Κρεμαστή σκάλα με λεπτά χαλύβδινα σύρματα, τα οποία υποστηρίζουν τα πατήματα, προσδίδοντας μια αίσθηση αιώρησης στον χώρο.
©By Finesse

Τα έντονα χρώματα των φωτιστικών πάνω από την τραπεζαρία προσδίδουν μία αίσθηση εκλεπτυσμένης πολυτέλειας.
Interior designer: Αννίτα Παπαμιχαήλ 
Φωτογραφία: Maria Efthymiou - Creative PhotoRoom

Ανατομία ενός πιάτου. Moldee gives shape to high gastronomy.

Το "Moldee" αποτελεί ένα υβριδικό σενάριο εστίασης, όπου η υψηλή γαστρονομία συνδυάζεται με τo fine drinking. Ο χώρος αποτελείται από δυο ενότητες που συστεγάζονται, με τα όριά τους να είναι μην είναι και τόσο διακριτά, μπαίνοντας η μια μέσα στην άλλη.
Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης και στεγάζεται στο ισόγειο μιας διατηρητέας πολυκατοικίας του 1973.
Το ζητούμενο από τους chef ήταν η παροχή ενός χώρου όπου θα αναπτύξουν το όραμά τους, να προσφέρουν δηλαδή στο κοινό μια νέα κατεύθυνση στην διατροφή. Με τον τρόπο αυτό οι χρήστες του χώρου μετατρέπονται σε "moldees", εκπαιδεύονται δηλαδή από τους chef προκειμένου να γνωρίσουν την ποιοτική διατροφή και να τρέφονται με ποιοτικά υλικά και καθαρές γεύσεις στην καθημερινότητα τους.
Το γαστρονομικό concept επηρέασε και τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό με ένα πολύ μινιμαλιστικό τρόπο και χωρίς περιττά στοιχεία.
Κάνοντας μια θεωρητική τομή σε ένα πιάτο εντοπίζονται τα παρακάτω συστατικά:
• το πιάτο ως μια δυνατή βάση
• τα υλικά που δημιουργούν την σύνθεση γεύσεων αλλά και σχημάτων
• και τέλος το topping που αποτελείται από εντυπωσιακά και ανάλαφρα στοιχεία που συμβάλλουν στην δημιουργία συναισθημάτων και ατμόσφαιρας.
Τα στοιχεία αυτά είναι ορατά στον χώρο, όπου αρχικά βλέπει κανείς ένα ενιαίο και πολύ ιδιαίτερο δάπεδο που αποτελεί την βάση. Πάνω στην βάση αυτή σχεδιάζονται φόρμες επηρεασμένες από τα πιάτα των chef που συνδυάζουν καθαρές ίσιες γραμμές με καμπύλες και κύκλους. Οι μορφές αυτές κατασκευάζονται κυρίως με καλούπια, προσφέροντας μια αίσθηση γλυπτικής αυστηρότητας.
Τέλος, σαν topping επιλέγεται μια εντυπωσιακή οροφή με έντονη καμπύλη γεωμετρία που βοηθά το φως να λειτουργεί σαν το ανάλαφρο αλλά και συνδετικό στοιχείο όλων των παραπάνω. Ο φωτισμός των χώρων συμβάλλει στην μεταβλητότητα της ατμόσφαιρας ώστε να εξυπηρετηθούν οι ποικίλες ανάγκες στις διαφορετικές ώρες της ημέρας. Το styling των πιάτων παίζει σημαντικό ρόλο στο όραμα των chef. Για τον λόγο αυτό, για το εστιατόριο επιλέγεται η δημιουργία μιας ήρεμης ατμοσφαίρας σε γήινες αποχρώσεις, όπου πρωταγωνιστές είναι τα πολύχρωμα πιάτα. Σε αντίθεση ο χώρος του fine drinking και casual… χαρακτηρίζεται από τους ίδιους χρωματισμούς αλλά σε πιο σκούρους και έντονους τόνους και με περισσότερα σημεία ενδιαφέροντος.

Η πρόταση των FIORE Architects επιλέχθηκε, ανάμεσα σε 64 προτάσεις, ως η συγκριτικά βέλτιστη αρχιτεκτονική λύση για την υλοποίηση και τη μελέτη ανέγερσης του έργου "Κτίριο Τεχνών Δ. Δασκαλόπουλος", ύστερα από ανοιχτό Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Ιδεών που προκήρυξαν το Κολλέγιο Αθηνών και η μη κερδοσκοπική εταιρία ΣΥΝΕΝΝΟΝ του Δημήτρη Δασκαλόπουλου.
Όραμα
Όραμά μας ήταν το Κτίριο Τεχνών “Δημήτρης Δασκαλόπουλος” να ενσαρκώνει ένα πλαίσιο διαλόγου για τις Τέχνες και την Εκπαίδευση, με την Αρχιτεκτονική να συμμετέχει ενεργά στο διάλογο αυτό. Θέλαμε ουσιαστικά η Αρχιτεκτονική να αποτελεί παράγοντα βιωματικής μάθησης, αναδεικνύοντας το Κτίριο σε ένα σύγχρονο ζωντανό οργανισμό.
Προς το σκοπό αυτό, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην αλληλεπίδραση των χρήσεων με το φυσικό περιβάλλον, που αποτελεί πηγή έμπνευσης, αλλά και στο περιβαλλοντικό αποτύπωμα του Κτιρίου, επιλέγοντας μεθόδους βιοκλιματικού σχεδιασμού και λαμβάνοντας υπόψη το περιβαλλοντικό κόστος, τα οποία θα αναλυθούν και παρακάτω.
Όραμά μας είναι, το κτίριο τεχνών να αποτελεί πόλο έλξης για την κοινότητα του Κολλεγίου Αθηνών αλλά και τον ευρύτερο καλλιτεχνικό κόσμο, απαντώντας στο αίτημα για μια ολιστική και εξωστρεφή προσέγγιση του φαινομένου της μάθησης.

Ένταξη κτιρίου στον περιβάλλοντα χώρο
Προκρίνοντας την επανερμηνεία του τοπίου, παρά την επέμβαση σε αυτό, επιλέχθηκε μια σχεδιαστική επίλυση που θα εξασφαλίζει την αρμονική ένταξη του Κτιρίου Τεχνών, στο φυσικό και εννοιακό του περιβάλλον. Εκκινώντας από τις προσλαμβάνουσες που παρέχει το υφιστάμενο τοπίο, η προτεινόμενη λύση αναπτύσσεται με δύο χειρονομίες, αυτή της φυτεμένης πλάκας, ως φυσικής συνέχειας του τοπίου, και αυτή της επιμήκους δομής, ως ζώνης μεσολάβησης μεταξύ του φυσικού τοπίου και του τεχνητού χώρου.
Μορφολογικά και σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη υλικότητα της κατασκευής, η τοποθέτηση αυτή επιτρέπει την ομαλή μετάβαση από το φυσικό στο δομημένο περιβάλλον. Ο κτιριακός όγκος μειώνεται και οι δομές που ανακύπτουν αποδίδονται ως κοινόχρηστοι χώροι στο σύνολο της κοινότητας του Κολλεγίου Αθηνών.
Κατά το σχεδιασμό δόθηκε έμφαση, στην εξυπηρέτηση του ευρύτερου δικτύου ροών των μαθητών, των εργαζομένων και των επισκεπτών. Όσον αφορά την κίνηση των πεζών, η προτεινόμενη διαμόρφωση υποδέχεται τους χρήστες του Κτιρίου Τεχνών, όπως αυτοί κινούνται από τη βασική αρτηρία κίνησης, οδό Στεφάνου Δέλτα, και τους διοχετεύει, είτε εντός των εγκαταστάσεων, είτε στους υπαίθριους χώρους. Ο χρήστης έχει επίσης την επιλογή να ακολουθήσει τη διαδρομή και για τον υπαίθριο χώρο που διαμορφώνεται στη φυτεμένη πλάκα. Συγχρόνως, δίνεται η δυνατότητα προσέγγισης του κτιρίου και από την περιοχή Β με τη συνέχιση των υφιστάμενων μονοπατιών και την προσθήκη νέων διακλαδώσεων οι οποίες επεκτείνονται στο φυτεμένο δώμα και καταλήγουν στα δύο επίπεδα του κτιρίου, καθώς και στον ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο.

Συνθετικές αρχές
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, βασικοί παράγοντες που επηρέασαν τον άξονα του σχεδιασμού ήταν :
• η υψομετρική διαφορά των περιοχών Α και Β (μέγιστου ύψους 4,00μ),
• η μορφολογία του εδάφους της περιοχής Β και
• η θέση των υπαίθριων αθλητικών εγκαταστάσεων,
Με αφορμή την υψομετρική διαφορά μεταξύ των Περιοχών Α και Β, σχεδιάστηκε μια λύση η οποία, αξιοποιώντας την αρχιτεκτονική του φυσικού τοπίου, εξασφαλίζει τη λειτουργικότητα και τη βέλτιστη δυνατή εκτόνωση. Δημιουργείται η φυτεμένη πλάκα ως άρρηκτη συνέχεια της Περιοχής Β, κάτω από την οποία αναπτύσσεται ο βασικός χώρος του εκπαιδευτικού κέντρου. Η πλάκα αυτή, διασπάται τμηματικά επιτρέποντας στο φυσικό περιβάλλον να ¨διεισδύσει¨ στο κτίριο, με τη μορφή κάθετων ροών.
Η τμηματική αυτή διάσπαση τελικώς παρουσιάζεται μέσω της δημιουργίας εσωτερικών αίθριών, που λειτουργούν ως χώροι εκτόνωσης και επέκτασης των αιθουσών διδασκαλίας. Οι υψομετρικές διαφορές που δημιουργούνται από την ενοποίηση των δύο επιπέδων, καλύπτονται με τη δημιουργία υπαίθριων χώρων, όπου και επεκτείνονται οι εκπαιδευτικές και εκθεσιακές δραστηριότητες.
Επιπλέον βασικό στοιχείο της πρότασης είναι η εναρμόνιση του κτιρίου με τις όμορές αθλητικές εγκαταστάσεις. Απόφαση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ήταν η δημιουργία μιας ζώνης εξοικείωσης και διαλόγου.
Υπολογίζοντας τις διαφορετικές απαιτήσεις των όμορων κατά τ’ άλλα χρήσεων, προκύπτει η αναγκαιότητα δημιουργίας μιας επιμήκους ζώνης, προς αποφυγή φλύαρων συσχετίσεων. Έτσι, η κίνηση αυτή παραπέμπει εννοιολογικά στην χάραξη μιας ζώνης που ορίζει τις ισορροπίες μεταξύ των δύο χρήσεων.

Χωροθέτηση και οργάνωση χώρων
Η διάταξη των χρήσεων στο χώρο αντλεί επιρροή από τη μορφολογία του κτιρίου. Για την τελική χωροθέτηση των χρήσεων και το διάγραμμα κινήσεων, ελήφθησαν επιπλέον υπόψη, η ανεξαρτησία των χρήσεων, όπου αυτή απαιτούνταν, η λειτουργική άνεση και ασφάλεια, τα ωράρια λειτουργίας, και η δυνατότητα πρόσβασης ΑΜΕΑ και εμποδιζόμενων ατόμων.
Στο πρώτο επίπεδο (ισόγειο), τοποθετείται το εκπαιδευτικό κέντρο (αίθουσες διδασκαλίας). Πρόκειται για τη βάση της σύνθεσης, που εκτείνεται κάτω από τη φυτεμένη πλάκα, ευνοώντας τη λειτουργικότητα ενός αρχιτεκτονικού συστήματος αφιερωμένου στην εκπαίδευση. Από το πρώτο αυτό επίπεδο προκύπτει, τόσο εννοιολογικά όσο και συνθετικά, το δεύτερο επίπεδο της επιμήκους δομής, που φιλοξενεί τον Εκθεσιακό χώρο, το Αμφιθέατρο και τη Βιβλιοθήκη. Αυτό το επίπεδο συνδέεται λειτουργικά και αντιληπτικά, αφενός με τη φυτεμένη πλάκα και αφετέρου με τις όμορες αθλητικές εγκαταστάσεις.
Αίθουσες διδασκαλίας
Πιο συγκεκριμένα με γνώμονα, τον σχεδιασμό χώρων ενεργούς μάθησης, τη λειτουργική άνεση του εκπαιδευτικού κέντρου και την ευελιξία των χώρων επιλέχθηκε η χωροθέτηση των αιθουσών διδασκαλίας σε ένα επίπεδο.
Έτσι, υπάρχει δυνατότητα αλληλεπίδρασης και εποπτείας των αιθουσών, η οποία είναι αναγκαία αφού πρόκειται για κτίριο με χρήση σχολείου. Πιο συγκεκριμένα, η πρόσβαση στο εκπαιδευτικό κέντρο πραγματοποιείται από το ισόγειο. Κατά την είσοδο οι μαθητές εισέρχονται στο φουαγιέ και κατευθύνονται μέσω ενός βασικού άξονα κίνησης-διάδρομο στις αίθουσες.
Η διάταξη των αιθουσών και των αίθριών επιτρέπει να είναι καθεμία από αυτές σε άμεση επαφή με το τοπίο, κάτι που εξυπηρετεί και πρακτικά ζητήματα όπως η ανάγκη για φυσικό φωτισμό και εξαερισμό, ενώ ταυτόχρονα δίνεται η επιλογή στους χρήστες να επεκταθούν εκτός των αιθουσών και να εργαστούν στην ύπαιθρο.
Βιβλιοθήκη & Αμφιθέατρο
Η βιβλιοθήκη όπως και το αμφιθέατρο χωροθετούνται στον επιμήκη κτιριακό όγκο αφού χαρακτηρίζονται κοινόχρηστοι χώροι. Οι δύο αυτές χρήσεις βρίσκονται σε κοινό σημείο στην κάτοψη, γεγονός που καθορίζει την κοινή τους επικλινή διαμόρφωση. Πιο συγκεκριμένα, η βιβλιοθήκη του ορόφου, ακολουθώντας την κλίση του αμφιθεάτρου, λαμβάνει και η ίδια, αμφιθεατρική μορφή.
Λόγω της διαμπερότητας των όψεων στο σημείο αυτό, τα όρια μεταξύ φυσικού και τεχνητού περιβάλλοντος, χάνονται, ενώ είναι δυνατή η οπτική εκτόνωση τόσο προς το φυτεμένο δώμα όσο και προς τις αθλητικές εγκαταστάσεις.
Επίσης η αμφιθεατρική μορφή τους στρέφεται προς τη Δύση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιτευχθεί η αμεσότητα τόσο λειτουργικά όσο και οπτικά της βιβλιοθήκης με την Περιοχή Β. Έτσι το Κτήριο Τεχνών και ο καλλιτεχνικός κήπος προσεγγίζεται και δυτικά του Campus, καθώς τοποθετήθηκε μια γέφυρα διαπερνώντας σε όροφο το Δυτικό αίθριο, που καταλήγει και στην εξωτερική ανεξάρτητη είσοδο της βιβλιοθήκη.
Eκθεσιακός χώρος
Η τοποθέτηση και διαμόρφωση του εκθεσιακού χώρου έπαιξε σημαντικό ρόλο στη συνολική προσέγγιση του θέματος. Η δυναμικότητα της δομής έγκειται, τόσο στο επίμηκες σχήμα και την ιδιαίτερη υλικότητά της, όσο και στο νόημα που φέρει ως ζώνη μεσολάβησης μεταξύ διαφορετικών χρήσεων και πρακτικών.
Έτσι, ο εκθεσιακός χώρος έπρεπε να διαφοροποιείται από το σύνολο των χρήσεων, με ξεχωριστή δική του είσοδο στο ισόγειο, όπου γίνεται και η υποδοχή των επισκεπτών στο φουαγιέ και το κυλικείο. Παράλληλα είναι προσβάσιμος και από το επίπεδο της φυτεμένης πλάκας του πρώτου ορόφου.
Ο κύριος χώρος εκθέσεων βρίσκεται στον Α’ όροφο και έχει ύψος 6,00μ. Πρόκειται για ευμετάβλητο χώρο, που εξαιτίας της μορφής του μπορεί να φιλοξενήσει διάφορες δραστηριότητες και ποικίλες εκθέσεις. Η έκθεση επεκτείνεται και στον εξωτερικό χώρο (φυτεμένο δώμα) όπου διαμορφώνεται ο λεγόμενος «καλλιτεχνικός κήπος».
Με τον όρο αυτό περιγράφεται η δημιουργία ενός χώρου αφιερωμένου στις τέχνες, που δύναται να φιλοξενεί αμιγώς εξωτερικές εκθέσεις ή επεκτάσεις εκθέσεων, καθώς και μόνιμα έργα τέχνης ή άλλες δράσεις. Βασικό συνθετικό μας αίτημα ήταν ο χώρος αυτός να είναι οπτικά αντιληπτός και πρακτικά προσβάσιμος από τις αίθουσες που βρίσκονται στο ισόγειο επίπεδο, με τη δραστηριοποίηση στον «καλλιτεχνικό κήπο» να είναι δυνατή από τους μαθητές οποιαδήποτε στιγμή.
Παράλληλα, πολύ σημαντικό για εμάς, ήταν το γεγονός πως, η ίδια δομή που αφιερώνεται εσωτερικά στον εκθεσιακό χώρο, καθίσταται χώρος έκθεσης και εξωτερικά, μέσω της υλικότητάς της. Το μεταλλικό της κέλυφος παρέχει απεριόριστες δυνατότητες προβολής εικαστικών έργων, ανάρτησης έργων μεγάλης κλίμακας ή και αξιοποίησης της μορφής του για γλυπτικές εγκαταστάσεις.

Υλικότητες
Συνολικά, θεωρούμε ότι οι υλικότητες που επιλέχθηκαν για το Κτίριο Τεχνών συμβάλλουν στη βέλτιστη απόδοση της συνθετικής λύσης.
Έτσι,
• αρχικά ο χώρος του εκπαιδευτικού κέντρου είναι καλυμμένος με φυτεμένο δώμα, δίνοντας, όπως έχει προαναφερθεί, την εντύπωση της φυσικής συνέχειας του τοπίου
• ενώ, όσον αφορά τον επιμήκη όγκο, αυτός είναι επενδεδυμένος περιμετρικά με απανθρακωμένο ξύλο πεύκου (τεχνική Shou Sugi Ban) και στις δυο διαμήκεις όψεις τοποθετείται διάτρητο μεταλλικό κέλυφος.
Η επιλογή αυτή στοχεύει:
• αφενός με την επένδυση από ξύλο πεύκου, στη συσχέτιση του εξωτερικού φλοιού του κτιρίου με το φυσικό περιβάλλον - με μνεία στην υφιστάμενη βλάστηση
• και αφετέρου με την τοποθέτηση πλέγματος ανεπτυγμένων ελασμάτων (Métal Déployé) στο να «σπάσει» τη κλίμακα της μάζας μέσω της διαμπερότητας του υλικού.
Στο πλέγμα αυτό, η διάτρηση θα έχει σχήμα ρόμβου και κυματοειδή μορφή, ώστε να δημιουργεί την ψευδαίσθηση της κίνησης.

Βιοκλιματικά
Όσον αφορά τις βιοκλιματικές και ενεργειακές παραμέτρους η μορφή και ο σχεδιασμός του κτιρίου καθώς και τα υλικά και οι μέθοδοι κατασκευής που επιλέχθηκαν, στοχεύουν στη δημιουργία ενός πρότυπου αειφόρου κτιρίου. Στόχος μας είναι η υλοποίηση ενός κτιρίου «σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης».
Για το σκοπό αυτό αρχικά, δόθηκε έμφαση στον προσανατολισμό του Κτιρίου, με την εκτόνωση να τοποθετείται στο Νότο και την επιμήκη δομή να “προστατεύει” από το Βορρά. Ταυτόχρονα, προτείνεται η χρήση, ανακυκλώσιμων υλικών, με μεγάλο χρόνο ζωής και μειωμένη τοξικότητα, σύμφωνα με τα σχετικά ευρωπαϊκά πρότυπα. Η ελαχιστοποίηση σπατάλης και η δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης των υλικών είναι ζωτικής σημασίας, τόσο για περιβαλλοντικούς λόγους όσο και για εκπαιδευτικούς, αφού οι μαθητές θα γνωρίσουν μέσω της αλληλεπίδρασής τους με το κτίριο, τα οφέλη της βιωσιμότητας.

Παρατηρώντας από μακριά, η δομή του κτιρίου είναι κρυμμένη πίσω από έναν βράχο που ξεπροβάλλει κατά μήκος της νότιας περιοχής του οικοπέδου. Ακολουθώντας τον ελικοειδή δρόμο, αυτό το "κρυμμένο κόσμημα" αποκαλύπτεται, μέσα από την προσεκτική τοποθέτηση και διάταξη του κτιρίου, διατηρώντας τα φυσικά χαρακτηριστικά, χωρίς να επιβάλλεται στον βράχο. Μια απλή παλέτα υλικών συμβάλλει στην ενσωμάτωση του "Desert Jewel Residence" στην πλαγιά του λόφου.
Για να αυξηθεί ο φυσικός ανοιχτός χώρος, οι κύριοι κοινόχρηστοι χώροι βρίσκονται στον επάνω όροφο. Οι χώροι ψυχαγωγίας, η βεράντα, τα κύρια υπνοδωμάτια και το γραφείο έχουν θεάσεις προς το γύρω περιβάλλον. Στο εσωτερικό, μια ξύλινη σκάλα με καταρράκτη πρόβολο με φόντο έναν πετρόχτιστο τοίχο οδηγεί από το φουαγιέ στο κύριο επίπεδο. Κατά την άφιξη στο δωμάτιο, συναντά κανείς έναν χώρο γεμάτο φως με εκπληκτική θέα στα βουνά. Οι εσωτερικοί χώροι έχουν μια μινιμαλιστική διάθεση, ενώ κυριαρχούν τα δάπεδα σκυροδέματος, η φυσική πέτρα και τα γυαλιστερά ντουλάπια.
Τα μεγάλα υαλοστάσια συμβάλλουν στην ελαχιστοποίηση της παρεμπόδισης της θέας. Έτσι ορίζεται μια περιοχή κυκλοφορίας στο οικογενειακό δωμάτιο και την κουζίνα, τα οποία διαθέτουν συρόμενες γυάλινες πόρτες που εξαφανίζονται πίσω από το τζάκι ή στοιβάζονται στη μία πλευρά για απρόσκοπτη εσωτερική-εξωτερική διαβίωση. Η υπαίθρια διαβίωση περιλαμβάνει διάφορους χώρους συγκέντρωσης, χαλάρωσης ή απόλαυσης της ατμόσφαιρας της φωτιάς, οι οποίοι είναι διατεταγμένοι γύρω από την πισίνα σε σχήμα L. Τοποθετώντας την πισίνα σε αυτό το επίπεδο, πολύ πάνω από το συνηθισμένο, παρέχεται η αντανάκλαση της πανοραμικής θέας πέρα από αυτό.

Στα όρια του αστικού ιστού του Βόλου, στις εκβολές του ποταμού του Ξηριά και των ακτών του Παγασητικού Κόλπου, το νέο πάρκο του Πεδίου Άρεως φιλοδοξεί, σε συνδυασμό με το νέο Μουσείο της Αργούς, να επεκτείνει την αστική καθημερινότητα των κατοίκων προς τη φύση, να αναδείξει την ιστορία της πόλης και να ενισχύσει την ταυτότητα του τοπίου.
Στόχος της μελέτης είναι το πάρκο να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τη μητροπολιτική περιοχή του Βόλου, δημιουργώντας έναν νέο πόλο έλξης κατοίκων και επισκεπτών. Η μελέτη στοχεύει στην ποιοτική αναβάθμιση της περιοχής και τη δημιουργία ενός πολυλειτουργικού χώρου, ο οποίος θα φιλοξενήσει πλήθος δράσεων και εκδηλώσεων.
Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός
Η αρχιτεκτονική πρόταση έχει ως αφετηρία την μελέτη της περιοχής, των αντιθέσεων και των μορφολογικών στοιχείων που την χαρακτηρίζουν με στόχο τη διαμόρφωση των συνθετικών εργαλείων σχεδιασμού. Το οικόπεδο της μελέτης –σε συνδυασμό με την ευρύτερη περιοχή της πόλης του Βόλου– γίνεται αντιληπτό ως ένας χώρος στο μεταίχμιο του αστικού τοπίου και του φυσικού περιβάλλοντος.
Στοιχεία του αστικού ιστού όπως ο αυστηρός κάναβος και οι σκληρές επιφάνειες συνδυάζονται, εισερχόμενες εντός του πάρκου, με φυσικά καμπυλόμορφα στοιχεία, δημιουργώντας ένα μοτίβο πλέξης γεωμετριών και υλικοτήτων. Η διαδρομή εντός του πάρκου διακόπτεται από σημεία στάσης και θέασης προς τη λίμνη και το βουνό του Πηλίου, προσφέροντας ένα περιβάλλον ηρεμίας αλλά και κοινωνικής συναναστροφής.
Επιλογή υλικών
Το σύνολο των διαδρομών και των ειδικών χώρων χαρακτηρίζονται από ομοιογένεια τόσο σε σχεδιασμό όσο και στην επιλογή των υλικών. Φυσικά στοιχεία, όπως η πέτρα Πηλίου, ο οπτόπλινθος και το ξύλο, υλικά που προϋπήρχαν στο πάρκο, αλλά και επεξεργασμένα υλικά όπως γαρμπιλόδεμα και μέταλλο αποτελούν τη λίστα των υλικών που επιλέχθηκαν στη μελέτη.
Βιωσιμότητα και αειφορία
Ο σχεδιασμός των επεμβάσεων στα υφιστάμενα κτίρια αλλά και οι νέες ειδικές κατασκευές ακολουθούν τις αρχές της μελέτης ως προς την απλότητα, την έμφαση στην βιωσιμότητα και την αειφορία. Εργαλεία βιοκλιματικού και βιώσιμου σχεδιασμού εφαρμόζονται τόσο στα κτίρια όσο και στο υπόλοιπο πάρκο με στόχο την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών και την μείωση του οικονομικού και οικολογικού αποτυπώματος.
Φυτοτεχνική μελέτη
Η φυτοτεχνική μελέτη βασίζεται στα ιδιαίτερα κλιματολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής του Βόλου, του τοπικού υγρού κλίματος, της εγγύτητας στη θάλασσα και της υφιστάμενης λίμνης εντός του οικοπέδου μελέτης, η οποία, σε συνδυασμό με τον υγρότοπο του Ξηριά, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την βιοποικιλότητα της περιοχής. Η στρατηγική επιλογής των φυτεύσεων βασίζεται στην προσπάθεια διατήρησης και εμπλουτισμού της υφιστάμενης βλάστησης με στόχο την προστασία της βιοποικιλότητας. Οι ζώνες του πάρκου χαρακτηρίζονται από διαφορετικές φυτεύσεις ανάλογα με τη χρήση τους, οι οποίες αντιμετωπίζονται ως εργαλεία ποιοτικής αναβάθμισης της εκάστοτε “γειτονιάς”.
Στόχος αρχιτεκτονικής πρότασης
Συνοπτικά, η μελέτη, μέσω ήπιων σχεδιαστικών και προγραμματικών κινήσεων, στοχεύει να δώσει έναν νέο χαρακτήρα στο πάρκο, μετατρέποντας το σε πόλο έλξης κατοίκων και επισκεπτών. Κοινωνικές και πολιτιστικές δράσεις, χώροι εκπαιδευτικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα, αθλητικές και οικονομικές δραστηριότητες, συνοψίζουν την μελλοντική εικόνα του πάρκου, το οποίο φιλοδοξεί να ενισχύσει την κοινωνική και οικονομική ζωή της περιοχής και της πόλης του Βόλου συστήνοντας ένα νέο πολυλειτουργικό πάρκο Πεδίου Άρεως.

Το "OptoTherapy" βρίσκεται στο κέντρο της Λάρισας και επιχειρεί τον συνδυασμό εμπορικού χώρου με ιδιαίτερα brands οπτικών, φακών, αναλώσιμων, και χώρου παροχής εξειδικευμένων υπηρεσιών εξάσκησης όρασης (vision training). Αυτά τα στοιχεία καλείται να αναδείξει ο σχεδιασμός, παρέχοντας από τη μία πλευρά έναν χώρο εξωστρεφή, σαφή, άνετο και χωρίς οπτικά εμπόδια (εμπορικό τμήμα) ενώ από την άλλη προσδιορίστηκαν ποιότητες που εξασφαλίζουν την ιδιωτικότητα, την ηρεμία και τις προδιαγραφές για το vision training. Το γεγονός ότι το vision training απευθύνεται κυρίως σε παιδιά και νεαρούς ανθρώπους απαιτούσε ειδικούς χειρισμούς τόσο σε σχέση με την επιλογή των υλικών αλλά και τις προδιαγραφές ανάγνωσης του χώρου.
Σχεδιαστικά υιοθετήθηκαν γεωμετρικές καμπύλες, ημικύκλια, κύλινδροι, που οπτικά παραπέμπουν σε θραύσματα σκελετού γυαλιών και φακών, ενώ προσδίδουν μία ήρεμη αίσθηση στο χώρο, προτρέποντας το μάτι του παρατηρητή να κινηθεί ακολουθώντας την γεωμετρία. Χρησιμοποιήθηκαν υλικά τα οποία δημιουργούν ποικίλα διαφορετικά περιβάλλοντα και χωρικά κάδρα, για την προώθηση του εμπορικού υλικού. Ένα άκρως ελκυστικό περιβάλλον-τόσο για τον πραγματικό κόσμο, όσο και για τον κόσμο των social media- ήταν προφανώς μέσα στα δεδομένα, καθώς αυτές είναι οι ανάγκες της εποχής. Με εξαίρεση τις καρέκλες που αγοράστηκαν από το εμπόριο όλα τα έπιπλα είναι design και custom κατασκευές αποκλειστικά για το κατάστημα. Ο προσδιορισμός των φωτιστικών ποιοτήτων και ο σχεδιασμός του φωτισμού έγινε επίσης με ιδιαίτερη προσοχή καθώς ένα κατάστημα σε τόσο κεντρικό σημείο της πόλης θα έπρεπε να δείχνει "ανοιχτό" ακόμη και το βράδυ, τις ώρες που είναι κλειστό χωρίς ωστόσο τη συνηθισμένη φωτορύπανση με την οποία γίνεται αντιληπτή και ερμηνεύσιμη αυτή η συνθήκη.

Studio 99
Το Studio 99 είναι ένα αρχιτεκτονικό γραφείο που ιδρύθηκε το 2022, έχει έδρα τον Βόλο και συγκεντρώνει μια διεπιστημονική ομάδα αρχιτεκτόνων, μηχανικών, σχεδιαστών, καλλιτεχνών και τεχνιτών που μοιράζονται την έμπνευση και την επιθυμία να χρησιμοποιούν την αρχιτεκτονική ως εργαλείο για τη βελτίωση της καθημερινής ζωής και ως μέσο διαμόρφωσης νέων κοινωνικών εμπειριών. Η δουλειά μας προσπαθεί να λειτουργήσει ανάμεσα σε ένα ευρύ φάσμα πεδίων όπως η αρχιτεκτονική, η πολεοδομία, η αρχιτεκτονική τοπίου και εσωτερικών χώρων, γραφιστική, ψηφιακό σχεδιασμός και τέχνη, δημιουργώντας ένα πλαίσιο όπου η σχέση μεταξύ αυτών των κλάδων διαμορφώνει τις ιδέες και τα έργα μας.
Η κλίμακα δεν έχει σημασία
Δραστηριοποιούμαστε σε κάθε είδους κλίμακα, με στόχο να εξελίξουμε μια συνεκτική διαδικασία για την αντιμετώπιση του κάθε project και των ιδιαίτερων απαιτήσεών του, αναπτύσσοντας έναν ξεχωριστό τρόπο προσέγγισης και επίλυσης του κάθε έργου.
Η συνθετική διαδικασία και τα εργαλεία σχεδιασμού μας επιδιώκουν να να συνδυάσουν νέα ψηφιακά μέσα με αναλογικές πρακτικές, στοχεύοντας στη δημιουργία αρχιτεκτονικών και αισθητικών αρχών που παράγονται από τα ιδιαίτερα στοιχεία του κάθε τόπου, διατηρώντας και ενισχύοντας τη μνήμη και την ταυτότητά του, εστιάζοντας παράλληλα σε νέες πρακτικές και μορφολογίες. Η αίσθηση του τόπου που κατοικούμε, φυσικού ή τεχνητού, και το περιβάλλον του είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου να αναπτύξουμε τη σχεδιαστική μας ιδέα.
Αντιμετωπίζοντας την περιβαλλοντική κρίση και κατανοώντας την επιστημονική προσέγγιση της αρχιτεκτονικής, το Studio 99 δίνει έμφαση στην ανάπτυξη του βιώσιμου σχεδιασμού ως υποχρέωση για το μέλλον του δομημένου περιβάλλοντος.
Αυτή τη στιγμή συμμετέχουμε σε πολλά έργα στην Ελλάδα και την Ευρώπη και οι προτάσεις μας έχουν αποσπάσει τιμητικές μνείες, βραβεία, καθώς και πολυάριθμες διακρίσεις σε διαγωνισμούς για δημόσια έργα, μερικά από τα οποία είναι τώρα υπό ανάπτυξη.

Δημήτρης Στεφανάκης
Σπούδασε αρχιτεκτονική στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και εργάστηκε σε αρχιτεκτονικά γραφεία στον Βόλο, την Αθήνα και την Βαρκελώνη, ενώ συνεχίζει τις σπουδές του στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με θέμα «Αρχιτεκτονική Θεωρία, Χώρος & Σχεδιασμός». Στη Βαρκελώνη εργάστηκε στα γραφεία EMBT Miralles Tagliabue και RTBA ενώ στην Αθήνα ως επίκουρος καθηγητής στο ΕΜΠ στο μάθημα του Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού.
Έχει συμμετάσχει σε πολλούς διεθνείς διαγωνισμούς στην Κίνα, την Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα, στους οποίους πολλά από τα έργα απέσπασαν πρώτα βραβεία και τιμητικές διακρίσεις, ήταν φιναλίστ, ενώ συμμετείχε με το γραφείο στη Biennale της Βενετίας το 2021.

Το MID STUDIO είναι ένα αρχιτεκτονικό γραφείο το οποίο ιδρύθηκε το 2020 από τον Θάνο Μουσμουλίδη και τον Αλέξανδρο Ιωσηφίδη και εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Δραστηριοποιείται στον τομέα των έργων μικρής κλίμακας με υλοποιημένα project ανακαινίσεων ιδιωτικών γραφείων και καταστημάτων στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, το γραφείο συνεργάζεται με αρχιτέκτονες και γραφεία στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία με στόχο την συμμετοχή σε μεγάλους δημόσιους διαγωνισμούς, σε τρεις από τους οποίους έχει βραβευθεί με υψηλές διακρίσεις. Η έρευνα σε νέους τομείς του design και της αρχιτεκτονικής, ο συνδυασμός έργων μικρής κλίμακας με τη συμμετοχή σε μεγάλους διαγωνισμούς αλλά και η ενεργή συνεργασία με γραφεία νέων αρχιτεκτόνων στην Ελλάδα και την Ευρώπη αποτελούν το σκεπτικό γύρω από την ίδρυση του γραφείου.

Ο Θάνος Μουσμουλίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1997. Αποφοίτησε από το Αρσάκειο Λύκειο Θεσσαλονίκης και σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και την Αρχιτεκτονική Σχολή της Φλωρεντίας. Μετά το πέρας των σπουδών, εργάσθηκε για έναν χρόνο στο γραφείο Miralles Tagliabue EMBT στη Βαρκελώνη της Ισπανίας, συμμετέχοντας σε διεθνής διαγωνισμούς και μελέτες εφαρμογής σε Ευρώπη, Κίνα και Ρωσία. Συνεργάσθηκε με το αρχιτεκτονικό γραφείο KKAA Kengo Kuma and Associates το 2021 για τον Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό “Thessaloniki ConfEX Park” για την ανάπλαση της Διεθνούς Εκθέσης Θεσσαλονίκης, μαζί με μια μεγάλη ομάδα συμβούλων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. To 2020 ίδρυσε μαζί με τον Αλέξανδρο Ιωσηφίδη το γραφείο «ΜΙD STUDIO» συμμετέχοντας σε πλήθος διαγωνισμών και μελετών.

O Aλέξανδρος Ιωσηφίδης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1984. Απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Θεσσαλονίκης «Ανατόλια», στην συνέχεια φοίτησε στο τμήμα Διεθνών & Ευρωπαϊκών Οικονομικών & Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και κατόπιν ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Imperial College του Λονδίνου με εξειδίκευση στην Διοίκηση Επιχειρήσεων (MSc Management).Εργάζεται στην εταιρεία INTERFORM A.E από το 2011 μέχρι και σήμερα, έχοντας πλέον αναλάβει χρέη Γενικού Διευθυντή. Είναι συνεταίρος μαζί με τον αρχιτέκτονα Θάνο Μουσμουλίδη και διαχειριστής στην MI DESIGN ΙΚΕ που ιδρύθηκε το 2020 με σκοπό την ανάπτυξη portfolio έργων urban, interior and retail design καθώς και τη συμμετοχή σε δημόσιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, εγχώριους και διεθνείς. Είναι εκλεγμένο μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος (ΣΒΕ). Είναι μέλος του προσωρινού ΔΣ της ΕΝΕΒΙΠΕΘ (Ένωση Επιχειρήσεων Βιομηχανικής Περιοχής Θεσσαλονίκης), που αποτελεί κοινή πρωτοβουλία του ΣΒΕ και φορέων της περιοχής.

Το "Regno Di Morea" στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό διατηρητέο οίκημα στην οδό Βελίνη της παλαιάς πόλης του Ναυπλίου. Το κτίριο ανεγέρθηκε τον 19ο αιώνα και μοιράζεται στη βορινή του πλευρά την ίδια μεσοτοιχία με το δημαρχείο της πόλης. Κατά το στάδιο ανακατασκευής του σε ξενοδοχείο δέχτηκε σημαντικές επεμβάσεις οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με τον μέγιστο σεβασμό απέναντι στην αρχιτεκτονική του μορφή και με στόχο τη διατήρηση της ιστορικότητας του υπό το πρίσμα μίας νέας χρήσης.
Σε αυτή την πλήρη ανακατασκευή του κτηρίου δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην επαναφορά της αρχικής μορφής του κελύφους του και όχι μόνο. Οι όψεις αποκαταστάθηκαν με την επαναχρησιμοποίηση των υφιστάμενων λίθων και ακολουθήθηκε το πρωταρχικό χρώμα και σχέδιο όσον αφορά τη θέση, τα υλικά και τη διαστασιολόγηση των ανοιγμάτων, τους εξώστες και τα διακοσμητικά στοιχεία. Ο διακριτικός φωτισμός ήρθε να αναδείξει την πρόσοψη και το μαρμάρινο ιστορικό εύρημα που αποκαλύφθηκε σε αυτή πλησίον του δημαρχείου. Στο εσωτερικό, όπου εισέρχεται κανείς μέσω της προϋπάρχουσας αλλά πλέον συντηρημένης θύρας, η ξύλινη σκάλα που σε οδηγεί στα δωμάτια των 3 υπερκείμενων ορόφων βρίσκεται στην αρχική της θέση, ενώ συγχρόνως διατηρεί τη μορφολογία του νεοκλασικού της κιγκλιδώματος. Τα ξύλινα δάπεδα, οι ξύλινες οροφές, η στέγη αλλά και οι διαχωριστικοί τοίχοι με τον ξύλινο σκελετό τους (τσατμάδες) υπακούν και αυτά στον παραδοσιακό τρόπο κατασκευής τους.
Η διαμόρφωση των χώρων της υποδοχής/αναμονής στο ισόγειο του ξενοδοχείου, καθώς και των 8 δωματίων στους ορόφους, θέλοντας να εκσυγχρονίσει την ταυτότητα του κτιρίου και να συνδέσει το παρόν με το παρελθόν, συνδυάζει έναν σύγχρονο σχεδιασμό με νεοκλασικές αναφορές. Η αισθητική χαρακτηρίζεται από μία σεμνότητα που συνοδεύεται από ένα έντονο αίσθημα άνεσης και ευχαρίστησης. Το αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο που την χαρακτηρίζει περιλαμβάνει τη χρήση μιας φυσικής παλέτας υλικών, όπως πέτρα, ξύλο και μάρμαρο, και λιτές σχεδιαστικές γραμμές που συνομιλούν με το κέλυφος του κτιρίου. Ο φωτισμός συμμετέχει κι αυτός με έναν ιδιαίτερο τρόπο στην σύνθεση της ατμόσφαιρας ακουμπώντας πάνω στις υφές και τα χρώματα.
Σκοπός του "Regno Di Morea" είναι να αποτελέσει, όπως υποδηλώνει και το όνομά του, ένα εμβληματικό και διαχρονικό σημείο στην ιστορική πόλη του Ναυπλίου, προσφέροντας στο σήμερα ένα ζεστό περιβάλλον αισθητικής αρτιότητας και ισορροπίας, αντλώντας μερική από την αίγλη του χθες.