Η θεμελίωση των βιομηχανικών κτιρίων γίνεται συνήθως με πέδιλα και συνδετήριες δοκούς ή με πεδιλοδοκούς. Η επιλογή του συστήματος θεμελίωσης εξαρτάται από τις ροπές στην έδραση των στύλων και τις αποστάσεις μεταξύ τους. Τα μεταλλικά υποστυλώματα εδράζονται με μεταλλική πλάκα σε κοντά υποστυλώματα από οπλισμένο σκυρόδεμα. Τα κοντά υποστυλώματα οπλισμένου σκυροδέματος μπορεί να προεξέχουν επάνω από την επιφάνεια του εδάφους, όταν πρέπει να προστατευτούν τα μεταλλικά υποστυλώματα από ενδεχόμενη κρούση κατά τη λειτουργία του βιομηχανικού κτιρίου. Εναλλακτικά, μπορεί το μεταλλικό υποστύλωμα να εγκιβωτιστεί σε σκυρόδεμα από τη στάθμη έδρασης μέχρι περίπου 1,5 m επάνω από τη στάθμη του εδάφους για λόγους ανθεκτικότητας.

Ξύλινα, διάτρητα πετάσματα αναρτώνται στην αίθουσα αφίξεων του Kutaisi International Airport, για να προσφέρουν τις βέλτιστες δυνατές συνθήκες ακουστικής στους χρήστες.
Φωτογραφίες: Nakanimamasakhlisi

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΦΩΤΙΣΜΟ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ, ΣΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΣΥΣΚΕΥΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ

Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε τι ακριβώς είναι η τεχνολογία των οπτικών ινών, θα λέγαμε ότι είναι η τεχνική μετάδοσης φωτός μέσω εύκαμπτων διαφανών ινών (γυαλί, πλαστικό) για μια ποικιλία εφαρμογών. Αν και η τεχνολογία που σχετίζεται με τις οπτικές ίνες και τη χρήση τους στα κτίρια είναι σχετικά νέα, οι πρώτες εφαρμογές τους εμφανίστηκαν τη δεκαετία του ‘60 στην ιατρική (ενδοσκοπία) και στη δεκαετία του ‘70 για τηλεπικοινωνιακές ζεύξεις μεγάλων αποστάσεων. Ακόμη παλαιότερα, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι όλα τα πειράματα που γίνονταν με χρήση πρισμάτων (κατεύθυνση φωτός μέσω διαφανών μέσων) ήταν ο πρόγονος των οπτικών ινών. Στις κτιριακές εφαρμογές οι οπτικές ίνες χρησιμοποιούνται περισσότερο από 20 χρόνια στον αρχιτεκτονικό φωτισμό ανάδειξης, ενώ τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται για τον φωτισμό χώρων με φυσικό φως και στην εσωτερική δικτύωση ηλεκτρονικών συσκευών για τη μεταφορά των δεδομένων. Επιπλέον, μια σύγχρονη εφαρμογή ιδιαίτερης σημασίας, η οποία μπορεί να ενταχθεί στους αυτοματισμούς και στη λειτουργικότητα της "έξυπνης" κατοικίας (smart home), είναι η καταγραφή και η παρακολούθηση της δομικής καταπόνησης των κτιρίων με αισθητήρια οπτικών ινών.

Στην τουριστική μονάδα ''HOMA'' οι εξωτερικοί χώροι των τριών ανεξάρτητων καταλυμάτων είναι εκτενέστεροι των εσωτερικών και περιλαμβάνουν εξωτερικές κουζίνες, καθιστικά, τραπεζαρίες και ιδιωτικές πισίνες για το κάθε κατάλυμα.
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης

Το "HOMA" είναι μια μικρή τουριστική μονάδα 180 m² στη Βαγιά Σερίφου. Αποτελείται από τρία ανεξάρτητα καταλύματα με δύο υπνοδωμάτια και μικρό χώρο διημέρευσης. Οι εξωτερικοί χώροι, αναλογικά σαφώς εκτενέστεροι των εσωτερικών, περιλαμβάνουν εξωτερικές κουζίνες, καθιστικά, τραπεζαρίες και ιδιωτικές πισίνες για το κάθε κατάλυμα.
Σημείο, γραμμή, επίπεδο
Το πλαίσιο, μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε το έργο, είναι ο Νότος της Σερίφου, μια περιοχή με έντονη μεταλλευτική δραστηριότητα. Ίχνη των εγκαταστάσεων των μεταλλείων βρίσκονται διάσπαρτα στην ευρύτερη περιοχή και σηματοδοτούν την ύπαρξη ενός "δεύτερου επιπέδου κατοίκησης" –ενός πλούσιου υπεδάφους και μιας πολύ σημαντικής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Σημείο: Οι οπές σε μέγεθος δωματίου, που προέκυψαν από τις εξορύξεις υποδηλώνουν την είσοδο σε ένα δεύτερο υπόγειο δίκτυο στοών κάτω από το φυσικό επίπεδο του εδάφους.
Γραμμή: Στην επιφάνεια τα λιθόστρωτα μονοπάτια, καθώς και το δίκτυο των σιδηροδρομικών γραμμών των βαγονιών, δημιουργούν έντονες χαράξεις, που εμβληματικά εντάσσονται στο άναρχο φυσικό τοπίο.
Επίπεδο: Αυτές οι χαράξεις παράγουν εκτεταμένες επίπεδες επιφάνειες, που λειτουργούν ως τεχνητές προεκτάσεις του επικλινούς εδάφους.
Η αναγνώριση αυτών των δομών και η πρόθεση αναβίωσης ενός σεναρίου πολυεπίπεδης κατοίκισης κάτω από την επιφάνεια του φυσικού εδάφους αποτέλεσαν τον κεντρικό άξονα του σχεδιασμού.
Εκμεταλλευόμενοι τη φυσική κοιλότητα του οικοπέδου χαράσσονται δύο τεθλασμένες γραμμές –"γραμμή"–, που χάνονται στο τοπίο. Αυτές οι δύο χαράξεις ορίζουν αντίστοιχα δύο επίπεδα πλατώματα –"επίπεδο"–, στα οποία χωροθετούνται τα καταλύματα (ένα στο πρώτο επίπεδο και δύο στο δεύτερο). Τα τρία καταλύματα τοποθετούνται σε στροφή μεταξύ τους, εξασφαλίζοντας ιδιωτικότητα, αλλά και ελαφρώς διαφοροποιημένες οπτικές προς τη θάλασσα.
Τα καταλύματα προσεγγίζονται από το δώμα, μέσα από επιμήκεις οπές, με μία γραμμική σκάλα που σηματοδοτεί την είσοδο στο υπέδαφος –στο "νέο" επίπεδο κατοίκησης κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.
Κατ’ αναλογίαν των οπών –"σημείο"–, που αποτελούσαν και τη μοναδική πηγή φυσικού φωτισμού στις σκοτεινές στοές των μεταλλείων αλλά και τη μοναδική άμεση υπενθύμιση του "άνω" τοπίου, τα αίθρια, οι σκάλες και οι πισίνες προκύπτουν από τις τετράγωνες και ορθογωνικές μάζες που αφαιρούνται από τα επίπεδα, δημιουργώντας εναλλαγές πλήρους και κενού και εισάγοντας τον φυσικό φωτισμό στους χώρους διαβίωσης.
Το έγχρωμο επίχρισμα στο χρώμα του χώματος, τα κτιστά έπιπλα από λευκό εμφανές σκυρόδεμα, το ξύλο και τα φυσικά βράχια, που πλαισιώνουν την κατασκευή, υπογραμμίζουν τη μονολιθικότητα μιας σύνθεσης, που προέκυψε από τη γλυπτική επεξεργασία του φυσικού εδάφους.

