Πρόκειται για το νέο κτίριο "franchise" της γνωστής αλυσίδας σουπερμάρκετ ''Σκλαβενίτης'' στη Μαλεσίνα, Ν.Φθιώτιδας συνολικής επιφάνειας 2.040 m². Οι εγκαταστάσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν κύριο χώρο καταστήματος και γραφείων, κατάστημα μαζικής εστίασης, παιδότοπο, χώρο μηχανολογικού εξοπλισμού και χώρους αποθήκευσης, χωροθετούνται σε δύο επίπεδα και αποτελούνται από την αρμονική συνεύρεση δύο κτιριακών όγκων, οι οποίοι διαφοροποιούνται ως προς την αρχιτεκτονική τους και το υλικό κατασκευής τους. Ο ένας όγκος χαρακτηρίζεται τυπικός και κατασκευάζεται από οπλισμένο σκυρόδεμα με επιβλητικά ανοίγματα στις όψεις του. Στη συνέχεια, στη σύνθεση τοποθετείται ο δεύτερος όγκος, ο οποίος κατασκευάζεται από μεταλλικό φέροντα οργανισμό έχοντας ως στόχο τη συνομιλία μεταξύ τυπικού και μοντέρνου. Επί των μεταλλικών όγκων διακρίνονται στοιχεία μοντέρνας αρχιτεκτονικής όπως μεγάλες επιφάνειες υαλοπετασμάτων, καθώς και οριζόντιες σχισμές οι οποίες "διαπερνώντας" το κτίριο, τονίζουν την γεωμετρία των μορφών και λειτουργούν ως πηγές φυσικού φωτισμού.
Όσον αφορά τον εσωτερικό χώρο, τα χρώματα που επιλέγονται είναι λευκό, γκρι καθώς και το φυσικό χρώμα του ξύλου, με σκοπό τα ποικιλόχρωμα προϊόντα να έλκουν την προσοχή μέσα σε ένα αρμονικό περιβάλλον. Προκειμένου να επιτευχθεί η καλύτερη λειτουργικότητα, πραγματοποιείται χωρισμός σε ζώνες ανάλογα με τα προϊόντα. Η στάθμη της μεταλλικής οροφής, στον κύριο χώρο του καταστήματος, διαμορφώνεται σε δύο επίπεδα και αποκαλύπτει την κλίμακα του έργου κατά την χρήση του κτιρίου. Ειδικότερα, όλοι οι διάδρομοι καταλήγουν στην "εσωτερική πλατεία" του καταστήματος, όπου και συναντά ο χρήστης το μέγιστο ύψος του κτιρίου. Από τον δεύτερο όροφο του κτιρίου από οπλισμένο σκυρόδεμα, επίσης υπάρχει οπτική επαφή προς την "εσωτερική πλατεία", με αποτέλεσμα την εμπειρία ενός ενιαίου χώρου καταστήματος σε όλες τις στάθμες. Η μεταλλική οροφή είναι εμφανής , προσδίδοντας έναν τόνο βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, ενώ ταυτόχρονα χαρίζει μια σύγχρονη ποιότητα στο χώρο.
Το κτίριο έχει μελετηθεί με τη μεθοδολογία BIM (Building Information Modeling). Το μοντέλο ΒΙΜ αποτελεί μία πηγή πληροφοριών για το κτίριο, δημιουργώντας μία αξιόπιστη βάση για λήψη βελτιωμένων αποφάσεων από τα πρώτα στάδια σχεδιασμού ως την ολοκλήρωσή του και υποστηρίζει υπηρεσίες όπως διαχείριση κόστους, προμετρήσεις πoσοτήτων, θέματα κατασκευασιμότητας και διαχείριση λειτουργιών. Οι πληροφορίες είναι αρμονικά συνυφασμένες με το εικονικό και πραγματικό δομημένο αποτέλεσμα.

