Α. ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
Σε κάθε δημόσιο κτίριο πρέπει να προβλέπεται τουλάχιστον ένας χώρος υγιεινής ανά όροφο, ειδικά διαμορφωμένος για εμποδιζόμενα άτομα.
• Στα κτίρια, στα οποία προβλέπονται συγκροτήματα χώρων υγιεινής, θα κατασκευάζεται κατά προτίμηση ένας χώρος υγιεινής για άνδρες και ένας για γυναίκες, οπωσδήποτε δε στη δυσμενέστερη περίπτωση ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος κοινός για άνδρες και γυναίκες σε κάθε συγκρότημα.
• Όπου είναι δυνατόν, συνιστάται οι ειδικά διαμορφωμένοι χώροι υγιεινής για άτομα με αναπηρίες να έχουν ανεξάρτητη είσοδο, χωρίς κοινό προθάλαμο με τους υπόλοιπους χώρους υγιεινής.
• Σε περίπτωση υφιστάμενων κτιρίων, στα οποία δεν είναι δυνατή η κατασκευή ιδιαίτερων χώρων υγιεινής για την εξυπηρέτηση των εμποδιζόμενων ατόμων, θα πρέπει οι προβλεπόμενοι χώροι υγιεινής να διαμορφώνονται έτσι, ώστε να εξυπηρετούν όλες τις κατηγορίες χρηστών, συμπεριλαμβανομένων των χρηστών αμαξιδίων, προβλέποντας μεγαλύτερες διαστάσεις και κατάλληλο εξοπλισμό.
• Οι χώροι υγιεινής πρέπει να τοποθετούνται σε εύκολα αναγνωρίσιμες θέσεις, κοντά στις εισόδους και στους πυρήνες κατακόρυφης κυκλοφορίας.
• Στο εσωτερικό των δημόσιων χώρων υγιεινής πρέπει να προβλέπεται ελεύθερος χώρος περιστροφής, διαμέτρου 1,50 m.

Β. ΕΙΣΟΔΟΣ
• Η πόρτα πρέπει να έχει πλάτος 0,90 m ή και περισσότερο από κάσα σε κάσα, να ανοίγει προς τα έξω ή να είναι συρόμενη. Θα πρέπει να υπολογίζεται ως μέγιστη δύναμη που απαιτείται για το άνοιγμα της θύρας τα 15 Νιούτον (15 N).
• Η χειρολαβή του θυρόφυλλου πρέπει να επιλέγεται σύμφωνα με το παρακάτω σχήμα.
• Ο μηχανισμός κλειδαριάς του θυρόφυλλου πρέπει να επιτρέπει το άνοιγμα και από την έξω πλευρά σε περίπτωση κινδύνου και επίσης να διαθέτει ένδειξη κατάληψης χώρου.

