O αύλειος χώρος λειτουργεί ως "πλάτωμα" θέασης. Το υπαίθριο καθιστικό διαμορφώνεται ως φυσική προέκταση του πέτρινου τοιχίου, που οριοθετεί τη φύτευση, υιοθετώντας τη μινιμαλιστική μορφή ενός προβόλου. "Hide and seek", δυο κατοικίες στις Κολυμπήθρες της Πάρου.
Φωτογραφία: Γιώργος Μεσσαριτάκης.

Υδάτινες επιφάνειες περιβάλλουν την πρόσοψη του κτιρίου, δίνοντας την ψευδαίσθηση μιας κυμαινόμενης γυάλινης δομής. Οι αντανακλάσεις ενισχύονται από τον τεχνητό φωτισμό, ο οποίος υπογραμμίζει με εικαστικό τρόπο τις χαράξεις των διακοσμητικών κλαδιών λυγαριάς. Beach club "Nammos" στο Ντουμπάι.
Φωτογραφία: Stelios Kyriakis

Η αρχιτεκτονική μελέτη πραγματοποιήθηκε σε μία κατοικία 350 m2 σε προάστιο της Θεσσαλονίκης, η οποία εκτείνεται σε τρία επίπεδα. Όπως μαρτυρά και η ονομασία του έργου, πρόκειται για ένα κτίσμα που φιλοξενεί τρεις αυτόνομες κατοικίες. Οι δύο κατοικίες βρίσκονται στο 1ο επίπεδο, σε στάθμη συνεπίπεδη με τον εξωτερικό χώρο του κήπου, ενώ η τρίτη κατοικία καταλαμβάνει το 2ο και 3ο επίπεδο και επικοινωνεί με τον εξωτερικό χώρο του κήπου, εξαιτίας της μεγάλης υψομετρικής διαφοράς στη διαμόρφωση του οικοπέδου.
Ο σχεδιασμός των κατοικιών πραγματοποιήθηκε με γνώμονα την όσο το δυνατόν καλύτερη εκμετάλλευση της οπτικής άνεσης που παρέχει το οικόπεδο, το οποίο προσφέρει υπέροχη θέα και βέλτιστη χρήση του φυσικού φωτός.
Η κεντρική είσοδος, η οποία βρίσκεται στο 2ο επίπεδο, οδηγεί στους χώρους διημέρευσης της κύριας κατοικίας, το καθιστικό, την κουζίνα και την τραπεζαρία. Πρόκειται για χώρους ιδιαίτερα φωτεινούς και φιλόξενους, καθώς συνδυάζουν φυσικά υλικά και γήινες αποχρώσεις, στοιχεία που συνδιαλέγονται με το άπλετο φυσικό φως, το οποίο εισέρχεται λόγω των μεγάλων ανοιγμάτων. Ο χώρος του 2ου επιπέδου είναι ενιαίος, ενώ οι χρήσεις διαφοροποιούνται, κυρίως εξαιτίας της εναλλαγής υλικών και της δημιουργίας κατασκευών – επίπλων, που λειτουργούν εμμέσως ως διαχωριστικά.
Ο χώρος της εισόδου αποτελεί το "κατώφλι" της κατοικίας, συνδυάζοντας τα διαφορετικά υλικά που συναντά κανείς στους υπόλοιπους χώρους της κατοικίας - μια σύνθεση από λευκές επιφάνειες, φυσικό δρυ και μάρμαρο Carrara. Στο χώρο του καθιστικού, κυρίαρχο υλικό είναι το ξύλο, το οποίο δημιουργεί μια "ήρεμη" και "ζεστή" ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με τις λευκές επιφάνειες των τοίχων. Ένα ελαφρύ διαχωριστικό από φυσικό δρυ δημιουργεί ένα όριο ανάμεσα στον κεντρικό χώρο του κλιμακοστασίου και το καθιστικό, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί ως προέκταση του επίπλου της βιβλιοθήκης, που περικλείει το καθιστικό. Ο όγκος του τζακιού έχει διπλό ρόλο ως ένα όριο ανάμεσα στην τραπεζαρία και το καθιστικό, ενώ παράλληλα αποτελεί και μια νοητή συνέχεια του χώρου της εισόδου. Ο ενοποιημένος χώρος της τραπεζαρίας και της κουζίνας οριοθετείται με τη διαφοροποίηση του δαπέδου, όσον αφορά στο υλικό αλλά και με την κατασκευή ενός συρόμενου γυάλινου διαχωριστικού, που επιτρέπει την οπτική επαφή ανάμεσα στους δυο χώρους.
Στο 3ο επίπεδο βρίσκονται οι πιο ιδιωτικοί χώροι της κατοικίας, το κύριο υπνοδωμάτιο με το λουτρό, το δωμάτιο φιλοξενίας και ένας μικρός χώρος γραφείου. Ξεχωριστό στοιχείο στο υπνοδωμάτιο αποτελούν τα μεγάλα ανοίγματα, που καταλαμβάνουν σχεδόν τους δύο τοίχους του, προσφέροντας μια μοναδική θέα. Το φυσικό φως, που εισχωρεί σε συνδυασμό με τη χρήση των φυσικών υλικών, δημιουργεί την αίσθηση του οικείου περιβάλλοντος και μίας ήρεμης ατμόσφαιρας.
Στο 1ο επίπεδο έχουν σχεδιαστεί δύο αυτόνομες, μικρότερου μεγέθους, κατοικίες. Το κάθε διαμέρισμα περιλαμβάνει έναν ενιαίο χώρο καθιστικού - κουζίνας, υπνοδωμάτιο και μπάνιο. Ο περιορισμένος χώρος έθεσε το ζήτημα για το σχεδιασμό ειδικών κατασκευών με πολλαπλές χρήσεις, όπως η κατασκευή που διαχωρίζει το σαλόνι και την κουζίνα και αποτελεί έπιπλο βιβλιοθήκης – τηλεόρασης και επιπλέον αποθηκευτικού χώρου. Τα υπνοδωμάτια των δυο διαμερισμάτων οριοθετούνται με ένα γυάλινο διαχωριστικό, που επιτρέπει το φυσικό φως να διαχέεται ανεμπόδιστα. Το στοιχείο αυτό ήταν απαραίτητο για το φυσικό φωτισμό των ιδιωτικών χώρων των διαμερισμάτων, καθώς δεν διαθέτουν ανοίγματα, λόγω των υψομετρικών διαφορών του οικοπέδου.
Τέλος, και στις δυο κατοικίες υπερισχύουν οι ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις του γκρι. Διαφορετικά υλικά με ποικίλες υφές συνδυάζονται, με τρόπο που να δημιουργήσουν μια ιδιαίτερη ένταση.

