Το ξενοδοχειακό συγκρότημα του "Αστέρα Βουλιαγμένης" αναπτύσσεται στη χερσόνησο του Μικρού Καβουριού, σε περιοχή συνολικής έκτασης 301.865 m², που αποτελεί μοναδικό τόπο αναψυχής και φυσικής ομορφιάς στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.
Σκοπός του συνολικού έργου ήταν η αξιοποίηση και αναβάθμιση των υφιστάμενων τουριστικών εγκαταστάσεων και κτιριακών και λιμενικών υποδομών, η δημιουργία νέων δομών –κυρίως υποστηρικτικών των υφιστάμενων τουριστικών μονάδων–, καθώς και η χωροθέτηση κατοικιών και λοιπών βοηθητικών χώρων.
Η αρχιτεκτονική μορφή των υφιστάμενων κτιρίων του συγκροτήματος διέπεται από το ύφος που επικρατούσε την εποχή κατασκευής τους, από το 1960 έως το 1985 περίπου. Τα κτίρια είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό ενσωματωμένα στο φυσικό περιβάλλον και εναρμονισμένα με το φυσικό ανάγλυφο της περιοχής.
Οι περισσότερες ξενοδοχειακές υποδομές κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1960 και συγκεκριμένα το ξενοδοχείο "Αρίων", το συγκρότημα των μπαγκαλόου (καμπάνες), το εστιατόριο αυτών, τα κτίρια της "πλαζ του Αστέρα" και μεγάλο μέρος των σημερινών διαμορφώσεων του περιβάλλοντος χώρου, σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Κ. Βουτσινά και Θ. Θεοφιλόπουλου.
Το 1971 προστέθηκε ο 4ος όροφος στο ξενοδοχείο "Αρίων" και κατασκευάστηκαν τα βοηθητικά κτίρια στην περιοχή των αθλητι-κών εγκαταστάσεων σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Α. Βουρέκα, Α. Γεωργιάδη και Κ. Δεκαβάλλα.
Το ξενοδοχείο "Ναυσικά" κατασκευάστηκε το 1979, επίσης σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Α. Βουρέκα, Α. Γεωργιάδη και Κ. Δεκαβάλλα. Το ξενοδοχείο "Αφροδίτη" κατασκευάστηκε το 1984, σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Ν. Χατζημιχάλη, Γ. Νικολετόπουλου, Β. Μπογάκου και Δ. Αντωνακάκη. Το ξενοδοχείο βρισκόταν εκτός λειτουργίας από το έτος 2007, ενώ έχει ήδη κατεδαφιστεί.
Ορισμένες από τις κτιριακές υποδομές ανακαινίστηκαν / αναβαθμίστηκαν το 2004 από το γραφείο Π. Μασουρίδη.
Νεότερες κατασκευές πραγματοποιήθηκαν το 2008 περίπου και περιλαμβάνουν τα στέγαστρα εισόδου του ξενοδοχείου "Ναυσικά" και το κτίριο κεντρικής εισόδου του συγκροτήματος των αρχιτεκτόνων Ε. Σακελλαρίδου και Μ. Παπανικολάου, ενώ κατά την ίδια χρονική περίοδο έγινε ανακαίνιση των συγκροτημάτων μπαγκαλόου και των εγκαταστάσεων της πλάζ από το γραφείο ZEGE A.E. / Ζέππος - Γεωργιάδη & Συνεργάτες.

Λουτρικές εγκαταστάσεις - "Πλαζ Αστέρα"
Η "πλαζ του Αστέρα" πέραν των υπαίθριων εγκαταστάσεων περιλαμβάνει και τρία κτίρια συνοδευτικών χρήσεων εξυπηρέτησης των λουόμενων ("Απόλλων", "Άρτεμις" και κτίριο εισόδου). Ο ευρύτερος χώρος της πλαζ αναδιαμορφώθηκε και αναδείχθηκε ο αρχαίος ναός του Απόλλωνα Ζωστήρα.