Ο χώρος καθιστικού-τραπεζαρίας με την ανοιχτή κουζίνα λειτουργεί σαν ανοιχτός χώρος σε διάλογο με τις πράσινες εσωτερικές αυλές της κατοικίας. Αυτή η αίσθηση ενισχύεται από διάφορα ανοίγματα στην οροφή που μεταφέρουν το εξωτερικό φως με ασυνήθιστα έντονο τρόπο.
Φωτογραφίες: Giacomo Albo architect/photographer

Η εξάλειψη των ακμών με το στρογγύλεμα στις γωνίες των τάξεων δημιουργεί, σύμφωνα με τους μελετητές, πιο λειτουργικές αίθουσες. Ταυτόχρονα, αναζητώντας μια ασυνείδητη αίσθηση ασφάλειας για τους μαθητές, αυτή η χειρονομία δημιουργεί ένα ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά με ήπιες μεταβάσεις.
Η παρουσία ενός ευρέος φάσματος υφών ενεργοποιεί τόσο απτικά όσο και οπτικά ερεθίσματα. Η υλικότητα των τοίχων αναπτύχθηκε λαμβάνοντας υπόψη μια συγκεκριμένη υφή για να αγγίζουν τα παιδιά και να βιώνουν αισθητηριακή διέγερση.
Φωτογραφίες: Onnis Luque

Στο έργο A flat, a room and a rooftop, μετατρέψαμε δύο ανεξάρτητα διαμερίσματα εντός μιας τυπικής αθηναϊκής πολυκατοικίας, στην κύρια κατοικία του ιδιοκτήτη στον 6ο όροφο, καθώς και σε ένα ανεξάρτητο χώρο φιλοξενίας των φίλων τους στον 7ο όροφο.

Το διαμέρισμα
Βασικός μας στόχος ήταν να δημιουργήσουμε έναν ευρύχωρο και φωτεινό εσωτερικό, ενισχύοντας τη διαπερατότητα του φωτός και του αέρα σε ολόκληρη την κατοικία. Εμπνευσμένοι από την ιδέα ενός διαμερίσματος ενός υπνοδωματίου, του οποίου μέρος θα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί τόσο σε χώρο μελέτης όσο και σε χώρο ύπνου, υιοθετήσαμε μια νέα σχεδιαστική προσέγγιση. Αντί να διατηρήσουμε τους παλιούς σκοτεινούς διαδρόμους, τα χωλ και τα μικρά δωμάτια, φανταστήκαμε έναν μεγάλο, συνεχή ανοιχτό χώρο στον οποίο θα υπάρχουν δύο ορθοκανονικά κουτιά που θα φιλοξενούν όλες τις βασικές λειτουργίες του διαμερίσματος. Το πρώτο κουτί φτάνει στο ταβάνι, φιλοξενώντας δύο μπάνια και μια σειρά από ντουλάπες, ενώ το δεύτερο, χαμηλότερο κουτί λειτουργεί ως έπιπλο νησίδα της κουζίνας. Το μέγεθος, η μορφή και η χωροθέτηση αυτών των κουτιών καθορίζουν τις δημόσιες και ιδιωτικές περιοχές του διαμερίσματος. Σε συνδυασμό με τους προϋπάρχοντες περιμετρικούς τοίχους, σχηματίζουν ένα ενιαίο εσωτερικό με διαφορετικά επίπεδα ιδιωτικότητας που μπορούν να φιλοξενήσουν διαφορετικές χρήσεις. Η χρωματική παλέτα και η υλικότητα του χώρου δημιουργούν μία αντίθεση μεταξύ των λευκών επιφανειών της περιμέτρου και των έντονων πράσινων νέων όγκων που φέρνουν το ζωηρό αστικό πράσινο των τεντών των γειτονικών κτιρίων στο εσωτερικό. Επιπλέον, για τις ανάγκες εκσυγχρονισμού του διαμερίσματος ενσωματώσαμε το σύστημα ψύξης και θέρμανσης του σπιτιού, στο εσωτερικό των νέων όγκων, εξασφαλίζοντας έτσι τη διατήρηση του εσωτερικού ύψους του υπόλοιπου χώρου. Η μινιμαλιστική αισθητική του ανοιχτόχρωμου εποξειδικού δαπέδου, των ξύλινων πανέλων και των μονοχρωματικών πράσινων κουτιών δημιουργούν μια ήρεμη και ευχάριστη ατμόσφαιρα διαβίωσης.

Το δωμάτιο φιλοξενίας
Στον 7ο όροφο ανακατασκευάσαμε πλήρως το εσωτερικό για να δημιουργήσουμε ένα ευρύχωρο και καλα φωτισμένο δωμάτιο. Σε αυτή τη περίπτωση λειτουργήσαμε με την άντιστροφη λογική, τοποθετώντας τους καινούργιους χώρους της κουζίνας και του λουτρού στη περίμετρο του χώρου διασφαλίζοντας έτσι το μέγιστο ελεύθερο χώρο στο εσωτερικό.

Η ταράτσα
Ο εξωτερικός χώρος του δωματίου φιλοξενίας αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα, με έμφαση την ανάδειξη της θέας των λόφων του Στρέφη, του λόφου Λυκαβηττού και της Ακρόπολης.
Για να ενισχύσουμε και να κατευθύνουμε το βλέμμα προς τα επάνω, κατασκευάσαμε ένα συμπαγές στηθαίο με χώρο καθιστικού στη περίμετρό του. Η τοποθέτηση τριγωνικών στοιχείων σκίασης και η ενσωμάτωση φυτών καθώς και μίας μπανιέρας στη περιμετρική παγκάδα, δημιουργούν μία όμορφη και ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Η επέκταση του αρχιτεκτονικού γραφείου των Olson Kundig στην ανατολική ακτή υποδεικνύει το ενδιαφέρον του γραφείου για τους αστικούς χώρους. Βρίσκεται στο Μανχάταν δίπλα σε σημαντικά τοπόσημα της Νέας Υόρκης και διαθέτει θέσεις εργασίας για τα μέλη της ομάδας, αίθουσες συνεδριάσεων και χώρο εκδηλώσεων. Αποτελεί έναν νέο κόμβο για την εξυπηρέτηση των πελατών, ενθαρρύνει τον πολιτιστικό διάλογο μεταξύ της Νέας Υόρκης και του Σιάτλ.
Τα νέα γραφεία βρίσκονται στον 10ο όροφο ενός κτιρίου μεσαίου ύψους χτισμένου το 1923, με θέα στο αστικό τοπίο βόρεια και σε κτίρια ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος νότια. Ξύλινες επεμβάσεις, όπως γραφεία και ράφια, δίνουν ζεστασιά σε έναν χώρο, που κυριαρχούν το σκυρόδεμα και το γυαλί. Επιπλέον έπιπλα –συμπεριλαμβανομένων vintage και επανασχεδιασμένων κομματιών– συμπληρώνουν αυτήν τη γήινη χρωματική παλέτα.
Την καρδιά του γραφείου αποτελεί ένας χώρος συγκεντρώσεων και εκδηλώσεων, γνωστός ως το "καθιστικό". Εκεί ένα μεγάλο τραπέζι, 13 m² περίπου, θυμίζει ένα αναδυόμενο αστικό τοπίο. Δημιουργημένο μέσα από τη σύνθεση κομματιών ακατέργαστης ξυλείας, που αντιπροσωπεύει το έργο του γραφείου και άλλων αρχιτεκτόνων, το τραπέζι αποτελεί αναφορά της σχεδιαστικής κουλτούρας του βορειοδυτικού Ειρηνικού στον νέο χώρο γραφείων. Το ενσωματωμένο πικάπ και η συλλογή δίσκων, που επιμελήθηκε η Seattle's Sub Pop Records, υπογραμμίζει περαιτέρω τις συνδέσεις με τη βάση των Olson Kundig στην πολιτεία της Ουάσινγκτον και την ευρύτερη κουλτούρα της εταιρείας. Προκειμένου να ανταποκριθεί σε μια σειρά διαφορετικών διαμορφώσεων το τραπέζι είναι τοποθετημένο σε ροδάκια και χωρίζεται σε τέταρτα, το καθένα από τα οποία έχει διαστάσεις 1,80 × 1,80 (m) και ζυγίζει 360 kg περίπου.
Τα έργα τέχνης θα αποτελούν σημαντικό στοιχείο του νέου γραφείου, συνεχίζοντας τη μακρόχρονη παράδοση της εταιρείας να κάνει την τέχνη μέρος της καθημερινής ζωής και να ενσωματώνει διάφορες μορφές δημιουργικής έκφρασης στον χώρο εργασίας της. Μια υπερυψωμένη πλατφόρμα μεταξύ των θέσεων εργασίας πλαισιώνει μια μικρή περιοχή έκθεσης, επεκτείνοντας στη Νέα Υόρκη το όραμα του "The Ledge", μιας γκαλερί που ίδρυσε η Olson Kundig στο Σιάτλ το 2011. Ειδικοί χώροι στους τοίχους όλων των γραφείων θα φιλοξενούν πίνακες και άλλα έργα, ενώ ένας φαρδύς "διάδρομος" ανάμεσα στις θέσεις εργασίας και την κουζίνα μπορεί να φιλοξενήσει γλυπτά. Στο "καθιστικό" ειδικές προθήκες φιλοξενούν μια εναλλασσόμενη συλλογή μακετών και πρωτοτύπων, που αναδεικνύουν την πρωτοποριακή σχεδιαστική προσέγγιση και την καλλιτεχνική αισθητική των Olson Kundig.

Μία ήσυχη διασταύρωση στα δυτικά των Αθηνών, έρχεται να υποδεχτεί μία διπλοκατοικία έντονα επηρεασμένη από το μοντέρνο κίνημα.
Η κατοικία αποτελείται από δύο κυβιστικές εξάρσεις –κορμός– εκατέρωθεν μίας αρχιτεκτονικής εσοχής που εδράζονται σε δύο καμπύλα τοιχία –βάση. Η είσοδος στο αρχιτεκτόνημα γίνεται από το μέσο της μίας πλευράς ανάμεσα στα δύο καμπύλα τοιχία που συγκρατούν το οικοδόμημα, δίνοντάς του την αίσθηση της αιώρησης και οδηγώντας στο κεντρικό κλιμακοστάσιο στο πίσω μέρος.
Οι δύο πανομοιότυπες κατοικίες, χωρίζονται σε δύο λειτουργικές ζώνες: αυτή των χώρων ύπνου και αυτή των χώρων διημέρευσης, εκατέρωθεν από την ζώνη κίνησης. Η εσοχή που χωρίζει την κάτοψη, περιλαμβάνοντας το κλιμακοστάσιο και την κεντρική είσοδο του κάθε σπιτιού, είναι η ίδια που διαβάζεται εύκολα και στην γενική ογκοπλασία του οικοδομήματος, επιμερίζοντας τις κυβιστικές γεωμετρίες των όψεων.
Οι περιμετρικοί εξώστες, έρχονται να επεκτείνουν τη χωρική αίσθηση των χρηστών, οι οποίοι αντιλαμβάνονται το χώρο να μεγαλώνει, χάρη στα μεγάλα υαλοστάσια που προσφέρουν άπλετο φως και οπτική συνέχεια στο ευ ζην. Το μεγαλύτερο μέρος των όψεων καλύπτεται από ξύλινες περσίδες, οι οποίες εκτός από την απαραίτητη ιδιωτικότητα συμβάλλουν στο βιοκλιματικό χαρακτήρα του κτιρίου, μέσω της ελεγχόμενης ποσότητας του φυσικού φωτός.
Τέλος το δώμα –στέψη– έρχεται με αντίστοιχες χειρονομίες να δώσει τη δική του απάντηση στην άναρχη τριγύρω δόμηση, προσφέροντας μία άνετη εκτόνωση με απεριόριστη θέα και έντονο το στοιχείο του πρασίνου, χαρίζοντας δροσιά και φυσική σκιά.