Το έργο αποτέλεσε μια ενδιαφέρουσα πρόκληση, καθώς πέρα από τα συνήθη ζητήματα που αντιμετωπίζει μια ανακαίνιση κατοικίας, όπως την προσαρμογή στις λειτουργικές και χωρικές ανάγκες του πελάτη και τον εκσυγχρονισμό όλων των εγκαταστάσεων, το συγκεκριμένο ακίνητο απαιτούσε και μια δραστική ανανέωση της εξωτερικής μορφολογίας του.
Έτσι, ενώ διατηρήθηκαν οι ενδιαφέρουσες ογκομετρικές σχέσεις, καταργήθηκαν και μεταμορφώθηκαν σε μεγάλο βαθμό στοιχεία, τα οποία παρέπεμπαν σε παλιότερες δεκαετίες, όπως η κεραμοσκεπή, τα μικρά ανοίγματα και οι εξώστες με τα μεταλλικά κιγκλιδώματα. Επίσης, δόθηκε μεγάλη έμφαση στην εκμετάλλευση της προνομιακής θέσης του ακινήτου και της πανοραμικής θέας που προσφέρει προς το Θερμαϊκό κόλπο. Μέσω της μέγιστης διάνοιξης των ανοιγμάτων και της μεγαλύτερης εξωστρέφειας στη διάταξη των χώρων, επιδιώχθηκε μια διαχρονική αισθητική. Η καθαρότητα των γραμμών και των υλικών, η χρήση απλών γεωμετριών και η γήινη χρωματική παλέτα συμβάλλουν με τη σειρά τους στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Όσον αφορά στις εσωτερικές διαρρυθμίσεις, το ισόγειο ανασχεδιάζεται πλέον ως ένας ενιαίος χώρος διημέρευσης, φαγητού και υποδοχής. Η προσθήκη του ανελκυστήρα, που ενοποιεί τις τρεις στάθμες, ενσωματώνεται σε ένα ξύλινο όγκο, ο οποίος περιβάλλει τους χώρους υγιεινής και την κουζίνα. Στο ημιυπόγειο της κατοικίας, οργανώνονται οι βοηθητικές, αποθηκευτικές και μηχανολογικές χρήσεις. Παράλληλα, διαμορφώνεται ο χώρος στάθμευσης, καθώς και ένα νέο φωτεινό γυμναστήριο/playroom, που στρέφεται προς τον αύλειο χώρο. Τέλος, στον όροφο, οι χώροι αναδιαρθρώνονται πλήρως προκειμένου να χωροθετηθούν τα απαραίτητα υπνοδωμάτια και λουτρά για όλα τα μέλη της οικογένειας, εξασφαλίζοντας απρόσκοπτη θέα για το καθένα.

Με στόχο την ενεργειακή αναβάθμιση του κτηρίου, επιλέχθηκε η μέγιστη διατομή θερμοπρόσοψης, τοποθετήθηκαν κουφώματα αλουμινίου με ενεργειακούς υαλοπίνακες, καθώς και σκίαστρα αλουμινίου, με στόχο τη διασφάλιση ηλιοπροστασίας και την παροχή ιδιωτικότητας. Ακόμη, χρησιμοποιήθηκαν προηγμένα συστήματα κλιματισμού και ενδοδαπέδιας θέρμανσης, που λειτουργούν αυτόνομα ή και συμπληρωματικά μεταξύ τους, ανάλογα με τις ανάγκες, ενώ ενσωματωθήκαν πλήρως στα φινιρίσματα των εσωτερικών χώρων.
Τα βασικά υλικά, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της κατοικίας, είναι στην πλειοψηφία τους τοπικά και στη φυσική τους μορφή, όπως υπόλευκα μάρμαρα, δρύινα δάπεδα, στηθαία από υαλοπίνακες και ξύλινες επενδύσεις. Οι υφές τους έρχονται σε αντιδιαστολή με πιο αδρές επιφάνειες επιχρισμάτων διαφόρων υφών και αποχρώσεων.
Ο περιβάλλων χώρος οργανώνεται σε υπό-περιοχές, με ξεχωριστή είσοδο οχημάτων και πεζών, αυλή που παρουσιάζει ποικιλία χαμηλών και ψηλών φυτεύσεων και συνδυασμούς μαλακών-σκληρών δαπέδων. Σε άμεση γειτνίαση με τον εξώστη του ισογείου και την κουζίνα, δημιουργείται ένας χώρος προετοιμασίας φαγητού εν είδη ημιυπαίθριου καθιστικού, ιδανικός για το μεσογειακό κλίμα, που προστατεύεται από τον ήλιο και παρέχει ιδιωτικότητα μέσω μιας πέργκολας παρόμοιας μορφολογίας με αυτές των εξώστες, δημιουργώντας έτσι ένα αρμονικό σύνολο σε όλο το ακίνητο.

