακές γλυφές, και πληρώνονται με ψάθινες επιφάνειες σε δύο διαφορετικά μοτίβα. Το σύνολο συμπληρώνεται από λεπτομέρειες ορείχαλκου στα φωτιστικά σώματα και στις εξωτερικές χειρολαβές και μαύρα στοιχεία στις ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις και τις εσωτερικές χειρολαβές. Τα λουτρά είναι επίσης υπενδεδυμένα με το ίδιο γκρι πλακάκι που λειτουργεί ως φόντο για τα είδη υγιεινής και τις μπαταρίες των παροχών νερού.