Η πρωτότυπη αναδρομική έκθεση "Onomatopoeia Architecture" για τον καινοτόμο και σύγχρονο Ιάπωνα αρχιτέκτονα Kengo Kuma, λαμβάνει χώρα στο παλάτι Palazzo Cavallli - Franchetti στη Βενετία, παρουσιάζοντας μερικά από τα πιο σημαντικά έργα του.
Εστιάζοντας τη θεματολογία στον ανοιχτό διάλογο μεταξύ ανθρώπων και υλικών, καθώς και στην ενασχόληση του Kuma με την ονοματοποιία –δηλαδή τον σχηματισμό λέξεων με μίμηση ήχων– η έκθεση επιχειρεί να δώσει μορφή σε μια φυσική αίσθηση, που κατά τον ίδιο τον αρχιτέκτονα εκφράζει την ιδέα του για βιώσιμη αρχιτεκτονική.
Λαμβάνοντας υπόψη την ιαπωνική παράδοση και τα συνήθη υλικά που προ¬τιμά να χρησιμοποιεί –ξύλο, χαρτί και μέταλλο– ο διάσημος αρχιτέκτονας τα εφαρμόζει στην αρχιτεκτονική του με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Στο όραμά του, οι επιφάνειες συνδέονται όχι μόνο με την όραση αλλά και με τις αισθήσεις της όσφρησης και της αφής. Η έκθεση περιλαμβάνει μακέτες σημαντικών κτιρίων του, ενθαρρύνοντας τους επισκέπτες να ανακαλύψουν την ηχηρότητα πίσω από τα διαφορετικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν. Κατά τον Kuma "το υλικό και το σώμα συνομιλούν μεταξύ τους και αντηχούν, όταν χρησιμοποιούν αυτή την πρωταρχική γλώσσα της ονοματοποιίας".
Η περιήγηση ξεκινά στην εσωτερική αυλή του ιστορικού παλατιού, στην οποία ο Kuma δημιούργησε ένα προσωρινό περίπτερο ύψους 5 μέτρων από αλουμίνιο, ορατό από το Μεγάλο Κανάλι της Βενετίας, αλλά και από τη γέφυρα Ponte dell' Accademia. Κατόπιν, η περιήγηση συνεχίζεται στη σκάλα, όπου υπάρχει μια ακόμη πειραματική εγκατάσταση: ένα λεπτό ξύλινο γλυπτό. Ο επάνω όροφος περιλαμβάνει μακέτες και φωτογραφίες, οι οποίες απεικο¬νίζουν στιγμιότυπα από την πορεία και την ιδιαίτερη στάση του αρχιτέκτονα απέναντι στα υλικά που χρησιμοποιούνται στα κτίριά του. Ο Kuma επιχειρεί να κατανοήσει τις τοποθεσίες των έργων του και να δημιουργήσει αρχιτεκτονική που είναι ανοιχτή στο γύρω περιβάλλον, διατηρώντας όμως και τις ρίζες της στην ιστορία της. Αυτός είναι και ο λόγος που μελετά διεξοδικά κάθε χώρο ενός έργου, πριν να ετοιμάσει οποιοδήποτε σκίτσο.
Η έκθεση, ανοιχτή σε όλο τον κόσμο, θα διαρκέσει έως και τις 26 Νοεμβρίου 2023. Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί να επισκεφτεί κανείς την ιστο¬σελίδα: acp-palazzofranchetti.com.

Κεντρική φωτογραφία: © Shimamura Kisshomaru.

Δημοσιεύτηκε στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης και τέθηκε σε ισχύ ο νέος Κτιριοδομικός Κανονισμός, ο οποίος προβλέπει μεταβατικές διατάξεις, διατάξεις για οικοδομικές άδειες που έχουν εκδοθεί ή για τις οποίες έχουν υποβληθεί δικαιολογητικά κ.ά. Αναδιαρθρώνεται σε πέντε ενότητες (εισαγωγή, σχεδιασμός κτιρίων, χώρων & εγκαταστάσεων, εξυπηρέτηση χρηστών - ελάχιστες απαιτήσεις, τεχνικά συστήματα - εγκαταστάσεις, πιστοποιήσεις - διασύνδεση κανονισμών - ισχύς), με επί μέρους συνολικά 39 άρθρα, στα οποία περιέχονται υποχρεωτικοί νομοθετικοί κανόνες. Σκοπός του κανονισμού είναι η ρύθμιση της κατασκευής των δομικών έργων στο σύνολό τους και στα επί μέρους στοιχεία τους, έτσι ώστε να εξυπηρετούν τη χρήση, για την οποία προορίζονται, και σε κανονικές συνθήκες συντήρησης του έργου, για μια οικονομικώς αποδεκτή διάρκεια ζωής, να ικανοποιούν συγκεκριμένες απαιτήσεις.
Οι διατάξεις του νέου κανονισμού έχουν εφαρμογή σε όλες τις περιοχές και τους οικισμούς της χώρας, που βρίσκονται είτε εντός είτε εκτός των εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων. Κατ’ εξαίρεση δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις των άρθρων 9, 10, 17 και 19 στις περιοχές που βρίσκονται εκτός των εγκεκριμένων σχεδίων πόλεως και του άρθρου 17 στους οικισμούς που δεν έχουν εγκεκριμένο σχέδιο πόλεως. Αρμόδια αρχή για την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού είναι η Υπηρεσία Δόμησης. Ο κανονισμός απευθύνεται στο σύνολο του τεχνικού κόσμου της χώρας και των υπηρεσιών που εμπλέκονται στην αδειοδότηση και κατασκευή των πάσης φύσης τεχνικών έργων.

