Με Κοινή Υπουργική Απόφαση διαμορφώνεται το θεσμικό πλαίσιο για την αδειοδότηση, εγκατάσταση και λειτουργία των πρατηρίων υδρογόνου για την κίνηση οχημάτων οδικών μεταφορών, ενώ περιγράφονται οι τεχνικές προδιαγραφές που αφορούν στη χωροθέτηση και τους όρους ασφαλείας που πρέπει να πληρούν οι εγκαταστάσεις. Με την έκδοση της εν λόγω ΚΥΑ καθίσταται εφικτή η δημιουργία των εγκαταστάσεων, γεγονός που θα επιτρέψει την κυκλοφορία οχημάτων υδρογόνου (μηδενικών εκπομπών), ενώ ανοίγει ο δρόμος για τη διείσδυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στον τομέα των μεταφορών, μέσω της καθαρής παραγωγής (πράσινου) υδρογόνου.
Ειδικότερα, η απόφαση καθορίζει τις τεχνικές προδιαγραφές για την εγκατάσταση και λειτουργία αμιγών ή μικτών πρατηρίων υδρογόνου σε αέρια φάση δημόσιας ή ιδιωτικής χρήσεως, συμπεριλαμβανομένων των πρατηρίων που υλοποιούνται με εξοπλισμό ενιαίας μονάδας μέγιστης αποθήκευσης 2,5 tn, ως προς τη διάθεση υδρογόνου για χρήση στις οδικές μεταφορές.
Ταυτόχρονα, η Ελλάδα ευθυγραμμίζεται με τα υπόλοιπα κράτη - μέλη στον τομέα των οδικών μεταφορών, καθώς τίθενται οι βασικές προϋποθέσεις για την ελεύθερη κυκλοφορία των οχημάτων υδρογόνου σε όλο το μήκος του ευρωπαϊκού δικτύου.
Ακόμη, διασφαλίζεται η δυνατότητα χρηματοδότησης πολλών ευρωπαϊκών προγραμμάτων, που έχουν ήδη ενταχθεί στο πλαίσιο ευρύτερων ευρωπαϊκών δράσεων και στα οποία συμμετέχουν πολλοί δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς, με σκοπό τη διάδοση της χρήσης του υδρογόνου.
Κεντρική φωτογραφία: ©Daimler AG

Η δυνατότητα χιλιάδων νοικοκυριών και αγροτών να παράγουν το ρεύμα που χρειάζονται και να εξοικονομούν χρήματα γίνεται δυνατή με το πρόγραμμα "Φωτοβολταϊκά στη Στέγη" (ΦΕΚ 2903/Β/02-05-2023), συνολικού προϋπολογισμού 238 εκατομμυρίων ευρώ.
Δικαιούχοι του προγράμματος είναι νοικοκυριά και αγρότες που θα μπορούν να εγκαταστήσουν το δικό τους μικρό φωτοβολταϊκό σύστημα, σε συνδυασμό με σύστημα αποθήκευσης (μπαταρία). Στόχος του προγράμματος είναι η μέγιστη δυνατή, έως και πλήρης κάλυψη του κόστους της μπαταρίας και των δαπανών ανάπτυξης και εγκατάστασης του συστήματος. Η επιδότηση ξεκινά από 45% και φτάνει το 75% για τα νοικοκυριά. Τα αντίστοιχα ποσοστά για τους αγρότες είναι 40 - 60%, ενώ η συνολική επιδότηση του συστήματος με μπαταρία μπορεί να φτάσει έως και 16.000 ευρώ για νοικοκυριά και 10.000 ευρώ για αγρότες.
Ο σταθμός αυτός μπορεί να τοποθετηθεί στη στέγη ή στο δώμα του κτιρίου̶ στα οποία συμπεριλαμβάνονται και στέγαστρα, βεράντες, προσόψεις, σκίαστρα και πέργκολες̶ σε βοηθητικούς χώρους του κτιρίου ή της αγροτικής έκτασης (π.χ. αποθήκες και χώρους στάθμευσης), ή στο έδαφος.
Η υποβολή των αιτήσεων καθώς και η έγκρισή τους γίνονται άμεσα και αυτοματοποιημένα, μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του ΔΕΔΔΗΕ. Το σύστημα υποβολής αιτήσεων θα παραμείνει ανοιχτό μέχρις εξαντλήσεως των διαθέσιμων πόρων, με ανώτατο όριο το τέλος Ιουνίου 2024.
