Εστιατόριο στον Αστέρα Βουλιαγμένης, με κυματιστή στέγη από χαλκό

Το νέο κτίριο εστίασης, που σήμερα λειτουργεί ως "Beefbar", κατασκευάστηκε κατά την πρόσφατη ολική ανακαίνιση και ανάπτυξη του ιστορικού ξενοδοχειακού συγκροτήματος του "Αστέρα Βουλιαγμένης" της Four Seasons.
Το κτίριο χωροθετήθηκε σε ιδιαίτερα περίοπτη θέση, σε ένα έξοχο τμήμα του ελεύθερου χώρου, ανάμεσα στα εμβληματικά ξενοδοχεία "Ναυσικά" και "Αρίονα". Αφετηρία της σχεδιαστικής προσέγγισης υπήρξε η προσεκτική ένταξή του σ’ αυτήν την ευαίσθητη θέση.
Η υπαίθρια κυκλοφορία του ξενοδοχειακού συγκροτήματος οδηγεί στη χαμηλή είσοδο, που σημαίνεται από την καθ’ ύψος επέκταση του πέτρινου στηθαίου του δρόμου και υποδέχεται τον επισκέπτη ανεπιτήδευτα, όπως η φύτευση που περιβάλλει το κτίριο. Η στέγη με τα δοκάρια της, που σβήνουν στο έδαφος, κυριαρχεί στην πρώτη εντύπωση. Τα δοκάρια, προέκταση των φερόντων δοκαριών της στέγης, δεν είναι τα ίδια φέροντα και αποτελούν τον σκελετό του συστήματος σκίασης της νότιας όψης του κτιρίου.
Όπως ο επισκέπτης πλησιάζει, το κτίριο αναδιπλώνεται ταυτόχρονα με το τοπίο που το περιτριγυρίζει. Η βλάστηση γίνεται πυκνότερη, καθώς η στέγη από πατιναρισμένο χαλκό ανασηκώνεται μαλακά από το έδαφος, με έναν κυματισμό που μοιάζει να έρχεται από το πέλαγος. Ο φωτισμός στα σημεία ένωσης της οροφής με τις όψεις του κτιρίου δημιουργεί την εντύπωση πως το κύμα της στέγης ίπταται, αλλά αποτελεί και αναπόσπαστο κομμάτι της ακτής. 
Η κύρια όψη του κτιρίου διαμορφώνεται προς τον βορρά, καθώς ανοίγεται η καμπύλη της στέγης. Κατά μήκος της στεγάζονται τα δύο επίπεδα του χώρου εστίασης, που φέρουν εξωτερικά εκτεταμένα καμπύλα ανοιγόμενα υαλοστάσια, παρέχοντας έτσι άμεση οπτική επαφή με τη θάλασσα. Με τις αντανακλάσεις του φυσικού τοπίου σ' αυτές τις γυάλινες επιφάνειες το κτίριο ενσωματώνεται πλήρως σ' αυτό. 
Στην ενσωμάτωση συμβάλλουν και οι υπόλοιπες επιλογές των υλικών του κελύφους. Ο πράσινος χαλκός, το ξύλο και οι λεπτές πέτρινες πλάκες διαφορετικού πάχους στις όψεις, που παράγουν ένα παιχνίδισμα σκιών, το εναρμονίζουν πλήρως με το κατάφυτο περιβάλλον του. Οι υπόλοιποι εξωτερικοί χώροι εστίασης διαστρώνονται με μικρά φυσικά πλακόστρωτα, που μοιάζουν να σβήνουν μέσα στην πλούσια βλάστηση.
Αυτή η αρχιτεκτονική προσέγγιση καθιστά το κτίριο εστίασης μέσο αμφίδρομης επικοινωνίας μεταξύ του επισκέπτη και του τοπίου σε όλες τις εκφάνσεις του: είτε είναι το γήινο ύφος, που αντικατοπτρίζεται στην επιλογή υλικών, είτε είναι η ακτή και έπειτα η θάλασσα, που συνομιλούν άμεσα με το κτίριο που ανοίγεται μπροστά τους.
Κατασκευαστικές προκλήσεις
Η κατασκευή της στέγης με επένδυση πράσινου πατιναρισμένου χαλκού αποτέλεσε το πιο τεχνικά απαιτητικό τμήμα του κτιρίου. Ο φέρων οργανισμός της δημιουργείται από μια σχάρα χαλύβδινων IPE, που εδράζεται στον κύριο οργανισμό οπλισμένου σκυροδέματος. Κατόπιν επιστεγάζεται με τυπικό πέτσωμα κόντρα πλακέ θαλάσσης, θερμομόνωση, στεγανοποίηση, έχοντας ως τελική διάστρωση φύλλα χαλκού σε λωρίδες 60 cm με όρθια ραφή. Στους προβόλους, η επένδυση χαλκού συνεχίζεται σε όλες τις εμφανείς επιφάνειες (κούτελα και οροφές), παρέχοντας μια μονολιθική εντύπωση. 
Τεχνικά αξιοσημείωτη είναι και η κατασκευή των καμπύλων υαλοστασίων της βορινής όψης. Τα εκτεταμένα υαλοπετάσματα έχουν μεγάλων διαστάσεων κουρμπαρισμένους υαλοπίνακες και στο ισόγειο συρόμενες επάλληλες καμπυλωμένες πόρτες, μια ιδιαίτερα ασυνήθιστη για την Ελλάδα κατασκευή, που απαιτεί υψηλή κατασκευαστική ακρίβεια.