Πώς έμοιαζε το Κολοσσαίο στην Αρχαία Ρώμη; Και πώς θα είναι η Σαγράδα Φαμίλια, όταν τελειώσει; Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρούν να απαντήσουν οι DRIFT –το ολλανδικό καλλιτεχνικό δίδυμο– με τα "γλυπτά τους από εναέριο φως". Το έργο τους αποτελεί έναν συνδυασμό τέχνης και τεχνολογίας, παρουσιάζοντας τις προσπάθειές τους να δημιουργήσουν, με τη βοήθεια των drones, πραγματικές, σε κανονικό μέγεθος απεικονίσεις φημισμένων αρχιτεκτονικών τοπόσημων στην περίπτωση αποκατάστασης ή ολοκλήρωσής τους.

Όπως αναφέρει και ο Ralph Nauta, ένας εκ των δύο ιδρυτών, η ιδέα να οπτικοποιήσουν αρχιτεκτονικά κτίρια με φως γεννήθηκε κατά τη διάρκεια πειραματισμών για την πρώτη τους εγκατάσταση παραστατικής τέχνης το 2017, "Franchise Freedom", στο Άμστερνταμ.

Όραμά τους ήταν να "πέσει" φως –κυριολεκτικά και μεταφορικά– σε όλα αυτά τα αριστουργήματα του παρελθόντος στον γρήγορο κόσμο μας, χτισμένα από γενιά σε γενιά με ξεχασμένες τεχνικές, διδάσκοντας την έννοια της υπομονής, χαρακτηριστικό που χρειάζεται να βρει ξανά η κοινωνία. Σε συνεργασία με τις εταιρείες Drone Stories και Nova Sky Stories χρησιμοποίησαν την τεχνολογία των drones από το 2020 για να επαναπροσδιορίσουν το μέλλον της αρχιτεκτονικής. Στόχος είναι να βοηθηθούν οι αρχιτέκτονες να φέρουν τα μελλοντικά τους οράματα στην πραγματικότητα με έναν μαγευτικό αλλά βιώσιμο τρόπο.

