Στο έργο A flat, a room and a rooftop, μετατρέψαμε δύο ανεξάρτητα διαμερίσματα εντός μιας τυπικής αθηναϊκής πολυκατοικίας, στην κύρια κατοικία του ιδιοκτήτη στον 6ο όροφο, καθώς και σε ένα ανεξάρτητο χώρο φιλοξενίας των φίλων τους στον 7ο όροφο.

Το διαμέρισμα
Βασικός μας στόχος ήταν να δημιουργήσουμε έναν ευρύχωρο και φωτεινό εσωτερικό, ενισχύοντας τη διαπερατότητα του φωτός και του αέρα σε ολόκληρη την κατοικία. Εμπνευσμένοι από την ιδέα ενός διαμερίσματος ενός υπνοδωματίου, του οποίου μέρος θα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί τόσο σε χώρο μελέτης όσο και σε χώρο ύπνου, υιοθετήσαμε μια νέα σχεδιαστική προσέγγιση. Αντί να διατηρήσουμε τους παλιούς σκοτεινούς διαδρόμους, τα χωλ και τα μικρά δωμάτια, φανταστήκαμε έναν μεγάλο, συνεχή ανοιχτό χώρο στον οποίο θα υπάρχουν δύο ορθοκανονικά κουτιά που θα φιλοξενούν όλες τις βασικές λειτουργίες του διαμερίσματος. Το πρώτο κουτί φτάνει στο ταβάνι, φιλοξενώντας δύο μπάνια και μια σειρά από ντουλάπες, ενώ το δεύτερο, χαμηλότερο κουτί λειτουργεί ως έπιπλο νησίδα της κουζίνας. Το μέγεθος, η μορφή και η χωροθέτηση αυτών των κουτιών καθορίζουν τις δημόσιες και ιδιωτικές περιοχές του διαμερίσματος. Σε συνδυασμό με τους προϋπάρχοντες περιμετρικούς τοίχους, σχηματίζουν ένα ενιαίο εσωτερικό με διαφορετικά επίπεδα ιδιωτικότητας που μπορούν να φιλοξενήσουν διαφορετικές χρήσεις. Η χρωματική παλέτα και η υλικότητα του χώρου δημιουργούν μία αντίθεση μεταξύ των λευκών επιφανειών της περιμέτρου και των έντονων πράσινων νέων όγκων που φέρνουν το ζωηρό αστικό πράσινο των τεντών των γειτονικών κτιρίων στο εσωτερικό. Επιπλέον, για τις ανάγκες εκσυγχρονισμού του διαμερίσματος ενσωματώσαμε το σύστημα ψύξης και θέρμανσης του σπιτιού, στο εσωτερικό των νέων όγκων, εξασφαλίζοντας έτσι τη διατήρηση του εσωτερικού ύψους του υπόλοιπου χώρου. Η μινιμαλιστική αισθητική του ανοιχτόχρωμου εποξειδικού δαπέδου, των ξύλινων πανέλων και των μονοχρωματικών πράσινων κουτιών δημιουργούν μια ήρεμη και ευχάριστη ατμόσφαιρα διαβίωσης.

Το δωμάτιο φιλοξενίας
Στον 7ο όροφο ανακατασκευάσαμε πλήρως το εσωτερικό για να δημιουργήσουμε ένα ευρύχωρο και καλα φωτισμένο δωμάτιο. Σε αυτή τη περίπτωση λειτουργήσαμε με την άντιστροφη λογική, τοποθετώντας τους καινούργιους χώρους της κουζίνας και του λουτρού στη περίμετρο του χώρου διασφαλίζοντας έτσι το μέγιστο ελεύθερο χώρο στο εσωτερικό.

Η ταράτσα
Ο εξωτερικός χώρος του δωματίου φιλοξενίας αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα, με έμφαση την ανάδειξη της θέας των λόφων του Στρέφη, του λόφου Λυκαβηττού και της Ακρόπολης.