Στην κατοικία "Vineyard" στην Πορτογαλία, τμήματα της τοιχοποιίας έχουν κατασκευαστεί με συμπιεσμένη γη, εξασφαλίζοντας μεγαλύτερη θερμική άνεση και παρέχοντας ένα δροσερό περιβάλλον το καλοκαίρι και ήπιο το χειμώνα, με σταθερή εσωτερική υγρασία, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Φωτογραφίες: João Morgado

Στο στεγασμένο αίθριο του εμπορικού κέντρου "Emporia" στο Μάλμε της Σουηδίας δεκαέξι κατακόρυφες κατασκευές, που προσομοιάζουν σε δέντρα, λειτουργούν όπως και οι κατακόρυφοι "πράσινοι" τοίχοι.
Φωτογραφίες: Tord-Rikard Söderström

Οι υπαίθριοι χώροι των κτιρίων γραφείων "The Orbit" φιλοξενούν ειδικά σχεδιασμένες, κτιστές διαμορφώσεις, με διάσπαρτες κουπόλες, για την εισαγωγή διάχυτου φυσικού φωτισμού στις εσωτερικές εγκαταστάσεις.
Φωτογραφίες: Spyros Hound Photography

Πρόκειται για τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας Carpo, που έχει ως αντικείμενο τη χονδρική και λιανική πώληση ξηρών καρπών, καφέ, σοκολάτας και αποξηραμένων φρούτων, με καταστήματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα γραφεία της εταιρείας χωροθετούνται σε πρώην βιομηχανικό κτίριο στην περιοχή των Μεσογείων Αττικής.
Το κτιριολογικό πρόγραμμα προέβλεπε αλλαγές στην κύρια όψη του κτιρίου, ώστε να δημιουργηθεί η ταυτότητα της εταιρείας με ελάχιστες επεμβάσεις, καθώς και τη λειτουργική επίλυση μεγάλου χώρου του ισογείου για χρήση αποθήκης, προετοιμασίας και παρασκευής προϊόντων. Ακόμη, κατασκευάστηκε ανελκυστήρας επισκεπτών από το ισόγειο μέχρι τον τελευταίο όροφο, παράλληλα με την αναδιάταξη και δημιουργία νέας κεντρικής εισόδου για τους επισκέπτες και το προσωπικό διοίκησης. Τα γραφεία χωροθετούνται στον τελευταίο όροφο του κτιρίου, επιφάνειας 545 m², όπου πραγματοποιήθηκε πλήρης ανακατασκευή χωρισμάτων, δαπέδων και οροφών.
Ο συνδυασμός κλειστών γραφείων και μεγάλων ελεύθερων χώρων συνάντησης εργαζομένων και επισκεπτών αποτέλεσε κύρια πρόθεση του σχεδιασμού. Η χρήση κουρτινών στους κοινόχρηστους χώρους προσφέρει τη δυνατότητα δημιουργίας διαφορετικών χώρων εργασίας και συνάθροισης, συνθέτοντας μια ποικιλία χώρων, με στόχο τη βελτίωση της διάθεσης των εργαζομένων και τη μεγιστοποίηση της απόδοσής τους. Η συνθετική λογική των καταστημάτων και η ποικιλία των υλικών, που διαθέτουν, έχουν μεταφερθεί και στους γραφειακούς χώρους. Στους κοινόχρηστους χώρους των γραφείων οι επιλογές των επίπλων, των υλικών και των χρωμάτων δημιουργούν την αίσθηση του οικείου μέσω της χρήσης φυσικών και φιλικών υλικών: εμφανές τούβλο και τσιμεντοκονίες σε γκρι χρώμα στους τοίχους, ξύλο τύπου osb και μαύρο μέταλλο στις επενδύσεις, μωσαϊκά στα δάπεδα και μεταλλικά αναρτημένα πλέγματα στις οροφές. Τα έπιπλα, ο φωτισμός και οι διαχωριστικές κουρτίνες προσδίδουν επιπλέον χρώμα και ενισχύουν την αίσθηση ηρεμίας στο χώρο. Αντικείμενα που πωλούνται στα καταστήματα, τοποθετημένα σε ραφιέρες, λειτουργούν συμπληρωματικά και υπογραμμίζουν την ταυτότητα των χώρων.

