Το έργο αφορά στην ανακατασκευή και ριζική ανακαίνιση τμήματος των ιδιόκτητων εγκαταστάσεων εκπαιδευτικού και συμβουλευτικού οργανισμού. Οι εγκαταστάσεις καλύπτουν συνολική έκταση 700 m² στον 3ο και τον 1ο όροφο ενός κτιρίου επαγγελματικής χρήσης, στην περιοχή "Ξυλάδικα" της δυτικής εισόδου της Θεσσαλονίκης.
Σε μια προσπάθεια διερεύνησης και προσδιορισμού ενός σύγχρονου τοπίου εκπαίδευσης υιοθετείται ένα νέο λεξιλόγιο, που μεταφέρει και αποτυπώνει γεγονότα και στιγμές του δημόσιου χώρου του αστικού τοπίου στο δημόσιο χώρο του εκπαιδευτηρίου.
Ο χώρος συγκροτείται από δύο διακριτές λειτουργικές ενότητες: την εκπαιδευτική και τη διοικητική. Συνδετικό στοιχείο αυτών των δύο ενοτήτων αποτελεί ο κεντρικός πυρήνας, που περιλαμβάνει την υποδοχή, τη γραμματεία και τους βοηθητικούς χώρους υγιεινής.
Στη νότια πλευρά αναπτύσσεται η εκπαιδευτική ενότητα, η οποία αποτελείται από 4 αίθουσες διδασκαλίας, που αρθρώνονται περιμετρικά του κεντρικού χώρου - πλατείας. Στη βόρεια πλευρά χωροθετούνται τα γραφεία διοίκησης γραμμικά, κατά μήκος ενός κεντρικού διαδρόμου. Η ροϊκότητα του χώρου, το στοιχείο της έκπληξης, το απρόοπτο, η διαφάνεια, η συνέχεια, η συνεύρεση, το ίχνος - γραφικό αποτύπωμα, που συνθέτουν τον αστικό χώρο και δημιουργούν συνθήκες εμπειρίας, αποτέλεσαν ζητούμενα του σχεδιασμού.
Η γεωμετρία και η ποικιλία των μορφών που συγκροτούνται επάνω στη λογική της ασυνέχειας, η διαφάνεια των διαχωριστικών, η διακριτικότητα των νέων κατασκευών ως προς το υφιστάμενο κέλυφος, καθώς και η υιοθέτηση της οπτικής επικοινωνίας ως βασική συνθετική αρχή αποτελούν τις σχεδιαστικές επιλογές, που προσπαθούν να διαχειριστούν το ζήτημα ενός πολυαισθητηριακού δημόσιου χώρου.

Το εστιατόριο "Atmos" είναι ένα σύγχρονο ελληνικό εστιατόριο στο Shoal Bay της Αυστραλίας, επάνω στην παραλία, τρείς ώρες βόρεια του Σίδνεϋ.
Οι χρήσεις του περιλαμβάνουν ένα κεντρικό μπάρ, μια ανοιχτή κουζίνα, με εσωτερικό και εξωτερικό χώρο εστίασης. Σκοπός του σχεδιασμού ήταν να δημιουργηθεί ένας ενοποιημένος χώρος, όπου όλες οι δραστηριότητες να μπορούν να συνυπάρχουν, δημιουργώντας έναν πολυτελή χώρο υψηλής αισθητικής. Οι αρχιτέκτονες εστίασαν την προσοχή τους στο να δημιουργήσουν και να προσδιορίσουν μια σύγχρονη χωρική ταυτότητα βασισμένη στη μορφολογία του κυκλαδικού τοπίου. Εκεί συναντάει κανείς την άμμο και το ξύλο ως φυσικά υλικά, τα οποία κυριαρχούν κάτω από την έντονη ηλιοφάνεια. Πολύ συχνά, υφάσματα χρησιμοποιούνται για να προσφέρουν σκίαση και προστασία. Ο διάλογος μεταξύ σκληρών και μαλακών υφών κυριαρχεί στη νέα πρόταση, για τη δημιουργία ενός πολυτελούς, αλλά και οικείου περιβάλλοντος.
