Σε αυτό το κτίριο γραφείων οι open space χώροι εργασίας και οι αίθουσες συσκέψεων διαφορετικών μεγεθών διαχωρίζονται μεταξύ τους από διαφανή χωρίσματα, ενώ ανάμεσά τους διαμορφώνονται και νησίδες τεχνητής φύτευσης – δωμάτια, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως χώρος χαλάρωσης ή ένας πιο ήσυχος, απομονωμένος χώρος ατομικής εργασίας. Τα διαφανή χωρίσματα και οι φυτεύσεις έχουν σκοπό να δημιουργούν θέα και φυγές διαπερατότητας ανάμεσα στους χώρους. Με αυτόν τον τρόπο, οι χώροι είναι διακριτοί αλλά και ταυτόχρονα συνδεδεμένοι σε μια ενιαία σύνθεση.
Φωτογραφίες: Μαριάνα Μπίστη

Το House of Shila δημιουργεί boutique χώρους και δημιουργικά "οικοσυστήματα" με απεριόριστη φαντασία. Το άνοιγμα του δεύτερου χώρου του "Mona" σηματοδοτεί τη συνεχή δέσμευσή του στην τέχνη του ζην. Του έργου ηγείται ο επιχειρηματίας Shai Antebi με έδρα τη Νέα Υόρκη, ο οποίος στην Ελλάδα ένωσε τις δυνάμεις του με τη φωτογράφο και creative director Ευτυχία Στεφανίδη.
Στην καρδιά του κέντρου της Αθήνας, στου Ψυρρή, το "Mona" αντιπροσωπεύει μια νέα εποχή για τα boutique ξενοδοχεία και τους πολυχώρους.
Τοποθετημένο σε ένα οκταώροφο εργοστάσιο της δεκαετίας του 1950 περιλαμβάνει 20 δωμάτια, ένα concept cafe & living room στο ισόγειο και μια αίθουσα στο υπόγειο, που λειτουργεί ως χώρος για μουσικες συγκεντρώσεις και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Στο δώμα αποκλειστικά για μέλη, οι επισκέπτες απολαμβάνουν την ατελείωτη έμπνευση του αθηναϊκού αστικού τοπίου και της Ακρόπολης.
Το "Mona" είναι μια μεγάλη "παιδική χαρά" για ταξιδιώτες, καλλιτέχνες, αναδυόμενες και καθιερωμένες μάρκες, παραγωγές φωτογραφιών και ταινιών και εκδηλώσεις όλων των οραμάτων. Πάνω απ’ όλα είναι ένα περιβάλλον που τρέφει την αφήγηση και το συναίσθημα.
Σχεδιάστηκε με μεγάλο σεβασμό για την αρχιτεκτονική του κτιρίου του '50. Η δομή παραμένει αμετάβλητη, αποκαλύπτοντας 70 χρόνια ιστορίας και δίνοντας έμφαση στη διατήρηση των αυθεντικών χαρακτηριστικών, όπως στην τολμηρή σιδερένια σκάλα, στα μωσαϊκά δάπεδα, στα αυθεντικά μεταλλικά παράθυρα και στη μαρμάρινη πρόσοψη.
Οι βιομηχανικοί και αστικοί τόνοι του πρώην εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας εξισορροπούν αρμονικά το παλαιό με το νέο. Το πέρασμα του χρόνου και η αλλαγή που φέρνει μαζί του είναι ορατά στις εκτεθειμένες στρώσεις των τοίχων, που μοιάζουν με έργα τέχνης. Πολλά από τα φωτιστικά και τα αντικείμενα που συναντά ο επισκέπτης είναι βιώσιμα και δημιουργήθηκαν με υλικά, που βρήκε η ομάδα όταν μπήκε για πρώτη φορά μέσα στο κτίριο. 20 ευρύχωρα δωμάτια ανοιχτής διάταξης προσκαλούν τον επισκέπτη σε έναν κόσμο ακατέργαστης πολυτέλειας. Με ένα άγγιγμα θεατρικότητας, το βιομηχανικό φόντο συνδυάζεται με αυθεντικά έργα τέχνης και ειδικά σχεδιασμένα έπιπλα.
Τα δωμάτια ποικίλλουν από ζεστά, σε αστικά (ορισμένα με αίθρια και μπαλκόνια) ή σε ολόκληρα lofts με ανάκλιντρα και γωνιές για εργασία, ξεκούραση ή ρομαντισμό.