Οι εξώστες και οι εναέριοι μεταβατικοί χώροι – κήποι στο κτίριο γραφείων "The Orbit" αποτέλεσαν τολμηρές παρεμβάσεις ως προς τη στατική τους επίλυση, συνδέοντας τις κτιριακές πτέρυγες.
Φωτογραφίες: Spyros Hound Photography

Το διατηρητέο ξενοδοχείο "Luxembourg Hotel", που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Κομνηνών 6 με Καλαποθάκη, στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, υποδέχεται πλέον τους επισκέπτες του, έπειτα από την πλήρη ανακαίνιση των εσωτερικών του χώρων. Το κτίριο, το οποίο κτίστηκε το 1924, κατατάσσεται μορφολογικά στο ρεύμα του κλασικισμού με περίτεχνες διακοσμητικές λεπτομέρειες στην όψη, που αποτελούν επιρροή από το κίνημα της Art Nouveau. Ο επανασχεδιασμός και η ριζική ανακαίνιση των 41 δωματίων του ξενοδοχείου και του ισογείου (χώρος υποδοχής, lobby, αίθουσα πρωινού, χώρος συναντήσεων) συντέλεσαν στην αναβάθμιση και στον εκσυγχρονισμό του κτιρίου, τόσο σε λειτουργικό όσο και σε αισθητικό επίπεδο. Η ανακαίνιση του ξενοδοχείου πραγματοποιήθηκε τμηματικά ανά όροφο, ξεκινώντας το 2019 από τον τελευταίο όροφο, και ολοκληρώθηκε με τη ριζική ανακαίνιση του ισόγειου χώρου το 2020.
Βασικό ζητούμενο του σχεδιασμού, όσον αφορά στα δωμάτια, αποτέλεσε η διεύρυνση των μπάνιων και ο λειτουργικός επανασχεδιασμός των δωματίων. Η μελέτη των δωματίων βασίστηκε στην αρμονική συνύπαρξη του παλαιού με το νέο, με σκοπό την ανάδειξη του διατηρητέου στοιχείου του κτιρίου. Ταυτόχρονα, οι πινελιές έντονων χρωμάτων και οι λιτές σχεδιαστικές γραμμές συντελούν στη διαμόρφωση μιας σύγχρονης αισθητικής, που ισορροπεί με την αίγλη του παρελθόντος. Η αξιοποίηση των εσοχών κάτω από τα ανοίγματα των παραθύρων ως καθιστικών χώρων αποτέλεσε ένα κύριο συνθετικό στοιχείο, αυξάνοντας τους λειτουργικούς χώρους των δωματίων και τονίζοντας τα καδραρίσματα της θέας. Επίσης, η επιλογή του λευκού χρώματος, σε συνδυασμό με γήινες αποχρώσεις, δημιούργησε έναν καμβά ηρεμίας με χρωματικές εντάσεις στα στοιχεία διακόσμησης , προσδίδοντας ξεχωριστό χαρακτήρα σε κάθε δωμάτιο.
Όσον αφορά στην κατασκευή, τα νέα διαχωριστικά δημιουργήθηκαν από γυψοσανίδες, καθώς και οι νέες ψευδοροφές. Οι επενδύσεις των δαπέδων πραγματοποιήθηκαν με βινυλικό δάπεδο ειδικών προδιαγραφών και πορσελανάτα πλακίδια υψηλής αισθητικής και ποιότητας στα μπάνια. Δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στη χρήση λίγων αλλά ποιοτικών υλικών, αρμονικά δεμένων μεταξύ τους, που να μεταφέρουν στο χρήστη την αίσθηση της συνοχής, της οικειότητας και της σύγχρονης πολυτέλειας. Στον ισόγειο χώρο, όπου οργανώνεται ο χώρος υποδοχής, ο χώρος αναμονής και καθιστικού και ο χώρος πρωινού, βασικό ζητούμενο αποτέλεσε η εξωστρέφεια προς τις πολυσύχναστες οδούς, όπου βρίσκεται το κτίριο. Αυτό επιτεύχθηκε σχεδιαστικά με την τοποθέτηση καθιστικών στα περισσότερα ανοίγματα του ισογείου, δημιουργώντας σημεία θέασης για τους επισκέπτες του εσωτερικού χώρου αλλά και τους περαστικούς.