Κτιριακές εγκαταστάσεις
Το ξενοδοχείο "Αρίων" είναι ένα κτίριο μοντέρνας μορφολογίας με λιτά χαρακτηριστικά, στο οποίο δεσπόζει ο επιμήκης καμπύλος σχηματισμός του όγκου του.
Στις υφιστάμενες όψεις επικρατούν τα φυσικά υλικά επενδύσεων (επενδύσεις με πέτρες και μάρμαρο σε διάφορες αποχρώσεις), τα ευμεγέθη υαλοστάσια και τα ιδιαίτερου σχεδιασμού κιγκλιδώματα από ξύλινες και μεταλλικές διατομές. Ενδιαφέρον έχει επίσης η υψηλής αισθητικής διάτρητη μαρμάρινη κατασκευή στη νότια όψη του, στο επίπεδο του ισογείου.
Το κτίριο ανακαινίστηκε, αναδιαρρυθμίστηκε και εκσυγχρονίστηκε πλήρως, ώστε να περιλαμβάνει 108 δωμάτια / σουίτες με δυναμικότητα 216 κλινών.
Επίσης διαθέτει εστιατόρια και μπαρ, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, χώρους άθλησης, χώρους υδροθεραπείας - spa με εσωτερική πισίνα, καθώς και υπαίθρια πισίνα, ενώ οι σουίτες του τελευταίου ορόφου έχουν κήπους δώματος με ιδιωτικές πισίνες.
Στις όψεις του κτιρίου έχουν γίνει οι κατά το δυνατόν περιορισμένες και τοπικές επεμβάσεις, επιλεκτικά και όπου κρίθηκε απαραίτητο, με στόχο τη διατήρηση και ανάδειξη της υφιστάμενης μορφολογίας. Το συγκρότημα των μπαγκαλόου αποτελείται από 58 σουίτες, με συνολική δυναμικότητα 122 κλινών. Τα χαρακτηριστικά δομικά τους υλικά είναι επενδύσεις λιθοδομής, μεγάλα υαλοστάσια προς τη θέα της θάλασσας και στέγη με επικάλυψη χαλκού. Παρόμοιας αρχιτεκτονικής είναι και το κτίριο του εστιατορίου, καθώς και μικρά συνοδευτικά βοηθητικά κτίρια.
Τα κτίρια ανακαινίστηκαν χωρίς παρεμβάσεις στις όψεις τους, ενώ προστίθενται επιπλέον υπαίθριες πισίνες.
Το κτίριο του "Taverna 37" ανακατασκευάστηκε στη θέση του παλαιού αντίστοιχου κτιρίου με παρόμοια λειτουργική και μορφολογική αντιμετώπιση. Το κτίριο είναι εν μέρει επιχωμένο και επενδυμένο με πέτρα. Περιλαμβάνει χώρους κουζίνας και χώρους υγιεινής. Λειτουργεί κατά τους θερινούς μήνες και ο χώρος των πελατών αναπτύσσεται σε υπερυψωμένο από την ακτή υπαίθριο χώρο και σε παραθαλάσσιο χώρο, στεγασμένους με ξύλινη κατασκευή πέργκολας.
Το ξενοδοχείο "Ναυσικά" είναι ένα κτίριο μοντέρνας μορφολογίας, με όψεις από βαμμένο ανεπίχριστο σκυρόδεμα ως επί το πλείστον και εκτεταμένες επιφάνειες υαλοπετασμάτων και κουφωμάτων αλουμινίου, αλλά και ιδιαίτερης αισθητικής διακοσμητικά στοιχεία (ζαρντινιέρες και διαχωριστικά διαφράγματα δωματίων). Κεντρική ιδέα της φιλοσοφίας του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού του αποτελεί η υποχώρηση κάθε υπερκείμενου επιπέδου σε σχέση με το αντίστοιχο υποκείμενο. Δηλαδή παρατηρείται υποχώρηση των εξωστών που "βλέπουν" προς τη θάλασσα. Το κτίριο ανακαινίστηκε, αναδιαρρυθμίστηκε και εκσυγχρονίστηκε πλήρως, ώστε να περιλαμβάνει 136 δωμάτια / σουίτες με δυναμικότητα 272 κλινών.
Επίσης περιλαμβάνει εστιατόρια και μπαρ, αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, εκδηλώσεων και συνεδρίων, καταστήματα, χώρους άθλησης, χώρους απασχόλησης παιδιών, καθώς και υπαίθρια πισίνα και υπαίθριους χώρους εστίασης / μπαρ στο επίπεδο της θάλασσας. Δημιουργήθηκαν μικροί κήποι σε όλες τις υπαίθριες επιφάνειες δωμάτων, που υπάρχουν λόγω των υποχωρήσεων του κτιρίου ανά όροφο, και αποδόθηκαν είτε σε σουίτες με την προσθήκη πισίνας και πέργκολας, είτε σε κοινόχρηστους χώρους.
Στους ορόφους δωματίων στον κεντρικό προθάλαμο κάθε ορόφου υλοποιείται νέα κλίμακα εντός πολυώροφου κενού με τη θέα της θάλασσας.
Στον 6ο όροφο, που είναι και ο όροφος εισόδου στο κτίριο, έγινε εσωτερικός επανασχεδιασμός των χώρων, καθώς και της εσωτερικής κυκλοφορίας, με σκοπό την αναβάθμιση της αισθητικής της εισόδου και την ενίσχυση της θέας προς τη θάλασσα για τον εισερχόμενο επισκέπτη στο κτίριο.
Το συγκρότημα αθλητικών εγκαταστάσεων και κτιρίου διοίκησης περιλαμβάνει υπαίθρια γήπεδα τένις, μπάσκετ, μικρό γήπεδο ποδοσφαίρου και τα κτίρια μελών τένις, αποδυτηρίων, γραφείων και αποθηκών.
Πραγματοποιήθηκαν εργασίες ανακαίνισης και εκσυγχρονισμού των κτιρίων και των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων σε όλους τους χώρους, ενώ οι χώροι άθλησης ανακατασκευάστηκαν. Το νέο κτίριο εστιατορίου είναι ένα νέο διώροφο κτίριο με υπόγειο, εν μέρει επιχωμένο. Η αρχιτεκτονική του κτιρίου χαρακτηρίζεται από την καμπύλη χάραξή του, σε σχέση και με το γειτονικόκαμπύλο κτίριο του ξενοδοχείου "Αρίων" και από τα εκτεταμένα υαλοστάσια της βόρειας όψης του προς τη θάλασσα και τη θέα και από τη στέγη του με το καμπύλο πτυχωτό ανάπτυγμα, η οποία επικαλύπτεται με φύλλα χαλκού. Οι επιφάνειες των όψεων, όπου δεν υπάρχουν υαλοστάσια, επενδύθηκαν με φυσικό λίθο. Τέλος, 13 νέα κτίρια κατοικιών χωροθετούνται στην περιοχή του κατεδαφισμένου ξενοδοχείου "Αφροδίτη", στο νότιο τμήμα του ακινήτου.