Σε γήπεδο με ήπια κλίση και εντυπωσιακή θέα προς τη Δύση και το νησί της Πάρου, στην περιοχή Όσκελος της Νάξου, δημιουργούνται δυο ανεξάρτητες κατοικίες. Η πρόσβαση σε αυτές γίνεται με μια κοινή ενδιάμεση και ανοιχτή πορεία που συνδέει τις υπαίθριες αυλές μπροστά και πίσω από τα κτίρια, αποτελώντας ταυτόχρονα το διαχωριστικό τους όριο.
Η ανάπτυξη των κτιρίων είναι γραμμική αποτελώντας σύνθεση μικρότερων όγκων. Ακολουθώντας την ελαφριά κλίση του φυσικού εδάφους, οι ανεξάρτητοι όγκοι των λειτουργιών έχουν διακριτή μορφολογία και διαφορετικές στάθμες μεταξύ τους. Συγχρόνως, το ακτινικό άνοιγμά τους προς την ευρεία προοπτική της θέας τονίζεται από την αντίστοιχη διάταξη ισχυρών πέτρινων στοιχείων στον περιβάλλοντα χώρο. Η φυσική εναλλαγή των υψών των ανεξάρτητων αυτών όγκων, έχει ως αποτέλεσμα την αίσθηση της οικείας μικροκλίμακας των Κυκλαδίτικων οικισμών και παράλληλα οπτικοποιεί την ανεξαρτησία τους. Τη σύνθεση ενισχύουν οι χτιστές πέργκολες των όγκων, οι οποίες ακολουθώντας τις υψομετρικές αλλαγές τους και έχοντας σχετικά κλειστή μορφή, συμπληρώνουν ενεργά το ογκοπλαστικό σύνολο.
Λειτουργικά, κάθε κατοικία αποτελείται από ενιαίο χώρο καθιστικού και κουζίνας με άμεση πρόσβαση τόσο στον πίσω προστατευμένο υπαίθριο χώρο, όσο και στον μπροστινό χώρο που φιλοξενεί τα υπαίθρια καθιστικά και καταλήγει στην πισίνα. Όλα τα υπνοδωμάτια είναι προσβάσιμα μέσω του πίσω υπαίθριου χώρου, αποκτώντας έτσι ανεξαρτησία κινήσεων από τους κοινόχρηστους χώρους διημέρευσης του σπιτιού.

