Η "Casa Açucena", μια κατοικία είναι περιτριγυρισμένη από επιβλητικά δέντρα, καταπράσινο φύλλωμα, θάμνους, πουλιά και άγρια ζώα. Βρίσκεται σε μια απαιτητική τοπογραφία με έντονη κλίση, χαρακτηριστική της περιοχής Nova Lima στη Minas Gerais. 
Το έργο αποτελεί μια ευαίσθητη ανάγνωση του εδάφους, όπου η πρώτη επαφή ανέδειξε την ανάγκη διατήρησης των φυσικών χαρακτηριστικών του τοπίου. Η θέα προς τα πάνω, από το έδαφος έως τις κορυφές των δέντρων, που φτάνουν τα δεκαπέντε μέτρα, αποτέλεσε καθοριστικό στοιχείο για τη διαμόρφωση μιας αρχιτεκτονικής ιδέας που συνδυάζει την προσαρμογή στην έντονη κλίση με την εμπειρία των κατοίκων να αντικρίζουν καθημερινά τον ουρανό μέσα από τις κορυφές των δέντρων. 
Η κεντρική ιδέα του σχεδιασμού ήταν ότι η αρχιτεκτονική πρέπει να προσαρμόζεται στο έδαφος και όχι το αντίστροφο. Έτσι, η κατοικία ανασηκώνεται πάνω από το έδαφος, επιτρέποντας στη φυσική ζωή, φυτική και ζωική, να αναπτύσσεται ανενόχλητη από κάτω. Η οργάνωση των χώρων ακολουθεί μια ισορροπημένη σύνθεση τέχνης και φύσης, καταλαμβάνοντας τα φυσικά κενά μεταξύ των δέντρων, χωρίς να αφαιρεί ούτε να αλλοιώνει το τοπίο. 
Η λευκή όψη του κτιρίου εκπλήσσει τους επισκέπτες, ενώ οι τυχαία τοποθετημένοι μαύροι στύλοι του εναρμονίζονται με τους κορμούς των δέντρων. Η κατοικία μοιάζει να αιωρείται, με μια ρευστή κάτοψη που προσαρμόζεται στη φυσική διαρρύθμιση των δέντρων. Τα ανοίγματα και οι πτυχώσεις στην οροφή ενισχύουν την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, επιτρέποντας τη θέα προς τις κορυφές των δέντρων και διαμορφώνοντας έναν δυναμικό όγκο. 
Η αρχιτεκτονική ενσωματώνεται αρμονικά στη φυσική βλάστηση, ενώ παράλληλα διατηρεί τη δική της ισχυρή παρουσία. Η έκπληξη και η καινοτομία, στοιχεία εγγενή στην τέχνη, χαρακτηρίζουν την Casa Açucena, η οποία εμφανίζεται σαν ένα λευκό άνθος στη μέση της φύσης.

Φωτογραφίες: Jomar Bragança
Αρχιτεκτονική: Tetro architecture
Πηγή: V2Com

Το Patina Maldives Hotel, σχεδιασμένο από το αρχιτεκτονικό γραφείο Studio MK27, αποτελεί ένα πρότυπο πολυτελούς φιλοξενίας που ενσωματώνεται αρμονικά στο φυσικό περιβάλλον των Μαλδίβων. Η αρχιτεκτονική του προσέγγιση δίνει έμφαση στη διακριτικότητα και την απλότητα, επιτρέποντας στη φύση να πρωταγωνιστεί.
Οι κοινόχρηστοι χώροι του ξενοδοχείου έχουν σχεδιαστεί άνετοι, ανοιχτοί και ευάεροι, ενθαρρύνοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ των επισκεπτών, ενώ παράλληλα προσφέρουν ιδιωτικότητα όταν απαιτείται. Το κεντρικό κτίριο, με τις καθαρές γραμμές και τη χρήση φυσικών υλικών, λειτουργεί ως κόμβος συνάντησης, φιλοξενώντας εστιατόρια, μπαρ και χώρους χαλάρωσης. Οι μεγάλες γυάλινες επιφάνειες επιτρέπουν στο φυσικό φως να διαχέεται, δημιουργώντας μια αίσθηση συνέχειας μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου.
