Το "Interlock", ένα πενταώροφο κτίριο μεικτής χρήσης, βρίσκεται σε μια οδό, η οποία φιλοξενεί μεγάλο εύρος αρχιτεκτονικών στιλ. Έτσι, απορροφά αυτήν την ιστορία και απαντά παίρνοντας τις αναλογίες του γειτονικού κτιρίου του 19ου αιώνα και αναδιαμορφώνοντας την πρόσοψη από τούβλα, για να δημιουργήσει ένα κτίριο αβέβαιης κληρονομιάς, το οποίο να είναι ταυτόχρονα ιστορικό και σύγχρονο, οικείο αλλά ξένο.
Εγκαταλείποντας τις παραδοσιακές διαστάσεις του τούβλου του Λονδίνου, αναπτύχθηκε μια συλλογή από 44 παραμορφωμένα και φαινομενικά ακατάστατα τούβλα. Τα μοτίβα που σχηματίζονται προκύπτουν εν μέρει από την αλληλεπίδραση μεταξύ των υλικών και της δομής του κτιρίου. Τα τούβλα μοιάζουν να αναδιπλώνονται δίπλα στα ανοίγματα, να διογκώνονται και να λυγίζουν ανάμεσα στους ορόφους και να δημιουργούν ένα πλαίσιο, που ορίζει την περίμετρο της πρόσοψης. Για τους περαστικούς μοιάζουν να μεταμορφώνονται και να στρίβουν σαν γρανάζια.
Το "Staffordshire Blue Clay" επιλέχθηκε ως αντίθεση προς τις υπάρχουσες τοιχοποιίες. Ο πηλός τοποθετήθηκε σε 14 χειροποίητα καλούπια από χάλυβα και ψήθηκε σε οξείδωση για να δημιουργηθεί το ματ μπλε τελείωμα. Μετά το ψήσιμο, αυτά τα 14 τούβλα χωρίστηκαν για να σχηματίσουν τους 30 "απογόνους". Η σύνθεση των 5.000 τεμαχίων ολοκληρώθηκε σε τρεις μήνες. Η ομάδα κατασκευής χρησιμοποίησε 188 τυπωμένα πρότυπα κλίμακας 1:1, που καθόρισαν τον αριθμό, την τυπολογία και τη θέση κάθε τούβλου.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Bureau de Change Architects
Φωτογραφίες: Gilbert McCarragherS

Αναμειγνύοντας Μεσογειακές γεύσεις και σύγχρονες τεχνικές της Λατινικής Αμερικής, Το Imperfecto, δημιούργημα του σεφ Enrique Limardo και του συνέταιρου του Ezequiel Vázquez-Ger, κέρδισε πρόσφατα την εκτίμηση του γκουρμέ κοινού, αφότου άνοιξε τις πόρτες του, τον Απρίλιο του 2021. Η μόνιμη αναζήτηση της τελειότητας, κατά τον Αριστοτέλη, αλλά μη φτάνοντάς την ποτέ, αποτελεί τον πυρήνα της φιλοσοφίας του εστιατορίου.
Την ιδέα συνέλαβε ο δημιουργικός νους του φωτογράφου Γιώργου Κορδάκη και το εστιατόριο σχεδιάστηκε από το Ελληνο-σουηδικό αρχιτεκτονικό γραφείο OOAK. Το Imperfecto είναι φανερά επηρεασμένο από μεσογειακά πρότυπα. Ταλαντεύεται στην χρωματική παλέτα του άσπρου και του μαύρου, με αποχρώσεις του μπλε και χαρακτηριστικές θερμές μαστορικές τερακότα πινελιές. Το εστιατόριο των 98 θέσεων χωρίζεται σε τρία μέρη: Το μπαρ, Το chef’s table και την μεγάλη σάλα. Το καθένα προσφέρει τη δική του καθορισμένη ενέργεια. Ένας σκηνογραφικός τοίχος φόντου εμπνευσμένος από τα μεσογειακά μαρμάρινα λατομεία, συνδέει τους χώρους. Στην ουσία πρόκειται για ένα τοίχο που με πολλαπλές επιφάνειες σε διάφορες αποχρώσεις και υφές του άσπρου. Απαλό και τραχύ, γυαλιστερό και ματ αντικατοπτρίζει το φως με διαφορετικούς τρόπους, καθιστώντας τον πλούσιο σε σημασία και συμβολισμούς. Κομψά δερμάτινα σιλό, με θόλους και στρογγυλά τραπέζια για πιο οικείες συναντήσεις στον πίσω τοίχο. Πάνω από την κυρίως αίθουσα του εστιατορίου, γυάλινοι λαμπτήρες σε σχήμα σταγόνων σχεδιασμένοι από τον καλλιτέχνη υαλουργό Simon Klenell, προσφέρουν θερμό φωτισμό που μιμείται την θαλπωρή του ήλιου πάνω από το Αιγαίο. Πολλά έπιπλα έγιναν κατά παραγγελία και σχεδιάστηκαν από τους OOAK Architects, συνδυάστηκαν με κομμάτια που προέρχονται από μερικούς από τους διασημότερες οίκους στο design φίρμες δημιουργώντας έτσι τη ραχοκοκαλιά του DNA του εστιατορίου. Ένα έπιπλο υποδοχής για τους πελάτες από ξύλο ελιάς σε συνδυασμό με χειροποίητα κεραμικά πλακάκια και δοχεία της καλλιτέχνιδος Μελίνας Ξενάκη στολίζουν τον χώρο. Ο πλούσια σχεδιασμένος χώρος του μπαρ με φωτιστικά σχεδιασμένα custom από το στούντιο Orbium και μία φωτογραφία μεγάλης διάστασης ενός ελληνικού λατομείου του εμπνευστή του πρότζεκτ, Γιώργου Κορδάκη.
Η OOAK architects χρησιμοποίησαν διάφορα αυθεντικά υλικά υψηλής ποιότητας που περιλαμβάνουν ελληνικά και ιταλικά μάρμαρα καθώς και πυλό και ξύλο από διαφορετικά σημεία του κόσμου, δημιουργώντας αντιθέσεις στην υφή κατά μήκος του χώρου. Το αμάλγαμα όλων των φυσικών υλικών και των τολμηρών μορφών οδηγούν σε μια ολιστική γιορτή της αναμφισβήτητης ταυτότητας του χώρου. Μια μοντέρνα εκπληκτική κλασική γκουρμέ εμπειρία που η μη τελειότητα πηγάζει από την ιδιαίτερη σύνθεση φαινομενικά εντελώς ασύμβατων στοιχείων, κόσμων και αισθητικών ταυτοτήτων.

Το νησί της Καρπάθου είναι γνωστό για τους όμορφους παραδοσιακούς οικισμούς του με τα κλιμακωτά δώματα και τις αυλές. Η τοποθεσία του έργου αυτού, στο γραφικό χωριό του Διαφανίου, έχει ακριβώς αυτόν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα. Πρόκειται για ένα οικόπεδο το οποίο βρίσκεται, εν μέρει, στην ταράτσα υπάρχοντος κτιρίου. Η εν λόγω ταράτσα προσφέρει απέραντη βίστα 180 μοιρών με θέα προς το λιμάνι Διαφανίου στα ανατολικά, το Αιγαίο στα βόρεια και τον οικισμό στα δυτικά. Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους του σχεδιασμού ήταν να διατηρηθεί η αίσθηση της ταράτσας, παρότι έπρεπε να δημιουργηθεί ένα σπίτι πάνω σε αυτήν. Η ταράτσα παίρνει τη μορφή ιδιωτικού παρατηρητηρίου, μίας βεράντας με κύριο χαρακτηριστικό την όμορφη θέα. Για μέγιστη ιδιωτικότητα και προστασία από τους ανέμους η βεράντα αγκαλιάζεται περιμετρικά από ένα τοιχίο. Ένας κλειστός όγκος, με σχεδιαστικές αναφορές στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική του νησιού, αιωρείται πάνω από την βεράντα αυτή προσφέροντας σκιά. Ο όγκος αυτός φιλοξενεί τους ιδιωτικούς χώρους του σπιτιού ενώ οι χώροι συναναστροφής οργανώνονται σε έναν ενιαίο ανοιχτό χώρο στην βεράντα. Έναν χώρο με απροσδιόριστο εσωτερικό/εξωτερικό χαρακτήρα χάρη στο άνοιγμα των 13,8 m με μόνη στατική στήριξη, το περιμετρικό τοιχίο. Το εσωτερικό του σπιτιού έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να τονώνει και να εμπλουτίζει την εμπειρία της θέας προς την θάλασσα και της τοποθεσίας στον παραδοσιακό οικισμό του Διαφανίου. Ένα κολάζ χρωμάτων και υλικών καθώς και η διαφοροποίηση στα ύψη και στα σχήματα των εσωτερικών χώρων, μεγιστοποιούν την εμπειρία των κατά τα άλλα μικρών δωματίων και συμβάλλουν στο να ενταχθεί η οικία ακόμα περισσότερο στον παραδοσιακό οικισμό.

Το έργο πραγματεύεται το σχεδιασμό ενός σύγχρονου ζαχαροπλαστείου στην καρδιά της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου. Με ιδιαίτερη γκάμα εδεσμάτων, και βασικό προϊόν, το γλυκό “sandwich”, το Sable αποτελεί την εκδοχή ενός κομψού εργαστηρίου ποιοτικής ζαχαροπλαστικής.
Σε ένα στενόμακρο χώρο 49 m2 που περιλαμβάνει χωρικές ενότητες όπως, εργαστήριο, μπαρ, διάδρομο πελατών και βοηθητικούς χώρους WC και αποθήκης, σχεδιαστική πρόκληση αποτέλεσε η ανάπτυξη τους κατά τρόπο λειτουργικό, εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη πρόσβαση και την εργονομική εκμετάλλευση.
Η σχεδιαστική προσέγγιση αντλεί έμπνευση από τις στρώσεις από τις οποίες αποτελούνται τα γλυκά sandwich. Κατασκευές με τη μορφολογία «στρώσεων», από την κεντρική μεταλλική ραφιέρα μέχρι τα κρεμαστά φωτιστικά στο χώρο του μπαρ, προσομοιάζουν τον τρόπο της παρασκευής των εδεσμάτων.
Αντίστοιχες λακαριστές κατασκευές σε μορφή αγκύλης οριοθετούν στην ίδια λογική τόσο στοιχεία της εταιρικής ταυτότητας, όσο και λιτές διακοσμητικές λεπτομέρειες. Γύψινες κατασκευές στην οροφή και στους τοίχους συνδυάζονται αρμονικά με μοτίβα ανάγλυφης ταπετσαρίας, δίνοντας στο χώρο μια απαραίτητη δόση λιτής πολυτέλειας αντανακλώντας το συνδυασμό αγνότητας και ποιοτικής ζαχαροπλαστικής τέχνης που χαρακτηρίζει το προϊόν.
Το πλακάκι terrazzo, σε συνδυασμό με τις αποχρώσεις ξύλου δρυς του μπαρ, συνθέτουν ένα υπόβαθρο που αναδεικνύει της μοντέρνες γραμμές των μεταλλικών κατασκευών σε πετρόλ χρώμα, διαμορφώνοντας ένα περιβάλλον ήπιων αντιθέσεων, μοντέρνου και κλασικού ύφους.

Αντικείμενο του έργου υπήρξε ο επανασχεδιασμός χώρου 137 m² στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, με σκοπό τη δημιουργία μιας σύγχρονης επαγγελματικής στέγης.
Ο χώρος βρίσκεται στον δεύτερο όροφο τετραώροφης οικοδομής, χαρακτηρισμένης ως διατηρητέας, και επιμερίζεται σε υποενότητες που περιλαμβάνουν την υποδοχή (reception), ένα διευθυντικό γραφείο και χώρο συνεδριάσεων. Βοηθητικοί χώροι, όπως κουζίνα και δυο WC έρχονται να συμπληρώσουν λειτουργικά την κάτοψη.
Η ανακαίνιση του χώρου έγινε με στόχο την κάλυψη τόσο αισθητικά, όσο και λειτουργικά των αναγκών της επιχείρησης, μέσα από μοντέρνα σχεδιαστική προσέγγιση, βασισμένη στον συνδυασμό ευθειών γραμμών και καμπύλων στοιχείων. Έτσι, το πνεύμα του σχεδιασμού βασίστηκε στην αίσθηση διακριτικής πολυτέλειας με την χρήση υψηλών ποιοτικών χαρακτηριστικών σε υλικά και κατασκευή. Το γραφείο εμπνέει επαγγελματισμό, ενώ ταυτόχρονα διαθέτει την κατάλληλη εργονομία ώστε να διευκολύνει την εργασία.
Το λευκό, το μαύρο και το κίτρινο χρώμα αποτελούν βασικά χρώματα του brand της εταιρίας και συμπληρώνουν το αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο του χώρου, ενώ εναρμονίζονται πλήρως με τις ειδικές κατασκευές των επίπλων, τα οποία έχουν σχεδιαστεί από τους αρχιτέκτονες και προσαρμόζονται με απόλυτη ακρίβεια στον χώρο. Οι κατασκευές αφορούν το σύνολο του γραφειακού εξοπλισμού και ακολουθούν πιστά την σχεδιαστική ταυτότητα του χώρου και της ίδιας της επιχείρησης. Σημαντική λεπτομέρεια αποτελεί η επιλογή των σωστών υλικών και υφών, τα οποία λειτουργούν συμπληρωματικά με την χρωματική παλέτα και δημιουργούν μια αίσθηση άνεσης και ηρεμίας. Στην προκειμένη περίπτωση έντονο είναι το εφέ του ξύλου καρυδιάς, ενώ τα έπιπλα είναι κατασκευασμένα από μελαμίνη, λευκή και μαύρη, MDF χρωματισμένο με λάκα και στραντζαριστή λαμαρίνα. Ο χώρος όντας σε διατηρητέο κτίριο εμφάνιζε γύψινα διακοσμητικά στοιχεία στις οροφές του, πράγμα και το οποίο αποδόθηκε και από τους αρχιτέκτονες για να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του και να διατηρηθεί η ταυτότητα του χώρου.
Η αξιοποίηση του φυσικού φωτός είναι βασική παράμετρος του σχεδιασμού και πραγματοποιείται με τα μεγάλα και ψηλά ανοίγματα και τη χρήση ενός γυάλινου διαχωριστικού στοιχείου στην υποδοχή, αναδεικνύοντας την έννοια του open space και αποπνέοντας αξιοπιστία. Ωστόσο, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται και στον τεχνητό φωτισμό, ο οποίος παρατηρείται τόσο σε κατακόρυφα στοιχεία, όσο και σαν κρυφός φωτισμός συμπληρώνοντας τις ροές της κίνησης και προσδίδοντας δυναμισμό στους χώρους.

Τοποθετημένο στην καρδιά του εβραϊκού πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, το ερευνητικό κέντρο "Edmond and Lily Safra Center" αποτελεί μια πρωτοποριακή εγκατάσταση για την επιστημονική εξερεύνηση του εγκεφάλου. Το κτίριο θα λειτουργεί ως κεντρική είσοδος του πανεπιστημίου, μόλις ανοίξει η νέα σύνδεση του τραμ με το κέντρο της πόλης. Οι κοινόχρηστοι χώροι και οι εργαστηριακές εγκαταστάσεις του έχουν σχεδιαστεί για να προσελκύουν τους φοιτητές - μελλοντικούς επιστήμονες, καθώς και να ενθαρρύνουν το ενδιαφέρον για τις ερευνητικές δραστηριότητες του κέντρου. Το έργο είναι ένα από τα πιο καινοτόμα του είδους του, με πολλά εργαστηριακά συγκροτήματα που είναι εξαιρετικά ευέλικτα, έτσι ώστε να μπορούν να προσαρμοστούν στις εκάστοτε μελλοντικές αλλαγές.
Η διάταξη του κτιρίου αποτελείται από δύο παράλληλες πτέρυγες, τοποθετημένες γύρω από μία κεντρική αυλή. Τα ανώτερα επίπεδα στεγάζουν 28 εργαστήρια, τα οποία συνδέονται με κοινόχρηστους κόμβους, έτσι ώστε να ενθαρρύνεται η αλληλεπίδραση και η ανταλλαγή ιδεών μεταξύ φοιτητών και προσωπικού. Στο ισόγειο υπάρχουν οι χώροι διδασκαλίας, ένα αμφιθέατρο 200 θέσεων, μία βιβλιοθήκη, μία καφετέρια και μία γκαλερί, προσβάσιμη στο κοινό για την προβολή της τέχνης που σχετίζεται με τον εγκέφαλο. Η κεντρική αυλή ενώνει αυτές τις διαφορετικές λειτουργίες, καθιερώνει νέες διαδρομές κυκλοφορίας μέσα στην πανεπιστημιούπολη, αξιοποιώντας το πράσινο του γύρω τοπίου. Στο χώρο κυριαρχούν ένα τεχνητό ρυάκι και φυτεύσεις εσπεριδοειδών σε όλο το μήκος της, σχηματίζοντας έτσι έναν ήσυχο χώρο και ένα δροσερό μικρόκλιμα, το οποίο διαχέεται περαιτέρω από μια αναδιπλούμενη οροφή.
Το έργο έχει εφαρμοστεί σε αστική κλίμακα, με την κύρια πρόσοψή του να προσκαλεί τους ενδιαφερόμενους για εξερεύνηση, προσελκύοντας τους στο εσωτερικό. Στο πλαίσιο της πανδημίας Covid-19, πραγματοποίηθηκε βιοφιλικός σχεδιασμός, προωθώντας τη σημασία της υγείας και της ευημερίας. Η κεντρική αυλή, τα ανοιχτά μπαλκόνια και η κυκλοφορία συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας υγιούς πανεπιστημιούπολης. Η προοδευτική περιβαλλοντική στρατηγική του επιστημονικού κέντρου χρησιμοποιεί παθητικές τεχνικές για τη φυσική μείωση χρήσης της ενέργειας. Τοπικά υλικά, όπως η πέτρα της Ιερουσαλήμ, χρησιμοποιούνται όπου είναι δυνατόν, ενώ το κτίριο έχει έναν καθαρό προσανατολισμό -απευθείας στους άξονες ανατολής - δύσης- για επίτευξη της ηλιοπροστασίας. Τα τρία ανώτερα επίπεδα σκιάζονται από ένα ιδιαίτερο πλέγμα αλουμινίου, με ένα μοτίβο αναπαράστασης των σχεδίων των αρχών του 20ου αιώνα από τον Ισπανό νευροεπιστήμονα Santiago Ramon y Cajal, τα οποία απεικονίζουν τη νευρολογική δομή του εγκεφάλου. Περαιτέρω παθητική ψύξη του κτιρίου παρέχεται από ημιδιαφανή στέγαστρα στα δυτικά και ανατολικά, τα οποία διαμορφώνουν και τις κύριες εισόδους του κτιρίου.

Το αρχιτεκτονικό μας γραφείο ανέλαβε τον σχεδιασμό και υλοποίηση του τρίτου σημείου εξυπηρέτησης "Γεύση to go" επισιτιστικής αλυσίδας καταστημάτων σε μία από τις κύριες οδούς για είσοδο-έξοδο στην πόλη των Φαρσάλων. Η ιδέα και η υλοποίηση αυτού του drive through καταστήματος γεννήθηκαν στην καρδιά της covid-19 εποχής το οποίο είχε καταλυτικό ρόλο από το πρώτο κιόλας στάδιο της μελέτης.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην ογκοπλασία των όψεων και την ανύψωση του καταστήματος καθώς ο βασικός στόχος ήταν το κατάστημα να διακρίνεται σε απόσταση από τους πεζούς και τα οχήματα τα οποία είναι το κοινό που κατά βάση εξυπηρετεί. Αυτό επιτεύχθηκε αφενός με την ανοδική πορεία του πλάγιου στηθαίου όσο προχωράμε προς την κύρια όψη και αφετέρου με την δημιουργία της εξωτερικής καμάρας που καταλήγει στην επιγραφή. Στην πλάγια όψη του κτηρίου παρουσιάζονται ελκυστικά και ξεκάθαρα, με αφαιρετικές pvc κατασκευές, οι παροχές του καταστήματος ώστε να διακρίνονται ακόμα και από τον πιο βιαστικό περαστικό.
Ο εξωτερικός χώρος μπροστά από το κατάστημα, στο σημείο όπου υπάρχει το πλατύ πεζοδρόμιο, εμπλουτίστηκε με την κατασκευή ενός φωτιζόμενου stand για ολιγόλεπτες στάσεις περαστικών που θέλουν να απολαύσουν τα προϊόντα με μία γεύση κανονικότητας αλλά ταυτόχρονα και με τη σχετική ασφάλεια. Για να γίνει πιο εύκολη και γρήγορη η εξυπηρέτηση των διερχόμενων οχημάτων-χωρίς να επηρεάζεται η κυκλοφορία στη συγκεκριμένη πολυσύχναστη οδό-έχει δημιουργηθεί μία λωρίδα παράκαμψης ανάμεσα από το κατάστημα και το πεζοδρόμιο ώστε κάποιος να μπορεί να εξυπηρετηθεί ακόμα και μέσα από το όχημά του.
Προχωρώντας προς το εσωτερικό, ο προσανατολισμός της ανοιγόμενης τζαμαρίας, της ραφιέρας αποθήκευσης και της εξωτερικής προέκτασης του πάγκου εξυπηρέτησης έχει στραφεί με κλίση προς τα διερχόμενα οχήματα για άμεση οπτική επαφή με το δρόμο. Οι βοηθητικοί χώροι φιλοξενούνται στο πίσω μέρος του καταστήματος και διαχωρίζονται από τον κυρίως χώρο με τοίχο και κουφώματα ντυμένα με κάθετες ξύλινες πήχεις για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα της ενιαίας επιφάνειας με «κρυφά» ανοίγματα. Στον χώρο εξυπηρέτησης απέναντι από τον πάγκο πώλησης φιλοξενούνται ράφια για έκθεση επιλεγμένων τοπικών προϊόντων που κάποιος μπορεί να προμηθευτεί.
Τόσο η εξωτερική όσο και η εσωτερική μελέτη φωτισμού πραγματοποιήθηκε με πρωταρχικό στόχο την ανάδειξη των παροχών και των διαθέσιμων προϊόντων καθώς και των ανάγλυφων υφών και ιδιαίτερων χρωματισμών που τα περιβάλλουν. Τα κρεμαστά φωτιστικά που χρησιμοποιήθηκαν πάνω από τις βιτρίνες έκθεσης ξεχωρίζουν για τη δυναμική τους παρουσία και ενσωματώνονται στο χώρο χάρη στις ξύλινες κατασκευές οροφής που τα περιβάλλουν συνθέτοντας ένα σχήμα κυψέλης σύμβολο της εργατικότητας, μίας από τις βασικές αρχές της εταιρικής ταυτότητας των καταστημάτων. Τα υλικά που εφαρμόστηκαν αλλά και ειδικότερα τα επιχρίσματα των οποίων οι αποχρώσεις προέκυψαν από την επεξεργασία φυσικών έγχρωμων πετρωμάτων ενισχύουν την ενιαία αίσθηση και χωρίς ψεγάδια τοιχοποιία πάντα με αίσθημα ευθύνης απέναντι στο περιβάλλον.
Η επιλογή των υλικών που πλησιάζουν φυσικές υφές και των ιδιαίτερων αποχρώσεων έγινε με βάση την ανάδειξη της εταιρικής ταυτότητας σε αρμονία με το σύγχρονο design που είναι έτοιμο να υπηρετήσει τις ανάγκες μίας νέας τάξης πραγμάτων.

Κατά τον ανασχεδιασμό ενός παλαιού κτιρίου γραφείων σε μία σύγχρονη κλινική, κατασκευάστηκε μια "κινούμενη" πρόσοψη από μεγάλες αλουμινένιες / ξύλινες δοκούς σε δύο ξεχωριστές λωρίδες με διαφορετικό αποτύπωμα, δημιουργώντας μια εξαιρετική μορφή με κοίλες και ελαστικές φόρμες. Μια βοτσαλολίμνη με παρόμοιες κοίλες γραμμές με την πρόσοψη και ο καλά σχεδιασμένος περιβάλλον χώρος ολοκληρώνουν τη μεταμόρφωση του κτιρίου.
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης

Στον σχεδιασμό αυτού του καταστήματος ρούχων στο Μιλάνο κυριαρχεί ένα ευέλικτο δικτυωτό σύστημα κινητών ραφιών. Το αποσυναρμολογούμενο μπλε πλέγμα καλύπτει όλο τον εσωτερικό χώρο, ενώ τα ράφια μπορούν να μετακινηθούν σε διάφορες διατάξεις μέσα στο πλαίσιο για να δημιουργήσουν διαφορετικές οπτικές.
Φωτογραφίες: ©Francesca Perani
Πηγή: Dezeen

Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων (AIA) τίμησε την Carol Ross Barney, FAIA, με το χρυσό μετάλλιο για το 2023.
Το χρυσό μετάλλιο τιμά ένα άτομο, του οποίου το σημαντικό έργο είχε διαρκή επιρροή στη θεωρία και στην πρακτική της αρχιτεκτονικής. Έτσι, η Barney αναγνωρίστηκε για την ενασχόλησή της με μια αρχιτεκτονική, η οποία βελτιώνει την καθημερινή ζωή όλων όσων αλληλεπιδρούν μαζί της, για σχεδόν πέντε δεκαετίες.

Tο νέο ομοσπονδιακό κτίριο της Οκλαχόμα.©Steve Hall and Hedrich Blessing.

Δύο χρόνια αφότου ίδρυσε το γραφείο της Ross Barney Arhitects το 1981, η Barney έλαβε το Plym Traveling Fellowship από το Πανεπιστήμιο του Illinois Urbana Champaign, στο οποίο είχε σπουδάσει, παγιώνοντας το ενδιαφέρον της για έργα δημόσιου χαρακτήρα και καθορίζοντας το υπόλοιπο της σταδιοδρομίας της.
Το 1997 ανέλαβε επικεφαλής του σχεδιασμού του ομοσπονδιακού κτιρίου της Οκλαχόμα. Το έργο σηματοδότησε την πρώτη φορά που μια γυναίκα αρχιτέκτονας επιλέχθηκε για να ηγηθεί ενός τέτοιου εγχειρήματος. Το νέο σχέδιο σε σχήμα U ενσωματώθηκε στην πόλη και απείχε πολύ από ένα απόρθητο φρούριο, φαινομενικά σε αντίθεση με το τραγικό γεγονός του βομβαρδισμού που κατέστρεψε το προηγούμενο κτίριο "Alfred P. Murrah" το 1995.
Με το "Chicago Riverwalk", με το οποίο ασχολήθηκε για σχεδόν δύο δεκαετίες, η Barney έδωσε νέα ζωή στον ποταμό Σικάγο και έφερε θετική ενέργεια στο αστικό τοπίο, δημιουργώντας ένα πρότυπο για τις πόλεις που επανεξετάζουν τους υδάτινους πόρους τους.

''Chicago Riverwalk''©Kate Joyce Studios

Η Barney μετέδωσε τη φιλοσοφία του έργου της για σχεδόν 30 χρόνια σε μια γενιά αρχιτεκτόνων ως επίκουρη καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ιλινόις. Τα θέματα των μαθημάτων της συνδέονταν στενά με την πρακτική της. Έχει επίσης καθοδηγήσει αμέτρητους ταλαντούχους αρχιτέκτονες στο στούντιό της, πολλοί από τους οποίους συνέχισαν τη δική τους επιτυχημένη πορεία μέσα από τις αξίες που τους ενστάλαξε.
Μια αρχιτέκτονας για τους ανθρώπους, η Barney διαθέτει σχεδιαστική αριστεία, κοινωνική ευθύνη και γενναιοδωρία. Καθ' όλη τη διάρκεια της δουλειάς της προσπάθησε να κάνει τον κόσμο καλύτερο και μ' αυτόν τον τρόπο άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στο επάγγελμα. Η πρωτοποριακή της προσέγγιση και η ηθική της είναι ξεκάθαρα παραδείγματα των υψηλότερων φιλοδοξιών της αρχιτεκτονικής.

Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, University of Minnesota Duluth με LEED Gold. ©Kate Joyce Studios

Το έργο της έχει τιμηθεί με περισσότερα από 200 εθνικά και διεθνή βραβεία, συμπεριλαμβανομένων δύο βραβείων COTE Top Ten, του AIA Award for Public Architecture 2005 και του AIA Illinois Firm Award and Gold Medal.