Tοποθετημένο σε έναν ηλιόλουστο λόφο στον Σχινιά Αττικής, αυτό το πρόσφατα ανακαινισμένο μοντέρνο καταφύγιο προσφέρει εκπληκτική θέα στο ελληνικό τοπίο. Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός επικεντρώθηκε στην ενίσχυση του εσωτερικού χώρου και στη βελτιστοποίηση του εξωτερικού περιβάλλοντος διατηρώντας, με σεβασμό, το αρχικό εξωτερικό.
Ο χώρος διημέρευσης σχεδιάστηκε έτσι ώστε να συνδέει απρόσκοπτα τον εσωτερικό χώρο με το φυσικό περιβάλλον. Οι χρήση γήινων αποχρώσεων και κομψών μαύρων μεταλλικών λεπτομερειών συνθέτουν έναν μινιμαλ εσωτερικό χώρο, τυλίγοντας τον χρήστη σε μια αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης. Το σαλόνι και η κουζίνα αποτελούν έναν ενιαίο χωρο, δημιουργώντας μια ανοιχτή και φιλόξενη ατμόσφαιρα. Τοποθετήθηκαν μεγάλα παράθυρα περιμετρικά στο χώρο, διασφαλίζοντας ότι το φυσικό φως ρέει σε κάθε δωμάτιο, παρέχοντας ανεμπόδιστη θέα στο φυσικό τοπίο.
Τα υπνοδωμάτια βρίσκονται στον όροφο του κτιρίου. Το παιδικό υπνοδωμάτιο συνδέεται με το σαλόνι μέσω ενός μοντέρνου κυκλικού παραθύρου, δημιουργώντας μια αίσθηση σύνδεσης και παιχνιδιού. Με τα διευρυμένα ανοίγματα σε κάθε δωμάτιο, έχει διασφαλιστεί ότι η πανοραμική θέα παραμένει αδιάκοπη, προσκαλώντας τη φύση στους εσωτερικούς χώρους.
Το υπόγειο προσφέρει έναν ιδιωτικό χώρο, με ξεχωριστό υπνοδωμάτιο και μια καλά εξοπλισμένη μικρή κουζίνα. Κατάλληλος για επισκέπτες ή ως ξεχωριστός χώρος διαβίωσης, αυτός ο χώρος σχεδιάστηκε για να εξασφαλίζει άνεση και ιδιωτικότητα.
Οι εξωτερικοί χώροι έχουν σχεδιαστεί σχολαστικά για να μεγιστοποιήσουν την εμεπιρία της εκπληκτικής θέας και να αγκαλιάσουν τη φυσική ομορφιά της γύρω τοπογραφίας. Έχουν σχεδιαστεί διάφορες ζώνες, συμπεριλαμβανομένου ενός χώρου πισίνας και μιας υπαίθριας τραπεζαρίας και καθιστικού. Τοποθετήθηκε πέργολα στον χώρο της τραπεζαρίας η οποία παρέχει καταφύγιο από τον ελληνικό ήλιο, με προσανατολισμό προς την πανταχού παρούσα θέα στη θάλασσα. Η πισίνα σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να προσφέρει την καλύτερη θεα, με ένα κομμάτι της προσεκτικά ευθυγραμμισμένο παράλληλα με το μαγευτικό θαλασσινό τοπίο. Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός περιλαμβάνει τη χρήση φυσικών υλικών όπως η πέτρα και το σκυρόδεμα, με στόχο την αβίαστη εναρμόνιση της δομής με το περιβάλλον της. Οι εκτεταμένοι πέτρινοι τοίχοι, όχι μόνο καθορίζουν ξεχωριστές ζώνες, αλλά συνδυάζουν άψογα την κατοικία με το τοπίο, δημιουργώντας μια ενιαία και αρμονική αισθητική.
Αυτό το project σχεδιάστηκε με σεβασμό στο φυσικό τοπίο. Κάθε στοιχείο αυτού του έργου, από τους εσωτερικούς χώρους μέχρι τους σχολαστικά σχεδιασμένους εξωτερικούς χώρους, επιδιώκει να προσφέρει μια αρμονική εμπειρία ζωής, που περιβάλλεται από την ομορφιά της θάλασσας και τη γοητεία του ελληνικού τοπίου.

