Η "Παράλληλη Κατοικία" αποτελεί μια θερινή εστία, που βρίσκεται σε μία απομονωμένη πλευρά ενός νησιού των Κυκλάδων. Η έντονη τοπογραφία του περιβάλλοντος χώρου υπήρξε πηγή έμπνευσης και οδηγός της κεντρικής ιδέας της πρότασης.
Η κατοικία -τοποθετημένη παράλληλα στη θέα της θάλασσας- οργανώνεται από μια διαδοχή αίθριων, υπαίθριων και κλειστών χώρων. Αυτοί οι χώροι, μέσω μεγάλων ανοιγμάτων, καδράρουν κινηματογραφικά το γύρω τοπίο, το Αιγαίο πέλαγος και τα γειτονικά νησιά. Λόγω την έντονης κλίσης του εδάφους, το πίσω μέρος του σπιτιού είναι βυθισμένο στο χώμα, ενώ η μπροστά όψη είναι εντελώς εκτεθειμένη σε όλη τη θέα. Οι βοηθητικές λειτουργίες του σπιτιού είναι τοποθετημένες γραμμικά στον πίσω τοίχο, επιτρέποντας έτσι την ανεμπόδιστη κίνηση και θεάσεις μέσα στο σπίτι και γύρω από αυτό.
Η χρήση του ανεπίχριστου σκυροδέματος ως δομικού αλλά και οπτικού μέσου έχει ως σκοπό τη σύγχρονη ερμηνεία ενός παραδοσιακού πέτρινου σπιτιού. Αυτή η επανερμηνεία της τεχνικής του παραδοσιακού σπιτιού σχετίζεται και με την ενσωμάτωση των παλαιότερων ενεργών και παθητικών συστημάτων θέρμανσης, ψύξης και παραγωγής ενέργειας. Συνεπώς, αυτά τα συστήματα επιτρέπουν την υψηλή ενεργειακή απόδοση και ανεξαρτησία της κατοικίας.
Ο χωνευτός διάδρομος στο πίσω μέρος του σπιτιού προφυλάσσει από του δυνατούς ανέμους και επιτρέπει το διαμπερή εξαερισμό και τη διατήρηση της σωστής θερμοκρασίας μέσα στο σπίτι καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Η οροφή της κατοικίας χρησιμεύει και στη συλλογή του νερού της βροχής σε ειδικές υπόγειες δεξαμενές, το οποίο στη συνέχεια φιλτράρεται και επαναχρησιμοποιείται. Ακόμα, ηλιακά πάνελ βρίσκονται κρυμμένα στο τοπίο και παράγουν αρκετή ενέργεια με αποτέλεσμα το σπίτι να είναι σχεδόν ενεργειακά ανεξάρτητο.
Η "Παράλληλη Κατοικία" αποτελεί ένα δυνατό στοιχείο, αλλά ταυτόχρονα προκαλεί την ελάχιστη δυνατή αντίδραση με τον περιβάλλοντα χώρο. Αυτή η αντίθεση προκαλεί τελικά τη μέγιστη εμπειρία του ίδιου του τοπίου.

Το συγκρότημα αφορά τρεις εξοχικές - εποχιακές κατοικίες κατασκευασμένες σε μια κατάφυτη βουνοπλαγιά της Σκιάθου με θέα προς τις δυτικές ακτές του νησιού και το ανατολικό Πήλιο. Η τοποθέτηση των κτισμάτων στο χώρο έγινε με γνώμονα την ιδιωτικότητα της κάθε κατοικίας και τη θέα προς τη θάλασσα. Αποτέλεσμα η δημιουργία ενός οικιστικού συνόλου με σεβασμό προς το φυσικό του περιβάλλον.
Το φυσικό περιβάλλον οδήγησε τους μελετητές στη βασική αρχιτεκτονική επίλυση του συγκροτήματος, τη διάσπασή του δηλαδή σε επί μέρους όγκους, που ακολουθούν την έντονη κλίση του εδάφους και την τοποθέτησή τους σε γραμμική διάταξη, παράλληλα με τη θέα προς την θάλασσα.
