Η κατοικία βρίσκεται σε ένα τυπικό προαστιακό οικόπεδο στην οικιστική περιοχή του Αναβαργός στην Πάφο. Αποτελείται από 3 υπνοδωμάτια στον όροφο και σαλόνι, τραπεζαρία κουζίνα, δωμάτιο παιχνιδιών και βοηθητικούς χώρους στο ισόγειο.
Η κοινοτυπία της προαστιακής περιοχής και η έλλειψη ιδιαιτεροτήτων του τεμαχίου, που συνήθως αποτελούν εναρκτήριο έναυσμα στα στάδια της μελέτης (όπως θέα, φυσικό τοπίο, προσανατολισμός κ.α.), οδήγησε την αρχιτεκτονική αναζήτηση σε 2 παραμέτρους, που εστιάζουν στο δομημένο περιβάλλον της άμεσης γειτονιάς. Η πρώτη αφορά στην επεξεργασία του κελύφους για την προστασία της ιδιωτικής ζωής από τις πολυκατοικίες που γειτνιάζουν με το οικόπεδο και η δεύτερη εστιάζει στην αναζήτηση και τον προσδιορισμό της αρχιτεκτονικής ταυτότητας του έργου στο προαστιακό τοπίο.
Η κύρια κτιριακή μάζα συγκεντρώθηκε κατά μήκος του δρόμου, στην ελάχιστη επιτρεπόμενη απόσταση από το οδικό σύνορο, αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος του οικοπέδου ελεύθερο στο πίσω μέρος για τη διαμόρφωση του κήπου. Ο συμπαγής κτιριακός όγκος και η ψηλή περίφραξη παραπέμπουν σε ένα εσωστρεφές κτίριο και λειτουργούν σαν οπτικός φραγμός, τόσο από το επίπεδο του δρόμου, όσο και από τις τετραώροφες πολυκατοικίες, που βρίσκονται απέναντι. Η περίφραξη κρατήθηκε σε απόσταση από το σύνορο του τεμαχίου και εντάχθηκε συνθετικά στην πρόσοψη της οικίας, αφήνοντας εξωτερικά μια ανοικτή ζώνη πρασίνου, που εμπλουτίζει τη γειτονιά και εντείνει στην αναγνωσιμότητα της αρχιτεκτονικής πρόθεσης. Η δίρριχτη στέγη τέμνει την ορθογώνια κάτοψη του ορόφου διαγώνια, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται 4 επικλινείς όψεις σε αντίθετη κατεύθυνση, που διαφοροποιούν την οπτική αντίληψη του κτιριακού όγκου, αναλόγως της πορείας που προσεγγίζεται η κατοικία.
Από την είσοδο στην περίφραξη της οικίας, οι εσωτερικοί και εξωτερικοί χώροι διαδέχονται ο ένας τον άλλο μέσα από τη διαμπερότητα του ισογείου, προσκαλώντας τον χρήστη σε ένα ταξίδι εξερεύνησης μέσα στο περίκλειστο κέλυφος. Η ελεύθερη διάταξη του ισογείου δημιουργεί συνθήκες ομοιογένειας και ενοποίησης των επιμέρους λειτουργειών. Η σκάλα και το τζάκι, που αποτελούν 2 κυρίαρχα στοιχεία στο ισόγειο, επιδέχτηκαν μια γλυπτική επεξεργασία και τοποθετήθηκαν ελεύθερα στον χώρο, συντείνοντας στην ομοιογενή ανάγνωσή του. Το μεγάλο υαλοστάσιο, που εκτείνεται σε όλο το μήκος της πίσω όψης, επιτρέπει στην άμεση και απρόσκοπτη σύνδεση των εσωτερικών χώρων με τον κήπο και διευρύνει τα όρια του εσωτερικού ισόγειου χώρου. Στον όροφο τα δωμάτια σχεδιάστηκαν σε μια γραμμική διάταξη με θέα προς τον κήπο. Η κυκλοφορία επιτυγχάνεται γύρω από ένα αίθριο που βρίσκεται πάνω από την εσωτερική αυλή του ισογείου επιτρέποντας σε όλους τους χώρους στον όροφο να έχουν φυσικό φωτισμό και αερισμό.

Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός του ιατρείου βασίστηκε στην εγγραφή όγκων και μορφών που θα μπορούν να αναγιγνώσκονται ως ανεξάρτητες εγγραφές αντικειμένων στο φόντο του κελύφους. Οι αρχιτέκτονες δηλαδή απέφυγαν να επαναλάβουν στοιχεία της εποχής σχεδιασμού του κτιρίου, αλλά χρησιμοποίησαν το κέλυφος ως ένα φόντο ετερόκλητης προβολής σύγχρονων μορφών που σχεδιάστηκαν και τοποθετήθηκαν στο χώρο ώστε να μη φλυαρούν απέναντι στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Δημιούργησαν έτσι μια χρονική συνέχεια προσλαμβάνοντας τις ανάγκες ενός σύγχρονου επαγγελματικού χώρου και σχεδιαστικές αξίες που θα ισομοιράζουν και θα αυτονομούν τις δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Εργαλεία του σχεδιασμού υπήρξαν το φως και οι διαθλάσεις του, οι υφές που προσλήφθηκαν και από τα εγγενή υλικά του προϋπάρχοντος χώρου, οι στατικές υπερβάσεις, οι γεωμετρικές επαναλήψεις κ.ά.
Στο χώρο υποδοχής η επίλυση βασίστηκε σε ένα βασικό άξονα: την αλληλοεπίδραση του φωτός και των μορφών. Η συγκέντρωση της προσοχής στους 3 ιεραρχικά βασικούς όγκους που κυρίαρχα θα εδράζονται στο χώρο αποφεύγοντας να συνομιλούν με το κέλυφος με μια μοναδική πρόσληψη την υφή και το λευκό των τοίχων.

Aρχιτεκτονική μελέτη: UBUplan architects
Φωτογραφίες: Nikos Vavdinoudis - Christos Dimitriou / studiovd.gr

Επειδή βρισκόμαστε στην Ανδαλουσία, στο νότο της Ισπανίας, η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένας μεγάλος κήπος με εκτεταμένους καλυμμένους εξωτερικούς χώρους, προσφέροντας σκιά όταν χρειάζεται, όπου θα μπορούσες να ζεις έξω μέρα και νύχτα, όλο το χρόνο. Όλα περιστρέφονται γύρω από την ιδέα να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα με φίλους και οικογένεια, χαλαρώνοντας με κάποια τάπας και εξαιρετικά ισπανικά κρασιά.
Δεν υπάρχουν παράθυρα ή ανοιγόμενα ανοίγματα προς τον εξωτερικό / δημόσιο χώρο, το σπίτι εμφανίζεται σαν μια λευκή και κυβική γλυπτική, παρόμοια με τα μαυριτανικά πατάρια στην Ανδαλουσία. Μόνο τα φυτά δείχνουν τη ζωή του εσωτερικού προς τα έξω. Όλα καλύπτονται με λευκό σοβά, δημιουργώντας αυτό το ατελείωτο παιχνιδιάρικο τοπίο, καλυμμένο μόνο από τον βαθύ μπλε ουρανό της Ανδαλουσίας, που είναι εδώ για να φιλοξενεί ανθρώπους.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Gus stemann Architects
Φωτογραφίες: Bruno Helbling

Στην ανατολική πλευρά της Νάξου, σε ένα παρθένο τόπο που ακόμη αντιστέκεται στον υπερτουρισμό, κατασκευάστηκε μια μικρή, ισόγεια κατοικία διακοπών σε έναν εγκαταλελειμμένο ελαιώνα.
Η σύνθεση αποτελείται από μια απλή ορθογωνική μορφή που προσπαθεί να χωρέσει σε μια γραμμική διάταξη ένα λιτό κτιριολογικό πρόγραμμα που να καλύπτει τις καθημερινές ανάγκες διακοπών της εργοδότριας και της οικογένειάς της. Μόνη διακοπή στη γραμμική μορφή, η κόγχη του εξωτερικού ντουζ, που δημιουργεί ένα όριο ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, προστατεύοντας τα υπνοδωμάτια από τις πιο εξωστρεφείς δραστηριότητες του καθημερινού.
Κεντρικό στοιχείο της κατοικίας, η σχέση του μέσα με το έξω, η οποία παραμένει ρευστή παρά τη κλίση του εδάφους, πράγμα που επιτυγχάνεται με την ένταξη μιας διευρυμένης πλατφόρμας που προτάσσεται του τοπίου και δημιουργεί ένα χώρο σαφώς προσδιορισμένο από σκληρά όρια όπου οι ένοικοι απολαμβάνουν τον μεσογειακό ήλιο υπό τη διακριτική προστασία μιας ξύλινης πέργκολας.
Το κτίριο και τα συστήματα που το πλαισιώνουν σχεδιάστηκαν με το τοπικό μικρο-κλίμα ψηλά στις προτεραιότητες, τυπικό γνώρισμα της ανώνυμης αρχιτεκτονικής στην περιοχή, προσαρμοσμένη στο σύγχρονο τρόπο ζωής. Ένα πλήρως μονωμένο κέλυφος, μαζί με μια στρατηγική διάταξη των ανοιγμάτων και ένα αυτόνομο σύστημα συλλογής των όμβριων καθιστούν τη διημέρευση άνετη και με μικρό ενεργειακό αποτύπωμα.
Η παλέτα των υλικών είναι περιεκτική και οι υφές στο εξωτερικό λιγοστές, κινούμενες στις διαβαθμίσεις του λευκού, ενώ στο εσωτερικό – παρότι αφαιρετική – λίγο πιο κοντά στο φυσικό στοιχείο που περιβάλλει το κτίριο.

Σήμερα όλο και περισσότερες εφαρμογές στρέφονται στον ηλεκτρισμό. Η ανάγκη για να εγκαταλειφθούν τα ορυκτά καύσιμα και να διαμορφωθούν οι συνθήκες, για να στραφούν οι καταναλωτές σε καθαρή ενέργεια, έχει οδηγήσει στην πρόκριση της ηλεκτρικής ενέργειας ως μέσου τροφοδότησης όλων των νέων συστημάτων (συστήματα θέρμανσης, ψύξης, ηλεκτροκίνητα οχήματα, γραμμές παραγωγής στη βιομηχανία κ.ά.). Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και η τάση για αυτοματοποίηση των εγκαταστάσεων με συστήματα διαχείρισης ενέργειας, που χρησιμοποιούν αυτοματισμούς για εξοικονόμηση ενέργειας.

Οι Elastic Αrchitects ανέλαβαν τη δεύτερη φάση ανακαίνισης, του ξενοδοχείου Mitsis Rinela Beach Resort & Spa, στην περιοχή Κοκκίνη Χάνη στην Κρήτη. Η μελέτη επικεντρώθηκε στους δημόσιους χώρους του ξενοδοχείου. Σε κομβικό σημείο του ξενοδοχειακού συγκροτήματος, κατασκευάστηκε πλατεία με υδάτινο στοιχείο στο κέντρο. Ομόκεντροι κύκλοι από πλάκες μαρμάρων δημιούργησαν το επιθυμητό κυκλικό σχήμα. Στο δάπεδο της πλατείας υπάρχουν δύο διαφορετικές επεξεργασίες του ίδιου μαρμάρου (αντικέ, λεία, αμμοβολής), οι οποίες τονίζουν το σιντριβάνι. Για τη δημιουργία του κυκλικού σχήματος της πλατείας τα ημικυκλικά μάρμαρα έπρεπε να σχεδιαστούν ξεχωριστά ανά ακτίνα κύκλου και να σταλούν για κοπή. Το σχήμα του σιντριβανιού είναι ημισφαιρικό με δύο διαφορετικά κέντρα κύκλου. Το βασικό υλικό κατασκευής της λεκάνης του σιντριβανιού είναι το σκυρόδεμα. Λόγω βάρους και δυσκολίας πρόσβασης στο σημείο τοποθέτησης, το καλούπωμα έγινε στο εργοτάξιο και στο σημείο τοποθέτησής του.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Elastic Αrchitects

Τρία υλικά –εμφανές τούβλο, μέταλλο, γυαλί– μοιράζονται στην επιδερμίδα των όγκων, φανερώνοντας τη μετάβαση από το φυσικό στο χτισμένο στοιχείο, από το συμπαγές και βαρύ στο διαφανές και ελαφρό. Τα μεταλλικά σκιάδια της νότιας όψης –ολισθημένα, εν κινήσει– διασπούν την αυστηρότητα του κανονικού καμβά της όψης και των υπόλοιπων μονολιθικών όγκων. Η σχέση πειθαρχίας και ελευθερίας αποδίδεται εδώ ως ποιητικό αίτημα της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.Την αίσθηση της κίνησης, του μη αναμενόμενου, εντείνει κατά τις νυχτερινές ώρες η φιγούρα του μεταλλικού δικτυώματος, που στηρίζει το μετέωρο όγκο, συντεθειμένο από επάλληλα τρίγωνα μεγάλου ύψους σε γραμμική παράθεση, καθώς προβάλλει σαν γωνιώδες κύμα επάνω στο φωτεινό "κάδρο" της γυάλινης όψης. Ανάλογα με τις συνθήκες του φυσικού ή τεχνητού φωτός και τη θέση του παρατηρητή, αυτή η κρυσταλλική "οθόνη" με τις δυναμικές ανάγλυφες γραμμώσεις δείχνει να μεταβάλλει συνεχώς το πρόσωπο του κτιρίου.

Αρχιτεκτονική μελέτη: POTIROPOULOS D+L ARCHITECTS - Δημήτρης Ποτηρόπουλος, Λιάνα Νέλλα - Ποτηροπούλου

Με τον κατάλληλο σχεδιασμό και τις απαραίτητες προσαρμογές ο ωφέλιμος χώρος του δώματος πολλών αστικών ξενοδοχείων, που διαφορετικά θα έμενε ανεκμετάλλευτος ή θα χρησιμοποιούνταν μόνο για βοηθητικές χρήσεις, μετατρέπεται σε ένα "ζωντανό" στοιχείο του κτιρίου. Ένα roof garden μπορεί να περιλαμβάνει ένα σύνολο ανέσεων, από καθιστικά και εστιατόρια έως πισίνες και κινηματογράφους, ενώ συμπληρώνεται σχεδόν πάντα με στοιχεία πρασίνου, αναβαθμίζοντας αισθητικά το κτίριο και προσελκύοντας περισσότερους πελάτες.

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής σε συνέχεια της επιτυχημένης έκθεσης για την 11η Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, παρουσιάζει στη Λάρισα ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των δραστηριοτήτων των Ελλήνων αρχιτεκτόνων κάτω των 45 ετών, όπως αυτό έχει συγκεντρωθεί στο πλαίσιο του ομώνυμου διαγωνισμού.

Σε συνεργασία με τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Λάρισας και τη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας -Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα παρουσιάζει τα διακεκριμένα έργα και όλες τις συμμετοχές στο φιλόξενο χώρο της πινακοθήκης. Επιπλέον, εκτίθενται επιλεγμένα προπλάσματα των προτάσεων που ξεχώρισαν, προβάλλονται video των αρχιτεκτόνων που μιλούν για τη σύγχρονη ελληνική αρχιτεκτονική και παρουσιάζονται όλες οι μελέτες με σκοπό την ανταλλαγή απόψεων σχετικά με την ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής σκέψης και την παραγωγή αρχιτεκτονικού έργου στην Ελλάδα σήμερα.

Τα μέλη της κριτικής επιτροπής, που εξέτασε διεξοδικά τα 165 έργα που υποβλήθηκαν στον διαγωνισμό και ξεχώρισε ως διακρίσεις τα 42 από αυτά, ήταν οι:

  • Αναστάσιος Κωτσιόπουλος - Ομότιμος καθηγητής Α.Π.Θ. (συντονιστής)
  • Αναστάσιος Τέλλιος - Καθηγητής Α.Π.Θ.
  • Κωνσταντίνος Μωραΐτης - Ομότιμος καθηγητής Ε.Μ.Π.
  • Μόρφω Παπανικολάου - Αρχιτέκτονας I.U.A.V.
  • Δημήτρης Θωμόπουλος - Αναπληρωτής καθηγητής Α.Π.Θ.

Στον κατάλογο της έκθεσης που διατίθεται από το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής, η κριτική επιτροπή σημειώνει χαρακτηριστικά:

Ο μεγάλος αριθμός έργων και προτάσεων που υποβλήθηκαν επιτρέπει να σχηματιστεί μια εικόνα εξαιρετικά αισιόδοξη για την αρχιτεκτονική δημιουργία και πράξη στην Ελλάδα. Από πλευράς κλίμακος και θεματολογίας κυριαρχούν οι ανακαινίσεις αστικών και εξοχικών κατοικιών,  όπως και οι νέες εξοχικές κατοικίες που, σε ορισμένες περιπτώσεις, στεγάζουν δραστηριότητες τουριστικού χαρακτήρα. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η παρουσία μελετών τοπίου και αστικών αναπλάσεων, προϊόντων κατά κανόνα διαγωνισμών που δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί, ενώ περιορισμένη είναι η παρουσία κτηρίων και μελετών δημοσίου χαρακτήρα και μεγάλου μεγέθους ή συνθετότητας. Από πλευράς συνθετικών ιδεών, ευδιάκριτες είναι οι ιδέες που εντάσσονται στο ρεπερτόριο του λεγόμενου «ελληνικού νέου μοντέρνου» με καθαρές γεωμετρικές μορφές, συνήθως ορθογώνιες, και με «ειλικρινή» εμφάνιση και συσχέτιση των δομικών στοιχείων και υλικών. Διακρίνονται πάντως και διαφοροποιήσεις οφειλόμενες, πιθανώς, στις ιδιαιτερότητες της συνθετικής διδασκαλίας στις Σχολές Αρχιτεκτονικής. Πρέπει επίσης να σημειωθούν σχεδιαστικές επιλογές, όπως η δημιουργία υπόσκαφων κτηρίων, που έχουν ίσως κερδίσει την προτίμηση των νεωτέρων μελετητών. Διαπιστώθηκε επίσης ότι είναι γενικευμένη η χρήση εξελιγμένων υπολογιστικών εργαλείων, ενώ δεν φαίνεται να αξιοποιούνται πλήρως οι δυνατότητες των εργαλείων αυτών στο να περιγράψουν και να υποβοηθήσουν τους μετασχηματισμούς της κεντρικής ιδέας από την πρώτη σύλληψη μέχρι το τελικό έργο.

 

Εν κατακλείδι, τονίζεται, για μιαν ακόμη φορά, η σημασία του θεσμού για την προβολή του έργου των νέων αρχιτεκτόνων και, κατ’ επέκταση, για το ρόλο της νέας ελληνικής αρχιτεκτονικής στο συνεχώς και ταχύτατα εξελισσόμενο forum νέων ιδεών στην παγκόσμια αρχιτεκτονική σκηνή.

Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 5 έως και τις 18  Οκτωβρίου 2024.

Είσοδος Ελεύθερη

Περισσότερες πληροφορίες: www.eia.gr

Το έργο αφορά την αποκατάσταση διατηρητέας οικοδομής στην εντός των τειχών πόλη της Λευκωσίας. Η οικοδομή η οποία βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς Λευκωσίας παρέμεινε σε αχρηστία για σχεδόν μισό αιώνα και σε κακή κατάσταση μέχρι που άλλαξε ιδιοκτησία. Η αγορά της οικοδομής έγινε κατόπιν έρευνας αγοράς τόσο στην εντός των τειχών Λευκωσία όσο και σε άλλους παραδοσιακούς πυρήνες της Λευκωσίας, οι ψηλοτάβανοι χώροι και η σύνθεση του υαλοστασίου προς την αυλή έκαναν την διαφορά διευκολύνοντας την απόφαση για αγορά και αποκατάσταση της συγκεκριμένης οικοδομής.
Σκοπός της αποκατάστασης ήταν να διατηρηθούν τα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά γνωρίσματα της οικοδομής και κατά τη σχεδίαση να ενταχθούν όλες οι σύγχρονες ανέσεις - ηλεκτρισμός, ψύξη/ θέρμανση, τηλεφωνία/ διαδίκτυο - ώστε να καταστεί μία κατοικία που να μπορεί να φιλοξενήσει μία οικογένεια στην καρδιά της πόλης της Λευκωσίας. Πρόκειται περί διατηρητέας οικοδομής, πράγμα που συνεπάγεται ότι στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό έχουν ενταχθεί συγκεκριμένες απαιτήσεις για τα υλικά κατασκευής, τις μεθόδους και τα ιδιαίτερα τελειώματα, που συντελούν στην διατήρηση και ανάδειξη του χαρακτήρα της οικοδομής. Ο όλος σχεδιασμός του Έργου έγινε με ιδιαίτερο σεβασμό στο αρχικό οικοδόμημα και πρόθεση να διατηρήσει στο μέγιστο την αυθεντικότητα του.
Αρχιτεκτονικά έχει επιλεγεί συνειδητά να διατηρηθεί η υφιστάμενη κτιριολογική δομή με εξαίρεση κάποιες μικρής κλίμακας αρχιτεκτονικές κινήσεις που έγιναν με σκοπό να εξυπηρετηθεί η λειτουργικότητα και χρηστικότητα στους εσωτερικούς χώρους. Οι πρόσθετες κινήσεις που έγιναν στο κτίριο ήταν:
α) ένταξη κατακόρυφου διαχωριστικού με νέα μεταλλική θύρα τύπου Pivot για τη δημιουργία προθαλάμου με σκοπό την εδραίωση της αίσθησης της ασφάλειας,
β) κατασκευή παταριού ως πρόσθετος βοηθητικός χώρος σε δωμάτιο του ισογείου,
γ) κατασκευή παταριού άνωθεν του χώρου υγιεινής ισογείου ως αποθηκευτικός χώρος της κατοικίας,
δ) κατεδάφιση υφιστάμενης τοιχοποιίας στον όροφο για τη διαμόρφωση των νέων λειτουργικών χώρων,
ε) κατεδάφιση τοιχοποιίας στη δεύτερη οικοδομή για την ένταξη μεταλλικών θυρών προς την αυλή.

Όλες οι προσθήκες που έγιναν στην οικοδομή έχουν γίνει με τρόπο αναγνωρίσιμο σε σχέση με την παραδοσιακή οικοδομή και ανατρέψιμο, έχουν χρησιμοποιηθεί δηλαδή σύγχρονες κατασκευαστικές μέθοδοι και υλικά ενώ ο σχεδιασμός τους ακολουθεί απλή γραμμή.
Στην ουσία η κατοικία με συνολικό μέγεθος κλειστών χώρων μόλις 136τ.μ., αποτελείται από δύο οικοδομές. Η κύρια που περιλαμβάνει τον προθάλαμο εισόδου, χώρο μικρού καθιστικού - τραπεζαρίας, υπνοδωμάτιο με βοηθητικό χώρο (πατάρι), υπνοδωμάτιο στο ισόγειο, χώρο υγιεινής με ντουζιέρα και το κυρίως υπνοδωμάτιο με χώρο υγιεινής στον όροφο και βεράντα, ενώ η δεύτερη οικοδομή αποτελεί την κουζίνα.
Το σχέδιο κάτοψης ισογείου έχει διατηρήσει όλα τα υφιστάμενα ανοίγματα που υπήρχαν στην οικοδομή, τα ανοίγματα αυτά επιτρέπουν οπτική επαφή στο υπόλοιπο της κατοικίας ενώ δίνουν μία ελεύθερη ροή κίνησης του χρήστη σε όλο το επίπεδο του ισογείου. Σημειώνεται ακόμα ότι η κύρια οικοδομή στο ισόγειο έχει ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους ψηλοτάβανους χώρους της με ύψος μετρούμενο μεταξύ τελειωμένων επιφανειών 4,80μ., πράγμα που κατά τον σχεδιασμό λήφθηκε υπόψη ώστε να δημιουργηθούν αποθηκευτικοί χώροι για την οικοδομή.
Η μετάβαση μεταξύ των δύο οικοδομών εξυπηρετείται από μία μικρή εσωτερική αυλή - ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα των οικοδομών παραδοσιακής αρχιτεκτονικής - η διατήρηση της δεύτερης οικοδομής ως κουζίνας σκοπό είχε να αναβαθμίσει τη σημασία της αυλής και να αποτελέσει ενωτικό χώρο μεταξύ των χώρων των δύο οικοδομών. Κατά το σχεδιασμό δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση ώστε ο μικρός αυτός χώρος να εμπλουτίσει περαιτέρω την εμπειρία του χρήστη της οικοδομής. Τα κουφώματα των δύο οικοδομών που “βλέπουν” στην αυλή επιτρέπουν την οπτική επαφή του “μέσα” με το “έξω” με τη χρήση του γυαλιού και ανοίγουν με τρόπο που τα όρια εσωτερικού - εξωτερικού χώρου χάνονται προσφέροντας έτσι μία διευρυμένη αίσθηση χώρου στο ισόγειο της κατοικίας. Το όλο σκεπτικό για την αυλή αυτή ήταν αυτή να αποτελέσει ένα κύριο χώρο για την κατοικία, όπου θα μπορεί να διημερεύσει ο χρήστης απολαμβάνοντας τον, χωρίς να περιορίζεται από το μέγεθος του. Στην αυλή πέραν του αρχιτεκτονικού σκεπτικού που έχει περιγραφεί, έχει επιλεγεί η ένταξη φυτών που ευδοκιμούν σε μεσογειακό κλίμα και αναδύουν τα χαρακτηριστικά τους αρώματα, έχουν φυτευτεί μία λεμονιά, βασιλικός και γιασεμί. Σε ότι αφορά το οικοδομικό κομμάτι έχει κατασκευαστεί ένα μονολιθικό μπετονένιο παγκάκι κι έχουν ενταχθεί προκατασκευασμένες πλάκες σκυροδέματος ως δάπεδο, ώστε να μην υπάρχουν σκληρές επιφάνειες και να επιτρέπεται η απορρόφηση ομβρίων υδάτων από το υπέδαφος, ενώ έχει κατασκευαστεί υπόγεια απορροφητικός λάκκος για τον ίδιο σκοπό.
Η κουζίνα της κατοικίας, ενώ αποτελεί μία δεύτερη οικοδομή είναι στην ουσία ένας χώρος όπου αναμένεται ότι ο χρήστης της οικοδομής θα ξοδεύει εποικοδομητικά αρκετό από τον ημερήσιο χρόνο του, για την ετοιμασία των γευμάτων του αλλά κυρίως επειδή είναι χώρος που έχει σχεδιαστεί να λειτουργεί σε συνάρτηση με το αίθριο. Ως εκ τούτου έχει δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στον σχεδιασμό της, ώστε να δημιουργηθεί ένα θελκτικό περιβάλλον υψηλής αισθητικής στάθμης, με διαχρονικό σχεδιασμό, στυλ και χρώματα. Έχουν αξιοποιηθεί οι τυφλές τοιχοποιίες για την χωροθέτηση των πάγκων ενώ στο μέσο έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί μία νησίδα που μπορεί να εξυπηρετεί για τη λήψη γευμάτων αλλά και ως πάγκος εργασίας. Το υφιστάμενο κούφωμα στην τοιχοποιία που άλλοτε ήταν θύρα που ένωνε την οικοδομή με την γειτονική της, έχει αποκατασταθεί και χρησιμοποιείται ως "ερμαρόλα" και αναδεικνύεται με την ένταξη φωτισμού καθ΄ ύψος. Οι αποχρώσεις του μπλε δεσπόζουν στο χώρο της κουζίνας και έχουν συνδυαστεί με εκλεπτυσμένα μπρονζέ χερούλια πορσελάνης που έχουν τοποθετηθεί στα συρτάρια και στις πόρτες των πάγκων περιμετρικά.
Την σημασία των υπαίθριων χώρων στην κατοικία υπογραμμίζει επίσης η βεράντα στον όροφο. Η πρόσβαση στην βεράντα γίνεται διαμέσου του κυρίως υπνοδωματίου και εκεί έχει τοποθετηθεί προκατασκευασμένο jacuzzi ως μία σύγχρονη άνεση, προσθέτει το υγρό στοιχείο και παράλληλα μία αίσθηση πολυτέλειας στην εμπειρία του χρήστη. Στην βεράντα αναμένεται κατά τις απογευματινές - βραδινές ώρες να μπορεί να απολαύσει κανείς την ησυχία της παλιάς Λευκωσίας με τους απομακρυσμένους λίγο παρακάτω ήχους της ζωής σε ένα από τους πιο εμπορικούς δρόμους της, πλαισιωμένος από φυτά, τον ήχο του νερού και τη θέα του ουρανού.
Η κατασκευή της οικοδομής χρονολογείται στο 1924 χρονολογία που σημειώνεται στη σιδεριά της θύρα εισόδου. Σημειώνεται ότι η οικοδομή είναι πετρόκτιστη εξ ολοκλήρου με τοπική πέτρα - πουρόπετρα της Λευκωσίας. Η πέτρα στην κατασκευή είναι εμφανής μόνο στην πρόσοψη της οικοδομής, ενώ εσωτερικά παραδοσιακά επιχρίεται καθώς η τοιχοποιία είναι κτισμένη με ακανόνιστη πέτρα. Κατά την αποκατάσταση έχει γίνει πλήρης αποκατάσταση και θερμομόνωση των ξύλινων κατασκευών των στεγών των δύο οικοδομών, συρραφή ρωγμών στις πέτρινες τοιχοποιίες, ένταξη μεταλλικών δοκαριών για την πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος, πλήρης αποκατάσταση των επιχρισμάτων και κονιάματα με συμβατά με την πέτρα και όλων των ξύλινων κουφωμάτων ως τα υφιστάμενα.
Σε ότι αφορά το επιδιωκόμενο αισθητικό αποτέλεσμα, ο στόχος ήταν η δημιουργία λιτών και απέριττων χώρων που να αναδεικνύει τη μοναδικότητα του κτίσματος και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του γνωρισμάτων, με την ένταξη σύγχρονης επίπλωσης με μινιμαλιστική διάθεση. Έτσι για την επιλογή βαφής και τελειωμάτων στους χώρους της οικοδομής επιλέχθηκαν λευκοί και ουδέτεροι τόνοι για τις τοιχοποιίες, τα ταβάνια και τα κουφώματα με εξαίρεση το χρώμα και τη φυσική υφή των ξύλινων δαπέδων στα υπνοδωμάτια που έχουν κατασκευαστεί με παραδοσιακή τεχνοτροπία βάσει των υφιστάμενων. Στους χώρους υγιεινής έχει γίνει σχεδιασμός ώστε να δίνεται η αίσθησης της άνεσης και της πολυτέλειας, ενώ έχουν επιλεγεί πορσελάνες σε διαχρονικά μεγέθη και χρώματα που περιορίστηκα σε δύο ανά χώρο ακολουθώντας τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό.
Στους κύριους χώρους της οικοδομής έχουν επιλεγεί κρεμαστά φωτιστικά σε μοντέρνα γραμμή και με απόχρωση σε ματ χρυσό που εντάσσουν επίσης πολυτέλεια στο χώρο, με φωτισμό σε ανοιχτό κίτρινο χρώμα.
Για την επίπλωση και την λειτουργικότητα των χώρων έχουν επιλεγεί έπιπλα σε μαύρους τόνους με μίνιμαλ σχεδιασμό δημιουργώντας αντιθέσεις και ενισχύοντας την ένταξη άλλων διακοσμητικών και εικαστικών στοιχείων για την ένταξη χρώματος στην κατοικία. Ενώ έχουν επιλεγεί φωτιστικά σε μοντέρνο στυλ. Για τη διακόσμηση έχουν επιλεγεί συγκεκριμένα κομμάτια αισθητικής των ιδιοκτητών της οικοδομής.

 

Ο παρών ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies ώστε να βελτιώσει την εμπειρία περιήγησης.