Στην κατοικία "Chola Vista" στην Αριζόνα η κουζίνα, σε συνέχεια με την τραπεζαρία, έχει ξεχωριστή σχέση με το περιβάλλον, με τη δυνατότητα να βλέπει κανείς ένα τοπίο βραχώδες προς τα δυτικά ή την πόλη κάτω προς τα ανατολικά. Η κουζίνα είναι σε συνέχεια της τραπεζαρίας. Οι ανισοϋψείς ψευδοροφές με το μελετημένο ενσωματωμένο φωτισμό ορίζουν τα "σύνορα" μεταξύ των χώρων.
Αρχιτεκτονική μελέτη: Kendle Design Collaborative
Φωτογραφία: Jon Reid

Η κατοικία είναι τοποθετημένη σε μια ήρεμη πλαγιά μέσα σε ελαιώνα, στα νότια της Πελοποννήσου. Το κύριο χαρακτηριστικό του έργου είναι η πράσινη στέγη του σε σχήμα ύψιλον, που λειτουργεί ως προέκταση του κήπου, ενώ πλαισιώνει τη μοναδική θέα από μέσα προς τα έξω. Η κυκλοφορία ανάμεσα, γύρω και πάνω από την οροφή της κατοικίας δημιουργεί ένα συνεχόμενο χώρο περιπάτου, που συνδέει τις διάφορες εσωτερικές και εξωτερικές δραστηριότητες. Η διάταξη αυτή επιτρέπει τη χρήση και την απόλαυση όλης της περιφέρειας της κατοικίας, της οποίας το εξωτερικό ύψος δεν ξεπερνά αυτό των ελαιόδεντρων, καθιστώντας δυνατή την ομαλή ενσωμάτωσή της στην τοπογραφία και στο τοπίο. Τα διακλαδιζόμενα μονοπάτια της στέγης οριοθετούν τρεις ισόγειες αυλές ως ευδιάκριτα ημισφαίρια. Εκεί λαμβάνουν χώρα συγκεκριμένες δραστηριότητες ανάλογα με την πορεία του ήλιου, καθώς η στέγη σχεδιάστηκε ειδικά προσανατολισμένη ώστε να δημιουργεί σκίαση σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας. Η δυτική αυλή, που περιλαμβάνει την κύρια είσοδο της κατοικίας, βρίσκεται στη σκιά ως το μεσημέρι, επιτρέποντας στους χρήστες να παίρνουν εκεί το πρωινό τους, ενώ το βράδυ λειτουργεί ως υπαίθριος κινηματογράφος. Στην όψη αυτή ένας, μεγάλης διατομής, διάτρητος τοίχος, προστατεύει το εσωτερικό από τον απογευματινό ήλιο, επιτρέποντας παράλληλα το διαμπερή αερισμό και δροσισμό της κατοικίας το βράδυ. Η ανατολική αυλή, που βρίσκεται στη σκιά από το μεσημέρι κι έπειτα, χρησιμοποιείται ως χώρος μεσημεριανού φαγητού και απογευματινής χαλάρωσης. Η νότια αυλή χρησιμοποιείται όλη τη μέρα για κολύμβηση στην πισίνα, καθώς και ως χώρος δείπνου το βράδυ. Η 12 m μήκους πισίνα ενσωματωμένη στη νότια αυλή, σχεδιάστηκε με μια ρηχή κλίση, η οποία τη μετατρέπει σε τεχνητή παραλία. Η νότια περίμετρος της πισίνας σχηματίζει μια μεσογειακή πεζούλα, απ’ όπου κυλά το νερό της υπερχείλισης. Πιο δίπλα, ο χώρος με τις ξαπλώστρες προσφέρει απαράμιλλη θέα στη θάλασσα και το νησί Σχίζα.
Οι εσωτερικοί χώροι οργανώνονται σε δύο τμήματα: ένα ιδιωτικό με τρία υπνοδωμάτια και δύο λουτρά, που βλέπουν ανατολικά και ένα κοινόχρηστο, που βλέπει στα νότια και περιλαμβάνει τον ενιαίο χώρο καθιστικού, τραπεζαρίας και κουζίνας, με άμεση πρόσβαση και στις τρεις αυλές. Η καμπυλόγραμμη ξύλινη οροφή του καθιστικού ενσωματώνει το φωτισμό και λειτουργεί ως ηχοαπορροφητική ψευδοροφή. Μια βιβλιοθήκη λειτουργεί ως διαχωριστικό μεταξύ των ιδιωτικών και των κοινόχρηστων χώρων. Οι διατρήσεις της κινούν την περιέργεια, ενώ παρέχουν μια αίσθηση οικειότητας στους λουόμενους. Μια σειρά από σταθερά παράθυρα ειδικής κατασκευής, από θερμοδιαμορφωμένες λωρίδες Corian, εμπεριέχουν διατρήσεις για φυσικό αερισμό, καθώς και ατμοφαιρικό φωτισμό το βράδυ. Τα έπιπλα είναι custom made, σχεδιασμένα με ξύλο και μάρμαρο από τους αρχιτέκτονες.