Οι όψεις κατά μήκος των τριών κατοικιών διαφοροποιούνται επίσης σημαντικά αναλόγως με το προς τα πού είναι προσανατολισμένες, κρατώντας την ανατολική πλευρά που βλέπει προς το βουνό και το δρόμο πιο συμπαγή και κλειστή με κυρίαρχο στοιχείο την πέτρα, ενώ η όψη προς τη θάλασσα αντιμετωπίστηκε προσαρμόζοντας τους χώρους στη θέα δημιουργώντας όπου ήταν απαραίτητο μεγάλα ανοίγματα.
Ο σχεδιασμός φέρνει τις κατοικίες σε διάλογο με το περιβάλλον τους.
Το μέσα και το έξω γίνονται ένα, τόσο οπτικά όσο και λειτουργικά, αναδεικνύοντας τον καλοκαιρινό χαρακτήρα των σπιτιών. Κάθε κατοικία είναι σχεδιασμένη γύρω από μια εσωτερική αυλή, η οποία συνδέει τους δύο επιμέρους κτιριακούς όγκους που στεγάζουν τις λειτουργίες της διημέρευσης και της διανυκτέρευσης. Η εσωτερική αυλή αποτελεί την καρδιά του σπιτιού, μέσω αυτής γίνονται όλες οι κινήσεις από τα υπνοδωμάτια προς το καθημερινό και η είσοδος στην κατοικία. Κάθε υπνοδωμάτιο είναι ένα ανεξάρτητο κελί με ξεχωριστή υπαίθρια είσοδο. Το καθημερινό και η βεράντα του είναι το σημείο συνάντησης των ενοίκων.
Επικρατέστερα υλικά η πέτρα, προϊόν εκσκαφής του συγκροτήματος, το ξύλο, τα καλάμια και οι ελαφριές μεταλλικές κατασκευές. Η αντίθεση των μεταλλικών συνδετικών στοιχείων και των μεγάλων γυάλινων ανοιγμάτων με τους στιβαρούς πέτρινους τοίχους αναδεικνύει τη σύνθεση και προσδίδει ελαφρότητα.
Με τη χρήση πέτρινων τοίχων προς το Βορρά, από όπου γίνεται και η είσοδος των κατοικιών, το συγκρότημα παρουσιάζεται ενιαίο και κλειστό, ενώ προς το Νότο ανοίγεται προς τη θέα, με τους ενδιάμεσους χώρους των κατοικιών να δημιουργούν στεγασμένες βεράντες και αυλές σε διαφορετικά επίπεδα αναδεικνύοντας τη συνέχεια του μέσα με το έξω. Μια συνέχεια τόσο λειτουργική όσο και οπτική, που επεκτείνει την κατοικία πέρα από τα όριά της.

Το συγκεκριμένο έργο αποσκοπεί να δώσει μια "λύση" στις σύγχρονες ανάγκες κατοίκησης, χρησιμοποιώντας σαν εργαλεία τον αειφόρο σχεδιασμό, τη στρατηγική τοποθέτηση των λειτουργιών και την ευελιξία των χώρων.
Ο σχεδιασμός της κατοικίας ξεκίνησε με τη μελέτη του προσανατολισμού. Γι' αυτό το λόγο η κατοικία τοποθετείται στο πίσω μέρος του γεωτεμαχίου με νοτιοανατολικό προσανατολισμό, ώστε να εκμεταλλεύεται πλήρως το φυσικό φωτισμό και αερισμό. Ταυτόχρονα οι αρχιτεκτονικές προεξοχές και τα λούβρα στην κύρια όψη προστατεύουν τους χώρους, προσφέροντας σκίαση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Λόγω του προσανατολισμού της κατοικίας προέκυψε η ανάγκη δημιουργίας στοιχείων που να διασφαλίζουν την ιδιωτικότητα των χρηστών από το δημόσιο δρόμο. Ένα από αυτά τα στοιχεία είναι η διάτρητη τοιχοποιία από εμφανές σκυρόδεμα με ανθώνες, η οποία παράλληλα δημιουργεί μια εμπειρική διαδρομή στον επισκέπτη. Καθώς ο επισκέπτης διασχίζει το μονοπάτι για να εισέλθει στην κατοικία ανακαλύπτει σταδιακά τους εξωτερικούς χώρους, προκαλώντας του έτσι την περιέργεια για το πως θα συνεχιστεί αυτή η εξερεύνηση χώρων και στο εσωτερικό της κατοικίας.