Με αυτό το πρόγραμμα γίνεται ένα αποφασιστικό βήμα προς την "ενεργειακή δημοκρατία" και πράσινη μετάβαση, καθώς νοικοκυριά και αγρότες θα αποκτήσουν ενεργειακή αυτονομία, παράγοντας και αποθηκεύοντας τη δική τους βιώσιμη ενέργεια.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προχώρησε στην ψήφιση νομοθετικών πράξεων, ανταποκρινόμενο στις προσδοκίες των πολιτών να επιταχυνθεί η πράσινη μετάβαση.
Μεταρρύθμιση του συστήματος εμπορίας εκπομπών
Το Κοινοβούλιο ενέκρινε τη μεταρρύθμιση του συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών (EU Emissions Trading Systems - EU ETS), στο πλαίσιο της δέσμης μέτρων, γνωστής και ως "Fit for 55", για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% έως το 2030. Θέτονται πλέον υψηλότεροι στόχοι, με μείωση των εκπομπών κατά 62%, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2005. Επιπλέον, από το 2026 έως το 2034 θα καταργηθούν σταδιακά τα δωρεάν δικαιώματα εκπομπών για τις εταιρείες, ενώ θα δημιουργηθεί ένα ξεχωριστό, καινούριο ETS ΙΙ για τα καύσιμα των οδικών μεταφορών και των κτιρίων. Ακόμη, θα συμπεριληφθούν για πρώτη φορά, οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από τη ναυτιλία, ενώ δόθηκε πράσινο φως στην σταδιακή κατάργηση των δωρεάν δικαιωμάτων εκπομπών στον τομέα των αερομεταφορών έως το 2026, προωθώντας τη χρήση βιώσιμων αεροπορικών καυσίμων.
Νέος μηχανισμός για την πρόληψη διαρροής άνθρακα
Το Κοινοβούλιο ενέκρινε επίσης τον νέο μηχανισμό συνοριακής προσαρμογής άνθρακα της Ε.Ε. (Carbon Border Adjustment Mechanism - CBAM), ο οποίος παρέχει κίνητρα σε τρίτες χώρες να θέσουν υψηλότερους στόχους για το κλίμα, ενώ διασφαλίζει ότι οι προσπάθειες που καταβάλλονται παγκοσμίως, δεν θα υπονομεύονται από τη μετεγκατάσταση της παραγωγής σε χώρες με λιγότερο αυστηρούς κανόνες. Ο CBAM καλύπτει τον σίδηρο, τον χάλυβα, το τσιμέντο, το αλουμίνιο, τα λιπάσματα, την ηλεκτρική ενέργεια, το υδρογόνο και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τις έμμεσες εκπομπές. Θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται σταδιακά από το 2026 έως το 2034.
Κοινωνικό Ταμείο για το κλίμα κατά της ενεργειακής φτώχειας
Οι ευρωβουλευτές ενέκριναν τη συμφωνία με τα κράτη μέλη για τη σύσταση ενός Κοινωνικού Ταμείου της Ε.Ε. για το Κλίμα (Social Climate Fund - SCF) το 2026, που θα έχει ως στόχο να διασφαλιστεί ότι η κλιματική μετάβαση θα υλοποιηθεί χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς.

Το πεδίο είναι γωνιακό, επικλινές, με θέα στον Ευβοϊκό. Προκειμένου να ανοιχτεί με το βέλτιστο τρόπο τόσο στον υπαίθριο χώρο της όσο και στη θάλασσα ―και με δεδομένες τις δύο όμορες οικοδομές― η κατοικία διατάσσεται κατά τη διαγώνιο, εγγραφόμενη σε τρίγωνο. Το οριζόντιο πρίσμα της αγκυρώνεται μέσω μίας καμπυλόσχημης απόληξης στη νοτιοδυτική γωνία του πεδίου, ενώ στην αντιδιαμετρική απελευθερώνεται με δυναμισμό, αιωρούμενο.