Στο εσωτερικό, κύριος στόχος ήταν ο τολμηρός συνδυασμός υλικών και χρωμάτων, ο οποίος μένει ανεξίτηλος στη μνήμη των επισκεπτών και τονίζει τις διαφορετικές λειτουργίες του χώρου. Το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα προσομοιάζει με ζωντανό τρισδιάστατο πίνακα, που τέρπει τις αισθήσεις του χρήστη, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του "color blocking" σε παστέλ τόνους. Ιδιαίτερο χαρακτήρα προσδίδει η χρήση δύο τελείως διαφορετικών δαπέδων για το διαχωρισμό των λειτουργιών μεταξύ του χώρου πρωινού και του lobby στο ισόγειο. Τα υλικά, που επιλέχθηκαν, είναι επενδύσεις δαπέδων με πορσελανάτα πλακίδια -με τα οποία διαμορφώθηκαν ασπρόμαυρες λωρίδες, για να τονιστεί το διαφορετικό επίπεδο του χώρου πρωινού-, ενώ στους υπόλοιπους κοινόχρηστους χώρους εφαρμόστηκε βυνιλικό δάπεδο με όψη ξύλου, υψηλών προδιαγραφών και αντοχής. Ειδικές κατασκευές επίπλων από ισόβενο δρυ και μεταλλικά χρυσά στοιχεία προορίζονται να εξυπηρετήσουν τις νέες ανάγκες του μπουφέ. Η ειδική κατασκευή του χώρου υποδοχής επενδύθηκε με πλακίδια μεγάλης διάστασης, τα οποία συντελούν στην ανάδειξή της ως μονολιθικό στοιχείο του χώρου. Ταυτόχρονα, επιλέχθηκαν ιδιαίτερα φωτιστικά, με στόχο να αναδείξουν την κάθε ξεχωριστή γωνιά, αποτελώντας ταυτόχρονα και διακοσμητικά στοιχεία του χώρου. Τέλος, δημιουργήθηκαν καδραρίσματα από γύψινα κορδόνια σε μεγάλες επιφάνειες, προσδίδοντας ένα διαχρονικό ύφος, μέσα από μια σύγχρονη ματιά.

Ο νέος τερματικός σταθμός Λεμεσού είναι το πρώτο ειδικά κατασκευασμένο κτίριο για κρουαζιερόπλοια στο νησί της Κύπρου. Εκτείνεται 350 m στον ανατολικό μόλο σε μία μορφή ελλειπτικών κελυφών, αντικαθιστώντας το παλιό βιομηχανικό υπόστεγο που παρείχε βασικές υπηρεσίες για πολλά χρόνια. Το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό που έγινε για το νέο κτίριο απονεμήθηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο Irwin kritioti . Ο τερματικός σταθμός ολοκληρώθηκε λίγο πριν η παγκόσμια πανδημία φέρει τη βιομηχανία των ταξιδιών σε αδιέξοδο. Το καλοκαίρι του 2021 άνοιξε ξανά για να καλωσορίσει τους νέους επιβάτες και να πάρει τη θέση του στα δρομολόγια της Μεσογείου.
Το λιμάνι του τερματικού σταθμού βρίσκεται εντός του κύριου λιμανιού της Κύπρου- μια πολυσύχναστη εγκατάσταση πολλαπλών χρήσεων. Το κύριο σημείο εισόδου για τα εμπορευματοκιβώτια που εξυπηρετούν το εμπόριο του νησιού παρέχει επίσης έναν ενδιάμεσο σταθμό για πολεμικά πλοία που ταξιδεύουν προς το Λεβάντε, ενώ παράλληλα αποτελεί και ένα σημείο σύνδεσης για τα πολλά κρουαζιερόπλοια που ταξιδεύουν στην ανατολική Μεσόγειο. Σε ένα άκρως βιομηχανικό πλαίσιο, ο νέος τερματικός σταθμός απαιτούσε μια ισχυρή οπτική ταυτότητα, παρέχοντας παράλληλα ένα μέρος ηρεμίας στους παροδικούς επιβάτες.
Πλησιάζοντας την Κύπρο με πλοίο, η πρώτη άποψη του νέου κτιρίου είναι η κυματιστή στέγη από ψευδάργυρο τιτανίου, η όψη της οποίας αλλάζει ανάλογα με την ώρα της ημέρας και την εποχή. Η γραμμική κλίμακα και οι στρογγυλεμένες μορφές του τερματικού εξασφαλίζουν ότι ξεχωρίζει ανάμεσα στα βαριά πλοία και τους γερανούς που τον περιβάλλουν. Έπειτα από την επιβίβαση, οι επιβάτες περνούν μέσα από ωοειδείς αίθουσες, όπου οι τοίχοι και οι οροφές αντικαθίστανται από μια συνεχή ξύλινη επιφάνεια σανίδων, με τις αντανακλάσεις του ήλιου και του νερού να δημιουργούν σχέδια και σχηματισμούς, από τα τεράστια παράθυρα της πύλης στα γυαλισμένα δάπεδα. Οι λευκοί εσωτερικοί ξύλινοι πίνακες αναφέρονται στην ιστορία της ναυπηγείας του παρελθόντος και παρέχουν μια εντυπωσιακή αντίθεση με το πιο σκούρο ραβδωτό μέταλλο των εξωτερικών μορφών. Η άμεση θέα από την αποβάθρα στο λιμάνι προωθεί τη σύνδεση της στεριάς με τη θάλασσα.
Ο τερματικός σταθμός έχει προβλεπόμενο ετήσιο τζίρο μισού εκατομμυρίου επιβατών. Παρά το γεγονός ότι αποτελεί ένα ελεγχόμενο σύνορο με όλες τις απαραίτητες συνήθειες και απαιτήσεις ασφαλείας, το κτίριο κατάφερε να παραμείνει οπτικά ανοιχτό και διαπερατό. Με αυτόν τον τρόπο, αποφεύγεται η πιθανή δαιδαλώδης διάταξη και τα βαθιά διαστήματα που μπορεί να προκύψουν σε τέτοιου είδους κτίρια. Μια πρώιμη απόφαση των αρχιτεκτόνων να απλοποιήσουν τη συνολική μορφή σε ξεχωριστά λειτουργικά κελύφη, το καθένα συνδεδεμένο με την εξωτερική όψη, επέτρεψε ένα κτίριο απλό στην εξυπηρέτηση και εύκολο στην πλοήγηση.
Μια περαιτέρω απόφαση της ομάδας σχεδιασμού ήταν να επιτρέψει εναλλακτικές χρήσεις των χώρων του τερματικού σταθμού, εκτός της περιόδου κρουαζιέρας. Γάμοι, συνέδρια και εκθέσεις μπορούν να φιλοξενηθούν για το τοπικό κοινό στις αίθουσες άφιξης, οι οποίες διαφορετικά θα παρέμεναν αδρανείς στην εκτός εποχής. Το "Skybar" που βρίσκεται στην οροφή καλωσορίζει τους ταξιδιώτες και μη. Καθώς η Λεμεσός συνεχίζει να επεκτείνεται δυτικά προς το λιμάνι, το κτίριο πολλαπλών χρήσεων παρέχει μια πλατφόρμα για να ενσωματώσει την τοπική ζωή της πόλης στις δυναμικές δραστηριότητες του λιμανιού.

Η μελέτη των STOA Studio Of Architecture αφορά στην αποκατάσταση και μετατροπή κτιρίου της μεσοπολεμικής αθηναϊκής αρχιτεκτονικής περιόδου σε μονάδα επέκτασης του ξενοδοχείου in[n]Athens.
Το κτίριο, χαρακτηρισμένο ως νεότερο μνημείο, ανήκει σε συγκρότημα δύο κτιρίων, το οποίο ανεγέρθηκε το 1922 από την οικογένεια Ράλλη, για να στεγάσει εύπορους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Τα κτίρια ενοποιούνται μέσω κεντρικού αιθρίου, το οποίο έχει πρόσβαση από τη Στοά Ράλλη.
Το ξενοδοχείο in[n]Athens λειτούργησε για πρώτη φορά το 2015 στο εσωτερικό κτίριο του συγκροτήματος, το οποίο ανακαινίστηκε κατόπιν μελέτης του αρχιτέκτονα Διονύση Σοτοβίκη.

Η νέα ξενοδοχειακή πτέρυγα
Η νέα πτέρυγα του ξενοδοχείου περιλαμβάνει 16 δωμάτια, φουαγιέ και νέο χώρο υποδοχής πελατών. Στόχος των αρχιτεκτόνων ήταν η απόδοση αυθεντικής και διακριτής αισθητικής ταυτότητας στη νέα πτέρυγα του ξενοδοχείου, η ανάδειξη των ιδιαίτερων μορφολογικών στοιχείων του ιστορικού κτιρίου και ταυτοχρόνως η "συνομιλία" με τη λιτή και "ακατέργαστη" αισθητική της αρχικής πτέρυγας του ξενοδοχείου.
Τα νέα δωμάτια χαρακτηρίζονται από ενιαία αισθητική προσέγγιση, αλλά διαφέρουν ως προς το μέγεθος και τη λειτουργική τους οργάνωση. Αυτό προέκυψε λόγω της λειτουργικής απαίτησης για την ύπαρξη δωματίων με διαφορετική δυναμικότητα, αλλά και λόγω του ακανόνιστου σχήματος της κάτοψης του ιστορικού κτιρίου, που δεν επιτρέπει επαναληψιμότητα. Το γραφείο STOA Studio Of Architecture σχεδίασε επίσης όλες τις ειδικές κατασκευές σταθερού και κινητού εξοπλισμού του ξενοδοχείου, εφαρμόζοντας συχνά εφευρετικές λύσεις, προκειμένου να επιτευχθεί πολυλειτουργικότητα και εξοικονόμηση χώρου στα δωμάτια.
Η λιτή και "αδρή" αισθητική προσέγγιση των εσωτερικών χώρων χαρακτηρίζεται από αυστηρές γεωμετρίες και τη χρήση φυσικών υλικών. Το ακατέργαστο μάρμαρο και τα μαύρα σιδερένια στοιχεία αποκτούν υπόσταση μπροστά στο λευκό υπόβαθρο των τοίχων. Ταυτοχρόνως, ο χώρος αποκτά μια αίσθηση ζεστασιάς με την εκτεταμένη χρήση του ξύλου και της οξειδωμένης λαμαρίνας. Οι πτυχώσεις της εκλεκτικιστικής όψης του κτιρίου "μετουσιώνονται" σε επιφάνειες από "χτενιστό" σκυρόδεμα στα υπνοδωμάτια, ενώ τα φωτιστικά και τα κομοδίνα από μαύρες μεταλλικές διατομές αποτελούν αναφορά στα Art Deco στοιχεία του κτιρίου.
Στο νέο κτίριο αναδείχθηκε το εσωτερικό αίθριο, που προϋπήρχε, με σκοπό τη δημιουργία ενός μικρού εσωτερικού κήπου. Το μεγάλο ύψος του αιθρίου τονίστηκε με το σχεδιασμό μιας διπλού ύψους μεταλλικής κατασκευής για αναρριχώμενες φυτεύσεις.

Μελέτη αποκατάστασης
Το κτίριο σε γενικές γραμμές βρισκόταν σε καλή κατάσταση. Στο φέροντα οργανισμό του κτιρίου από οπλισμένο σκυρόδεμα διενεργήθηκαν μικρής κλίμακας αποκαταστάσεις και ενισχύσεις. Μεγαλύτερες αποκαταστάσεις απαιτήθηκαν στις δύο όψεις του κτιρίου, τόσο στις επί μέρους κατεστραμμένες τοιχοποιίες, όσο και συνολικά στις επιχρισμένες επιφάνειες των όψεων.
Οι εσωτερικοί χώροι διαμορφώθηκαν έτσι, ώστε να μην αλλοιώνουν το χαρακτήρα του ιστορικού κτιρίου, το οποίο διατηρεί την εξωτερική του αίγλη. Στοιχεία, όπως
o γύψινος διάκοσμος των οροφών, το κλιμακοστάσιο, και οι υψηλές ξύλινες πόρτες
του εσωτερικού αιθρίου, διατηρήθηκαν και αναδείχθηκαν.
Το διατηρητέο κλιμακοστάσιο παρέμεινε ανέγγιχτο και τονίστηκε με τη χρήση γραμμικού περιμετρικού φωτισμού. Για την επίλυση του φωτισμού της εισόδου του κλιμακοστασίου κατασκευάστηκαν μεταλλικά πετάσματα από οξειδωμένη διάτρητη λαμαρίνα, επιτυγχάνοντας έτσι τη χρήση ενιαίου αρχιτεκτονικού λεξιλογίου στα δωμάτια και τους κοινόχρηστους χώρους του ξενοδοχείου. Αυτή η κατασκευή με τις λιτές γεωμετρίες και την αδρή υλικότητα έρχεται σε δυνατή αντίθεση με το ιστορικό κλιμακοστάσιο και μ' αυτό τον τρόπο το αναδεικνύει. Ταυτοχρόνως καδράρει την είσοδό προς αυτό, όταν ο επισκέπτης εισέρχεται στο κτίριο.

Μελέτη ηχομόνωσης
Με δεδομένη την αναπόφευκτη ηχορύπανση που προκαλείται από τις δύο όμορες οδικές αρτηρίες της Λεωφ. Βασιλίσσης Αμαλίας και της οδού Φιλελλήνων, αλλά και την έντονη οχλοβοή που δημιουργείται από το wine bar στο ισόγειο, δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στις ηχομονώσεις. Ενδεικτικά, αναφέρεται ότι τόσο η επιλογή του ξύλινου πλωτού δαπέδου στα δωμάτια, όσο και της μοκέτας στους κοινόχρηστους χώρους ήταν υποχρεωτική λόγω του εξειδικευμένου ηχομονωτικού συστήματος που τοποθετήθηκε στο υπόστρωμα. Η διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων από ξηρά δόμηση κατασκευάστηκε με στόχο την ελαχιστοποίηση τόσο του αερόφερτου ήχου μεταξύ των δωματίων, όσο και του κτυπογενούς ήχου, που μεταφέρεται από το ισόγειο. Επίσης, η οροφή της επιβλητικής στοάς μελετήθηκε και επενδύθηκε με ειδικές μονωτικές στρώσεις, παίρνοντας την τελική της μορφή με την τοποθέτηση ψευδοροφής από διάτρητη γυψοσανίδα. Τέλος, όλα τα εξωτερικά κουφώματα του κτιρίου αντικαταστάθηκαν με νέα, διατηρώντας όλες τις μορφολογικές λεπτομέρειες των αντίστοιχων παλαιών, με τη διαφορά ότι τα νέα σφραγίζουν μεταξύ τους με διπλά λάστιχα, διαθέτουν νεροχύτη αλουμινίου και διπλά κρύσταλλα τρίπλεξ, με μεγάλο διάκενο και με διπλές ηχομονωτικές μεμβράνες.

Μελέτη βιωσιμότητας
Η εξοικονόμηση ενέργειας και η ελάχιστη δυνατή περιβαλλοντική επιβάρυνση αποτέλεσαν κύριους στόχους. Το κτίριο διαθέτει δύο κεντρικές μονάδες κλιματισμού VRV τελευταίας γενιάς για ψύξη - θέρμανση, οι οποίες παράλληλα κάνουν ανάκτηση θερμότητας για τη δωρεάν παροχή ζεστού νερού χρήσης. Η τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στο δώμα κρίθηκε ασύμφορη λόγω των δύο κατά πολύ υψηλότερων όμορων κτιρίων. Επιπλέον, όλα τα φωτιστικά του καταλύματος διαθέτουν λαμπτήρες φωτοδιόδων (LED), χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης.