Το κυρίως καθιστικό και η τραπεζαρία βρίσκονται σε έναν ενιαίο χώρο με διπλό ύψος και αποτελούν τον κεντρικό πυρήνα της κατοικίας, αφού από εκεί γίνεται η πρόσβαση σε όλους τους χώρους και εκεί βρίσκεται η κύρια είσοδος της κατοικίας. Οι κοινόχρηστοι χώροι κουζίνας και καθημερινού καθιστικού, που βρίσκονται στο βόρειο μέρος της κατοικίας με ανοίγματα προς τον κήπο, έχουν τη δυνατότητα να απομονώνονται, έχοντας έτσι περισσότερη ιδιωτικότητα. Οι κυρίως χρήσεις του σαλονιού και τραπεζαρίας είναι στην νότια πλευρά με μεγάλα ανοίγματα και ενοποίηση με το χώρο της αυλής και της πισίνας, ενώ οι βοηθητικοί χώροι, όπως οι χώροι υγιεινής και οι αποθήκες τοποθετούνται στο πλάι, σε έναν κλειστό όγκο, χωρίς να είναι εμφανείς.
Ο εσωτερικός χώρος επεκτείνεται στην εξωτερική καλυμμένη βεράντα και την πισίνα, μέσω μεγάλων ανοιγμάτων, δίνοντας την αίσθηση συνέχειας μεταξύ των χώρων. Στον όροφο το κυρίως υπνοδωμάτιο είναι διαχωρισμένο από τα υπόλοιπα υπνοδωμάτιο με ένα κενό, το οποίο δίνει διώροφο ύψος στο ισόγειο.
Οι ανάγκες των χρηστών αλλάζουν στο χρόνο και ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός πρέπει να ανταποκρίνεται σε αυτή τη μεταβολή, με τη δημιουργία εύχρηστων, ευέλικτων και διαχρονικών χώρων. Στη συγκεκριμένη κατοικία χρησιμοποιήθηκαν εσωτερικά ξύλινες συρόμενες θύρες για το διαχωρισμό των χώρων, οι οποίες χάνονται στο εσωτερικό της τοιχοποιίας, ώστε να επιτυγχάνεται ευελιξία και ενοποίηση διαφορετικών χώρων μεταξύ τους βάση των αναγκών της κάθε περίστασης.
Όταν για παράδειγμα όλες οι θύρες είναι κλειστές, η κουζίνα και το μικρό καθιστικό μαζί με την πίσω αυλή παίρνουν πιο ανεξάρτητο, ιδιωτικό χαρακτήρα, αφήνοντας το χώρο του κυρίως καθιστικού με την τραπεζαρία ως έναν άλλο ξεχωριστό χώρο. Όταν τα πάνελ είναι ανοιχτά ο χώρος διπλασιάζεται σε μέγεθός και όλες οι λειτουργίες και οι χώροι ενοποιούνται. Επίσης η κουζίνα και το καθημερινό καθιστικό μπορούν να διαχωριστούν μεταξύ τους με συρόμενες θύρες και να ξεχωρίσουν ως δύο διαφορετικά δωμάτια.
Έμφαση δίνεται και στη δυναμική του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Η μορφή του κτιρίου χαρακτηρίζεται από έντονους διαγώνιους όγκους ενώ ταυτόχρονα διατηρεί ελαφρύ χαρακτήρα με διάτρητα αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως τα ξύλινα λούβρα που βοηθούν πέραν της διατήρησης της ιδιωτικότητας και στη διαμόρφωση των όψεων του κτιρίου. Επιπλέον στην πίσω όψη τοποθετούνται ανθώνες με σκοπό τη δημιουργία ενός πράσινου προστατευτικού στρώματος στο νοτιοδυτικό όγκο του κτιρίου.