Το ξενοδοχείο Ευρυπίδης γίνεται για δεύτερη φορά αντικείμενο μελέτης για το γραφείο. Το 2016 είχε γίνει ανάθεση της αίθουσας του πρωινού και σε συνέχεια αυτού το 2022 έγινε η μελέτη για τον 5ο και 6ο όροφο, όπου συνολικά φιλοξενούνται 17 δωμάτια.
Το κτίριο στεγάζει μια επταώροφη οικοδομή του 1970 που από την αρχή λειτούργησε ως ξενοδοχείο. Ο 6ος όροφος δημιουργεί την πρώτη εσοχή του κτιρίου, δίνοντας την κατάλληλη θέση στα μεγάλα μπαλκόνια με θέα την Aκρόπολη και το Aστεροσκοπείο. Στον 5ο όροφο, που αποτελεί και έναν από τους 5 τυπικούς ορόφους, έγινε η μεγαλύτερη παρέμβαση καθώς καθαιρέθηκε μεγάλο τμήμα της τοιχοποιίας για να δοθεί χώρος στον προθάλαμο και τα λουτρά των δωματίων.
Αρχικά έγινε η σχεδίαση ενός πρότυπου δωματίου ως σημείο αναφοράς και διευκόλυνσης για τις διαφορετικές ως επί το πλείστον τυπολογίες των δωματίων.
Σε συνέχεια της προηγούμενης μελέτης -που εκπονήθηκε το 2016 και αφορά το μπαρ και την αίθουσα πρωινού του ξενοδοχείου- χρησιμοποιήθηκαν μεταλλικά στοιχεία, μωσαϊκά, έντονα χρώματα και εναλλαγές υλικών που όρισαν τις διαφορετικές λειτουργίες.
Κατά την είσοδο στα δωμάτια υπάρχει μια ζώνη ανοιχτής γκαρνταρόμπας και λουτρού που διαχωρίζεται χρωματικά από το υπόλοιπο δωμάτιο. Η θερμή τερακότα είχε στόχο να επιβληθεί στο μονότονο γκρι του κυρίως χώρου, ενώ αποτελεί και μια αναφορά στον έντονο ελληνικό ήλιο. Στον κύριο χώρο το πάτωμα αποτελεί ένα patchwork υλικών που εγγράφει με καμπύλες γραμμές το χώρο του κρεβατιού και το κεφαλάρι και εισβάλει στο μονοχρωματικό κουτί του προθαλάμου.
Στον κοινόχρηστο χώρο του διαδρόμου συνεχίζεται το παιχνίδι των δαπέδων που κατευθύνουν την κίνηση και χρωματίζουν αντίστοιχα τοίχους και οροφές.
Η αρχιτεκτονική σύνθεση του χώρου είναι μία ένωση φόρμας και υλικών που αντικατοπτρίζει το αστικό περιβάλλον, έτσι ακριβώς όπως περιγράφεται από τα παράθυρα του ξενοδοχείου. Το αρχαίο, το παλιό και το νέο συγκεράζονται σε ένα μοτίβο που διαμορφώνει τόσο το χώρο, όσο και την αισθητική της σύγχρονης Αθήνας.

Το δεκαπενταώροφο κτίριο διαθέτει μεταλλικά υποστυλώματα, δοκούς και συνδέσμους, που καθορίζουν τη μορφολογία του, και σύμμεικτες πλάκες. Τα 7 υπόγεια κατασκευάστηκαν με τη μέθοδο top down λόγω της υψηλής στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα.

Το κεντρικό οικόπεδο εμβαδού 1.296 m² βρίσκεται επί των οδών Φιλελλήνων και Δημητριάδος στον Δήμο Βόλου, ο οποίος διενήργησε διαγωνισμό για την αξιοποίησή του με χρήσεις χώρων στάθμευσης και καταστήματα στο ισόγειο.
Το κτίριο τοποθετήθηκε σε επαφή με τα δύο πλαϊνά όρια του οικοπέδου αφήνοντας μικρό ακάλυπτο χώρο στην πίσω γωνία του (υλοποιώντας τις υποχρεωτικές αποστάσεις Δ = 4,90 m). Ο κύριος ακάλυπτος χώρος δημιουργήθηκε στο πρόσωπο της κεντρικής οδού Δημητριάδος.
Η αρχική μελέτη του πρώτου επενδυτή με φέροντα οργανισμό οπλισμένου σκυροδέματος πρότεινε πενταώροφο κτίριο με 5 υπόγεια χωρητικότητας 195 θέσεων στάθμευσης.
Ο δεύτερος επενδυτής (μεγάλη τοπική εταιρεία μεταλλικών κατασκευών), μας ανέθεσε τη μελέτη με τη δέσμευση το έργο να υλοποιηθεί με φέροντα οργανισμό μεταλλικής κατασκευής, στο ίδιο βάθος εκσκαφής και χωρίς την αλλαγή του αρχικού περιγράμματος, καθώς είχαν κατασκευασθεί οι περιμετρικοί διαφραγματικοί τοίχοι.
Ο μετασχηματισμός του φέροντα οργανισμού από οπλισμένο σκυρόδεμα σε μεταλλική κατασκευή, λόγω των μικρών διατομών των κατακόρυφων και οριζόντιων φερόντων στοιχείων και αντίστοιχη μείωση του μεικτού ύψους των ορόφων έδωσε τη δυνατότητα στο ίδιο βάθος θεμελίωσης να κατασκευασθούν 7 υπόγεια και 7 υπέργειοι όροφοι αντί των 5 και 5 αρχικά υπολογισθέντων. Παράλληλα, λόγω της μείωσης του ύψους μειώθηκε και το ανάπτυγμα της ράμπας ανόδου - καθόδου με αντίστοιχη αύξηση του ωφέλιμου χώρου για στάθμευση. Αποτέλεσμα του μετασχηματισμού ήταν η αύξηση της χωρητικότητας από 195 σε 252 θέσεις στάθμευσης, με 5 θέσεις για ΑΜΕΑ. Παράλληλα υπάρχει καλύτερη οργάνωση της κυκλοφορίας των οχημάτων στο εσωτερικό του σταθμού, μικρότερες διαστάσεις των κατακόρυφων φερόντων στοιχείων, άρα περισσότερος χώρος για άνετη και ασφαλή κίνηση των οχημάτων, βελτίωση της λειτουργικότητας αλλά και μείωση του χρόνου κατασκευής (λόγω της βιομηχανικής παραγωγής των μεταλλικών στοιχείων).
Η είσοδος των οχημάτων στους χώρους στάθμευσης γίνεται από την οδό Φιλελλήνων με δύο ράμπες ανόδου - καθόδου κυκλικής μορφής. Έχει προβλεφθεί η δυνατότητα αναμονής τριών αυτοκινήτων μέσα από την οικοδομική γραμμή της Φιλελλήνων (υποχρεωτικής από την νομοθεσία), για να μην υπάρξει κυκλοφοριακή συμφόρηση. Το κτίριο εξυπηρετείται από δύο πυρασφαλείς κατακόρυφους κόμβους επικοινωνίας. Ο πρώτος περιλαμβάνει το κύριο κλιμακοστάσιο και 2 ανελκυστήρες (15 στάσεων) και χωροθετήθηκε στη γωνία του κτιρίου με πρόσβαση από την οδό Φιλελλήνων και ο δεύτερος (κλιμακοστάσιο πυρασφάλειας) στο όριο με τη γειτονική ιδιοκτησία, με έξοδο κινδύνου επί της οδού Δημητριάδος.
Το υπόγειο καλύπτει όλο σχεδόν τον διαθέσιμο χώρο του οικοπέδου, εκτός από τη γωνία, όπου υπήρχαν δύο φοίνικες, οι οποίοι διασώθηκαν.
Η κατασκευή των 7 υπογείων ήταν ένα ιδιαίτερα δύσκολο τεχνικό έργο λόγω της υψηλής στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα (στο -1,50 m από τη στάθμη του φυσικού εδάφους). Μετά τις απαραίτητες εδαφολογικές μελέτες αποφασίσθηκε η θεμελίωση του κτιρίου να γίνει με μία πρωτοποριακή μέθοδο κατασκευής, τη μέθοδο top - down. Το έργο σχεδιάστηκε και οργανώθηκε εξαρχής στηριζόμενο σ’ αυτή τη μεθοδολογία υποθεμελίωσης. Η καθημερινή παρακολούθηση των υπόγειων εργασιών κατασκευής φρεατοπασσαλων, πλακών σκυροδέματος σε κάθε στάθμη, η περιμετρική αντιστηριξη σε βάθος 19,50 m και η διαμόρφωση της πλάκας δαπέδου ισογείου με αναμονές για την πάκτωση της μεταλλικής ανωδομής διήρκεσε μεγάλο χρονικό διάστημα.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών υποθεμελίωσης δεν παρουσιάστηκε καμία υποχώρηση, καθίζηση, ούτε ρηγμάτωση στις δύο εξαώροφες γειτονικές πολυκατοικίες. Για την καθημερινή παρακολούθηση των πιθανών αλλαγών εγκαταστάθηκε μόνιμο σύστημα οργάνων - καμερών, οι οποίες κατέγραφαν με λεπτομέρεια όλες τις κινήσεις.
Οι πασσαλομπήξεις περιλαμβάνουν πασσάλους διαμέτρου D = 0,80 m για τα κεντρικά υποστυλώματα και περιμετρικά τοιχώματα (διαφραγματικούς τοίχους) από αλληλοτεμνόμενους πασσάλους D = 0,50 m.
Στη μέθοδο top - down η εκσκαφή ξεκινά από την επάνω στάθμη του οικοπέδου με την κατασκευή της πλάκας οροφής του Α’ υπογείου. Προβλέπονται ισχυρές αντιστηρίξεις με μεταλλικές δοκούς για την ασφαλή αντιστήριξη των πλαϊνών διαφραγματικών τοίχων, οι οποίοι λόγω των ισχυρών πλευρικών πιέσεων κινδυνεύουν με ανατροπή.
Η φέρουσα κατασκευή του κτιρίου είναι σύμμεικτη με υποστυλώματα HEB 450 σε αποστάσεις 7,50 m, δηλαδή τριών θέσεων στάθμευσης, δοκάρια IPE 450, διαδοκίδες IPE 200 και σύμμεικτες πλάκες αποτελούμενες από παραμένοντα ξυλότυπο, λαμαρίνα και ελαφρά οπλισμένες πλάκες πάχους 20 cm, ενισχυμένες με διατμητικούς ύλους, για τη σύνδεση και συλλειτουργεία της πλάκας οπλισμένου σκυροδέματος με τα μεταλλικά δοκάρια.
Η θεμελίωση είναι πλάκα γενικής κοιτόστρωσης (ραντιέ), πάχους 1,50 m. Περιμετρικά οι αλληλοτεμνόμενοι πάσσαλοι σφραγίζονται με τοιχίο οπλισμένου σκυροδέματος πάχους 25 cm και στην απόληξή τους στη στάθμη του ισογείου με περιμετρικό κεφαλόδεσμο από οπλισμένο σκυρόδεμα διαστάσεων 1,00 × 0,70 (m), επί του οποίου θεμελιώνονται με ασφάλεια τα περιμετρικά υποστυλώματα οπλισμένου σκυροδέματος. Στο σύνολο της ραντιέ και στα περιμετρικά τοιχώματα δημιουργείται στεγανολεκάνη για την αποφυγή υγρασίας.
Το κτίριο έχει τοποθετηθεί σε απόσταση από τις οικοδομικές γραμμές των οδών Δημητριάδος και Φιλελλήνων καθιστώντας δυνατή την κατασκευή μεγάλων προβόλων, οι οποίοι αυξάνουν τη φέρουσα ικανότητα του κτιρίου σε θέσεις στάθμευσης. Η ολοκλήρωση της όψης έγινε με την τοποθέτηση σταθερών μεταλλικών περσίδων αλουμινίου στην εξωτερική πλευρά των προβόλων για τη χρησιμοποίηση όλου του διαθέσιμου ωφέλιμου χώρου προστατεύοντας παράλληλα και το εσωτερικό του κτιρίου από τις καιρικές συνθήκες.
Η εκφορά του κτιρίου στον χώρο γίνεται με την εμφάνιση όλων των φερόντων μεταλλικών στοιχείων του φορέα (υποστυλώματα, δοκάρια, χιαστοί σύνδεσμοι, μεταλλικοί πρόβολοι) και ολοκληρώνεται μορφολογικά με την τοποθέτηση των έγχρωμων μεταλλικών περσίδων. Στους κατακόρυφους κόμβους επικοινωνίας τοποθετήθηκαν σταθερά κρύσταλλα security- triplex πάχους 10 mm σε μεταλλική κάσσα για την εξασφάλιση της οπτικής διαμπερότητας.
Στο δώμα του κτιρίου κατασκευάσθηκε μεταλλική πέργκολα και τέντα για την προστασία των προβλεπόμενων θέσεων στάθμευσης. Χώρος για τις Η/Μ εγκαταστάσεις προβλέπεται στο Α’ υπόγειο για τη δυνατότητα του απαιτούμενου φυσικού εξαερισμού.
Ο υποχρεωτικός ακάλυπτος χώρος του οικοπέδου βρίσκεται κυρίως επί της οδού Δημητριάδος και διαμορφώθηκε κατάλληλα, ώστε να είναι λειτουργικός για την εξυπηρέτηση των καταστημάτων του ισογείου.

