Τα διαφανή χωρίσματα επιτρέπουν μία πιο άμεση σχέση μεταξύ των υπαλλήλων, ενώ ταυτόχρονα η αλληλοκάλυψη των διαφορετικών τζαμιών δημιουργεί την ψευδαίσθηση ενός πολύ μεγαλύτερου χώρου. Καθώς οι γυάλινες επιφάνειες θα δημιουργούσαν προβλήματα αντήχησης, ο υπόλοιπος χώρος αντιμετωπίστηκε με τη χρήση περισσότερο μαλακών και ηχοαπορροφητικών υλικών, όπως στα διαχωριστικά των γραφείων αλλά και στο δάπεδο. Με τον τρόπο αυτό διαμορφώνεται ένα φιλικό εργασιακό περιβάλλον, ελαχιστοποιώντας τους ήχους από μηχανήματα και περιορίζοντας τον ακουστικό θόρυβο από τις ομιλίες και τα τηλεφωνήματα. Φωτογραφίες: Giorgio Papadopoulos.

Στο κτίριο της νορβηγικής πρεσβείας στην Αθήνα, "ραχοκοκαλιά" του σχεδιασμού αποτελεί ο μεγάλος τοίχος με τη λευκή, "τρισδιάστατη" κατασκευή. Η δυναμική της μορφή είναι εμπνευσμένη από την αντανάκλαση των βουνών στο νερό ενός φιόρδ. Ο τοίχος είναι άμεσα ορατός από τους επισκέπτες στην είσοδο, συνδέοντας όλα τα τμήματα της πρεσβείας. Φωτεινές λωρίδες στην οροφή διασχίζουν σημειακά το διάδρομο, αναδεικνύοντας μέσω των φωτοσκιάσεων το γλυπτικό χαρακτήρα του τοίχου. Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης.

Οι λεπτομέρειες στο χρώμα της άμμου και οι γήινες υφές του ξύλου κυριαρχούν σε αυτό το δωμάτιο ξενοδοχείου στη Ζάκυνθο. Η παλέτα των υλικών και των χρωμάτων αντλεί επιρροές από το ελληνικό τοπίο. Μέσα από λιτές σχεδιαστικές χειρονομίες, το δωμάτιο αποκτά ένα σύγχρονο και, ταυτόχρονα, ήπιο ύφος. Τα μεγάλα ανοίγματα κυριαρχούν και υπογραμμίζονται περιμετρικά από σανίδες ξύλου, λειτουργώντας ως πλαίσια με θέα. Φωτογραφία: Claus Brechenmacher - Reiner Baumann Photography.

Η εξοχική κατοικία, που βρίσκεται στην Κέα, εντάσσεται αρμονικά στην απότομη πλαγιά. Τα υαλοστάσια, που εκτείνονται μέχρι την οροφή, μεταφέρουν την απρόσκοπτη θέα προς το Αιγαίο στο εσωτερικό της κατοικίας. Οι τοίχοι και οι οροφές διαμορφώνονται με εμφανές σκυρόδεμα και το δάπεδο με τσιμεντοκονία. Η ίδια παλέτα των υλικών επεκτείνεται και στους εξωτερικούς χώρους, καθιστώντας το εσωτερικό και το εξωτερικό μία αδιαίρετη ενότητα. Φωτογραφία: Γιώργης Γερόλυμπος.

Σε βιοκλιματική θερινή κατοικία στην Κέα, η επιλογή φυσικών υλικών κυριαρχεί στη διαμόρφωση των εξωτερικών χώρων. Η πέτρα, κυρίαρχο στοιχείο, προέρχεται από το βράχο του οικοπέδου. Έτσι, το κτίριο ενσωματώνεται απόλυτα στο φυσικό τοπίο. Φωτογραφία: Δημήτρης Κλεάνθης.

Σε κατοικία στη Λευκωσία, ο χώρος της πισίνας αναπτύσσεται σε άμεση επαφή με την υπόστεγη βεράντα, λειτουργώντας ως εσωτερικό χώρο. Φωτογραφία: Χάρης Σολωμού.

Σε κατοικία στην Ίο, οι πέργκολες με τις καλαμιές προσφέρουν ένα καταφύγιο σκιάς, το οποίο λειτουργεί ως συνέχεια των στεγασμένων χώρων της κατοικίας. Φωτογραφία: Παναγιώτης Βουμβάκης.

Σε μονοκατοικία στο Καλαμάκι Μεσσηνίας, το μάρμαρο Lygourio Dark, που εξορύσσεται στο Λυγουριό Αργολίδας, κατέχει περίοπτη θέση ως επένδυση των εξωτερικών τοίχων. Σφυρηλατημένο σαν πέτρα, καλύπτει μεγάλο μέρος της όψης του κτιρίου. Φωτογραφία: Παναγιώτης Βουμβάκης.

Σε μονοκατοικία σε φαράγγι στον Αποκόρωνα Χανίων, τοιχία με επένδυση πέτρας λειτουργούν ως αντιστήριξη και σχηματίζουν διαφορετικά επίπεδα στον περιβάλλοντα χώρο. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η αρμονική ένταξη της πισίνας στο τοπίο και στη γεωμορφολογία. Φωτογραφία: Γιώργος Αναστασάκης.

Σε μία παραθεριστική βίλα στο Daios Cove Resort στην Κρήτη, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο σχεδιασμό, με στόχο τη δημιουργία μίας μοναδικής ατμόσφαιρας χαλάρωσης. Σε μία προσπάθεια ανάδειξης της μοναδικής θέας προς τη θάλασσα, δημιουργείται ένα γωνιακό άνοιγμα, το οποίο ορίζει και το χώρο του καθιστικού – παρατηρητηρίου του υπνοδωματίου. Φωτογραφία: Heinz Troll.