Η διαπερατότητα των εσωτερικών χώρων, η ενοποίησή τους με τους κήπους περιμετρικά της οικίας, η ένταξη χώρων πρασίνου στο εσωτερικό, όπως και η απλότητα των όγκων και των υλικών είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της πρότασης. Η γοητεία και η ποιότητα του εσωτερικού χώρου βρίσκεται στις λεπτομέρειες, στο φωτισμό, στην αρμονία και στη συνέχεια των υλικών από το εσωτερικό στο εξωτερικό της κατοικίας.
Τα υλικά είναι απλά και διαχρονικά. Το εμφανές σκυρόδεμα σε τοιχοποιίες και δάπεδα, οι γκρι τόνοι, οι λευκές επιφάνειες και το ξύλο είναι αυτά που κυριαρχούν. Τα μεγάλα ανοίγματα από σκούρα αλουμίνια και οι μεταλλικές λεπτομέρειες προσθέτουν μια δυναμική στο χώρο, ώστε να έχει ένα ισορροπημένο συνδυασμό υλικών και υφών. Το πράσινο είναι κύριο στοιχείο στο έργο, εσωτερικά με την τοποθέτηση ανθώνων και μεγάλων ανοιγμάτων προς τους κήπους και με το σχεδιασμό στοιχείων, επάνω στα οποία μπορούν να αναρριχηθούν φυτά και να δημιουργήσουν μια νέα ταυτότητα στο έργο με το χρόνο.

Η εξοχική κατοικία βρίσκεται στην κορυφή μιας πλαγιάς κατάφυτης με ελαιόδεντρα, έχοντας πανοραμική θέα στον Αργολικό κόλπο, τις Σπέτσες και τα νησάκια Πλατειά και Ψιλή.
Το σπίτι εντάσσεται ήπια στη γαλήνια πελοποννησιακή γη, ενώ όλοι οι χώροι του απολαμβάνουν την εντυπωσιακή θέα της θάλασσας και του φυσικού τοπίου. Η κατοίκηση του υπαίθριου χώρου απετέλεσε μία εξίσου σημαντική παράμετρο του σχεδιασμού και επιτυγχάνεται μέσω της κατάργησης των ορίων μεταξύ των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, προσφέροντας μια ξεχωριστή εμπειρία κατοίκησης πλήρως προσαρμοσμένη στο Μεσογειακό τρόπο ζωής. Ακολουθώντας τις αρχές της μεσογειακής αρχιτεκτονικής το σπίτι εμπλέκεται σε ένα παιχνίδι φωτός-σκιάς, εσωτερικού-εξωτερικού.
Λόγω του ιδιαίτερου σχήματος του οικοπέδου, η κατοικία αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα. Το ισόγειο ανοίγεται νοτιοανατολικά στη θέα της θάλασσας ενώ στα βορειοδυτικά εισχωρεί στο βράχο, όπου διαμορφώνεται η είσοδος της κατοικίας.
Ένας λοξός πέτρινος τοίχος ορίζει δυναμικά την πορεία προς την είσοδο, ενώ παράλληλα προστατεύει τους ιδιωτικούς χώρους του σπιτιού. Μεγάλα συρόμενα ανοίγματα, που καταλαμβάνουν όλο το ύψος των χώρων διημέρευσης – καθιστικό, κουζίνα, τραπεζαρία - αποκαλύπτουν την εντυπωσιακή θέα στη θάλασσα.
Οι εσωτερικοί χώροι διημέρευσης επεκτείνονται εξωτερικά. Η πισίνα και μια ανοιχτή βεράντα με χτιστά καθιστικά που εκτείνονται παράλληλα σε όλο το μήκος του καθιστικού. Στην δυτική πλευρά, ένας προστατευμένος υπαίθριος χώρος, σκιασμένος με καλαμωτές, συμπληρώνει οπτικά και λειτουργικά τον χώρο εστίασης.
Ο όροφος εμφανίζεται ως ένας στενόμακρος όγκος, τοποθετημένος κάθετα ως προς το ισόγειο. Ο όγκος υποχωρεί προς τα πίσω δημιουργώντας μια μεγάλη βεράντα, η οποία προσφέρει πανοραμική θέα προς τη θάλασσα και τους γύρω λόφους. Δύο επιπλέον υπνοδωμάτια με τα μπάνια τους οργανώνονται σε αυτό το επίπεδο ενώ τα μικρότερα ανοίγματα των χώρων καδράρουν επιλεκτικά τη θέα.

Το Ring House βρίσκεται στη νότια ακτή της Κρήτης, μόλις 165 ναυτικά μίλια από την έρημο της Σαχάρας. Δύο δοκάρια από εμφανές σκυρόδεμα δημιουργούν έναν δακτύλιο, ακολουθώντας περιμετρικά τη μορφολογία του εδάφους στην κορυφή ενός λόφου. Ο δακτύλιος δημιουργεί ζώνες σκίασης, διαμπερώς αεριζόμενους εσωτερικούς χώρους, επιφάνειες για ηλιακούς συλλέκτες και προστατεύει έναν εσωτερικό κήπο με ποικιλία εσπεριδοειδών και βοτάνων. Ο σχεδιασμός της κατοικίας και του άμεσου περιβάλλοντός της διαμορφώνει ένα μικρόκλιμα, μια όαση μέσα σε ένα έντονα όμορφο μα σωματικά απαιτητικό τοπίο.
Σε ευρύτερη κλίμακα, ο σχεδιασμός του Ring House είναι μια προσπάθεια αποκατάστασης του φυσικού τοπίου, το οποίο στο παρελθόν είχε κακοποιηθεί από την τυχαία και ανεπίσημη χάραξη δρόμων. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής το υλικό της εκσκαφής χρησιμοποιήθηκε για την ανάκτηση της αρχικής μορφολογίας του εδάφους. Επιπλέον, έγινε συστηματική καταγραφή και χαρτογράφηση της φυσικής χλωρίδας προκειμένου να αποτυπωθούν οι κυρίαρχοι βιότοποι στις διάφορες πλαγιές του οικοπέδου. Την άνοιξη, πριν από την έναρξη της κατασκευής συλλέχθηκαν επί τόπου σπόροι που καλλιεργήθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν σε θερμοκήπιο. Το πλεόνασμα των σπόρων χρησιμοποιήθηκε για την αναγέννηση της χλωρίδας πάνω από τα σημάδια του δρόμου.

Στην πεδιάδα Paradise της Αριζόνα των ΗΠΑ, η εντυπωσιακή κατοικία "Dancing light" συνδυάζει το άπλετο φυσικό φως, τα εγχώρια υλικά, την απέραντη θέα, αλλά και τη σχεδιαστική και κατασκευαστική ποιότητα. H χρήση του χώματος ως δομικού στοιχείου, η ιδιαίτερη στέγη και ο ρόλος του φωτός στη σύλληψη, τη σύνθεση, το σχεδιασμό αλλά και το βίωμα του χώρου, είναι κάποια από τα στοιχεία που καθιστούν αυτήν την κατοικία μοναδική. Οι χώροι της εκτείνονται σε έναν όροφο, με υπαίθριους χώρους και κήπους προσαρμοσμένους στο ξηρό ζεστό κλίμα της περιοχής, όπως και στην ιδιαίτερη γεωλογία της.
Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός
Ο παθητικός σχεδιασμός περιλαμβάνει την οργάνωση της κυρίως κατοικίας γύρω από ένα αίθριο, τη χρήση φυσικών υλικών της περιοχής, όπως το χώμα, την εκμετάλλευση του φυσικού φωτισμού και αερισμού, τη σκίαση των ανοιγμάτων.
Όπως φαίνεται στην κάτοψη, το καθιστικό και η κουζίνα "ανοίγουν" με μεγάλα υαλοπετάσματα προς το αίθριο και την πισίνα, προσφέροντας μια έντονη σύνδεση με τον περιβάλλοντα χώρο. Ένας βασικός διάδρομος ενώνει την είσοδο και το γκαράζ με τις τρεις ακόμη πτέρυγες, που περικλείουν το αίθριο, το γραφείο με τους βοηθητικούς χώρους, το κεντρικό υπνοδωμάτιο με το πολύ ιδιαίτερο μπάνιο με τον εσωτερικό κήπο και τον ξενώνα.