Περιβάλλων χώρος
Ο περιβάλλων χώρος του ακινήτου (πλην ελάχιστων επιφανειών πέριξ των υφιστάμενων κτιρίων) κατανέμεται στις ζώνες Ι: περιοχή αποκατάστασης (ΙΑ) και προστασίας (ΙΒ) φυσικού τοπίου και ΙΙ: Ζώνη απόλυτης προστασίας αρχαιολογικού χώρου.
Διατηρήθηκαν όλες οι υφιστάμενες διαμορφώσεις, που βελτιώθηκαν ως προς τις χαράξεις, τα υλικά και τις φυτεύσεις, με στόχο τη δημιουργία ποιοτικών χώρων, το άνοιγμα στη θέα, την ενίσχυση της συνδεσιμότητας, την εξασφάλιση συνέχειας τοπίου, την ανάδειξη με σεβασμό του υφιστάμενου φυσικού τοπίου, τη διατήρηση και ανάδειξη των φυσικών οικοσυστημάτων.
Διαχωρίστηκαν οι κινήσεις των πεζών από την κίνηση των αυτοκινήτων και αντικαταστάθηκαν τα φθαρμένα και ετερόκλητα υλικά επιστρώσεων και διαμορφώσεων με υλικά όπως οι φυσικές πέτρες (μάρμαρο και πωρόλιθος) και το ξύλο σε μικρότερη έκταση. Έγινε ενοποίηση και ενίσχυση των ζωνών πρασίνου, ώστε να λειτουργήσουν ως ενιαίο οικοσύστημα, που θα συμβάλει στην ενίσχυση και στη βελτίωση της βιοποικιλότητας, με την επιλογή κυρίως ιθαγενών φυτών και, όπου είναι εφικτό, ενδημικών φυτών, που βρίσκονται σε ισορροπία με το χαρακτήρα της περιοχής, το κλίμα και το έδαφος. Οι φυτεύσεις νέων δένδρων στο σύνολο της ιδιοκτησίας είναι κατά 35% περίπου περισσότερες από τον αριθμό δένδρων που αφαιρούνται για τις ανάγκες των εργασιών.

