Η πρώτη πλωτή πόλη στον κόσμο θα γίνει πραγματικότητα τα επόμενα χρόνια στο Μπουσάν της Νότιας Κορέας, όπου έχοντας την υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών και της εταιρείας "Oceanix" κατασκευάζεται η πρώτη πλωτή πόλη στον κόσμο, έτσι ώστε να μπορέσει να προσαρμοστεί στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Αρχιτέκτονες του εγχειρήματος είναι οι BIG-BjarkeIngels Group και Samoo Architects & Engineers, ενώ το project φέρει την ονομασία "OCEANIX Busan". Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια να ερευνούν τις πλωτές πόλεις ως κίνηση προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή.
Το έργο αποτελείται από διασυνδεδεμένες πλατφόρμες, συνολικής επιφάνειας 15,5 στρεμμάτων, οι οποίες θα συνδέονται με γέφυρες και θα μπορούν να φιλοξενήσουν τουλάχιστον 12.000 άτομα. Κάθε κομμάτι έχει σχεδιαστεί για μία συγκεκριμένη χρήση, όπως διαβίωση, ερευνητικές εγκαταστάσεις ή καταλύματα. Η πλωτή πόλη θα είναι πλήρως βιώσιμη με ηλιακά πετάσματα και μηχανισμούς ανακύκλωσης νερού. Σύμφωνα με τον Bjarke Ingels, ιδρυτή και δημιουργικό διευθυντή του ομίλου BIG-Bjarke Ingels, αυτή η σπονδυλωτή θαλάσσια γειτονιά θα είναι ένα πρότυπο για βιώσιμες και ανθεκτικές πόλεις. Οι κατασκευές θα είναι κάτω από επτά ορόφους, έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα χαμηλό κέντρο βάρους αλλά και να αντισταθούν στον αέρα. Σημειώνεται πως σύμφωνα με τους δημιουργούς η πλωτή πόλη στο μέλλον δεν αποκλείεται να μπορεί να φιλοξενήσει ακόμα και 100.000 ανθρώπους. Το κόστος κατασκευής της πλωτής πόλης εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 200 εκατομμύρια δολάρια και αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το 2025.
Η πλωτή υποδομή μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο έδαφος για τις παράκτιες πόλεις που ζητούν βιώσιμους τρόπους για να επεκταθούν στον ωκεανό, ενώ προσαρμόζονται στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας.