Για να ενισχύσουμε και να κατευθύνουμε το βλέμμα προς τα επάνω, κατασκευάσαμε ένα συμπαγές στηθαίο με χώρο καθιστικού στη περίμετρό του. Η τοποθέτηση τριγωνικών στοιχείων σκίασης και η ενσωμάτωση φυτών καθώς και μίας μπανιέρας στη περιμετρική παγκάδα, δημιουργούν μία όμορφη και ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Η επέκταση του αρχιτεκτονικού γραφείου των Olson Kundig στην ανατολική ακτή υποδεικνύει το ενδιαφέρον του γραφείου για τους αστικούς χώρους. Βρίσκεται στο Μανχάταν δίπλα σε σημαντικά τοπόσημα της Νέας Υόρκης και διαθέτει θέσεις εργασίας για τα μέλη της ομάδας, αίθουσες συνεδριάσεων και χώρο εκδηλώσεων. Αποτελεί έναν νέο κόμβο για την εξυπηρέτηση των πελατών, ενθαρρύνει τον πολιτιστικό διάλογο μεταξύ της Νέας Υόρκης και του Σιάτλ.
Τα νέα γραφεία βρίσκονται στον 10ο όροφο ενός κτιρίου μεσαίου ύψους χτισμένου το 1923, με θέα στο αστικό τοπίο βόρεια και σε κτίρια ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος νότια. Ξύλινες επεμβάσεις, όπως γραφεία και ράφια, δίνουν ζεστασιά σε έναν χώρο, που κυριαρχούν το σκυρόδεμα και το γυαλί. Επιπλέον έπιπλα –συμπεριλαμβανομένων vintage και επανασχεδιασμένων κομματιών– συμπληρώνουν αυτήν τη γήινη χρωματική παλέτα.
Την καρδιά του γραφείου αποτελεί ένας χώρος συγκεντρώσεων και εκδηλώσεων, γνωστός ως το "καθιστικό". Εκεί ένα μεγάλο τραπέζι, 13 m² περίπου, θυμίζει ένα αναδυόμενο αστικό τοπίο. Δημιουργημένο μέσα από τη σύνθεση κομματιών ακατέργαστης ξυλείας, που αντιπροσωπεύει το έργο του γραφείου και άλλων αρχιτεκτόνων, το τραπέζι αποτελεί αναφορά της σχεδιαστικής κουλτούρας του βορειοδυτικού Ειρηνικού στον νέο χώρο γραφείων. Το ενσωματωμένο πικάπ και η συλλογή δίσκων, που επιμελήθηκε η Seattle's Sub Pop Records, υπογραμμίζει περαιτέρω τις συνδέσεις με τη βάση των Olson Kundig στην πολιτεία της Ουάσινγκτον και την ευρύτερη κουλτούρα της εταιρείας. Προκειμένου να ανταποκριθεί σε μια σειρά διαφορετικών διαμορφώσεων το τραπέζι είναι τοποθετημένο σε ροδάκια και χωρίζεται σε τέταρτα, το καθένα από τα οποία έχει διαστάσεις 1,80 × 1,80 (m) και ζυγίζει 360 kg περίπου.
Τα έργα τέχνης θα αποτελούν σημαντικό στοιχείο του νέου γραφείου, συνεχίζοντας τη μακρόχρονη παράδοση της εταιρείας να κάνει την τέχνη μέρος της καθημερινής ζωής και να ενσωματώνει διάφορες μορφές δημιουργικής έκφρασης στον χώρο εργασίας της. Μια υπερυψωμένη πλατφόρμα μεταξύ των θέσεων εργασίας πλαισιώνει μια μικρή περιοχή έκθεσης, επεκτείνοντας στη Νέα Υόρκη το όραμα του "The Ledge", μιας γκαλερί που ίδρυσε η Olson Kundig στο Σιάτλ το 2011. Ειδικοί χώροι στους τοίχους όλων των γραφείων θα φιλοξενούν πίνακες και άλλα έργα, ενώ ένας φαρδύς "διάδρομος" ανάμεσα στις θέσεις εργασίας και την κουζίνα μπορεί να φιλοξενήσει γλυπτά. Στο "καθιστικό" ειδικές προθήκες φιλοξενούν μια εναλλασσόμενη συλλογή μακετών και πρωτοτύπων, που αναδεικνύουν την πρωτοποριακή σχεδιαστική προσέγγιση και την καλλιτεχνική αισθητική των Olson Kundig.

