To αρχιτεκτονικό γραφείο Ground Plan ιδρύθηκε το 2010 στην πόλη των Φαρσάλων. Έπειτα από 11 χρόνια ανανεώθηκε με τη βοήθεια των αρχιτεκτόνων του σχεδιάζοντας και υλοποιώντας το νέο του χώρο μέσα από τον οποίο αντικατοπτρίζεται η design φιλοσοφία του.
Οι λειτουργίες του οργανώνονται σε δύο χωρικές ενότητες οι οποίες έχουν τη δυνατότητα απομόνωσης μεταξύ τους. Η πρώτη ενότητα περιλαμβάνει τον χώρο υποδοχής, το seminar room, τους χώρους εργασίας και τον εξοπλισμό. Η δεύτερη περιλαμβάνει ένα δεύτερο χώρο γραφείων, το αρχείο, την κουζίνα, και τους αποθηκευτικούς χώρους.
Προτεραιότητα δόθηκε στη διάταξη, τη λειτουργικότητα και πολυμορφική ευελιξία της σύνθεσης ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες για απομόνωση ή όχι σε διαφορετικές στιγμές της καθημερινότητας. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι ο διαθέσιμος χώρος ήταν περιορισμένος έπρεπε να εφαρμοστεί ένας εργονομικός σχεδιασμός με custom made κατασκευές που θα προωθούσε το πρότυπο εργασίας σε οριζόντιες ομάδες ισότιμων συνεργατών με χώρους που ευνοούν την συγκεντρωμένη και απερίσπαστη εργασία τους αλλά και την αποφόρτισή τους.
To μεγάλα ανοίγματα και το ύψος εξασφαλίζουν ευρυχωρία και διαμπερότητα καθώς και τα διαφανή ανοιγόμενα ή περιστρεφόμενα διαχωριστικά - που έχουν δημιουργηθεί στο εσωτερικό για απομόνωση των χώρων εργασίας και συναντήσεων - δίνουν το πλεονέκτημα της μεταβλητής κλειστότητας τους. Οι χρήστες των χώρων μπορούν να μεταβάλλουν κάθε αίθουσα ανοίγοντας ή κλείνοντας το διαχωριστικό που τη συνδέει με τις υπόλοιπες και να προσαρμόσουν τη δομή του γραφείου στις ανάγκες της στιγμής. Με αυτόν τον τρόπο, η διαπερατότητα των χώρων καθιστά εύκολη και ενδιαφέρουσα την φυσική αλλά και οπτική περιπλάνηση μέσα σε αυτούς.
Οι αποχρώσεις και υφές που χρησιμοποιήθηκαν είναι κατά κύριο λόγο αυτές της αδρής γκρι πατητής τσιμεντοκονίας και του θερμού ξύλου ώστε να προσδίδουν την απαραίτητη ζεστασιά στον ουδέτερο καμβά της τοιχοποιίας. Ειδικότερα, τα επιχρίσματα που έχουν εφαρμοστεί σε τοιχοποιία δάπεδο και οροφή προέρχονται από φυσικά έγχρωμα πετρώματα σε συνδυασμό με θηραϊκή γη(lava) και υδράσβεστο εναρμονισμένα άψογα με την τελική σύνθεση που αποτέλεσμα υλικών υψηλών προδιαγραφών φιλικών προς το περιβάλλον. Με τη χρήση αυτού του ενιαίου σε ύφος εξωτερικού και εσωτερικού περιβλήματος ενισχύεται τόσο η αίσθηση της ενοποίησης των χώρων σε εξωτερικό-εσωτερικό όσο και των επιμέρους χώρων εργασίας μεταξύ τους. Παράλληλα ιδιαίτερη σημασία δόθηκε σε αυτά τα στοιχεία της σύνθεσης που ευνοούν την χαλάρωση όπως την προσθήκη φυσικών βότσαλων και φυτών σε διάφορα σημεία για την δημιουργία μια πιο άνετης ατμόσφαιρας με στοιχεία του φυσικού εξωτερικού περιβάλλοντος προσαρμοσμένα στο «εσωτερικό» των γραφείων.
Οι όγκοι των επίπλων και των κατασκευών έχουν ακολουθήσει minimal γραμμές με κυρίαρχο αυτό του ξύλινου επιβλητικού γραφείου πολλαπλών θέσεων αμέσως μετά την είσοδο του γραφείου. Τα μεταλλικά φωτιστικά σε παλαιωμένη χάλκινη υφή εναρμονίζονται με τις αποχρώσεις του χώρου και δίνουν μια διακριτική πολυτέλεια στην ατμόσφαιρα.
Ο συνολικός σχεδιασμός αυτού του έργου από το στάδιο της μελέτης έως και την τελική κατασκευή με βάση τις φυσικές υφές, τις επιβλητικές κατασκευές και τη ροή της φυσικής και οπτικής περιπλάνησης έχουν ως στόχο την εμπειρία ενός ευχάριστη καθημερινού περιβάλλοντος ιδανικού για ατομική ή συλλογική εργασία.