Βασικό κριτήριο ήταν η αναβίωση της εμπειρίας ενός ελληνικού beach bar. Εκεί, η σύνδεση και η επαφή με τη θάλασσα είναι άμεση και συνεχόμενη και η ανάγκη για στέγαστρα, που προσφέρουν δροσιά και σκίαση από τον ήλιο δημιουργούν τις κυρίαρχες μορφές. Χτιστά πεζούλια και καθιστικά όπως επίσης και ακατέργαστες επιφάνειες επικρατούν, μιάς και η αντοχή τους είναι καθοριστική καθώς είναι εκτεθειμένα στο φυσικό περιβάλλον.
Βασικό στοιχείο στη νέα πρόταση ήταν η διαχείριση του υφιστάμενου κελύφους του εστιατορίου. Οι αρχιτέκτονες χώρισαν το χώρο σε διαφορετικές περιοχές, με το μπαρ να τοποθετείται στο κέντρο, η κουζίνα στο πίσω μέρος και ο χώρος εστίασης γύρω και μπροστά από το μπάρ. Σκοπός ήταν επίσης να γίνει πλήρης εκμετάλλευση των ανοιγμάτων προς τη θέα και τη θάλασσα.
Στην νέα εφαρμογή, χρησιμοποιήθηκαν παραδοσιακές τεχνικές κατασκευής αλλά και υλικά της παραδοσιακής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, όπως τσιμεντοκονίαμα, ξυλεία και υφάσματα. Ο χώρος διαχωρίστηκε σε μικρότερες ενότητες, οι οποίες διαμορφώθηκαν με παραδοσιακές πέργκολες με σκοπό να προσφέρουν μια σχετική ιδιωτικότητα στους επισκέπτες. Αυτή η διάσπαση του χώρου προσέφερε μια οικεία ατμόσφαιρα χωρίς να αναιρεί πλήρως τη γραμμική οργάνωση της κάτοψης.

Ο σχεδιασμός αφορά σε δύο όμοιες εξοχικές κατοικίες στη Χανιώτη Χαλκιδικής, σε οικόπεδο με υφιστάμενο κτίσμα, στα όρια του αιγιαλού. Η δυνατότητα διατήρησης της θέας προς τη θάλασσα για το υφιστάμενο κτίσμα όρισε σχεδιαστικά τη γραμμική κι επιμήκη ανάπτυξη των λειτουργιών των κατοικιών, αφήνοντας ελεύθερο χώρο ανάμεσά τους. Ακόμη, η ογκοπλασία τους διαμορφώθηκε με τέτοιον τρόπο ώστε να μοιάζουν σαν δυο ελαφριοί όγκοι, ειδικά από την νότια πλευρά που συνορεύουν με το υφιστάμενο κτίριο. Γι αυτόν το λόγο, το επίμηκες ισόγειο διαχωρίζεται σε υλικό από τον υπόλοιπο κτιριακό όγκο χρησιμοποιώντας πέτρα και δίνοντας την αίσθηση μιας στιβαρής βάσης, πάνω στην οποία τοποθετείται ένας λευκός όγκος με ανοίγματα που περιλαμβάνει τον όροφο και τη σοφίτα.
Οι κατοικίες παρουσιάζουν κοινή τυπολογία κάτοψης. Η είσοδος στην κατοικία γίνεται από το ισόγειο, κάτω από το στεγασμένο χώρο που δημιουργεί ο όγκος του ορόφου και της σοφίτας. Το ισόγειο παραλαμβάνει τις κοινόχρηστες λειτουργίες της κατοικίας, το καθιστικό, την κουζίνα, το μπάνιο, ένα ξενώνα και μια μικρή αποθήκη. Οι χώροι του ισογείου εσωτερικά εκτονώνονται σε διαφορετικά σημεία του εξωτερικού περιβάλλοντα χώρου, δημιουργώντας ξεχωριστούς χώρους εκτόνωσης για κάθε λειτουργία και τονώνοντας την αίσθηση της ενοποίησης του μέσα με το έξω. Στον όροφο και τη σοφίτα τοποθετούνται τα υπόλοιπα υπνοδωμάτια και μπάνια της κατοικίας. Στεγασμένοι ημιυπαίθριοι χώροι λειτουργούν μεταβατικά από το εσωτερικό στο εξωτερικό, προστατεύοντας από τον ήλιο τους θερινούς μήνες. Η επιλογή και τοποθέτηση των ανοιγμάτων των κατοικιών έχουν διαχειριστεί με τέτοιον τρόπο, ώστε οι κατοικίες να μπορούν να εκμεταλλευτούν τη θέα, το φυσικό φως κι αερισμό, ταυτόχρονα όμως να διατηρούν την ιδιωτικότητα μεταξύ των κτιρίων, ώστε να μην υπάρχει άμεση οπτική επαφή.