Μια ισορροπία άνεσης και θεατρικότητας χαρακτηρίζει τα μπάνια. Μερικά ξεδιπλώνονται ως ολόκληρα σαλόνια με μαξιλάρια και τραπέζια, προσφέροντας μια αίσθηση ηρεμίας.
Όλα τα δωμάτια φωτίζονται από vintage ειδικά σχεδιασμένο φωτισμό και από τον φυσικό ήλιο. Πολυτελείς μπανιέρες, βαμβακερές κουρτίνες και βελούδινες ταπετσαρίες, εξισορροπούν αρμονικά τα βιομηχανικά μεταλλικά τελειώματα και το εκτεθειμένο σκυρόδεμα.

Κεντρική φωτογραφία: ©Eftihia Stefanidi

Βαδίζοντας προς μια νέα πραγματικότητα, πολλοί σύγχρονοι αρχιτεκτονικοί χώροι, από διδακτικές αίθουσες έως καταστήματα ρούχων εξοπλίζονται με ψηφιακές ευκολίες, που αναβαθμίζουν την εμπειρία των χρηστών και θολώνουν τα όρια μεταξύ ψηφιακού και φυσικού κόσμου.

Ο όρος "phygital" προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων physical και digital και δημιουργήθηκε για να περιγράψει περιβάλλοντα που συνδυάζουν ψηφιακές με φυσικές λειτουργίες. Η διαφήμιση και οι επικοινωνίες ήταν τα πρώτα πεδία, στα οποία εμφανίστηκε ο όρος, αλλά σήμερα η χρήση του έχει επεκταθεί και σε άλλα πεδία, όπως στην αρχιτεκτονική. Με τη δημιουργία "phygital" χώρων οι πραγματικές λειτουργίες εμπλουτίζονται και γίνονται πιο ελκυστικές χάρη στην εξάπλωση του "Διαδικτύου των Πραγμάτων", που επιτρέπει τη συνδεσιμότητα διαφορετικών τεχνολογιών και μεταμορφώνει τα καθημερινά αντικείμενα σε έξυπνες συσκευές. Στο πεδίο της εσωτερικής αρχιτεκτονικής, οι πρώτες εφαρμογές έγιναν σε καταστήματα λιανικής, στα οποία είχε παρατηρηθεί μια σταδιακή παρακμή λόγω του ηλεκτρονικού εμπορίου. Τα "phygital" καταστήματα συνδυάζουν τα θετικά της φυσικής παρουσίας, όπως τη δυνατότητα δοκιμής των προϊόντων και τη βοήθεια από το προσωπικό, με ψηφιακές εφαρμογές, όπως ευκολίες πληρωμής και ψηφιακή καθοδήγηση. Για παράδειγμα, πολλά σουπερμάρκετ προχωρούν στην πιλοτική χρήση ψηφιακών καροτσιών που σαρώνουν τα προϊόντα και επιτρέπουν την πληρωμή χωρίς αναμονή στο ταμείο, ενώ καταστήματα ενδυμάτων εξοπλίζονται με έξυπνους καθρέφτες, που δίνουν συμβουλές και προτείνουν συνδυασμούς. Ένας άλλος τομέας που επωφελείται από τη νέα πραγματικότητα είναι η εκπαίδευση. Οι τάξεις του μέλλοντος θα προωθούν την αλληλεπίδραση των μαθητών με τις ψηφιακές τεχνολογίες και θα επηρεάζουν κάθε πτυχή διδασκαλίας. Οι τοίχοι δεν θα διαχωρίζουν τις τάξεις, αλλά θα παρέχουν την κατάλληλη υποδομή για τη δημιουργία διαδραστικών επιφανειών, αντικαθιστώντας τους πίνακες. Τα θρανία θα εξελιχθούν επίσης σε έξυπνες συσκευές, που θα συνδέουν αμέσως μαθητές με δασκάλους, ενώ τα ολογράμματα θα πρωταγωνιστήσουν στη μετάδοση γνώσεων με πιο βιωματικό τρόπο.

