Το "Papillon" είναι ένα νέο bar – restaurant στο Ν. Ψυχικό, το οποίο ολοκληρώθηκε στο τέλος του 2017 και λειτουργεί όλες τις ώρες της ημέρας. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα bistrot, στο οποίο μπορεί κάποιος να απολαύσει τις δημιουργίες της εξαιρετικής ομάδας των chefs και bartenders του "Papillon", δημιουργώντας παράλληλα τα δικά του καθημερινά αφηγήματα και αναμνήσεις. Το αρχιτεκτονικό γραφείο ανέλαβε την ευθύνη του σχεδιασμού του χώρου αυτού, αντλώντας έμπνευση από την ιστορία των bistrots ανά τον κόσμο κατά τις διαφορετικές ιστορικές περιόδους, έχοντας όμως μία αισθητική κατεύθυνση προσαρμοσμένη στο σήμερα. Η σχεδιαστική ομάδα κατέληξε στη διαμόρφωση του τελικού concept μέσα από μία πολυδιάστατη αναζήτηση σχέσεων ανάμεσα σε αντίστοιχα εστιατόρια των δύο πλευρών του Ατλαντικού, προσπαθώντας να συνθέσει σε ένα χώρο την κουλτούρα του Παρισιού με την ενέργεια της Νέας Υόρκης. Οι συνδυασμοί των υλικών, των χρωμάτων και των επίπλων αποτελούν μία μοναδική σύνθεση εικόνων - αναφορών και συναισθημάτων που "μεταφέρουν" το χρήστη τόσο χρονικά όσο και χωρικά σε μία διαφορετική πραγματικότητα. Το εστιατόριο ουσιαστικά αποτελείται από δύο βασικούς χώρους, με τον πρώτο εξ΄ αυτών να φιλοξενεί το μπαρ, αριστερά της εισόδου. Τα τραπέζια στο χώρο αυτό έχουν οργανωθεί σε ελεύθερη διάταξη κατά μήκος της πλάγιας όψης αφήνοντας αρκετό ελεύθερο χώρο γύρω από το μπαρ. Τα έργα τέχνης που τοποθετήθηκαν στο ανώτατο μέρος των τοίχων αποτυπώνουν δυναμικά την κίνηση του δρόμου και την ενέργεια των ανθρώπων. Η εξωτερική όχληση σταδιακά φιλτράρεται από τη ζωντανή πρώτη αίθουσα ενώ περνώντας στο βάθος του εστιατορίου βρίσκεται η δεύτερη αίθουσα, η οποία οργανώθηκε με μία πιο αυστηρή διάταξη των επίπλων και περισσότερο στιβαρή αισθητική. Ο χώρος αυτός στεγάζεται με μία γυάλινη δίρριχτη στέγη, που επιτρέπει την είσοδο του φυσικού φωτός και με τη συνδρομή του deli bar, το οποίο τοποθετήθηκε στο βάθος, παραπέμπει στις ευρωπαϊκές κεντρικές αγορές του 19ου αιώνα. Επιπλέον, τα φυτά που καλύπτουν τα φωτιστικά της οροφής, καθώς και η χρήση ταπετσαριών με φλοράλ μοτίβα στον ίδιο χώρο, αναφέρονται στους στεγασμένους βοτανικούς κήπους των ευρωπαϊκών πόλεων μιας άλλης εποχής.
Η χρήση υλικών όπως το λευκό μάρμαρο, το ξύλο καρυδιάς και ο ορείχαλκος προσδίδουν στην εμπειρία του χρήστη μία αίσθηση πολυτέλειας και συνδυάζονται αρμονικά με τη μοντέρνα - κλασική επίπλωση. Την ίδια στιγμή, οι σύγχρονες και λιτές φόρμες των στοιχείων του χώρου, υπογραμμίζουν με σαφήνεια την περίοδο κατά την οποία σχεδιάστηκε ο χώρος.