Το κτίριο πολλαπλών χρήσεων στο Κρυονέρι Κορινθίας θα αποτελεί τμήμα της γενικότερης διαμόρφωσης που αφορά στον σχεδιασμό ενός Επισκέψιμου και Εκπαιδευτικό Πάρκου Αστρονομίας. Η Βασική ιδέα και παράμετρος που οργανώνει το Αστρονομικό πάρκο βασίζεται στη σκέψη της συνεχούς αύξησης και διαστολής του σύμπαντος μέσω της τυχαίας δημιουργίας συμπύκνωσης και αραίωσης της ύλης.
Στο πάρκο θα δημιουργηθούν διακριτές περιοχές όπου θα είναι αφιερωμένες στην παρατήρηση με επιστημονικά μέσα εκ των οποίων μια εμβληματική εγκατάσταση είναι το κτίριο του τηλεσκοπίου, καθώς και θεματικές περιοχές οι οποίες θα βοηθούν στην γνωριμία των επισκεπτών με την επιστήμη της Αστρονομίας, και της παρατήρησης του ουράνιου θόλου και κατ’ επέκταση του σύμπαντος.
Παράλληλα με τις θεματικές - εκπαιδευτικές περιοχές θα δημιουργηθούν διαδρομές περιπάτου και περιοχές χαλάρωσης και παρατήρησης του τοπίου. Οι θεματικές περιοχές συνέχονται μεταξύ τους με τις σπειροειδής χαράξεις που συμβολίζουν την αέναη εξάπλωση του σύμπαντος.

Η κεντρική ιδέα του κτιρίου ως μία των κύριων θεματικών περιοχών είναι η αναπαράσταση του ηλιακού μας συστήματος σε σμίκρυνση 1,49*10-10 ή AU*10-10. Η κλίμακα δεν αποτελεί μια τυχαία σμίκρυνση αλλά αποτελεί την μεταφορά της αστρονομικής κλίμακας σε ένα απλό μέγεθος της μετρικής κλίμακας που χρησιμοποιούμε για τις κατασκευές. Η απόσταση μεταξύ Ήλιου και Γης είναι 149.597.870.700 μέτρα και αποτελεί μια Αστρονομική μονάδα (AU) ως μέγεθος μέτρησης μεγάλων αποστάσεων.

Η αναπαράσταση του ηλιακού συστήματος θα φιλοξενήσει και το Κτίριο των επισκεπτών ως μια συμβολική κίνηση για μια επιπλέον «γήινη» κατασκευή στην γενική αναπαράσταση της τυχαιότητας του σύμπαντος.
Η οργάνωση της σύνθεσης γίνεται βάση ενός συστήματος γεωμετρικών χαράξεων ως ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης δηλαδή την δημιουργία ή την ανακάλυψη συγκεκριμένων χωρικών σχέσεων. Κατά μήκος του άξονα Βορρά Νότου τοποθετείται το κέντρο χάραξης των κυκλικών τροχιών των πλανητών Ερμής, Αφροδίτης, Γη, Άρης Δίας, και Κρόνου ο οποίος είναι ο τελευταίος ορατός πλανήτης δια γυμνού οφθαλμού. Ο Ουρανός είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτος από τη Γη δια γυμνού οφθαλμού και δεν εμφανίζουμε την τροχιά του.