Πρόκειται για μια μελέτη εσωτερικής διακόσμησης και φωτισμού σε ένα νεόδμητο διαμέρισμα 45 m² στην περιοχή της Θέρμης στην ανατολική Θεσσαλονίκη. Το διαμέρισμα περιλαμβάνει έναν ενιαίο χώρο καθιστικού, κουζίνας και τραπεζαρίας, όπως επίσης ένα υπνοδωμάτιο και τον χώρο του λουτρού. Σκοπός του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ήταν η μέγιστη και ορθότερη αξιοποίηση των χώρων με την κατάλληλη διάταξη των λειτουργιών, όπως επίσης και με τη δημιουργία χώρων αποθήκευσης σε κάθε δυνατό σημείο του διαμερίσματος.
Η αρχιτεκτονική μελέτη στόχευσε στη δημιουργία ενός ευχάριστου και φιλικού περιβάλλοντος με την επιλογή γήινων αποχρώσεων σε υλικά κατασκευής, χρώματα βαφής και υφάσματα, προκειμένου το τελικό αποτέλεσμα να προσφέρει χαλάρωση, ζεστασιά και οικειότητα τόσο στον ιδιοκτήτη, όσο και στον κάθε επισκέπτη του σπιτιού. Ένα σημαντικό σημείο της αρχιτεκτονικής σύνθεσης αποτέλεσε τόσο ο σχεδιασμός των ψευδοροφών του διαμερίσματός, όσο και η μελέτη φωτισμού. Με τη δημιουργία φατνωμάτων σε καμπυλόμορφα μοτίβα και η ένταξη κρυφού φωτισμού σε αυτά έδωσαν μια επιπρόσθετη λεπτομέρεια στις οροφές του σπιτιού, διατηρώντας ωστόσο την αρμονία στο τελικό αισθητικό αποτέλεσμα.
Η μελέτη φωτισμού στόχευσε στην ομοιόμορφη κατανομή φωτός εντός των χώρων με την τοποθέτηση κρεμαστών φωτιστικών αλλά και χωνευτών φωτιστικών σωμάτων led spot, σε κατάλληλες θέσεις και σε κατάλληλο πλήθος, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες του διαμερίσματος σε λειτουργικό φωτισμό. Παράλληλα, ο ατμοσφαιρικός φωτισμός επιτεύχθηκε τόσο με την χρήση κρυφών φωτισμών σε οροφές και κατακόρυφες τοιχοποιίες, όσο και με την εφαρμογή επιτοίχιων φωτιστικών.

Στοιχεία του δαπέδου προστασίας από το ηλεκτροστατικό φορτίο αποτελούν η υπόβαση, το πλέγμα ταινιών χαλκού που προσφέρει αγωγιμότητα, το αγώγιμο συγκολλητικό υλικό και το είδος της τελικής επίστρωσης.
Προετοιμασία υπόβασης
Η ποιότητα της υπόβασης αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την επιτυχή λειτουργία ενός αντιστατικού ή αγώγιμου δαπέδου. Η ύπαρξη υγρασίας πρέπει να ελέγχεται (όχι υψηλότερη από 75% σχετική υγρασία) και, εάν είναι υψηλή, να τοποθετείται στεγανοποιητική στρώση, εφόσον η υγρασία του αέρα οφείλεται σε προσβολή δομικών στοιχείων από εξωτερικές πηγές νερού. Επίσης εάν υπάρχουν ρωγμές, θα πρέπει να πληρούνται με επισκευαστικό κονίαμα. Στην περίπτωση τοποθέτησης σε νέα πλάκα σκυροδέματος συνιστάται η επίστρωσή της με στεγανοποιητικό υλικό, για την προστασία των κολλήσεων των υλικών των στρώσεων που έπονται.
Γείωση με πλέγμα ταινιών χαλκού
Πριν από την κόλληση των πλακιδίων θα πρέπει να τοποθετηθεί στο υπόστρωμα ένα πλέγμα από αυτοκόλλητες, χάλκινες ταινίες διατομής πλάτους 10 - 20 mm περίπου σε όλη την επιφάνεια. Προσοχή θα πρέπει να δίδεται, ώστε να μην πατηθούν οι χάλκινες ταινίες και να μη λερωθούν πριν το στρώσιμο του συγκολλητικού υλικού. Αναμονές θα πρέπει να προβλέπονται για τη σύνδεση με τη γείωση σε αποστάσεις ανάλογα με τον τύπο του δαπέδου (αγώγιμο, αντιστατικό). Σε ορισμένους τύπους δαπέδων δεν απαιτείται η τοποθέτηση πλέγματος ταινιών χαλκού και αρκεί η τοποθέτηση αγωγών μόνο περιμετρικά.
Κόλληση με αγώγιμες κόλλες
Σημαντικό στοιχεία για την επίτευξη των αντιστατικών ιδιοτήτων του δαπέδου έχουν οι αγώγιμες κόλλες, οι οποίες έχουν διπλό λόγο ύπαρξης, διότι αφενός χρησιμοποιούνται για τη μηχανική στερέωση του δαπέδου, αφετέρου δημιουργούν μία αγώγιμη υπόβαση, απαραίτητη για την ασφαλή μεταφορά των φορτίων στο έδαφος.
Εφαρμογή τελικής επίστρωσης
Τα περισσότερα προϊόντα διατίθενται σε πλακίδια ή ρολά και αφού τοποθετηθούν πιέζονται για την καλύτερη εφαρμογή τους. Εφόσον προβλέπεται, σε ορισμένα προϊόντα, 24 ώρες μετά την τοποθέτηση γίνεται η θερμοκόλληση στους αρμούς, εξασφαλίζοντας τη μηχανική στερέωση αλλά και τη συνέχεια της αγωγιμότητας του δαπέδου, αποφεύγοντας τις ηλεκτρικές γέφυρες. Άλλα συστήματα έχουν αυτοκόλλητες επιφάνειες ή ειδικές απολήξεις για τη γρήγορη συναρμογή τους. Η απόδοση του συστήματος συνιστάται να ελέγχεται με δοκιμές.