Μία ήσυχη διασταύρωση στα δυτικά των Αθηνών, έρχεται να υποδεχτεί μία διπλοκατοικία έντονα επηρεασμένη από το μοντέρνο κίνημα.
Η κατοικία αποτελείται από δύο κυβιστικές εξάρσεις –κορμός– εκατέρωθεν μίας αρχιτεκτονικής εσοχής που εδράζονται σε δύο καμπύλα τοιχία –βάση. Η είσοδος στο αρχιτεκτόνημα γίνεται από το μέσο της μίας πλευράς ανάμεσα στα δύο καμπύλα τοιχία που συγκρατούν το οικοδόμημα, δίνοντάς του την αίσθηση της αιώρησης και οδηγώντας στο κεντρικό κλιμακοστάσιο στο πίσω μέρος.
Οι δύο πανομοιότυπες κατοικίες, χωρίζονται σε δύο λειτουργικές ζώνες: αυτή των χώρων ύπνου και αυτή των χώρων διημέρευσης, εκατέρωθεν από την ζώνη κίνησης. Η εσοχή που χωρίζει την κάτοψη, περιλαμβάνοντας το κλιμακοστάσιο και την κεντρική είσοδο του κάθε σπιτιού, είναι η ίδια που διαβάζεται εύκολα και στην γενική ογκοπλασία του οικοδομήματος, επιμερίζοντας τις κυβιστικές γεωμετρίες των όψεων.
Οι περιμετρικοί εξώστες, έρχονται να επεκτείνουν τη χωρική αίσθηση των χρηστών, οι οποίοι αντιλαμβάνονται το χώρο να μεγαλώνει, χάρη στα μεγάλα υαλοστάσια που προσφέρουν άπλετο φως και οπτική συνέχεια στο ευ ζην. Το μεγαλύτερο μέρος των όψεων καλύπτεται από ξύλινες περσίδες, οι οποίες εκτός από την απαραίτητη ιδιωτικότητα συμβάλλουν στο βιοκλιματικό χαρακτήρα του κτιρίου, μέσω της ελεγχόμενης ποσότητας του φυσικού φωτός.
Τέλος το δώμα –στέψη– έρχεται με αντίστοιχες χειρονομίες να δώσει τη δική του απάντηση στην άναρχη τριγύρω δόμηση, προσφέροντας μία άνετη εκτόνωση με απεριόριστη θέα και έντονο το στοιχείο του πρασίνου, χαρίζοντας δροσιά και φυσική σκιά.

Όπως συμβαίνει ευρέως στα κτίρια του Λονδίνου οι εξωτερικοί τοίχοι είναι επενδυμένοι με τούβλα, τα οποία χρησιμοποιούνται όμως με νέο τρόπο, με κάθε τούβλο μετατοπισμένο σε σχέση με το επόμενο σε ανοιχτό μοτίβο, τυλίγοντας το κτίριο με μια διαπερατή "κουβέρτα".
Οι πτυχώσεις της πρόσοψης διαμορφώνονται με βάση τις οπτικές φυγές από και προς το κτίριο, ενώ μεγάλες γυάλινες επιφάνειες πλαισιώνουν τη θέα.
Φωτογραφίες: Alex Bland

Στο κτίριο γραφείων ''ART1'' η κυκλική διάτρητη πέργκολα και ένα φυτεμένο δώμα στεφανώνουν την κορυφή του κτιρίου, προσφέροντας μικρότερους υπαίθριους σκιασμένους χώρους εργασίας, καθώς και ένα μπαρ με έναν μεγάλο χώρο εκδηλώσεων, που ενθαρρύνουν νέες μορφές συνδιαλλαγής και διαλόγου.
Φωτογραφίες: Lorenzo Zandri, Γιώργος Σφακιανάκης
Κεντρική φωτογραφία: Lorenzo Zandri

Το αργιλώδες έδαφος μετατρέπεται σε καθαρά κεραμικά υλικά, αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα της μόλυνσης και παράγοντας παράλληλα οικοδομικά υλικά.
Έναν πρωτότυπο τρόπο σκέφτηκε η Ολλανδή σχεδιάστρια Emy Bensorp, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της μόλυνσης του εδάφους. Με τη νεοφυή ιδέα της "Claybens" ανέπτυξε μια μέθοδο μετατροπής του μολυσμένου αργιλώδους εδάφους σε καθαρά κεραμικά υλικά, όπως τούβλα. Η διαπίστωση πως ένα πολύ μεγάλο μέρος του ολλανδικού εδάφους είναι μολυσμένο με υπερφθοριωμένες και πολυφθοριωμένες αλκυλιωμένες ουσίες (PFAS) οδήγησε στην παύση εργασιών στον οικοδομικό τομέα.
Αυτές οι ουσίες είναι ισχυρές συνθετικές χημικές ενώσεις, που διασπώνται δύσκολα τόσο κατά τη διάρκεια της χρήσης τους, όσο και κατά την απόρριψή τους στο περιβάλλον. Οι χημικές ουσίες, που άρχισαν να χρησιμοποιούνται ευρέως από τη δεκαετία του 1950, βρίσκονται σήμερα στο έδαφος, στα υπόγεια και επιφανειακά ύδατα, αλλά και στους έμβιους οργανισμούς, δημιουργώντας μεγάλο παγκόσμιο προβληματισμό για τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον και στην υγεία.
Κατά τη διάρκεια του προγράμματος αποφοίτησής της, η Bensorp σχεδίασε μια λύση για το πρόβλημα, χρησιμοποιώντας μολυσμένο πηλό για την κατασκευή τούβλων. Το αργιλώδες έδαφος από επιβαρυμένες περιοχές της Ολλανδίας, όπως το Barendrecht, το Waddixveen και το Schiphol, συλλέχθηκε και ψήθηκε σε θερμοκρασίες 900oC - 1.200oC πριν να χυτευτεί σε καλούπια. Σ’ αυτές τις υψηλές θερμοκρασίες οι χημικές ενώσεις καταστρέφονται, παράγοντας ένα καθαρό δομικό υλικό, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή κεραμικών υλικών, όπως τούβλων, πλακιδίων, ειδών υγιεινής κτλ. Σύμφωνα με τη σχεδιάστρια το μόνο που απομένει από το "βρόμικο" παρελθόν είναι η σφραγίδα που αναφέρει την τοποθεσία προέλευσης και την ποσότητα των χημικών που αφαιρέθηκαν.

Τα μεταλλικά βιομηχανικά κτίρια στεγάζουν συνήθως χώρους παραγωγής, μεταποίησης και αποθήκευσης προϊόντων, ενώ τις περισσότερες φορές οι χώροι γραφείων μιας βιομηχανίας βρίσκονται για λόγους ασφαλείας σε χωριστά κτίρια, που είναι είτε σύμμεικτα είτε αμιγώς από οπλισμένο σκυρόδεμα. Στα βιομηχανικά κτίρια οι θέσεις των αντισεισμικών αρμών πλήρους διαχωρισμού συμπίπτουν μ’ αυτές των πυροδιαμερισμάτων, ενώ στα κτίρια οπλισμένου σκυροδέματος η μέγιστη απόσταση μεταξύ τους περιορίζεται στα 40 m.
O φέρων οργανισμός αποτελείται από τα εξής στοιχεία:
1. Μεταλλικά πλαίσια παράλληλα στη μικρή διεύθυνση της κάτοψης σε αποστάσεις μεταξύ τους περίπου 6 m. Πολλές φορές η δοκός - ζύγωμα του πλαισίου αντικαθίσταται από μεταλλικό δικτύωμα, για να γεφυρωθούν μεγάλα ανοίγματα ή λόγω απαιτήσεων διέλευσης καλωδιώσεων / σωληνώσεων.
2. Μεταλλικές τεγίδες, παράλληλες στη διαμήκη διεύθυνση του κτιρίου. Οι αποστάσεις μεταξύ των τεγίδων κυμαίνονται μεταξύ 0,75 - 2,0 m. Πολλές φορές οι τεγίδες αποτελούνται από εναλλασσόμενα τμήματα ίσα με 1,5 x L και 0,5 x L (όπου L η απόσταση μεταξύ δύο διαδοχικών ζυγωμάτων), τα οποία συνδέονται αρθρωτά μεταξύ τους και με διαγώνιες ράβδους στα πλησιέστερα ζευκτά.
3. Οριζόντιοι χιαστί αντιανέμιοι σύνδεσμοι στέγης, παράλληλοι στη διεύθυνση των πλαισίων, που συνδέουν πλευρικά δύο πλαίσια μεταξύ τους. Οι αντιανέμιοι σύνδεσμοι στέγης τοποθετούνται ανά περίπου 20 m. Συχνά, τοποθετούνται σύνδεσμοι στέγης στην περίμετρο του κτιρίου και κατά μήκος του κορφιά της στέγης.
4. Κατακόρυφοι χιαστί σύνδεσμοι, που συνδέονται με τους αντιανέμιους συνδέσμους στέγης. Όταν υπάρχει γερανογέφυρα πρέπει να υπάρχει κόμβος του κατακόρυφου χιαστί συνδέσμου με τον στύλο στο ύψος της γερανογέφυρας, ώστε να προσφέρεται επαρκής πλευρική στήριξη.
5. Μηκίδες ανά 2,0 m, που τοποθετούνται στην εξωτερική παρειά των στύλων, παράλληλα προς τη διαμήκη διεύθυνση του κτιρίου.
6. Κεφαλοδοκός, που συνδέει τους στύλους μεταξύ τους στη διαμήκη διεύθυνση.

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΧΩΡΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΝΕΤΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΕ ΑΜΕΑ

Η δυνατότητα απρόσκοπτης προσβασιμότητας όλων των κτιρίων, ειδικότερα δε των δημόσιων δομών και των χώρων συνάθροισης του κοινού, αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα όλων των πολιτών. Μάλιστα, στην περίπτωση των ατόμων με αναπηρία και των εμποδιζόμενων ατόμων αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης και ισονομίας, ισοτιμίας και αλληλεγγύης. Οι σύγχρονες κατασκευές λαμβάνουν ως επί το πλείστον σοβαρά υπόψη τις ανάγκες του συνόλου των ατόμων κατά τη διαδικασία σχεδιασμού τους. Υπάρχει, όμως, ένα μεγάλο ποσοστό υφιστάμενων κτιρίων, το οποίο χρειάζεται αναβάθμιση σε ό,τι αφορά στην προσβασιμότητα. Ανακύπτει, επομένως, η αναγκαιότητα προσαρμογής αυτών των δομών στα νέα δεδομένα, με στόχο τη δημιουργία δημόσιων κτιρίων και χώρων προσβάσιμων σε όλους.
Επομένως, η έννοια της αναβάθμισης των κτιριακών υποδομών δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην τοποθέτηση ραμπών και ανελκυστήρων. Πρόκειται για ένα συνολικό επανασχεδιασμό του χώρου, με κατανοητή και εύκολα αντιληπτή από όλους σήμανση, με χρωματικές αντιθέσεις για τον εντοπισμό τυχόν εμποδίων, με περιορισμένη χρήση κλιμάκων και υψομετρικών διαφορών, με σήμανση σε μορφή Braille (ανάγλυφη γραφή τυφλών) και ηχητικά σήματα κ.ά., ώστε να καλύπτει τις ανάγκες ενός ευρύτερου φάσματος ατόμων.

Στο οικονομικό κέντρο της Σινγκαπούρης, σε ένα πυκνό και συνάμα πράσινο αστικό τοπίο, ο ουρανοξύστης ύψους 280 m εξερευνά τον τροπικό αστικό σχεδιασμό σε κατακόρυφο άξονα. Λειτουργεί σαν ένα όραμα για ένα μέλλον, στο οποίο η πόλη και η ύπαιθρος, ο πολιτισμός και η φύση μπορούν να συνυπάρχουν και τα αστικά τοπία μπορούν να επεκταθούν απεριόριστα στην κατακόρυφη διεύθυνση. Το "CapitaSpring" δημιουργεί μια ποικιλόμορφη γειτονιά με εστιατόρια, κατοικίες, γραφεία, που εξυπηρετούν την υιοθέτηση υβριδικών στρατηγικών εργασίας και εναέριους κήπους από το ισόγειο μέχρι τον 51ο όροφο.
Σε πολλαπλά επίπεδα τα κατακόρυφα στοιχεία που απαρτίζουν τις όψεις του κτιρίου τραβιούνται σαν κουρτίνες και αποκαλύπτουν τις πράσινες "οάσεις" που ανθίζουν στο εσωτερικό του. Ο ουρανοξύστης φιλοξενεί περισσότερα από 80.000 φυτά, με συνολική φυτεμένη έκταση άνω των 8.300 m², που αντιστοιχoύν στο 140% της επιφάνειας του οικοπέδου.
Ελικοειδή κατάφυτα μονοπάτια οδηγούν στις εισόδους στο ισόγειο, μέσα σε έναν γενναιόδωρο ανοιχτό χώρο ύψους 18 m στη βάση του πύργου, ο οποίος προσφέρει καταφύγιο από τον ήλιο και τη βροχή και καλωσορίζει τους επισκέπτες σε ξεχωριστούς χώρους υποδοχής για τις διάφορες χρήσεις.
Στον πυρήνα του κτιρίου τέσσερα συνεχή επίπεδα δημιουργούν την "πράσινη όαση", έναν υπαίθριο κήπο 35 m για εργασία, περιπάτους, χαλάρωση, άσκηση και εκδηλώσεις. Ο κήπος ενσωματώνει απρόσκοπτα την τροπική φύση στον σύγχρονο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και παρέχει στους χρήστες άφθονη πρόσβαση σε χώρους πρασίνου.
Ο σχεδιασμός τοπίου στην "πράσινη όαση" μιμείται την ιεραρχία των τροπικών δασών. Ανθεκτικά στη σκιά φυτά με μεγάλα φύλλα βρίσκονται στη βάση, που απαιτούν τη μικρότερη ποσότητα άμεσου φωτός και προχωρώντας προς τη "στέγη" του τροπικού δάσους τοποθετούνται τα δέντρα που διαθέτουν τα μικρότερα φύλλα.
Στον κήπο στον τελευταίο όροφο καλλιεργούνται περισσότερα από 150 είδη φρούτων, λαχανικών, βοτάνων και λουλουδιών για να εφοδιάσουν τα εστιατόρια του κτιρίου με φρέσκες πρώτες ύλες.
Ο ουρανοξύστης "CapitaSpring" έχει πιστοποιηθεί με Green Mark Platinum & Universal Design GoldPLUS από την Building and Construction Authority της Σινγκαπούρης. Το κτίριο διαθέτει επίσης παροχές, που υποστηρίζουν το όραμα του πράσινου σχεδίου της Σινγκαπούρης 2030 για βιώσιμες μεταφορές, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν 165 θέσεις ποδηλάτων, πλήρως εξοπλισμένες εγκαταστάσεις για το τέλος του ταξιδιού και ποδηλατόδρομο 600 m γύρω από την περίμετρο του κτιρίου, που συνδέεται με το ευρύτερο δίκτυο ποδηλασίας της Σινγκαπούρης.

Το έργο αφορά τον σχεδιασμό και την κατασκευή μονώροφης ιδιωτικής κατοικίας στην παραλία Προαστίου Πατρών. Η κατοικία τοποθετείται κεντρικά στη βορειοανατολική πλευρά του οικοπέδου.
Βασική σχεδιαστική αρχή αποτελεί η οργάνωση της κατοικίας σε δύο ορθογώνιους όγκους σε διάταξη ''Γ'', αντανακλώντας το λειτουργικό διάγραμμα της κατοικίας.
Μορφολογικά, ένα λευκό πλαίσιο που αναδιπλώνεται περιέχοντας τους κλειστούς και ημιυπαίθριους χώρους πλαισιώνει την πρισματική δρύινη επένδυση και εντείνει την αίσθηση της αιώρησης του κτιρίου από το έδαφος. Οι εξωτερικές όψεις χαρακτηρίζονται από έντονες αντιθέσεις αναφορικά με την εσωστρέφεια τους. Οι προσανατολισμένες προς την αυλή, εσωτερικές όψεις χαρακτηρίζονται από διαφάνεια και εξωστρέφεια, ενώ οι εξωτερικές όπου βρίσκεται και η είσοδος, είναι συμπαγείς.
Η κατοικία αναπτύσσεται σε ένα επίπεδο και οργανώνεται τόσο εσωτερικά όσο και μορφολογικά σε 2 πτέρυγες. Στη βορειοανατολική πτέρυγα βρίσκονται οι χώροι διημέρευσης: το καθιστικό, η τραπεζαρία, η κουζίνα, το λουτρό επισκεπτών και μια αποθήκη. Στη βορειοδυτική πτέρυγα βρίσκονται 3 υπνοδωμάτια master bedroom και το κλιμακοστάσιο προς το υπόγειο. Στο υπόγειο βρίσκονται οι βοηθητικοί χώροι και το μηχανοστάσιο της πισίνας. Η κατακόρυφη κίνηση στα επίπεδα γίνεται μέσω του κλιμακοστασίου.
Στον περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου βρίσκεται η κολυμβητική δεξαμενή και η πέργκολα που εξυπηρετεί στη σκίαση του χώρου στάθμευσης. Στη στέγη προβλέπεται η τοποθέτηση φωτοβολταϊκών.
Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου αποτελείται από μεταλλικό σκελετό και η στέγη από μονωμένα πετάσματα τύπου σάντουιτς. Ο όγκος της κατοικίας αγκαλιάζει την πισίνα, η οποία είναι προσανατολισμένη προς την γέφυρα του Ρίο.
Το χρώμα δίνεται μέσα από τα υλικά των ειδικών κατασκευών, όπως οι ξύλινες επενδύσεις ηλιοπροστασίας, το γυαλί και τα κουφώματα ή άλλες μεταλλικές κατασκευές σε τόνους του ανθρακί. Γενικά, κυριαρχεί το λευκό χρώμα ενώ επιλέχθηκε το ανθρακί για λεπτομέρειες όπως τα κουφώματα αλουμινίου. Ο φωτισμός επιλέχθηκε με γνώμονα την ανάδειξη της λιτής ογκοπλασίας και της γραμμικότητας του κτιρίου, τονίζοντας τα άκρα του λευκού αναδιπλούμενου πλαισίου.