Η χάραξη της τροχιάς της γης είναι η βασική τροχιά ανάπτυξης του κτιρίου το οποίο αυξάνεται είτε προς την τροχιά της Αφροδίτης είτε προς της τροχιά του Άρη. Το κτίριο αναπτύσσεται κάτω από την δημιουργία του πλατώματος του ηλιακού συστήματος αποτελώντας ένα σχεδόν υπόσκαφο κτίριο το οποίο προσπαθεί να μην δημιουργεί οπτική όχληση στο Τηλεσκόπιο.
Στο δώμα του κτιρίου δημιουργείται επισκέψιμο και βατό φυτεμένο δώμα με θέσεις παρατήρησης για ερασιτέχνες αστρονόμους με την διαμόρφωση της πορείας να γίνεται με βαθμονόμηση 5 μοιρών σαν ένα είδος μοιρογνωμονίου μεγάλης κλίμακας. Η είσοδος του κτιρίου γίνεται μέσω μιας καμπύλης κλίμακας υπαίθριου χώρου που οδηγεί στο χαμηλότερο επίπεδο στο επίπεδο +-0,00. Στο ίδιο σημείο καταλήγει πλευρικός δρόμος πρόσβασης οχημάτων είτε για τον ΑΜΕΑ είτε για τροφοδοσία. Ο δρόμος αυτός καταλήγει σε υπαίθριο Parking λεωφορείων στην νότιο ανατολική πλευρά της ιδιοκτησίας.
Το σύστημα των τροχιών συμπληρώνεται από ένα σύστημα αξόνων εκπαιδευτικών χώρων.

Στον άξονα βορρά νότου αναπτύσσεται ο άξονας του αμφιθεάτρου που αποτελεί την επιστημονική προσέγγιση στην παρατήρηση, και στον άξονα Ανατολή Δύσης συγκροτείται ο άξονας της εκπαιδευτικής παρατήρησης είτε στον υποβαθμισμένο χώρο με την οθόνη / καθρέφτη είτε στην μελλοντική επέκταση του Πλανηταρίου που αποτελεί την αναπαραστατική παρατήρηση του σύμπαντος. Κατά μήκος του ίδιου άξονα εντός του κτιρίου αναπτύσσονται οι εκπαιδευτικές δράσεις για παιδιά. Κατά μήκος του κτιρίου ανάμεσα στις τροχιές της Γης και του Άρη αναπτύσσεται ο εκθεσιακός χώρος με όργανα παρατήρησης.
Στο τέλος της πορείας προς τις εκπαιδευτικές δράσεις χωροθετείται το Κυλικείο – αναψυκτήριο με πρόσβαση στον εξωτερικό χώρο ο οποίος έχει οπτική προς την Κόρινθο.

