Το "hippy chic" είναι ένα μπαρ στο φρούριο της Λάρισας, όπου μας ζητήθηκε η διαμόρφωση ενός νέου εξωτερικού χώρου με στόχο την επέκταση και την ανάδειξη του υπάρχοντος μαγαζιού.
Πρώτο μέλημα, ήταν να αντιληφθούμε την λειτουργία και το ύφος του hippy chic, lounge bar με hippy ατμόσφαιρα, gourmet finger food, χρώματα και θέα το ηλιοβασίλεμα του φρουρίου.
Έχοντας να διαχειριστούμε έναν αρκετά μικρό χώρο, θεωρήθηκε, πως η πιο δυναμική επιλογή, θα ήταν η χωροθέτηση ενός μπαρ το οποίο θα λειτουργήσει ως πόλος έλξης για τη συγκεκριμένη γωνιά του καταστήματος. Η σύνθεση ξεκινά με μια καμπύλη η οποία διατρέχει τον χώρο, όπου στην αρχή της διαμορφώνει την κάβα και στη συνέχεια, χαμηλώνει και δημιουργεί το μπαρ. Καθώς ο νέος χώρος είναι υπερυψωμένος, στην όψη του σχηματίζεται ένα ψηλό stand.
Ο χώρος κλείνει με την οροφή από πλέξη bamboo. Το σχέδιο της οροφής προκύπτει από την κάτοψη και τις γραμμές του μπαρ αλλά και από την αποδόμηση των σχημάτων και των μορφών του logo του "hippy chic". Το φυσικό υλικό, η χειροποίητη πλέξη και τα σχήματα δημιουργούν ένα ατμοσφαιρικό σκηνικό με ταυτόχρονα χαλαρή και πολυτελή διάθεση. Η πρόσοψη του νέου μπαρ λειτουργεί σαν ένα κάδρο, στο οποίο διαδραματίζεται ένα παιχνίδι φωτός και σκιάς, μέσα από τα σχήματα της οροφής και έρχεται σε αντίθεση με το σκοτεινό περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται.
Οι καμπύλες μορφές του μπαρ, συνεχίζουν και στα φυτεμένα τμήματα, που περιστοιχίζουν το χώρο. Γίνεται χρήση φυτών, που φέρνουν στο νου τροπικές εικόνες όπως αλοκάσια, στερλίτσια κ.α. ενώ συστάδες μπαμπού ολοκληρώνουν την αγκαλιά της φύτευσης. Οι περιμετρικές τοιχοποιίες, επενδύονται με τσιμεντοκονία πράσινου χρώματος, σε αντιστοιχία με το φόντο του εσωτερικού χώρου.
Τα stools του μπαρ σχεδιάστηκαν αντλώντας έμπνευση από την μορφή των τυμπάνων ολοκληρώνοντας την hippy chic ατμόσφαιρα του νέου χώρου.

H lowfat architecture + interiors σχεδίασε και υλοποίησε τα νέα γραφεία της Μοτοδυναμικής Α.Ε., δημιουργώντας έναν χώρο εργασίας υψηλής αισθητικής, που συγκεράζει τα πρότυπα και τις ειδικές απαιτήσεις ενός σύγχρονου χώρου εργασίας, τα βασικά συστατικά της ταυτότητας του ομίλου, και τον περιβαλλοντικά υπεύθυνο σχεδιασμό.
H νέα αρχιτεκτονική των συνολικού εμβαδού 1500 m² γραφείων στο Μαρούσι—δίπλα από τον οδικό άξονα της Λεωφόρου Κηφισίας και το Ολυμπιακό στάδιο— αποτυπώνει μέσα από το πλάσιμο των χώρων, τις επιλογές των υλικών και των χρωμάτων, καθώς και την διαχείριση του φωτός, την φιλοσοφία του move-experience-live που εκφράζει τον όμιλο εταιρειών της Μοτοδυναμικής. Βασική χειρονομία της σχεδιαστικής πρότασης αποτελεί η δημιουργία ενός διαδρόμου κίνησης που διατρέχει κατά μήκος τον χώρο, και καταλήγει στην απρόσκοπτη θέα του Ολυμπιακού Σταδίου. Η πορεία αυτή, που οργανώνει κατά το μήκος της την είσοδο και τις διαφορετικές λειτουργίες του χώρου, αποτελεί επίσης μια έξυπνη φωτιστική εγκατάσταση που μεταβάλλεται κατά την διάρκεια της ημέρας. Η οροφή του διαδρόμου αποτελεί ένα δυναμικό φωτεινό installation που εκφράζει την αέναη κίνηση και την ταχύτητα του αυτοκινητόδρομου, μέσω της εναλλαγής της έντασης και της απόχρωσης του φωτός. Αξονικά στον διάδρομο κίνησης οργανώνονται οι 200 θέσεις εργασίας για τις εταιρείες του ομίλου ακολουθώντας την λογική της open plan χωροθέτησης, που εναλλάσσονται με λιγότερο η περισσότερο ιδιωτικούς χώρους συνεργασίας, χώρους για την διοίκηση, καθώς και άνετους χώρους διημέρευσης, φαγητού και ξεκούρασης.
Βασικός άξονας της μελέτης σχεδιασμού αποτέλεσε τέλος για την lowfat η δημιουργία ενός χώρου κατάλληλου για εργασία και ανάπτυξη με σεβασμό προς την υπάρχουσα αρχιτεκτονική του κτιρίου και το περιβάλλον. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε για τον λόγο αυτό στην ενσωμάτωση συστημάτων για τον φωτισμό και τον κλιματισμό του χώρου με υψηλή ενεργειακή απόδοση, συστημάτων σκίασης, ελέγχου και αυτοματισμού για την βελτιστοποίηση της ενεργειακής κατανάλωσης και την ενδυνάμωση της εμπειρίας του χώρου.

Η γεωμετρία του οικοπέδου με το σφηνοειδές σχήμα και την έντονη κλίση αποτέλεσε εφαλτήριο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Παράλληλα, η διαχείριση του οικοπέδου με τρόπο τέτοιο, ώστε να διασφαλίζεται ο διαχωρισμός των δωματίων, η ιδιωτικότητα και η πρόσβαση στην θέα, αποτέλεσε βασικό προβληματισμό.
Προκειμένου να απαντηθούν αυτά τα θέματα, επιλέγεται η λογική του terracing, όπου συνθετικά βρίσκει εφαρμογή στην βάση της σκακιέρας, με τον καναβοποιημένο πίνακα, χρωματισμένο εναλλάξ ως ανοιχτόχρωμα και σκουρόχρωμα τμήματα. Έτσι, προκύπτουν τα συνθετικά δίπολα αυλής - πισίνας στην κάτοψη, κενού και πλήρους στην όψη, αλλά και υψηλού - χαμηλού στην τομή.
Το κεκλιμένο επίπεδο κόβεται σε μια σειρά από διαδοχικά πλατώματα, που μοιάζουν με διαβαθμισμένα βήματα.
Οι αναλογίες του επιλεγμένου κανάβου, εξυπηρετούν την λειτουργία του ξενοδοχείου, ενώ η αρχιτεκτονική μεταφορά της σκακιέρας απαντάται αρχικά στο επίπεδο του εδάφους ως κάτοψη, και στην συνέχεια διαπερνά την ιδέα της σύνθεσης και στις τρεις διαστάσεις.
Αποδίδοντας τριαδιάσταστη υπόσταση στην σκακιέρα, το ξενοδοχείο μετατρέπεται σε ένα χωρικό παιδικό παιχνίδι, που αναβιώνει παιδικές αναμνήσεις στον ένοικο. Η ίδια αυτή η δομή του ξενοδοχείου είναι που δημιουργεί και την ιδιωτικότητα, μέσω των εναλλαγών βάθους - ύψους και εσοχής - προεξοχής.
Η κατακόρυφη κίνηση πραγματοποιείται μέσω δύο ανελκυστήρων και μιας εξωτερικής σκάλας, δημιουργώντας έναν πυρήνα ζεύξης. Η σκάλα τοποθετείται παράλληλα με το όριο του οικοπέδου στην γειτονική περιουσία, ώστε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ύπαρξης απόστασης από μελλοντικές προσθήκες στο γειτονικό οικόπεδο. Διασφαλίζεται, έτσι, η ανεμπόδιστη οπτική προς τη θέα.
Εν τέλη, ο σχεδιασμός αποδίδει ένα σύγχρονο πολυδιάστατο κατάλυμα, όπου οι οπτικές φυγές, η ιδιωτικότητα και η προσβασιμότητα, βρίσκονται σε ένα συνεχή μορφολογικό και υψομετρικό διάλογο.

Η πρώτη πλωτή πόλη στον κόσμο θα γίνει πραγματικότητα τα επόμενα χρόνια στο Μπουσάν της Νότιας Κορέας, όπου έχοντας την υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών και της εταιρείας "Oceanix" κατασκευάζεται η πρώτη πλωτή πόλη στον κόσμο, έτσι ώστε να μπορέσει να προσαρμοστεί στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Αρχιτέκτονες του εγχειρήματος είναι οι BIG-BjarkeIngels Group και Samoo Architects & Engineers, ενώ το project φέρει την ονομασία "OCEANIX Busan". Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια να ερευνούν τις πλωτές πόλεις ως κίνηση προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή.
Το έργο αποτελείται από διασυνδεδεμένες πλατφόρμες, συνολικής επιφάνειας 15,5 στρεμμάτων, οι οποίες θα συνδέονται με γέφυρες και θα μπορούν να φιλοξενήσουν τουλάχιστον 12.000 άτομα. Κάθε κομμάτι έχει σχεδιαστεί για μία συγκεκριμένη χρήση, όπως διαβίωση, ερευνητικές εγκαταστάσεις ή καταλύματα. Η πλωτή πόλη θα είναι πλήρως βιώσιμη με ηλιακά πετάσματα και μηχανισμούς ανακύκλωσης νερού. Σύμφωνα με τον Bjarke Ingels, ιδρυτή και δημιουργικό διευθυντή του ομίλου BIG-Bjarke Ingels, αυτή η σπονδυλωτή θαλάσσια γειτονιά θα είναι ένα πρότυπο για βιώσιμες και ανθεκτικές πόλεις. Οι κατασκευές θα είναι κάτω από επτά ορόφους, έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα χαμηλό κέντρο βάρους αλλά και να αντισταθούν στον αέρα. Σημειώνεται πως σύμφωνα με τους δημιουργούς η πλωτή πόλη στο μέλλον δεν αποκλείεται να μπορεί να φιλοξενήσει ακόμα και 100.000 ανθρώπους. Το κόστος κατασκευής της πλωτής πόλης εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 200 εκατομμύρια δολάρια και αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το 2025.
Η πλωτή υποδομή μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο έδαφος για τις παράκτιες πόλεις που ζητούν βιώσιμους τρόπους για να επεκταθούν στον ωκεανό, ενώ προσαρμόζονται στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας.

Σχεδόν στην καρδιά της Πάτρας, λίγα μέτρα πιο κάτω από τον πεζόδρομο της Τριών Ναυάρχων, επί της οδού Τσαμαδού, ένα παλαιό βιομηχανικό κτίριο του 1910, μετατρέπεται σε νέο αρχιτεκτονικό γραφείο και χώρο εκθέσεων. Το κτίριο βρίσκεται εκεί από το 1910, ξεκινώντας τότε ως ποτοποιία του Αγουρίδη και στη συνέχεια ως το περίφημο ξυλουργείο του Καρύδη, μέχρι περίπου το 2005 οπότε και σταμάτησε να λειτουργεί.
Το κτίριο αυτό έχει πλήρη κάλυψη και είναι συνολικά 136,42 m². Είναι ένας ισόγειος και ενιαίος χώρος με τοιχοποιίες από πέτρινη λιθοδομή και στέγες με ξύλινους φορείς. Βασικός στόχος της αρχιτεκτονικής μελέτης και αποκατάστασης του κτιρίου, ήταν η διατήρηση των βασικών δομικών στοιχείων του αλλά και η φυσική ανάδειξή τους μέσα από ελάχιστες παρεμβάσεις.
Σε πρώτη φάση ο σκελετός της στέγης διατηρήθηκε και ενισχύθηκε. Η επικάλυψη αυτής στο παρελθόν, ήταν με πλάκες αμιαντοτσιμέντου οι οποίες απομακρύνθηκαν και αντικαταστάθηκαν από θερμομονωτικό πάνελ πολυουρεθάνης . Στη νέα πια επικάλυψη της στέγης τοποθετούνται κατά μήκος διαφώτιστα τεμάχια τα οποία θα προσφέρουν στον χώρο επιπλέον φυσικό φωτισμό.
Όσον αφορά στο εσωτερικό, πρόκειται για έναν open space χώρο με ένα πέτρινο χώρισμα στο πίσω μέρος του, στον οποίο τέχνη και αρχιτεκτονική συγκατοικούν. Στο κέντρο του χώρου τοποθετείται ένα τραπέζι 4,5 μέτρων και λειτουργεί ως ο βασικός πυρήνας του γραφείου όπου πραγματοποιείται όλη η διάδραση μεταξύ της ομάδας, των πελατών κλπ. Το τραπέζι αυτό είναι το κυρίαρχο στοιχείο του χώρου και πλαισιώνεται από δυο εμβληματικά μεγάλα φυτά - δέντρα.
Το μεγαλειώδες ύψος του χώρου και η έκταση των λευκών τοίχων που περιβάλλουν το γραφείο λειτουργούν ιδανικά για την παρουσίαση πληθώρας έργων τέχνης.
Στο πίσω μέρος δημιουργείται wc, με προδιαγραφές για χρήση από ΑμεΑ, και ένα ελεύθερο κουζινάκι, όπου λειτουργεί ως χώρος διαλείμματος και φαγητού. Στο σημείο αυτό παλιά βρισκόταν η αυλή, η οποία εκ των υστέρων νομιμοποιήθηκε από τους ιδιοκτήτες και στεγάστηκε για χρήση.
Η φιλοσοφία του γραφείου βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη δυναμική σχέση φύσης και αρχιτεκτονικής. Η δημιουργία ενός κήπου / αυλής μπορεί να ολοκληρώσει ένα έργο, ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση, το γραφείο θεώρησε μεγαλύτερη πρόκληση τη ‘’μεταφορά’’ αυτού του κήπου στο εσωτερικό. Τα δύο δέντρα, με το φυσικό φως που εισέρχεται από τα διαφώτιστα της οροφής, ενισχύουν την αίσθηση ζωής στον νέο εργασιακό χώρο γραφείων, ενώ παράλληλα δημιουργούν έναν διάλογο με τον δημόσιο χώρο στο εξωτερικό μέσα από τη γυάλινη όψη.

‘’Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε τον δεσμό με τη φύση και να καταφέρουμε, έστω και μέσα από μικρές παρεμβάσεις, να την εντάξουμε στην καθημερινότητά μας.‘’

Στο σύνολό του πρόκειται για έναν χώρο, όπου το πλαίσιο εργασίας παίρνει καθημερινά διάφορες μορφές, με τα διαφώτιστα στην οροφή να δημιουργούν έναν διαφορετικό, συνολικά διάχυτο φωτισμό, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Βασικός στόχος ήταν εξαρχής η δημιουργία ενός ανοιχτού χώρου, που θα αλλάζει συνεχώς μορφή κάθε φορά που θα φιλοξενεί μία έκθεση και θα είναι παράλληλα ανοιχτός στο κοινό.

Το "DistrictHive" αποτελεί ένα 100% αυτάρκες, κινητό ξενοδοχείο - κάψουλα (capsule hotel) στην έρημο Γκοράφε της Ισπανίας. Πρόκειται για την πρώτη από πολλές μονάδες που θα τοποθετηθούν σε διάφορα μέρη του κόσμου για να σχηματίσουν μια αποικία από τα επονομαζόμενα "podtel", τα μικρά δωμάτια ξενοδοχείων - κάψουλες με τεχνητή νοημοσύνη. Πρόκειται για μια πλήρως βιομηχανοποιημένη κατασκευή που προσφέρεται ολοκληρωμένη, μεταφερμένη επί τόπου και έτοιμη να χρησιμοποιηθεί μέσα σε λίγες ώρες.
Το σχέδιο των 35 m² κτίσματος έγινε από το αρχιτεκτονικό γραφείο "Moho Arquitectos" και προβλέπει όλα τα απαραίτητα δωμάτια μίας κατοικίας, καθώς και ένα μικρό δωμάτιο όπου είναι εγκατεστημένος ο τεχνικός εξοπλισμός. Δεν έχει θεμέλια, δεν έρχεται σε επαφή με το έδαφος στο οποίο βρίσκεται και δεν απαιτεί υδραυλικές εγκαταστάσεις, αγωγούς ή αποχέτευση. Αυτό το οικολογικό ξενοδοχείο μπορεί να παράγει το δικό του νερό από τον αέρα και ηλιακή ενέργεια αρκετή για να λειτουργεί για τέσσερις ημέρες χωρίς ηλιοφάνεια. Μετατρέπει τα σκουπίδια σε τέφρα ενώ τα λύματα φιλτράρονται μέσω δύο διαδικασιών φιλτραρίσματος, έτσι ώστε να χρησιμεύσουν ως νερό άρδευσης.
Όλες οι συσκευές ελέγχονται από μια εφαρμογή για κινητά, η οποία ενημερώνει για την εναπομένουσα ενέργεια, την ηλιακή παραγωγή, τη θερμοκρασία, την παραγωγή και ποιότητα του νερού. Ρυθμίζει επίσης το άνοιγμα των θυρών, την εσωτερική οσμή, τον φωτισμό, τη μουσική την τηλεόραση, την αγορά τροφίμων και ποτών κατά παραγγελία.
Ο τουρισμός του μέλλοντος στοιχηματίζει πολλά στην αυτοματοποίηση μέσω τεχνητής νοημοσύνης και χρήση νέων τεχνολογιών.

Στο πλαίσιο της αλλαγής του ΟΑΚΑ, την οποία επιθυμούσε ο γενικός διευθυντής του, Κος Κωνσταντίνος Χαλιορής, ανατέθηκε ο επανασχεδιασμός και η ολική ανακαίνιση της σουίτας στο αρχιτεκτονικό γραφείο a+ architects. Σκοπός ήταν να διαμορφωθεί ένας σύγχρονος χώρος με επιλεγμένα υλικά και χρώματα, τα οποία να θυμίζουν στον επισκέπτη την Ελλάδα, με λιτές γραμμές και λειτουργικότητα στον χώρο. Ιδιαίτερη έμφαση και προσοχή δόθηκε στην μελέτη και επιλογή του φωτισμού. Ο χώρος ήταν ήδη διαμορφωμένος σε δύο επίπεδα. Οι αρχιτέκτονες βελτίωσαν τη σωστή πρόσβαση και δημιουργήσαν ένα διαχωριστικό ερμάριο για την ομαλή ροή στον χώρο, έτσι ώστε να μην ενοχλούνται οι παρευρισκόμενοι θεατές που βρίσκονται στα δύο επίπεδα.
Σχετικά με την παλέτα των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν, η επένδυση του τοίχου πραγματοποιήθηκε με ανάγλυφο ξύλο ριγέ καρυδιάς, ενώ το διαχωριστικό ερμάριο επιλέχθηκε σε απομίμηση μωσαϊκού. Το έπιπλο με το minibar κατασκευάστηκε από ξύλο υφής μεταξωτού υφάσματος, ενώ τα χρώματα των υφασμάτων κυμάνθηκαν από το μπλε της ελληνικής θάλασσας στους καναπέδες, μέχρι και το χρώμα του δέρματος στα σκαμπό. Η σχεδιαστική γραμμή απαιτούσε καθαρές φόρμες και μια αίσθηση εκλεπτυσμένης πολυτέλειας στον χώρο. Στο πλαίσιο υλοποίησης του έργου, οι χορηγοί που συνεργάστηκαν ήταν οι: Alta linea, EKAhellas, hyphen, Kanneli - Cleaf, Kourtis Contract, Luun, Magna Facility Services, Solo, Vice Versa.

Διαχωρισμός χώρων μπάνιου κατοικίας με γυάλινα διαχωριστικά.
Φωτογραφίες: Maria Efthymiou - Creative PhotoRoom

Η σπειροειδής σκάλα σχεδιάστηκε για κτίριο γραφείων στο Birmingham, όπου υπήρχε περιορισμός διαθέσιμου χώρου.
Φωτογραφία: Quentin Lake

Εσωτερική σκάλα με χαλύβδινο σκελετό. Οι κατακόρυφες μεταλλικές ράβδοι οριοθετούν το χώρο του κλιμακοστασίου, ενώ παράλληλα ενσωματώνουν μια σειρά από ράφια.
Φωτογραφία: Tal Nisim