Το NIDI Apartment είναι ένα έργο ανακαίνισης, που περιλαμβάνει την ενοποίηση δύο υπαρχόντων διαμερισμάτων στην περιοχή Καϊμακλί Λευκωσίας. Λόγω της οικονομικής κρίσης στην Κύπρο, αντί να χτίσουν νέο σπίτι, οι πελάτες αποφάσισαν να ενοποιήσουν και να επεκτείνουν δύο διαμερίσματα στον τελευταίο όροφο ενός κτιρίου στη Λευκωσία, δημιουργώντας έτσι ένα μεγάλο Loft.
Το κτίριο είναι της δεκαετίας του 1980. Για να ενοποιηθεί ο χώρος, δημιουργήθηκε μια ενιαία είσοδοςπου εισάγει σε έναν κοινό χώρο, που οι ιδιοκτήτες μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως βιβλιοθήκη, αίθουσα χαλάρωσης, τραπεζαρία, αίθουσα παιχνιδιών, αίθουσα κινηματογράφου, αίθουσα μπιλιάρδου ή οτιδήποτε άλλο ταιριάζει στις ανάγκες τους ανά πάσα στιγμή.
Η βασική ιδέα ήταν η δημιουργία δύο κύριων χώρων, ο ένας στα αριστερό και ο άλλος στο δεξί μέρος του διαμερίσματος. Αυτοί οι χώροι συνδέονται με μια γραμμική περιοχή, η οποία φιλοξενεί όλες τις δευτερεύουσες εγκαταστάσεις όπως w.c., αποθήκη και πλυντήριο. Με αυτήν την ιδέα όλες οι δευτερεύουσες εγκαταστάσεις συγκεντρώθηκαν στη μέση του διαμερίσματος, όπου δεν υπήρχε φυσικό φως και εξαερισμός επιτρέποντας τη μέγιστη χρήση φυσικού φωτισμού και αερισμού από τους κύριους χώρους.
Η γραμμική περιοχή σύνδεσης είναι ελάχιστη, με τη χρήση λευκού χρώματος, ανοιχτού γκρι εποξειδικού δαπέδου και καθρέφτη για να κάνει το χώρο να φαίνεται ευρύτερος και με γραμμικά έπιπλα που παρέχουν επιπλέον χώρο αποθήκευσης. Αυτό το σημείο σύνδεσης καταλήγει σε έναν γκρίζο σύγχρονο χώρο κουζίνας.
Το επίπεδο του σαλονιού και της τραπεζαρίας τοποθετήθηκε λίγο χαμηλότερα. Στα καθιστικά και στην τραπεζαρία χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα γήινα υλικά δημιουργώντας έτσι μια πιο άνετη και οικεία ατμόσφαιρα. Ξύλο, λευκή πέτρα και θερμός φωτισμός έχουν χρησιμοποιηθεί για τους δύο κύριους χώρους.
Η δημιουργία δύο εντελώς διαφορετικών χώρων, του λευκού σύγχρονου γραμμικού χώρου σύνδεσης και των πιο άνετων και οικείων κεντρικών χώρων ήταν ο τρόπος με τον οποίο οι αρχιτέκτονες δημιούργησαν μια μοναδική εμπειρία περπατώντας μέσα από το διαμέρισμα, με κάθε βήμα να κρύβει μια νέα έκπληξη.
Οι ιδιωτικοί χώροι είναι καλά κρυμμένοι και όσο το δυνατόν περισσότερο από τους κοινόχρηστους χώρους. Το διαμέρισμα διαθέτει τρία υπνοδωμάτια, με το master να δικό του μπάνιο, ενώ υπάρχει ένα κοινό μπάνιο για τα άλλα δύο υπνοδωμάτια.
Οι πολλές μικρές βεράντες των παλαιών διαμερισμάτων ακυρώθηκαν και δημιουργήθηκε μια μεγάλη κοινή βεράντα που συνδέει την κουζίνα με το σαλόνι για να δώσει μια ισχυρότερη σχέση μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού χώρου.

Το έργο «τοπιο_ροές» πρόκειται για το Β΄ Βραβείο στον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό για το Πάρκο Σαλίνα στη Λάρνακα Κύπρου. Η κεντρική ιδέα της πρότασης απορρέει από την ανάγκη δημιουργίας μίας καλά οργανωμένης περιοχής αστικής φύσης σε αμφίδρομη σχέση με τον αστικό ιστό. Πρόθεση του σχεδιασμού υπήρξε η ιδέα της αποκάλυψης μια ενδοχώρας φυσικού τοπίου, που ο επισκέπτης ανακαλύπτει σταδιακά. Προτείνεται ένα πεδίο τοπιακών ροών, ένα δυναμικό τοπίο, μια διαπερατή πράσινη μεμβράνη διελεύσεων στην οποία δύνανται να αναπτυχθούν σχέσεις ώσμωσης από την πόλη στο εσωτερικό του νέου πάρκου, σε έναν εσωστρεφή πυρήνα πρασίνου και αστικότητας, στον οποίο κεντρικό ρόλο θα παίξει η περιοδικότητα της φύσης και η εναλλαγή των ειδών στις τέσσερις εποχές.

Η πρόταση προκειμένου να δημιουργήσει έναν πόλο έλξης χρήσεων τοπικής και υπερτοπικής εμβέλειας, προσεγγίζει το χώρο με μια ολιστική τοπιακή στρατηγική, ώστε να «ανοίξει» ο χώρος στην πόλη. Βασικοί στόχοι είναι: (α) να δημιουργηθεί ένα αστικό πάρκο που με ήπιους οικολογικούς χειρισμούς, βιοκλιματικό χαρακτήρα και εμπλουτισμό φυτεύσεων, θα παρέχει ένα αισθητικά βελτιωμένο περιβάλλον που θα συμβάλλει στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής, (β) να τονιστεί η κοινωνική διάσταση του έργου ως υπαίθριου χώρου της πόλης με ποικιλία νέων χρήσεων και αστικών δράσεων, με εναλλασσόμενες κοινωνικές εκδηλώσεις σε έναν τόπο δημιουργικότητας και έκφρασης, (γ) να ενσωματώσει στη λειτουργία του πάρκου τις νέες τεχνολογίες πληροφόρησης, ενημέρωσης και διαχείρισης, δημιουργώντας ένα χώρο για ευαισθητοποιημένους πολίτες σε θέματα ενέργειας και αυτάρκειας, ενεργούς σε θέματα ανακύκλωσης και αστικής ανθεκτικότητας, συνειδητοποιημένους σε ζητήματα κλιματικής αλλαγής και περιβαλλοντικής κρίσης.

Το διαμέρισμα, 252 m², το οποίο βρίσκεται σε μια ιστορική περιοχή στο Κίεβο, ανακαινίστηκε με την αρχή "less is more". Οι αρχιτέκτονες δημιούργησαν ένα καθαρό εσωτερικό, σύγχρονες λεπτομέρειες στα τελειώματα, φυσικά υλικά και έπιπλα κατασκευασμένα κατά παραγγελία. Αυτό το διαμέρισμα δημιουργήθηκε για έναν νεαρό άνδρα, συλλέκτη ουκρανικής τέχνης. Η σχεδιαστική ιδέα του διαμερίσματος συνδυάζει φυσικές αποχρώσεις, με γυάλινα χωρίσματα σκούρου χρώματος, φυσική πέτρα με ορείχαλκο, ξύλινα δάπεδα και προσαρμοσμένα στοιχεία, που έγιναν σε ένα μόνο αντίγραφο ειδικά για το χώρο.

Το νέο κτίριο εργαστηρίων του STEM του Κολλεγίου Ανατόλια αρθρώνεται από δύο καθαρά γεωμετρικά πρίσματα, ένα παραλληλεπίπεδο και έναν κύβο, που αλληλοτέμνονται, διατηρώντας μια εντατική σχέση μεταξύ τους
Η κεκλιμένη οροφή του κύβου είναι μερικώς καλυμμένη με ημιδιαφανή φωτοβολταϊκά πετάσματα (BIPV), ορατά και από το εσωτερικό του κτιρίου, που συμβάλλουν στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και στην παροχή φυσικού φωτός στο εσωτερικό. Προκειμένου να αποφευχθεί η αύξηση της θερμοκρασίας, ειδικά κατά τη θερινή περίοδο, προτείνεται μια ειδική μονάδα υαλοπινάκων BIPV, η εσωτερική υάλωση της οποίας είναι εφοδιασμένη με ανακλαστική αλλά πρακτικά αόρατη μεμβράνη, η οποία αντανακλά τη θερμότητα, που απελευθερώνεται από τη φωτοβολταϊκή μονάδα προς το εξωτερικό. Επιπλέον, οι περσίδες κάτω από την οροφή της δομής ενεργούν ως ένα εσωτερικό σύστημα σκίασης, το οποίο διαχέει το ηλιακό φως μέσα στο χώρο και οργανώνει τη διάταξη των γραμμικών φωτιστικών.
Στο παραλληλεπίπεδο, το φυτεμένο δώμα εκτατικού τύπου συμβάλλει στη βελτίωση της θερμικής συμπεριφοράς των υποκείμενων χώρων.
Φωτογραφίες: STUDIOVD.GR / CHRISTOS DIMITRIOU

Η μονοκατοικία Hill House κτισμένη σε επικλινές οικόπεδο στο Σιάτλ, διαθέτει περιμετρική βεράντα και απροσδόκητη ιδιωτικότητα για μια αστική κατοικία, όπως επίσης καταπληκτική θέα στην πόλη και στο δάσος. Είναι σύμμεικτη κατασκευή, την οποία οι αρχιτέκτονες οραματίστηκαν σαν πλοίο. Έτσι διαμορφώθηκε και το κλιμακοστάσιο, μεταλλικό, βαμμένο λευκό, στο κέντρο ενώ τα ξύλινα δάπεδα θυμίζουν καταστρώματα.
Φωτογραφίες: Lara Swimmer, Spencer Radford

ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Στη σύγχρονη αρχιτεκτονική, στην οποία οι μεταλλικές και γυάλινες επενδύσεις στις όψεις βρίσκουν συχνά εφαρμογή, η αναπροσαρμογή των ιδιοτήτων του τούβλου ως εξωτερικού, εμφανούς υλικού είναι αναγκαία, με σκοπό όχι να αναπαραγάγει τεχνικές του παρελθόντος, αλλά να προαγάγει την αρχιτεκτονική του μέλλοντος. Πλέον, οι βιομηχανίες τούβλου, δίνουν τη δυνατότητα επιλογής σε ένα ευρύ φάσμα προϊόντων.