Το στοιχείο που κάνει αυτήν την κατοικία να ξεχωρίζει είναι η οροφή της. Μια πολύ έντονη μορφή, με δύο πρισματικά "φτερά", με κλίσεις που δημιουργούν διαφορετικά ύψη στους χώρους. Ένα χωροδικτύωμα από δοκούς, που σχηματίζουν εκατέρωθεν τριγωνικές επιφάνειες με διαφορετική κλίση η κάθε μια. Αυτές επενδύονται με κόντρα πλακέ και τελικά με λωρίδες ξύλου και μέταλλο. Όλες οι ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις και τα φώτα έχουν εγκιβωτιστεί σε εσοχές αυτής της κατασκευής, αλλά και στο εσωτερικό της, αφήνοντας χωρίς διακοπές τη μορφή και τα υλικά της. Μεταλλικές κολώνες στηρίζουν αυτήν την οροφή στο φέροντα οργανισμό, δίνοντας την αίσθηση ενός γιγάντιου γλυπτού ή ενός σύννεφου, που ίπταται. Τα κενά ανάμεσα στις οροφές και στα τοιχία σκυροδέματος η συμπυκνωμένης γης χρησιμοποιούνται για τη διάχυση φυσικού φωτός στο χώρο, αλλά και για τη μηχανική κυκλοφορία του αέρα.
Σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες: "Θυμίζει γλυπτό και καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στην επιβλητικότητα και την οικειότητα. Εξασφαλίζει χαμηλό ύψος στους εσωτερικούς χώρους, αλλά εξωτερικά υψώνεται πολύ έντονα, κάνοντας το τέλειο φόντο με τα εντυπωσιακά βουνά που το περιβάλλουν και δίνοντας μια δραματικότητα στον τρόπο που βιώνεται ο χώρος".
Δεύτερο πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης κατοικίας είναι η χρήση της συμπιεσμένης γης ως δομικού στοιχείου. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές κατασκευής με πηλό, η τεχνική όμως, που εφαρμόζεται στη συγκεκριμένη κατοικία είναι η τεχνική χυτού μονολιθικού τοίχου μέσα σε καλούπια (χυτός πηλότοιχος), σε συμπυκνωμένες στρώσεις. Το μείγμα αποτελείται από χώμα της περιοχής και 5-10% τσιμέντο. Αυτή η προσθήκη παίζει σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της θλιπτικής αντοχής της τοιχοποιίας. Το σχετικά στερεό μείγμα χύνεται σε καλούπια και πιέζεται με μαδέρια για αρκετή ώρα. Η διαδικασία είναι χρονοβόρα, αλλά η αφαίρεση του ξυλότυπου, αποκαλύπτει ένα όμορφο δομικό στοιχείο με γλυπτικό χαρακτήρα και χρωματική ποικιλία που ενσωματώνεται τέλεια με το περιβάλλον. Η συγκεκριμένη τεχνική αποτελεί αρχαία παραδοσιακή κατασκευαστική τεχνική στην περιοχή της Αριζόνα και συναντάται κυρίως στις αρχαίες πόλεις των ιθαγενών ινδιάνων Ηohokom.
Εκτός από τη συμπιεσμένη γη, έχει χρησιμοποιηθεί μέταλλο ως επένδυση, σκυρόδεμα στο φέροντα οργανισμό και στα δάπεδα, ξύλο στην οροφή και σε ορισμένα δάπεδα και γυαλί. Έτσι η κατοικία ενσωματώνεται πλήρως στον περιβάλλοντα χώρο. Η ανοικτής σχεδίασης κάτοψη και τα μεγάλα υαλοστάσια πετυχαίνουν σε κάθε χώρο την αίσθηση ενοποίησης του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο. Οι μελετητές υπογραμμίζουν: " Το φυσικό φως είναι και αυτό που δίνει ζωή στην εν λόγω κατοικία, καθώς εισβάλλει στο χώρο από τις διάφορες "σχισμές" και με διαφορετικές κλίσεις ή αντανακλάται στο νερό της πισίνας, χορεύοντας κυριολεκτικά. Έτσι μεταβάλλεται συνεχώς η ατμόσφαιρα της κατοικίας και προσφέρει ένα υπέροχο αίσθημα γαλήνης".