Φωτογραφίες: ©Joost Kraan / DRIFT

Η σχεδιαστική πρόταση αφορά την δημιουργία μιας διώροφης μονοκατοικίας στο προάστιο της Ανθούπολης, ανατολικά της Πάτρας. Βασικό άξονα της σύνθεσης αποτέλεσε το στενό οικόπεδο, καθώς και η θέα που προσφέρεται δυτικά του οικοπέδου.
Η κεντρική ιδέα αφορά την σύνταξη μιας χωρικής συνθήκης δύο επιπέδων στην οποία προσδίδεται ένταση στο ανώτερο επίπεδο. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της δημιουργίας δύο μορφολογικά ανόμοιων όγκων, οι οποίοι διατάσσονται ο ένας πάνω στον άλλον, στον κατακόρυφο άξονα. Στόχος ήταν ο υψηλότερος από τους δύο να γίνεται αντιληπτός από τους διερχόμενους ως μια δυναμική χωρική συνθήκη. Δόθηκε ιδιαίτερη ένταση στον πάνω όγκο, τόσο μέσω της διαφοράς μεγέθους και των προεξοχών του από τον χαμηλότερο όγκο, όσο και μέσω της διαφοράς στην υλικότητα τους. Με τρόπο αυτό επιτυγχάνεται ταυτόχρονα εκμετάλλευση μεγαλύτερης επιφάνειας σε συνδυασμό με την αποφυγή μείωσης του ακάλυπτου χώρου. Χαρακτηριστικό του ανωτέρου επιπέδου αποτελούν οι ημιυπαίθριοι χώροι στις τρεις πλευρές του οικοπέδου, καθώς και τα τοιχία υπό κλίση που δημιουργούν μια αίσθηση εξωστρέφειας και οπτικής ελευθερίας στον κάτοικο, καθώς προσδίδουν και την απαραίτητη ιδιωτικότήτα σε σχέση με τα όμορα κτίρια,που ήταν αναγκαία
Οι χώροι της κατοικίας διαρθρώνονται σε τρία επίπεδα. Οι βοηθητικοί χώροι αποθήκευσης είναι τοποθετημένοι στο υπόγειο, το ισόγειο απαντά λειτουργικά στους χώρους διημέρευσης, οι οποίοι διαρθρώνονται σε ελεύθερη κάτοψη, σε συνέχεια του εξωτερικού-περιβάλλοντος χώρου που τους περιβάλλει, ενώ οι χώροι διανυκτέρευσης και ο χώρος γραφείου είναι τοποθετημένοι στο ανώτερο επίπεδο, εκμεταλλευόμενοι την ιδιωτικότητα που προσδίδει ο όγκος αυτός, όπως επίσης και την θέα ευθύς μπροστά στον Πατραϊκό Κόλπο.

Το έργο αφορά στην ανακαίνιση παλιάς πέτρινης μονοκατοικίας και στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου. Ζητούμενο υπήρξαν οι ελάχιστες δυνατές παρεμβάσεις, ώστε να διατηρηθεί η αρχική αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της κατοικίας. Έτσι, πέρα από τη διάνοιξη δύο παραθύρων για λόγους φωτισμού και αερισμού, δεν έγινε άλλη παρέμβαση στο εξωτερικό κέλυφος της κατοικίας. Κατά αντιστοιχία στο εσωτερικό, διατηρήθηκε η διαρρύθμιση της παλιάς μονοκατοικίας με τον κεντρικό διάδρομο εισόδου και τα δωμάτια εκατέρωθεν αυτού. Επομένως, διατηρούνται οι ξεχωριστοί χώροι που μετατρέπονται σε υπνοδωμάτια με ensuite μπάνια, ενώ καθαιρείται μόνο ένας εσωτερικός τοίχος ενοποιώντας το χώρο του καθιστικού και της κουζίνας.
Ο υφιστάμενος εξωτερικός χώρος παρέμενε ανεκμετάλλευτος λόγω της μεγάλης υψομετρικής διαφοράς. Έτσι, σχεδιάζονται δύο ανισόπεδοι χώροι σε άμεση σύνδεση με την κατασκευή εξωτερικής κλίμακας. Ο χώρος που βρίσκεται σε επικοινωνία με το επίπεδο του καθιστικού διαμορφώνεται ως εξωτερική τραπεζαρία και χώρος bbq, ενώ στο υψηλότερο επίπεδο τοποθετείται μικρή κολυμβητική δεξαμενή.
Αναφορικά με τον σχεδιασμό των επίπλων, βρίσκονται σε αρμονία με το παραδοσιακό ύφος της κατοικίας ενσωματώνοντας σύγχρονα στοιχεία όπως τα φωτιστικά. Συνολικά, επιλέγονται γήινα χρώματα και φυσικό ξύλο, διατηρώντας μία προσεγμένη διχρωμία σε κάθε χώρο, ενώ συντηρείται και βάφεται το παραδοσιακό ξύλινο ταβάνι όπου είναι εφικτό.