Αδιαβροχοποιητικό σκυροδέματος με τεχνολογία κρυσταλλοποίησης

Τα κατοχυρωμένα προϊόντα κρυσταλλικής αδιαβροχοποίησης της εταιρείας Xypex Chemical Corporation διανέμονται και υποστηρίζονται από ένα παγκόσμιο δίκτυο αντιπροσώπων σε περισσότερες από ογδόντα χώρες. Η τεχνολογία κρυσταλλοποίησης της Xypex που αδιαβροχοποιεί, προστατεύει και βελτιώνει το σκυρόδεμα, αναπτύχθηκε στο Βανκούβερ του Καναδά το 1969. Έκτοτε, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, ακόμα και κάτω από ακραίες κλιματικές συνθήκες, έχει εφαρμοστεί επιτυχώς σε αναρίθμητα έργα Πολιτικού Μηχανικού.

Εφέδρανα εκκρεμούς τριβής για σεισμική προστασία

Η εταιρεία EPS εφηύρε τα Εφέδρανα Εκκρεμούς Τριβής για σεισμική μόνωση το 1985. Έκτοτε, παρουσιάζει συνεχή βελτίωση των προϊόντων της και πλέον μπορεί να προσφέρει διάφορους τύπους προηγμένων Εφεδράνων Εκκρεμούς Τριβής που βελτιστοποιούν τη σεισμική απόκριση μειώνοντας ταυτόχρονα το κατασκευαστικό κόστος. Κάθε Εφέδρανο Εκκρεμούς Τριβής είναι ένας ειδικός μηχανισμός ο οποίος μέσω της τριβής ολίσθησης απορροφά τη σεισμική ενέργεια και ελέγχει τη σεισμική απόκριση της κατασκευής. Τα πιο εξελιγμένα Εφέδρανα Τριπλού Εκκρεμούς Τριβής λειτουργούν σε πολλαπλά στάδια βελτιστοποιώντας τη σεισμική απόκριση σε γεγονότα μικρής, μεσαίας και μεγάλης έντασης, ενώ μειώνουν το κόστος συγκριτικά με τα Εφέδρανα Απλού/Διπλού Εκκρεμούς Τριβής.

Συστήματα πλακών σκυροδέματος

Η γερμανική εταιρεία Cobiax έχει αναπτύξει συστήματα πλακών σκυροδέματος με ενσωμάτωση ελαφρών καλουπιών κενού. Η τεχνολογία αυτή αντικαθιστά τις κλασικές συμπαγείς πλάκες οπλισμένου σκυροδέματος αλλά και τις πλάκες με νευρώσεις προσφέροντας λύσεις για πιο οικονομικά και φιλικά προς το περιβάλλον κτήρια.
Τα βασικά αρχιτεκτονικά πλεονεκτήματα της τεχνολογίας Cobiax είναι:
• Η δυνατότητα για μείωση του πάχους της πλάκας σε ποσοστό έως 25% σε σχέση με την αντίστοιχη διαδοκιδωτή. Αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερα καθαρά ύψη ορόφων.
• Η δυνατότητα για μεγαλύτερα ανοίγματα στην πλάκα.
• Η δυνατότητα για πλάκες χωρίς δοκούς (flat slabs / μυκητοειδείς).
• Λόγω μείωσης του ίδιου βάρους έως 35%, δίνεται η δυνατότητα για μείωση της διατομής (ενδεχομένως και του αριθμού) των υποστυλωμάτων το οποίο οδηγεί σε αύξηση των διαθέσιμων επιφανειών.
Η τεχνολογία COBIAX δίνει φιλικές προς το περιβάλλον λύσεις κατασκευής φέροντας την περιβαλλοντική διακήρυξη EPD (Environmental Product Declaration) με συνέπεια οι αντίστοιχες κατασκευές ως πράσινα κτήρια να θεωρούνται υποψήφια για βραβεία όπως η πιστοποίηση LEED.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Ο ΝΕΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗΣ ΚΤΙΡΙΩΝ, ΞΕΦΥΛΛΙΣΤΕ ΕΔΩ.

ΠΡΟΧΩΡΗΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΕΔΩ.