Η χρήση υλικών όπως το ξύλο, η πέτρα και τα φυσικά υφάσματα ενισχύει την αίσθηση της αρμονίας με το περιβάλλον. Οι αποχρώσεις που επιλέχθηκαν είναι γήινες, αντανακλώντας τους τόνους της άμμου και της θάλασσας, δημιουργώντας μια ηρεμιστική ατμόσφαιρα. Η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι εμφανής σε κάθε πτυχή του σχεδιασμού, από τα έπιπλα μέχρι τα έργα τέχνης που κοσμούν τους χώρους.
Οι εξωτερικοί χώροι του ξενοδοχείου είναι εξίσου εντυπωσιακοί, με πισίνες που μοιάζουν να συγχωνεύονται με τον ωκεανό και κήπους που αντικατοπτρίζουν την τοπική χλωρίδα. Τα μονοπάτια που διασχίζουν το θέρετρο είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να προσφέρουν στους επισκέπτες την ευκαιρία να εξερευνήσουν το νησί με άνεση και ευκολία.
Συνολικά, το Patina Maldives Hotel αποτελεί ένα υπόδειγμα πολυτελούς φιλοξενίας που σέβεται και αναδεικνύει το φυσικό περιβάλλον, προσφέροντας στους επισκέπτες μια αξέχαστη εμπειρία.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Studio MK27 - Marcio Kogan
Φωτογραφίες: Georg Roske

Το κτίριο γραφείων "ΗΞΗ" στο Μοσχάτο φιλοξενεί στον 1ο όροφο την πολυεθνική εταιρεία τηλεφωνικής εξυπηρέτησης ΚΙΚxxl. Το έργο αναπτύχθηκε και υλοποιήθηκε μετά τη ριζική ανακαίνιση του υφιστάμενου κτιρίου του 1970 σύμφωνα με το πρότυπο LEED και τη μετατροπή του σε έναν "έξυπνο" και αισθητικά σύγχρονο χώρο γραφείων.
Τα γραφεία της KIKxxl καταλαμβάνουν έναν όροφο 840 m² στον πυρήνα του βιομηχανικού κτιρίου. Η ιδιαιτερότητα του έργου ήταν πως στον ίδιο όροφο έπρεπε να λειτουργήσουν η διοίκηση, δύο χώροι διαφορετικών και διακριτών μεταξύ τους τμημάτων, καθώς και οι κοινόχρηστοι χώροι με υποδοχή και αίθουσες συνεδριάσεων. Διαφορετικές πινελιές μιας απαλής αλλά συνάμα θαρραλέας χρωματικής παλέτας διαχωρίζουν τα επί μέρους τμήματα και τις λειτουργίες τους, ταυτόχρονα όμως όλοι οι χώροι εντάσσονται και λειτουργούν σε μια αυτοτελή σύνθεση όλου του ορόφου. 
Με την είσοδο στον χώρο συναντώνται έντονες αντιθέσεις τόσο σε υλικότητα όσο και σε χρώματα. Τη γήινη και ήρεμη παλέτα διαδέχονται δύο διαδρομές με έντονη χρωματική συμπληρωματική διαφορά, οι οποίες οδηγούν η μία στον μικρό χώρο παραγωγής και η άλλη στον χώρο διοίκησης. 
Η ίδια λογική χρησιμοποιείται και στους χώρους παραγωγής, στους οποίους η σχέση ανάμεσα σε υλικά, όγκους και υφή δημιουργεί μια αίσθηση ζεστασιάς στον χρήστη. Τα δάπεδα των δύο τμημάτων επενδύονται με ειδική, σύγχρονη μοκέτα για χώρους γραφείων. Πέρα από τις επιπλέον ηχομονωτικές και αντιστατικές ικανότητες του υλικού, η μοκέτα καταφέρνει και προσδίδει ζεστό και οικείο χαρακτήρα στους χώρους παραγωγής, σε αντίθεση με τους πιο κοινόχρηστους χώρους του ορόφου. Επιπλέον, τα δύο τμήματα "συνομιλούν" χρωματικά, καθώς χρησιμοποιήθηκε αντιθετική χρωματική παλέτα με αναφορές του ενός στο άλλο και με κοινούς τόπους τις μικρές περιοχές διαλείμματος στο εσωτερικό τους.
Εκμεταλλευόμενοι τα συνεχή ανοίγματα με μεγάλο ύψος σε όλες τις όψεις του ορόφου, δημιουργήθηκε ένα οικείο και φιλικό περιβάλλον για τους εργαζομένους, υπερυψώνοντας περιμετρικά το δάπεδο, ώστε να επιτρέπει οπτικές φυγές προς κάθε κατεύθυνση. Ο χώρος που δημιουργήθηκε προστατεύει την ιδιωτικότητα και την ηχομόνωση ανάμεσα στους χώρους παραγωγής, αλλά επιτρέπει στο φως να φτάσει στον κεντρικό, πιο ευάλωτο κοινόχρηστο χώρο.
Ο χώρος ταυτόχρονα σέβεται την ήδη υπάρχουσα δομή και "συνομιλεί" με τους υπόλοιπους διαμορφωμένους ορόφους. Υπάρχουν κοινά στοιχεία σε όλο το κτίριο, όπως το υπερυψωμένο δάπεδο, οι ειδικά διαμορφωμένες είσοδοι στα γραφεία, ο κεντρικός κοινόχρηστος πυρήνας, τα μεταλλικά διαχωριστικά κλειστών χώρων, παίρνοντας αφορμή από το βιομηχανικό ύφος του κτιρίου όπου επαναχρησιμοποιήθηκαν υαλοστάσια από το κέλυφός του, καθώς και οι υγροί χώροι. 

Το "Outdoor Edge Living Project" ζει στο νησί της Ίου στις Κυκλάδες. Το όνομα του νησιού λέγεται ότι προέρχεται είτε από τα χαρακτηριστικά λουλούδια Ία είτε από τη φοινικική λέξη Ίος, που σημαίνει σωρός από πέτρες. Το "Ios Grand Pool Suites", που αποτελείται από 12 σουίτες με εκτενείς ιδιωτικές αυλές και πισίνες, είναι σκαρφαλωμένο επάνω από την πιο γνωστή παραλία του νησιού, τον Μυλοπότα, ενώ δίπλα του βρίσκεται και η γραφική χώρα του νησιού, χτισμένη αμφιθεατρικά με τη γνωστή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική. Το έντονα επικλινές οικόπεδο προσφέρει το έδαφος για την ανάπτυξη του κτιριακού όγκου σε επίπεδα, επιτρέποντας μοναδικές και ανεμπόδιστες θέες στο Αιγαίο. 
Οι σουίτες χωροθετούνται με βάση τον βέλτιστο προσανατολισμό. Η τοπική αρχιτεκτονική με τα στενά ανοίγματα στις όψεις, τους ορθογώνιους όγκους και τις επενδύσεις με τοπική πέτρα και λευκό επίχρισμα είναι εμφανής σε όλη την έκταση του έργου. Ο σχεδιασμός του εξωτερικού κοινοχρήστου διαδρόμου προσπαθεί να αποδώσει τα καλντερίμια της χώρας του νησιού, στήνοντας ένα σκηνικό προς εξερεύνηση. 
Οι 12 σουίτες αναπτύσσονται σε δύο επίπεδα. Η είσοδος στις σουίτες του ορόφου γίνεται μέσω μιας ξύλινης παραδοσιακής αυλόθυρας, που οδηγεί στην ιδιωτική αυλή και από εκεί στον εσωτερικό χώρο, εντείνοντας την αίσθηση του οικείου και του κυκλαδίτικου τοπίου. Ο κάθε ιδιωτικός εξωτερικός χώρος - αυλή, και στο ισόγειο και στον όροφο, είναι σχεδιασμένος ώστε να φιλοξενεί τις ίδιες ακριβώς λειτουργίες με το εσωτερικό, παρακινώντας τον επισκέπτη να απολαύσει το μοναδικό τοπίο. Ο εσωτερικός σχεδιασμός προσαρμόζεται, εναρμονίζεται αλλά και ταυτόχρονα εμπνέεται από την πλαστικότητα και την αυστηρότητα της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής. 
Οι σουίτες συνδέονται με τον κοινόχρηστο χώρο της υποδοχής. Αυτός ο χώρος σχεδιάζεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να υποδεχτεί με αμεσότητα τους πελάτες σε έναν μινιμαλιστικό και σύγχρονο χώρο με στοιχεία της τοπικής τέχνης. Το ιδιαίτερο δάπεδο πρωταγωνιστεί στον χώρο, ενώ οι καμάρες συμπληρώνουν διακριτικά τον σχεδιασμό. Βασικά εργαλεία της σύνθεσης του εσωτερικού σχεδιασμού είναι το φως, η σκιά, το λευκό χρώμα, η χρήση φυσικών υλικών και οι αντιθέσεις, ώστε να παρέχουν ένα σύγχρονο αλλά ταυτόχρονα ήρεμο και οικείο περιβάλλον με υψηλό βαθμό ιδιωτικότητας. 
Η ιστορικότητα του κυκλαδικού πολιτισμού καθρεπτίζεται στον εσωτερικό σχεδιασμό και αποδίδει σ' αυτόν αρχιτεκτονικές μορφές, όπως οι καμάρες και οι φόρμες που εμπνέονται από την κυκλαδίτικη τέχνη. Η παλέτα των υλικών αποτελείται από τοπικά υλικά, όπως τοπική νιώτικη πέτρα και το μάρμαρο Νάξου. Παράλληλα, προκειμένου να αποδοθεί και η επιθυμητή παροχή ανέσεων υψηλών προδιαγραφών προστέθηκαν και κάποια πιο σύγχρονα υλικά, όπως μεταλλικές λεπτομέρειες, σύγχρονα φωτιστικά σώματα και γυάλινα διαχωριστικά σε ισορροπία και με απόλυτο σεβασμό στην τοπική αισθητική.

Τα ενδοδαπέδια συστήματα αποτελούν μια μορφή έμμεσης θέρμανσης, στα οποία ο φορέας της θερμότητας, ο οποίος συνήθως είναι κάποιο ρευστό, αλλά όχι μόνο, θερμαίνεται από ένα καύσιμο ή κάποια άλλη πηγή ενέργειας, όπως είναι οι γεωθερμικές πηγές και η ηλιακή ενέργεια. Η λειτουργία της εγκατάστασης είναι σχετικά απλή. Το ρευστό, αφού θερμανθεί, μεταφέρεται μέσω δικτύου σωληνώσεων στους εγκιβωτισμένους αγωγούς των δαπέδων των θερμαινόμενων χώρων, όπου πραγματοποιείται διάχυση της θερμότητας με αγωγή και ακτινοβολία μέσω των εγκατεστημένων υλικών του συστήματος. Βασική επιδίωξη της ενδοδαπέδιας θέρμανσης είναι η δημιουργία ιδανικών συνθηκών ευεξίας και θερμικής θαλπωρής σε συνδυασμό με το χαμηλό λειτουργικό κόστος και τα μεγάλα ενεργειακά οφέλη, σε σύγκριση τουλάχιστον με τα συμβατικά μέσα θέρμανσης.

Για την αύξηση της ηχομονωτικής ικανότητας των κατακόρυφων χωρισμάτων έναντι αερόφερτου θορύβου οι παραδοσιακές οπτοπλινθοδομές συνιστάται να επενδύονται με δύο στρώσεις γυψοσανίδων, σε απόσταση από το υφιστάμενο κέλυφος, ώστε να δημιουργηθεί διπλό χώρισμα. Στην υφιστάμενη τοιχοποιία κατασκευάζεται σύστημα σκελετών με στρωτήρα στο πάτωμα, εδρασμένο σε ελαστική λωρίδα και κατακόρυφο ορθοστάτη, επάνω στον οποίο βιδώνονται δύο φύλλα γυψοσανίδας, των 12,5 mm έκαστο, σταυρωτά. Στο διάκενο τοποθετείται ορυκτοβάμβακας με ελάχιστο πάχος 5 cm και με πυκνότητα 50 kg/m³. Η προσθήκη ηχοαπορροφητικού υλικού (ορυκτοβάμβακα) στο διάκενο αποτρέπει τον συντονισμό μεταξύ των δύο κελυφών, αυξάνει την απώλεια της ηχητικής ενέργειας με αποτέλεσμα την αύξηση της ηχομόνωσης του χωρίσματος, ειδικά στις μεσαίες και υψηλές συχνότητες. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται να δοθεί και στη σύνδεση των δύο κελυφών. Η ελαστική σύνδεση (οριζόντια ή κατακόρυφη) επιδρά σημαντικά στην αύξηση της τελικής ηχομονωτικής απόδοσης του χωρίσματος και στην αποφυγή ηχογέφυρας. Αυτό επιτυγχάνεται με ειδικά αντικραδασμικά στηρίγματα, κατασκευασμένα από ελαστικά υλικά σε συνδυασμό με μεταλλικά στοιχεία ή με τη στήριξη των νέων κελυφών με χωριστούς σκελετούς και απομονωμένους από την υφιστάμενη τοιχοποιία.

Ένα σπίτι με "βράγχια" και ένα φυτεμένο αίθριο είναι χτισμένο σε ένα σχετικά περίπλοκο οικόπεδο, που βρίσκεται σε μια κατοικημένη περιοχή στα σύνορα της Μπρατισλάβα.
Για να αποτρέψουμε τη θέα από γειτονικά οικόπεδα, σχεδιάσαμε ένα σπίτι με μια όψη που χρησιμεύει ως προστατευτικό κέλυφος ενάντια στο περιβάλλον. Οι γωνιακοί τοίχοι που περιβάλλουν την περίμετρο του σπιτιού από έξω δημιουργούν ένα περίβλημα, ενώ από το εσωτερικό παρέχουν ανεμπόδιστη θέα στον κήπο μέσω στρατηγικής τοποθέτησης. Τα ονομάζουμε "βράγχια¨.
Οι προεξοχές της οροφής έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν φυσική σκίαση και να δημιουργούν μια απρόσκοπτη μετάβαση μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού, δημιουργώντας έναν ενδιάμεσο χώρο που λειτουργεί ως προέκταση του καθιστικού.
Η βαθιά διάταξη του σπιτιού χρησιμοποιεί ένα φωτεινό κεντρικό αίθριο ως πράσινο πυρήνα του σπιτιού με έναν άγριο κήπο, που παραπέμπει σε μια ζούγκλα, γύρω από τον οποίο είναι διατεταγμένες οι κύριες λειτουργίες διαβίωσης. Ο ανοιχτός χώρος καθιστικού, ο οποίος περιλαμβάνει σαλόνι, κουζίνα και τραπεζαρία, συνδέεται οπτικά με τον περιβάλλοντα κήπο. Από τον πάγκο της κουζίνας, μπορείτε να απολαύσετε αδιάκοπη θέα στα ψηλά πεύκα που φυτρώνουν στην απέναντι πλαγιά, τα οποία είναι τόσο χαρακτηριστικά της περιοχής Záhorie. Ομοίως, τα υπνοδωμάτια που βρίσκονται στα πλαϊνά του σπιτιού εξασφαλίζουν ιδιωτικότητα χάρη στους τοίχους με γωνία, ενώ εξακολουθούν να παρέχουν αδιάκοπη θέα στον κήπο.
Η παθητική σκίαση που παρέχουν οι προεξοχές της οροφής αντικαθιστά πλήρως άλλη δευτερεύουσα προστασία από την ανεπιθύμητη ηλιακή ακτινοβολία τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ το χειμώνα επιτρέπει τη θέρμανση του εσωτερικού από τον ήλιο. Τακτοποιώντας τους χώρους γύρω από το σπίτι με σεβασμό στον κύκλο του ηλιακού φωτός, το ανατολικό τμήμα της βεράντας έχει γίνει ιδανικό μέρος για ένα πρωινό καφέ, ενώ η δυτική και η νότια πλευρά χρησιμεύουν ως η κύρια βεράντα με πισίνα. Η οριζόντια σύνθεση του σπιτιού συμπληρώνεται από ένα κιόσκι στην οροφή, που διαθέτει χώρο ευεξίας και θέα στο μακρινό κάστρο Pajštún.

Χωροθετημένο σε μισό γωνιακό οικόπεδο στα ανατολικά της επαρχίας Πάφου, το κτίσμα ενσωματώνει τη γεωμετρική αρμονία και την έννοια της ισορροπίας μέσα από καθαρές, λιτές συνθετικές γραμμές. Τρεις πρισματικοί όγκοι, οργανωμένοι σε οριζόντια και κατακόρυφη διάταξη, αλληλοσυμπληρώνονται, μέσα από την αντίθεση και τη συνοχή. Αυτή η σύνθεση διαχωρίζει διακριτά τις βασικές χρηστικές λειτουργίες της κατοικίας, ενώ δημιουργεί μια δυναμική συνομιλία μεταξύ γεωμετρίας και λειτουργικότητας.
Η αρχιτεκτονική σύνθεση προκύπτει από την αλληλεπίδραση των όγκων, οι οποίοι διαμορφώνουν κενά και πλήρη, καθορίζοντας τόσο τις ροές κίνησης όσο και τη σχέση των εσωτερικών με τους εξωτερικούς χώρους. Ο κύριος χώρος διημέρευσης της κατοικίας αναπτύσσεται στον άξονα Βορρά-Νότου στο ισόγειο, ενώ ορίζεται από τη διαφάνεια και τη ρευστότητα των κινήσεων. Το μεγάλο υαλοστάσιο προς το Νότο επιτρέπει στο φυσικό φως να διαπερνά τον χώρο, ενώ παράλληλα ενοποιεί το εσωτερικό με τη βεράντα και τον κήπο.
Η ανοιχτή διάταξη φιλοξενεί το καθιστικό, την τραπεζαρία, την κουζίνα και ένα βοηθητικό δωμάτιο, δημιουργώντας ένα ζωντανό και ευέλικτο περιβάλλον. Ο όγκος αυτός συνδέεται οργανικά με τον καλυμμένο χώρο στάθμευσης και την αποθήκη, επεκτείνοντας τη λειτουργικότητα και ενισχύοντας τη χρηστικότητα.
Σε αντίθεση με την εξωστρέφεια του ισογείου, ο όγκος του 1^ου ορόφου λειτουργεί ως μια ήρεμη και προστατευμένη ζώνη, αφιερωμένη στις ιδιωτικές χρήσεις. Το μακρόστενο, ορθογώνιο πρίσμα, τοποθετημένο κεντροβαρικά του ισογείου, ενισχύει την αρχιτεκτονική ισορροπία, ενώ τα ελεγχόμενα ανοίγματά του σε ανατολή και δύση διαμορφώνουν έναν προστατευμένο, εσωστρεφή χαρακτήρα. Εδώ φιλοξενούνται τα τρία υπνοδωμάτια και το γραφείο, προσφέροντας μια αίσθηση απομόνωσης και γαλήνης.
Η σύνδεση των δύο επιπέδων πραγματοποιείται μέσω μιας καμπυλόμορφης χαλύβδινης σκάλας, η οποία αναδεικνύεται ως κεντρικό αρχιτεκτονικό στοιχείο. Σε αντίθεση με την αυστηρότητα των πρισμάτων, η καμπύλη της μορφή προσφέρει μια οργανική συνέχεια μέσα στον χώρο, ελκύοντας το βλέμμα και καθοδηγώντας την κίνηση.
Η σκάλα μοιάζει να αιωρείται, ενισχύοντας την αίσθηση της οπτικής ελάφρυνσης, ενώ η συνύπαρξη ξύλου και μετάλλου προσδίδει μια ισορροπημένη αντίθεση μεταξύ φυσικότητας και σύγχρονης μινιμαλιστικής έκφρασης. Δεν πρόκειται απλώς για ένα λειτουργικό στοιχείο σύνδεσης, αλλά για μια γλυπτική παρέμβαση που επηρεάζει την αντίληψη του χώρου και την εμπειρία του χρήστη.
Η κατοικία εκφράζει μια σύγχρονη ερμηνεία της μεσογειακής αρχιτεκτονικής, αξιοποιώντας τοπικά υλικά με έναν σύγχρονο, αφαιρετικό τρόπο. Η πέτρα, το ξύλο, το γυαλί και η λευκή επιφάνεια συνδιαλέγονται, δημιουργώντας μια παλέτα υλικότητας που δένει αρμονικά με το φυσικό τοπίο.
Το φως και η σκιά λειτουργούν ως ζωντανά στοιχεία της σύνθεσης, μεταβάλλοντας την ατμόσφαιρα των χώρων κατά τη διάρκεια της ημέρας. Οι σκιές που ρίχνουν τα γεωμετρικά στοιχεία της κατασκευής ενισχύουν τη δυναμική της μορφολογίας, ενώ οι αντανακλάσεις στις γυάλινες επιφάνειες δημιουργούν έναν αδιάκοπο διάλογο μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού.
Η κατοικία τελικά δεν είναι απλώς ένα κτίσμα, αλλά γίνεται ένας καμβάς που επαναπροσδιορίζει τη καθημερινή εμπειρία διαβίωσης. Μέσα από τη γεωμετρική καθαρότητα, τη λειτουργική σαφήνεια και τη στρατηγική χρήση του φωτός, η κατοικία δημιουργεί ένα περιβάλλον που εξελίσσεται μαζί με τους κατοίκους της, προσφέροντας μια αίσθηση συνέχειας, ηρεμίας και διαχρονικότητας.

Το 2022 και ενώ η Μύκονος συνεχίζει να εξελίσσεται, κάποιοι νοσταλγούν μια εποχή, που τα πράγματα ήταν πιο απλά. Μια εποχή που η διασκέδαση ήταν πιο αυθόρμητη, η φιλοξενία δεν ήταν ακόμη βιομηχανία και η αισθητική του νησιού βασιζόταν στα γηγενή στοιχεία.
Αυτή η νοσταλγία αποτέλεσε ένα κοινό όραμα για τους μελετητές και τους πελάτες, τους ιδιοκτήτες του πρώτου beach bar του νησιού, του θρυλικού "Super Paradise". Το όραμα του πελάτη ήταν ο συνδυασμός υπηρεσιών υψηλής ποιότητας, πλαισιωμένων από ένα μείγμα πρωτοποριακής αρχιτεκτονικής, που να συνδυάζει ανέμελα vintage στοιχεία, αντλώντας έμπνευση από την αρχική ατμόσφαιρα του club όταν πρωτοάνοιξε το 1970.
Η προσέγγιση των αρχιτεκτόνων στην εξέλιξη της κυκλαδίτικης αισθητικής, περιστρέφεται γύρω από τη χρήση και τον επαναπροσδιορισμό των γηγενών και παραδοσιακών αρχιτεκτονικών στοιχείων, υλικών και μοτίβων. Ενώ επιστρατεύονται σχεδιαστικά εργαλεία τελευταίας τεχνολογίας για τη δημιουργία και τον έλεγχο της γεωμετρίας, η πρόθεση για το τελικό αποτέλεσμα περιλαμβάνει μία αισθητική, που είναι διαχρονική και εντάσσεται αρμονικά στον χρόνο. Ένα στυλ που οι αρχιτέκτονες αποκαλούν "future retro".
Αυτή η σχεδιαστική προσέγγιση πραγματώθηκε με μεγάλη προσοχή στο "Super Paradise", στο οποίο το κάθε στοιχείο εντάχθηκε μετά από προσεκτική μελέτη.
Η χαρακτηριστική είσοδος δημιουργήθηκε ακολουθώντας την αισθητική και τις αρχές του σταυροθολίου σε μια σύγχρονη προσέγγιση, δημιουργώντας μια νέα γεωμετρία μέσω της αφαίρεσης στον κύριο όγκο.
Επιπλέον, η έμπνευση για τα μικρά ανοίγματα στους τοίχους του μπαρ και του διαδρόμου προέρχεται από τα κυκλαδίτικα φουρνάκια, που αποτελούν στοιχεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Στο έργο επαναπροσδιορίζονται ως λειτουργικά στοιχεία: στο μπαρ για την έκθεση των ποτών και στον διάδρομο ως βιτρίνες που φιλοξενούν custom-made κεραμικά από τη Μελίνα Ξενάκη.
Η δημιουργική άσκηση επαναδιατύπωσης της αψίδας εκτείνεται και στο μοτίβο της πέργκολας, καθώς και στον σχεδιασμό της κάτοψης, όπως το περίγραμμα του μπαρ, τα σκαλοπάτια και το stand που φιλοξενεί τον dj.

Το ξύλο στη σημερινή εποχή έχει δικαίως χαρακτηριστεί ως το υλικό του 21ου αιώνα. Πολλά μεγάλα έργα ανά τον κόσμο υλοποιούνται σήμερα με καινοτόμα προϊόντα ξύλου και υπάρ­χουν σαφείς ενδείξεις της αλματώδους εξέλιξης της κατα­σκευαστικής τεχνολογίας, η οποία θέτει αυτό το οικολογικό υλικό στη θέση που πραγματικά του αρμόζει. Επιπροσθέτως, οι εξελίξεις δεικνύουν ότι το ξύλο καλύπτει όλες τις σύγχρο­νες προδιαγραφές για ασφαλείς κατασκευές και μπορεί να υπερκεράσει εκτενές εύρος απαιτήσεων της αρχιτεκτονικής μελέτης.