Το έργο περιλαμβάνει τη μελέτη και υλοποίηση του Κέντρου Ξένων Γλωσσών ''Busy Bees'' στην πόλη των Φαρσάλων.To σχολείο σχεδιάστηκε με παιδοκεντρική διάθεση οπότε θα ήταν αναπόφευκτο να εκλείπουν οι ζωηροί χρωματισμοί και οι μικρές εκπλήξεις μέσα στο χώρο καθώς και οτιδήποτε άλλο θα δημιουργούσε ένα φιλικό προς τους μικρούς μαθητές περιβάλλον.
Κεντρικός άξονας του σχεδιασμού ήταν η επιθυμία της καθηγήτριας για τη δημιουργία μίας πολύχρωμης «κυψέλης» η οποία εξοπλίζει τους μαθητές με γνώσεις πάνω στην αγγλική γλώσσα ώστε το κάθε παιδί να την κάνει κτήμα του, να είναι έτοιμο να την χρησιμοποιήσει όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο αλλά και να αποτελέσει φυσικό προσόν το οποίο θα ανοίξει νέους δρόμους σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής του.
Με αυτόν τον τρόπο ακόμα και τα εσωτερικά χωρίσματα των αιθουσών και των γραφείων σε επίπεδο κάτοψης ξεφεύγουν από τη ορθογωνική λογική και ακολουθούν τη φιλοσοφία σχεδιασμού ώστε το σχήμα του κτιρίου να παραπέμπει σε πολύγωνο-κυψέλη δημιουργώντας συνειρμούς για τους στόχους σχεδιασμού. Τα χωρίσματα διακόπτονται από μεγάλα διάφανα ανοίγματα όπως ήταν η επιθυμία της καθηγήτριας για να υπάρχει η δυνατότητα εποπτείας του χώρου και να ενισχύεται το αίσθημα της διαφάνειας στις καθημερινή λειτουργία του κέντρου.
Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στις σχεδιαστικές εκπλήξεις που εξάπτουν τη φαντασία των μαθητών και κάθε απαραίτητο στοιχείο της αίθουσας κατάφερε να ενταχθεί στο σχεδιασμό κάνοντας καθημερινές διαδικασίες της σχολικής ζωής να μοιάζουν σαν παιχνίδι και να εντάσσονται αρμονικά και δημιουργικά μέσα στο χώρο. Συνεπώς, οι ανάγκες για πυροπροστασία ή έξοδο κινδύνου πήραν τη μορφή τρισδιάστατων γραμμάτων ή αστροναυτών-πυροσβεστών. Οι πίνακες των αιθουσών έγιναν φανταστικά πλαίσια ομιλίας και τα γράμματα του αγγλικού αλφάβητου αιωρούνται στην τοιχοποιία. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να έχουν μια ευχάριστη περιπλάνηση μέσα στο χώρο και να ενεργοποιήσει το αίσθημα της αναζήτησης, ανακάλυψης και κατάκτησης νέων γνώσεων μέσα από το παιχνίδι και τη δημιουργική μάθηση.
Ο συνολικός σχεδιασμός με βάση τους χρωματισμούς, τις κατασκευές, τη ροή της κίνησης και το οπτικό πεδίου καθηγητών και μαθητών συντελεί σε μία εμπειρία διαρκούς αναζήτησης, ανακάλυψης και βιωματικής μάθησης.

Ο χώρος οινογευσίας δημιουργήθηκε σε ένα τμήμα του υφιστάμενου Οινοποιείου ‘Πατριώτης’ στην Κρήτη, που έως τότε χρησιμοποιούνταν ως αποθήκη. Το κτίριο διακρινόταν από βιομηχανικά στοιχεία στο εσωτερικό του, αλλά διατηρούσε τον παραδοσιακό χαρακτήρα, μιας και βρίσκεται σε ένα ορεινό χωριό των Χανίων. Σκοπός του σχεδιασμού ήταν η διατήρηση της βιομηχανικής ταυτότητας, που ανιχνεύεται όμως σαν διακριτική πινελιά σε έναν καθαρό χώρο-καμβά, που τα φυσικά υλικά και το κρασί είναι τα κεντρικά θέματα. Για λειτουργικούς σκοπούς, προστέθηκαν ως αυτοτελείς όγκοι από πέτρα το μπαρ και οι τουαλέτες κοινού. Το μεγάλο ύψος, αξιοποιήθηκε για τη στήριξη της κατασκευής ενός τρισδιάστατου ξύλινου κάναβου, με στόχο την εμπειρία μιας πιο ιδιαίτερης και ζεστής ατμόσφαιρας της περιοχής κάτω από το κεντρικό τραπέζι οινογευσίας. Σημαντικό ζητούμενο αποτέλεσε η ανάδειξη του χώρου εμφιάλωσης που βρίσκεται ακριβώς δίπλα και η δυνατότητα απομόνωσης των χώρων, που πραγματοποιήθηκε μέσω των μεταλλικών διαχωριστικών με γυάλινες επιφάνειες και συρόμενα στοιχεία. Ο φωτισμός υπογραμμίζει τη συνολική σχεδιαστική λογική, με απαλές γραμμές, πολλαπλά επίπεδα και ελεύθερες λάμψεις, δημιουργώντας την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να γευτεί ο επισκέπτης μια ξεχωριστή αισθητηριακή εμπειρία.

Το πολυτελές συγκρότημα κατοικιών, βρίσκεται στην περιοχή της Γλυφάδας, δίπλα στο ιστορικό γήπεδο γκολφ της περιοχής.
Οι περιορισμοί των κανονισμών δόμησης, έδωσαν την ευκαιρία για έναν ευφάνταστο διάλογο, ο οποίος επέτρεψε τη δημιουργία της ιδιαίτερης γεωμετρίας του κτιρίου και ιδιαίτερα της πρόσοψης.
Αυτή η γεωμετρία εκδηλώνεται με τη διαμόρφωση καμπυλόγραμμων εξωστών με εναλλασσόμενες προβολές οι οποίες δημιουργούν ένα καινοτόμο ρυθμό στην όψη του κτιρίου. Η ίδια αρχιτεκτονική γλώσσα επεκτείνεται και στα στοιχεία των πλευρικών όψεων, δίνοντας μία αίσθηση ρευστής κίνησης στο κτίριο.
Ο σχεδιαστικός ρυθμός που εφαρμόζεται στους εξώστες, επεκτείνεται γενικά στην εξωτερική τοιχοποιία. Στις γωνίες που βρίσκονται προς στην πλευρά του γηπέδου, τα κοίλα υαλοστάσια αναπτύσσουν ένα διάλογο με το τοπόσημο της περιοχής.
Αυτό γίνεται ιδιαίτερα εμφανές στο διαμέρισμα του τελευταίου ορόφου, οπού η αίσθηση του ανοιχτού όγκου ενδυναμώνεται με τη δημιουργία χώρου διπλού ύψους στο καθιστικό, ο οποίος διασχίζεται από την αερογέφυρα που συνδέει τον ημιώροφο με τον εξώστη.
Παρόμοια αντιμετώπιση εφαρμόζεται και στο επίπεδο του ισογείου. Ο ανοικτός χαρακτήρας του χώρου εκδηλώνεται μέσω της σύνδεσης του διπλού ύψους καθιστικού με τον ιδιωτικό κήπο.
Στο εσωτερικό του κτιρίου, οι κάθετες περσίδες χρησιμοποιούνται τόσο ως λειτουργικό στοιχείο για την προστασία από το φυσικό φως, όσο και ως σχεδιαστική αναφορά στον κάθετο άξονα. Η ιδιαίτερη αισθητική των κατοικιών ενισχύεται από τα ειδικού σχεδιασμού έπιπλα και διαχωριστικά των χώρων, στα οποία γίνεται συνδυασμός χρήσης ξύλου και μάρμαρου.