Το αίθριό της είναι προσβάσιμο κάτω ακριβώς από αυτή την αιώρηση. Αναπτύσσεται σε δύο στάθμες, με την πρώτη να παραλαμβάνει τον προθάλαμο εισόδου, ενώ ο χώρος διημέρευσης και οι χώροι ύπνου διατάσσονται στην υπερκείμενη. Όλοι οι κυρίως χώροι της κατοικίας βρίσκονται στην περίμετρο του άτυπα τραπέζιου αιθρίου, που φιλοξενεί την εσωτερική της αυλή. Μία μελιά μεγαλώνει ήδη στο κέντρο της.
Η πρώτη στάθμη παραλαμβάνει χώρο εισόδου, χώρο στάθμευσης και λοιπούς υπόγειους υποστηρικτικούς χώρους: μηχανοστάσιο κολυμβητικής δεξαμενής, κελάρι, αποθήκη. Η φέρουσα κατασκευή είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα, το οποίο χρωματίζεται με γήινο, απορροφητικό χρώμα και παραμένει ανεπίχριστο σε οροφές και τοιχία.

Ένας επιμήκης καμπυλόσχημος υπαίθριος χώρος αποτελεί μία επιπλέον εκτόνωση του χώρου διημέρευσης προς τα νοτιοδυτικά, κάτω από μια εν προβόλω πέργκολα με το ίδιο σχήμα. Η κολυμβητική δεξαμενή αναφέρεται στον τελευταίο και διαμορφώνεται με γλυπτικό τρόπο, επίσης από εμφανές ανεπίχριστο σκυρόδεμα. Το κυκλικό της σχήμα λειτουργεί συμπληρωματικά του τριγωνικού πρίσματος, επικαθήμενο ελεύθερα στο περιβάλλον ύπαιθρο. Ο ακάλυπτος χώρος του πεδίου διαμορφώνεται από επιφάνειες πατημένου ή φυσικού χώματος και φυτεύεται με ξηροθερμικούς θάμνους και δένδρα. Η Ιουδαία της εισόδου βρίσκεται εμβόλιμη ανάμεσα στην αιωρούμενη γωνία και την κολυμβητική δεξαμενή.

Μέσα στην πυκνοκατοικημένη συνοικία της Ηλιούπολης, ένα πρώην μεταλλουργείο μεταμορφώνεται σε ένα νέο χώρο παραγωγής μπύρας. Με σεβασμό στο υφιστάμενο κέλυφος, οι αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις επικεντρώνονται στο να μετατραπεί το υπάρχον κτίριο σε μία πλήρως λειτουργική μικροζυθοποιία και μπυραρία.
Αποδίδοντας φόρο τιμής στην προηγούμενη χρήση του κτιρίου, ο βιομηχανικός χαρακτήρας διατηρείται αναλλοίωτος. Τοίχοι από τσιμεντόλιθους, ανεπίχριστο σκυρόδεμα, σημάδια από το παρελθόν, μεταλλικά προϋπάρχοντα στοιχεία, όλα ενσωματώνονται στο σύγχρονο σχεδιασμό.
Στην πρόσοψη του πρώην μεταλλουργείου τα νέα ανοίγματα έχουν διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτρέπεται η θέαση στο εσωτερικό της μπυραρίας, με την ταυτόχρονη σύνδεση του εσωτερικού με το αστικό περιβάλλον. Κατά την είσοδο, ο επισκέπτης μπορεί να βιώσει μία διαφορετική εμπειρία, αφού έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει όλη τη διαδικασία, από την παραγωγή στην κατανάλωση. Κατά την περιήγηση στα διαφορετικά επίπεδα του κτιρίου, ο χρήστης μπορεί να ανακαλύψει ποικίλες οπτικές του ζυθοποιείου και της μπυραρίας.
Η διαφοροποίηση των δύο χώρων γίνεται μέσω ενός διαχωριστικού που έχει κατασκευαστεί από μέταλλο και τζάμι. Για την κατασκευή των μεταλλικών στοιχείων ανακυκλώθηκαν υλικά που βρέθηκαν στο χώρο, τα οποία φέρουν ανεξίτηλα τα σημάδια του χρόνου. Οι καμπύλες χαράξεις που συναντώνται στις καμάρες του διαχωριστικού, το μπαρ και τις αναρτώμενες μεταλλικές κατασκευές, δημιουργούν μία έντονη αντίθεση με το αυστηρό βιομηχανικό ύφος. Αντίθεση, επίσης, δημιουργείται μέσω του τεχνητού φωτισμού σε κόκκινη απόχρωση και της οροφής στο χρώμα του σκουριασμένου χαλκού (verdigris), που αντιπαραβάλλονται με τους σκοτεινούς τόνους και τα εμφανή υλικά.
Μέσω της διαμόρφωσης νέων μεταλλικών κατασκευών, της προσθήκης σύγχρονου εξοπλισμού από ανοξείδωτο ατσάλι, της ένταξης καμπύλων χαράξεων, της διατήρησης του εμφανούς σκυρόδεματος, της ανάδειξης τυχόν "αστοχιών" και της ανακύκλωσης προυπάρχοντων υλικών γίνεται μνεία στη μοναδικότητα ενός κελύφους που φέρει τη δική του ιστορία.

Το έργο αφορά στην ανακατασκευή και ριζική ανακαίνιση τμήματος των ιδιόκτητων εγκαταστάσεων εκπαιδευτικού και συμβουλευτικού οργανισμού. Οι εγκαταστάσεις καλύπτουν συνολική έκταση 700 m² στον 3ο και τον 1ο όροφο ενός κτιρίου επαγγελματικής χρήσης, στην περιοχή "Ξυλάδικα" της δυτικής εισόδου της Θεσσαλονίκης.
Σε μια προσπάθεια διερεύνησης και προσδιορισμού ενός σύγχρονου τοπίου εκπαίδευσης υιοθετείται ένα νέο λεξιλόγιο, που μεταφέρει και αποτυπώνει γεγονότα και στιγμές του δημόσιου χώρου του αστικού τοπίου στο δημόσιο χώρο του εκπαιδευτηρίου.
Ο χώρος συγκροτείται από δύο διακριτές λειτουργικές ενότητες: την εκπαιδευτική και τη διοικητική. Συνδετικό στοιχείο αυτών των δύο ενοτήτων αποτελεί ο κεντρικός πυρήνας, που περιλαμβάνει την υποδοχή, τη γραμματεία και τους βοηθητικούς χώρους υγιεινής.
Στη νότια πλευρά αναπτύσσεται η εκπαιδευτική ενότητα, η οποία αποτελείται από 4 αίθουσες διδασκαλίας, που αρθρώνονται περιμετρικά του κεντρικού χώρου - πλατείας. Στη βόρεια πλευρά χωροθετούνται τα γραφεία διοίκησης γραμμικά, κατά μήκος ενός κεντρικού διαδρόμου. Η ροϊκότητα του χώρου, το στοιχείο της έκπληξης, το απρόοπτο, η διαφάνεια, η συνέχεια, η συνεύρεση, το ίχνος - γραφικό αποτύπωμα, που συνθέτουν τον αστικό χώρο και δημιουργούν συνθήκες εμπειρίας, αποτέλεσαν ζητούμενα του σχεδιασμού.
Η γεωμετρία και η ποικιλία των μορφών που συγκροτούνται επάνω στη λογική της ασυνέχειας, η διαφάνεια των διαχωριστικών, η διακριτικότητα των νέων κατασκευών ως προς το υφιστάμενο κέλυφος, καθώς και η υιοθέτηση της οπτικής επικοινωνίας ως βασική συνθετική αρχή αποτελούν τις σχεδιαστικές επιλογές, που προσπαθούν να διαχειριστούν το ζήτημα ενός πολυαισθητηριακού δημόσιου χώρου.

Το εστιατόριο "Atmos" είναι ένα σύγχρονο ελληνικό εστιατόριο στο Shoal Bay της Αυστραλίας, επάνω στην παραλία, τρείς ώρες βόρεια του Σίδνεϋ.
Οι χρήσεις του περιλαμβάνουν ένα κεντρικό μπάρ, μια ανοιχτή κουζίνα, με εσωτερικό και εξωτερικό χώρο εστίασης. Σκοπός του σχεδιασμού ήταν να δημιουργηθεί ένας ενοποιημένος χώρος, όπου όλες οι δραστηριότητες να μπορούν να συνυπάρχουν, δημιουργώντας έναν πολυτελή χώρο υψηλής αισθητικής. Οι αρχιτέκτονες εστίασαν την προσοχή τους στο να δημιουργήσουν και να προσδιορίσουν μια σύγχρονη χωρική ταυτότητα βασισμένη στη μορφολογία του κυκλαδικού τοπίου. Εκεί συναντάει κανείς την άμμο και το ξύλο ως φυσικά υλικά, τα οποία κυριαρχούν κάτω από την έντονη ηλιοφάνεια. Πολύ συχνά, υφάσματα χρησιμοποιούνται για να προσφέρουν σκίαση και προστασία. Ο διάλογος μεταξύ σκληρών και μαλακών υφών κυριαρχεί στη νέα πρόταση, για τη δημιουργία ενός πολυτελούς, αλλά και οικείου περιβάλλοντος.
Βασικό κριτήριο ήταν η αναβίωση της εμπειρίας ενός ελληνικού beach bar. Εκεί, η σύνδεση και η επαφή με τη θάλασσα είναι άμεση και συνεχόμενη και η ανάγκη για στέγαστρα, που προσφέρουν δροσιά και σκίαση από τον ήλιο δημιουργούν τις κυρίαρχες μορφές. Χτιστά πεζούλια και καθιστικά όπως επίσης και ακατέργαστες επιφάνειες επικρατούν, μιάς και η αντοχή τους είναι καθοριστική καθώς είναι εκτεθειμένα στο φυσικό περιβάλλον.
Βασικό στοιχείο στη νέα πρόταση ήταν η διαχείριση του υφιστάμενου κελύφους του εστιατορίου. Οι αρχιτέκτονες χώρισαν το χώρο σε διαφορετικές περιοχές, με το μπαρ να τοποθετείται στο κέντρο, η κουζίνα στο πίσω μέρος και ο χώρος εστίασης γύρω και μπροστά από το μπάρ. Σκοπός ήταν επίσης να γίνει πλήρης εκμετάλλευση των ανοιγμάτων προς τη θέα και τη θάλασσα.
Στην νέα εφαρμογή, χρησιμοποιήθηκαν παραδοσιακές τεχνικές κατασκευής αλλά και υλικά της παραδοσιακής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, όπως τσιμεντοκονίαμα, ξυλεία και υφάσματα. Ο χώρος διαχωρίστηκε σε μικρότερες ενότητες, οι οποίες διαμορφώθηκαν με παραδοσιακές πέργκολες με σκοπό να προσφέρουν μια σχετική ιδιωτικότητα στους επισκέπτες. Αυτή η διάσπαση του χώρου προσέφερε μια οικεία ατμόσφαιρα χωρίς να αναιρεί πλήρως τη γραμμική οργάνωση της κάτοψης.

Ο σχεδιασμός αφορά σε δύο όμοιες εξοχικές κατοικίες στη Χανιώτη Χαλκιδικής, σε οικόπεδο με υφιστάμενο κτίσμα, στα όρια του αιγιαλού. Η δυνατότητα διατήρησης της θέας προς τη θάλασσα για το υφιστάμενο κτίσμα όρισε σχεδιαστικά τη γραμμική κι επιμήκη ανάπτυξη των λειτουργιών των κατοικιών, αφήνοντας ελεύθερο χώρο ανάμεσά τους. Ακόμη, η ογκοπλασία τους διαμορφώθηκε με τέτοιον τρόπο ώστε να μοιάζουν σαν δυο ελαφριοί όγκοι, ειδικά από την νότια πλευρά που συνορεύουν με το υφιστάμενο κτίριο. Γι αυτόν το λόγο, το επίμηκες ισόγειο διαχωρίζεται σε υλικό από τον υπόλοιπο κτιριακό όγκο χρησιμοποιώντας πέτρα και δίνοντας την αίσθηση μιας στιβαρής βάσης, πάνω στην οποία τοποθετείται ένας λευκός όγκος με ανοίγματα που περιλαμβάνει τον όροφο και τη σοφίτα.
Οι κατοικίες παρουσιάζουν κοινή τυπολογία κάτοψης. Η είσοδος στην κατοικία γίνεται από το ισόγειο, κάτω από το στεγασμένο χώρο που δημιουργεί ο όγκος του ορόφου και της σοφίτας. Το ισόγειο παραλαμβάνει τις κοινόχρηστες λειτουργίες της κατοικίας, το καθιστικό, την κουζίνα, το μπάνιο, ένα ξενώνα και μια μικρή αποθήκη. Οι χώροι του ισογείου εσωτερικά εκτονώνονται σε διαφορετικά σημεία του εξωτερικού περιβάλλοντα χώρου, δημιουργώντας ξεχωριστούς χώρους εκτόνωσης για κάθε λειτουργία και τονώνοντας την αίσθηση της ενοποίησης του μέσα με το έξω. Στον όροφο και τη σοφίτα τοποθετούνται τα υπόλοιπα υπνοδωμάτια και μπάνια της κατοικίας. Στεγασμένοι ημιυπαίθριοι χώροι λειτουργούν μεταβατικά από το εσωτερικό στο εξωτερικό, προστατεύοντας από τον ήλιο τους θερινούς μήνες. Η επιλογή και τοποθέτηση των ανοιγμάτων των κατοικιών έχουν διαχειριστεί με τέτοιον τρόπο, ώστε οι κατοικίες να μπορούν να εκμεταλλευτούν τη θέα, το φυσικό φως κι αερισμό, ταυτόχρονα όμως να διατηρούν την ιδιωτικότητα μεταξύ των κτιρίων, ώστε να μην υπάρχει άμεση οπτική επαφή.
Οι διαμορφώσεις στους εξωτερικούς χώρους αφορούν αφενός στις ανεξάρτητες εισόδους των κατοικιών, καθώς επίσης και σε υπαίθρια σαλόνια, χώρους ψησίματος με υπαίθριες τραπεζαρίες, και χώρους χαλάρωσης, προσφέροντας στον χρήστη της κατοικίας πολλές και διαφορετικές θερινές εμπειρίες σε κάθε επίπεδο και κάθε χώρο ξεχωριστά.

Ένα παραδοσιακό διώροφο σπίτι στο κυκλαδίτικο νησί της Κιμώλου ανακαινίστηκε με σεβασμό στην αρχική κατασκευή. Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάστηκε μια στρατηγική ριζικής πύκνωσης, διατήρησης και προσαρμογής: η αρχική πέτρινη εστία της κουζίνας διατηρήθηκε αλλά μετατράπηκε σε γωνιά ύπνου. Η κουζίνα τοποθετήθηκε σε μια τριγωνική γωνία, για να επιτρέπεται η ανοιχτή κυκλοφορία στον κεντρικό χώρο.
Τα σκαλοπάτια ενσωματώθηκαν στο επίπεδο του δαπέδου για την οργάνωση και ενοποίηση των χώρων, αλλά και την ενσωμάτωση του καθιστικού. Τμήματα του μπάνιου στο επάνω επίπεδο επεκτάθηκαν στον μικρό διάδρομο μεταξύ του μπροστινού και του πίσω μέρους. Αντί να προστεθεί μια εσωτερική σύνδεση για την άνετη σύνδεση όλων των χώρων, διατηρήθηκε ο αρχικός διαχωρισμός μεταξύ των δύο επιπέδων, διατηρώντας τη σύνδεση του τοπίου με την καθημερινότητα.
Τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, δημόσιου και ιδιωτικού έγιναν πιο ασαφή, ενσωματώνοντας χτιστά καθίσματα δίπλα στις εισόδους κατά μήκος του δημόσιου διαδρόμου. Στο επάνω επίπεδο, διατηρήθηκε ο αρχικός διαχωρισμός μεταξύ δύο μικρών μπαλκονιών, αποφεύγοντας τη δημιουργία μιας ενιαίας βεράντας. Μέσα σε αυτούς τους διακριτούς εξωτερικούς χώρους, ωστόσο, προστέθηκαν μια εντοιχισμένη τραπεζαρία, ντουζ και σκάλα στην οροφή. Στη νέα προσβάσιμη οροφή, ένα αρκετά γενναιόδωρο καθιστικό δημιουργεί πρόσθετο κοινωνικό χώρο και προσφέρει θέα στο γύρω νησί, τη θάλασσα και τον ουρανό.
Στους εσωτερικούς χώρους, οι όψεις πλαισιώνονται από το παραδοσιακό ελληνικό νησιώτικο μπλε των παραθύρων και των θυρών (επιβαλλόμενο και από τους τοπικούς κανονισμούς χωροταξίας), ενώ έρχονται σε αντίθεση με τη ζεστή παλέτα των βαθυκόκκινων λουτρών, των παστέλ ροζ κουζινών και των κίτρινων στοιχείων αποθήκευσης, που προσφέρουν μια αίσθηση ζεστασιάς και άνεσης στους χώρους. Ο γλυπτικός και ανακριβής χαρακτήρας του παραδοσιακού ελληνικού νησιώτικου σπιτιού έρχεται σε αντίθεση με τις επακριβώς υπολογισμένες γεωμετρίες και λεπτομέρειες, όπως τα πλέγματα από τα κεραμικά πλακίδια που βρίσκονται παντού, αντηχώντας το παιχνίδι της διατήρησης και της προσαρμογής μέσα από αντίθετες οπτικά παραστάσεις.