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ & ΦΥΤΕΥΣΗ

Το αίθριο αποτελεί ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό τμήμα, το οποίο απαντάται σε κτιριακή μονάδα ή σε σύνολο κτιρίων. Ο σχεδιασμός και η φύτευση των αιθρίων αποτελεί αντικείμενο πολυκριτηριακής διαδικασίας, κατά την οποία εξετάζονται τα χωρικά στοιχεία, τα στοιχεία ενεργειακού σχεδιασμού και η δημιουργία των κατάλληλων υποδομών και συστημάτων για την ανάπτυξη και συντήρηση των φυτών.

Η μικρή αυτή κατοικία βρίσκεται σε ένα μικρό χωριό στα βόρεια της Πορτογαλίας. Στον κάτω όροφο, που καταλαμβάνει περίπου το ήμισυ της κάλυψης, βρίσκονται το γκαράζ, το δωμάτιο πλυντηρίων και η κύρια είσοδος, όπως και η σκάλα που οδηγεί στον επάνω όροφο, που φωτίζεται από το αίθριο, σε έναν κεντρικό διάδρομο που χωρίζει την κοινόχρηστη περιοχή του σπιτιού από την περιοχή των υπνοδωματίων. Η σκάλα είναι κατασκευασμένη με ξύλινα σκαλοπάτια πακτωμένα στον τοίχο, ώστε όλη η κατασκευή να είναι ανάλαφρη και να επιτρέπει το φως να διαχέεται από αίθριο σε όλο το χώρο. Αρχιτέκτονες: Raulino Silva. Φωτογραφίες: João Morgado

Έντονα στοιχεία της ανατολικής πλευράς της Κέας αποτελούν η χαρακτηριστική τοπογραφία με την επιβλητική θέα, οι αγριοβελανιδιές, που παρήγαγαν σημαντικές πρώτες ύλες σε παλαιότερες εποχές και σίτισαν τους ντόπιους σε δύσκολες περιόδους, και οι ιδιαίτερες αγροτικές κατασκευές. Τέτοιες κατασκευές είναι οι "όχτες", οι οποίες διαμορφώνουν το επικλινές έδαφος σε οριζόντια επίπεδα που λειτουργούν ως ταμιευτήρες νερού και διευκολύνουν την αγροτική παραγωγή, καθώς και οι στεγασμένες "καθηκιές", με τις ιδιότυπες, αυστηρά ορθογωνικές γεωμετρίες, που φιλοξενούν τα ζώα στις κτηνοτροφικές περιοχές. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των κατασκευών με κτηνοτροφική λειτουργία είναι ο "γκντούντος", το κενό που αφήνει η λίθινη δομή από το σκαμμένο έδαφος προκειμένου να αποστραγγίζουν τα νερά και η συνήθης συνύπαρξη ενός πιο κλειστού όγκου ( "σταυλί") με έναν πιο ανοιχτό ("στεγάδι") σε ένα ευαίσθητο παιχνίδι, που παράγει διαφορετικών ποιοτήτων χώρους σε πολυάριθμες παραλλαγές.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά αποτελούν και αναγνώσιμα στοιχεία του έργου, χωρίς ιστορικιστική πρόθεση: η διατήρηση της υπάρχουσας ενδημικής χλωρίδας χωρίς παρεμβάσεις, η σχηματοποίηση της τοπογραφίας των επιπέδων, ο σχεδιασμός με χώρους, που είτε αποτελούν αυτοτελείς, αναγνώσιμους, ορθογωνικούς όγκους, είτε προκύπτουν ως ενδιάμεσα κενά. Η κατοικία τοποθετείται πάνω σε μία ειδικά διαμορφωμένη "όχτα". Στην πίσω πλευρά αποκολλάται από τον αναλημματικό τοίχο, διαμορφώνοντας την είσοδο προς το εσωτερικό.
Η κίνηση γίνεται με τρόπο ώστε να εναλλάσσονται διαφορετικές οπτικές του οικοπέδου και του κτίσματος. Πλησιάζοντας κανείς την κατοικία, βλέπει ολόκληρο το δώμα της μαζί με το τοπίο και τη θάλασσα. Αφού πλησιάσει κατεβαίνει στο χώρο της εισόδου, που μοιάζει με ένα ορθογώνιο δωμάτιο χωρίς στέγη και χωρίς θέα. Από εκεί μπαίνει στο κτίριο και βλέπει ξανά την θάλασσα μέσα από το στεγασμένο χώρο.
Μια διαμήκης πορεία, παράλληλη με τις υψομετρικές, συνδέει τους επιμέρους χώρους του κτίσματος μεταξύ τους: είσοδο, ενιαίο καθημερινό με κουζίνα, κοιτώνες, βοηθητικούς χώρους. Η ίδια πορεία συνδέει και τις τρεις διαφορετικών ποιοτήτων αυλές: μια στεγασμένη στο μέσο του κτιρίου, μια σκιασμένη από βελανιδιές έξω από το καθημερινό και μία εκτεθειμένη στον ήλιο στο τέλος του διαδρόμου. Οι τρεις διαφορετικές αυλές έχουν διαφορετικές χρήσεις ανάλογα με την εποχή και τις καιρικές συνθήκες. Στις μέρες που φυσάει πολύ ή βρέχει χρησιμοποιείται η στεγασμένη αυλή, το πρωί και το απόγευμα αντίστοιχα οι άλλες δύο.
Τα υλικά που χρησιμοποιούνται, πέρα από τα κουφώματα αλουμινίου, είναι αυτά στα οποία οι τοπικοί τεχνίτες έχουν δείξει μεγάλη εμπειρία. Η κατασκευή γίνεται με φορέα από οπλισμένο σκυρόδεμα και τοίχους πλήρωσης από οπτοπλινθοδομή. Οι τελικές επιφάνειες καλύπτονται εξωτερικά με τσιμεντοκονία. Εσωτερικά, καλύπτονται με σοβά, ενώ τα δάπεδα, τα ντους και οι πάγκοι της κουζίνας με τσιμεντοκονίαμα.
Το δώμα αποτελεί κατά μία έννοια το διάγραμμα της κατοικίας, καθώς αποτυπώνει τις επιμέρους ενότητες και κινήσεις. Αποτελεί επίσης την κύρια όψη του κτιρίου, μιας και το εποπτεύει κανείς στο σύνολο του καθώς πλησιάζει. Το δώμα διαμορφώνεται σε διαφορετικά επίπεδα. Αυτό επιτρέπει αφενός να υπάρχουν φεγγίτες στους κύριους χώρους και παρέχει τη δυνατότητα διαμπερή αερισμού και νυχτερινού δροσισμού. Αφετέρου αποτελεί ένα σύστημα συλλεκτήρων, που δέχεται και κατευθύνει το βρόχινο νερό στη στέρνα, αφανή πρωταγωνιστή του κτίσματος.

Η Μαρίνα Στασινοπούλου γεννήθηκε στο Λίβερπουλ Αγγλίας και σπούδασε στο Λονδίνο, Interior Design BA(Hons) στο Chelsea College of Art & Design, Αρχιτεκτονική BSc (Hons), Dip(Arch) και History and Theory of Architecture MA(Hons) στο University of East London.
Δίδαξε στην αρχιτεκτονική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Δραστηριοποιείται επαγγελματικά στην Ελλάδα και τη Μ. Βρετανία.
Ο Κωνστάντιος Δασκαλάκης σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Φιλοσοφία και ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία με την διατριβή: La “repetition du possible”: Heidegger, Kierkegaard, Nietzsche στο Université Libre de Bruxelles. Ως φοιτητής και απόφοιτος συνεργάστηκε με γνωστούς αρχιτέκτονες στην Αθήνα (Κ+Κ. Καπαρελιώτης, Κ. Μωραΐτης, Μάρω Παπαδοπούλου), σε μελέτες και κατασκευές. Από το 2001 ξεκίνησαν συνεργασία για τον σχεδιασμό κατοικιών, εσωτερικών και καταστημάτων.
Πέρα από τους διαγωνισμούς, υλοποιημένα έργα τους έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς και έχουν δημοσιευθεί σε αρχιτεκτονικές επιθεωρήσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Επίσης, έργα τους έχουν εκτεθεί σε 17 πανελλήνιες εκθέσεις με επιτροπή (Μπιεννάλε ΕΙΑ, Πανελλήνια έκθεση αρχιτεκτονικού έργου ΣΑΝΑ, Έκθεση Ελληνικής αρχιτεκτονικής περιοδικού ΔΟΜΕΣ, κ.ά.).