Η πρόκληση του συγκεκριμένου έργου ήταν η διαμόρφωση μιας αυτοτελούς κατοικίας στον πυκνό ιστό του λόφου της Καστέλλας, της ομορφότερης γειτονιάς του Πειραιά. Το μικρό εμβαδόν του οικοπέδου σε συνδυασμό με την έντονη κλίση και τους πολεοδομικούς περιορισμούς έκανε το εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο αλλά και εξαιρετικά ενδιαφέρον. Η γενική ογκοπλασία της κατοικίας διαμορφώνεται σε επίπεδα που ακολουθούν την κλίση του φυσικού εδάφους στην νοτιοανατολική μεριά και ένα αυστηρό όριο στην βορειοδυτική πλευρά, από την οποία γίνεται η πρόσβαση απο την δημόσια κλίμακα, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Καστέλλας.
Κεντρικά του κτιρίου, σηματοδοτείται με υποχώρηση η είσοδος στην κατοικία. Περνώντας το ξύλινο κατώφλι της εισόδου χωροθετούνται οι χώροι διημέρευσης όπου ανοίγεται η μοναδική θέα του Σαρωνικού κόλπου και το παραλιακό μέτωπο της Αττικής. Τα μεγάλα ανοίγματα επιτρέπουν στο καθιστικό με την τραπεζαρία και την κουζίνα, να ακροβατούν στο όριο μεταξύ μέσα και έξω. Την βορειοδυτική όψη προς τον δρόμο συμπληρώνει ένας λευκός παραλληλεπίπεδος όγκος που στηρίζεται στην πέτρινη βάση του ισογείου στεγάζοντας την είσοδο. Ο όγκος αυτός φαίνεται πλήρως κλειστός από την πλευρά του δρόμου έχοντας μόνο ένα κατακόρυφο άνοιγμα σαν σχισμή, που δίνει στον περαστικό μία ένδειξη για την ζωή που εμπεριέχει. Το επίπεδο αυτό, που είναι και το υψηλότερο της κατοικίας, φιλοξενεί ένα ανεξάρτητο καθιστικό που χαρίζει στον ένοικο ένα ιδιωτικό belvedere με ανεμπόδιστη θέα 180 μοιρών.
Τα δύο άνω επίπεδα της κατοικίας καλύπτουν τους χώρους διημέρευσης, ενώ τα δύο χαμηλότερα επίπεδα που δεν είναι ορατά από το επίπεδο του δρόμου, φιλοξενούν τους χώρους διανυκτέρευσης και τις βοηθητικές χρήσεις. Τα υπνοδωμάτια με τα απαραίτητα λουτρά, εκτείνονται πέρα από το όριο του ισογείου και ανοίγονται προς την θέα της θάλασσας έχοντας πρόσβαση στην αυλή και την πισίνα. Χαμηλότερα, βρίσκεται το υπόγειο με τις βοηθητικές χρήσεις, laundry, χώρους μηχανοστασίων και playroom. Η νοτιοανατολική πλευρά της κατοικίας διαμορφώνεται σε επίπεδα με τις μεγάλες βεράντες να κυριαρχούν και να ενοποιούν το μέσα με το έξω. Μέσω των μεγάλων διαφανειών προσφέρεται άπλετη θέα προς την θάλασσα, σε αντίθεση με την βορειοδυτική όψη στο δρόμο που είναι κλειστή χαρίζοντας πολύτιμη ιδιωτικότητα στους ενοίκους. Συνολικά πρόκειται για μια κατοικία που έχει προσαρμοστεί διακριτικά στο ανάγλυφο τοπίο της Καστέλλας. Αξιοποιεί όλα τα θετικά δεδομένα του οικοπέδου, περιορίζει τις αρνητικές συνιστώσες και καλύπτει όλες τις ανάγκες μιας σύγχρονης κατοικίας.
Ακολουθώντας τις επιτακτικές ανάγκες της εποχής, το κτίριο σχεδιάστηκε και εξοπλίσθηκε με πληθώρα “έξυπνων” συστημάτων που συμβάλουν καθοριστικά στην λειτουργικότητα και βιοκλιματική διαχείριση του κτιρίου.