Σε κατοικία στο Λονδίνο, τα εκτεταμένα υαλοστάσια προσφέρουν θέα προς την αυλή, ενώ οι φεγγίτες της οροφής ενισχύουν τον άπλετο φυσικό φωτισμό. Η κουζίνα αναδεικνύεται ως ένας φωτεινός, ευχάριστος και λειτουργικός χώρος. Φωτογραφία: Jack Hobhouse.

Το ισόγειο αποτελείται από έναν ενιαίο χώρο διημέρευσης με κουζίνα, τραπεζαρία και καθιστικό. Μια αίσθηση άνεσης χαρακτηρίζει αυτό το χώρο, ο οποίος είναι διώροφος σε ύψος και διπλασιάζεται σε βάθος, όταν ανοίξουν οι γυάλινες πόρτες προς τον κήπο, καθώς ενοποιείται με τον εξωτερικό χώρο. Ένας μικρός εσωτερικός κήπος στον όροφο αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της αρχιτεκτονικής σύνθεσης, καθώς είναι ορατός από τον ισόγειο ενιαίο χώρο. Βιοκλιματική κατοικία στη Λευκωσία. Φωτογραφίες: Creative Photo Room

Ο χώρος της εξωτερικής τραπεζαρίας διαμορφώνεται ως προέκταση της κατοικίας, καδράροντας το τοπίο. Ο πρόβολος προεξέχει πάνω από το βραχώδες τοπίο και δημιουργεί την αίσθηση ότι το κτίριο ίπταται πάνω από τη θάλασσα. Μια σειρά από διαφορετικά κενά κάνουν τα όρια μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων πιο ασαφή. Τα ανοίγματα, διαφορετικού μεγέθους και χαρακτήρα το κάθε ένα, είναι προσεκτικά τοποθετημένα, ώστε να προσφέρουν θεαματικές φυγές προς τη θάλασσα και το τοπίο. Εξοχική μονοκατοικία στην Κάρπαθο. Φωτογραφίες: Γιώργος Κορδάκης.

Η λιτότητα χαρακτηρίζει τον σχεδιασμό του σπιτιού, την οργάνωση των χώρων αλλά και την παλέτα των υλικών. Οι λευκές επιφάνειες των τοίχων βρίσκονται σε αρμονία με τα λευκά λακαρισμένα MDF στοιχεία (πόρτες και ντουλάπια), τους λευκούς νιπτήρες και τους πάγκους, επιτρέποντας να αναδειχθεί το ξύλινο δάπεδο, το οποίο διαθέτει υδραυλικό σύστημα ενδοδαπέδιας θέρμανσης. Κατοικία Galegos στην Πορτογαλία. Φωτογραφίες: João Morgado

ΣΕ ΥΠΑΙΘΡΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Χρώμα, μέγεθος, σχήμα, διαβάθμιση, υφή, ανθεκτικότητα, οι ιδιότητες των αδρανών καθορίζουν
σε μεγάλο βαθμό τη μορφή του τελικού δαπέδου. Το άρτιο αποτέλεσμα, όμως, προκύπτει
από το συνδυασμό ευφυούς σχεδιασμού και επιμελούς κατασκευής.

ΜΕ ΕΞΥΠΝΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Οι στοχευμένες παρεμβάσεις σε ένα ξενοδοχείο μπορούν να αναβαθμίσουν την εικόνα και τη λειτουργία του
με έξυπνο τρόπο, ικανοποιώντας τις ανάγκες των πελατών και αυξάνοντας την κερδοφορία της επιχείρησης.

To Βωλάξ, ένα χωριό απροκάλυπτα ξεχωριστό και ιδιαίτερο, συνιστά ίσως την "αυθεντικότερη" τοποθεσία στην Τήνο, μοναδική τόσο στις Κυκλάδες, όσο και στον κόσμο.
Ο σχεδιασμός ενός κτιρίου που να αποτελεί συνέχεια ή συμπληρωματικό στοιχείο της εικόνας του Βώλακα συνιστά "πρόκληση".
Με απόλυτο σεβασμό στον τόπο, η κατοικία αποτελείται από επιμέρους μονάδες, που κατανέμονται γύρω από σφαιρικούς βράχους, αφήνοντας στο κέντρο ένα αίθριο. Τα τρία κτίρια που στεγάζουν τις βασικές λειτουργίες, διαφέρουν μεταξύ τους σε ύψος, διαστάσεις και υλικά. Βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η άναρχη χωροθέτηση των όγκων, ώστε φαινομενικά κάθε τμήμα της να έχει τοποθετηθεί ελεύθερα στο χώρο σαν να έπεσε από ψηλά και απλά να στάθηκε εκεί, ό,τι δηλαδή συνέβη και με τις ηφαιστειακές σφαιρικές πέτρες του Βώλακα.
Χαρακτηριστική είναι η βορινή όψη της κατοικίας, καθώς ένας όγκος από εμφανές και άβαφο σκυρόδεμα δημιουργεί ένα "όριο", μια τεχνητή προστασία από τον "βοριά". Η επιλογή αυτής της υλικότητας αποτελεί παραλληλισμό στους βράχους, ενώ σε βάθος χρόνου, όταν τα πολύχρωμα αδρανή του σκυροδέματος αναδυθούν στην επιφάνεια, θα ενσωματωθεί απόλυτα στο τοπίο. Η επιλογή του σχήματός του από την άλλη, ως ένα στενόμακρο ορθογώνιο, αναδεικνύει τους βώλακες, "υπογραμμίζοντάς" τους, και ενισχύει τη σφαιρικότητα τους, που έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με τη δική του γραμμικότητα. Στο εσωτερικό του, το σκληρό του περίβλημα "σπάει" και μένει "διάφανο", αφήνοντας τον εσωτερικό χώρο να ενοποιηθεί με τον εξωτερικό. Με αυτόν τον τρόπο, τα όρια μεταξύ του μέσα και του έξω "θολώνουν" και ο εσωτερικός χώρος τελικά εκτείνεται μέχρι τη συστάδα των βωλάκων, στην πλάτη του οικοπέδου προς το χωριό.

Στην περιοχή της βάσης του κτιρίου είναι απαραίτητη πάντοτε η διαμόρφωση μιας περιμετρικής ζώνης προστασίας από την αναπήδηση του νερού της βροχής. Αυτή η περιμετρική ζώνη μπορεί εξωτερικά να δίνει την εικόνα διαζώματος διαμορφωμένου, είτε από διακοσμητική πέτρα ή πλακίδια, είτε από κάποιο προστατευτικό στοιχείο, ρόλο που αναλαμβάνει συχνά να παίξει μια τσιμεντοειδής λεπτή πλάκα (π.χ. τσιμεντοσανίδα) ή μια στραντζαριστή λαμαρίνα με κατάλληλα διαμορφωμένη διατομή (μορφής "ανοιγμένου Ζ").
Μέριμνα πρέπει να υπάρχει και για την απομάκρυνση των όμβριων υδάτων, ώστε να μη λιμνάζουν περιμετρικά του κτιρίου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, είτε με τη διαμόρφωση ενός περιμετρικού αποστραγγιστικού συστήματος, είτε με πλακοστρώσεις με κλίση από το κτίριο προς τα έξω, ενώ δυνατή είναι και η τοποθέτηση αποστραγγιστικής μεμβράνης.