Τέλος, ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στο φωτισμό και στην επιλογή της επίπλωσης, ώστε η τελική εικόνα του χώρου να αντικατοπτρίζει το σύγχρονο χαρακτήρα των αρχιτεκτονικών επιλογών. Συγκεκριμένα, επιλέχθηκαν φωτιστικά στοιχεία με καθαρές γεωμετρικές φόρμες, ενώ τα χρώματα και τα πολυτελή υλικά στον κινητό εξοπλισμό προσδίδουν την αίσθηση μιας λιτής πολυτέλειας, άνεσης και οπτικής καθαρότητας, ικανοποιώντας συγχρόνως και τον πιο σημαντικό στόχο: την αναβάθμιση της διαβίωσης σε μια κατοικία, που να αντιπροσωπεύει απόλυτα το χρήστη.

Η εξοχική κατοικία βρίσκεται λίγο έξω από τον παραδοσιακό οικισμό του Πύργου στη Σαντορίνη. Κεντρική ιδέα της σύνθεσης είναι η διαμόρφωση ενός τεχνητού μονολιθικού βράχου, φαινομενικά τυχαία τοποθετημένου στο τοπίο, και διαβρωμένου από το χρόνο και τα στοιχεία της φύσης. Τμήματα της εναπομείνασας μάζας στρέφονται σε διαφορετικές γωνίες θέασης ενώ αλλού διασπώνται, αφήνοντας ημιυπαίθρια και υπαίθρια περάσματα κίνησης. Θραύσματα της μονολιθικής σύνθεσης διασκορπίζονται στο χώρο ως χαράξεις - αναλημματικοί τοίχοι των υπαίθριων αυλών. Φωτογραφίες: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ

Οι γυψοσανίδες παρέχονται σε τυποποιημένες διαστάσεις πλακών πλάτους 0,60 ή 1,20 m, με μήκος που κυμαίνεται από 2,00 έως 3,00 m και πάχος από 6,5 έως 25 mm, αν και μπορούν να παραχθούν και σε άλλες διαστάσεις κατόπιν παραγγελίας. Τα χωρίσματα από γυψοσανίδα στερεώνονται συνήθως σε μεταλλικό σκελετό (πιο σπάνια σε ξύλινο), ο οποίος αποτελείται από:
• τους στρωτήρες: επιμήκεις μεταλλικές γαλβανισμένες ράβδους διατομής Π, που στερεώνονται στο φέροντα οργανισμό του κτιρίου (δάπεδο και οροφή) με βίδες και βύσματα και λειτουργούν ως οδηγοί για την κατασκευή του σκελετού,
• τους ορθοστάτες: κατακόρυφες μεταλλικές γαλβανισμένες ράβδους διατομής συνήθως Π, που στερεώνονται στους στρωτήρες, συνήθως ανά 60 cm, με τις ελεύθερες πλευρές της διατομής τους παράλληλα προς το μήκος των στρωτήρων,
• τις συνδετήριες δοκίδες (όπου απαιτούνται), διατομής Π ή L, που συνδέουν εγκάρσια τους ορθοστάτες μεταξύ τους και συμβάλλουν στη σταθερότητα της κατασκευής.
Κατά την τοποθέτηση οι στρωτήρες στερεώνονται στο δάπεδο και στην οροφή με κοχλίωση, σε αποστάσεις ίσες ή μικρότερες των 75 cm και πάντοτε σε τρία ή περισσότερα σημεία. Oι ορθοστάτες πατούν όρθιοι μέσα στους στρωτήρες και στερεώνονται σ’ αυτούς. Oι ακραίοι ορθοστάτες στερεώνονται με κοχλιώσεις επίσης στους πλευρικούς τοίχους, με την παρεμβολή και πάλι ελαστικού παρεμβύσματος. Οι γυψοσανίδες πιέζονται και βιδώνονται επάνω στο σκελετό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αποφεύγονται οι παραμορφώσεις, σε απόσταση συνήθως ανά 25 cm. Οι βίδες πρέπει να διαπερνούν τη γυψοσανίδα κάθετα και να εισχωρούν στα μεταλλικά προφίλ του σκελετού τουλάχιστον κατά 10 mm. Οι κεφαλές τους πρέπει να βυθίζονται κατά 1 mm περίπου στην επιφάνεια της γυψοσανίδας με κατάλληλη ρύθμιση του βιδοδράπανου, ώστε να μπορούν να στοκαριστούν.