Σε μία τυπική μεταπολεμική μονοκατοικία του '50 των αθηναϊκών προαστίων, στο Χαλάνδρι, βρήκε στέγη η αστική εκδοχή του καλοκαιρινού ιταλικού εστιατορίου της Αντιπάρου, το Lollo’s Atene.
Σκοπός των μελετητών ήταν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον λιτό και "φρέσκο", όπως το ιταλικό μενού, που προσφέρεται, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι έχουν να αντιμετωπίσουν την πληθώρα των υλικών και την κατασκευαστική και μορφολογική πολυπλοκότητα των κτισμάτων της εποχής.
Το εσωτερικό του σπιτιού είχε δεχτεί πολλές επεμβάσεις μέσα στα χρόνια λόγω των αλλεπάλληλων αλλαγών στη χρήση και επακολούθως και των εσωτερικών διατάξεων.
Οι προσθήκες εσωτερικά απομακρύνθηκαν με σκοπό να αποκαλυφθεί η πιο ειλικρινής μορφή του, ο σκελετός του.
Οι τοίχοι, εσωτερικοί και εξωτερικοί, είναι από πέτρα. Παλαιότερες καθαιρέσεις στο εσωτερικό του κτιρίου οδήγησαν στην ανάγκη της χρήσης μεταλλικών δοκών για υποστήριξη της οροφής, η οποία είναι κατασκευασμένη από μία αρκετά ασυνήθιστη, ταυτόχρονα μορφολογικά ενδιαφέρουσα κατασκευή από συμπαγή τούβλα και σκυρόδεμα.
Κεντρικός άξονας του σχεδιασμού ήταν, αντί να καλυφθεί και να κρυφτεί όλη αυτή η πολυπλοκότητα, να αποκαλυφθεί σε μία ήπια συνύπαρξη με τις νέες επεμβάσεις.
Στην κύρια αίθουσα οτιδήποτε βρίσκεται κάτω από το περβάζι των παραθύρων είναι χρωματισμένο σε βαθύ πράσινο, σαν να είναι βουτηγμένο στο λάδι. Οι υφές είναι "δουλεμένες", για να είναι ομαλές και λείες, από λακαριστές επιφάνειες και γυαλιστερά βερνίκια.
Ένα μεγάλο οβάλ τραπέζι από γυαλισμένο μωσαϊκό "γεμίζει" όλο τον ημικυκλικό χώρο με τα παράθυρα. Η επιφάνειά του κατασκευάστηκε επί τόπου, ακολουθώντας την παραδοσιακή μέθοδο κατασκευής μωσαϊκών της εποχής και έχει βάση από τσιμέντο χρωματισμένο στο πράσινο χρώμα της αίθουσας με λευκές, μαύρες και κόκκινες ψηφίδες.
Ό,τι βρίσκεται από εκεί και επάνω, τα δομικά στοιχεία από πέτρες και τούβλα, τα μέταλλα αλλά και οι νέες προσθήκες – αεραγωγοί, κανάλια φωτισμού, ηχεία – έχουν καλυφθεί με ένα πέπλο λευκού χρώματος, μέσα από τη χρωματική ομοιομορφία του οποίου εξομαλύνεται και εξομοιώνεται η πολυπλοκότητα των στοιχείων και η αδρότητα των υλικών.
Η αυστηρή διχρωμία του χώρου δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο στους επισκέπτες και στην πολυχρωμία των πιάτων που σερβίρονται.
Η μεγάλη τζαμαρία που διαχωρίζει την κουζίνα και τα φωτιστικά, που σχεδιάστηκαν ειδικά για το εστιατόριο, προσθέτουν στη διχρωμία πινελιές από μεταλλικό σφυρήλατο χρώμα σκουριάς.
Η φωτεινή τζαμαρία λειτουργεί σαν οθόνη θεάτρου σκιών, στην οποία προβάλλεται η αδιάκοπη κίνηση της κουζίνας.
Τα φωτιστικά του χώρου, ο ψιλόλιγνος πολυέλαιος που αναπτύσσει περιστροφικά οριζόντια "μπράτσα" επάνω από το μωσαϊκό τραπέζι και τα αστεράκια στους πέτρινους τοίχους, έχουν σχεδιαστεί ειδικά για το χώρο από μεταλλικούς σωλήνες, που απολήγουν σε εμφανείς γλόμπους.
Μέσα από τις έντονες αντιθέσεις που δημιουργούνται με την ταυτόχρονη αποκάλυψη και κάλυψη της υφής των επιφανειών και της υλικότητας του υφισταμένου κτιρίου αντιπαραβάλλεται το λείο με το αδρό, το σκοτεινό με το φωτεινό, το γυαλιστερό με το ματ, τα παρόν με το παρελθόν.
Η εξωτερική σκεπαστή βεράντα και ο κατάφυτος κήπος παρέχουν επιπλέον χώρο για τον επισκέπτη, ο οποίος είναι περιτριγυρισμένος από έναν από τους λίγους εναπομείναντες αστικούς κήπους της Αθήνας.