Το έργο αφορά στο μετασχηματισμό του μοναστηριού Madre de Dios στη Σεβίλλη σε χώρο καλλιτεχνικής έκφρασης, δημιουργίας και έκθεσης σύγχρονης τέχνης. Η συνολική επιφάνεια της επέμβασης είναι 830 m. Η βασική διάρθρωση του υφιστάμενου κτιρίου, περιλαμβάνει το κυρίως μοναστήρι, περιμετρική στοά και την εσωτερική αυλή. Οι δοκιδωτές οροφές και η άριστα επεξεργασμένη τοιχοποιία των χώρων του υπήρξαν αντικείμενο θαυμασμού ήδη από την εποχή της κατασκευής του και συνετέλεσαν στην ανακήρυξή του σε Μνημείο Πολιτισμικής Κληρονομιάς το έτος 1971. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια μελέτης και εργασιών, ο χώρος του μοναστηριού είναι και πάλι προσβάσιμος στο κοινό με νέα ταυτότητα, ως χώρος τέχνης. Η αρχιτεκτονική ομάδα του έργου και οι συνεργάτες στη μελέτη και την κατασκευή, προτείνουν και υλοποιούν μια ήπια επέμβαση, η οποία περιλαμβάνει ξύλινες επενδύσεις και κλείσιμο τμήματος της στοάς με υαλοστάσιο και ελαφρύ μεταλλικό σκελετό.
Φιλοσοφία του σχεδιασμού
Η επέμβαση που πραγματοποιείται στο κτίριο το ερμηνεύει σε ένα πλαίσιο συνεχούς μετασχηματισμού και κίνησης στο χρόνο, ως ένα χώρο συνεχώς εξελισσόμενο. Είναι μια ήπια και διακριτική χειρονομία, που αναδεικνύει το κτίριο στη σημερινή του μορφή, όχι ως ένα πρωτότυπο σύγχρονο έργο της αρχιτεκτονικής ομάδας, αλλά ως ένα υφιστάμενο κτιριακό απόθεμα με ιστορία, τα σημάδια της οποίας είναι εμφανή στα υλικά και τον φέροντα οργανισμό του. Η κεντρική ιδέα του σχεδιασμού ανακύπτει και από έναν δεύτερο άξονα, περισσότερο εννοιολογικό: ο σχεδιασμός του χώρου αντικατοπτρίζει τη δημιουργική διαδικασία στη σύγχρονη τέχνη.
H ξύλινη επένδυση
Απαντώντας στις επιταγές αμφότερων των αξόνων επανασχεδιασμού, οι αρχιτέκτονες προτείνουν μια συνεχή ξύλινη επένδυση. Οι τοίχοι και οι οροφές καλύπτονται με ξύλινες σανίδες, η απόσταση μεταξύ των οποίων καθιστά δυνατή τη θέαση των αυθεντικών πλινθοδομών, την υφή των πλίνθων και τα σημάδια του χρόνου, τα οποία αποκαλύφθηκαν κατά την διάρκεια των εργασιών. Η ξύλινη δομική κατασκευή, λειτουργεί σαν σκηνικό επί του οποίου μπορεί να κρεμαστεί, να καρφωθεί ή να συγκεντρωθεί με όποιο τρόπο το έργο τέχνης και κάθε πιθανό στοιχείο εξοπλισμού. Η επέμβασή λειτουργεί μάλλον σαν ένθετο, εναλλασσόμενο σκηνικό που αναρτάται στο υφιστάμενο κτίριο, παρά σαν αρχιτεκτονικό δομικό στοιχείο, επισημαίνοντας στον επισκέπτη πως η ταυτότητα του κτιρίου είναι το βίωμα του ως τόπου και δεν καθορίζεται από οποιαδήποτε προσωρινού χαρακτήρα εγκατάσταση ή διακόσμηση. Για το φωτισμό του χώρου τοποθετείται γραμμικός μεταλλικός σκελετός κατά μήκος των οροφών των αιθουσών, από τον οποίο αναρτώνται μικροί προβολείς. Η λύση αυτή έχει διακριτική παρουσία στην οροφή, που επιδιώκεται να είναι κατά το δυνατόν εμφανής, προσφέρει άνετη θέαση των έργων τέχνης, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει την υφιστάμενη τοιχοποιία φωτίζοντάς την και υπενθυμίζοντας πως ο χώρος έκθεσης είναι οργανικό κομμάτι του ίδιου του έργου που εκτίθεται και αντίστροφα.
Το υαλοστάσιο της στοάς
Η αρχιτεκτονική πρόταση περιλαμβάνει το κλείσιμο τμήματος της χαρακτηριστικής περιμετρικής στοάς με τα τοξωτά ανοίγματα με υαλοστάσιο σύγχρονης κατασκευής. Η πρωτοβουλία επιδιώκει την ενεργειακή αναβάθμιση του κτιρίου και τη μετατροπή του υφιστάμενου ημιυπαίθριου διαδρόμου σε εσωτερικό χώρο άνετης στάσης και έκθεσης έργων σύγχρονης τέχνης καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Οι εκθέσεις δεν περιορίζονται στους κλειστούς χώρους των παλαιών κοιτώνων, αλλά καταλαμβάνουν το σύνολο του διαθέσιμου όγκου, με την εναλλαγή συνθηκών φωτισμού στους χώρους έκθεσης να είναι ευχάριστη και ενδιαφέρουσα. Αναδεικνύεται έτσι η μοναδική ποιότητα της "πορώδους" φύσης αυτού του ενδιάμεσου χώρου, της ημιυπαίθριας στοάς, η οποία κατέχει εξέχουσα θέση στην τυπολογία της μεσογειακής αρχιτεκτονικής. Η κατασκευή γίνεται με απόλυτο σεβασμό στα υφιστάμενα περιγράμματα και περιλαμβάνει σταθερό υαλοπίνακα στη θέση του τυμπάνου του τόξου και υπόμνηση εσωτερικά της θέσης του γείσου με σύστημα κοιλοδοκών και κοχλιωτές συνδέσεις με ελάσματα. Στο κατώτερο τμήμα του υαλοστασίου, επιτρέπεται κίνηση συγκεκριμένων φύλλων, μέσω συστήματος αναδιπλούμενων ξύλινων στοιχείων διατομής L με προκαθορισμένο άξονα περιστροφής, κοίλης διατομής. Για τη μόνωση του υαλοπετάσματος της στοάς προβλέπεται τοποθέτηση ζώνης ορυκτοβάμβακα πάχους 3 cm εσωτερικά στη στάθμη του γείσου, ενώ η υδατοστεγανότητα εξασφαλίζεται με φράγμα υγρασίας στη στάθμη του δαπέδου με εμφωλευμένο φύλλο πάχους 1,5 mm. Η κατασκευή είναι ελαφριά και διακριτική, με λεπτότατες ξύλινες και μεταλλικές διατομές, κοίλες ορθογωνικές ή μορφής L και κομψές μηχανικές συνδέσεις με παρεμβολή ελασμάτων που δεν ξεπερνούν σε πάχος τα 12 mm. Η αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας για την ελαχιστοποίηση του οπτικού αποτυπώματος των στηριγμάτων και των πλαισίων και τη λεπτή πλην αποτελεσματική μόνωση ζωντανεύει το διάλογο ανάμεσα στο παλιό και στο νέο, με συνέπεια στο γενικό χαρακτήρα της επέμβασης, της οποίας τα όρια είναι διακριτά και της οποίας η παρουσία όχι μόνο δεν επισκιάζει, αλλά αναδεικνύει το υφιστάμενο ιστορικό κτίριο.

To κτίριο στεγάζει δύο ανεξάρτητες κατοικίες και βρίσκεται σε ένα ήσυχο δρόμο της Φιλοθέης, σε οικόπεδο χωρίς ιδιαίτερη θέα στο επίπεδο του εδάφους, ενώ ψηλότερα με θέα νοτιοδυτικά.
Το αίτημα της προαστιακής κατοίκησης είναι η διατήρηση της επαφής με τη φύση με δεδομένη τη ζητούμενη μέγιστη πυκνότητα. Η μελέτη αποσκοπεί στον σχεδιασμό των δύο κατοικιών στο σχετικά μικρό οικόπεδο διατηρώντας την επαφή με τον ήλιο, τη θέα, το έδαφος και το πράσινο. Η επαφή αυτή γίνεται αντιληπτή ως δύο αυτόνομα αιτήματα, από τη μια, της άμεσης απτικής επαφής με τα φυσικά στοιχεία, από την άλλη της οπτικής επαφής, τη θέας και του συσχετισμού με τα σημεία αναφοράς του τοπίου.
Η ισόγεια κατοικία, επιφάνειας 170 m², διαμορφώνεται σε άμεση επαφή με τον κήπο, ο οποίος οριοθετείται περιμετρικά με ψηλή φύτευση και με τη γραμμική πισίνα σε σχέση με τους χώρους διημέρευσης.
Η κατοικία του ορόφου επιφάνειας 200 m², με χώρο καθιστικού διπλού ύψους και πατάρι διαρθρώνεται μέσα σε ένα πορώδες ορθογώνιο πρίσμα το οποίο περικλείει τους υπαίθριους χώρους της. Η ανοιχτή ζώνη των υπαίθριων χώρων, που καταλήγει στο φυτεμένο δώμα και στο διαμορφωμένο χώρο bbq αποτελεί ένα υπερυψωμένο κήπο για την κατοικία του ορόφου και την προσανατολίζει προς τη ανοιχτή θέα νοτιοδυτικά.