Το μεγαλύτερο στοίχημα στη διαχείριση του όλου έργου βρισκόταν στην τομή μεταξύ βιωσιμότητας, αρχιτεκτονικής, κόστους και χρόνου παράδοσης. Το νέο ολοκληρωμένο in[n]Athens Hotel σχεδιάστηκε έτσι, ώστε να ανταποκρίνεται στον ολοένα και ανταγωνιστικότερο κλάδο του τουρισμού και είναι το αποτέλεσμα της άριστης συνεργασίας των συνιδιοκτητών, των αρχιτεκτόνων και της κατασκευαστικής εταιρείας, που μοιράστηκαν τις ίδιες αξίες και οραματίστηκαν ένα ξενοδοχείο διαχρονικό, με αρχιτεκτονική ταυτότητα, σεβασμό στον πελάτη και στην ιστορική αξία του κτιρίου.

Η κύρια φιλοσοφία του σχεδιασμού ήταν να δημιουργηθεί ένα κομψό εσωτερικό με αναφορές στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Μυκόνου. Σε αυτή τη μοναδική τοποθεσία, η συνολική αισθητική του σχεδιασμού ήταν η σύλληψη της ψυχής του Nammos Mykonos, όπου η πολυτέλεια, η αναψυχή, η παραλία, η μόδα και τα πιο αξιομνημόνευτα μέρη συνυπάρχουν σε τέλεια αρμονία.
Κατά την άφιξή τους οι πελάτες συναντούν πολυεπίπεδα στοιχεία νερού, που περιβάλλουν την πρόσοψη του κτιρίου, αντικατοπτρίζοντας τον ουρανό του Ντουμπάι και δίνουν την ψευδαίσθηση μιας κυμαινόμενης γυάλινης δομής. Τα στοιχεία νερού οριοθετούνται από μεγάλα πέτρινα σκαλοπάτια, που σχηματίζουν μια γέφυρα ανάμεσα στο λιθόστρωτο δρόμο και στις υπερυψωμένες πόρτες της εισόδου. Η εμπειρία ενισχύεται από τον ήχο του νερού, που τρέχει σε κάθε πλευρά της διαδρομής.
Το ταξίδι ξεκινάει εικονικά με τη ζωγραφιστή μυκονιάτικη πέτρα ως το κύριο φόντο στο lobby που οδηγεί τον επισκέπτη στα ενδότερα. Οι φωτισμένες από τα κεριά εσοχές δημιουργούν μια θερμή μετάβαση μεταξύ της στιγμής άφιξης και του επικείμενου ενθουσιασμού. Τα κρεμαστά φωτιστικά, που μοιάζουν με βότσαλα, ορίζουν την πορεία του επισκέπτη. Τα χειροποίητα έπιπλα, πλαισιωμένα από χειροποίητα χαλιά της περιοχής, στέκουν φωτιζόμενα σε κάθε πλευρά της εισόδου, παρέχοντας γωνιές χαλάρωσης για τους επισκέπτες, οι οποίες περιτριγυρίζονται από τη θέα του καταπράσινου κήπου και την αντανάκλαση της πισίνας.
Η επιλογή της ταπετσαρίας των επίπλων χαρακτηρίζεται από τις ανοιχτόχρωμες φυσικές ίνες των λινών, οι οποίες δημιουργούν ένα παιχνίδι υφής, βάση των περίπλοκων τεχνικών ύφανσης που συχνά συναντώνται στις παραδοσιακές τέχνες των Εμιράτων και της Ελλάδας. Αυτές οι ίδιες τεχνικές ύφανσης ενσωματώνονται στα εσωτερικά αρχιτεκτονικά στοιχεία με τη χρήση διακοσμητικών κλαδιών λυγαριάς που συνθέτουν την οροφή, η οποία εδράζεται σε δοκάρια καστανιάς. Τόσο η λυγαριά όσο και η καστανιά είναι τοπικά είδη ξυλείας στην Ελλάδα και χρησιμοποιούνται ευρέως στη μυκονιάτικη αρχιτεκτονική.
Ο διάδρομος εισόδου, που χωρίζει το lobby από τον κύριο χώρο εστιατορίου, είναι επενδυμένος με ψηλό, πλούσιο, λαξευμένο ξύλο. Σε αυτό το σκαλιστό μονοπάτι, η επιλογή των εκλεκτών κρασιών και τα φρέσκα θαλασσινά παρουσιάζονται σαν κοσμήματα πίσω από τις γυάλινες βιτρίνες.