Διαμόρφωση κεντρικής εισόδου με έκκεντρα περιστρεφόμενο μηχανισμό, σε κατοικία στο Άμστερνταμ. Η πόρτα ενσωματώνεται στην εξωτερική επένδυση από οριζόντια ξύλινα στοιχεία. Φωτογραφίες: Drent Fotografen Groep.

Η κατοικία χωροθετείται στην κορυφή ενός λόφου, σε προάστιο της Βαρκελώνης. Αξιοποιώντας την έντονη κλίση του οικοπέδου, οι χώροι της κατοικίας αναπτύσσονται λειτουργικά σε δύο ορόφους, κατά μήκος της γυάλινης όψης, η οποία λειτουργεί ως μία τεράστια "οθόνη" του φυσικού τοπίου. Οι χώροι οργανώνονται με τρόπο ενιαίο και με κύριο χαρακτηριστικό τη διαφάνεια, αποδίδοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο τοπίο. Φωτογραφίες: Iwan Baan.

Η καμινάδα ενσωματώνεται οργανικά στην όψη της κατοικίας. Η επιλογή των υλικών και η λιτή ογκοπλαστική διάρθρωση του κτιριακού όγκου συμβάλλουν στην ανάδειξη των επί μέρους δομικών / κατασκευαστικών στοιχείων. Φωτογραφία: Πάρης Χριστοδούλου.

Σε διαμέρισμα στο Ελληνικό, η διάτρητη μεταλλική κατασκευή σε μαύρο χρώμα αποτελεί το διαχωριστικό του καθιστικού από την κουζίνα, σε συνδυασμό με το τραπέζι. Φωτογραφία: Κωστής Κατσούλης.

Σύμμεικτη κατασκευή με βιοκλιματικές αρχές σχεδιασμού. Ο α’ και β’ όροφος της μονοκατοικίας επικοινωνούν μέσω εσωτερικού εξώστη, κατά το σχεδιασμό του οποίου προβλέφθηκε η δημιουργία εσωτερικού αιθρίου με επιστέγαση από ενεργειακά υαλοπετάσματα. Φωτογραφία: Διονύσης Καρανάτσιος (dkaran photography).

Η μορφή της στέγης καθόρισε τη μορφή μιας μονοκατοικίας στην Πάφο, εμπνευσμένη από την τυπολογία των βόρειο-ευρωπαϊκών αχυρώνων. Η δομή συνδυάζει τη σύγχρονη αισθητική με παραδοσιακές φόρμες και υλικά, όπως τοπική πέτρα στους τοίχους και επένδυση από ξύλο ιρόκο στα κεκλιμένα επίπεδα της στέγης. Στο πλαίσιο ενός ευέλικτου σχεδιασμού ανοιχτής διάταξης, η προέκταση της οροφής δημιουργεί τους ημιυπαίθριους χώρους διαβίωσης. Φωτογραφία: Creative Photo Room

Η σκάλα συντίθεται από προβαλλόμενα σκαλοπάτια, τα οποία ενισχύουν την αίσθηση της απλότητας τόσο ως προς την "καθαρή" γεωμετρία τους όσο και ως προς την επιλογή των υλικών. Τα σκαλοπάτια έχουν με μεταλλικό σκελετό και ξύλινη επένδυση, και αναρτώνται με συρματόσχοινα από την πλάκα του ορόφου. Φωτογραφίες: Γιώργος Χαραλάμπους.

Κεντρικά στον ενιαίο χώρο διημέρευσης του διαμερίσματος, δεσπόζει ένα επιβλητικό μαρμάρινο τζάκι. Το τζάκι λειτουργεί ως διαχωριστικό στοιχείο του χώρου, καθώς υπαινίσσεται και το όριο μεταξύ των λειτουργικών ενοτήτων: γραφείο – καθιστικό / τραπεζαρία – κουζίνα. Φωτογραφίες: George Fakaros.