Σκοπός του σχεδιασμού της βιοκλιματικής θερινής κατοικίας "ROCKSPLIT" στην Κέα ήταν η εμπειρία του κυκλαδίτικου τοπίου μέσω της σχέσης της κατοικίας με το έντονα επικλινές έδαφος. Το σύστημα συλλογής βρόχινων υδάτων στα δώματα αποτελεί κομμάτι της περιβαλλοντικά φιλικής προσέγγισης του σχεδιασμού και έχει κατασκευαστεί με όσο το δυνατό φυσικά υλικά.
Το βρόχινο νερό συγκεντρώνεται στις τρεις ταράτσες και μέσα από υδρορρόες φιλτράρεται και οδηγείται σε υπόγεια δεξαμενή. Στην είσοδο της υδρορρόης υπάρχει ένα φίλτρο (σήτα / πλέγμα), που κάνει ένα αρχικό φιλτράρισμα του νερού. Το νερό φιλτράρεται επιπλέον, περνώντας μέσα από ένα φρεάτιο με φίλτρο από στρώσεις άμμου και χαλικιών, που έχει άνοιγμα για τον καθαρισμό. Έπειτα, το βρόχινο νερό οδηγείται σε υπόγεια δεξαμενή για οικιακή χρήση και για πότισμα. Όσον αφορά τη στεγανοποίηση από τα νερά και την υγρασία, η χρήση της τοπικής τεχνικής κατασκευής "κοτούντο ή γκντούντο", δημιουργεί ένα στεγανό κενό μεταξύ του περιβάλλοντος βράχου και του κτίσματος, λειτουργώντας ως φυσική μέθοδος υγρομόνωσης. Απαιτείται έτσι μειωμένη χρήση συνθετικών στεγανών μονωτικών υλικών.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Κλεάνθης

Το ξενοδοχείο "Saint Ηotel" βρίσκεται στην άκρη του παραδοσιακού χωριού της Οίας, στην κορυφή των ηφαιστειακών βράχων της Καλντέρας. Το οικόπεδο έχει απότομη κλίση, νοτιοδυτικό προσανατολισμό και ανεμπόδιστη θέα προς τη θάλασσα και το ηφαίστειο. Κύριο στόχο της πρότασης αποτέλεσε η "ατημέλητη" αποκατάσταση των υφιστάμενων κτιρίων και η κατασκευή νέων. Οι νέοι χώροι χαρακτηρίζονται από μια μεσογειακή αισθητική με έντονο χρώμα, με αφηρημένες αναφορές στα κοσμοπολίτικα θέρετρα της Νότιας Μεσογείου. Ιδιωτικές πισίνες με θέα στην καλντέρα διαμορφώνονται σε πολλά από τα δωμάτια. Φωτογραφίες: Γιώργος Σφακιανάκης