Ο υποβαθμισμένος κήπος προσφέρει φυσικό φωτισμό στο υπόσκαφο τμήμα της κατοικίας "Liminal House" στον Καναδά, διατηρώντας ταυτόχρονα την επαφή των εσωτερικών χώρων με τη φύση.
Φωτογραφία: Hufton+Crow

Το κτίριο της CRLand Archive Libraryκαλύπτεται από χειροποίητο γκρι τούβλο, που ενοποιεί τις όψεις και προσθέτει υφή στις επιφάνειες. Το τούβλο αρθρώνεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, για να μεγιστοποιήσει τα εφέ που δημιουργούνται από ένα μόνο υλικό. Χρησιμοποιείται και ως συμπαγής επένδυση με διαφορετική τοποθέτηση και τελείωμα, αλλά και ως διάτρητη επιφάνεια.
Φωτογραφίες: Shengliang Su

Η αξιοποίηση των γυάλινων επιφανειών για μετατροπή της ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρισμό με τη χρήση διάφανων ηλιακών πετασμάτων, θα μπορούσε να μετατρέψει τα παράθυρα σε συλλέκτες πράσινης ενέργειας και να συμβάλλει στην επίτευξη του στόχου της μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας των κτιρίων.
Η εκμετάλλευση των όψεων των κτιρίων για παραγωγή πράσινης ενέργειας βρίσκεται στο επίκεντρο διαφόρων επιστημονικών ερευνών τα τελευταία έτη. Ειδικά στην περίπτωση των γυάλινων πολυώροφων κτιρίων, όπου οι κατακόρυφες επιφάνειες είναι πολύ μεγαλύτερες συγκριτικά με την επιφάνεια της οροφής, η μετατροπή των υαλοστασίων σε ηλιακούς συλλέκτες θα μπορούσε να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην ενεργειακή τους διαχείριση.
Έως σήμερα οι εμπορικά διαθέσιμες διατάξεις συλλογής ηλιακής ενέργειας, γνωστές ως ηλιακά κύτταρα ή κελιά (solar cells), που μετατρέπουν την προσπίπτουσα ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρική μέσω του φωτοβολταϊκού φαινομένου, χρησιμοποιούν πυρίτιο που δεν χαρίζει διαφάνεια, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εφαρμοστούν σε υαλοπίνακες. Τα τελευταία έτη, πολλές πανεπιστημιακές έρευνες στοχεύουν στην ανάπτυξη διάφανων ηλιακών κυττάρων ουδέτερου χρώματος (transparent solar cells - TSCs), που θα επεκτείνουν τη χρήση τους σε αρχιτεκτονικές και άλλες εφαρμογές.
Μια ομάδα ερευνητών από το πανεπιστήμιο του Michigan State University (MSU) κατάφερε να αναπτύξει εντελώς διαφανή ηλιακά πετάσματα, κατασκευάζοντας έναν καινοτόμο ηλιακό συλλέκτη, που μπορεί να τοποθετηθεί επάνω σε διαφανείς επιφάνειες, χωρίς να επηρεάζει τη μετάδοση του φωτός. Το πέτασμα χρησιμοποιεί οργανικά μόρια που απορροφούν μήκη κύματος φωτός, μη ορατά στο ανθρώπινο μάτι, όπως η υπέρυθρη και η υπεριώδης ακτινοβολία. Η ακτινοβολία που συλλέγεται, μεταφέρεται κατόπιν στο πλαίσιο του πετάσματος, όπου με τη χρήση λεπτών λωρίδων φωτοβολταϊκών κυττάρων, μετατρέπεται σε ηλεκτρισμό. Προς το παρόν η τεχνολογία έχει χαμηλή απόδοση, γύρω στο 1%, αλλά η ομάδα εργάζεται με στόχο την αύξηση της γύρω στο 5%.
Ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο, έχουν έρθει ερευνητές στο University of Michigan. Η ομάδα ανέπτυξε ένα υλικό, που παρέχει ταυτοχρόνως καλή ηλιακή απορρόφηση, υψηλή τάση ρεύματος, χαμηλή αντίσταση και διαφάνεια ουδέτερου χρώματος. Το νέο υλικό αποτελείται από ένα συνδυασμό οργανικών μορίων που απορροφούν την υπέρυθρη ακτινοβολία. Επιπλέον, οι ερευνητές ανέπτυξαν οπτικά επιχρίσματα για ενίσχυση της ισχύος που παράγεται από το υπέρυθρο φως, χωρίς να χάνεται η διαφάνεια στην ορατή περιοχή, δύο παράγοντες που συνήθως ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο. Αν και τα κύτταρα έχουν μια ελαφριά πρασινωπή απόχρωση, θυμίζουν περισσότερο το γκρι των γυαλιών ηλίου ή των παραθύρων των αυτοκινήτων. Για την αρχική έκδοση της διάταξης χρησιμοποιήθηκαν ηλεκτρόδια από οξείδιο ίνδιου, που πέτυχε απόδοση 3,5%, ενώ μια δεύτερη έκδοση με ηλεκτρόδια αργύρου ανέβασε την απόδοση στο 5%. Και οι δύο εκδοχές μπορούν να κατασκευαστούν σε μεγάλη κλίμακα, με τη χρήση υλικών που είναι λιγότερο τοξικά σε σχέση με άλλα διαφανή ηλιακά κύτταρα, ενώ μπορούν να εξατομικευτούν ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος της εφαρμογής και να τοποθετηθούν μεταξύ υαλοπινάκων με διπλά τζάμια. Η μελέτη της ομάδας συνεχίζεται με στόχο τη βελτίωση της απόχρωσης, την αύξηση της αποδοτικότητας στο 7% και την επέκταση του χρόνου ζωής των κυττάρων στα 10 έτη.
Σε μια άλλη έρευνα στο πανεπιστήμιο UNIST στη Ν. Κορέα, η επιστημονική ομάδα εστίασε στην ευελιξία της μορφής, καταφέρνοντας να κατασκευάσει κύτταρα ουδέτερου χρώματος και υψηλής απόδοσης, που μπορούν να προσαρμοστούν ακόμη και σε καμπύλες επιφάνειες. Για να επιτευχθεί αυτό, οι επιστήμονες ενσωμάτωσαν ράβδους πυριτίου σε ένα ευέλικτο και διάφανο πολυμερικό υλικό. Οι ράβδοι, που λειτουργούν ως μια φωτοενεργή στρώση, διατάσσονται έτσι ώστε να μην είναι ορατοί στο ανθρώπινο μάτι. Όταν το φως εισέρχεται ανάμεσα στο πολυμερές υλικό και στις ράβδους, το ηλιακό φως απορροφάται και παράγεται ηλεκτρισμός, χωρίς να χαθεί η διαφάνεια. Το σύστημα μάλιστα βασίζει τη λειτουργία του στις αρχές της ανακύκλωσης, ώστε να μεγιστοποιείται η απόδοση, καθώς είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε το φως που ανακλάται από την κορυφή της κάθε ράβδου, να απορροφάται από την επόμενη. Το ηλιακό κύτταρο αναμένεται να διατηρεί την αρχική του απόδοση επάνω από 95%, ακόμη και έπειτα από δεκάδες δοκιμές κάμψης.

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του για την ανάπτυξη της σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής, προκήρυξε διαγωνισμό επιλογής έργων για την 11η Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων. Στόχος των εκδηλώσεων της Biennale, που οργανώνεται από το Ινστιτούτο κάθε δύο χρόνια, είναι η συγκέντρωση ενός αντιπροσωπευτικού δείγματος των δραστηριοτήτων των νέων αρχιτεκτόνων, η έκθεση των έργων τους, η ανάδειξη νέων δημιουργών και η ανταλλαγή απόψεων σχετικά με την ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής σκέψης και την παραγωγή αρχιτεκτονικού έργου στην Ελλάδα σήμερα.

Η έκθεση των έργων της 11ης Biennale προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών στη Θεσσαλονίκη, σε συνδιοργάνωση με το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Α.Π.Θ., από τις 16 Δεκεμβρίου 2023 έως τις 14 Ιανουαρίου 2024, παράλληλα με την έκδοση του σχετικού καταλόγου. Την πρώτη μέρα της έκθεσης, δηλαδή στις 16 Δεκεμβρίου 2023 και ώρα 18:30, θα πραγματοποιηθεί στο Τελλόγλειο Ίδρυμα ημερίδα, με προσκεκλημένους τα μέλη της κριτικής επιτροπής, και με στόχο την παρουσίαση και κριτική ανάλυση των έργων.