Σχεδόν στην καρδιά της Πάτρας, λίγα μέτρα πιο κάτω από τον πεζόδρομο της Τριών Ναυάρχων, επί της οδού Τσαμαδού, ένα παλαιό βιομηχανικό κτίριο του 1910, μετατρέπεται σε νέο αρχιτεκτονικό γραφείο και χώρο εκθέσεων. Το κτίριο βρίσκεται εκεί από το 1910, ξεκινώντας τότε ως ποτοποιία του Αγουρίδη και στη συνέχεια ως το περίφημο ξυλουργείο του Καρύδη, μέχρι περίπου το 2005 οπότε και σταμάτησε να λειτουργεί.
Το κτίριο αυτό έχει πλήρη κάλυψη και είναι συνολικά 136,42 m². Είναι ένας ισόγειος και ενιαίος χώρος με τοιχοποιίες από πέτρινη λιθοδομή και στέγες με ξύλινους φορείς. Βασικός στόχος της αρχιτεκτονικής μελέτης και αποκατάστασης του κτιρίου, ήταν η διατήρηση των βασικών δομικών στοιχείων του αλλά και η φυσική ανάδειξή τους μέσα από ελάχιστες παρεμβάσεις.
Σε πρώτη φάση ο σκελετός της στέγης διατηρήθηκε και ενισχύθηκε. Η επικάλυψη αυτής στο παρελθόν, ήταν με πλάκες αμιαντοτσιμέντου οι οποίες απομακρύνθηκαν και αντικαταστάθηκαν από θερμομονωτικό πάνελ πολυουρεθάνης . Στη νέα πια επικάλυψη της στέγης τοποθετούνται κατά μήκος διαφώτιστα τεμάχια τα οποία θα προσφέρουν στον χώρο επιπλέον φυσικό φωτισμό.
Όσον αφορά στο εσωτερικό, πρόκειται για έναν open space χώρο με ένα πέτρινο χώρισμα στο πίσω μέρος του, στον οποίο τέχνη και αρχιτεκτονική συγκατοικούν. Στο κέντρο του χώρου τοποθετείται ένα τραπέζι 4,5 μέτρων και λειτουργεί ως ο βασικός πυρήνας του γραφείου όπου πραγματοποιείται όλη η διάδραση μεταξύ της ομάδας, των πελατών κλπ. Το τραπέζι αυτό είναι το κυρίαρχο στοιχείο του χώρου και πλαισιώνεται από δυο εμβληματικά μεγάλα φυτά - δέντρα.
Το μεγαλειώδες ύψος του χώρου και η έκταση των λευκών τοίχων που περιβάλλουν το γραφείο λειτουργούν ιδανικά για την παρουσίαση πληθώρας έργων τέχνης.
Στο πίσω μέρος δημιουργείται wc, με προδιαγραφές για χρήση από ΑμεΑ, και ένα ελεύθερο κουζινάκι, όπου λειτουργεί ως χώρος διαλείμματος και φαγητού. Στο σημείο αυτό παλιά βρισκόταν η αυλή, η οποία εκ των υστέρων νομιμοποιήθηκε από τους ιδιοκτήτες και στεγάστηκε για χρήση.
Η φιλοσοφία του γραφείου βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη δυναμική σχέση φύσης και αρχιτεκτονικής. Η δημιουργία ενός κήπου / αυλής μπορεί να ολοκληρώσει ένα έργο, ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση, το γραφείο θεώρησε μεγαλύτερη πρόκληση τη ‘’μεταφορά’’ αυτού του κήπου στο εσωτερικό. Τα δύο δέντρα, με το φυσικό φως που εισέρχεται από τα διαφώτιστα της οροφής, ενισχύουν την αίσθηση ζωής στον νέο εργασιακό χώρο γραφείων, ενώ παράλληλα δημιουργούν έναν διάλογο με τον δημόσιο χώρο στο εξωτερικό μέσα από τη γυάλινη όψη.

‘’Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε τον δεσμό με τη φύση και να καταφέρουμε, έστω και μέσα από μικρές παρεμβάσεις, να την εντάξουμε στην καθημερινότητά μας.‘’

Στο σύνολό του πρόκειται για έναν χώρο, όπου το πλαίσιο εργασίας παίρνει καθημερινά διάφορες μορφές, με τα διαφώτιστα στην οροφή να δημιουργούν έναν διαφορετικό, συνολικά διάχυτο φωτισμό, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Βασικός στόχος ήταν εξαρχής η δημιουργία ενός ανοιχτού χώρου, που θα αλλάζει συνεχώς μορφή κάθε φορά που θα φιλοξενεί μία έκθεση και θα είναι παράλληλα ανοιχτός στο κοινό.

Το "DistrictHive" αποτελεί ένα 100% αυτάρκες, κινητό ξενοδοχείο - κάψουλα (capsule hotel) στην έρημο Γκοράφε της Ισπανίας. Πρόκειται για την πρώτη από πολλές μονάδες που θα τοποθετηθούν σε διάφορα μέρη του κόσμου για να σχηματίσουν μια αποικία από τα επονομαζόμενα "podtel", τα μικρά δωμάτια ξενοδοχείων - κάψουλες με τεχνητή νοημοσύνη. Πρόκειται για μια πλήρως βιομηχανοποιημένη κατασκευή που προσφέρεται ολοκληρωμένη, μεταφερμένη επί τόπου και έτοιμη να χρησιμοποιηθεί μέσα σε λίγες ώρες.
Το σχέδιο των 35 m² κτίσματος έγινε από το αρχιτεκτονικό γραφείο "Moho Arquitectos" και προβλέπει όλα τα απαραίτητα δωμάτια μίας κατοικίας, καθώς και ένα μικρό δωμάτιο όπου είναι εγκατεστημένος ο τεχνικός εξοπλισμός. Δεν έχει θεμέλια, δεν έρχεται σε επαφή με το έδαφος στο οποίο βρίσκεται και δεν απαιτεί υδραυλικές εγκαταστάσεις, αγωγούς ή αποχέτευση. Αυτό το οικολογικό ξενοδοχείο μπορεί να παράγει το δικό του νερό από τον αέρα και ηλιακή ενέργεια αρκετή για να λειτουργεί για τέσσερις ημέρες χωρίς ηλιοφάνεια. Μετατρέπει τα σκουπίδια σε τέφρα ενώ τα λύματα φιλτράρονται μέσω δύο διαδικασιών φιλτραρίσματος, έτσι ώστε να χρησιμεύσουν ως νερό άρδευσης.
Όλες οι συσκευές ελέγχονται από μια εφαρμογή για κινητά, η οποία ενημερώνει για την εναπομένουσα ενέργεια, την ηλιακή παραγωγή, τη θερμοκρασία, την παραγωγή και ποιότητα του νερού. Ρυθμίζει επίσης το άνοιγμα των θυρών, την εσωτερική οσμή, τον φωτισμό, τη μουσική την τηλεόραση, την αγορά τροφίμων και ποτών κατά παραγγελία.
Ο τουρισμός του μέλλοντος στοιχηματίζει πολλά στην αυτοματοποίηση μέσω τεχνητής νοημοσύνης και χρήση νέων τεχνολογιών.

Στο πλαίσιο της αλλαγής του ΟΑΚΑ, την οποία επιθυμούσε ο γενικός διευθυντής του, Κος Κωνσταντίνος Χαλιορής, ανατέθηκε ο επανασχεδιασμός και η ολική ανακαίνιση της σουίτας στο αρχιτεκτονικό γραφείο a+ architects. Σκοπός ήταν να διαμορφωθεί ένας σύγχρονος χώρος με επιλεγμένα υλικά και χρώματα, τα οποία να θυμίζουν στον επισκέπτη την Ελλάδα, με λιτές γραμμές και λειτουργικότητα στον χώρο. Ιδιαίτερη έμφαση και προσοχή δόθηκε στην μελέτη και επιλογή του φωτισμού. Ο χώρος ήταν ήδη διαμορφωμένος σε δύο επίπεδα. Οι αρχιτέκτονες βελτίωσαν τη σωστή πρόσβαση και δημιουργήσαν ένα διαχωριστικό ερμάριο για την ομαλή ροή στον χώρο, έτσι ώστε να μην ενοχλούνται οι παρευρισκόμενοι θεατές που βρίσκονται στα δύο επίπεδα.
Σχετικά με την παλέτα των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν, η επένδυση του τοίχου πραγματοποιήθηκε με ανάγλυφο ξύλο ριγέ καρυδιάς, ενώ το διαχωριστικό ερμάριο επιλέχθηκε σε απομίμηση μωσαϊκού. Το έπιπλο με το minibar κατασκευάστηκε από ξύλο υφής μεταξωτού υφάσματος, ενώ τα χρώματα των υφασμάτων κυμάνθηκαν από το μπλε της ελληνικής θάλασσας στους καναπέδες, μέχρι και το χρώμα του δέρματος στα σκαμπό. Η σχεδιαστική γραμμή απαιτούσε καθαρές φόρμες και μια αίσθηση εκλεπτυσμένης πολυτέλειας στον χώρο. Στο πλαίσιο υλοποίησης του έργου, οι χορηγοί που συνεργάστηκαν ήταν οι: Alta linea, EKAhellas, hyphen, Kanneli - Cleaf, Kourtis Contract, Luun, Magna Facility Services, Solo, Vice Versa.

Διαχωρισμός χώρων μπάνιου κατοικίας με γυάλινα διαχωριστικά.
Φωτογραφίες: Maria Efthymiou - Creative PhotoRoom

Η σπειροειδής σκάλα σχεδιάστηκε για κτίριο γραφείων στο Birmingham, όπου υπήρχε περιορισμός διαθέσιμου χώρου.
Φωτογραφία: Quentin Lake

Εσωτερική σκάλα με χαλύβδινο σκελετό. Οι κατακόρυφες μεταλλικές ράβδοι οριοθετούν το χώρο του κλιμακοστασίου, ενώ παράλληλα ενσωματώνουν μια σειρά από ράφια.
Φωτογραφία: Tal Nisim

Κρεμαστή σκάλα με λεπτά χαλύβδινα σύρματα, τα οποία υποστηρίζουν τα πατήματα, προσδίδοντας μια αίσθηση αιώρησης στον χώρο.
©By Finesse

Τα έντονα χρώματα των φωτιστικών πάνω από την τραπεζαρία προσδίδουν μία αίσθηση εκλεπτυσμένης πολυτέλειας.
Interior designer: Αννίτα Παπαμιχαήλ 
Φωτογραφία: Maria Efthymiou - Creative PhotoRoom

Ανατομία ενός πιάτου. Moldee gives shape to high gastronomy.

Το "Moldee" αποτελεί ένα υβριδικό σενάριο εστίασης, όπου η υψηλή γαστρονομία συνδυάζεται με τo fine drinking. Ο χώρος αποτελείται από δυο ενότητες που συστεγάζονται, με τα όριά τους να είναι μην είναι και τόσο διακριτά, μπαίνοντας η μια μέσα στην άλλη.
Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης και στεγάζεται στο ισόγειο μιας διατηρητέας πολυκατοικίας του 1973.
Το ζητούμενο από τους chef ήταν η παροχή ενός χώρου όπου θα αναπτύξουν το όραμά τους, να προσφέρουν δηλαδή στο κοινό μια νέα κατεύθυνση στην διατροφή. Με τον τρόπο αυτό οι χρήστες του χώρου μετατρέπονται σε "moldees", εκπαιδεύονται δηλαδή από τους chef προκειμένου να γνωρίσουν την ποιοτική διατροφή και να τρέφονται με ποιοτικά υλικά και καθαρές γεύσεις στην καθημερινότητα τους.
Το γαστρονομικό concept επηρέασε και τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό με ένα πολύ μινιμαλιστικό τρόπο και χωρίς περιττά στοιχεία.
Κάνοντας μια θεωρητική τομή σε ένα πιάτο εντοπίζονται τα παρακάτω συστατικά:
• το πιάτο ως μια δυνατή βάση
• τα υλικά που δημιουργούν την σύνθεση γεύσεων αλλά και σχημάτων
• και τέλος το topping που αποτελείται από εντυπωσιακά και ανάλαφρα στοιχεία που συμβάλλουν στην δημιουργία συναισθημάτων και ατμόσφαιρας.
Τα στοιχεία αυτά είναι ορατά στον χώρο, όπου αρχικά βλέπει κανείς ένα ενιαίο και πολύ ιδιαίτερο δάπεδο που αποτελεί την βάση. Πάνω στην βάση αυτή σχεδιάζονται φόρμες επηρεασμένες από τα πιάτα των chef που συνδυάζουν καθαρές ίσιες γραμμές με καμπύλες και κύκλους. Οι μορφές αυτές κατασκευάζονται κυρίως με καλούπια, προσφέροντας μια αίσθηση γλυπτικής αυστηρότητας.
Τέλος, σαν topping επιλέγεται μια εντυπωσιακή οροφή με έντονη καμπύλη γεωμετρία που βοηθά το φως να λειτουργεί σαν το ανάλαφρο αλλά και συνδετικό στοιχείο όλων των παραπάνω. Ο φωτισμός των χώρων συμβάλλει στην μεταβλητότητα της ατμόσφαιρας ώστε να εξυπηρετηθούν οι ποικίλες ανάγκες στις διαφορετικές ώρες της ημέρας. Το styling των πιάτων παίζει σημαντικό ρόλο στο όραμα των chef. Για τον λόγο αυτό, για το εστιατόριο επιλέγεται η δημιουργία μιας ήρεμης ατμοσφαίρας σε γήινες αποχρώσεις, όπου πρωταγωνιστές είναι τα πολύχρωμα πιάτα. Σε αντίθεση ο χώρος του fine drinking και casual… χαρακτηρίζεται από τους ίδιους χρωματισμούς αλλά σε πιο σκούρους και έντονους τόνους και με περισσότερα σημεία ενδιαφέροντος.