Αυτή η μονώροφη βίλα έχει σχεδιαστεί για μια τετραμελή οικογένεια, επιτρέποντας σε όλα τα δωμάτια να συνδέονται οριζόντια. Στο κέντρο του καθιστικού, τοποθετείται ένα καταπράσινο αίθριο και οι συρόμενες πόρτες από το δάπεδο μέχρι την οροφή προσφέρουν ανοιχτή θέα στον κήπο και την πισίνα. Τα ντουλάπια, οι κουζίνες και τα έπιπλα έχουν σχεδιαστεί κατά παραγγελία και έχουν σχεδιαστεί σύμφωνα με την αρχιτεκτονική διάταξη. Όλα για να φέρουν την αρχιτεκτονική και τον εσωτερικό σχεδιασμό σε μια απρόσκοπτη ενότητα. Φωτογραφίες: i29 / Ewout Huibers

Η παλαιά οικία αποτελεί ένα διακριτό μορφολογικά κτίριο στην εξωτερική στιβάδα του μεσαιωνικού οικισμού στα Κύθηρα. Η μονολιθική διώροφη υπόστασή του με τα μικρά ανοίγματα και τη χαρακτηριστική αντηρίδα στην κεντρική όψη του δίνουν μια σχεδόν ανθρωπόμορφη υπόσταση.
Με "πλάτη" τον πέτρινο τοίχο αντιστήριξης, η πέργκολα από μέταλλο και ξύλο προσφέρει σκιά και ένα ήρεμο χαλαρωτικό χώρο σε συνέχεια του κήπου. Φωτογραφίες: Αθηνά Σούλη

Το μουσείο της εταιρείας αρωμάτων και φυσικών καλλυντικών "Bioaroma" βρίσκεται στην Κρήτη και περιλαμβάνει κατάστημα πώλησης προϊόντων μαζί με ένα μικρό εκθετήριο, που πραγματοποιεί εκπαιδευτικές δράσεις. Η αφετηρία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού δεσμεύεται στην τριπλή μεθοδολογία των αρχών της αειφορίας, η οποία υποστηρίζει ότι η μακροπρόθεσμη και βιώσιμη εξέλιξη απαιτεί την ισορροπημένη επίτευξη της οικονομικής βιωσιμότητας, της περιβαλλοντικής απόδοσης και της κοινωνικής υπευθυνότητας. Σε μια κοινή φιλοσοφία, η εταιρεία "Bioaroma" είναι μονάδα καθετοποιημένης παραγωγής και ακολουθεί στρατηγικές βιώσιμης ανάπτυξης, τόσο ως προς τις διαδικασίες παραγωγής, επεξεργασίας και τυποποίησης των προϊόντων της όσο και ως προς τον τρόπο διάθεσής τους στην αγορά, καθώς οι πλαστικές συσκευασίες είναι από ζαχαροκάλαμο από δάση με υπεύθυνη διαχείριση και οι χάρτινες συσκευασίες προέρχονται από ανακυκλωμένο χαρτί. Το τελικό προϊόν, που προωθείται στην αγορά παγκοσμίως, είναι 100% φυσικό χωρίς την προσθήκη νερού, ενώ ένα μέρος του εκτίθεται στο μουσείο αρωμάτων και φυσικών καλλυντικών, καθώς και στο βιωματικό κατάστημα της εταιρείας "Bioaroma", συνολικής επιφάνειας 240 m2.

Περιγραφή & λειτουργικότητα
Η τοποθέτηση του καταστήματος στο κέντρο βάρους της κάτοψης έχει διττή σημασία. Αφενός βρίσκεται σε άμεση επικοινωνία με την είσοδο, ώστε να μην επιβαρύνει την λειτουργία του μουσείου όταν υπάρχουν προγραμματισμένες περιηγήσεις ή εργαστήρια, και αφετέρου βρίσκεται σε άμεση οπτική συσχέτιση με την περιμετρική μουσειολογική κίνηση με σκοπό τη συνεχή αναφορά του επισκέπτη τόσο στην ιστορία του αρώματος και των καλλυντικών όσο και στην έκθεση και προώθηση των τελικών προϊόντων της εταιρείας. Στο πλαίσιο της μουσειογραφικής διαδρομής είναι ενσωματωμένες ειδικές λειτουργίες, όπως ο ειδικός χώρος αφήγησης της ιστορίας του αρώματος και των καλλυντικών μέσω ψηφιακού ολογράμματος, η δοκιμή των καλλυντικών σε ειδικά σχεδιασμένα έπιπλα με νιπτήρες και καθρέπτες ("boudoir"), ο χώρος δημιουργίας προσωπικού αρώματος ("atelier"), το εργαστήριο παραγωγής αρωμάτων και καλλυντικών ("workshop"), ο χώρος εφαρμογής των προϊόντων ("cabin") πριν από την τελική πώλησή τους και η δικτύωση της εμπειρίας μέσω ειδικής εγκατάστασης φωτογράφισης και διαχείρισης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ("photobooth").

Τεχνολογία κατασκευής & επιλογή υλικών
Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός έχει ως στόχο την ανάδειξη και προώθηση του πολιτισμού και της ιστορίας της Κρήτης γύρω από τα φυσικά καλλυντικά, τα αιθέρια έλαια και τα βότανα, ενσωματώνοντας παράλληλα τόσο την τοπική χειρωνακτική παράδοση όσο και σύγχρονες βιομηχανικές κατασκευαστικές μεθόδους. Στην πρώτη περίπτωση, επιλέχθηκε η φυσική ακατέργαστη τοπική πέτρα για το υπόβαθρο του μουσείου και το ξύλο από φυσικό καπλαμά δρυός για την επίπλωση του καταστήματος. Στη δεύτερη περίπτωση, επιλέχθηκε λαμαρίνα επεξεργασμένη με λέιζερ κοπής CNC για τις διπλές περιστρεφόμενες πόρτες της εισόδου, τις προθήκες του μουσείου, το στέγαστρο και την οροφή του καταστήματος, καθώς και plexiglass για την κατασκευή των επιφανειών της έκθεσης του μουσείου. Η επιλογή του χρώματος στην αρχιτεκτονική σύνθεση των μεταλλικών κατασκευών επιλέχθηκε με στόχο την εναρμόνιση με τη χρωματική παλέτα των φυσικών αποχρώσεων της τοπικής πέτρας, με την οποία κατασκευάστηκε το μουσείο, του φυσικού χώματος, καθώς και του ανθού και του φυλλώματος της τοπικής βλάστησης του Κρητικού τοπίου, με έμφαση στη χρωματική δομή του αλάδανου και του δίκταμου.

Η κατοικία βρίσκεται στη δυτική πλευρά της πόλης του Μεξικού. Ο δεύτερος όροφος φιλοξενεί την κύρια βεράντα, με πέργκολα από λευκό σκυρόδεμα, η οποία μαζί με το θόλο των ψηλών δέντρων που την περιβάλλουν δημιουργεί ένα πλέγμα φωτός και σκιάς.
Η ουδέτερη χρωματική παλέτα, μαζί με το φυσικό φωτισμό δημιουργούν μια χωρική ποιότητα που προάγει την ήρεμη ατμόσφαιρα και την ιδιωτικότητα, ενώ επιβεβαιώνει τον οικιακό χαρακτήρα του έργου.
Πηγή: V2com. Φωτογραφίες: Rafael Gamo

Στα προάστια της πόλης των Ιωαννίνων, σε ένα ισόγειο κτίριο 260 m2 με υπόγειο αντίστοιχου εμβαδού, μεταφέρθηκε το εργαστήριο και τα κεντρικά γραφεία γνωστής αλυσίδας ζαχαροπλαστικής, δημιουργώντας ταυτόχρονα χώρους πώλησης και καθιστικού στο πλαίσιο ενός καφέ – ζαχαροπλαστείου ολοήμερης λειτουργίας.

Δημιουργικό στοίχημα κατά το σχεδιασμό αποτέλεσε ο διαχωρισμός των παραπάνω χρήσεων με τρόπο που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της επιχείρησης, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις σχεδιαστικές επιλογές. Άλλωστε, η διαμόρφωση ενός χώρου εστίασης αποτελεί δημιουργικό διάλογο μεταξύ αρχιτεκτονικής, σκηνογραφίας και λειτουργικότητας.
Η κάτοψη χωρίζεται σε δύο ζώνες χρήσεων: το πίσω τμήμα φιλοξενεί το παρασκευαστήριο, τα ψυγεία και τους χώρους υγιεινής, ενώ στο μπροστινό τμήμα δημιουργούνται δύο διακριτοί χώροι. Ο χώρος λιανικής πώλησης - εκθετηρίου της επιχείρησης οργανώνεται στα αριστερά και ο χώρος των τραπεζοκαθισμάτων, που συνεχίζεται και στον εξωτερικό χώρο, διαμορφώνεται στα δεξιά. Στο πατάρι του πίσω τμήματος βρίσκονται τα γραφεία και το λογιστήριο της επιχείρησης, ενώ στο υπόγειο τα εργαστήρια και οι βοηθητικοί χώροι.

Η είσοδος στο κατάστημα σηματοδοτείται από μεταλλικές κατασκευές με γεωμετρικά μοτίβα, που προσκαλούν τον επισκέπτη στο εσωτερικό. Σε συνδυασμό με τα μεγάλα ανοίγματα της όψης, που διαχέουν το φυσικό φως στο εσωτερικό, τα εξωτερικά μεταλλικά στοιχεία δημιουργούν ένα παιχνίδι σχημάτων και σκιών. Στο εσωτερικό του καταστήματος οι εναλλαγές των υλικών επιλέγονται με τρόπο που να αποπνέουν μια κομψή αισθητική, εναρμονισμένη με μία ζεστή ατμόσφαιρα. Οι βιτρίνες των γλυκών κατασκευάζονται με συνδυασμό ξύλου και μετάλλου, στην απόχρωση του μαύρου και του χαλκού. Οι δύο αυτές αποχρώσεις χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο και στον υπόλοιπο χώρο: συνδυασμένες με μεγάλα πλακίδια με όψη μαρμάρου στον τοίχο του καθιστικού χώρου και συνδυασμένες με λεπτομέρειες από ξύλο στο δάπεδο και στις εσοχές των τοίχων. Για το διαχωρισμό του παρασκευαστηρίου και των γραφείων χρησιμοποιείται μια κατασκευή σε κάναβο με ξύλινα και μεταλλικά πηχάκια και καθρέφτη, επιτυγχάνοντας την αίσθηση ιδιωτικότητας στους χώρους που επιθυμούσαν οι ιδιοκτήτες, μέσω της ταυτόχρονης οπτικής μεγέθυνσης του χώρου. Κατακόρυφα μεταλλικά στοιχεία χρησιμοποιούνται επίσης στην πλάτη του μπαρ, οριοθετώντας τη σκάλα που οδηγεί στο πατάρι, καθώς και σε τμήμα της εξωτερικής όψης του καταστήματος.

Τη συνολική σύνθεση έρχεται να αναδείξει η επιλογή του φωτισμού, με εναλλαγή μαύρου και χαλκού σε σποτ, κρεμαστά και επιτοίχια φωτιστικά, προσεκτικά διαλεγμένα για τις ανάγκες της κάθε γωνιάς. Ιδιαίτερο στοιχείο αποτελούν τα κυλινδρικά φωτιστικά στην οροφή, ειδικά σχεδιασμένα για το συγκεκριμένο έργο, τα οποία συμπληρώνουν το παιχνίδι της γεωμετρίας. Ζεστά χρώματα στους τόνους του μπεζ και της τερακότα ολοκληρώνουν αρμονικά τη συνολική εικόνα του χώρου.

 

Ο παρών ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies ώστε να βελτιώσει την εμπειρία περιήγησης.