Το βράδυ το νέο κτίριο αυτού του καταστήματος λάμπει και ο διάχυτος φωτισμός πίσω από τη διάτρητη λαμαρίνα δίνει την αίσθηση του φανού. Στόχος ήταν να προβληθεί και να αναδειχθεί το κτίριο ώστε να είναι αυτό που προσκαλεί τους ταξιδιώτες και περαστικούς και όχι οι ταμπέλες ή τα περίπλοκα σήματα.
Φωτογραφία: Πυγμαλίων Καρατζάς

Το γραφείο ecoLogicStudio παρουσίασε την πρώτη βιοτεχνολογική παιδική χαρά, που χάρη στις καλλιέργειες μικροφυκών που ενσωματώνει, καθαρίζει τον αέρα στον εσωτερικό της χώρο.
Το "AirBubble" αποτελεί το πιο πρόσφατο δημιούργημα του ecoLogicStudio, ενός διεθνούς αρχιτεκτονικού γραφείου με έδρα το Λονδίνο. Σύμφωνα με τους επικεφαλής της ομάδας, που ειδικεύονται στον βιο-ψηφιακό σχεδιασμό, η εκμετάλλευση της νοημοσύνης των φυσικών συστημάτων στις πόλεις μπορεί να μετατρέψει τα κτίρια σε ζωντανές μηχανές, που παράγουν ενέργεια, αποθηκεύουν CO² και καθαρίζουν τον αέρα. Δημιουργείται ένα καθαρό μικρόκλιμα για παιχνίδι, μια "φούσκα" πραγματικά καθαρού αέρα. Το έργο βρίσκεται στον αύλειο χώρο του επιστημονικού κέντρου Copernicus στη Βαρσοβία, μια από τις πιο επιβαρυμένες πόλεις της Ευρώπης ως προς την ατμοσφαιρική ρύπανση και συνδυάζεται με μια θεματική έκθεση που εξιστορεί τη σχεδιαστική καινοτομία πίσω από την εφεύρεση.
Πρόκειται για μια κυλινδρική ξύλινη κατασκευή, στην οποία έχουν αναρτηθεί 52 γυάλινοι βιο-αντιδραστήρες. Οι αντιδραστήρες που περιέχουν 520 l ζωντανών καλλιεργειών φυκιών, μπορούν να φιλτράρουν μια ροή μολυσμένου αέρα 200 l/min, γεγονός που σημαίνει πως τα μικροφύκη μπορούν να καθαρίσουν όλο τον αέρα στο εσωτερικό μιας κατασκευής 283 m³ σε χρονικό διάστημα 24 ωρών. Μέσω της φωτοσύνθεσης, τα φύκια δεσμεύουν τα ρυπογόνα μόρια, καθώς και το διοξείδιο του άνθρακα, για να απελευθερώσουν κατόπιν καθαρό οξυγόνο.
Η διαδικασία καθαρισμού τροφοδοτείται από δύο ανανεώσιμες και ανεξάντλητες πηγές ενέργειας: την ηλιακή και την ενστικτώδη ορμή των παιδιών για
εξερεύνηση και παιχνίδι. Η ηλιακή ενέργεια κινητοποιεί τη φωτοσύνθεση, μέσω της οποίας τα φύκη καθαρίζουν τον αέρα, ενώ το παιχνίδι ενεργοποιεί τα μηχανήματα που κινούν το υγρό στους βιο-αντιδραστήρες. Η διαδικασία φιλτραρίσματος ενισχύεται από την αρχιτεκτονική μορφολογία της κατασκευής. Το κυκλικό σχήμα επιτρέπει στους αντιδραστήρες να συλλέγουν ηλιακή ακτινοβολία από όλες τις κατευθύνσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας. Παράλληλα, η μεμβράνη ETFE που περιβάλλει την κατασκευή ελέγχει το μικρόκλιμα, ενώ η αντεστραμμένη κωνική μεμβράνη οροφής διεγείρει περαιτέρω την ανακυκλοφορία του αέρα.
Το "AirBubble" κατάφερε να μειώσει το επίπεδο των ατμοσφαιρικών ρύπων στο εσωτερικό της δομής αρκετά κάτω από τα ασφαλή όρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Προκειμένου να επαληθευτεί η αποτελεσματικότητά του, το πείραμα θα συνεχιστεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ενώ θα δοκιμαστεί και υπό διαφορετικές κλιματικές συνθήκες και πρότυπα χρήσης.

Η κατοικία "Rio Mau 2" βρίσκεται σε μια αγροτική περιοχή στη "Vila do Conde" της βόρειας Πορτογαλίας. Πρόκειται για ένα κτίσμα, το οποίο χαρακτηρίζεται από τη λιτότητα στο σχεδιασμό, με απλούς, λευκούς όγκους και τα μεγάλα ανοίγματα.
Μέσω αυτών των ανοιγμάτων οι εσωτερικοί χώροι εκτείνονται προς τους εξωτερικούς και αγκαλιάζουν τον κήπο και την πισίνα. Η τοποθέτησή τους σε εσοχή επιτρέπει την προστασία των κουφωμάτων και των στοιχείων σκίασης από τον άνεμο, τη βροχή και την ηλιακή ακτινοβολία. Το σύστημα σκίασης αποτελείται από οριζόντιες μεταλλικές περσίδες, τοποθετημένες εξωτερικά των κουφωμάτων ώστε να αποτρέπουν την είσοδο της θερμότητας από τον ήλιο στην κατοικία. Όταν αυτές οι περσίδες αναδιπλώνονται, τότε χωνεύονται πλήρως σε ειδικά διαμορφωμένη εσοχή της οροφής. Το κέλυφος όλου του κτιρίου, σε τοίχους και δώμα διαθέτει εξωτερική θερμομόνωση, η οποία επενδύει τα προκατασκευασμένα και τα επιτόπου χυτεμένα στοιχεία σκυροδέματος, που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή.

ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΙΣΟΖΥΓΙΟΥ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ
Το σχέδιο κλιματικών στόχων της Ε.Ε. προβλέπει εξοικονόμηση ενέργειας κατά 30% και μείωση κατά 40% των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου μέχρι το 2030 με έτος αναφοράς το 1990. Σ’ αυτό το πλαίσιο όλα τα νέα κτίρια πρέπει να είναι σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας (nZEB), δηλαδή να καταναλώνουν ελάχιστη έως μηδενική ποσότητα ενέργειας από την 1η Ιουνίου 2021. Σημαντικό μερίδιο στη βελτιστοποίηση του ενεργειακού ισοζυγίου ενός κτιρίου έχει η μείωση των ενεργειακών απωλειών από τα ανοίγματα του κτιρίου. Η επίδοση του κτιριακού κελύφους όσο αφορά στη μείωση των ενεργειακών απωλειών επηρεάζεται σημαντικά από τον προσανατολισμό των κουφωμάτων, τη θερμομονωτική τους ικανότητα, την ελαχιστοποίηση των διαφυγών του αέρα και των θερμογεφυρών και την ποιότητα των υλικών του κουφώματος. Τα παραπάνω αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την επιλογή των κουφωμάτων τόσο σε νέες, όσο και σε υφιστάμενες κατασκευές.

Το Κέντρο Έρευνας Μαστίχας Α.Ε. ιδρύθηκε το 2017 με υψηλές προδιαγραφές, στη Χίο και έχει ως στόχο να γεφυρώσει την ακαδημαϊκή γνώση με τις ανάγκες της βιομηχανικής παραγωγής, ώστε να παραχθούν έτσι καινοτόμα προϊόντα με βάση τη μαστίχα Χίου. Για την καλύτερη δυνατή ανάδειξη του εύρους των θεραπευτικών και ευεργετικών δράσεων της μοναδικής στον κόσμο μαστίχας Χίου αποφασίστηκε η ανέγερση βιομηχανικού κέντρου έρευνας εφαρμογών μαστίχας σε έκταση ιδιοκτησίας της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών Χίου, στην Καλλιμασιά, ενώ σε άμεση γειτνίαση λειτουργεί ήδη η Mediterra A.E., εκ των βασικών μετόχων του Κέντρου.
Το νέο κτίριο σχεδιάστηκε αφενός με γνώμονα τη στέγαση όλων των επιμέρους αναγκών ενός κέντρου έρευνας (με έμφαση τόσο στο βιομηχανικό κομμάτι, όσο και στην έρευνα/ανάπτυξη και εξωστρέφεια/επικοινωνία) και αφετέρου με την απαίτηση της βέλτιστης αξιοποίησης των πολεοδομικών μεγεθών του οικοπέδου και την χωροταξική-τυπολογική σύνδεση με το υφιστάμενο κτίριο της Mediterra A.E.
Ο σχεδιασμός του νέου κτιρίου αναπτύσσεται σε τέσσερα επίπεδα με συνολικό εμβαδό 1.600 m2. Η θέση του οικοπέδου επί του οδικού άξονα – επαρχιακής οδού ευνόησε τη σχεδίαση ενός κτιρίου προβολής, με κύριους άξονες την τοποθέτηση του κτιριακού όγκου μέσα στο οικόπεδο, την επιλογή των δομικών υλικών, που διαμορφώνουν το κέλυφός του, τη χωροθέτηση των λειτουργιών μέσα στο κτίριο και το διάλογό του με το φυσικό περιβάλλον. Το φυσικό ανάγλυφο, με υψομετρική διαφορά δύο περίπου μέτρων, οδηγούν στην υπερύψωση του ισογείου για άμεση πρόσβαση από το επίπεδο του δρόμου.
Η "καρδιά" του βιομηχανικού κέντρου, ο μηχανολογικός του εξοπλισμός, οργανώνεται και τοποθετείται σε σαφώς ορισμένες περιοχές, σύμφωνα με τις εκάστοτε προδιαγραφές λειτουργίας του. Τα ανοίγματα στις προσόψεις του κτιρίου δημιουργούν κατακόρυφα κενά που είναι εμπνευσμένα από το χαρακτηριστικό στάξιμο της μαστίχας, εξυπηρετώντας παράλληλα, των απαραίτητο φωτισμό και αερισμό των χώρων. Για την οπτική απόκρυψη και την αποφυγή της άναρχης επέκτασής του στον περιβάλλοντα χώρο - ακάλυπτο, προβλέπεται ενδιάμεσος όροφος, στα πρότυπα του παλιού "μηχανολογικού ορόφου", όπου τοποθετούνται μηχανήματα και κλιματιστικές μονάδες και αποκρύπτονται οπτικά.
Το κτίριο εκτείνεται σε τέσσερα επίπεδα, με διαφορετικές χρήσεις στο καθένα που μεταφράζονται σε αντίστοιχες οριζόντιες ζώνες στην όψη του. Το υπόγειο φιλοξενεί τους αποθηκευτικούς και μηχανολογικούς χώρους, το ισόγειο τους χώρους πιλοτικής παραγωγής κλάσης καθαρότητας D, ο η/μ όροφος τις μηχανολογικές εγκαταστάσεις και το computer room, ενώ ο όροφος τους χώρους γραφείων, το αναγνωστήριο - βιβλιοθήκη, το χημείο και το μικροβιολογικό εργαστήριο. Ο φυσικός φωτισμός του χώρου σε αυτόν τον όροφο ενισχύθηκε με κυκλικό κούφωμα οροφής (skylight).
Ο ανωτέρω επιμερισμός των λειτουργιών ανά στάθμη επιτρέπει και την διαφοροποίηση των υλικών των προσόψεων. Συγκεκριμένα, στο ισόγειο, όπου δεν υφίστανται απαιτήσεις θερμομόνωσης, αλλά επενδύεται εσωτερικά με πετάσματα καθαρών χώρων, η όψη υλοποιήθηκε με επιμελημένο ξυλότυπο εμφανούς σκυροδέματος με κατακόρυφες τάβλες. Ο όροφος επενδύθηκε με σύστημα θερμοπρόσοψης, χρώματος λευκού, ενώ η ενδιάμεση στάθμη (Η/Μ όροφος) οριοθετείται από τα υποστυλώματα του φορέα σε εσοχή και κτιστές οπτοπλινθοδομές επιχρισμένες σε ανθρακί απόχρωση δίνοντας την εντύπωση αιώρησης του όγκου του.
Όσον αφορά στον εξοπλισμό και στις Η/Μ εγκαταστάσεις του κτιρίου, εκπονήθηκε για κάθε χώρο λεπτομερής μελέτη και χρησιμοποιήθηκε διαφορετικό σύστημα κλιματισμού ώστε να καλύπτονται πλήρως οι ιδιαιτερότητες αυτών.
Συστήματα νερού και freon συνδυάστηκαν με απόλυτη επιτυχία και πλήρη έλεγχο μέσω του BMS που διαθέτει το Κέντρο. Το σύστημα BMS ελέγχει, εκτός της λειτουργίας του κλιματισμού, τη λειτουργία των διαβαθμισμένων (καθαρών) χώρων ως προς τη διατήρηση των απαιτούμενων συνθηκών πίεσης, υγρασίας και θερμοκρασίας ανά χώρο, ώστε να μπορούν να πραγματοποιηθούν εξειδικευμένες δοκιμές και πιλοτικές παραγωγές προϊόντων. Το κτίριο ηλεκτροδοτείται με χαμηλή τάση από μετασχηματιστή που βρίσκεται επί στύλου στην είσοδο του οικοπέδου. Τέλος η υδροδότηση του κτιρίου γίνεται εξ ολοκλήρου με επεξεργασμένο νερό που προκύπτει μέσω της διαδικασίας της ώσμωσης.
Η υλοποίηση του κτιρίου του Κέντρου αποτελεί ένα πρώτο βήμα στην κατασκευή περαιτέρω έργων λειτουργικής και κτιριακής αναβάθμισης στις εν λόγω εγκαταστάσεις.

Η πλήρης ανάπλαση του διατηρητέου κτιρίου στο Άλσος Κηφισίας πραγματοποιήθηκε για να στεγάσει το El Centro, έναν πολιτιστικό χώρο προώθησης της ισπανικής γλώσσας και του πολιτισμού. Στόχος της αρχιτέκτονα Angeles Mira ήταν να δώσει στο κτίριο μια ισπανική, μεσογειακή και λατινική ψυχή ταυτόχρονα. Μια ψυχή γεμάτη χρώμα, πάθος και χαρά.
Κεντρικό και εμβληματικό στοιχείο του χώρου είναι η ιδιαίτερη σκάλα, που αποτελεί άξονα ολόκληρου του κτιρίου και στολίδι του έργου, εμπνευσμένη από μια ισπανική κιθάρα. Η σκάλα ενώνει την εντυπωσιακή reception με τους επάνω ορόφους στους οποίους φιλοξενούνται οι αίθουσες διδασκαλίας και η παιδική βιβλιοθήκη. Ένα έργο με πολλές τεχνικές δυσκολίες, λόγω της παλαιότητας του κτιρίου και των υψηλών απαιτήσεων της μελέτης, το οποίο μετατράπηκε σε ένα σημείο συνάντησης της Ισπανόφωνης κοινότητας.
Το El Centro αποτελεί έναν ανοιχτό και δυναμικό χώρο, όπου όλες οι πολιτιστικές εκδηλώσεις των ισπανόφωνων χωρών έχουν τη θέση τους: η γλώσσα, οι χοροί, η γαστρονομία, η τέχνη... Αλλά, πάνω απ' όλα, είναι το όνειρο μιας Ισπανίδας, που ήρθε στην Ελλάδα πριν από 14 χρόνια και θέλει να μοιραστεί τον πολιτισμό της με τον ελληνικό λαό και, ταυτόχρονα, να προσφέρει ένα σημείο συνάντησης για την Ισπανόφωνη κοινότητα.
Έχοντας κατά νου αυτό το όνειρο, ξεκινά το αρχιτεκτονικό έργο του El Centro: η αναμόρφωση ενός προστατευόμενου κτιρίου, το οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά στα αρχεία το 1926. Μια κομψή καλοκαιρινή κατοικία με κήπο, απέναντι από το Άλσος της Κηφισιάς.
Η πύλη εισόδου, με τη μεγάλη τζαμαρία, προσκαλεί τον επισκέπτη να ανακαλύψει αυτό που βλέπει πίσω της: τον κήπο. Έναν κήπο που, με τις πορτοκαλιές και τις λεμονιές του, τα φώτα και τις σκιές του, τα αρώματα και τα χρώματά του, θυμίζει ανδαλουσιανό αίθριο. Ένα προαύλιο ή εξωτερικό χολ, με δάπεδο από παλιό τούβλο, προηγείται μιας σκάλας, φτιαγμένης και αυτής από τούβλο, η οποία μας οδηγεί, μέσω μιας πέργκολας με την κληματαριά και το γιασεμί της, στον προθάλαμο του κτιρίου, με πάτωμα καλυμμένο με χαλί από άσπρη πέτρα και ένα χαρακτικό από μαύρο γρανίτη, που απεικονίζει ένα χέρι έτοιμο να γράψει… τόσες πολλές ιστορίες.
Ένας πέτρινος πάγκος στη σκιά μιας λεμονιάς λειτουργεί ως προθάλαμος για το εσωτερικό του κτιρίου.
Ο εκθεσιακός χώρος - υποδοχή μάς καλωσορίζει και αμέσως τα μάτια μας κατευθύνονται στη σκάλα, άξονα ολόκληρου του κτιρίου και στολίδι του έργου.
Πρόκειται για μια σκάλα σε δύο τμήματα, εμπνευσμένη από μια ισπανική κιθάρα, όπου το αντηχείο είναι ένα σώμα από μασίφ δρύινες ράβδους που καλύπτουν το ύψος της δομής, φωτισμένης στρατηγικά ώστε να επισημάνει τη ροζέτα ή το κοίλο της κιθάρας, το οποίο είναι ταυτόχρονα και το λογότυπο του El Centro, σκαλισμένο πάνω σε κάθε ράβδο σχηματίζοντας μια επιβλητική τρισδιάστατη φιγούρα. Οι χορδές της κιθάρας είναι, σε αυτή την περίπτωση, τένοντες βαμμένοι σε χρώμα πεπαλαιωμένο χρυσό, που, σαν κιγκλίδωμα, σε συνοδεύουν κατά μήκος της σκάλας και υψώνονται στο κτίριο δημιουργώντας μια σύνθεση που μοιάζει τυχαία, αλλά που, στην πραγματικότητα, διέπεται από την ακολουθία Fibonacci, μια αλληλουχία αριθμών που σχετίζονται στενά με τη Χρυσή Τομή.
Βλέποντας αυτό το έργο τέχνης, δύσκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι προκύπτει από την επίλυση ενός τεχνικού προβλήματος, που εμφανίστηκε στη φάση της κατεδάφισης του αρχικού οικοδομήματος. Η ανάγκη δημιουργίας μίας δοκού ενίσχυσης είχε σαν αποτέλεσμα την ελικοειδή σκάλα, όπου τα σκαλοπάτια είναι αντισταθμισμένα για να αποκτήσουν πλάτος πέλματος –σε αυτό οφείλεται ο σχεδιασμός τους–, τα οποία είναι φαινομενικά πολύ πλατιά για να κρύψουν τη δοκό και με κεκλιμένο πάχος για να αυξάνουν το πλάτος του πέλματος. Επιπλέον, τα δύο πρώτα σκαλοπάτια, με τρόπο πιο παραστατικό, επιμηκύνονται για να σχηματίσουν μια εξέδρα υποδοχής, ενώ η υπόλοιπη σκάλα διαφαίνεται μέσα από τις ξύλινες ράβδους.
Η δυσκολία κατασκευής αυτής της σκάλας είναι τεράστια και επετεύχθη χάριν στην εξαντλητική μαθηματική εργασία, στη λήψη μετρήσεων στο χιλιοστόμετρο και στην τεχνική δουλειά απόλυτης ακρίβειας, με τον απόλυτο συντονισμό όλων των τεχνιτών: του σιδηρουργού με τη δομή της βάσης, του ξυλουργού με δουλειά χρυσοχόου, της ομάδα φωτισμού με την ποιότητα και τη λεπτομέρειά της. Σαν κατασκευαστές χρειάστηκε να επιδείξουμε απόλυτη αφοσίωση, έχοντας πάντα δίπλα μας την ομάδα των αρχιτεκτόνων και τον πελάτη για να επιτευχθεί αυτό το άρτιο τεχνικά αποτέλεσμα.
Ανεβαίνοντας στον πρώτο όροφο του κτιρίου, όπου βρίσκεται η βιβλιοθήκη και οι αίθουσες διδασκαλίας, πηγαίνουμε στο δεύτερο τμήμα της σκάλας, όπου ο όροφος απογυμνώνεται για να δείξει την πιο πρωτόγονη φύση του. Στη συνέχεια, η σκάλα αποκαλύπτει τη σιδερένια της δομή για να μας οδηγήσει στον τρίτο όροφο, τον πιο παιχνιδιάρικο χώρο: την παιδική βιβλιοθήκη.
Αυτός ο χώρος σοφίτας, με λευκό ξύλινο πάτωμα και λευκή οροφή, παίζει συγχρόνως με τα πρωτεύοντα χρώματα –κόκκινο, κίτρινο και μπλε–, χρώματα που απαντούν σχεδόν σε όλες τις σημαίες των ισπανόφωνων χωρών. Συνδυάζοντάς τα με τη διαφάνεια του γυαλιού και το μαύρο του σιδήρου, σχηματίζουν αφηρημένες γεωμετρίες και απλά σχήματα, παρμένα από το λογότυπο, και παραπέμπουν σε μια παιδική κοσμογονία, γνώρισμα αυτού του πιο ελεύθερου ορόφου, αφιέρωμα στον μεγάλο σουρεαλιστή ζωγράφο Joan Miró.
Τον τίτλο αυτού του έργου δανειστήκαμε από την "Ιστορία μιας σκάλας", του Ισπανού συγγραφέα Antonio Buero Vallejo, ένα θεατρικό κομμάτι που αναλύει την κοινωνία στα μέσα του εικοστού αιώνα –με τις ίντριγκες, τα προβλήματα, τα ψέματα και τους έρωτές της– μέσα από τους γείτονες που μοιράζονται την ίδια σκάλα.
Αυτή η σκάλα έχει τη δική της ιστορία. Είναι ένα αρχιτεκτονικό κομμάτι. Είναι ένα ξύλινο γλυπτό. Έχει τις εκπλήξεις της, την αφοσίωσή της. Και είναι γεμάτη λεπτομέρειες και αμέτρητες ώρες ομαδικής εργασίας για να επιτευχθεί αυτό που πάντα αναζητούσε το έργο: τη λατινική ψυχή, το ισπανικό πνεύμα, την έκρηξη αυτή των αισθήσεων που προκαλούν οι χορδές μιας ισπανικής κιθάρας...

Αυτή η εξοχική μονοκατοικία στο βόρειο τμήμα της Κέρκυρας βρίσκεται μέσα στον εκτεταμένο ελαιώνα της περιοχής, κοντά στη θάλασσα. Το οικόπεδο είναι επίμηκες, με διαπλάτυνση στο πρώτο, ψηλότερο τμήμα του, κοντά στο δρόμο και συνεπώς στην είσοδό του, όπου και τοποθετούνται τα κτίσματα. Το σχήμα του οικοπέδου και το άνοιγμα προς τη θέα του ελαιώνα, οδήγησαν στην αναγκαστική σχεδόν τοποθέτησή του σε αυτό το διαπλατυμένο τμήμα του. Η αρχιτεκτονική ιδέα για τη σύνθεση ενός συμπλέγματος κτιρίων, με αφετηρία την αρχετυπική δομή των αγροικιών, με κύρια και βοηθητικά κτίρια γύρω από μία περίκλειστη αυλή, ψηλούς μαντρότοιχους, σε συνδυασμό με μορφολογικά στοιχεία της Κέρκυρας προκύπτει από την πρόθεση σχεδιασμού ενός οικήματος που ανήκει στον τόπο.
Το σύμπλεγμα αποτελείται από το κυρίως πέτρινο κεντρικό κτίσμα διπλού ύψους, με δίρριχτη εμφανή στέγη, που περιλαμβάνει το καθιστικό, την ανοιχτή κουζίνα και το χώρο φαγητού, από ένα διώροφο κτίσμα, που περιλαμβάνει υπνοδωμάτια, και ένα ανεξάρτητο ισόγειο κτίσμα που φιλοξενεί τον ξενώνα. Η σχέση των τριών κτιρίων ορίζεται από την ορθοκανονική σχέση των δύο, του κτίσματος των δωματίων και του κεντρικού με τους χώρους διημέρευσης, τα οποία ενώνονται με ένα λαιμό εισόδου, ενώ ο ξενώνας είναι στραμμένος σε σχέση με τα δύο, για λόγους ιδιωτικότητας, ενώ η στροφή και η απόσταση αφήνει πέρασμα από την πίσω, περίκλειστη αυλή προς τους υπαίθριους χώρους μπροστά στην κατοικία και στην πισίνα.
Η πίσω αυλή ουσιαστικά είναι η καρδιά του οικήματος, μέσω της οποίας γίνεται η πρόσβαση από τον εξωτερικό χώρο στάθμευσης και εισόδου, ενώ η χωροθέτηση μιας πέργκολας προσφέρει ένα χώρο προστατευμένο για εξωτερική μαγειρική και φαγητό. Παράλληλα στη μεγάλη όψη του συγκροτήματος τοποθετείται μια επιμήκης ραδεινή πισίνα κολύμβησης, χρωματισμένη σε υποπράσινο τόνο.
Τα υλικά της κατοικίας είναι η πέτρα στη δόμηση και στη δαπεδόστρωση, ο χρωματιστός σοβάς, η ξύλινη στέγη, τα ταμπλαδωτά ξύλινα κουφώματα και ένα δάπεδο μωσαϊκού με ψηφίδες στα χρώματα της γης.

Georgina G. Andrei is an architect engineer and interior designer. She studied at Aristotle University of Thessaloniki with specialised masters in Interior Design at Glasgow School of Art. Designing from large scale buildings to small scale furniture and objects, with attention to detail, the very essence of architecture. Love for custom unique creations, renovating old spaces with rich history and researching not only the special potential of each different site, but also the unique needs of each individual client.

Ενταγμένο αρμονικά και διακριτικά στο ισόγειο του κλασικού πολυτελούς ξενοδοχείου, η κάβα σε προσκαλεί να την ανακαλύψεις, κρατώντας εξωτερικά γραμμές λιτές ενώ σκιώδεις φιγούρες διαγράφονται μέσα από τις σκούρα χρωματισμένες γυάλινες επιφάνειες της πρόσοψης. Με περισσότερες από 200 από τις καλύτερες Ελληνικές και όχι μόνο ετικέτες, αρνείται να κάνει συμβιβασμούς με την αισθητική και καταφέρνει όχι μόνο να προστατεύει, αλλά και να αναδεικνύει λειτουργικά τη συλλογή.
Ο χώρος των 30 m² πριν την ανακατασκευή του, στέγαζε δυο διοικητικά γραφεία του ξενοδοχείου, χωρισμένα με γυψοσανίδα και συμβατικά ανοίγματα στην πρόσοψη. Η ολοκληρωτική ανακατασκευή του κρίθηκε απαραίτητη, όχι μόνο χωρικά αλλά και μηχανολογικά λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων υγρασίας και θερμομόνωσης της νέας χρήσης. Έτσι πέραν του κατάλληλου ψυχρού χώρου για την κάβα κρασιών, προστέθηκε το δωμάτιο οινογευσίας, το οποίο αν και χωρίζεται με γυαλί από τον υπόλοιπο χώρο λόγω θερμοκρασίας, διατηρεί άμεση οπτική επαφή.
Η μορφολογία του μπουκαλιού και το σχήμα του αρχικού χώρου έδωσε την έμπνευση για μία κυκλική τοποθέτηση των κρασιών στην κάβα, που περικλείει τον επισκέπτη με τη ζεστασιά του ξύλου και δίνει την ώθηση για μία περιπλάνηση με εσωτερικότητα και κέντρο το στρογγυλό τραπέζι. Η σχεδιαστική κίνηση αυτή ολοκληρώνεται με τη σκαλιστή οροφή από δρυ, τοποθετημένη έκκεντρα με ενσωματωμένο φωτισμό, θυμίζει κάτι από το απόκοσμο φως στο Πάνθεον της Ρώμης. Η μυσταγωγική ατμόσφαιρα ενισχύεται με τα ζεστά γήινα χρώματα, τα φυσικά υλικά, τις διαφορετικές υφές και τον χαμηλό κρυφό φωτισμό που τοποθετεί στο προσκήνιο το προϊόν και την ίδια τη διαδικασία της επιλογής.
Ο χώρος οινογευσίας, με έναν πιο λιτό και σύγχρονο χαρακτήρα αποτελεί τη μετάβαση από το εξωτερικό περιβάλλον, στον πυρήνα του κελαριού, διατηρώντας όμως τις ίδιες σχεδιαστικές γραμμές. Ο χώρος αναπτύσσεται και εδώ γύρω από ένα τραπέζι - εστία, το οποίο αποτελεί ουσιαστικά την προέκταση ενός εκ των ραφιών. Τα γραμμικά φωτιστικά δίνουν το ρυθμό, οι γυάλινες βιτρίνες υπονοούν την αξία και το κρασί είναι ο πρωταγωνιστής.

Το συγκρότημα κατοικιών "Andros Tessera" βρίσκεται στο Κυπρί της Άνδρου, σε μια περιοχή με ιδιαίτερη τοπιογραφία και έντονες υψομετρικές διαφορές. Οι τέσσερις πετρόκτιστες εξοχικές κατοικίες, οι οποίες χτίστηκαν σε ύψωμα, βρίσκονται 900 m πάνω από τη θάλασσα, σε σημείο που εξασφαλίζει απεριόριστη θέα προς αυτήν αλλά και τους γύρω ορεινούς όγκους. Οι κατοικίες έχουν χωροθετηθεί στο οικόπεδο κατά τέτοιον τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η θέα και παράλληλα η ιδιωτικότητα της κάθε μιας, με ανοιχτές κουζίνες, τραπεζαρίες και καθημερινούς χώρους, αλλά και μικρές ανεξάρτητες βεράντες για τα υπνοδωμάτια. Η θέα της θάλασσας, που απλώνεται μέχρι το βάθος του ορίζοντα, καδράρεται από ανοίγματα στον εσωτερικό και στον εξωτερικό χώρο, παρέχοντας εναλλαγή στις εικόνες κατά τη διάρκεια της κατοίκησης.
Στους εξωτερικούς χώρους, οι πισίνες από τσιμεντοκονίαμα, τα στέγαστρα από καλαμιές, τα εξωτερικά δάπεδα, τα μπάρμπεκιου από τοπική πέτρα και οι χώροι των βεραντών αφομοιώνονται στο τοπίο. Στόχος της συνθετικής διαδικασίας ήταν ο συνδυασμός της παραδοσιακής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής με σύγχρονες γραμμές και εγκαταστάσεις, ώστε να δημιουργηθεί ένα συγκρότημα κατοικιών, το οποίο επιτρέπει στον επισκέπτη να βιώνει την αίσθηση που αποπνέει ο τόπος, όντας ταυτόχρονα λειτουργικό ως προς τη χρήση. Συνδυάζοντας το πατητό τσιμεντοκονίαμα με το φυσικό ξύλο, τη στιβαρότητα των πέτρινων τοίχων και τα μεσογειακά φυτά (ελιές, λεβάντες, δεντρολίβανο, φραγκοσυκιές) δημιουργούνται κατοικίες σε αρμονία με τη φύση και το κυκλαδίτικο τοπίο. Οι εσωτερικοί χώροι αποτελούν κι αυτοί μια σύνθεση από φυσικά υλικά, όπως πατητά τσιμεντοκονιάματα, ξύλινες και πέτρινες επιφάνειες. Τέλος, ο προσανατολισμός των κτισμάτων είναι τέτοιος ώστε αυτά να προστατεύονται από τους καλοκαιρινούς βόρειους ανέμους, ενώ ταυτόχρονα το φως μέσω των ανοιγμάτων διαχέεται στους εσωτερικούς χώρους όλες τις ώρες της ημέρας, εντείνοντας έτσι την αίσθηση του τόπου.