Οι διαμορφώσεις στους εξωτερικούς χώρους αφορούν αφενός στις ανεξάρτητες εισόδους των κατοικιών, καθώς επίσης και σε υπαίθρια σαλόνια, χώρους ψησίματος με υπαίθριες τραπεζαρίες, και χώρους χαλάρωσης, προσφέροντας στον χρήστη της κατοικίας πολλές και διαφορετικές θερινές εμπειρίες σε κάθε επίπεδο και κάθε χώρο ξεχωριστά.

Ένα παραδοσιακό διώροφο σπίτι στο κυκλαδίτικο νησί της Κιμώλου ανακαινίστηκε με σεβασμό στην αρχική κατασκευή. Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάστηκε μια στρατηγική ριζικής πύκνωσης, διατήρησης και προσαρμογής: η αρχική πέτρινη εστία της κουζίνας διατηρήθηκε αλλά μετατράπηκε σε γωνιά ύπνου. Η κουζίνα τοποθετήθηκε σε μια τριγωνική γωνία, για να επιτρέπεται η ανοιχτή κυκλοφορία στον κεντρικό χώρο.
Τα σκαλοπάτια ενσωματώθηκαν στο επίπεδο του δαπέδου για την οργάνωση και ενοποίηση των χώρων, αλλά και την ενσωμάτωση του καθιστικού. Τμήματα του μπάνιου στο επάνω επίπεδο επεκτάθηκαν στον μικρό διάδρομο μεταξύ του μπροστινού και του πίσω μέρους. Αντί να προστεθεί μια εσωτερική σύνδεση για την άνετη σύνδεση όλων των χώρων, διατηρήθηκε ο αρχικός διαχωρισμός μεταξύ των δύο επιπέδων, διατηρώντας τη σύνδεση του τοπίου με την καθημερινότητα.
Τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, δημόσιου και ιδιωτικού έγιναν πιο ασαφή, ενσωματώνοντας χτιστά καθίσματα δίπλα στις εισόδους κατά μήκος του δημόσιου διαδρόμου. Στο επάνω επίπεδο, διατηρήθηκε ο αρχικός διαχωρισμός μεταξύ δύο μικρών μπαλκονιών, αποφεύγοντας τη δημιουργία μιας ενιαίας βεράντας. Μέσα σε αυτούς τους διακριτούς εξωτερικούς χώρους, ωστόσο, προστέθηκαν μια εντοιχισμένη τραπεζαρία, ντουζ και σκάλα στην οροφή. Στη νέα προσβάσιμη οροφή, ένα αρκετά γενναιόδωρο καθιστικό δημιουργεί πρόσθετο κοινωνικό χώρο και προσφέρει θέα στο γύρω νησί, τη θάλασσα και τον ουρανό.
Στους εσωτερικούς χώρους, οι όψεις πλαισιώνονται από το παραδοσιακό ελληνικό νησιώτικο μπλε των παραθύρων και των θυρών (επιβαλλόμενο και από τους τοπικούς κανονισμούς χωροταξίας), ενώ έρχονται σε αντίθεση με τη ζεστή παλέτα των βαθυκόκκινων λουτρών, των παστέλ ροζ κουζινών και των κίτρινων στοιχείων αποθήκευσης, που προσφέρουν μια αίσθηση ζεστασιάς και άνεσης στους χώρους. Ο γλυπτικός και ανακριβής χαρακτήρας του παραδοσιακού ελληνικού νησιώτικου σπιτιού έρχεται σε αντίθεση με τις επακριβώς υπολογισμένες γεωμετρίες και λεπτομέρειες, όπως τα πλέγματα από τα κεραμικά πλακίδια που βρίσκονται παντού, αντηχώντας το παιχνίδι της διατήρησης και της προσαρμογής μέσα από αντίθετες οπτικά παραστάσεις.

Το "Moxy Athens City" είναι το πρώτο ξενοδοχείο της αλυσίδας Moxy Hotels του ομίλου της Marriott στην Αθήνα και άνοιξε τις πόρτες του τον Μάιο του 2022. Πρόκειται για τη μετατροπή του οκταώροφου κτιρίου γραφείων του 1967, το οποίο αρχικά στέγαζε τα δικαστήρια της Αθήνας, σε ένα σύγχρονο κτίριο ξενοδοχείου. Η επένδυση, πέρα από την εκμετάλλευση του ακινήτου, συμβάλλει ενεργά στην αισθητική και βιοκλιματική ανανέωση του κέντρου της Αθήνας.
Η συγκρότηση του ορίου της πλατείας Ομονοίας από κτίρια διαφόρων περιόδων καταγράφει τη διαχρονική ιστορία της αρχιτεκτονικής της πόλης από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα, από τον νεοκλασικισμό έως τον μοντερνισμό και τις πιο πρόσφατες, μετά το μοντέρνο, κατασκευές. Το διαχρονικό κολάζ του ορίου της πλατείας είναι αυτό που έθεσε την έμφαση στον χαρακτήρα της όψης, στη μετατροπή ενός μοντερνιστικού κτιρίου γραφείων σε ξενοδοχείο.
Οι ανά όροφο οριζόντιες τζαμένιες ζώνες έρχονται να δώσουν τη θέση τους σε ένα νέο προσωπείο, μια αίσθηση φυλλωσιάς, φτιαγμένης από μικρές κατακόρυφες γωνιακές λάμες, βαμμένες στο χρώμα της ελιάς. Η ελιά, άλλωστε, είναι το δέντρο που συνέδεσε την τύχη του με την ιστορία της Αθήνας. Ταυτόχρονα, η νέα μορφή ανατρέπει την παλαιά στατική όψη σε μία ζωντανή κινητική όψη, στην οποία τα πετάσματα ελιάς περιστρέφονται σε κατακόρυφο άξονα, δίνοντας την αίσθηση πως τα κινεί ο αέρας.
Αυτό το νέο μεταβαλλόμενο όριο συνδέεται με τον χαρακτήρα της περιοδικής κατοίκησης του ξενοδοχείου και δημιουργεί μια δυναμική σχέση βλεμμάτων, που ζωντανεύει τη σχέση του επισκέπτη με τον δημόσιο χώρο. Η ουδετερότητα της "φυλλωσιάς" και η κίνηση των πετασμάτων μεταβάλλουν συνεχώς τη φύση του ορίου και το ανταποδοτικό βλέμμα μεταξύ της πλατείας και του εσωτερικού των δωματίων.
Η βαθιά κάτοψη του υπάρχοντος κτιρίου αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση στην οργάνωση των δωματίων και των κινήσεων, καθώς στόχος ήταν να εξασφαλισθεί πλούσιο φυσικό φως και οπτικές στην πόλη. Η επίλυση προτείνει έναν πυρήνα βοηθητικών χρήσεων, ενώ τα δωμάτια και οι κύριοι χώροι τοποθετούνται σχεδόν περιμετρικά. Έτσι, στο ξενοδοχείο δυναμικότητας 200 δωματίων σχεδιάζονται ένα bar - restaurant, ο χώρος της υποδοχής και μια βιβλιοθήκη στο επίπεδο του ισογείου. Στο υπόγειο βρίσκεται το γυμναστήριο και μια αίθουσα συνεδριάσεων, ενώ ο τελευταίος όροφος είναι διαθέσιμος είτε για διαμονή ως σουίτα είτε ως χώρος για ιδιωτικές εκδηλώσεις, με θέα την Ακρόπολη, τον λόφο του Λυκαβηττού και ολόκληρη την Αθήνα.
Στο εσωτερικό, συνδυάζοντας στοιχεία από το κοινωνικό και πολιτιστικό υπόβαθρο της πόλης, το "Moxy Athens City" προωθεί με τόλμη τον μύθο της αιώνιας νιότης. O επισκέπτης βρίσκεται πλέον μέσα στον κήπο των Εσπερίδων. Η κεντρική ιδέα περιστρέφεται γύρω από τον μύθο της Έριδος και τη μηλιά με τους χρυσούς καρπούς, οι οποίοι πιστεύεται ότι πρόσφεραν αιώνια νεότητα. Έτσι, στην άφιξή του ο επισκέπτης προσεγγίζει μέσω μιας στοάς τον κεντρικό χώρο υποδοχής, ο οποίος είναι σχεδιασμένος ως ένας κατακόρυφος κήπος και πλαισιώνεται από μια συλλογή από αντικείμενα που αφηγούνται τον μύθο.
Δανειζόμενοι στοιχεία από την αισθητική της street art και τα γκράφιτι της Αθήνας, οι Divercity Architects επιλέγουν να απεικονίσουν την πλοκή του μύθου μέσω των πολύχρωμων τοιχογραφιών στους εσωτερικούς χώρους, στη βιβλιοθήκη και στο εσωτερικό των ανελκυστήρων. Μάλιστα, η βιβλιοθήκη σχεδιάζεται ως μια αστική όαση, προσβάσιμη μέσω μιας σκάλας, η μορφή της οποίας είναι εμπνευσμένη από τη μορφή ενός λουλουδιού. Το μπαρ, με τη χαλαρή υπόγεια ατμόσφαιρά του και τη συνάντηση μιας εκλεπτυσμένης επίπλωσης με πιο βιομηχανικά, λιγότερο επεξεργασμένα στοιχεία και υλικά, αποτελεί τον χώρο που δίνει αδιάκοπα παλμό στο κτίριο. Για το εσωτερικό των δωματίων επιλέχθηκε μια απαλή παλέτα ζεστών γκρι αποχρώσεων, με κάποιες πιο έντονες χρωματικές πινελιές, με στόχο να δημιουργηθεί μια οικεία και χαλαρωτική ατμόσφαιρα.
Κεντρική φωτογραφία: Βαγγέλης Πατεράκης

Κύριος στόχος της μελέτης φωτισμού ήταν η δημιουργία ενός ιδιαίτερου νυχτερινού τοπίου, το οποίο θα είναι οπτικά άνετο, ασφαλές και φιλικό προς τον πολίτη. Αυτό το νέο νυχτερινό οπτικό περιβάλλον φιλοδοξεί να συγκροτήσει μια μοναδική ταυτότητα για τη νέα πλατεία.
Έχοντας ως θεμελιακή θέση ότι ο φωτισμός πρέπει να είναι οργανικά ενταγμένος στο δομημένο περιβάλλον οι μελετητές φωτισμού συνεργάστηκαν στενά με το αρχιτεκτονικό γραφείο του έργου από το στάδιο της προμελέτης. Η εν λόγω διαδικασία ήταν απαραίτητη για να είναι γνωστές οι βασικές αρχιτεκτονικές προθέσεις και η σύνθεση φωτισμού να ανταποκριθεί δημιουργικά σε αυτές, ενισχύοντάς τες μετά τη δύση του ηλίου και επανερμηνεύοντας την πλατεία τη νύχτα.
Το lighting concept αναπτύχθηκε σε τρία επίπεδα φωτισμού, τα οποία έως το στάδιο της μελέτης εφαρμογής του έργου είχαν πλέον ενταχθεί δυναμικά στη συνολική σύνθεση.
Στο πρώτο επίπεδο δημιουργήθηκε μια περιμετρική φωτεινή ζώνη με σαφή όρια στις διαβάσεις, στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, που περιβάλλουν την πλατεία. Ο στοχευμένος φωτισμός δεν ξεφεύγει προς άλλους χώρους "light spill" ή προς τον ουρανό "light pollution". Αυτό επιτυγχάνεται με φωτιστικά σώματα επί ιστού, τα οποία έχουν συγκεκριμένη φωτομετρική κατανομή και οπτικό σύστημα καθώς και εξαρτήματα κατά της θάμβωσης και της φωτορύπανσης. Ο θερμός φωτισμός που έχει προδιαγραφεί στην εν λόγω ζώνη προετοιμάζει τον επισκέπτη της πλατείας για την είσοδο του σ’ αυτή. Η τοποθέτηση των ιστών κοντά σε κάποια από τα υφιστάμενα δέντρα δημιουργεί ενδιαφέρουσες φωτοσκιάσεις στο επίπεδο του εδάφους κατά την περιήγηση.
Σε αντίθεση με την περίμετρο, στο εσωτερικό της πλατειάς, όπου αναπτύσσεται το δεύτερο επίπεδο φωτισμού, δε συναντάται κανένας απολύτως ιστός. Όλες οι φωτεινές πηγές βρίσκονται από το επίπεδο της μέσης του χρήστη και κάτω έτσι ώστε να υπάρχει:
1. υψηλή οπτική άνεση,
2. ανεμπόδιστη θέα και
3. ένα πιο "φιλικό" οπτικό περιβάλλον σε συγκεκριμένα σημεία στάσης και κίνησης.
Ειδικά led strips εντάσσονται στα ορθογωνικά και καμπύλα καθιστικά καθώς και στους χειρολισθήρες. Την εν λόγω σύνθεση συμπληρώνουν στρατηγικά τοποθετημένα αντιθαμβωτικά κολωνάκια bollards και επίτοιχα φωτιστικά σώματα ασύμμετρης κατανομής, έτσι ώστε να επιτευχθούν τα κατάλληλα φωτεινά επίπεδα για ασφαλή περιήγηση. Το δεύτερο επίπεδο φωτισμού έχει παράλληλα ως κεντρικό στόχο την ενίσχυση της μορφής και την ανάδειξη της δομής της νέας διαμόρφωσης.
Το lighting concept ολοκληρώνεται με το τρίτο επίπεδο, το οποίο αναπτύσσεται καθ’ ύψος και επιλέγει νέα και υφιστάμενα δέντρα, αναδεικνύοντας προσεχτικά την υφή και τον όγκο τους. Εδώ οι φωτεινές πηγές έχουν προδιαγραφεί με κατάλληλο φάσμα για την πιστή απόδοση των χρωμάτων και έχουν ενταχθεί στο έδαφος σε ειδικά αντιθαμβωτικά φωτιστικά σώματα με ρυθμιζόμενη στόχευση και οπτικό σύστημα ακριβείας. Σε σχέση με την υπόλοιπη πλατεία τα επιλεγμένα δέντρα αναδεικνύονται σε έναν πιο ψυχρό τόνο για τη δημιουργία μιας ήπιας οπτικής αντίθεσης.
Όλες οι φωτεινές πηγές της νέας διαμόρφωσης ελέγχονται ψηφιακά με δυνατότητα αυξομείωσης της έντασής τους, για να είναι εφικτή η επίτευξη της κατάλληλης φωτεινής ιεραρχίας, όχι μόνο τώρα, αλλά και σε βάθος χρόνου καθώς τα φυτά αναπτύσσονται. Η μελέτη φωτισμού εκπονήθηκε στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής υπευθυνότητας και της διαφύλαξης του σκοτεινού ουρανού, με την πλειοψηφία των φωτιστικών σωμάτων να φωτίζουν προς το έδαφος. Η στοχευμένη ανάδειξη των επιλεγμένων δέντρων έχει προταθεί να τερματίζεται τα μεσάνυχτα και έως τις πρώτες πρωινές ώρες η πλατεία να μην διαχέει σε κανένα τμήμα της άμεσα φως προς τον ουρανό.

Η κατοικία τοποθετείται σε έναν ελαιώνα της Μεσσηνιακής Μάνης με έντονη κλίση και θέα προς το Μεσσηνιακό κόλπο και τους πρόποδες του Ταϋγέτου.
Όντας σε απόσταση από τους παραδοσιακούς οικισμούς της περιοχής, η αρχιτεκτονική λύση καθορίστηκε από την προσαρμογή στα διαμορφωμένα επίπεδα του ελαιώνα, τη θέα προς τη θάλασσα και την τριγωνική γεωμετρία της οικοδομικής γραμμής.
Ένα γεωμετρικό παιχνίδι, μεταξύ του τριγώνου που περιγράφει την κατοικία και του ορθογωνίου παραλληλόγραμμου που την περιβάλλει. Το πρώτο συμπαγές πέτρινο περιέχει τους χώρους της κατοικίας, το δεύτερο μεταλλικό και διάφανο λειτουργεί συμπληρωματικά σε αυτήν, προσφέροντας σκίαση και επεκτείνοντας την προς τα έξω. Από την τομή των δύο σχημάτων προκύπτει ο άξονας κίνησης της κατοικίας- η καρδιά της κατοικίας. Ο χώρος αυτός λειτουργεί ως εσωτερικό αίθριο, καλυμμένο με υαλοπετάσματα και συγκεντρώνει τις οριζόντιες και κατακόρυφες κινήσεις εντός της κατοικίας. Στα δύο άκρα του διαμπερή άξονα βρίσκεται η είσοδος της κατοικίας και η πρόσβαση προς το χώρο της πισίνας. Η περιμετρική μεταλλική κατασκευή, λειτουργεί ως πέργκολα σκίασης των εξωτερικών χώρων και επεκτείνει νοητά τους εσωτερικούς χώρους προς τα έξω. Στην πλευρά της θέας, η μεταλλική κατασκευή συνεχίζεται και προβάλει από την πέτρινη βάση του ισογείου, διαμορφώνοντας έναν εξώστη προς τη θάλασσα. Κατά μήκος του εξώστη η μεταλλική κατασκευή λειτουργεί και ως φορέας – οδηγός για τα συρόμενα ξύλινα σκιάδια τα οποία αναρτώνται εξωτερικά, προσφέροντας σκίαση και ιδιωτικότητα, τονίζοντας παράλληλα το γραμμικό στοιχείο της όψης.
Η πρόσβαση στην κατοικία γίνεται από τον δρόμο που βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο του οικοπέδου. Από τον υπαίθριο χώρο στάθμευσης διαμορφώνεται μια ήπια κλιμακωτή άνοδος με σκαλιά και πλατώματα προσαρμοσμένα στις κλίσεις, που οδηγούν στην πάνω στάθμη της κατοικίας όπου βρίσκεται η κύρια είσοδος της κατοικίας και οι χώροι του καθημερινού. Η πισίνα τοποθετείται στη συνέχεια του κτιρίου και στο νότιο τμήμα του οικοπέδου σε ενδιάμεση στάθμη.

Η κατοικία των 120 m² βρίσκεται έξω από την πόλη των Χανίων στον οικισμό Αρώνι. Μελετήθηκε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες μιας τετραμελούς οικογένειας. Ζητούμενο αποτελούσε ο σχεδιασμός μίας ισόγειας κατοικίας με σκεπή καθώς επίσης και μιας μικρής εκκλησίας.
Η μερική γειτνίαση με το δρόμο, ο προσανατολισμός του οικοπέδου καθώς και η υφιστάμενη πυκνή του βλάστηση, συνομιλούν με τις επιθυμίες των ιδιοκτητών και οδηγούν το σχεδιασμό προς μια συμφωνία κτιριακού όγκου, πλατειών, πορειών και φυσικού περιβάλλοντος, όπου εναλλάσσεται η εσωστρέφεια με την εξωστρέφεια.
Η δημιουργία μιας αλληλουχίας τεσσάρων διαφορετικών σε χρήση και υφή επιπέδων και οι μεταξύ τους σχέσεις, συμβάλλουν στη μετάβαση από το Βορρά προς τον Νότο και πιο συγκεκριμένα από τις περιοχές κοινόχρηστου χαρακτήρα προς την ιδιωτική κατοικία, αντλώντας αναφορές από την κλίμακα ενός μικρού οικισμού.
Από Βορρά προς Νότο, στο ανώτερο επίπεδο τοποθετείται ο χώρος στάθμευσης με την περιοχή του barbeque. Στο δεύτερο επίπεδο αναπτύσσεται η μικρή εκκλησία με τον περίβολό της. Εν συνεχεία, διακρίνεται το επίπεδο της κατοικίας με την “προστατευμένη” περιοχή της εξωτερικής τραπεζαρίας, ενώ το κατώτερο επίπεδο συνιστά την εκτόνωση της κατοικίας προς το Νότο και τον εξωτερικό χώρο διημέρευσης. Οι ζώνες αυτές συνδέονται μέσω ενός ισχυρού νοητού άξονα ενώ παράλληλα μικρότερες πλακόστρωτες διαδρομές οδηγούν σε μικρότερους κήπους και δευτερεύουσες εξωτερικές χρήσεις.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της κύριας αυτής πορείας είναι η καθαρή συνέχειά της μέσα από τον κτιριακό όγκο, συμβάλλοντας στη διάσπασή του στους χώρους διημέρευσης και διανυκτέρευσης, βρίσκοντας εν συνεχεία, ξανά, τον εξωτερικό χώρο. Οι δύο αυτές κτιριακές ενότητες αναπτύσσονται κάθετα η μια στην άλλη. Αυτό γίνεται, καθώς από τη μία το καθημερινό ζητά την εκτόνωσή του στο Νότο και το εξωτερικό καθιστικό, την άμεση πρόσβαση προς την Ανατολή με την περίκλειστη αυλή της τραπεζαρίας και την πρόσβαση προς το δυτικό αίθριο και τον κήπο. Τα υπνοδωμάτια με τον προσανατολισμό τους εκμεταλλεύονται άμεσα το νότιο φως και την άμεση πρόσβαση στον εξωτερικό χώρο και τη θέα.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των όγκων είναι οι δυο δίρριχτες κεραμοσκεπές με τη στέγη που καλύπτει το καθημερινό να προεκτείνεται κατά μήκος του, καταλύοντας τα όριά του και καθιστώντας το εξωτερικό καθιστικό μέρος της ογκοπλασίας.
Ο σχεδιασμός της εκκλησίας ακολουθεί διαφορετική γραφή. Μονολιθική με καμπύλες και μικρά ανοίγματα, γίνεται μέρος της περιπλάνησης ενώ παράλληλα συμβάλλει μαζί με την κατοικία, στη δημιουργία της εσωτερικής -σαν αγκαλιά- αυλής.
Υλικά και υφές όπως πέτρα, κουρασάνι και ξύλο, χρησιμοποιήθηκαν με στόχο το συγκερασμό δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος σε ένα αρμονικό σύνολο.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΑΡΟΓΛΕΙΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ, ΣΥΝΔΥΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΥΝΑΜΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ.

Το Σαρόγλειο Μέγαρο αποτελούσε ένα από τα λιγοστά μεγάλα κτίρια, που παρέμεναν αναξιοποίητα στο κέντρο της Αθήνας και η ανάπτυξή του σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την περιοχή της Ομόνοιας με τον καλύτερο τρόπο. Στο έργο ακολουθήθηκε ολιστική προσέγγιση στον επανασχεδιασμό του κτιρίου, προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της νέας χρήσης, στις διεθνείς προδιαγραφές της Marriott και ταυτόχρονα να ικανοποιήσει τις βασικές αρχές του βιοκλιματικού σχεδιασμού, για ένα αποτέλεσμα με μειωμένο ενεργειακό αποτύπωμα. Πρόκειται για το πρώτο ξενοδοχείο στην Ελλάδα, που πιστοποιήθηκε σύμφωνα με το διεθνές σύστημα πιστοποίησης αειφόρου ανάπτυξης LEED σε επίπεδο GOLD.
Κεντρική φωτογραφία: Μαριάνα Μπίστη

Εκδόθηκε σε Φ.Ε.Κ. η απόφαση που αφορά στην παράταση των προθεσμιών των παραγράφων 4 και 10 του άρθρου 26 "Προσβασιμότητα χωρίς φραγμούς για τα άτομα με αναπηρία και τα εμποδιζόμενα άτομα" του ν. 4067/2012 "Νέος Οικοδομικός Κανονισμός". Το υπουργείο Περιβάλλοντος, στο νήμα της προθεσμίας, που το ίδιο είχε ορίσει για την έναρξη υποχρεωτικής εφαρμογής της παραπάνω νομοθετικής διάταξης του 2012, η οποία μέσω διαρκών παρατάσεων πάνω από δέκα χρόνια δεν έχει εφαρμοστεί, έδωσε άλλη μία παράταση στην καταληκτική προθεσμία εφαρμογής της, για έναν ακόμη χρόνο. Συγκεκριμένα, παρατείνεται έως και τα τέλη Μαρτίου του 2024 η προθεσμία του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 4 του άρθρου 26 του ν. 4067/2012 και για το ίδιο διάστημα παρατείνεται η αναστολή κυρώσεων για τα ανωτέρω αναφερόμενα κτίρια. Στο άρθρο 26 του νόμου 4067 καταγράφονται λεπτομερώς όλες οι αναγκαίες παρεμβάσεις που πρέπει να πραγματοποιηθούν σε κάθε δημόσιο ή ιδιωτικό κτίριο για να εξασφαλίσουν την πλήρη προσβασιμότητα πολιτών με αναπηρία. Εξαιτίας της δυσκολίας του εγχειρήματος, ο νόμος προέβλεπε περίοδο χάριτος οκτώ ετών για να γίνουν οι αναγκαίες προσαρμογές, με βασική προϋπόθεση πάντα, να μη θίγεται ο φέρων οργανισμός του εκάστοτε κτιρίου από τις προβλεπόμενες παρεμβάσεις. Υπενθυμίζεται ότι δημιουργήθηκε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ηλεκτρονική πλατφόρμα καταγραφής στοιχείων προσβασιμότητας, της οποίας η ανάπτυξη, λειτουργία και συντήρηση έχει ανατεθεί στο Τ.Ε.Ε.