Η κατασκευή πρόσθετου κελύφους στο εσωτερικό της κατασκευής σε απόσταση 5 - 10 cm από το υφιστάμενο αποτελεί μία ακόμη πρακτική αντιμετώπισης εμφάνισης ανιούσας υγρασίας σε υφιστάμενα κτίρια με παρόμοιο μηχανισμό λειτουργίας με την τεχνική της κατασκευής του κούφιου αδιαπέραστου δαπέδου, ενώ συχνά χρησιμοποιούνται συνδυαστικά. To κούφιο δάπεδο αφορά στην κατασκευή πρόσθετου δαπέδου σε απόσταση μερικών εκατοστών από το υφιστάμενο με την τοποθέτηση στεγανών ορθοστατών επί στεγανής βάσης, δημιουργώντας διάκενο, το οποίο επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση του αέρα. Με αυτήν τη μέθοδο δεν αποτρέπεται η διείσδυση της υγρασίας στο κέλυφος του κτιρίου, όμως αυτή δεν μεταφέρεται στο εσωτερικό του κτιρίου. Ενδείκνυται για υφιστάμενα κτίρια ή για κτίρια ιστορικής αξίας, καθώς δεν είναι καθόλου επεμβατική και είναι εύκολη κατασκευαστικά, θα πρέπει όμως να αξιολογηθεί το γεγονός, ότι δημιουργεί ανισοσταθμίες στα δάπεδα. Ανάλογα με την έκταση του προβλήματος, μπορεί να κατασκευαστεί σε όλο το ύψος του τοίχου ή μέχρι ύψος μεγαλύτερο της στάθμης ανόδου της υγρασίας. Μπορεί επίσης να συνδυαστεί με την τοποθέτηση αγωγού αποστράγγισης στο δάπεδο, προκειμένου να απομακρύνεται το νερό, που συγκεντρώνεται στο διάκενο (σύστημα διαχείρισης νερού).
Οδηγίες κατασκευής
• Καλός καθαρισμός του προσβληθέντος τοίχου από σαθρά επιχρίσματα και υλικά, προκειμένου να μην εναποτεθούν στο διάκενο και λειτουργήσουν ως γέφυρα υγρασίας.
• Τα υλικά κατασκευής του αντίτοιχου θα πρέπει να είναι ανθυγρά ή να προστατεύονται από την υγρασία. Μπορεί να κατασκευαστεί από ορθοδρομική οπτοπλινοδομή με ανθυγρά κονιάματα, μεγάλες λίθινες ή μαρμάρινες πλάκες με αδιαβροχοποιημένη επιφάνεια προς τη μεριά του υγρού τοίχου ή ελαφρά πετάσματα, που δεν προσβάλλονται από την υγρασία (τσιμεντοσανίδες, προκατασκευασμένες πλάκες σκυροδέματος, πλάκες από πολυκαρβονικό κτλ.), που αποτελούν και τη συνηθέστερη λύση.
• Ο νεοδιαμορφωμένος τοίχος θα πρέπει να είναι στεγανοποιημένος (με ελαστική ή ασφαλτική ταινία) στη βάση του, εφόσον αυτή η λύση δεν συνδυάζεται με την τοποθέτηση και αδιαπέραστου δαπέδου ή ανυψωμένος με πήχεις αδιάβροχου υλικού και να στεγανοποιούνται οι συνδέσεις του με τον εξωτερικό τοίχο.
• Οι οπές αερισμού διανοίγονται στο εξωτερικό κέλυφος και όχι στο εσωτερικό του αντίτοιχου στη στέψη και στη βάση αυτού και οφείλουν να έχουν κλίση (περίπου 10ο) από την εσωτερική προς την εξωτερική επιφάνεια του τοίχου, προκειμένου να μην είναι δυνατή η διείσδυση του νερού της βροχής. Επίσης οι οπές πρέπει να προστατεύονται από τη διείσδυση εντόμων, πτηνών κτλ. με πυκνό πλέγμα, που τοποθετείται στο χείλος των οπών.