Το project αφορούσε την μετεγκατάσταση της πολυεθνικής εταιρείας Millward Brown (διεθνείς έρευνες αγοράς) σε νέο χώρο στην οδό Μιχαλακοπούλου στην περιοχή των Αμπελοκήπων στην Αθήνα.
Ο νέος χώρος 400 m² αναπτυγμένος σε 2 ορόφους αν και με περίπου το μισό εμβαδόν από τον προηγούμενο έπρεπε να στεγάσει τις ίδιες λειτουργικές ανάγκες της εταιρείας.
Η απόφαση της εταιρείας για διαφοροποίηση στον τρόπο λειτουργίας των τμημάτων της με αμεσότερη και δυναμικότερη συνεργασία μεταξύ τους , εκσυγχρονισμό των συστημάτων επικοινωνίας στα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά πρότυπα, χωρική ευελιξία της ατομικής εργασίας και το σημαντικότερο, δημιουργία ευχάριστου και οικείου περιβάλλοντος , αποτέλεσαν τα βασικά στοιχεία του σχεδιασμού.
Στην προσπάθεια μας για την κατανόηση, της λειτουργίας της εταιρείας σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο αλλά και για την μέγιστη ικανοποίηση των αναγκών του προσωπικού πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις με όλους τους υπαλλήλους πριν και κατά την διάρκεια του σχεδιασμού. Με αυτόν τον τρόπο συλλέξαμε σημαντικές πληροφορίες και δώσαμε την δυνατότητα να συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι στην τελική μορφή του χώρου βοηθώντας τους να τον οικειοποιηθούν και να διευκολύνουν την μετάβαση τους στο νέο εργασιακό περιβάλλον.
Η προσέγγιση της διαμόρφωσης των χώρων έγινε με την λογική του αστικού σχεδιασμού σε μικρή κλίμακα. Στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου μια μικρή κοινωνία ανθρώπων θα μπορούσε να εργαστεί με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικές θέσεις, να συνεργαστεί, να μπορεί να ξεκουραστεί, να απομονωθεί, να ανακαλύψει και να δημιουργήσει.
H διάταξη των γραφείων επιλέχτηκε να είναι ανοικτού τύπου (open plan) ώστε να επιτευχθεί εξοικονόμηση χώρου, καλύτερη επικοινωνία - συνεργασία μεταξύ των εργαζομένων αλλά και ευελιξία ως προς την χωροθέτηση της ατομικής θέσης εργασίας. Τη ροή των περιμετρικών πάγκων εργασίας που συμβολίζει- διευκολύνει την συνεργασία και την ομαδικότητα διακόπτουν διαχωριστικά διαφορετικών τύπων και μορφών από ξύλο, γυαλί, τουβλάκι. Με αυτόν τον τρόπο και σε συνδυασμό με την κεντρική τοποθέτηση των δωματίων συνεδριάσεων (meeting rooms) δημιουργήθηκαν χώροι που δίνουν την δυνατότητα για περισσότερη ιδιωτικότητα. Οι χώροι εστίασης σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν σε αντίστοιχους χώρους κατοικίας ή καταστημάτων καφέ και εξοπλίστηκαν για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εναλλακτικός χώρος εργασίας και συγκεντρώσεων. Σε όλους τους εξώστες περιμετρικά του κτιρίου έγινε φύτευση που περιλαμβάνει χαμηλούς θάμνους, αναρριχώμενα φυτά της ελληνικής χλωρίδας και οπωροφόρα δενδρύλλια για την δημιουργία ευχάριστων οπτικών φυγών στο κέντρο της πόλης, σκίασης αλλά και την εποχιακή αλλαγή του τοπίου.
Με αναφορά στα μαθηματικά σχεδιαγράμματα που εκπονεί η εταιρεία για τους πελάτες της για να τους οδηγήσει σε δρόμους ανάπτυξης και στα γραμμικά φωτιστικά των δρόμων της πόλης που καθοδηγούν και κατευθύνουν, σχεδιάστηκε ο κεντρικός φωτισμός των χώρων.