Όλες αυτές οι εξελίξεις θα γεφυρώσουν σταδιακά το χάσμα ανάμεσα στο φυσικό και ψηφιακό κόσμο, προσφέροντας περιβάλλοντα έξυπνα, συνδεδεμένα και συνεπώς προσαρμόσιμα, που αυξάνουν την ικανοποίηση και εκπληρώνουν τις επιθυμίες των χρηστών. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ενσωμάτωση των ψηφιακών ευκολιών πρέπει να γίνεται με μέτρο και σύνεση, ώστε να μη θεωρούνται παρεμβατικές ή ενοχλητικές από τους χρήστες.

Ο υπό μελέτη χώρος εντοπίζεται σε τυπικό κτίριο γραφείων, πλησίον της οδού Μιχαλακοπούλου στην περιοχή των Ιλισίων.
Βασικό ζητούμενο του πελάτη ήταν η πλήρης αναμόρφωση της λειτουργικής δομής, όσο και η αισθητικής αναβάθμιση του περιβάλλοντος με στόχο τον επανασχεδιασμό ενός συνόλου ικανού να τονώσει την συνεργατικότητα και να καλύψει τις ανάγκες σε δυναμικό της εταιρίας στα επόμενα χρόνια.
Προς αυτήν την κατεύθυνση, επαναπροσδιορίστηκε η χωρική οργάνωση των χρήσεων – με στόχο την εξυπηρέτηση του νέου χαρακτήρα των γραφείων. Απόδοση των απαραίτητων μεγεθών σε κάθε ενότητα (περιοχές κίνησης, εργασίας, συναντήσεων, βοηθητικοί χώροι κτλ.), ενοποίηση χρήσεων με βάση τον χαρακτήρα της εταιρείας και βέλτιστη εκμετάλλευση των προσφερόμενων χώρων αποτέλεσαν τις βασικές γραμμές σχεδιασμού. Στον πρώτο όροφο, ο επισκέπτης καλωσορίζεται στον χώρο υποδοχής και αναμονής, οπού προσφέρεται meeting room συναντήσεων. Σε συνέχεια μία καθαρή διαδρομή εισάγει τους εργαζόμενους στον χώρο περνώντας μέσα από τον ανοιχτό χώρο εργασίας (open plan κάτοψη) και τον οδηγεί στους κλειστούς χώρους των executives, του κεντρικού χώρου συναντήσεων όπως και στους χώρους φαγητού και αποθήκευσης.Τα γραφεία σε μορφή open space προσφέρουν μεγαλύτερη αλληλεπίδραση, ανταλλαγή ιδεών και απόψεων, με αποτέλεσμα την προώθηση της συνεργασίας και της καινοτομίας και τη δημιουργία coworking ευκαιριών.
Στα ιδιωτικά γραφεία που χωρίζονται με τζάμια και στα meeting rooms, δεν υπάρχει δυνατότητα περαιτέρω διαχωρισμού (στόρια ή κουρτίνες), ενισχύοντας κατά αυτόν τον τρόπο τη διαφάνεια και την αμεσότητα και ακολουθώντας την λογική της εταιρείας ότι κανένα meeting δεν γίνεται πίσω από κλειστές κουρτίνες. Έναν όροφο πιο πάνω τοποθετούνται το γραφείο του CEO που συνορεύει με το μεγάλο meeting room καθώς και το γραφείο του προέδρου της εταιρείας.
Με γνώμονα την αισθητική και ποιοτική αναβάθμιση του περιβάλλοντος εργασίας και τη δημιουργία ενός ευχάριστου συνόλου που βελτιώνει τη παραμονή του χρήστη, καλλιεργεί κλίμα ευφορίας και αυξάνει την παραγωγικότητα, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην υλικότητα, το φωτισμό και την επίπλωση.
Στον χώρο υποδοχής και εργασίας έπιπλα σε λιτές γραμμές, βινυλικά δάπεδα σε απόδοση φυσικού δρυός και πράσινα στοιχεία συνθέτουν εικόνες ηρεμίας. Διακοσμητικά στοιχεία – όπως ελαφριά διαχωριστικά (ξύλινες περσίδες), αυτοκόλλητες παραστάσεις, επιδαπέδιες ζαρντινιέρες με χαμηλή φύτευση – λειτουργούν αμφίσημα και δημιουργούν όμορφη ατμόσφαιρα, προβάλλουν την εταιρική ταυτότητα, υποδιαιρούν τις χρήσεις και προσφέρουν την απαραίτητη ηχοαπορρόφηση. Περιμετρικά ερμάρια αλλά και προσωπικά lockers λειτουργούν σαν σημεία αποθήκευσης μειώνοντας σημαντικά την οπτική όχληση στις επιφάνειες εργασίας.
Οι κλειστοί διευθυντικοί χώροι επενδύονται με διακοσμητικά στοιχεία στις κάθετες επιφάνειες (ξύλινα πηχάκια) και εξοπλίζονται με γραφεία συνεδριάσεων για τις καθημερινές συναντήσεις. Γυάλινα διαχωριστικά -semi ή fully transparent- τοποθετούνται ανάλογα με τις απαιτήσεις του κάθε στελέχους σε απομόνωση και ιδιωτικότητα.
Στους χώρους των συνελεύσεων η ένταση ανεβαίνει με την εμφάνιση χρωμάτων στα δάπεδα. Στις μοκέτες αναπτύσσονται ζωηρά κόκκινα και μπλε χρώματα δίνοντας τα ανάλογα ονόματα στο blue και το red meeting room.
Στον χώρο χαλάρωσης ένας επιμήκης πάγκος μπροστά από την πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα επιτρέπει στους εργαζόμενους να γευματίσουν και να συζητήσουν στο διάλλειμα τους. Απέναντι του ένας πράσινος τοίχος αποσκοπεί στην ηρεμία και στην ξεκούραση των παρευρισκόμενων στον χώρο κατά την παραμονή τους σε αυτόν. Ο φωτισμός αλλού έμμεσος και ατμοσφαιρικός (κρυφός γραμμικός) αλλού άμεσος (pl οροφής), σηματοδοτεί τον χώρο δίνοντας του ταυτότητα και επιτρέπει στον χρήστη να δημιουργεί ανά πάσα στιγμή το κλίμα που επιθυμεί.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο Deda & Architects ανέλαβε το έργο της αρχιτεκτονικής μελέτης για την ανακαίνιση και επανάχρηση του υφιστάμενου κτιρίου γραφείων που βρίσκεται στην οδό Βερανζέρου και 3ης Σεπτεμβρίου. Σκοπός του έργου ήταν ο εκσυγχρονισμός, η αισθητική, λειτουργική και ενεργειακή αναβάθμιση του υφιστάμενου δεκαώροφου κτιρίου, το οποίο αποτελεί μια συμβατική κατασκευή της δεκαετίας του ’60. Το κτίριο διατηρεί την αρχική του χρήση, με τα καταστήματα στο ισόγειο και γραφειακούς χώρους στους άνω ορόφους να είναι πλέον πλήρως προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής. Πραγματοποιήθηκε καθολικός ανασχεδιασμός των εσωτερικών χώρων και αναδιαμόρφωση των όψεων του γωνιακού κτιρίου με στόχο την ανάδειξη τόσο του ίδιου του κτιρίου όσο και της ευρύτερης περιοχής, χωρίς αυτό να ανταγωνίζεται ή να υποβαθμίζει τα γειτονικά ιστορικά κτίρια. Βασικό στοιχείο της πρότασης αποτελούν τα κατακόρυφα πτερύγια –“The Wings”– στις δυο όψεις του κτιρίου, τα οποία το καθιστούν ορόσημο της περιοχής.
Η πρόθεση της πρότασης εξ’ αρχής ήταν η αναδιαμόρφωση των όψεων με γνώμονα την ανάδειξη του κτιρίου και την αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής, χωρίς να υποβαθμίζει τα γειτονικά ιστορικά κτίρια αι να εντάσσεται με ομαλό τρόπο στο αστικό τοπίο της περιοχής καθώς και ο επανασχεδιασμός των εσωτερικών χώρων με μια νέο-industrial αισθητική. Το νέο κέλυφος του κτιρίου έχει ένα σύγχρονο αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο, καθώς εγκαταστάθηκαν κατακόρυφα σταθερά πτερύγια, τα οποία πέρα από την αισθητική αναβάθμιση της όψης λειτουργούν και ως σκίαστρα για τους εσωτερικούς χώρους επιτυγχάνοντας την ηλιοπροστασία καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Η υλικότητα των κατακόρυφων αυτών στοιχείων είναι διαχρονική, καθιστώντας τα ανθεκτικά στις καιρικές συνθήκες με τη χρωματική τους παλέτα χρωμάτων να αποτελείται από γήινες αποχρώσεις, προσδίδοντας ένα πιο «ζεστό» ύφος σε σχέση με το χαρακτηριστικό γκρι που επικρατεί στο αστικό τοπίο της Αθήνας.
Όσον αφορά στην εσωτερική αναδιαμόρφωση των γραφειακών χώρων πραγματοποιήθηκε αποξήλωση των υφιστάμενων διαχωριστικών τοίχων και ανασχεδιασμός των υγρών χώρων, δημιουργώντας ευέλικτους χώρους σύμφωνα με τη λογική του open plan, επιτρέποντας την προσαρμογή τους σύμφωνα με τις ανάγκες εκάστοτε εταιρίας που εν δυνάμει θα φιλοξενήσουν.
Τέλος με τη βιωσιμότητα και την αειφορία να αποτελούν σημαντικό γνώμονα του έργου, έγινε προσπάθεια επανάχρησης και ανάδειξης όσο το δυνατόν περισσότερων υφιστάμενων στοιχείων. Έπειτα από έλεγχο του φορέα και τις απαραίτητες ενισχύσεις των στατικών στοιχείων, διατηρήθηκαν όσο το δυνατόν περισσότερα υπάρχοντα οικοδομικά υλικά περιορίζοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την παραγωγή αποβλήτων και τις απώλειες ενέργειας.

H χρήση των drones στο εργοτάξιο έχει αρχίσει να επιφέρει σημαντικές αλλαγές με άμεσα οφέλη στην ταχύτητα, στην ασφάλεια και στο κόστος των έργων, ενώ με την εξέλιξη της τεχνολογίας, η χρήση τους αναμένεται να επεκταθεί ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια.
Τα κατασκευαστικά έργα είναι συνήθως πολύπλοκα, χρονοβόρα και απαιτητικά, με αποτέλεσμα το 80% των έργων να ξεπερνάει κατά πολύ τον προβλεπόμενο προϋπολογισμό και το χρονοδιάγραμμα. Αυτή η αναποτελεσματικότητα μπορεί να αντιμετωπιστεί εν δυνάμει με τις νέες τεχνολογίες, όπως τα drones. Το μεγαλύτερο όφελος από τη χρήση των drones είναι η άμεση και με εξαιρετική ακρίβεια λήψη οπτικού υλικού από το εργοτάξιο, γεγονός πολύ σημαντικό, αν αναλογιστεί κανείς τη μεγάλη κλίμακα πολλών κατασκευαστικών έργων. Ο έλεγχος και η συλλογή στοιχείων, που γινόταν έως τώρα επιτόπια από το προσωπικό, αποτελούσε ένα από τα δυσκολότερα έργα, που καθυστερούσε τις εργασίες και δεν επέτρεπε την άμεση κινητοποίηση σε περιπτώσεις αλλαγών ή προβλημάτων. Ένα drone μπορεί μέσα σε μια 15-λεπτη πτήση να συγκεντρώσει στοιχεία, που διαφορετικά θα συλλέγονταν σε μισή ημέρα, και κατόπιν να τα στείλει αμέσως για επεξεργασία.
Οι πιο διαδεδομένες χρήσεις των drones σήμερα συνοψίζονται στα εξής:
• Προγραμματισμός του έργου. Η αναλυτική συλλογή δεδομένων βοηθάει στην ευκολότερη και ακριβέστερη χαρτογράφηση της τοποθεσίας, αλλά και στην κατανόηση τυχόν προβλημάτων. Τα στοιχεία που συλλέγονται μπορούν να επεξεργαστούν με καινοτόμο λογισμικό, που δημιουργεί τρισδιάστατες ψηφιακές απεικονίσεις σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αλλά και φυσικά μοντέλα με τρισδιάστατη εκτύπωση.
• Παρακολούθηση του εργοταξίου. Με τη χρήση των drones μπορεί να γίνει αναλυτική καταγραφή της προόδου των εργασιών σε καθη¬μερινή βάση, εντοπισμός τυχόν προβλημάτων και παρακολούθηση της απόδοσης των εργατών. Η λήψη δεδομένων σε πραγματικό χρόνο μπορεί να βελτιώσει και τις συνθήκες εργασίας, αυξάνοντας την ασφάλεια στο χώρο του εργοταξίου.
• Ενημέρωση των πελατών. Οι φωτογραφίες, τα βίντεο, οι χάρτες και τα μοντέλα που συλλέγονται μέσω drones μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία αναφορών για ενημέρωση των πελατών σε πραγματικό χρόνο, αλλά και των λοιπών εμπλεκόμενων του κατασκευαστικού έργου, αυξάνοντας την ικανοποίησή τους.
Οι χρήσεις των drones προβλέπεται στο μέλλον με την εξέλιξη της τεχνολογίας τους, την αλλαγή των περιορισμών και τη μείωση του κόστους να επεκταθούν ακόμη περισσότερο. Ανάμεσα στις πιθανές μελλοντικές χρήσεις είναι η μεταφορά μικρών φορτίων και εργαλείων στο χώρο των εργασιών, αλλά και η χρήση τους συνεπικουρικά με τους γερανούς για αύξηση της ακρίβειας. Ακόμη, σε συνδυασμό με θερμικές κάμερες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εντοπισμό απωλειών θερμικής ακτινοβολίας, απώλειες υγρών και αερίων, περιοχές με κακή μόνωση και σημεία με μεγάλη υγρασία, κάτι πολύ χρήσιμο για τις κατασκευές, ενώ πιθανή θεωρείται και η χρήση τους για επιθεωρήσεις έργων, όπως εργοστασιακών μονάδων, μετά το πέρας των εργασιών.

Αρχικά διαμορφώνεται ο πυθμένας της πισίνας, όπως αναφέρθηκε παραπάνω και κατόπιν τοποθετούνται τα περιμετρικά μεταλλικά πετάσματα και το κανάλι υπερχείλισης, εφόσον πρόκειται για πισίνα με υπερχείλιση.
Τα μεταλλικά πετάσματα βιδώνονται μεταξύ τους, στερεώνονται με αντηρίδες από γαλβανισμένο χάλυβα και στηρίζονται περιμετρικά σε επιφάνεια σκυροδέματος ή σε πέδιλα σκυροδέματος, οπότε η κατασκευή καθίσταται στέρεη και δεν χρειάζεται η επιχωμάτωση περιμετρικά, πριν από την πλήρωσή της με νερό. Τα περιμετρικά πετάσματα συνήθως έχουν ύψος από 1,00 m έως 1,50 m και σε αυτά διαμορφώνονται οι αναμονές για τα φωτιστικά και τα στόμια προσαγωγής νερού.
Ακολουθεί προαιρετικά η θερμομόνωση των πετασμάτων με σκληρό θερμομονωτικό υλικό. Εφόσον γίνει επίχωση, η πρώτη στρώση σε επαφή με το πέτασμα συνιστάται να διαμορφώνεται με διαπερατό υλικό, όπως η άμμος. Κατόπιν, τοποθετούνται όλες οι σωληνώσεις και οι καλωδιώσεις, που οδηγούνται στο μηχανοστάσιο, το οποίο συνιστάται να τοποθετείται όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πισίνα. Έπειτα τοποθετείται ο οδηγός στην κουπαστή των μεταλλικών πετασμάτων και κατόπιν η εύκαμπτη μεμβράνη στο εσωτερικό της πισίνας.
Τα κύρια συστήματα επανακυκλοφορίας νερού είναι με υπερχείλιση ή μέσω εξαφριστή (skimmer). Ο τρόπος της απολύμανσης του νερού δεν διαφοροποιείται και επιτυγχάνεται το ίδιο επίπεδο καθαρισμού και διήθησης του νερού και με τις δύο επιλογές. Στην περίπτωση της πισίνας με υπερχείλιση το νερό της πισίνας ανακυκλώνεται διαρκώς με αργή ροή περιμετρικά της πισίνας μέσω καναλιού υπερχείλισης. Η πισίνα με εξαφριστήρα (skimmer) είναι πιο απλή και γρήγορη κατασκευή σε σχέση με τις πισίνες με υπερχείλιση, καθώς δεν απαιτείται δεξαμενή και κανάλι υπερχείλισης. Το νερό βρίσκεται σε βάθος 5 - 7 cm από το χείλος της πισίνας. Συνιστώνται για επιφάνειες νερού έως και 60 m².

Ο φαινομενικά ενιαίος υπόλευκος γραμμικός όγκος της όψης της "Narbon Villa" διασπάται από κενά. Όλες οι επιφάνειες περιμετρικά των αφαιρούμενων όγκων επενδύονται με τούβλο, στους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους.
Φωτογραφίες: Mohammad Hassan Ettefagh

Η εσωτερική αυλή αυτής της κατοικίας είναι διπλού ύψους με ένα παιχνίδισμα στη στάθμη του δαπέδου. Η φύτευση στο επίπεδο της οροφής και του δαπέδου και ο ανοιχτός όγκος δημιουργούν μια αντιστοιχία και οπτική σύνδεση με τον εξωτερικό κήπο.
Φωτογραφίες: Ganidu Balasuriya

Εκατοντάδες σπιτάκια για πουλιά περιβάλλουν το δωμάτιο που σχεδίασαν οι BIG για το ξενοδοχείο "Treehotel" στη σουηδική Λαπωνία. Με την επωνυμία "Βιόσφαιρα" (Biosphere), o 34 m² χώρος είναι το όγδοο πειραματικό δωμάτιο, που σχεδιάζεται από το αρχιτεκτονικό γραφείο για το ξενοδοχείο, περιβαλλόμενο από μια σφαίρα 350 σπιτιών για πουλιά. Γι' αυτήν τη μονάδα συνεργάστηκε ο Bjarke Ingels, ιδρυτής των BIG, με τον ορνιθολόγο Ulf Öhman από τον ορνιθολογικό σύλλογο "Norrbotten" και δημιούργησαν μια μονάδα, στην οποία συνυπάρχουν πουλιά και άνθρωποι, ενισχύοντας την τοπική βιόσφαιρα, το φυσικό περιβάλλον και τη διατήρηση του τοπικού πληθυσμού πτηνών.
Σχεδιάζοντας ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στην κορυφή των δέντρων, με όψη από φωλιές πουλιών, ο στόχος της "Βιόσφαιρας" είναι να περιορίσει τη μείωση του πληθυσμού των πουλιών στα δάση της Σουηδίας και ταυτοχρόνως να ενισχύσει τη βιόσφαιρα και το φυσικό οικοσύστημα. Το δωμάτιο βρίσκεται στον κορμό ενός πεύκου και η πρόσβαση σ' αυτό πραγ¬ματοποιείται μέσω μιας κρεμαστής γέφυρας. Το εσωτερικό είναι απλό και ρευστό, ενώ στο επιστέγασμα υπάρχει μια ανοιχτή βεράντα που επιτρέπει τη θέαση 360° προς το δάσος. Ο εσωτερικός χώρος χαρακτηρίζεται από σκούρα χρώματα, γεγονός που οδηγεί τον επισκέπτη στη θέαση προς τον εξωτερικό χώρο και στην εστίαση στη φυσική ομορφιά του τοπίου. Η διάταξη της μεζονέτας προβλέπει χώρο καθιστικού στο κάτω τμήμα και υπνοδωμάτιο επάνω. Τα μεγάλα υαλοστάσια επιτρέπουν στους επισκέπτες απρόσκοπτη παρατήρηση πτηνών, ενώ μια βεράντα στην οροφή προσφέρει πανοραμική θέα προς το δάσος. Η κάθε μονάδα είναι ενταγμένη στο φυσικό τοπίο και φέρει ιδιαίτερους αρχιτεκτονικούς τύπους, αποκτώντας μια ξεχωριστή ταυτότητα.
Αφορμή για την αρχική ιδέα του ξενοδοχείου ήταν το αυξημένο ενδιαφέρον για την άγρια φύση και τον οικοτουρισμό. 'Ετσι δημιουργήθηκε μια νέα δομή που συνδυάζει τις αρχές της σύγχρονης κουλτούρας και του ανέγγιχτου φυσικού περιβάλλοντος. Οι αρχιτέκτονες όλων των δωματίων του "Treehotel" εργάστηκαν ανεξάρτητα, συμβάλλοντας στο αποτέλεσμα της διαφορετικότητας και της μοναδικότητας των στοιχείων. Κοινή τους αρχή ήταν μια βιώσιμη αρχιτεκτονική και η προσφορά στον επισκέπτη μιας μοναδικής εμπειρίας και άμεσης επαφής με τη φύση.