Το μπαρ βρίσκεται σε έναν από τους χώρους του "Regency Casino" της Θεσσαλονίκης και αφετηρία στο σχεδιασμό του αποτέλεσαν εικόνες από την αμερικάνικη εποχή της τζαζ, των δεκαετιών 1920 - 1930. Η ιδέα ήταν να σχεδιαστεί ένας χώρος ατμοσφαιρικός και πολυτελής, σύγχρονος και ταυτόχρονα κλασικός.
Η κάτοψη του χώρου είναι μακρόστενη και χωρίζεται σε τρεις παράλληλες ζώνες καθιστικών, ανάμεσα στις οποίες παρεμβάλλονται δύο διάδρομοι κίνησης. Στο βάθος του χώρου βρίσκεται το μπαρ, στην πλάτη του οποίου έχουν τοποθετηθεί καθρέφτες, με αποτέλεσμα το μέγεθος του χώρου να διπλασιάζεται οπτικά.
Κυρίαρχο στοιχείο αποτελεί η διπλή τοξοειδής κατασκευή που δημιουργεί την οροφή. Πρόκειται για μία κατασκευή από μαύρη διάτρητη επιφάνεια, η οποία επαναπροσδιορίζει το ύψος του χώρου αλλά και σε συνδυασμό με το φωτισμό καθορίζει την ατμόσφαιρά του.
Συνολικά, ο χώρος χαρακτηρίζεται από συνεχείς εναλλαγές ανάμεσα σε σκληρά και μαλακά υλικά, αιχμηρές και καμπύλες φόρμες. Στο δάπεδο έχουν χρησιμοποιηθεί πλάκες ροζ και ασπρόμαυρου μωσαϊκού, στα καθιστικά μαύρα και κοραλί βελούδινα υφάσματα, μαύρο μάρμαρο στο μπαρ και τα τραπέζια, βιεννέζικη ψάθα σε λεπτομέρειες του μπαρ και των καθισμάτων, ενώ μεταλλικά στοιχεία σε μαύρες και χρυσές αποχρώσεις επαναλαμβάνονται σε διάφορα σημεία. Αντίστοιχα, το μεταλλικό ραβδοειδές κεντρικό φωτιστικό, αντιτίθεται στις καμπύλες της οροφής.
Οι τοίχοι έχουν καλυφθεί από ανάγλυφη ξύλινη επένδυση, που προκύπτει από στοιχεία τριγωνικών διατομών και συμπληρωματικά από ανάγλυφη ταπετσαρία μεταλλικής ροζ απόχρωσης. Τέλος στο χώρο έχουν τοποθετηθεί φυσικά φυτά επιδαπέδια, αλλά και κρεμαστά από την οροφή.
Τα έργα που έχουν τοποθετηθεί στο χώρο είναι του εικονογράφου Bob Venables, σχεδιάστηκαν αποκλειστικά για το χώρο και αντλούν τη θεματολογία τους από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης.

Το κατάστημα είναι το αποτέλεσμα του οράματος των εμπνευστών του, να προσφέρουν στην πόλη της Καλαμάτας ένα χώρο αφιερωμένο στην εξυπηρέτηση υψηλών προδιαγραφών της σύγχρονης γυναίκας. Περιλαμβάνει χώρο πώλησης ενδυμάτων, κοσμημάτων και αξεσουάρ, χώρο περιποίησης άκρων, καφετέρια και χώρο φύλαξης μικρών παιδιών. Σκοπός του εγχειρήματος ήταν εξαρχής η κάλυψη όλων των αναγκών μιας γυναίκας, που αγαπά τη μόδα και τις ξέγνοιαστες στιγμές χαλάρωσης, με τη δημιουργία ενός καταστήματος ορόσημου για την ποιότητα των παρεχόμενων προϊόντων και υπηρεσιών.
Για την ομαλή συν-λειτουργία όλων των παραπάνω, επιλέχθηκε να δημιουργηθούν διακριτές ενότητες ανά χρήση, με το ύφος που αντιστοιχεί στον κάθε τομέα της επιχείρησης. Ήταν λοιπόν πρόκληση να είναι ξεκάθαρα τα όρια των χρήσεων, αλλά ταυτόχρονα να αποπνέουν μια κοινή αισθητική που να σέβεται την εταιρική ταυτότητα της επιχείρησης. Δεδομένου ότι ο χώρος αρχικά ήταν πλήρως αδιαμόρφωτος και ενιαίος με μεγάλο ύψος, επιλέχθηκε η δημιουργία κελυφών, τα οποία οριοθετούν συγκεκριμένες χρήσεις και δημιουργούν προστατευμένες περιοχές, όπως το χώρο των δοκιμαστηρίων, το σημείο πώλησης πολύτιμων κοσμημάτων, το εργαστήριο στο χώρο περιποίησης άκρων και την καφετέρια. Η επιλογή αυτή είχε, εκτός από λειτουργική και αισθητική σημασία, αφού πρόσφερε δομική πολυπλοκότητα στον ενιαίο χώρο χωρίς όμως να δημιουργεί αταξία στην οπτική πληροφορία. Η χρήση καμπύλων και πλούσιων υφασμάτων, σε αυτά τα κελύφη, επιλέχθηκε ώστε να τονιστεί η αντίθεση του αδρού περιβάλλοντος χώρου έναντι των περιοχών που περιλαμβάνουν εκλεπτυσμένα προϊόντα, σε πλήρη φροντίδα και προστασία πριν την προσφορά τους στους επισκέπτες του καταστήματος. Καμπύλες και μαλακά υφάσματα χρησιμοποιήθηκαν και στο χώρο περιποίησης άκρων, ώστε να αυξηθούν η ιδιωτικότητα και οι δυνατότητες χαλάρωσης, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός ήρεμου χώρου περιποίησης παρόλο που βρίσκεται εντός ενός πολυχρηστικού καταστήματος.

Πρόκειται για ένα έργο ανακαίνισης διαμερίσματος 400 m². Βασικό δεδομένο του έργου είναι η απρόσκοπτη και ανεμπόδιστη θέα 360° προς τη θάλασσα και προς όλη την πόλη της Θεσσαλονίκης. Αυτό το γεγονός οδήγησε στην απόφαση ότι όλοι οι εσωτερικοί χώροι θα καδράρουν εικόνες της θάλασσας και της πόλης, εισάγοντάς τες στο εσωτερικό της κατοικίας. Όσον αφορά στα υλικά, επιλέχθηκε το μάρμαρο ως ενιαίο υλικό επίστρωσης δαπέδων όλων των κοινόχρηστων διαδοχικών χώρων, με στόχο την ενοποίησή τους, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησε μια ουδέτερη βάση. Πάνω σ’ αυτή τη βάση αντανακλάται η θέα και το άπλετο φυσικό φως. Φυσικά υλικά, όπως η δρυς και τα μάρμαρα, έρχονται σε αντίθεση με μεταλλικές λεπτομέρειες και τεχνητά υλικά, για να δημιουργήσουν υπό-χώρους με διακριτικό τρόπο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το εσωτερικό της κατοικίας να λειτουργεί ως ένας χώρος ανοιχτής κάτοψης, στον οποίο επιτρέπεται η ανεμπόδιστη και διάχυτη κυκλοφορία του χρήστη, αλλά και του φωτός. Οι τονικές αντιθέσεις που επιλέγονται συμβάλλουν στη δημιουργία ενός ήρεμου και φιλόξενου εσωτερικού. Τέλος, η αρχιτεκτονική γλώσσα, που συναντάται από κοινού στα διαχωριστικά των χώρων, αλλά και στο σχεδιασμό των επίπλων ενισχύει το αίσθημα της χωρικής ολότητας.

Το έργο αφορά στην ανακατασκευή και αλλαγή χρήσης ενός κτιρίου γραφείων στη Γλυφάδα Αττικής, 1.050 m², επί των οδών Φοίβης και Λαζαράκη και στη μετατροπή του σε κτίριο πολλαπλών χρήσεων, το οποίο συμπεριλαμβάνει αυτοτελή boutique διαμερίσματα βραχυχρόνιας μίσθωσης στους ορόφους και χώρους γραφείων στο ισόγειο. Τα περισσότερα στοιχεία του κτιρίου καθαιρέθηκαν τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, διατηρώντας μόνο το βασικό στατικό του φορέα, το κλιμακοστάσιο και τον ανελκυστήρα, ενώ προστέθηκαν νέοι πρόβολοι - εξώστες στον 2ο, 3ο και 4ο όροφο επί της οδού Φοίβης.
Η κεντρική ιδέα σχεδιασμού ήταν η καθαρότητα και η ειλικρίνεια της κατασκευής, ενώ τα μεγάλα ανοίγματα, η "εξωστρέφεια" του κτιρίου, δίνουν τη δυνατότητα στους εσωτερικούς του χώρους να έχουν θέαση προς το γειτονικό παραλιακό μέτωπο. Το κτίριο αποτελείται από 4 ορόφους ―ισόγειο, 1ος, 2ος, 3ος και δώμα― και δύο υπόγεια. Το δεύτερο υπόγειο είναι χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, ενώ το πρώτο υπόγειο εξυπηρετεί τις ανάγκες του ισογείου, το οποίο στη μεγαλύτερη του έκταση είναι ένας χώρος ανοιχτής διάταξης, που φιλοξενεί τα γραφεία της ιδιοκτήτριας εταιρείας του έργου. Ο 1ος και ο 2ος όροφος είναι τυπικοί και αποτελούνται από 3 διαμερίσματα 45 - 50 m² έκαστο, ο τρίτος όροφος έχει δύο μεγαλύτερα διαμερίσματα 70 - 80 m² έκαστο με προνομιακή θέα στη θάλασσα, ενώ στον 4ο όροφο υπάρχει ένα μικρό ρετιρέ 35 m², ένα διάφανο pavilion με φυτεμένο δώμα, deck, μπάρμπεκιου και μεγάλη πισίνα με ανεμπόδιστη θέα στη θάλασσα.
Η αρχιτεκτονική των εσωτερικών χώρων βασίστηκε στη λογική του "open plan", ενώ η επιλογή των υλικών κατασκευής, των τελειωμάτων, της επίπλωσης και του εξοπλισμού έγινε με στόχο να υπάρχουν αναφορές σε ελληνικά στοιχεία, ιδωμένα και ειπωμένα μέσα από μία σύγχρονη ματιά. Ένα στοιχείο, το οποίο επαναδιατυπώνεται και δίνει ταυτότητα στο έργο, είναι τα δάπεδά του από μωσαϊκό σύγχρονης τεχνολογίας, τα οποία καλύπτουν το σύνολο σχεδόν των εσωτερικών, εξωτερικών και κοινόχρηστων χώρων του, πλην του χώρου γραφείων και του ρετιρέ. Τα δάπεδα σχεδιάστηκαν και δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για τις ανάγκες του εν λόγω έργου, ενώ συνδιαλέγονται αρμονικά με τις εξωτερικές περσίδες σκίασης του κτιρίου.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε κατά το σχεδιασμό στην εφαρμογή βιοκλιματικών αρχών και στρατηγικών, λαμβάνοντας υπόψη την τοποθεσία του έργου, σε συνδυασμό με την τεχνολογική καινοτομία και την υψηλή αισθητική. Γι’ αυτό το λόγο ενσωματώθηκαν στοιχεία σκίασης, κατακόρυφα και οριζόντια, δημιουργήθηκε ευάερο δώμα στην τελευταία στάθμη του κτιρίου, καθώς και πράσινα δώματα σε όλους τους ορόφους.
Βασικό νέο αρχιτεκτονικό στοιχείο, το οποίο ενσωματώθηκε στο έργο, αποτελούν οι κατακόρυφες περσίδες, κατασκευασμένες αποκλειστικά από λευκό σκυρόδεμα νέας τεχνολογίας με χρήση μαρμαροψηφίδας Νάξου και Τήνου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία σύγχρονων στοιχείων από μωσαϊκό στις εξωτερικές όψεις του κτιρίου, γλυπτικής επίσης αξίας. Aυτές oι νέες σταθερές περσίδες, που περιβάλλουν εξωτερικά το κτίριο δημιουργούν ένα δεύτερο κέλυφος, αφενός για λόγους σκίασης και αφετέρου για λόγους ιδιωτικότητας. Το βασικό χαρακτηριστικό του ευρύτερου περιβάλλοντα χώρου, που επηρέασε τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, το "υδάτινο στοιχείο", το οποίο και απέχει μόλις 300 m από το κτίριο, αποτυπώνεται στο σχεδιασμό των περσίδων, οι οποίες τοποθετούνται στις όψεις του με διαφορετική γωνία η κάθε μία, με βάση τη "σειρά Fourier", του μαθηματικού τρόπου δηλαδή περιγραφής ενός κύματος. Η καμπυλόμορφη αίσθηση που προκαλούν αυτά τα κατακόρυφα στοιχεία εντείνεται με την πρόσπτωση σ’ αυτά του ηλιακού φωτός, αλλά κυρίως μέσω της σκιάς, την οποία ρίχνουν επάνω τους οι οριζόντιες αρχιτεκτονικές προεξοχές του κτιρίου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η συνεχής κίνηση του ήλιου κατά τη διάρκεια της ημέρας από την Ανατολή προς τη Δύση αποτυπώνεται στις όψεις του με τη μορφή διαρκώς κινούμενων ημιτονοειδών κυμάτων. Κατά τον ίδιο τρόπο επιλύθηκαν τα οριζόντια συστήματα σκίασης - πέργκολες, τόσο στο επίπεδο του ισογείου όσο και στο επίπεδο του "φυτεμένου" δώματος με τη διαφορά πως το υλικό που επιλέχθηκε για την υλοποίησή τους, λόγω του μειωμένου του φορτίου, ήταν το αλουμίνιο. Αυτή η κατασκευή ηλιοπροστασίας, αποτελούμενη από σταθερές περσίδες αλουμινίου στην τελευταία στάθμη του έργου, τοποθετείται έξω και επάνω από το κλειστό pavilion και βοηθά στην εξοικονόμηση ενέργειας και στη βελτιστοποίηση του αισθήματος άνεσης στο εσωτερικό του, ενώ ταυτόχρονα αποτυπώνει στην 5η όψη του κτιρίου την κεντρική ιδέα της νέας επέμβασης.
Τέλος, με στόχο τη βελτίωση των θερμικών, οπτικών και περιβαλλοντικών συνθηκών του κτιρίου, αλλά και τη βελτίωση του μικροκλίματος της ευρύτερης και ήδη επιβαρυμένης περιοχής, δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην ενσωμάτωση πρασίνου στο σχεδιασμό του νέου έργου.
Έτσι, σε συνεργασία με τους αρχιτέκτονες τοπίου της μελετητικής ομάδας, η χρήση του πρασίνου στους εξώστες αντιμετωπίστηκε υπό το πρίσµα της διεπιστηµονικότητας. Η διάταξη των φυτών στις όψεις βασίστηκε στη μορφολογία των περσίδων σκίασης της αρχιτεκτονικής μελέτης. Έτσι, μονοκαλλιέργειες φυτών ανθεκτικών στο μικροκλίμα της περιοχής δημιουργούν ροές από διαφορετικές υφές, χρώματα και αρώματα, ευανάγνωστες στις όψεις του κτιρίου. Η παλέτα φύτευσης περιλαμβάνει χαμηλούς θάμνους, εδαφοκαλυπτικά, αναρριχώμενα και κρεμοκλαδή φυτά. Βασικό στοιχείο της πρότασης φύτευσης αποτελεί η ένταξη ειδών με διαφορετική εποχή ανθοφορίας, η επιλογή αρωματικών φυτών αλλά και καλλωπιστικών αγρωστωδών, που καθώς κινούνται με τον αέρα, ακολουθούν τον "κυματισμό" των περσίδων στις όψεις του κτιρίου.
Σε μια γενικότερη ανάγνωση, το πράσινο έχει διττό χαρακτήρα. Στο επίπεδο του δρόμου ο κήπος είναι εξωστρεφής, λόγω του ενιαίου σχεδιασμού του ιδιωτικού και δημόσιου χώρου πρασίνου. Οι χαμηλοί θάμνοι σε "μαλακή", οργανική διάταξη ως περιμετρική φύτευση έρχονται σε αντίθεση με τους υψηλούς, αυστηρά κλαδεμένους φυτοφράκτες, που ορίζουν τις πρασιές των όμορων κτιρίων. Απεναντίας, στα διαμερίσματα των ορόφων, το πράσινο αποκτά χαρακτήρα οικείο και εσωστρεφές, καταργεί τα όρια του μέσα με το έξω, ενώ λειτουργεί ως ένα φυσικό φίλτρο για τα μικροσωματίδια της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

H PSA Marine Bureau είναι μια ναυτιλιακή μελετητική εταιρεία με έδρα τον Πειραιά. Αντικείμενο του έργου ο επανασχεδιασμός των γραφείων της εταιρείας, επιφάνειας 138 m² αναβαθμίζοντας ριζικά τις υποδομές, με στόχο την λειτουργικότητα και την ανάδειξη της εταιρικής ταυτότητας
Μελετώντας την γεωμετρία του χώρου και εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες των υλικών δημιουργούμε ένα ισχυρό concept, μια ευδιάκριτη καμπύλη γραμμή που διατρέχει τον μακρόστενό χώρο κατά μήκος, οριοθετεί τις λειτουργίες – τμήματα και ορίζει την πορεία της κίνησης.
Το ξύλο, για premium αίσθηση και το γυαλί για την ανάγκη της διαφάνειας, είναι τα υλικά που επιλέγονται για να την υλοποίηση της κεντρικής ιδέας. Προς ενίσχυση του σχεδιασμού η γραμμή επαναλαμβάνεται στην οροφή και στο δάπεδο και το σύνολο αυτών των σχεδιαστικών επιλογών οριοθετούν από την μία την open plan περιοχή των εργασιακών γραφείων και από την άλλη τα διευθυντικά γραφεία, το meeting room και τους επιμέρους βοηθητικούς χώρου.
Ο χώρος των εργαζομένων χαρακτηρίζεται από τον βιομηχανικό σχεδιασμό με τις μηχανολογικές εγκαταστάσεις να είναι ορατές στην οροφή ώστε να διατηρηθεί το ύψος του χώρου. Επιπλέον η μεγάλη μεταλλική ραφιέρα βαρέως τύπου δίνει τον απαιτούμενο αποθηκευτικό χώρο για την αρχειοθέτηση των μελετών που πραγματοποιεί η εταιρία.
Στους κλειστούς γραφειακούς χώρους η παρουσία του ξύλου σε συνδυασμό με την εφαρμογή ψευδοροφής, για να καλυφθούν οι μηχανολογικές εγκαταστάσεις, δημιουργούν μια λιτή και φιλική αίσθηση στους χρήστες, απαραίτητο στοιχείο για τους μικρούς χώρους.
Μεγάλη πρόκληση για τον σχεδιασμό η διαχείριση του φυσικού φωτισμού. Στόχος και οι δύο ζώνες να έχουν πρόσβαση άμεσα σε αυτό και όπου δεν είναι εφικτό η χρήση μεγάλης επιφάνειας γυαλιών επιτρέπουν με έμμεσο τρόπο την πρόσβαση στο φυσικό φωτισμό.
Ο τεχνητός φωτισμός σε όλα τα φωτιστικά σώματα είναι ρυθμιζόμενος ως προς την ένταση του έτσι ώστε ο κάθε εργαζόμενος να μπορεί να έχει την επιθυμητή ένταση ανάλογα με την ώρα της ημέρα και την θέση που βρίσκεται στο χώρο του γραφείου. Ειδικά στο meeting room υπάρχει η επιλογή για έντονο, διάχυτο φωτισμό αλλά και πολύ χαμηλό ιδανικό για παρουσιάσεις. Οι χώροι με αυτόν τον τρόπο αποκτούν μια εν δυνάμει εξατομίκευση ανάλογα με τις ανάγκες των εργαζομένων.
Ένα ακόμα ζήτημα που έπρεπε να διαχειριστούμε ήταν ο ήχος λόγο της επιλογής open plan χώρων. Γι αυτό τον λόγο χρησιμοποιήσαμε ηχοαπορροφητικό δάπεδο με διαφορετικό χρώμα για να γίνεται ακόμα πιο έντονος ο διαχωρισμός εργασιακών και διευθυντικών χώρων.
Στους εργασιακούς χώρους τοποθετήθηκαν ηχοαπορροφητικά πάνελς ανάμεσα στους εργαζόμενους κίνηση που πέρα από την μείωση της όχλησης οριοθετεί τα τμήματα της εταιρείας.
Στους διευθυντικούς χώρους και στους χώρους συναντήσεων χρησιμοποιήθηκαν ηχοαπορροφητικά πάνελ ως διακοσμητικά στοιχεία. Κατασκευαστικά μέσα στις ψευδοροφές τοποθετήθηκε ηχομονωτικό υλικό ενώ στα όρια του κάθε κλειστού χώρου δημιουργήθηκε φράγμα που διακόπτει την μεταφορά του ήχου.
Αποτέλεσμα η δημιουργία γραφείων με χαρακτήρα που αναβαθμίζουν την εικόνα της εταιρείας, με λειτουργικούς χώρους που καλύπτου πλήρως τις ανάγκες τις εταιρίας και μια νέα μηχανολογική και ΙΤ εγκατάσταση σύμφωνη με τις σύγχρονες ανάγκες.

To αρχιτεκτονικό γραφείο Georgios Apostolopoulos Architects, σε συνεργασία με τους Manuel Gonzalez και Βασίλη Τσεσμετζή, ολοκλήρωσαν πρόσφατα την ανακαίνιση μιας μεζονέτας σε ένα παλιό βικτωριανό κτίριο στο κεντρικό Λονδίνο. Το διαμέρισμα παρουσίαζε αρκετές κατασκευαστικές προκλήσεις, όπως δυσλειτουργική κυκλοφορία των εσωτερικών χώρων καθώς και περιορισμένο φυσικό φως στους κυρίους χώρους.
Ο πρωταρχικός στόχος του έργου ήταν η ενοποίηση του καθιστικού του ισογείου και της κουζίνας του κάτω ορόφου, και παράλληλα η μεταφορά των δύο υπνοδωματίων στις δύο πλευρές του κάτω ορόφου ώστε να επωφεληθούν με τα δύο εξωτερικά ανοίγματα που δημιουργούν μικρούς εξωτερικούς κήπους.
Κατά τη συνθετική διαδικασία, μεγάλη προσοχή δόθηκε στη διατήρηση της αισθητικής των διατηρητέων στοιχείων του διαμερίσματος. Στόχος ήταν να τιμηθεί η ιστορία του κτιρίου, και παράλληλα να ενσωματωθούν με τις νέες παρεμβάσεις κάποια σύγχρονα στοιχεία που εντάσσονται αλλά παραμένουν διακριτά. Τα στοιχεία αυτά συνδέονται με το βικτοριανό υπόβαθρο μέσω της τεχνικής της τεκμηρίωσης και της προσοχής στην χρήση των υλικών. Παρόλα αυτά, η κατασκευή απομπλέκεται από την διακοσμητική της τότε εποχής, στοχεύοντας στην ανάδειξη μιας αρχιτεκτονικής με δωρικότητα και διάρκεια.
Η σκάλα συνδέει το καθιστικό με την κουζίνα και λειτουργεί ως το κύριο σημείο οπτικού εστιασμού του σπιτιού. Τα μασίφ δρύινα πηχάκια σχηματίζουν ένα διαχωριστικό που εκτείνεται σε όλο το ύψος του σπιτιού, προσφέροντας την αίσθηση της ενότητας στον χώρο. Παράλληλα, καταλήγει και ενοποιείται με το χώρο της κουζίνας και επιτυγχάνοντας - παρά τον περιορισμένο χώρο - την οπτική διαφοροποίηση της κουζίνας από τη σκάλα, χωρίς να χαθεί η συνθετική αρμονία. Η σκάλα δημιουργεί μια αρμονική σύνδεση με τον πάγκο εργασίας της κουζίνας στο σημείο που συναντιούνται. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία μιας εναρμονισμένης σύνδεσης στο σημείο που συναντιέται η σκάλα με τον πάγκο εργασιών.
Μέσα από την ενσωμάτωση των σκούρων δρύινων υλικών της σκάλας με τα ξύλα της κουζίνας, επιτυγχάνεται η αίσθηση της ενότητας και της συνέχειας, γεγονός που ευθυγραμμίζεται με το αρχικό όραμα του σχεδιασμού, και αντανακλά και τις υπόλοιπες ξυλουργικές λεπτομέρειες του διαμερίσματος. Μέσα από το μινιμαλιστικό σχεδιασμό και το άπλετο φυσικό φως, το διαμέρισμα προσφέρει έναν ήρεμο χώρο διαβίωσης στην καρδιά του κεντρικού Λονδίνου.

Το "Pelosof" βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, σε παλαιά εμπορική στοά, που χτίστηκε το 1924 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ξενοφώντα Παιονίδη και στέγασε προπολεμικά το ταχυδρομείο. Το ηλιόλουστο αίθριο με τη γυάλινη, δίριχτη στέγη ταξιδεύει τον αέρα και τις σκέψεις του επισκέπτη. Ο σχεδιασμός δομήθηκε γύρω από την ιδέα να τοποθετηθεί, σ’ αυτό το όψιμο νεοκλασικό κέλυφος, ένας χώρος συγκέντρωσης που θα θυμίζει ιστορικό συμπόσιο σε μια ιδιωτική αυλή. H αρχική σκέψη - ερώτηση ήταν: "Πώς θα ήταν αν ο Ντόριαν Γκρέι και ο Ντέιβιντ Μπάουι οργάνωναν ένα επικό πάρτυ στο αίθριο της στοάς του πρώην Ταχυδρομείου;"
Ένας χώρος φτιαγμένος από αντικείμενα που δημιουργούν πολλαπλές αφηγηματικές συνδέσεις με τη χειροποίητη τεχνική και την ταυτότητα του κελύφους: ένας δράκος που βρυχάται, ένα φωτεινό ιερό σημείο στην οροφή, μια μεταλλική τσέπη με φρεσκοκομμένο γρασίδι. Ένα μέρος όπου οι επισκέπτες μπορούν να βυθιστούν σε ιστορίες συγκέντρωσης, δημιουργικότητας, διασκέδασης και αλληλεπίδρασης, που αφηγείται το design.
Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του χώρου, όπως οι τοίχοι και οι σκάλες και οι διάφορες κατασκευές λειτουργούν ως διευθετήσεις μέσα στο κέλυφος και συνδέονται μεταξύ τους σε μια ενιαία οπτική γλώσσα, αυτή των γήινων υλικών και των "neon techno" αναλαμπών. Τα σχήματα και οι υφές συνδιαλέγονται άμεσα με τη μεγάλη κλίμακα του κελύφους, αλλά και τη μικροσκοπική κλίμακα των διάσπαρτων αντικειμένων, τα οποία λειτουργούν σαν κρυμμένες, απροσδόκητες ανακαλύψεις. Φωτεινά χρώματα από σημαίες ανύπαρκτων χωρών, μεταλλικά κοπτικά "πανό" που λειτουργούν ως οι μασκότ του αιθρίου και μικρά γλυπτά, που εμφανίζονται ως "οικόσημα" των χώρων, φόρος τιμής στη συνέπεια των συμβόλων που χρησιμοποιεί ο Έλληνας ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, όπως το κλαδί ελιάς, τα καπέλα και τα φύτρα σκόρδου.
Τα υφιστάμενα δάπεδα από μωσαϊκό, μάρμαρο και ξύλο συντηρούνται και συνδυάζονται με γλυπτικούς πάγκους από μάρμαρο και γεωμετρικά έπιπλα με στοιχεία έντονου χρώματος και αισθητική εμπνευσμένη από το Memphis Group. Επιχρίσματα εφαρμοσμένα με οδοντωτή σπάτουλα και ειδικές κατασκευές διαμορφωμένες από MDF με χάραξη και κοπή λέιζερ διακοσμούν τις κατακόρυφες επιφάνειες, ενώ ένας χώρος με χτιστά έπιπλα επενδυμένα με κεραμική ψηφίδα δημιουργεί την αναπάντεχη εικόνα ενός λουτρού.
Μεγάλο μέρος του "Pelosof" ήταν η συνέργεια του δομημένου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού με ένα αυθόρμητο και ελεύθερο σύστημα χειροποίητης δημιουργίας και τέχνης: μικρές επιφάνειες με λεπτομέρειες που ταιριάζουν σε μια γκαλερί ή σε μια κατοικία, βαμμένες οροφές με degrade εφέ από τον εικαστικό Γιώργο Γεροντίδη, στολίδια από φυσητό γυαλί από Κρητικούς κατασκευαστές και χειροποίητα φωτιστικά με ιαπωνικό χαρτί. Όλα αυτά δηλώνουν μια ισχυρή ευαισθησία στα μοναδικά αντικείμενα, ένα ενδιαφέρον που μπορεί να βρεθεί σε κάθε λεπτομέρεια του έργου.
Κεντρική φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης

Post-Spectacular Office is a narrative-driven design office that combines the wide experience from the fields of architecture, exhibition, graphic design, and academia. We design spatial and iconic environments for individuals, brands, exhibitions, trade fairs and museums that have narrative power. Our projects are trans-disciplinary approached with an intellectual and narrative perspective motivated by a strong intention to realizing concepts in the world. Starting from the content and using of a variety of mediums, we create layered, spatial narratives in which multiple mediums create a unique form. Our aim is to design meaningful environments that inspire visitors and immerse them into new experiences.

Παρατήρηση
Ένα έργο έχει συνήθως πολλές αφετηρίες: κάποιες γίνονται αντιληπτές, κάποιες ίσως όχι.
Η περιοχή αποτελούσε προορισμό για περιπατητές και γενικά φυσιολάτρες, όπως παρατηρητές αποδημητικών πουλιών. Με αυτήν την αφορμή το θέμα της παρατήρησης υπήρχε ενεργό στις 3 εξοχικές κατοικίες στη Μεθώνη και θα μπορούσε να έχει ως αντικείμενο τη φύση, τη θάλασσα, τον ουρανό, τα πουλιά, το ηλιοβασίλεμα, το κάστρο, την πόλη: πράγματα μεταβαλλόμενα (τόσο οπτικά όσο και ηχητικά) ανάλογα με τις εποχές, τις ώρες της ημέρας, τις ιδιαίτερες συνθήκες.

Τόπος
Στο σχεδιασμό επενδύει κανείς σε δύο συνιστώσες: στον τόπο και στο πρόγραμμα. Ένα υλοποιημένο έργο εγκαθιστά μια συγκεκριμένη σχέση με έναν τόπο και θέτει σε λειτουργία ένα πρόγραμμα.
Το οικόπεδο βρίσκεται έξω από την οικιστική περιοχή της Μεθώνης, μιας όχι μεγάλης πόλης της Μεσσηνίας, στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Πριν να επιτραπεί η εκτός σχεδίου δόμηση, η περιοχή είχε ένα χαρακτήρα αμιγώς αγροτικό, που τον διατηρεί ακόμα σε μεγάλο βαθμό. Τα έντονα στοιχεία για έναν επισκέπτη είναι οι εκτεταμένες καλλιέργειες της ελιάς –ως παραγωγικής δραστηριότητας–, ο άμεσος ορίζοντας του κάστρου με το Μπούρτζι στο όριο της πόλης, ο αμέσως επόμενος ορίζοντας των νησιών που κυκλώνουν τον κόλπο, Σχίζα και Σαπιέντζα, και ο μακρινός ορίζοντας της θάλασσας του Ιονίου. Γύρω από το οικόπεδο υπάρχουν διάσπαρτα παραθεριστικά συγκροτήματα, που ως επί το πλείστον ακολουθούν παραδοσιακές μορφολογικές διαδρομές: επένδυση με πέτρα, κεραμοσκεπείς στέγες, ανοίγματα στο μέσο των τοιχοποιιών.
Το οικόπεδο είναι κατά κάποιον τρόπο ένα περιβόλι με ελαιόδεντρα. Χωρίς να υπάρχει αμιγώς αγροτουριστική προσέγγιση στη σύνθεση, η ιστορία αυτού του κτήματος δεν επέτρεπε το σχεδιασμό ενός κήπου, ούτε τον κατακερματισμό του περιβολιού σε ιδιωτικές περιοχές. Εξ ου και η μονοσήμαντη λύση του τοπίου - αγρού, δηλαδή, με μια έννοια, η απουσία σχεδιασμού του τοπίου. Οι σαφώς διακριτοί κτιριακοί όγκοι αναπτύσσονται σε ένα όσο το δυνατόν ανέπαφο αγροτικό τοπίο. Οι διάδρομοι στο έδαφος που οδηγούν στις εισόδους, λειτουργούν περισσότερο σαν στοιχείο προσανατολισμού και εισόδου στο σύμπλεγμα, παρά σαν κηποτεχνικό στοιχείο.

Πρόγραμμα
Το οικόπεδο έχει σχεδόν τρίγωνο σχήμα και μικρή κλίση. Αυτό έδωσε σαφείς κατευθύνσεις στην οργάνωση των κατοικιών. Κάθε μια από τις τρεις κατοικίες δεν στέκεται ούτε λειτουργεί μόνη της. Αυτός είναι και ο λόγος που το σύμπλεγμα δουλεύτηκε όλο μαζί, και όχι σαν ένα εκτεταμένο δίκτυο με παράθεση "follies" και φυσικά όχι σαν μια επανάληψη της ίδιας μονάδας.
Το πρόγραμμα όπως διαμορφώθηκε από τη σχεδιαστική έρευνα είναι απλό: 3 ανεξάρτητες κατοικίες με σύνολο 3 χώρους διημέρευσης (καθιστικό, κουζίνα, τραπεζαρία), 5 υπνοδωμάτια (10 κλίνες), τα αντίστοιχα λουτρά, 3 πισίνες, ένα υπόγειο για υποστήριξη (αποθήκη, πλυντήρια, ψυγεία κτλ.). Με τη μελέτη, ορίστηκαν μικρές μονάδες για κάθε μία από αυτές τις ενότητες (καθημερινά, υπνοδωμάτια, λουτρά, σκάλες, πισίνες κτλ.). Κάθε ενότητα οργανωνόταν σε μικρά ορθογώνια παραλληλεπίπεδα κουτιά, με σχετικά μικρές διαστάσεις. Τα κουτιά αυτά σταδιακά απέκτησαν ανοίγματα, ή κάποιες πλευρές τους ολόκληρες μετατράπηκαν σε ανοίγματα. Αυτό περιόριζε ίσως τις πιθανές επί μέρους χωρικές εμπειρίες στο εσωτερικό κάθε ενότητας, αλλά δημιουργούσε ένα αρκετά μεγάλο εύρος συνδυαστικών δυνατοτήτων: σαν να λύνει κανείς ένα σκακιστικό πρόβλημα, ξέροντας πόσο περιορισμένες είναι οι κινήσεις των πιονιών ή, σε πιο γεωμετρική αναλογία, σαν να παίζει ένα παιδί με ξύλινα τουβλάκια.
Οι παράμετροι που όρισαν το σύμπλεγμα ήταν πολύ συγκεκριμένες: η εσωτερική οργάνωση των διώροφων κατοικιών με τις δυνατότητες λειτουργίας, της θέας, του ηλιασμού, της ιδιωτικότητας κτλ. καθώς και η συνύπαρξη των τριών όγκων σε ένα κοινό εξωτερικό χώρο. Το θέμα έπαψε επομένως να αποτελεί μια επίλυση τριών μεμονωμένων κατοικιών, αλλά την επίλυση ενός πιο σύνθετου προγράμματος, όπου τα κενά ανάμεσα στις κατοικίες παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο και κατά κάποιο τρόπο οδηγούν τις επί μέρους επιλύσεις. Φυσικά σημαντικό θέμα ήταν να δημιουργηθούν ιδιωτικότητες χωρίς μάντρες ή τεχνητούς τρόπους στο έδαφος, αλλά συγχρόνως να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις κάθε μίας από τις 3 κατοικίες με ένα ενιαίο λεξιλόγιο.
Μπορεί να διαβάσει κανείς τη σύνθεση σαν μια αλληλουχία λειτουργιών ή όγκων ή σαν το προσεκτικό "χτίσιμο" διαφόρων κενών, ανάμεσα στις λειτουργίες.
Η γεωμετρική διαφοροποίηση των κατοικιών προσπάθησε να απαντήσει σε αυτά, ενώ οι εσωτερικές σκάλες και οι μικροί διάδρομοι βοήθησαν στην οργάνωση των χώρων, των ανοιγμάτων, του ηλιασμού και των εσωτερικών φυγών.

Οικοδομικά
Το συγκρότημα των τριών κατοικιών ακολουθεί μια συμβατική οικοδομική, στην οποία έχουν πλέον μεγάλη εμπειρία οι τεχνίτες στην Ελλάδα.
Επιλέχθηκε να μην χρησιμοποιηθούν επιτηδευμένα υλικά, ώστε να μην δυσκολευτούν τα συνεργεία και να μειωθεί το ρίσκο στη συντήρηση. Αντίθετα, μεγάλη προσοχή δόθηκε στην ακρίβεια της υλοποίησης των γεωμετριών και στην εφαρμογή των τελειωμάτων.
Ο φορέας των κτιρίων είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα, οι τοιχοποιίες από οπτοπλινθοδομή, οι εσωτερικές επιφάνειες είναι επιχρισμένες και στις εξωτερικές έχουν εφαρμοστεί συστήματα θερμομόνωσης. Οι δαπεδοστρώσεις, οι επενδύσεις των λουτρών και οι πισίνες γίνονται όλες με πλακίδια 0,60 × 1,20 (m), με έναν κάνναβο που διατρέχει όλο το κτίριο.
Τα κουφώματα είναι θερμοδιακοπτόμενα και τα υαλοστάσια, καθώς τα κτίρια κοιτούν δυτικά, είναι ενεργειακά, δίνοντας ένα πολύ ικανοποιητικό επίπεδο άνεσης στο σύμπλεγμα.
Αυτή η λιτότητα στην οικοδομική και την επεξεργασία ίσως βοηθάει στην αντίληψη των σχεδιαστικών επιλογών.

Κεντρική φωτογραφία: Γιώργης Γερόλυμπος

ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ ΕΚΛΕΚΤΙΚΙΣΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΤΟ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ "ΟΛΥΜΠΟΣ ΝΑΟΥΣΑ" ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ "ON RESIDENCE"
Η μελέτη εφαρμογής για τον εσωτερικό φωτισμό του κτιρίου ορόσημο για τη Θεσσαλονίκη ανατέθηκε στην Prolight, κατόπιν πρόσκλησης σε σχετικό διαγωνισμό και είχε ως βασικό στόχο να αναδείξει τη διαχρονικότητα και την ιστορική αύρα ενός τόσο εμβληματικού κτιρίου, δίνοντάς του ταυτόχρονα μια σύγχρονη αισθητική. Ο σύνθετος χαρακτήρας του έργου, καθώς πρόκειται για πλήρη ανακατασκευή και αποκατάσταση διατηρητέου κτιρίου, με την προσθήκη επιπλέον ορόφων και με την ανάγκη να ενσωματωθούν οι λειτουργικές, και όχι μόνο, απαιτήσεις ενός σύγχρονου ξενοδοχείου, σε συνδυασμό με την πολυπληθή ομάδα ειδικών μελετητών αποτέλεσαν τις κυριότερες προκλήσεις για την ομάδα της Prolight.