Σε ένα εμβληματικό σημείο της Αθήνας, χαμηλά στην οδό Eρμού 118, η παλιά τυπική αθηναϊκή κατοικία του 1925 με το εμπορικό στο ισόγειο ανακατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου και μετατράπηκε σε ένα urban boutique ξενοδοχείο.
Σε ανοιχτό διάλογο με την ιστορική συνοικία στην οποία βρίσκεται, το "Mira Me Athens" φλερτάρει με το χθες και το σήμερα. Αποτελείται από δύο εστιατόρια και επτά δωμάτια. Βασικός στόχος των μελετητών ήταν να επαναφέρουν το κτίριο στην αρχική του μορφή, να αναδημιουργήσουν την εικόνα ενός αρχοντικού του αθηναϊκού μεσοπολέμου, κάνοντας όμως και τη σύνδεση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Το κτίριο ενισχύθηκε στατικά και εκσυγχρονίστηκε για να υποστηρίξει την νέα του χρήση ως αστικό boutique ξενοδοχείο. Μεγάλη προσοχή δόθηκε στη διατηρητέα όψη, έτσι ώστε να διατηρηθεί και να αναδειχθεί η αρχιτεκτονική ταυτότητα του κτιρίου. Επίσης, ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στη μελέτη του εξωτερικού φωτισμού και στην ανάδειξη των όγκων του κτιρίου με ό,τι πιο σύγχρονο τεχνολογικά χρησιμοποιείται σήμερα. Σε όλους τους χώρους βλέπει κανείς αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία της αθηναϊκής ιστορίας.
Η είσοδος και το κλιμακοστάσιο ήταν σε άριστη κατάσταση· έτσι απλά καθαρίστηκαν τα μάρμαρα και η ξύλινη σκάλα βάφτηκε με ειδικό χρώμα - τεχνοτροπία σε ανθρακί απόχρωση. Το κλιμακοστάσιο τελείωνε στο δεύτερο όροφο και για τις ανάγκες του εστιατορίου στο δώμα κατασκευάστηκε μια σύγχρονη αισθητικά και κατασκευαστικά σκάλα με μέταλλο, ξύλο και γυαλί. Πρόκειται ίσως για μία από τις ωραιότερες ταράτσες της πόλης, με θέα στην Ακρόπολη, στην Αρχαία Αγορά και σε άλλα μνημεία. Εδώ οι διακοσμητικοί τόνοι κρατήθηκαν χαμηλά, με έπιπλα λιτού σχεδιασμού και διακριτικό φωτισμό, αφήνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην Αθήνα.
Τα επτά δωμάτια στους δύο ορόφους χωρίζονται σε τρεις διακοσμητικούς τύπους. Και σ’ αυτά η ιδέα ήταν να επανέλθουν στην αρχική τους μορφή. Για να ανασυσταθεί το κλίμα της εποχής, τα πατώματα ντύθηκαν με ξύλινο γαλλικό ψαροκόκαλο και δόθηκε μεγάλη προσοχή στα γύψινα διακοσμητικά και τις ροζέτες οροφής, τα οποία ανακατασκευάστηκαν. Μοντέρνα φωτιστικά κάνουν την ανατροπή. Οργάντζα, λινό και βελούδο ντύνουν παράθυρα και έπιπλα, πολλά από τα οποία δημιουργήθηκαν ειδικά για το έργο, με την παλέτα των χρωμάτων να κινείται σε παλ, γήινους και γκρι τόνους. Μιας και το κτίριο δεν έχει παντζούρια, μελετήθηκε ειδικό αυτόματο σύστημα συσκότισης για της ανάγκες των επισκεπτών. Τα μπάνια υιοθετούν το στιλ της εποχής με εκτεταμένη χρήση μάρμαρου, εξοπλισμένα όμως με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Στους διαδρόμους δίνουν τον τόνο έργα σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως του Αδαμάκου, του Φασιανού, του Παρμακέλη.
Στο ισόγειο, το all-day bistrot που βλέπει στην Ερμού ανακαλεί κι αυτό με τη σειρά του άλλες εποχές, εκφράζοντας την ίδια στιγμή τη ζωντάνια και τον πολύπλευρο χαρακτήρα της συνοικίας που το περιβάλλει. Πίσω από το μπαρ, η μεγάλη ξύλινη ραφιέρα με τα τορναριστά στοιχεία θυμίζει φαρμακείο του μεσοπολέμου και η αυτόφωτη ταπετσαρία, η οποία απεικονίζει πολυελαίους φέρνει στο προσκήνιο μεγαλεία από το παρελθόν. Ο βελούδινος μεγάλος καναπές με το χειροποίητο καπιτονέ συμβάλλει επίσης στο αισθητικό ταξίδι στο χρόνο αλλά και στην άνεση του επισκέπτη.
Στη ρεσεψιόν, έχουν κρατηθεί εμφανή τα δομικά στοιχεία που προϋπήρχαν, όπως το σκυρόδεμα και η πέτρα, ενώ ο δυναμικός καμπύλος πάγκος κατασκευάστηκε από λευκό corian, δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα συνομιλία του παλιού με το καινούριο. Καταλυτικό στοιχείο το φωτιστικό, το οποίο αποτέλεσε και το σημείο αναφοράς για το σχεδιασμό του χώρου.
Η γενική αίσθηση είναι αυτή της ήρεμης πολυτέλειας και της ουσιαστικής κομψότητας ενσωματώνοντας το παρελθόν και το παρόν, το κλασικό με το μοντέρνο, τον τοπικό χαρακτήρα δοσμένο με κοσμοπολίτικο πνεύμα.