Μέλη της Κριτικής Επιτροπής της 11ης Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων ήταν οι:
• Αναστάσιος Κωτσιόπουλος - Ομότιμος καθηγητής Α.Π.Θ. (συντονιστής)
• Αναστάσιος Τέλλιος - Καθηγητής Α.Π.Θ.
• Κωνσταντίνος Μωραΐτης - Ομότιμος καθηγητής Ε.Μ.Π.
• Μόρφω Παπανικολάου - Αρχιτέκτονας I.U.A.V.
• Δημήτρης Θωμόπουλος - Αναπληρωτής καθηγητής Α.Π.Θ.
Ως αναπληρωματικά μέλη ορίστηκαν οι Σταύρος Γυφτόπουλος καθηγητής Ε.Μ.Π. και Αλκμήνη Πάκα καθηγήτρια Α.Π.Θ. Η Κριτική Επιτροπή εξέτασε διεξοδικά τα 165 έργα που υποβλήθηκαν και τα κατέταξε, ανάλογα με την ποιότητά τους, σε δύο ομάδες, θεωρώντας ως διακριθέντα τα 42 από αυτά.

Ο μεγάλος αριθμός έργων και προτάσεων που υποβλήθηκαν επιτρέπει να σχηματιστεί μια εικόνα εξαιρετικά αισιόδοξη για την αρχιτεκτονική δημιουργία και πράξη στην Ελλάδα. Από πλευράς κλίμακος και θεματολογίας κυριαρχούν οι ανακαινίσεις αστικών και εξοχικών κατοικιών, όπως και οι νέες εξοχικές κατοικίες που, σε ορισμένες περιπτώσεις, στεγάζουν δραστηριότητες τουριστικού χαρακτήρα. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η παρουσία μελετών τοπίου και αστικών αναπλάσεων, προϊόντων κατά κανόνα διαγωνισμών που δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί, ενώ περιορισμένη είναι η παρουσία κτηρίων και μελετών δημοσίου χαρακτήρα και μεγάλου μεγέθους ή συνθετότητας. Από πλευράς συνθετικών ιδεών, ευδιάκριτες είναι οι ιδέες που εντάσσονται στο ρεπερτόριο του λεγόμενου «ελληνικού νέου μοντέρνου» με καθαρές γεωμετρικές μορφές, συνήθως ορθογώνιες, και με «ειλικρινή» εμφάνιση και συσχέτιση των δομικών στοιχείων και υλικών. Διακρίνονται πάντως και διαφοροποιήσεις οφειλόμενες, πιθανώς, στις ιδιαιτερότητες της συνθετικής διδασκαλίας στις Σχολές Αρχιτεκτονικής. Πρέπει επίσης να σημειωθούν σχεδιαστικές επιλογές, όπως η δημιουργία υπόσκαφων κτηρίων, που έχουν ίσως κερδίσει την προτίμηση των νεωτέρων μελετητών. Διαπιστώθηκε επίσης ότι είναι γενικευμένη η χρήση εξελιγμένων υπολογιστικών εργαλείων, ενώ δεν φαίνεται να αξιοποιούνται πλήρως οι δυνατότητες των εργαλείων αυτών στο να περιγράψουν και να υποβοηθήσουν τους μετασχηματισμούς της κεντρικής ιδέας από την πρώτη σύλληψη μέχρι το τελικό έργο.

Εν κατακλείδι, τονίζεται, για μιαν ακόμη φορά, η σημασία του θεσμού για την προβολή του έργου των νέων αρχιτεκτόνων και, κατ’ επέκταση, για το ρόλο της νέας ελληνικής αρχιτεκτονικής στο συνεχώς και ταχύτατα εξελισσόμενο forum νέων ιδεών στην παγκόσμια αρχιτεκτονική σκηνή.

Εγκαίνια έκθεσης: 16.12.2023, 18:30
Διάρκεια έκθεσης: 16.12.2023 – 14.01.2024
Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περισσότερες πληροφορίες: www.eia.gr

PLINTHOS Architects is an architecture practice based in Athens, Greece founded by Theofanis Roussos and Michael Sminas in 2019.
We believe that every project is unique and deserves a thoughtful and creative approach. We work closely with our clients to understand their needs and vision, and then develop innovative solutions that exceed their expectations. Our team of architects, designers, and engineers are highly skilled and experienced, and we use the latest technology and software to ensure that our designs are accurate, efficient, and sustainable. Whether you need a residential, commercial, or a hospitality project, we have the expertise to deliver exceptional results.
We believe that great architecture has the power to transform lives, and we are dedicated to creating spaces that inspire, energize, and enrich the human experience.