Το έργο "NetZeroCities" ξεκινά ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα για την επίτευξη των στόχων της κλιματικής ουδετερότητας σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης. Το πρόγραμμα "Πιλοτικές Πόλεις" αποτελεί μέρος της αποστολής της Ε.Ε. για 100 κλιματικά ουδέτερες και έξυπνες πόλεις (EU Cities Mission), η οποία προβλέπει τη διάθεση 32 εκατ. ευρώ σε επιχορηγήσεις. Οι αιτήσεις για το πρόγραμμα ήταν από όλες τις πόλεις που βρίσκονται στα κράτη μέλη της Ε.Ε. (και στις συνδεδεμένες χώρες) και που δεσμεύονται για τους στόχους της EU Cities Mission της Ε.Ε. Ένας ενδεικτικός αριθμός 30 "Πιλοτικών Πόλεων" θα επιλεγεί μέσω της ανοικτής πρόσκλησης. Οι επιλεγμένοι υποψήφιοι θα λάβουν χρηματοδότηση και πρακτική βοήθεια για να προωθήσουν το έργο τους, για να δοκιμάσουν και να εφαρμόσουν καινοτόμους προσεγγίσεις για την ταχεία απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα, να διερευνήσουν και να εφαρμόσουν μετασχηματισμούς, που σχετίζονται με τα κλιματικά ζητήματα, σε επίπεδο πόλης. Οι πιλοτικές δραστηριότητες των πόλεων θα είναι ποικίλες και θα περιλαμβάνουν καινοτομίες, καθώς και νέες προσεγγίσεις για τις επιχειρήσεις και τη διακυβέρνηση. Το έργο "NetZeroCities" (NZC) αποτελεί μέρος του προγράμματος έρευνας και καινοτομίας Horizon 2020 και Horizon Europe για την υποστήριξη της Πράσινης Συμφωνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η πρόταση των FIORE Architects επιλέχθηκε, ανάμεσα σε 64 προτάσεις, ως η συγκριτικά βέλτιστη αρχιτεκτονική λύση για την υλοποίηση και τη μελέτη ανέγερσης του έργου «Κτίριο Τεχνών Δ. Δασκαλόπουλος» στο Campus Ψυχικού του Κολλεγίου Αθηνών, ύστερα από ανοιχτό Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Ιδεών που προκήρυξαν το Κολλέγιο Αθηνών και η μη κερδοσκοπική εταιρία ΣΥΝΕΝΝΟΝ του Δημήτρη Δασκαλόπουλου.

ΟΡΑΜΑ
Όραμά μας ήταν το Κτίριο Τεχνών “Δημήτρης Δασκαλόπουλος” να ενσαρκώνει ένα πλαίσιο διαλόγου για τις Τέχνες και την Εκπαίδευση, με την Αρχιτεκτονική να συμμετέχει ενεργά στο διάλογο αυτό. Θέλαμε ουσιαστικά η Αρχιτεκτονική να αποτελεί παράγοντα βιωματικής μάθησης, αναδεικνύοντας το Κτίριο σε ένα σύγχρονο ζωντανό οργανισμό.
Προς το σκοπό αυτό, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην αλληλεπίδραση των χρήσεων με το φυσικό περιβάλλον, που αποτελεί πηγή έμπνευσης, αλλά και στο περιβαλλοντικό αποτύπωμα του Κτιρίου, επιλέγοντας μεθόδους βιοκλιματικού σχεδιασμού και λαμβάνοντας υπόψη το περιβαλλοντικό κόστος, τα οποία θα αναλυθούν και παρακάτω.
Όραμά μας είναι, το κτίριο τεχνών να αποτελεί πόλο έλξης για την κοινότητα του Κολλεγίου Αθηνών αλλά και τον ευρύτερο καλλιτεχνικό κόσμο, απαντώντας στο αίτημα για μια ολιστική και εξωστρεφή προσέγγιση του φαινομένου της μάθησης.

ΕΝΤΑΞΗ ΚΤΙΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ ΧΩΡΟ
Προκρίνοντας την επανερμηνεία του τοπίου, παρά την επέμβαση σε αυτό, επιλέχθηκε μια σχεδιαστική επίλυση που θα εξασφαλίζει την αρμονική ένταξη του Κτιρίου Τεχνών, στο φυσικό και εννοιακό του περιβάλλον. Εκκινώντας από τις προσλαμβάνουσες που παρέχει το υφιστάμενο τοπίο, η προτεινόμενη λύση αναπτύσσεται με δύο χειρονομίες, αυτή της φυτεμένης πλάκας, ως φυσικής συνέχειας του τοπίου, και αυτή της επιμήκους δομής, ως ζώνης μεσολάβησης μεταξύ του φυσικού τοπίου και του τεχνητού χώρου.
Μορφολογικά και σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη υλικότητα της κατασκευής, η τοποθέτηση αυτή επιτρέπει την ομαλή μετάβαση από το φυσικό στο δομημένο περιβάλλον. Ο κτιριακός όγκος μειώνεται και οι δομές που ανακύπτουν αποδίδονται ως κοινόχρηστοι χώροι στο σύνολο της κοινότητας του Κολλεγίου Αθηνών.
Κατά το σχεδιασμό δόθηκε έμφαση, στην εξυπηρέτηση του ευρύτερου δικτύου ροών των μαθητών, των εργαζομένων και των επισκεπτών. Όσον αφορά την κίνηση των πεζών, η προτεινόμενη διαμόρφωση υποδέχεται τους χρήστες του Κτιρίου Τεχνών, όπως αυτοί κινούνται από τη βασική αρτηρία κίνησης, οδό Στεφάνου Δέλτα, και τους διοχετεύει, είτε εντός των εγκαταστάσεων, είτε στους υπαίθριους χώρους. Ο χρήστης έχει επίσης την επιλογή να ακολουθήσει τη διαδρομή και για τον υπαίθριο χώρο που διαμορφώνεται στη φυτεμένη πλάκα. Συγχρόνως, δίνεται η δυνατότητα προσέγγισης του κτιρίου και από την περιοχή Β με τη συνέχιση των υφιστάμενων μονοπατιών και την προσθήκη νέων διακλαδώσεων οι οποίες επεκτείνονται στο φυτεμένο δώμα και καταλήγουν στα δύο επίπεδα του κτιρίου, καθώς και στον ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο.

ΣΥΝΘΕΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, βασικοί παράγοντες που επηρέασαν τον άξονα του σχεδιασμού ήταν :
• η υψομετρική διαφορά των περιοχών Α και Β (μέγιστου ύψους 4,00μ),
• η μορφολογία του εδάφους της περιοχής Β και
• η θέση των υπαίθριων αθλητικών εγκαταστάσεων,
Με αφορμή την υψομετρική διαφορά μεταξύ των Περιοχών Α και Β, σχεδιάστηκε μια λύση η οποία, αξιοποιώντας την αρχιτεκτονική του φυσικού τοπίου, εξασφαλίζει τη λειτουργικότητα και τη βέλτιστη δυνατή εκτόνωση. Δημιουργείται η φυτεμένη πλάκα ως άρρηκτη συνέχεια της Περιοχής Β, κάτω από την οποία αναπτύσσεται ο βασικός χώρος του εκπαιδευτικού κέντρου. Η πλάκα αυτή, διασπάται τμηματικά επιτρέποντας στο φυσικό περιβάλλον να ¨διεισδύσει¨ στο κτίριο, με τη μορφή κάθετων ροών.

Η τμηματική αυτή διάσπαση τελικώς παρουσιάζεται μέσω της δημιουργίας εσωτερικών αίθριών, που λειτουργούν ως χώροι εκτόνωσης και επέκτασης των αιθουσών διδασκαλίας. Οι υψομετρικές διαφορές που δημιουργούνται από την ενοποίηση των δύο επιπέδων, καλύπτονται με τη δημιουργία υπαίθριων χώρων, όπου και επεκτείνονται οι εκπαιδευτικές και εκθεσιακές δραστηριότητες.
Επιπλέον βασικό στοιχείο της πρότασης είναι η εναρμόνιση του κτιρίου με τις όμορές αθλητικές εγκαταστάσεις. Απόφαση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ήταν η δημιουργία μιας ζώνης εξοικείωσης και διαλόγου.
Υπολογίζοντας τις διαφορετικές απαιτήσεις των όμορων κατά τ’ άλλα χρήσεων, προκύπτει η αναγκαιότητα δημιουργίας μιας επιμήκους ζώνης, προς αποφυγή φλύαρων συσχετίσεων. Έτσι, η κίνηση αυτή παραπέμπει εννοιολογικά στην χάραξη μιας ζώνης που ορίζει τις ισορροπίες μεταξύ των δύο χρήσεων.

ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΧΩΡΩΝ
Η διάταξη των χρήσεων στο χώρο αντλεί επιρροή από τη μορφολογία του κτιρίου. Για την τελική χωροθέτηση των χρήσεων και το διάγραμμα κινήσεων, ελήφθησαν επιπλέον υπόψη, η ανεξαρτησία των χρήσεων, όπου αυτή απαιτούνταν, η λειτουργική άνεση και ασφάλεια, τα ωράρια λειτουργίας, και η δυνατότητα πρόσβασης ΑΜΕΑ και εμποδιζόμενων ατόμων.
Στο πρώτο επίπεδο (ισόγειο), τοποθετείται το εκπαιδευτικό κέντρο (αίθουσες διδασκαλίας). Πρόκειται για τη βάση της σύνθεσης, που εκτείνεται κάτω από τη φυτεμένη πλάκα, ευνοώντας τη λειτουργικότητα ενός αρχιτεκτονικού συστήματος αφιερωμένου στην εκπαίδευση. Από το πρώτο αυτό επίπεδο προκύπτει, τόσο εννοιολογικά όσο και συνθετικά, το δεύτερο επίπεδο της επιμήκους δομής, που φιλοξενεί τον Εκθεσιακό χώρο, το Αμφιθέατρο και τη Βιβλιοθήκη. Αυτό το επίπεδο συνδέεται λειτουργικά και αντιληπτικά, αφενός με τη φυτεμένη πλάκα και αφετέρου με τις όμορες αθλητικές εγκαταστάσεις.

Αίθουσες διδασκαλίας
Πιο συγκεκριμένα με γνώμονα, τον σχεδιασμό χώρων ενεργούς μάθησης, τη λειτουργική άνεση του εκπαιδευτικού κέντρου και την ευελιξία των χώρων επιλέχθηκε η χωροθέτηση των αιθουσών διδασκαλίας σε ένα επίπεδο.
Έτσι, υπάρχει δυνατότητα αλληλεπίδρασης και εποπτείας των αιθουσών, η οποία είναι αναγκαία αφού πρόκειται για κτίριο με χρήση σχολείου. Πιο συγκεκριμένα, η πρόσβαση στο εκπαιδευτικό κέντρο πραγματοποιείται από το ισόγειο. Κατά την είσοδο οι μαθητές εισέρχονται στο φουαγιέ και κατευθύνονται μέσω ενός βασικού άξονα κίνησης-διάδρομο στις αίθουσες.
Η διάταξη των αιθουσών και των αίθριών επιτρέπει να είναι καθεμία από αυτές σε άμεση επαφή με το τοπίο, κάτι που εξυπηρετεί και πρακτικά ζητήματα όπως η ανάγκη για φυσικό φωτισμό και εξαερισμό, ενώ ταυτόχρονα δίνεται η επιλογή στους χρήστες να επεκταθούν εκτός των αιθουσών και να εργαστούν στην ύπαιθρο.

Βιβλιοθήκη & Αμφιθέατρο
Η βιβλιοθήκη όπως και το αμφιθέατρο χωροθετούνται στον επιμήκη κτιριακό όγκο αφού χαρακτηρίζονται κοινόχρηστοι χώροι. Οι δύο αυτές χρήσεις βρίσκονται σε κοινό σημείο στην κάτοψη, γεγονός που καθορίζει την κοινή τους επικλινή διαμόρφωση. Πιο συγκεκριμένα, η βιβλιοθήκη του ορόφου, ακολουθώντας την κλίση του αμφιθεάτρου, λαμβάνει και η ίδια, αμφιθεατρική μορφή.
Λόγω της διαμπερότητας των όψεων στο σημείο αυτό, τα όρια μεταξύ φυσικού και τεχνητού περιβάλλοντος, χάνονται, ενώ είναι δυνατή η οπτική εκτόνωση τόσο προς το φυτεμένο δώμα όσο και προς τις αθλητικές εγκαταστάσεις.
Επίσης η αμφιθεατρική μορφή τους στρέφεται προς τη Δύση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιτευχθεί η αμεσότητα τόσο λειτουργικά όσο και οπτικά της βιβλιοθήκης με την Περιοχή Β. Έτσι το Κτήριο Τεχνών και ο καλλιτεχνικός κήπος προσεγγίζεται και δυτικά του Campus, καθώς τοποθετήθηκε μια γέφυρα διαπερνώντας σε όροφο το Δυτικό αίθριο, που καταλήγει και στην εξωτερική ανεξάρτητη είσοδο της βιβλιοθήκη.

Eκθεσιακός χώρος
Η τοποθέτηση και διαμόρφωση του εκθεσιακού χώρου έπαιξε σημαντικό ρόλο στη συνολική προσέγγιση του θέματος. Η δυναμικότητα της δομής έγκειται, τόσο στο επίμηκες σχήμα και την ιδιαίτερη υλικότητά της, όσο και στο νόημα που φέρει ως ζώνη μεσολάβησης μεταξύ διαφορετικών χρήσεων και πρακτικών.
Έτσι, ο εκθεσιακός χώρος έπρεπε να διαφοροποιείται από το σύνολο των χρήσεων, με ξεχωριστή δική του είσοδο στο ισόγειο, όπου γίνεται και η υποδοχή των επισκεπτών στο φουαγιέ και το κυλικείο. Παράλληλα είναι προσβάσιμος και από το επίπεδο της φυτεμένης πλάκας του πρώτου ορόφου.
Ο κύριος χώρος εκθέσεων βρίσκεται στον Α’ όροφο και έχει ύψος 6,00μ. Πρόκειται για ευμετάβλητο χώρο, που εξαιτίας της μορφής του μπορεί να φιλοξενήσει διάφορες δραστηριότητες και ποικίλες εκθέσεις. Η έκθεση επεκτείνεται και στον εξωτερικό χώρο (φυτεμένο δώμα) όπου διαμορφώνεται ο λεγόμενος «καλλιτεχνικός κήπος».
Με τον όρο αυτό περιγράφεται η δημιουργία ενός χώρου αφιερωμένου στις τέχνες, που δύναται να φιλοξενεί αμιγώς εξωτερικές εκθέσεις ή επεκτάσεις εκθέσεων, καθώς και μόνιμα έργα τέχνης ή άλλες δράσεις. Βασικό συνθετικό μας αίτημα ήταν ο χώρος αυτός να είναι οπτικά αντιληπτός και πρακτικά προσβάσιμος από τις αίθουσες που βρίσκονται στο ισόγειο επίπεδο, με τη δραστηριοποίηση στον «καλλιτεχνικό κήπο» να είναι δυνατή από τους μαθητές οποιαδήποτε στιγμή.

Παράλληλα, πολύ σημαντικό για εμάς, ήταν το γεγονός πως, η ίδια δομή που αφιερώνεται εσωτερικά στον εκθεσιακό χώρο, καθίσταται χώρος έκθεσης και εξωτερικά, μέσω της υλικότητάς της. Το μεταλλικό της κέλυφος παρέχει απεριόριστες δυνατότητες προβολής εικαστικών έργων, ανάρτησης έργων μεγάλης κλίμακας ή και αξιοποίησης της μορφής του για γλυπτικές εγκαταστάσεις.

ΥΛΙΚΟΤΗΤΕΣ
Συνολικά, θεωρούμε ότι οι υλικότητες που επιλέχθηκαν για το Κτίριο Τεχνών συμβάλλουν στη βέλτιστη απόδοση της συνθετικής λύσης.
Έτσι,
• αρχικά ο χώρος του εκπαιδευτικού κέντρου είναι καλυμμένος με φυτεμένο δώμα, δίνοντας, όπως έχει προαναφερθεί, την εντύπωση της φυσικής συνέχειας του τοπίου
• ενώ, όσον αφορά τον επιμήκη όγκο, αυτός είναι επενδεδυμένος περιμετρικά με απανθρακωμένο ξύλο πεύκου (τεχνική Shou Sugi Ban) και στις δυο διαμήκεις όψεις τοποθετείται διάτρητο μεταλλικό κέλυφος.
Η επιλογή αυτή στοχεύει:
• αφενός με την επένδυση από ξύλο πεύκου, στη συσχέτιση του εξωτερικού φλοιού του κτιρίου με το φυσικό περιβάλλον - με μνεία στην υφιστάμενη βλάστηση
• και αφετέρου με την τοποθέτηση πλέγματος ανεπτυγμένων ελασμάτων (Métal Déployé) στο να «σπάσει» τη κλίμακα της μάζας μέσω της διαμπερότητας του υλικού.
Στο πλέγμα αυτό, η διάτρηση θα έχει σχήμα ρόμβου και κυματοειδή μορφή, ώστε να δημιουργεί την ψευδαίσθηση της κίνησης.

ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΑ
Όσον αφορά τις βιοκλιματικές και ενεργειακές παραμέτρους η μορφή και ο σχεδιασμός του κτιρίου καθώς και τα υλικά και οι μέθοδοι κατασκευής που επιλέχθηκαν, στοχεύουν στη δημιουργία ενός πρότυπου αειφόρου κτιρίου. Στόχος μας είναι η υλοποίηση ενός κτιρίου «σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης».
Για το σκοπό αυτό αρχικά, δόθηκε έμφαση στον προσανατολισμό του Κτιρίου, με την εκτόνωση να τοποθετείται στο Νότο και την επιμήκη δομή να “προστατεύει” από το Βορρά. Ταυτόχρονα, προτείνεται η χρήση, ανακυκλώσιμων υλικών, με μεγάλο χρόνο ζωής και μειωμένη τοξικότητα, σύμφωνα με τα σχετικά ευρωπαϊκά πρότυπα. Η ελαχιστοποίηση σπατάλης και η δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης των υλικών είναι ζωτικής σημασίας, τόσο για περιβαλλοντικούς λόγους όσο και για εκπαιδευτικούς, αφού οι μαθητές θα γνωρίσουν μέσω της αλληλεπίδρασής τους με το κτίριο, τα οφέλη της βιωσιμότητας.

Theo Poulakos is a Greek architect currently based in Athens.
In 2021 he founded Theo Poulakos Studio aiming to explore new typologies of living, to research the potentiality of materials, to uncover the qualities of existing structures, to question established ideas, to make life easier and nicer.
He trained as an architect in Harry Gugger Studio, in Basel, Switzerland between 2014 to 2020.
He holds an MAS in Urban Design from ETH, Zurich (2013-2014) and an M.Sc. in Architecture from NTUA, Athens (2006-2013).

Στο Pilates Studio μετατρέψαμε έναν ανοιχτό πρώην χώρο γραφείων ενός εμπορικού κέντρου στην Αγία Παρασκευή, σε χώρο σωματικής άθλησης πιλάτες.
Βασική μας προτεραιότητα στο σχεδιασμό ήταν η δημιουργία δύο χώρων, με βάση τις ανάγκες του πελάτη, διατηρώντας την υπάρχουσα διαμπερότητα του χώρου.
Ο ένας χώρος προορίζεται για τα ομαδικά μαθήματα πιλάτες, ενώ ο άλλος περιλαμβάνει την υποδοχή καθώς και χώρο για προθέρμανση και ασκήσεις εδάφους.
Αντί για τη δημιουργία δύο κλειστών δωματίων, χρησιμοποιήθηκαν κουρτίνες και ένα μεταλλικό πλέγμα ως διαχωριστικά στοιχεία, για να οριοθετήσουν τους δύο χώρους αλλά και να προσδώσουν την απαραίτητη ιδιωτικότητα.
Στο πίσω μέρος του βασικού μας χώρου, αναδιαμορφώσαμε τον τοίχο που διαχωρίζει τις κύριες από τις δευτερεύουσες λειτουργίες του χώρου, δημιουργώντας συμμετρικές εισόδους στις δύο του άκρες, χωρίς τη χρήση πορτών. Πίσω από αυτό το όριο τοποθετήσαμε από τη μία πλευρά το γραφείο του γυμναστή και ένα μικρό κουζινάκι, ενώ στην άλλη πλευρά σχεδιάσαμε τα αποδυτήρια και την τουαλέτα, σεβόμενοι τη θέση των δικτύων του κτιρίου.
Πολύ σημαντικό ήταν επίσης να επανασχεδιάσουμε το ηλεκτρολογικό δίκτυο με σκοπό την αφαίρεση των γυψοσανίδων που περιέκλειαν τα περιμετρικά δοκάρια, ώστε να αυξήσουμε το φυσικό φως που εισέρχεται στο χώρο.
Με την αποκάλυψη του σκυροδέματος στα δομικά στοιχεία του χώρου, τονίσαμε την επίτευξη του διαχωρισμού του ηλεκτρολογικού δικτύου από αυτά.
Μπαίνοντας στην ιδιοκτησία, βλέπουμε πλέον ένα καθαρό και ενιαίο χώρο ο οποίος περιλαμβάνει στα αριστερά τη reception και ένα καθιστικό για την αποθήκευση των υποδημάτων, ενώ στα δεξιά υπάρχει ένα μεταλλικό πλέγμα με καμπύλα ανοίγματα που σπάνε την αυστηρότητα του κανάβου, ενώ μία πράσινη κουρτίνα κατά μήκους του μεταλλικού πλέγματος ορίζει τον χώρο για πιλάτες.
Ο τοίχος που διαχωρίζει τον κύριο χώρο από τις δευτερεύουσες χρήσεις έχει καλυφθεί πλήρως με καθρέφτες, ώστε να αντανακλά τα παράθυρα και το περιμετρικό φως που εισέρχεται στο χώρο και να μεγαλώνει την αίσθηση αυτού.
Όλα τα δάπεδα καλύφθηκαν με εποξειδικό χρώματος ανοιχτού λιλά, δημιουργώντας μία όμορφη και ενοποιημένη ατμόσφαιρα.
Πίσω από τον τοίχο/καθρέφτη όλα εμφανίζονται λευκά, ως ένας ενδιάμεσος χώρος που σε προετοιμάζει για τα επιμέρους μονοχρωματικά δωμάτια που ακολουθούν.
Την παλέτα συμπληρώνουν το σκούρο πράσινο της κουζίνας, το κίτρινο λάιμ των αποδυτηρίων και το ανοιχτό γαλάζιο της τουαλέτας.
Συνολικά, δημιουργείται ένα ευχάριστο και ασφαλές περιβάλλον για άσκηση και χαλάρωση.

To αρχιτεκτονικό γραφείο Ground Plan ιδρύθηκε το 2010 στην πόλη των Φαρσάλων. Έπειτα από 11 χρόνια ανανεώθηκε με τη βοήθεια των αρχιτεκτόνων του σχεδιάζοντας και υλοποιώντας το νέο του χώρο μέσα από τον οποίο αντικατοπτρίζεται η design φιλοσοφία του.
Οι λειτουργίες του οργανώνονται σε δύο χωρικές ενότητες οι οποίες έχουν τη δυνατότητα απομόνωσης μεταξύ τους. Η πρώτη ενότητα περιλαμβάνει τον χώρο υποδοχής, το seminar room, τους χώρους εργασίας και τον εξοπλισμό. Η δεύτερη περιλαμβάνει ένα δεύτερο χώρο γραφείων, το αρχείο, την κουζίνα, και τους αποθηκευτικούς χώρους.
Προτεραιότητα δόθηκε στη διάταξη, τη λειτουργικότητα και πολυμορφική ευελιξία της σύνθεσης ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες για απομόνωση ή όχι σε διαφορετικές στιγμές της καθημερινότητας. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι ο διαθέσιμος χώρος ήταν περιορισμένος έπρεπε να εφαρμοστεί ένας εργονομικός σχεδιασμός με custom made κατασκευές που θα προωθούσε το πρότυπο εργασίας σε οριζόντιες ομάδες ισότιμων συνεργατών με χώρους που ευνοούν την συγκεντρωμένη και απερίσπαστη εργασία τους αλλά και την αποφόρτισή τους.
To μεγάλα ανοίγματα και το ύψος εξασφαλίζουν ευρυχωρία και διαμπερότητα καθώς και τα διαφανή ανοιγόμενα ή περιστρεφόμενα διαχωριστικά - που έχουν δημιουργηθεί στο εσωτερικό για απομόνωση των χώρων εργασίας και συναντήσεων - δίνουν το πλεονέκτημα της μεταβλητής κλειστότητας τους. Οι χρήστες των χώρων μπορούν να μεταβάλλουν κάθε αίθουσα ανοίγοντας ή κλείνοντας το διαχωριστικό που τη συνδέει με τις υπόλοιπες και να προσαρμόσουν τη δομή του γραφείου στις ανάγκες της στιγμής. Με αυτόν τον τρόπο, η διαπερατότητα των χώρων καθιστά εύκολη και ενδιαφέρουσα την φυσική αλλά και οπτική περιπλάνηση μέσα σε αυτούς.
Οι αποχρώσεις και υφές που χρησιμοποιήθηκαν είναι κατά κύριο λόγο αυτές της αδρής γκρι πατητής τσιμεντοκονίας και του θερμού ξύλου ώστε να προσδίδουν την απαραίτητη ζεστασιά στον ουδέτερο καμβά της τοιχοποιίας. Ειδικότερα, τα επιχρίσματα που έχουν εφαρμοστεί σε τοιχοποιία δάπεδο και οροφή προέρχονται από φυσικά έγχρωμα πετρώματα σε συνδυασμό με θηραϊκή γη(lava) και υδράσβεστο εναρμονισμένα άψογα με την τελική σύνθεση που αποτέλεσμα υλικών υψηλών προδιαγραφών φιλικών προς το περιβάλλον. Με τη χρήση αυτού του ενιαίου σε ύφος εξωτερικού και εσωτερικού περιβλήματος ενισχύεται τόσο η αίσθηση της ενοποίησης των χώρων σε εξωτερικό-εσωτερικό όσο και των επιμέρους χώρων εργασίας μεταξύ τους. Παράλληλα ιδιαίτερη σημασία δόθηκε σε αυτά τα στοιχεία της σύνθεσης που ευνοούν την χαλάρωση όπως την προσθήκη φυσικών βότσαλων και φυτών σε διάφορα σημεία για την δημιουργία μια πιο άνετης ατμόσφαιρας με στοιχεία του φυσικού εξωτερικού περιβάλλοντος προσαρμοσμένα στο «εσωτερικό» των γραφείων.
Οι όγκοι των επίπλων και των κατασκευών έχουν ακολουθήσει minimal γραμμές με κυρίαρχο αυτό του ξύλινου επιβλητικού γραφείου πολλαπλών θέσεων αμέσως μετά την είσοδο του γραφείου. Τα μεταλλικά φωτιστικά σε παλαιωμένη χάλκινη υφή εναρμονίζονται με τις αποχρώσεις του χώρου και δίνουν μια διακριτική πολυτέλεια στην ατμόσφαιρα.
Ο συνολικός σχεδιασμός αυτού του έργου από το στάδιο της μελέτης έως και την τελική κατασκευή με βάση τις φυσικές υφές, τις επιβλητικές κατασκευές και τη ροή της φυσικής και οπτικής περιπλάνησης έχουν ως στόχο την εμπειρία ενός ευχάριστη καθημερινού περιβάλλοντος ιδανικού για ατομική ή συλλογική εργασία.

Το κτίριο πολλαπλών χρήσεων στο Κρυονέρι Κορινθίας θα αποτελεί τμήμα της γενικότερης διαμόρφωσης που αφορά στον σχεδιασμό ενός Επισκέψιμου και Εκπαιδευτικό Πάρκου Αστρονομίας. Η Βασική ιδέα και παράμετρος που οργανώνει το Αστρονομικό πάρκο βασίζεται στη σκέψη της συνεχούς αύξησης και διαστολής του σύμπαντος μέσω της τυχαίας δημιουργίας συμπύκνωσης και αραίωσης της ύλης.
Στο πάρκο θα δημιουργηθούν διακριτές περιοχές όπου θα είναι αφιερωμένες στην παρατήρηση με επιστημονικά μέσα εκ των οποίων μια εμβληματική εγκατάσταση είναι το κτίριο του τηλεσκοπίου, καθώς και θεματικές περιοχές οι οποίες θα βοηθούν στην γνωριμία των επισκεπτών με την επιστήμη της Αστρονομίας, και της παρατήρησης του ουράνιου θόλου και κατ’ επέκταση του σύμπαντος.
Παράλληλα με τις θεματικές - εκπαιδευτικές περιοχές θα δημιουργηθούν διαδρομές περιπάτου και περιοχές χαλάρωσης και παρατήρησης του τοπίου. Οι θεματικές περιοχές συνέχονται μεταξύ τους με τις σπειροειδής χαράξεις που συμβολίζουν την αέναη εξάπλωση του σύμπαντος.

Η κεντρική ιδέα του κτιρίου ως μία των κύριων θεματικών περιοχών είναι η αναπαράσταση του ηλιακού μας συστήματος σε σμίκρυνση 1,49*10-10 ή AU*10-10. Η κλίμακα δεν αποτελεί μια τυχαία σμίκρυνση αλλά αποτελεί την μεταφορά της αστρονομικής κλίμακας σε ένα απλό μέγεθος της μετρικής κλίμακας που χρησιμοποιούμε για τις κατασκευές. Η απόσταση μεταξύ Ήλιου και Γης είναι 149.597.870.700 μέτρα και αποτελεί μια Αστρονομική μονάδα (AU) ως μέγεθος μέτρησης μεγάλων αποστάσεων.

Η αναπαράσταση του ηλιακού συστήματος θα φιλοξενήσει και το Κτίριο των επισκεπτών ως μια συμβολική κίνηση για μια επιπλέον «γήινη» κατασκευή στην γενική αναπαράσταση της τυχαιότητας του σύμπαντος.
Η οργάνωση της σύνθεσης γίνεται βάση ενός συστήματος γεωμετρικών χαράξεων ως ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης δηλαδή την δημιουργία ή την ανακάλυψη συγκεκριμένων χωρικών σχέσεων. Κατά μήκος του άξονα Βορρά Νότου τοποθετείται το κέντρο χάραξης των κυκλικών τροχιών των πλανητών Ερμής, Αφροδίτης, Γη, Άρης Δίας, και Κρόνου ο οποίος είναι ο τελευταίος ορατός πλανήτης δια γυμνού οφθαλμού. Ο Ουρανός είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτος από τη Γη δια γυμνού οφθαλμού και δεν εμφανίζουμε την τροχιά του.

Η χάραξη της τροχιάς της γης είναι η βασική τροχιά ανάπτυξης του κτιρίου το οποίο αυξάνεται είτε προς την τροχιά της Αφροδίτης είτε προς της τροχιά του Άρη. Το κτίριο αναπτύσσεται κάτω από την δημιουργία του πλατώματος του ηλιακού συστήματος αποτελώντας ένα σχεδόν υπόσκαφο κτίριο το οποίο προσπαθεί να μην δημιουργεί οπτική όχληση στο Τηλεσκόπιο.
Στο δώμα του κτιρίου δημιουργείται επισκέψιμο και βατό φυτεμένο δώμα με θέσεις παρατήρησης για ερασιτέχνες αστρονόμους με την διαμόρφωση της πορείας να γίνεται με βαθμονόμηση 5 μοιρών σαν ένα είδος μοιρογνωμονίου μεγάλης κλίμακας. Η είσοδος του κτιρίου γίνεται μέσω μιας καμπύλης κλίμακας υπαίθριου χώρου που οδηγεί στο χαμηλότερο επίπεδο στο επίπεδο +-0,00. Στο ίδιο σημείο καταλήγει πλευρικός δρόμος πρόσβασης οχημάτων είτε για τον ΑΜΕΑ είτε για τροφοδοσία. Ο δρόμος αυτός καταλήγει σε υπαίθριο Parking λεωφορείων στην νότιο ανατολική πλευρά της ιδιοκτησίας.
Το σύστημα των τροχιών συμπληρώνεται από ένα σύστημα αξόνων εκπαιδευτικών χώρων.

Στον άξονα βορρά νότου αναπτύσσεται ο άξονας του αμφιθεάτρου που αποτελεί την επιστημονική προσέγγιση στην παρατήρηση, και στον άξονα Ανατολή Δύσης συγκροτείται ο άξονας της εκπαιδευτικής παρατήρησης είτε στον υποβαθμισμένο χώρο με την οθόνη / καθρέφτη είτε στην μελλοντική επέκταση του Πλανηταρίου που αποτελεί την αναπαραστατική παρατήρηση του σύμπαντος. Κατά μήκος του ίδιου άξονα εντός του κτιρίου αναπτύσσονται οι εκπαιδευτικές δράσεις για παιδιά. Κατά μήκος του κτιρίου ανάμεσα στις τροχιές της Γης και του Άρη αναπτύσσεται ο εκθεσιακός χώρος με όργανα παρατήρησης.
Στο τέλος της πορείας προς τις εκπαιδευτικές δράσεις χωροθετείται το Κυλικείο – αναψυκτήριο με πρόσβαση στον εξωτερικό χώρο ο οποίος έχει οπτική προς την Κόρινθο.

Το έργο αφορά στο μετασχηματισμό του μοναστηριού Madre de Dios στη Σεβίλλη σε χώρο καλλιτεχνικής έκφρασης, δημιουργίας και έκθεσης σύγχρονης τέχνης. Η συνολική επιφάνεια της επέμβασης είναι 830 m. Η βασική διάρθρωση του υφιστάμενου κτιρίου, περιλαμβάνει το κυρίως μοναστήρι, περιμετρική στοά και την εσωτερική αυλή. Οι δοκιδωτές οροφές και η άριστα επεξεργασμένη τοιχοποιία των χώρων του υπήρξαν αντικείμενο θαυμασμού ήδη από την εποχή της κατασκευής του και συνετέλεσαν στην ανακήρυξή του σε Μνημείο Πολιτισμικής Κληρονομιάς το έτος 1971. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια μελέτης και εργασιών, ο χώρος του μοναστηριού είναι και πάλι προσβάσιμος στο κοινό με νέα ταυτότητα, ως χώρος τέχνης. Η αρχιτεκτονική ομάδα του έργου και οι συνεργάτες στη μελέτη και την κατασκευή, προτείνουν και υλοποιούν μια ήπια επέμβαση, η οποία περιλαμβάνει ξύλινες επενδύσεις και κλείσιμο τμήματος της στοάς με υαλοστάσιο και ελαφρύ μεταλλικό σκελετό.
Φιλοσοφία του σχεδιασμού
Η επέμβαση που πραγματοποιείται στο κτίριο το ερμηνεύει σε ένα πλαίσιο συνεχούς μετασχηματισμού και κίνησης στο χρόνο, ως ένα χώρο συνεχώς εξελισσόμενο. Είναι μια ήπια και διακριτική χειρονομία, που αναδεικνύει το κτίριο στη σημερινή του μορφή, όχι ως ένα πρωτότυπο σύγχρονο έργο της αρχιτεκτονικής ομάδας, αλλά ως ένα υφιστάμενο κτιριακό απόθεμα με ιστορία, τα σημάδια της οποίας είναι εμφανή στα υλικά και τον φέροντα οργανισμό του. Η κεντρική ιδέα του σχεδιασμού ανακύπτει και από έναν δεύτερο άξονα, περισσότερο εννοιολογικό: ο σχεδιασμός του χώρου αντικατοπτρίζει τη δημιουργική διαδικασία στη σύγχρονη τέχνη.
H ξύλινη επένδυση
Απαντώντας στις επιταγές αμφότερων των αξόνων επανασχεδιασμού, οι αρχιτέκτονες προτείνουν μια συνεχή ξύλινη επένδυση. Οι τοίχοι και οι οροφές καλύπτονται με ξύλινες σανίδες, η απόσταση μεταξύ των οποίων καθιστά δυνατή τη θέαση των αυθεντικών πλινθοδομών, την υφή των πλίνθων και τα σημάδια του χρόνου, τα οποία αποκαλύφθηκαν κατά την διάρκεια των εργασιών. Η ξύλινη δομική κατασκευή, λειτουργεί σαν σκηνικό επί του οποίου μπορεί να κρεμαστεί, να καρφωθεί ή να συγκεντρωθεί με όποιο τρόπο το έργο τέχνης και κάθε πιθανό στοιχείο εξοπλισμού. Η επέμβασή λειτουργεί μάλλον σαν ένθετο, εναλλασσόμενο σκηνικό που αναρτάται στο υφιστάμενο κτίριο, παρά σαν αρχιτεκτονικό δομικό στοιχείο, επισημαίνοντας στον επισκέπτη πως η ταυτότητα του κτιρίου είναι το βίωμα του ως τόπου και δεν καθορίζεται από οποιαδήποτε προσωρινού χαρακτήρα εγκατάσταση ή διακόσμηση. Για το φωτισμό του χώρου τοποθετείται γραμμικός μεταλλικός σκελετός κατά μήκος των οροφών των αιθουσών, από τον οποίο αναρτώνται μικροί προβολείς. Η λύση αυτή έχει διακριτική παρουσία στην οροφή, που επιδιώκεται να είναι κατά το δυνατόν εμφανής, προσφέρει άνετη θέαση των έργων τέχνης, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει την υφιστάμενη τοιχοποιία φωτίζοντάς την και υπενθυμίζοντας πως ο χώρος έκθεσης είναι οργανικό κομμάτι του ίδιου του έργου που εκτίθεται και αντίστροφα.
Το υαλοστάσιο της στοάς
Η αρχιτεκτονική πρόταση περιλαμβάνει το κλείσιμο τμήματος της χαρακτηριστικής περιμετρικής στοάς με τα τοξωτά ανοίγματα με υαλοστάσιο σύγχρονης κατασκευής. Η πρωτοβουλία επιδιώκει την ενεργειακή αναβάθμιση του κτιρίου και τη μετατροπή του υφιστάμενου ημιυπαίθριου διαδρόμου σε εσωτερικό χώρο άνετης στάσης και έκθεσης έργων σύγχρονης τέχνης καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Οι εκθέσεις δεν περιορίζονται στους κλειστούς χώρους των παλαιών κοιτώνων, αλλά καταλαμβάνουν το σύνολο του διαθέσιμου όγκου, με την εναλλαγή συνθηκών φωτισμού στους χώρους έκθεσης να είναι ευχάριστη και ενδιαφέρουσα. Αναδεικνύεται έτσι η μοναδική ποιότητα της "πορώδους" φύσης αυτού του ενδιάμεσου χώρου, της ημιυπαίθριας στοάς, η οποία κατέχει εξέχουσα θέση στην τυπολογία της μεσογειακής αρχιτεκτονικής. Η κατασκευή γίνεται με απόλυτο σεβασμό στα υφιστάμενα περιγράμματα και περιλαμβάνει σταθερό υαλοπίνακα στη θέση του τυμπάνου του τόξου και υπόμνηση εσωτερικά της θέσης του γείσου με σύστημα κοιλοδοκών και κοχλιωτές συνδέσεις με ελάσματα. Στο κατώτερο τμήμα του υαλοστασίου, επιτρέπεται κίνηση συγκεκριμένων φύλλων, μέσω συστήματος αναδιπλούμενων ξύλινων στοιχείων διατομής L με προκαθορισμένο άξονα περιστροφής, κοίλης διατομής. Για τη μόνωση του υαλοπετάσματος της στοάς προβλέπεται τοποθέτηση ζώνης ορυκτοβάμβακα πάχους 3 cm εσωτερικά στη στάθμη του γείσου, ενώ η υδατοστεγανότητα εξασφαλίζεται με φράγμα υγρασίας στη στάθμη του δαπέδου με εμφωλευμένο φύλλο πάχους 1,5 mm. Η κατασκευή είναι ελαφριά και διακριτική, με λεπτότατες ξύλινες και μεταλλικές διατομές, κοίλες ορθογωνικές ή μορφής L και κομψές μηχανικές συνδέσεις με παρεμβολή ελασμάτων που δεν ξεπερνούν σε πάχος τα 12 mm. Η αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας για την ελαχιστοποίηση του οπτικού αποτυπώματος των στηριγμάτων και των πλαισίων και τη λεπτή πλην αποτελεσματική μόνωση ζωντανεύει το διάλογο ανάμεσα στο παλιό και στο νέο, με συνέπεια στο γενικό χαρακτήρα της επέμβασης, της οποίας τα όρια είναι διακριτά και της οποίας η παρουσία όχι μόνο δεν επισκιάζει, αλλά αναδεικνύει το υφιστάμενο ιστορικό κτίριο.

To κτίριο στεγάζει δύο ανεξάρτητες κατοικίες και βρίσκεται σε ένα ήσυχο δρόμο της Φιλοθέης, σε οικόπεδο χωρίς ιδιαίτερη θέα στο επίπεδο του εδάφους, ενώ ψηλότερα με θέα νοτιοδυτικά.
Το αίτημα της προαστιακής κατοίκησης είναι η διατήρηση της επαφής με τη φύση με δεδομένη τη ζητούμενη μέγιστη πυκνότητα. Η μελέτη αποσκοπεί στον σχεδιασμό των δύο κατοικιών στο σχετικά μικρό οικόπεδο διατηρώντας την επαφή με τον ήλιο, τη θέα, το έδαφος και το πράσινο. Η επαφή αυτή γίνεται αντιληπτή ως δύο αυτόνομα αιτήματα, από τη μια, της άμεσης απτικής επαφής με τα φυσικά στοιχεία, από την άλλη της οπτικής επαφής, τη θέας και του συσχετισμού με τα σημεία αναφοράς του τοπίου.
Η ισόγεια κατοικία, επιφάνειας 170 m², διαμορφώνεται σε άμεση επαφή με τον κήπο, ο οποίος οριοθετείται περιμετρικά με ψηλή φύτευση και με τη γραμμική πισίνα σε σχέση με τους χώρους διημέρευσης.
Η κατοικία του ορόφου επιφάνειας 200 m², με χώρο καθιστικού διπλού ύψους και πατάρι διαρθρώνεται μέσα σε ένα πορώδες ορθογώνιο πρίσμα το οποίο περικλείει τους υπαίθριους χώρους της. Η ανοιχτή ζώνη των υπαίθριων χώρων, που καταλήγει στο φυτεμένο δώμα και στο διαμορφωμένο χώρο bbq αποτελεί ένα υπερυψωμένο κήπο για την κατοικία του ορόφου και την προσανατολίζει προς τη ανοιχτή θέα νοτιοδυτικά.

Σε ένα εμβληματικό σημείο της Αθήνας, χαμηλά στην οδό Eρμού 118, η παλιά τυπική αθηναϊκή κατοικία του 1925 με το εμπορικό στο ισόγειο ανακατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου και μετατράπηκε σε ένα urban boutique ξενοδοχείο.
Σε ανοιχτό διάλογο με την ιστορική συνοικία στην οποία βρίσκεται, το "Mira Me Athens" φλερτάρει με το χθες και το σήμερα. Αποτελείται από δύο εστιατόρια και επτά δωμάτια. Βασικός στόχος των μελετητών ήταν να επαναφέρουν το κτίριο στην αρχική του μορφή, να αναδημιουργήσουν την εικόνα ενός αρχοντικού του αθηναϊκού μεσοπολέμου, κάνοντας όμως και τη σύνδεση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Το κτίριο ενισχύθηκε στατικά και εκσυγχρονίστηκε για να υποστηρίξει την νέα του χρήση ως αστικό boutique ξενοδοχείο. Μεγάλη προσοχή δόθηκε στη διατηρητέα όψη, έτσι ώστε να διατηρηθεί και να αναδειχθεί η αρχιτεκτονική ταυτότητα του κτιρίου. Επίσης, ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στη μελέτη του εξωτερικού φωτισμού και στην ανάδειξη των όγκων του κτιρίου με ό,τι πιο σύγχρονο τεχνολογικά χρησιμοποιείται σήμερα. Σε όλους τους χώρους βλέπει κανείς αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία της αθηναϊκής ιστορίας.
Η είσοδος και το κλιμακοστάσιο ήταν σε άριστη κατάσταση· έτσι απλά καθαρίστηκαν τα μάρμαρα και η ξύλινη σκάλα βάφτηκε με ειδικό χρώμα - τεχνοτροπία σε ανθρακί απόχρωση. Το κλιμακοστάσιο τελείωνε στο δεύτερο όροφο και για τις ανάγκες του εστιατορίου στο δώμα κατασκευάστηκε μια σύγχρονη αισθητικά και κατασκευαστικά σκάλα με μέταλλο, ξύλο και γυαλί. Πρόκειται ίσως για μία από τις ωραιότερες ταράτσες της πόλης, με θέα στην Ακρόπολη, στην Αρχαία Αγορά και σε άλλα μνημεία. Εδώ οι διακοσμητικοί τόνοι κρατήθηκαν χαμηλά, με έπιπλα λιτού σχεδιασμού και διακριτικό φωτισμό, αφήνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην Αθήνα.
Τα επτά δωμάτια στους δύο ορόφους χωρίζονται σε τρεις διακοσμητικούς τύπους. Και σ’ αυτά η ιδέα ήταν να επανέλθουν στην αρχική τους μορφή. Για να ανασυσταθεί το κλίμα της εποχής, τα πατώματα ντύθηκαν με ξύλινο γαλλικό ψαροκόκαλο και δόθηκε μεγάλη προσοχή στα γύψινα διακοσμητικά και τις ροζέτες οροφής, τα οποία ανακατασκευάστηκαν. Μοντέρνα φωτιστικά κάνουν την ανατροπή. Οργάντζα, λινό και βελούδο ντύνουν παράθυρα και έπιπλα, πολλά από τα οποία δημιουργήθηκαν ειδικά για το έργο, με την παλέτα των χρωμάτων να κινείται σε παλ, γήινους και γκρι τόνους. Μιας και το κτίριο δεν έχει παντζούρια, μελετήθηκε ειδικό αυτόματο σύστημα συσκότισης για της ανάγκες των επισκεπτών. Τα μπάνια υιοθετούν το στιλ της εποχής με εκτεταμένη χρήση μάρμαρου, εξοπλισμένα όμως με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Στους διαδρόμους δίνουν τον τόνο έργα σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως του Αδαμάκου, του Φασιανού, του Παρμακέλη.
Στο ισόγειο, το all-day bistrot που βλέπει στην Ερμού ανακαλεί κι αυτό με τη σειρά του άλλες εποχές, εκφράζοντας την ίδια στιγμή τη ζωντάνια και τον πολύπλευρο χαρακτήρα της συνοικίας που το περιβάλλει. Πίσω από το μπαρ, η μεγάλη ξύλινη ραφιέρα με τα τορναριστά στοιχεία θυμίζει φαρμακείο του μεσοπολέμου και η αυτόφωτη ταπετσαρία, η οποία απεικονίζει πολυελαίους φέρνει στο προσκήνιο μεγαλεία από το παρελθόν. Ο βελούδινος μεγάλος καναπές με το χειροποίητο καπιτονέ συμβάλλει επίσης στο αισθητικό ταξίδι στο χρόνο αλλά και στην άνεση του επισκέπτη.
Στη ρεσεψιόν, έχουν κρατηθεί εμφανή τα δομικά στοιχεία που προϋπήρχαν, όπως το σκυρόδεμα και η πέτρα, ενώ ο δυναμικός καμπύλος πάγκος κατασκευάστηκε από λευκό corian, δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα συνομιλία του παλιού με το καινούριο. Καταλυτικό στοιχείο το φωτιστικό, το οποίο αποτέλεσε και το σημείο αναφοράς για το σχεδιασμό του χώρου.
Η γενική αίσθηση είναι αυτή της ήρεμης πολυτέλειας και της ουσιαστικής κομψότητας ενσωματώνοντας το παρελθόν και το παρόν, το κλασικό με το μοντέρνο, τον τοπικό χαρακτήρα δοσμένο με κοσμοπολίτικο πνεύμα.

At a+ architects each project is unique, yet all share an objective: beauty, harmony, balance… is an architectural studio founded in 2005 by Ioannis Zacharakis, located in Athens Kifissia. Consists team of qualified architects, engineers and designers. Ioannis Zacharakis is an Architect UACG, Ms. Interior design