At a+ architects each project is unique, yet all share an objective: beauty, harmony, balance… is an architectural studio founded in 2005 by Ioannis Zacharakis, located in Athens Kifissia. Consists team of qualified architects, engineers and designers. Ioannis Zacharakis is an Architect UACG, Ms. Interior design

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής (Ε.Ι.Α.) και το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Σχεδιασμός Φωτισμού», της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Βιώσιμου σχεδιασμού του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.), προκηρύσσουν πανελλήνιο φοιτητικό διαγωνισμό σχεδιασμού πρότυπου φωτιστικού σώματος για προπτυχιακούς/ές και μεταπτυχιακούς/ές φοιτητές/τριες που είναι εγγεγραμμένοι/ες σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Ελλάδας.
Οι προτάσεις που θα βραβευθούν καθώς και όλες οι συμμετοχές, θα παρουσιαστούν σε έκθεση και θα δημοσιευτούν στο συνοδευτικό κατάλογο. Στο πλαίσιο του διαγωνισμού θα πραγματοποιηθεί εσπερίδα με συζητήσεις μεταξύ αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών φωτισμού που αφορούν στον σχεδιασμό φωτισμού, τις επιδράσεις του φωτός στον άνθρωπο, στον πολιτισμό και στην επιστήμη.
Οι δράσεις αυτές θα κοινοποιηθούν στο διεθνές δίκτυο της UNESCO, στο πλαίσιο του International Day of Light και αποσκοπούν στο να ευαισθητοποιήσουν, να εκπαιδεύσουν και να συστήσουν έναν γόνιμο διάλογο με κοινό παρονομαστή το φως.

Χρονοδιάγραμμα / Προθεσμίες
26.01.2023 Δημοσιοποίηση προκήρυξης του διαγωνισμού
26.02.2023 Λήξη προθεσμίας υποβολής ερωτημάτων στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
07.03.2023 Ανακοίνωση απαντήσεων στο www.eia.gr
31.03.2023 Λήξη υποβολής συμμετοχών
12.05.2023 Ανακοίνωση αποτελεσμάτων στο www.eia.gr, www.eap.gr

Βραβεία
Α΄ Βραβείο 1000€
Β΄ Βραβείο 600€
Γ΄ Βραβείο 400€

Kριτική επιτροπή
Διονύσης Σοτοβίκης, Αρχιτέκτων, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου Ε.Ι.Α.
Στυλιανός Ζερεφός, Καθηγητής Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Βιώσιμου Σχεδιασμού Ε.Α.Π.
Κατερίνα Σκάλκου, Αρχιτέκτων-Μελετητής Φωτισμού, Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό Ε.Α.Π.
Κωνσταντίνος Γρίβας, Αναπληρωτής Καθηγητής Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού, Τ.Α.Μ. Π.Π.
Μιχάλης Αναστασιάδης, Designer

Περισσότερες πληροφορίες www.eia.gr.

àkra is an awarded architecture studio based in Athens, founded in 2021 by Mado Samiou and Demosthenes Kouros.
Our practice focuses in shaping spatial experiences that arise from the interaction of architecture and nature, through form, materials and light.

Οι επιφάνειες καθρέφτη χρησιμοποιούνται για να αντανακλούν το φυσικό φως και να δημιουργούν την ψευδαίσθηση μεγαλύτερων χώρων σ’ αυτό το μικρό διαμέρισμα στην καρδιά του Τελ Αβίβ.
Οι τοίχοι και ένας κρυφός αποθηκευτικός χώρος, που καλύπτονται με καθρέφτες δημιουργούν μια έκπληξη και ένα μοναδικό παιχνίδι αντανακλάσεων και αποπροσανατολισμού στον χώρο.
Φωτογραφίες: Itay Benit

Αυτό το γραφείο στο Ανόι του Βιετνάμ περιορίζει τη χρήση σκληρών τοίχων και δίνει προτεραιότητα στην εφαρμογή ελαφρών διαχωριστικών, που διευκολύνουν την οπτική επικοινωνία και καθιστούν τον χώρο ευέλικτο.
Οι πτυσσόμενες πόρτες είναι κατασκευασμένες από μπαμπού, αντλώντας έμπνευση από την τοπική παράδοση και μπορούν να απομονώσουν τον χώρο του εργαστηρίου ή να ανοίξουν πλήρως και να τον ενοποιήσουν με τον κύριο χώρο.
Φωτογραφίες: Hoang Le