Η μέθοδος του συνολικού σχεδιασμού του έργου, εξασφαλίζει ένα κτίριο άψογα ενσωματωμένο στο περιβάλλον του, χωρίς σαφή όρια ανάμεσα στο μέσα και στο έξω. Η χρήση του φωτός και των φυσικών υλικών, ενσωματώνει τη λογική της βιωσιμότητας, ενώ μαζί με την ιδιαίτερα έντονη οροφή του, προσφέρει ένα μοναδικό βίωμα του χώρου.

Μια συνεχώς μεταβαλλόμενη πρόσοψη μετασχηματίζει το κτίριο σε ένα δυναμικό γλυπτό, το οποίο αναδεικνύει τα προϊόντα του εκθεσιακού χώρου που στεγάζει. Αυτό επιτυγχάνεται με μια σειρά από κινητά λευκά διάτρητα πετάσματα αλουμινίου, τα οποία λειτουργούν ως σκίαστρα που ανοιγοκλείνουν, γλιστρώντας απαλά μπροστά από το διώροφο υαλοστάσιο, με τη βοήθεια ηλεκτρικά μετακινούμενων αρθρώσεων. Το σύστημα της κινητής πρόσοψης αποτελείται από σταθερά αλλά και κινούμενα τμήματα.
Η κατασκευή εφαρμόζει εξωτερικά του καμπύλου κουφώματος της πρόσοψης του κτιρίου με ισχυρούς μεταλλικούς αποστάτες. Αυτοί συγκρατούν το βάρος 10 t της κατασκευής και λειτουργούν ως βάση, επάνω στην οποία "τρέχουν" κατακόρυφες μεταλλικές ράγες, από χάλυβα υ ψηλής αντοχής. Αυτές οι ράγες είναι οι οδηγοί και επάνω τους γλιστρούν 56 εγκατεστημένοι ηλεκτροκινητήρες, που με ένα σύστημα ελέγχου μετακινούν τα 112 πετάσματα από λευκό διάτρητο αλουμίνιο, πάχους 2 mm. Το αυτοματοποιημένο κεντρικό σύστημα είναι προγραμματισμένο να σχηματίζει πολυάριθμα σχέδια, τα οποία προσφέρουν σε έναν πιθανώς στατικό και αδιάφορο εκθεσιακό χώρο μια εντυπωσιακή, μεταλλασσόμενη και διαδραστική εμφάνιση. Αρχιτεκτονική μελέτη: Ernst Giselbrecht + Partner ZT GmbH, Φωτογραφίες: Paul Ott

Στο πλαίσιο μετατροπής ενός βιομηχανικού κτιρίου σε σουίτες, το μεταλλικό πατάρι διαμορφώνεται ως χώρος ύπνου. Καθώς αυτονομείται στατικά, εντάσσεται σε χώρο διημέρευσης, αξιοποιώντας το διπλό ύψος του παλαιού βιομηχανικού κελύφους. "The Foundry Athens". Φωτογραφία: Ζαχαρίας Δημητριάδης.

Στο ξενοδοχείο "Casa Cook" στο Μαρμάρι της Κω, η οροφή του "beach club" διαμορφώνεται με μια ξύλινη στέγη με καλαμιές, που ενισχύει το φυσικό δροσισμό. Μεγάλα ανοίγματα, που ανοίγουν προς τους αμμόλοφους και τη θάλασσα, από τη μια πλευρά, και την πισίνα, από την άλλη, προσφέρουν άπλετη θέα στους επισκέπτες. Φωτογραφίες: Georg Roske

Η ειδική μεταλλική κατασκευή ντουλάπας με μπρονζέ τζάμια και καθρέφτες δημιουργεί ένα παιχνίδι αντανακλάσεων και οπτικής μεγέθυνσης του χώρου, ενώ βρίσκεται σε άμεση επικοινωνία με το έπιπλο νιπτήρα. Ήπιες αποχρώσεις και ισχυρές λεπτομέρειες συνυπάρχουν αποδίδοντας μία αισθητική αφαιρετικής πολυτέλειας, ενώ οι minimal γραμμές συμβάλλουν στη δημιουργία ενός καθαρού και ιδιαίτερα ατμοσφαιρικού αποτελέσματος. Παραλιακό διαμέρισμα στη Βουλιαγμένη. Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης.