Το διαμέρισμα διατηρεί την αρχική του, αυστηρά χωρισμένη κάτοψη. Ο χώρος είναι οργανωμένος σε τρεις σαφώς καθορισμένες ζώνες, που συνδέονται μεταξύ τους με δύο μοναδικά custom-made ξυλουργικά στοιχεία που προσθέτουν οπτικό δυναμισμό και ευάερα στο εσωτερικό. Κάθε ζώνη αποκτά έτσι έναν ξεχωριστό χαρακτήρα, συνδυάζοντας την ιδιωτικότητα με μια ανοιχτή αισθητική.
Ένα από τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ξυλουργικής είναι ένα άνοιγμα σε σχήμα Ο, η τομή στον τοίχο που παρέχει θέα από την είσοδο στο σαλόνι, διευρύνοντας έτσι οπτικά το διάδρομο. Ταυτόχρονα, λειτουργεί τόσο ως έπιπλο εισόδου όσο και ως μέρος της τραπεζαρίας.
Ένα άλλο στοιχείο ξυλουργικής που ξεχωρίζει στο εσωτερικό είναι μια πύλη που μεταβαίνει από τη ζώνη καθιστικού στην περιοχή του υπνοδωματίου. Τραβάει την προσοχή με έναν νεροχύτη, τοποθετημένο αντισυμβατικά έξω από το μπάνιο, προσθέτοντας ένα μοναδικό και ξεχωριστό σχεδιαστικό στοιχείο στο χώρο. Αυτή η προσέγγιση επεκτείνει την παραδοσιακή κατανόηση της διάταξης του διαμερίσματος, προσφέροντας μια πιο ανοιχτή ροή μεταξύ των ζωνών.
Μια βασική πτυχή της διάταξης είναι η επισκόπηση που δημιουργείται και από τα δύο ανοίγματα, που συνδέουν την είσοδο με το σαλόνι, την κουζίνα και το υπνοδωμάτιο. Αυτό δημιουργεί μια ομαλή οπτική σύνδεση μεταξύ των λειτουργικών ζωνών του διαμερίσματος, ενισχύοντας την αίσθηση της ευελιξίας και του ανοίγματος. Χάρη στις γενναιόδωρες γυάλινες επιφάνειες και τα παράθυρα μεγάλου μεγέθους στην κουζίνα και το σαλόνι, ολόκληρο το σαλόνι συνδέεται άψογα με τη βεράντα με θέα στο κανάλι, επιτρέποντας στο φως να ρέει σε όλο το βάθος του εσωτερικού.Η κουζίνα αντιπροσωπεύει κεντρικό ρόλο στην οικογενειακή ζωή, ενεργώντας ως το κέντρο του διαμερίσματος όπου οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις συνδυάζονται με την πρακτικότητα. Μια κεντρική νησίδα κουζίνας, ως το επίκεντρο του χώρου, χρησιμεύει όχι μόνο ως επιφάνεια εργασίας αλλά και ως φυσικό σημείο συγκέντρωσης. Συμπλήρωμα αυτού είναι μια ενσωματωμένη "μαύρη κουζίνα" - ένας κρυφός χώρος όπου οι πρακτικές οικιακές ανάγκες μπορούν να κρυφτούν κομψά, διατηρώντας μια μινιμαλιστική αισθητική, καθαριότητα και λειτουργικότητα χωρίς να διαταράσσεται ο συνολικός σχεδιασμός.
Το φυσικό ξύλο και τα απαλά ουδέτερα χρώματα, μαζί με τους τόνους του διαχρονικού vintage ροζ και παστέλ πράσινου, δημιουργούν μια αρμονική και ευχάριστη ατμόσφαιρα. Οι καθαρές γραμμές και οι ζεστοί τόνοι προωθούν ένα ζεστό αλλά μοντέρνο περιβάλλον διαβίωσης. Ασυνήθιστες πινελιές, όπως λαβές σε σχήμα Χ και δύο οριζόντιες γραμμές χρωμάτων με αντίθεση σε διαφορετικά δωμάτια, συμβάλλουν στη διατήρηση μιας οπτικής συνέχειας του σχεδίου σε όλο το διαμέρισμα.

Στα όρια Καισαριανής και Παγκρατίου, το αρχιτεκτονικό γραφείο Studio SPACECRAFT αναμορφώνει ένα διαμέρισμα 77 τ.μ., χτισμένο στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Η ανακαίνιση, υπό την καθοδήγηση του Ρούτχερ Οορ, αρχιτέκτονα και συνιδρυτή του γραφείου, μεταμορφώνει έναν κατακερματισμένο εσωτερικό χώρο σε ένα αρμονικό, φωτεινό περιβάλλον που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της σύγχρονης ζωής.
Κατάλοιπα του Παρελθόντος
Όπως συμβαίνει σε πολλά αθηναϊκά διαμερίσματα της δεκαετίας του '70, η αρχική διαρρύθμιση αντανακλούσε τις ανάγκες μιας διαφορετικής κοινωνίας. Οι χώροι ήταν έντονα διαχωρισμένοι, με δωμάτια που συνδέονταν μέσω διαδρόμων και θυρών, δημιουργώντας έναν λαβύρινθο αποκομμένων δωματίων. Αυτή η προσέγγιση περιόριζε την κίνηση και την πρόσβαση σε φυσικό φωτισμό, ενώ ταυτόχρονα εμπόδιζε την πλήρη ανάδειξη του χώρου.
Η κουζίνα, για παράδειγμα, ήταν ένας απομονωμένος χώρος – ένα κατάλοιπο μιας εποχής που η μαγειρική θεωρούνταν ιδιωτική δραστηριότητα. Κλεισμένη πίσω από τοίχους, βρισκόταν μακριά από το καθιστικό και την τραπεζαρία, κρατώντας τις διεργασίες που λαμβάνουν χώρο σε αυτήν μακριά από τα βλέμματα των καλεσμένων.
Προσαρμογή στις Σύγχρονες Ανάγκες
Η σύγχρονη κατοικία χαρακτηρίζεται από την προτίμηση ανοιχτών, φωτεινών χώρων που προάγουν τη διαφάνεια, τη ροή και την αίσθηση σύνδεσης. Οι ανοιχτές διαρρυθμίσεις ενισχύουν την κοινωνική αλληλεπίδραση, βελτιώνουν τη διάχυση του φυσικού φωτός και του αέρα και προάγουν την αίσθηση ελευθερίας. Οι κουζίνες έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής ζωής, συχνά συνδυασμένες με τους χώρους του καθιστικού και της τραπεζαρίας, για να διευκολύνουν τη φιλοξενία και τις κοινές δραστηριότητες.
Σημείο αναφοράς για τον επανασχεδιασμό του διαμερίσματος αποτέλεσε η αντιμετώπιση του κατακερματισμού που παρατηρούνταν στην αρχική, διατηρώντας ταυτόχρονα μια σαφή διάκριση μεταξύ των δημοσίων και ιδιωτικών ζωνών. Στην αρχική κάτοψη, η είσοδος οδηγούσε σε έναν στενόμακρο χώρο, όπου αρχικά βρισκόταν η τραπεζαρία και στη συνέχεια το καθιστικό, το οποίο ήταν τοποθετημένο στο βάθος, κοντά στην μπαλκονόπορτα. Η τραπεζαρία, απομακρυσμένη από την πρόσοψη και χωρίς φυσικό φως, δεν προσέφερε την αίσθηση φιλόξενης υποδοχής.  Η κουζίνα, απομονωμένη σε μια γωνία, συνδεόταν μόνο μέσω του διαδρόμου που οδηγούσε στα υπνοδωμάτια και το μπάνιο, ενισχύοντας την απομόνωσή της από τους κύριους κοινωνικούς χώρους.
Επαναπροσδιορίζοντας τα Όρια
Η ανακαίνιση έθεσε προτεραιότητα το φως, τη ροή και τη λειτουργικότητα. Η νέα είσοδος οδηγεί πλέον σε μια φωτεινή κουζίνα η οποία ενσωματώνεται ομαλά στον ενοποιημένο χώρο καθιστικού και τραπεζαρίας. Για να επιτευχθεί αυτό, η κουζίνα μετακινήθηκε στην παλιά θέση της τραπεζαρίας, κοντά στην είσοδο, ενώ το μικρό υπνοδωμάτιο μεταφέρθηκε στη θέση της παλιάς κουζίνας. Αυτή η αλλαγή επέτρεψε την ενοποίηση του πρώην μικρού υπνοδωματίου με το καθιστικό, δημιουργώντας έναν ευρύχωρο ανοιχτό χώρο.
Το αποτέλεσμα είναι μια καθαρή διάκριση μεταξύ δύο λειτουργικών ζωνών. Η πρώτη ζώνη περιλαμβάνει τους δημόσιους χώρους – κουζίνα, τραπεζαρία και καθιστικό – ενοποιημένους σε έναν ευρύχωρο, φωτεινό χώρο ιδανικό για κοινωνικές συναθροίσεις. Η δεύτερη ζώνη αφιερώνεται στις ιδιωτικές λειτουργίες, περιλαμβάνοντας τα υπνοδωμάτια, τα οποία προσεγγίζονται μέσω ενός διαδρόμου. Το μπάνιο βρίσκεται στη συμβολή αυτών των ζωνών, εξυπηρετώντας τόσο τους ιδιωτικούς όσο και τους δημόσιους χώρους.
Αισθητικές και Γλυπτικές Πινελιές
Οι καμπύλες γεωμετρίες παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναμόρφωση, ενισχύοντας την αίσθηση ροής στον χώρο και  βελτιώνοντας τις μεταβάσεις ανάμεσα στα δομικά στοιχεία. Αυτές οι καμπύλες, εξομαλύνοντας τα σημεία όπου συναντώνται τοίχοι, οροφές, δοκοί και κολόνες, δημιουργούν μια αίσθηση συνέχειας και προσδίδουν έναν γλυπτικό χαρακτήρα στον χώρο.
Η επιλογή των υλικών ενισχύει περαιτέρω τον διάλογο μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Η αισθητική της δεκαετίας του '70 αναδεικνύεται μέσα από τις τολμηρές χρωματικές επιλογές: τα ραφ ντουλάπια της κουζίνας προσδίδουν ένα ζεστό και φιλόξενο τόνο στην είσοδο, ενώ οι πράσινες ντουλάπες στα υπνοδωμάτια λειτουργούν ως ζωντανά οπτικά σημεία, σε αντίθεση με τις πιο ουδέτερες αποχρώσεις των τοίχων.
Διατήρηση και Ενίσχυση της Υλικότητας
Η επιλογή των δαπέδων αντικατοπτρίζει έναν προσεκτικό διάλογο μεταξύ παλαιού και νέου. Το παλιό μαύρο μάρμαρο της τραπεζαρίας και του καθιστικού διατηρήθηκε, με την προσθήκη μιας λευκής μαρμάρινης λωρίδας που συνδέει οπτικά το μάρμαρο με το ξύλινο δάπεδο. Αυτή η λεπτή λεπτομέρεια λειτουργεί ως οπτική γέφυρα, ενισχύοντας την ενοποίηση των υλικών. Το λευκό μάρμαρο εκτείνεται επίσης στον διάδρομο και το μπάνιο, σηματοδοτώντας τη μετάβαση στην ιδιωτική ζώνη. Στο νέο μικρό υπνοδωμάτιο, όπου παλιότερα υπήρχε μωσαϊκό, τοποθετήθηκε ξύλινο δάπεδο, σε αρμονία με αυτό του μεγάλου υπνοδωματίου.
Επίλογος
Το KLTZ Kaisariani αποτελεί ένα παράδειγμα της μεταμορφωτικής δύναμης του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Μέσα από το άνοιγμα του χώρου και την επανερμηνεία της δεκαετίας του '70, το Studio SPACECRAFT Architecture δημιούργησε ένα διαμέρισμα που παραμένει διαχρονικό, που ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής. Με λεπτές σχεδιαστικές χειρονομίες, τολμηρά χρώματα και έναν προσεκτικό συνδυασμό παλαιού και νέου, το KLTZ Kaisariani καταφέρνει να μετατρέψει τον σχεδιασμό σε μια ολόκληρη εμπειρία.

Η κατασκευή της νέας διώροφης κατοικίας με υπόγειο, 275m2 στις Αδάμες Κηφισιάς αναφέρεται σε ένα ζευγάρι νέων ανθρώπων με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως κύρια κατοικία αλλά και να μπορεί να λειτουργήσει ως χώρος για τηλεργασία όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο με βάση τις τωρινές αλλά και τις μελλοντικές συνθήκες.
Ο πρώτος όροφος της κατοικίας φιλοξενεί τους ιδιωτικούς χώρους, ενώ στο ισόγειο βρίσκονται οι κοινόχρηστοι, οι οποίοι επεκτείνονται φυσικά προς την πίσω αυλή, διαμορφώνοντας έναν ημιυπαίθριο χώρο που ενοποιεί τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Τέλος, στο υπόγειο της κατοικίας βρίσκονται οι βοηθητικοί χώροι και ένα επιπλέον yoga room με ανεξάρτητη είσοδο.
Η αρχιτεκτονική μελέτη βασίζεται στη γεωμετρική απλότητα, με τον “κύβο” να αποτελεί το βασικό στοιχείο.
Κλίμακα και Τοποθέτηση στο περιβάλλον
Το έργο ενσωματώνεται αρμονικά στο περιβάλλον, ακολουθώντας την ανθρώπινη κλίμακα και προαστιακή ατμόσφαιρα της περιοχής. Με βασικό γνώμονα τον βορειοδυτικό προσανατολισμό και το μακρόστενο σχήμα του οικοπέδου, το κτίριο τοποθετήθηκε κοντά στη γραμμή του προκηπίου, αλλά είναι στραμμένο προς τη νοτιοανατολική πλευρά. Η στρατηγική αυτή επιλογή δημιουργεί έναν ευρύχωρο, ακάλυπτο πίσω χώρο που λειτουργεί ως βασικός άξονας της καθημερινής ζωής των κατοίκων, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει ιδιωτικότητα από τον δρόμο.
Concept || Η γεωμετρική απλότητα και η καθαρότητα του "κύβου"
Ο σχεδιασμός βασίζεται στη γεωμετρική απλότητα και την καθαρότητα του "κύβου". Οι κύβοι ορίζουν τόσο τους εσωτερικούς όσο και τους εξωτερικούς χώρους. Οι εξωτερικοί χώροι έχουν τη μορφή “αυλής” που προσφέρει μια άμεση και οργανική σύνδεση με το φυσικό περιβάλλον.
Στην κάτοψη του ισογείου, οι κύβοι τοποθετούνται ελεύθερα, αφήνοντας ανάμεσά τους κενά που φιλοξενούν τους κοινόχρηστους χώρους της κατοικίας, οι οποίοι επεκτείνονται φυσικά προς την πίσω αυλή, διαμορφώνοντας έναν ημιυπαίθριο χώρο που ενοποιεί τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου.
Το ύψος των κύβων του ισογείου καθορίζεται στα 3 μέτρα. Περιλαμβάνει τους κοινόχρηστους χώρους της κατοικίας, ενώ δημιουργεί μια σταθερή βάση για τον "ελεύθερο" όγκο του ορόφου με ύψος 4 μέτρα, που φιλοξενεί τους πιο ιδιωτικούς χώρους. Αυτή η σύνθεση αποτρέπει τη δημιουργία συνεχόμενων διώροφων επιφανειών, διατηρώντας τη δυναμική ισορροπία του κτιρίου και τονίζοντας τη διαδραστική σχέση ανάμεσα στους χώρους.
Εξωτερικός χώρος, αναπόσπαστο κομμάτι της αρχιτεκτονικής σύνθεσης
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στη δημιουργία ενός ποιοτικού εξωτερικού χώρου διημέρευσης, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αρχιτεκτονικής σύνθεσης. Η διάταξη των κύβων και των κενών χώρων δημιουργεί φυσικά φίλτρα σκίασης, εξασφαλίζοντας άνεση και προστασία στους εσωτερικούς χώρους χωρίς την ανάγκη πρόσθετων κατασκευών, όπως πέργκολες ή τέντες. Το αποτέλεσμα είναι ένας καθαρός και συνεκτικός σχεδιασμός που αναδεικνύει την απλότητα και τη λειτουργικότητα.
Ο φυτεμένος ακάλυπτος χώρος, που περιλαμβάνει και την κολυμβητική δεξαμενή, αναπτύσσεται ως ενιαία ευρύχωρη αυλή, προσφέροντας έναν ιδανικό χώρο διαβίωσης που βελτιώνει το μικροκλίμα και συμβάλλει θετικά στην ευρύτερη περιοχή κατά τους θερινούς μήνες. Η αυλή αυτή δεν λειτουργεί απλώς ως συμπλήρωμα του κτιρίου αλλά ως επέκταση του, ενισχύοντας την έννοια της κατοικίας που είναι σε συνεχή διάλογο με το περιβάλλον της.
Αρχιτεκτονική και κατασκευή σε πλήρη σύμπλευση
Ο ιδιαίτερος σχεδιασμός της κατοικίας είχε και αυξημένες κατασκευαστικές απαιτήσεις, με συνεχείς μετρήσεις με τη χρήση ηλεκτρονικών οργάνων και πολλές ειδικές κατασκευές οι οποίες ξεκίνησαν από τα αρχικά στάδια του έργου - εκσκαφές, σκυροδέματα, ειδικές τεχνικές αντιστήριξης και μέτρα ασφάλειας - μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Τα στοιχεία του έργου που τεκμηριώνουν τον χαρακτήρα του, ήταν ως επί το πλείστον, η γεωμετρία του, η ψευδαίσθηση ότι ο επάνω όροφος αιωρείται, οι διαφορετικές υφές, αποχρώσεις, περασιές και ανάγλυφες επιφάνειες, εσωτερικά και εξωτερικά του κτιρίου. Για να επιτευχθούν όλα αυτά αξιοποιήθηκαν διαφορετικά πάχη θερμοπρόσοψης, με διαφορετικές κοκκομετρίες θερμοσοβά, με μικτές τεχνικές εσωτερικών χρωματισμών και σκοτίες που αγκαλιάζουν το κτίριο περιμετρικά, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Στον εξωτερικό χώρο, τα εμφανή “πανωκάσια” στα εξωτερικά ανοίγματα, σε συνδυασμό με την πέτρινη επένδυση και υλικά όπως πλάκες πεζοδρομίου και τυπικοί κυβόλιθοι, πέτυχαν ένα επίσης ξεχωριστό αποτέλεσμα.

Η κατασκευή υπογείων ορόφων είναι κρίσιμη στα σύγχρονα κτίρια, που βρίσκονται εντός του αστικού ιστού λόγω της αυξημένης ανάγκης για χώρους αποθήκευσης και στάθμευσης. Το κόστος κατασκευής τους είναι μεγαλύτερο από αυτό της ανωδομής αλλά αντισταθμίζεται από την υψηλή εμπορική τους αξία. Η κατασκευή υπογείων είναι πολύπλοκη λόγω των αντιστηρίξεων που εκτελούνται κατά την εκσκαφή και των αυξημένων απαιτήσεων στεγανοποίησης.
Τα υπόγεια κατασκευάζονται είτε ταυτόχρονα με την εκσκαφή από την επιφάνεια της γης προς τη θεμελίωση (top-down) είτε με τη μέθοδο της ανοικτής εκσκαφής. Αρχικά, πραγματοποιείται η εδαφοτεχνική έρευνα, ώστε να προσδιοριστούν οι  εδαφικές στρώσεις, οι ιδιότητες του εδάφους και η στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα. Όταν υπάρχουν κατεδαφισμένα κτίρια ή αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή της εκσκαφής, αποτυπώνονται οι θέσεις και η γεωμετρία παλαιότερων αποχετεύσεων, θεμελίων, πασσάλων ή υπογείων που δεν απομακρύνθηκαν. Επιπλέον, ο μελετητής πρέπει να συμπεριλάβει στους υπολογισμούς του την ύπαρξη γειτονικών κτισμάτων, ώστε να μην επηρεαστεί η δομική ακεραιότητα τόσο της εκσκαφής, όσο και των όμορων κτιρίων. Η θέση γειτονικών κτιρίων και δρόμων καθορίζει και το διαθέσιμο χώρο για την διάνοιξη του σκάμματος.

Η κατοικία βρίσκεται στην κορυφογραμμή Ještěd, σε υψόμετρο 600 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, με υπέροχη θέα στο τοπίο του παραδείσου της Βοημίας.
Η θέα και η ενσωμάτωση των εσωτερικών χώρων στο τοπίο ήταν ένα από τα κύρια μοτίβα που ώθησαν τη διαδικασία σχεδιασμού του σπιτιού. Το τοπίο είναι ανοιχτό, βατό, κυριαρχούν τα ανθισμένα, μη περιφραγμένα λιβάδια. Κατά μήκος της βόρειας πλευράς του ακινήτου, υπάρχει δρόμος πάνω από ένα ανάχωμα με το οποίο έπρεπε να συνδεθεί το σπίτι. Ως εκ τούτου, ένα μέρος της οροφής του κτιρίου είναι βατό και προορίζεται για στάθμευση οχημάτων. Το ισόγειο και ο κύριος χώρος του κήπου βρίσκονται στη συνέχεια 4,5 μέτρα κάτω από το επίπεδο του δρόμου. Ένα μεγαλύτερο μέρος του κτιρίου καλύπτεται από στέγη με μεταβλητή κλίση που κυμαίνεται από 43° έως 30° στο ανατολικό αέτωμα. Η λεπτή μάζα του σπιτιού κόβει διαγώνια στην απότομη πλαγιά του δρόμου και η κορυφογραμμή φαίνεται να κατεβαίνει στον κήπο.
Η κύρια είσοδος βρίσκεται στη δυτική πλευρά. Η πρόσβαση γίνεται μέσω μιας εξωτερικής σκάλας κατά μήκος ενός πέτρινου τοίχου κατάφυτου από αναρριχητικά φυτά. Η κατά τα άλλα συμπαγής μάζα του σπιτιού είναι εντελώς ανοιχτή στο ανατολικό αέτωμα και το υαλοστάσιο είναι πλήρους ύψους από το δάπεδο ως την οροφή. Αυτό μεγιστοποιεί την περιοχή θέασης και δημιουργεί μια στεγασμένη βεράντα. Η βεράντα εφάπτεται στη νότια πλευρά, όπου υπάρχει ένα άλλο άνοιγμα στη μάζα του σπιτιού που εκτείνεται σε όλο το ύψος του ορόφου. Η οροφή είναι από φύλλο αλουμινίου σε χρώμα ανθρακί. Οι οροφές και οι περιμετρικοί τοίχοι κατασκευάστηκαν από οπλισμένο σκυρόδεμα ανοιχτόχρωμης όψης, τα εσωτερικά χωρίσματα είναι σοβατισμένα τούβλα. Η οροφή είναι επενδεδυμένη με λευκασμένο κόντρα πλακέ σημύδας, ένα γαλλικό περιστρεφόμενο τζάκι από χυτοσίδηρο κρέμεται από τα δοκάρια, που είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του εσωτερικού. Η συνολική απλή εμφάνιση του σπιτιού ολοκληρώνεται από ένα σκούρο καφέ-κόκκινο δάπεδο. Το υπαίθριο πεζοδρόμιο είναι φτιαγμένο από παλιές, φθαρμένες, μεγάλες πέτρες γρανίτη.
"Η εσωτερική διακόσμηση του σπιτιού με την εσωτερική διάταξη των δωματίων μπορεί να έχει δημιουργηθεί νωρίτερα από το ίδιο το σπίτι", λέει η Iveta Zachariášová, σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων και συν-συγγραφέας ολόκληρου του έργου, ειδικά του εσωτερικού. "Χάρη στην πολυετή εμπειρία μου, πολλά πράγματα και λειτουργικές πτυχές μου φάνηκαν ξεκάθαρα από την αρχή, και βασικά ασχοληθήκαμε μόνο με την ευθυγράμμισή τους με τη δομή του σπιτιού και το άνοιγμα του σπιτιού στο περιβάλλον μέσα από γυάλινους τοίχους.

Εμπνευσμένοι από την ταπεινή πολυπλοκότητα της παράδοσης του νησιού, η αρχιτεκτονική μειώθηκε σε δύο μικρούς παραδοσιακά ασβεστωμένους όγκους και έναν τρίτο με πέτρα από το νησί, οι οποίοι διατάσσονται γύρω από μια μεγάλη αυλή καλυμμένη από μια ελαφριά πέργκολα από καστανιά. Αυτή η αυλή, που γίνεται το επίκεντρο του σπιτιού, συνδέεται απρόσκοπτα με τους όγκους του καθιστικού και της κουζίνας, κοιτάζοντας τη θέα πάνω από την πισίνα και τους κήπους. Κάτω από τον κήπο της πισίνας βρίσκονται τα υπνοδωμάτια, τα οποία διαχωρίζονται από τους χώρους διημέρευσης για ιδιωτικότητα και απολαμβάνουν ξεχωριστά τη θέα.
Βασικό ρόλο στο χαρακτήρα της κατοικίας παίζει η παλέτα των υλικών που επιλέχθηκαν, όπως ο ασβέστης, η πέτρα και το ξύλο. Για την κατασκευή της χρησιμοποιήθηκαν σύγχρονες τεχνικές ώστε να δημιουργήσουν μια μη νοσταλγική αρχιτεκτονική, η οποία γεφυρώνει την κληρονομιά και την τοπικότητα με τη σύγχρονη ζωή. Οι χειροποίητοι πέτρινοι τοίχοι, επεξεργασμένοι παραδοσιακά, είναι επίπεδοι και λείοι. Η πέργκολα από καστανιά κατασκευάστηκε ώστε να ενισχυθεί η δομική της ακεραιότητα και κάθεται ελαφρά πάνω στους λευκούς όγκους, σκιάζοντας και προστατεύοντας την υποκείμενη αυλή.
Οι απλοί λευκοί όγκοι, οι ίσιοι πέτρινοι τοίχοι και η ελαφριά πέργκολα εναρμονίζονται με το κυκλαδίτικο τοπίο και η αποτελεσματικότητα της διάταξής τους, γύρω από την κεντρική αυλή, απλοποιεί την καθημερινή ζωή. Η Villa Mandra διαποτίζεται από την ταπεινή κυκλαδική παράδοση, εμπλουτίζεται από τη φυσική υλικότητα και εμπνέεται από τη σύγχρονη καλοκαιρινή ζωή.

Αρχιτεκτονική μελέτη: K-Studio
Φωτογραφίες: Claus Brechenmacher and Reiner Baumann

Στόχος της αρχιτεκτονικής παρέμβασης ήταν να διατηρηθούν τα βασικά στοιχεία του κυκλαδίτικου τοπίου, όπως το ελληνικό φως, η πέτρα και τα ανεμοδαρμένα ξύλα, στοιχεία που και ο ιδιοκτήτης θαύμαζε για την αυθεντικότητα τους, αλλά ταυτόχρονα να καλυφθούν και όλες οι λειτουργικές ανάγκες και ανέσεις μιας σύγχρονης βίλας.
Το μέσα και το έξω μπλέκονται σε χώρους όπου συνυπάρχουν με αρμονία ο ύπνος και το φαγητό, η απόλαυση και η ξεκούραση. Ταυτόχρονα, νέες κυκλικές δομές, που συμβολίζουν την έννοια του σπιτιού, σχηματίζονται μέσα και έξω μαγνητίζοντας τους ανθρώπους γύρω τους.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Κίρκη Μαριολοπούλου
Φωτογραφίες: Γιώργος Μεσσαριτάκης & Ανδρέας Μπέκας

Πρόκειται για μια εξοχική κατοικία που φιλοδοξεί μέσα από την αντίστιξη του τρόπου που ενσωματώνονται τα στοιχεία της φύσης, να διαμορφώσει τη συνθήκη μιας ιδιαίτερης βιωματικής εμπειρίας.
Η παρούσα μελέτη αφορά στην πλήρη ανακατασκευή υφιστάμενης κατοικίας στον Άγιο Λάζαρο Μυκόνου. Προσανατολισμένη Νοτιοανατολικά ανοίγεται στην απρόσκοπτη θέα του κόλπου, παράμετρος που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο σχεδιασμό. Η ένταξη της κατοικίας στο έντονο ανάγλυφο του εδάφους με ήπιο και αρμονικό τρόπο, αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες αρχές του σχεδιασμού. Η συγκρότηση της πραγματοποιείται μέσα από ‘σπαράγματα’ τα οποία οργανώνονται στις διαφορετικές στάθμες μέσω ανεξάρτητων κελύφων.
Πρόκειται για μια κατοικία η οποία οργανώνεται σε πέντε λειτουργικές ενότητες που αναπτύσσονται σε τρεις στάθμες. Η πρόσβαση στην πρώτη λειτουργική ενότητα επιτυγχάνεται μέσω ενός λίθινου κλιμακοστασίου που δομείται με αδρό τρόπο με πέτρινους τοίχους αντιστήριξης και περιλαμβάνει την κύρια είσοδο η οποία πλαισιώνεται με τη Δυτική στεγασμένη αυλή που περιέχει το στοιχείο του νερού και τη ‘μεγάλη’ πέργκολα από ξυλεία καστανιάς. Το υγρό στοιχείο παίζει καθοριστικό ρόλο στη βελτίωση του αέρα και κατ’ επέκταση στη δημιουργία μικροκλίματος στην περιοχή της εισόδου. Ακολουθεί ο ενιαίος διαμπερής χώρος του καθιστικού της κουζίνας και της τραπεζαρίας. Η ενότητα των υπνοδωματίων οργανώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρεί το χαρακτήρα της ιδιωτικότητας, τόσο ως προς την πρόσβαση της, όσο και ως προς τις ανάγκες της. Τα μεγάλα ενιαία ανοίγματα τα οποία χωροθετούνται στην πλευρά της θέας, υποχωρούν στο σώμα της κατοικίας, εξασφαλίζοντας τις απαραίτητες συνθήκες άνεσης, διαμορφώνοντας έναν ενδιάμεσο μεταβατικό χώρο σκιάς και προστασίας. Σε συνέχεια αυτού βρίσκονται οι δύο βεράντες με την απρόσκοπτη θέα προς την παραλία της Ψαρού και τον Πλατύ γιαλό. Στην επόμενη κατώτερη στάθμη που διαμορφώνεται ακολουθώντας τους αναβαθμούς του εδάφους, χωροθετείται η κεντρική αυλή η οποία αποτελεί το συνεκτικό σημείο όλης της κατοικίας που αναδεικνύεται και ως σημείο αναφοράς. Στον τόπο αυτό εκδηλώνονται δύο κύριες εκφάνσεις του μύθου ή της επιθυμίας του Ελληνικού καλοκαιριού. Αυτή η βιωματική εμπειρία φιλοδοξεί να πραγματωθεί μέσω των στοιχείων της σκιάς, του νερού και της ενατένισης. Τέλος στο κατώτερο σημείο και σε άμεση σχέση με την αυλή, οργανώνεται η ενότητα των ξενώνων οι οποίοι κατέχουν πλεονεκτική θέση τόσο ως προς τη θέα, όσο και ως προς την ιδιωτικότητά τους.
Προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας και της αειφόρας ενσωματώνονται αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού (φυσικός φωτισμός, αερισμός, σκιασμός, δροσισμός, αξιοποίηση ομβρίων υδάτων),  ζητήματα τοπικής κουλτούρας - ανάδειξη του πνεύματος του τόπου (κατασκευές μικρής κλίμακας, τοπικοί τεχνίτες) και αξιοποίηση τοπικών υλικών. Όλες οι παραπάνω επιλογές στοχεύουν επιπλέον στο χαμηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, την προσαρμογή του κτιρίου στο περιβάλλον του και την οικονομία συντήρησης και λειτουργίας της κατοικίας.

 Στόχος της σύνθεσης ήταν η ένταξη του κτιριακού όγκου στο φυσικό του τοπίο, με το μικρότερο δυνατό αποτύπωμα στο περιβάλλον του. Τα τρία επίπεδα διασπώνται σε διακριτούς όγκους, που συνδέονται μεταξύ τους, δημιουργώντας προεξοχές και εσοχές στις όψεις, οι οποίες είτε περικλείουν ιδιαίτερες λειτουργίες είτε δημιουργούν στεγασμένους υπαίθριους χώρους. Τα υλικά του κτιρίου κάνουν αναφορά στην τοπική παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με κυρίαρχα την πέτρα και το ξύλο. 
Στον πρώτο όροφο, που φιλοξενεί το εστιατόριο, ο όγκος επενδύεται με θερμικά επεξεργασμένο ξύλο. Η μεταλλική πέργκολα αγκυρώνεται απευθείας στο στηθαίο σκυροδέματος με μεταλλικό προφίλ, το οποίο θερμομονώνεται περιμετρικά ώστε να περιοριστούν οι θερμογέφυρες στο σημείο σύνδεσης. 

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ & ΜΕΛΕΤΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ: PEOPLE, LZATELIER

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: PANAGIOTIS VOUMVAKIS 

 H αρχιτεκτονική σύνθεση είναι ολιστική, με γνώμονα τον αειφόρο σχεδιασμό. Τα κτίρια εντάσσονται μεν στην ενεργειακή κατηγορία Α⁺ σύμφωνα με τον Κ.Εν.Α.Κ., λειτουργούν όμως στο μεγαλύτερο ποσοστό με παθητικό, βιοκλιματικό σχεδιασμό. Η μελέτη είχε ως στόχο την εισαγωγή της φύσης στην κατασκευή ως "δομικού" στοιχείου, ώστε να επιτευχθεί το βίωμα της αρμονίας, η ευεξία και η υγεία των ενοίκων. 
Ανάμεσα σε πολλά μέτρα αειφορίας που εφαρμόστηκαν στη μελέτη, οι στέγες είναι φυτεμένες εκτατικού τύπου με ενδημικά είδη, που δεν χρειάζονται περιποίηση. Χρησιμοποιήθηκε το επιφανειακό χώμα των εκσκαφών, ώστε η φύτευση να εναρμονίζεται με το γύρω φυσικό περιβάλλον. Το πάχος των 15 cm χώματος δεν επιτρέπει την ανάπτυξη καθ' ύψος και έτσι δεν χρειάζονται φροντίδα. 
Τα φυτά είναι αντοχής σε ξηροθερμικές συνθήκες, επιπολαιόριζα. Στο χώμα της εκσκαφής, το οποίο χρησιμοποιείται, προστίθενται ποικιλίες φρυγάνων, τα οποία θα φυτευτούν και στον υπαίθριο χώρο των ισογείων, ώστε να δοθεί ενιαία εικόνα στο σύνολο του συγκροτήματος.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥ ΖΗΝ
ΛΗΨΕΙΣ DRONE: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΣΣΑΕΛ