Στον σχεδιασμό του Kamara Apartment επιχειρήσαμε να ανατρέψουμε αρχιτεκτονικά το αντικείμενο της κατοικίας εν γένει, όπως δηλαδή αυτό είναι a priori ορισμένο.
Το αντικείμενο της κατοικίας είθισται να δομείται από χώρους με προκαθορισμένους ρόλους, λειτουργικά και υλικά όρια. Υπάρχουν οι χώροι διημέρευσης που έχουν όρια πιο χαλαρά αλλά και εκείνοι οι χώροι όπως τα υπνοδωμάτια και οι υγροί χώροι, που υλοποιούνται με πιο αυστηρά όρια.
Στο έργο αυτό δοκιμάσαμε να ελευθερώσουμε την σύνθεση της κατοικίας και τους επιμέρους χώρους της, από προκαθορισμένους ρόλους και όρια.
Στόχος μας η μέγιστη ανάδειξη των χωρικών ποιοτήτων του διαμερίσματος, του προσανατολισμού, του φυσικού φωτισμού και της αίσθησης ελευθερίας μέσα σε αυτόν.
Βασική χειρονομία της πρότασης αποτελεί ο χώρος του υπνοδωματίου που μετασχηματίζεται σ’ ένα γυάλινο κύβο (glass-box) χωροθετημένο στο κέντρο της δομής του σπιτιού, απ’ όπου εποπτεύει ανεμπόδιστα και άφοβα το κάθε σημείο του. Με τα καρέ υαλοπετάσματα που τον οριοθετούν, εισχωρεί οπτικά μέσα στο χώρο του σαλονιού τον διαπερνά γίνεται κάδρο του και οργανικό τμήμα του. Ομοίως το σαλόνι χωροθετείται σαν δορυφόρος στην πλάτη του υπνοδωματίου ώστε αντιληπτικά να λειτουργεί ως προέκταση του.
Η κουζίνα λειτουργικά πλήρης, ένα semi-open box έχει σχεδιαστεί για να πλέει στον διάδρομο κίνησης του διαμερίσματος. Με την ουδέτερη επιδερμίδα της και τις ματ υφές της δεν φωνάζει το ρόλο της απλά τον υπηρετεί ήσυχα. Κατά τη λειτουργία μέσα σε αυτή, υπάρχει σύνδεση με όλο το σπίτι και οπτική επαφή με κάθε γωνιά του.
Το υπνοδωμάτιο (glass-box), η κουζίνα (semi-open box) και ο χώρος του σαλονιού βρίσκονται σε συνεχόμενο οπτικό και λειτουργικό διάλογο ανατρέποντας την αίσθηση του μέσα και του έξω, του πλήρους και του κενού, της στιλπνότητας του γυαλιού με την ηρεμία των ματ επιφανειών.
Το φως υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στην επίλυση της αρχιτεκτονικής σύνθεσης. Στόχος μας ήταν το φυσικό φως να αγγίξει το κάθε σημείο του σπιτιού. Συμπληρωματικά, ο τεχνητός φωτισμός σχεδιάστηκε ώστε να προσθέσει βάθος και εσωτερικότητα στις γεωμετρίες του χώρου.

Α’ ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΙΔΕΩΝ

Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας αποτελεί τη μία από τις 3 πλευρές του μεγάλου πολεοδομικού τριγώνου που ορίζει παραδοσιακά την κεντρικότητα της αθηναϊκής πόλης. Η εξάπλωση των σταθμών του μετρό, ένα νέο συνδετικό υπόγειο δίκτυο που εμφανίζεται στην οριζοντιογραφία του αστικού ιστού, θα δημιουργήσει νέους συνδέσμους μέσα στην πόλη, νέα κέντρα και επίκεντρα, δίνοντας την ευκαιρία επανασχεδιασμού μέρους του δημόσιου χώρου που βρίσκεται σε αφάνεια, «εν υπνώσει», και εντοπίζεται ανάμεσα σε κεντρικές αρτηρίες, αποκομμένους χώρους πρασίνου, μέτωπα ή και γειτονιές.
Νησίδες όπως η περιοχή μελέτης αποτελούν ενδιάμεσους χώρους της πόλης, οι οποίοι από «παρόχθια συμπληρώματα», καλούνται να γίνουν μικρά κέντρα και φέρουν το φόρτο ενός ευρύτερου σχεδιασμού, ο οποίος οφείλει να απαντάει στα σύγχρονα αιτήματα περιβαλλοντικής και κοινωνικής αειφορίας. Προτείνεται μια μεθοδολογία προσέγγισης και σχεδιασμού, που ακολουθεί περιβαλλοντικές, ενεργειακές και βιοκλιματικές αρχές, επιτρέπει την άρση των ορίων, προσφέρει συνοχή ανάμεσα στα δίκτυα και τις ροές και ενισχύει την κοινωνικότητα των μικρότερων κέντρων και περιοχών, με την ταυτόχρονη παρουσία του αστικού πρασίνου.
Δύο είναι οι συνθήκες που οριοθετούν και επηρεάζουν την περιοχή διαμόρφωσης. Από τη μία, η βουερή ευθυτενής λεωφόρος, και από την άλλη, η παρακείμενη γειτονιά. Για αυτό και ο ρόλος της νησίδας είναι διττός· να συνδυάσει το υπερτοπικό και το τοπικό χαρακτήρα και να συγκεράσει τη μεγάλη κλίμακα της πόλης με τις κοντινότερες γειτνιάσεις. Η πρόταση στοχεύει, έτσι, τόσο στην ανάδειξη του σταθμού πάνω στον υπερτοπικό άξονα της Αλεξάνδρας, όσο και να ρυθμίσει τις ποιότητες του δημόσιου κοινόχρηστου χώρου, επιτρέποντας να συνυπάρχουν οι συνέχειες του αστικού πρασίνου μαζί με τις δραστηριότητες της καθημερινότητας.
Ο πολεοδομικός σχεδιασμός της πρότασης είναι συνυφασμένος με τον περιβαλλοντικό, Προτείνονται η ανάπτυξη πράσινων δικτύων, η ενίσχυση των φυτεύσεων στην Λ. Αλεξάνδρας (συστηματική φύτευση ενδιάμεσης νησίδας και διπλή φύτευση στο μέτωπο των πλευρικών πεζοδρομίων), η χρήση ΜΜΜ και ποδήλατου (με περιορισμό των λωρίδων αυτοκινήτου 3.00 m αντί 3.50 m και με τη διαπλάτυνση λεωφορειολωρίδας για ένταξη ζώνης ποδηλατοδρόμου) και, η σύνδεση περιοχών για την προαγωγή της κοινωνικής κινητικότητας. Πιο συγκεκριμένα, προτείνεται η αναμόρφωση του άξονα της οδού Θερειανού με σκοπό τη σύνδεση της διαμόρφωσης με την πύλη του Πεδίου του Άρεως, με ενέργειες όπως η διαπλάτυνση και φύτευση του βόρειου πεζοδρομίου της αλλά και τη διαμόρφωση κεντρικής νησίδας για φύτευση και οργανωμένη στάθμευση οχημάτων. Ακόμα, προτείνεται να διευκολυνθεί η προσπέλαση στη διαμόρφωση από και προς το λόφο Φινοπούλου, του Στρέφη και της περιοχής του Γκύζη, με σχετική διαπλάτυνση των πεζοδρομίων και συστηματική γραμμική φύτευση.
Ως χωρικά και αστικά εργαλεία της μικρής κλίμακας, χρησιμοποιούνται:
1. οι τρεις διαβαθμιζόμενες ζώνες «μητροπολιτικού» πεζοδρομίου μεγάλης κυκλοφορίας, του πάρκου και του πεζόδρομου,
2. το στέγαστρο τριών τυπολογιών, ως εργαλείο σύνταξης κανόνα αστικής ομοιογένειας και οδηγό για τη μετάβαση από την υπερτοπική κλίμακα στη τοπική,
3. οι μικρότεροι τόποι συμπερίληψης, ανοιχτοί και προσβάσιμοι, που αναφέρονται σε όλες τις ηλικίες και κοινωνικές ομάδες και επιτρέπουν την πολυλειτουργικότητα (ανάπαυλα, άθληση, αναψυχή, παιχνίδι), και
4. ο αστικός εξοπλισμός και δημόσιες υποδομές.
Πρωταγωνιστικό στοιχείο αλλά και μεθοδολογικό εργαλείο της πρότασης είναι το στέγαστρο, που σχηματοποιείται με μία οικονομία χειρισμών. Σε αστικό επίπεδο λειτουργεί ως αναγνωρίσιμο συμβάν, χωρίς να επιβάλλεται στην πόλη με ιδιαίτερα μορφολογικά στοιχεία · υφαίνει τον ιστό, τον χρωματίζει, τον σκιάζει και πολλαπλασιάζει τη δυναμική του, σημαίνοντας ταυτόχρονα τις εισόδους στο μετρό, τις στάσεις των ΜΜΜ ή τους καθιστικούς χώρους.
Τοποθετείται είτε γραμμικά, είτε ανά ομάδες, με πολλαπλές δυνατότητες, σχηματίζοντας μικρότερους ή μεγαλύτερους τόπους αναφοράς. Με τη σκίαση και την επικάλυψή του, είτε με ηλιακό φωτοβολταϊκό πάνελ (solar umbrella), είτε με τη δυνατότητα εξάπλωσης αναρριχητικού φυτού, συμμετέχει στον ενεργειακό και βιοκλιματικό σχεδιασμό του χώρου, ενισχύοντας την ποιότητα του μικροκλίματος της διαμόρφωσης.
Η επιλογή υλικών που επιτρέπουν τις διαπνοές και την απορρόφηση υδάτων, η εντατική φύτευση ψηλών δέντρων τα οποία επιτρέπουν στον αέρα να διαπεράσει τα χαμηλότερα στρώματα του αστικού πάρκου, συμβάλλουν στο φυσικό δροσισμό και στην αποφυγής του φαινομένου της θερμικής νησίδας, ενώ συγχρόνως διατηρούν τη βιοποικιλότητα της πανίδας και της χλωρίδας.
Η αρχιτεκτονική του τοπίου και της φύτευσης ακολουθεί, εντείνει και πλουτίζει τη χωρική λογική του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Στηρίζεται στις αρχές της βιοποικιλότητας και της ισορροπίας της μεσογειακής βλάστησης. Πρόταγμα αποτελεί η οικονομία των πόρων, η ανθεκτικότητα των ειδών και η χαμηλή συντήρηση.
Συμπερασματικά, η πόλη χρειάζεται και επανα-προσλαμβάνουσες ερεθισμάτων, και τα στέγαστρα στην επανάληψή τους διαγράφουν ένα αχνό αστικό γλυπτό πάνω στη γραμμικότητα του άξονα της Αλεξάνδρας. Εκτός του ότι οφείλουν να σημάνουν, να στεγάσουν και να εξοπλίσουν το δημόσιο χώρο, μπορεί να συμμετάσχουν στην εναλλαγή του βιώματος μιας επιτελεστικής καθημερινότητας, να φωταγωγηθούν τις επίσημες μέρες, να φιλοξενήσουν μία έκθεση ή ένα αστικό συμβάν και να συνδεθούν με διακριτές μνήμες και νέα αστικά βιώματα.

Στον σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να δείτε το video της πρότασης στο YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=_UsL9y9_D5E.

Α’ ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΙΔΕΩΝ 

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΗΣΗ
Η πλατεία Κολωνακίου στην διάρκεια της ζωής της έχει αναδιαμορφωθεί τουλάχιστον 6 φορές. Η κάθε αλλαγή της δεν ιστορεί μόνο την εξέλιξη και τις απαιτήσεις ή τις δυνατότητες της κάθε εποχής, αλλά και το χαρακτήρα της περιοχής.
Η αναζήτηση των αρχών σχεδιασμού για την ανάπλαση και τη νέα ταυτότητα της πλατείας Κολωνακίου γίνεται κάτω από δύο αλληλοσυμπληρούμενες οπτικές. Από τη μία της συγχρονικότητας, που αιτείται την ανανέωση του δημόσιου κοινόχρηστου χώρου, με ταυτόχρονη ανταπόκριση σε σημερινά κοινωνικά αιτήματα· βιωσιμότητας, περιβαλλοντικής αειφορίας, οικονομίας, προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, αστικής κινητικότητας και ισότιμης συμμετοχής στον χώρο της πόλης. Από την άλλη της διαχρονικότητας, ως συστατικό στοιχείο της ταυτότητας της πλατείας, που εκ των πραγμάτων φέρει. Η πλατεία Κολωνακίου αποτελεί ένα δημόσιο χώρο αναφοράς μιας περιοχής με υψηλή κινητικότητα αστικού βίου, με εξέχουσα αισθητική πολιτιστική και λειτουργική σημασία, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται κομβικά σε ένα πλέγμα συνάντησης της ευρύτερης φυσικής και ιστορικής ανάπτυξης της αθηναϊκής πόλης και των δημόσιων χώρων της.
Το ζητούμενο του νέου σχεδιασμού αφορά, ταυτόχρονα με την εξυπηρέτηση του νέου σταθμού και τις αναμενόμενες διαμορφώσεις του περιβάλλοντα χώρου, την ανάδειξη της φυσιογνωμίας της πλατείας ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της γενεαλογίας των αστικών αθηναϊκών πλατειών και πώς αυτό μπορεί να το διηγηθεί με σύγχρονους τρόπους, που συμπληρώνεται με την αναβάθμιση του αστικού κοινόχρηστου χώρου του σταθμού και του ευρύτερου περιβάλλοντος και τη δημιουργία ενός προσβάσιμου, φιλικού και ανοιχτού δημόσιου χώρου που υποδέχεται, όχι μόνο το πνεύμα της ζωής του Κολωνακίου (διαχρονικά ελεύθερο και κινητικό), αλλά και τις καθημερινές δραστηριότητες.

ΤΟ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΚΟΝΤΙΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ - ΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΧΕΙΕΣ
Η πλατεία βρίσκεται σε ένα κεντρικό και αντιληπτικό άξονα της ταυτότητας της πόλης, ανάμεσα στο ευρύτερο κέντρο και σε σημαντικές περιοχές πρασίνου, ο οποίος ουσιαστικά διαμορφώνεται από την πάλλουσα τοπογραφία της αθηναϊκής πόλης (ένωση Λυκαβηττού - Αρδηττού). Ταυτόχρονα, στην περιοχή της πλατείας παρατηρείται η στροφή των οικοδομικών χαράξεων, καθώς η ρυμοτομία παρακολουθεί την τοπογραφία του λόφου και επιτρέπει ακτινικές φυγές προς την πόλη.

Η ΙΔΕΑ
Εφαλτήριο και στέρεο έδαφος για τη μετάβαση από τα διαχρονικά χαρακτηριστικά του χώρου της πλατείας στο σημερινό σύγχρονο σχεδιασμό αποτέλεσε η τοπογραφία και κατ’ επέκταση το φυσικό τοπίο που άλλωστε αποτελεί και το προϋπάρχον έδαφος του πολιτισμικού και αστικού χώρου αυτής της πόλης. Οι παρειές του Λυκαβηττού κάνουν εμφανή την παρουσία τους με τις μεγάλες υψομετρίες που εμφανίζονται παρά τις επιπεδοποιήσεις των χρόνων και των δρόμων.
Ο σχηματισμός της πλατείας στηρίχθηκε στο μεγάλο άξονα Λυκαβηττού – Ηρώδου Αττικού - Αρδηττού. Οι θεάσεις είναι ορατές μέσα από την πλατεία και λειτουργούν ως τρόπος προσανατολισμού και κατανόησης της μεγάλης κλίμακας της πόλης.
Ταυτόχρονα, οι διαγώνιες φυγές του κοντινού ιστού Α-Δ (Κανάρη & Καψάλη) που συνδέουν τη συνέχεια του Κολωνακίου με το κέντρο και τις περιοχές των πάρκων, μουσείων, τους Αμπελόκηπους, αξιοποιήθηκαν ως ένας δεύτερος συντακτικός άξονα ροής, δημιουργώντας ένα άτυπο σταυροδρόμι συνάντησης στο κέντρο του δημόσιου χώρου της πλατείας. Πάνω σε αυτόν τον άξονα αντίληψης και ελεύθερης προσπέλασης στοιχίζεται η είσοδος-έξοδος του μετρό. Η πλατεία αναδεικνύεται ως τόπος συνάντησης και διεπαφής, περάσματος και στάσης επανατροφοδοτώντας μνήμες από την καθημερινή κινητικότητα.
Η εγγραφή του φυσικού τοπίου στο σώμα της πλατείας κινδυνεύει στο να μεταλλαχθεί ο σχεδιασμός σε μία διαμόρφωση τοπίου, που θα στερούσε από την πλατεία το γνώρισμα της αθηναϊκής αστικής πλατείας, η οποία λειτουργεί ως ένα ενιαίο επίπεδο αναφοράς, και παραδοσιακά υποδέχεται την αστικότητα του δημόσιου βίου επιτρέποντας στον κοινόχρηστο ανοιχτό χώρο της, ελευθερία δραστηριοτήτων και εναλλαγές χρήσεων.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ
Η διαμόρφωση ξεκινάει με ένα πρώτο εισαγωγικό πλάτωμα όπου εκβάλλουν η Σκουφά και τα θορυβώδη πεζοδρόμια της Πατριάρχου Ιωακείμ. Κλιμακώνεται σε δύο συνεργαζόμενα επίπεδα: στην πλατεία και το διάζωμα. Με κοινή αφετηρία ένα πρώτο εισαγωγικό βόρειο πλάτωμα, η πρώτη «χύνεται» προς το χαμηλότερο επίπεδο και αποτελεί τον κεντρικό σχηματισμό της πλατείας, ενώ το δεύτερο εκτείνεται στον ορίζοντα. Το διάζωμα διαγράφει μια πορεία ημικυκλική, με κορύφωση στο άκρο της Κουμπάρη, ένα σημείο εμβληματικής ενσυναίσθησης της αθηναϊκής πόλης ανάμεσα στους λόφους.
Με τη σχηματοποίηση του σε πέταλο, παρακολουθεί τις διαγώνιες στροφές του πολεοδομικού ιστού, ορίζει τον κεντρικό χώρο της πλατείας, συνορεύει με τους μικρότερους πλαϊνούς χώρους της και τέλος, επιστρέφει στο αρχικό πλάτωμα. Πρόκειται για ένα ελεύθερο περίπατο -το belvedere της πλατείας- που μετρά διαφορετικά το χρόνο ανάπαυλας και αναψυχής της πλατείας, ένα «αντί-δώρο» στους χώρους που κατέλαβε το μετρό και την αναστάτωση που προκάλεσε στο φυσικό περιβάλλον. Η αρχή του στην Σκουφά σημαίνεται με τις προτομές των Φιλικών, ενώ η άλλη του είσοδος, στη συμβολή της Π. Ιωακείμ, φανερώνεται ως εναλλακτική σκιερή δίοδος που εξυπηρετεί ταυτόχρονα την προσπέλαση στον ανελκυστήρα (προτεινόμενη δεύτερη στάση, εκτός της στάσης της πλατείας προκειμένου να εξυπηρετήσει το ψηλό επίπεδο).
Η ανάπτυξη του κύριου σώματος της διαμόρφωσης γίνεται στο χαμηλότερο επίπεδο που επικοινωνεί ηπιότερα με τις άλλες τρεις πλευρές, με άμεσες προσπελάσεις, καταλαμβάνοντας συνολικά την πιο ήσυχη περιοχή του χώρου. Αρχικά, μετά το βορινό πλάτωμα, ξεκινάει με ένα κατέβασμα – μία εκτενής κλιμακωτή διαμόρφωση με στοιχεία θεατρικότητας και αναφοράς προς το κέντρο. Αυτή παραλαμβάνει όλες τις ρέουσες κινήσεις της πολυσύχναστης βόρειας πλευράς και αποτελεί μια πρώτη «αστική οντότητα» που απευθύνεται στο κέντρο της πλατείας. Ο κάτω χώρος, ελαφρά επικλινής, αποτελεί το κέντρο της ηλιόλουστης περιοχής. Εκτείνεται μέχρι τους πλευρικούς πεζόδρομους Ν-Α. Ενδιάμεσα πλάθονται συμπληρωματικά πάρκα-νησίδες που το περιβάλλουν και διαχέονται και στον κεντρικό χώρο, δημιουργώντας «λοφίσκους φύτευσης» και εξάπλωσης του φυτικού περιβάλλοντος, ενισχύοντας έτσι τη δυνατότητα ψηλής φύτευσης.
Δημιουργούνται δευτερεύουσες πορείες εναλλακτικών προσεγγίσεων που οδηγούν σε μικρότερους χώρους ανάπαυλας και καθιστικών. Οι υψώσεις του φυσικού αναγλύφου λειτουργούν και ως μία ζώνη οπτικής και ηχητικής προστασίας. Μία ραμπόσκαλα και μία κλίμακα συνδέουν την πλατεία με το άνω διάζωμα. Η πλατεία μπορεί να φιλοξενήσει κάθε είδους αστική εκδήλωση, είτε ελεύθερης ροής («κόβω δρόμο»), είτε συγκέντρωσης και συνάντησης, ακόμα και καλλιτεχνικού περιεχομένου δρώμενα, παροδικά ή μόνιμα. Τέτοιες εκδηλώσεις δύναται να παραλάβει και το διάζωμα. Έχουν προβλεφθεί διαδραστικοί σταθμοί (info-points) για την προβολή της ιστορίας και των δρώμενων της περιοχής.
Το διάζωμα αποτελεί ένα πιο ήσυχο χώρο, καθώς απομακρύνεται από την καθημερινότητα του εδάφους. Πρόκειται για μία αλέα με χαρακτηριστικά δένδρα εκατέρωθεν (ροδίτικος φίκος) που εξυπηρετούν τη σκίασή της - green canopy. Έχει συνδυαστεί με τον περίπατο, την ελεύθερη περιπλάνηση και τις στιγμές ανάπαυλας. Στη ΝΔ πλευρά του έχει προβλεφθεί ένα σχετικά αβαθές κανάλι νερού στο περιμετρικό όριο. Στο ίδιο «υγρό κύκλωμα» εντάσσονται οι σταλάκτες της κουπαστής πάνω από το κανάλι και ο μικρός καταρράκτης υπερχείλισης -υδροκουρτίνα- που καταλήγει στην υδάτινη επιφάνεια στη νότια άκρη της πλατείας. Πρόκειται για στοιχεία δροσισμού και βελτίωσης του μικροκλίματος τη θερινή περίοδο, καθώς και στοιχεία χαράς και παιχνιδιού.

ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
Κύριες παρεμβάσεις αποτελούν η μετατροπή του νότιου δρόμου σε πεζόδρομο, του ανατολικού σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας και η πρόνοια για προσβασιμότητα για όλους.
Συγκεκριμένα, στην ΝΑ πλευρά προτείνεται η αποσυμφόρηση της κυκλοφορίας περιμετρικά της πλατείας μέσω πεζοδρόμησης του νότιου δρόμου (η κίνηση νότια είναι τοπική), η παροχέτευση κυκλοφορίας προς Κουμπάρη (η εξυπηρέτηση της Καψάλη γίνεται από την Νεοφύτου Βάμβα), η μετατροπή του ΒΑ δρόμου σε ήπιας κυκλοφορίας για την εξυπηρέτηση των πολυκατοικιών, ο καθορισμός χώρου στάθμευσης δικύκλων και η σύνδεση του μετώπου της πλατείας με το απέναντι πεζοδρόμιο κατά μήκος της Πατριάρχου Ιωακείμ.
Στη ΒΔ πλευρά, προς Πατριάρχου Ιωακείμ, διατηρώντας το πλάτος του δρόμου, διευρύνεται το πεζοδρόμιο στην αρχή της πλατείας, προτείνεται διάβαση πεζών στην προέκταση του πεζοδρόμου της οδού Τσακάλωφ, διευθετούνται και επανασχεδιάζονται τα πεζοδρόμια στη βορινή πλευρά της διαμόρφωσης, προτείνεται διάβαση πεζών στην προέκταση του πεζόδρομου νοτιοδυτικά της πλατείας, καθορίζονται θέσεις προσωρινής στάθμευσης και ταυτόχρονα διατηρούνται οι θέσεις στάθμευσης taxi, στα δυτικά.

ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Η πρόταση βασίζεται στις αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού.
Η πλατεία στρέφεται σε άξονα Βορρά-Νότου, αποσκοπώντας στον μέγιστο ηλιασμό του κεντρικού χώρου, αποφεύγοντας παράλληλα τη σκίαση των γειτονικών κτιρίων. Επιπλέον, τόσο το άνω διάζωμα, με τη δημιουργία στοάς, όσο και το φυτεμένο στέγαστρο του καφέ προσφέρουν απαραίτητη σκίαση και διαμπερότητα στο χώρο για την πλατεία.
Φυσικός δροσισμός επιτυγχάνεται από το βορινό ρεύμα αέρα, χάρη στην κατεύθυνση Βορρά- Νότου της πλατείας, καθώς και στο φίλτρο αέρα ήχου που δημιουργείται από τη φύτευση της βόρειας πλευράς και ταυτόχρονα συνδράμει στη μείωση τη θερμοκρασίας. Στη ζώνη της στοάς, η μείωση της θερμοκρασίας γίνεται χάρη στο σκιασμό και τη διαμπερότητα που εξασφαλίζεται. Συμπληρωματικά, η χρήση υδάτινων στοιχείων δημιουργούν συνθήκες ευεργετικού μικροκλίματος (κανάλια νερού διαζώματος, νεροσταλάκτες κιγκλιδώματος ΝΔ πλευράς, υδροκουρτίνα και υδάτινη επιφάνεια πλατείας), αλλά και στοιχεία χαράς και παιχνιδιού.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Η αξιοποίηση των φυσικών πόρων, του αέρα, του νερού και του ήλιου, επιδιώκεται στο σύνολο του σχεδιασμού, μέσα από τη δημιουργία μιας νέας τοπογραφίας που ακολουθεί το φυσικό ανάγλυφο.
Μία από τις πρόνοιες σχεδιασμού είναι η ανασύσταση του πρασίνου μέσω της συστηματικής φύτευσης και τη δημιουργίας μικρών πάρκων-νησίδων. Κύρια αρχή αναφορικά με τη διαχείριση υδάτων ήταν η εκμετάλλευση της φυσικής κλίσης (τοπογραφίας), ανεμπόδιστα κατά τον άξονα Βορρά- Νότου, η ανάσχεση από τις φυτεμένες νησίδες στον κεντρικό χώρο και από το απορροφητικό δάπεδο, τμηματικά, η χρήση περιμετρικού λουκιού, η ανάσχεση υδάτων και η συλλογή ομβρίων και επαναχρησιμοποίηση τους για άρδευση.
Η εξασφάλιση των ενεργειακών απαιτήσεων της διαμόρφωσης προτείνεται με τη χρήση ανανεώσιμων μορφών ενέργειας, σημειακά, και στην περιοχή του ήδη δομημένου περιβάλλοντος της Π. Ιωακείμ.
Στην πλατεία προτείνεται η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών υαλοπινάκων στον ανελκυστήρα του μετρό και φωτιστικά αστικού εξοπλισμού χαμηλής κατανάλωσης, με ενσωματωμένα φωτοβολταϊκά. Στη νησίδα και πεζόδρομο της Π. Ιωακείμ τοποθετείται στέγαστρο αστικού εξοπλισμού με ενσωματωμένα φωτοβολταϊκά.

ΥΛΙΚΟΤΗΤΕΣ
Στο σύνολο της διαμόρφωσης επιδιώχθηκε μία ισορροπία ανάμεσα στα σταθερά υλικά και τις φυσικές επιφάνειες, οι οποίες επιδιώκουν τη μεγιστοποίηση της υδατοπερατότητας και τη μείωση του φαινομένου της αστικής θερμικής νησίδας. Πραγματοποιείται ένας συνδυασμός από ψυχρά υλικά καλής θερμικής συμπεριφοράς, χαμηλών εκπομπών και κατά την παραγωγή τους, υλικά με υδατο-απορροφητική συμπεριφορά, έως την εμφάνιση της ύλης του φυσικού περιβάλλοντος.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΠΙΟΥ ΚΑΙ ΦΥΤΕΥΣΕΙΣ
Η αρχιτεκτονική του τοπίου και της φύτευσης ακολουθεί, εντείνει και πλουτίζει τη χωρική λογική του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Στηρίζεται στις αρχές της βιοποικιλότητας και της ισορροπίας της μεσογειακής βλάστησης. Πρόταγμα αποτελεί η οικονομία των πόρων, η ανθεκτικότητα των ειδών και η χαμηλή συντήρηση. Η προτεινόμενη φύτευση συνθέτει μία παλέτα διαφορετικών υφών, χρωμάτων, σχημάτων, μεγεθών, δημιουργώντας την αίσθηση της ενδιαφέρουσας εναλλαγής στο τοπίο, έχοντας ως στόχο ένα μοναδικό περιβάλλον σκιάς και δροσιάς όπου οι χρήστες του χώρου απολαμβάνουν την ενεργή παρουσία της φύσης.

Στον σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να δείτε το video της πρότασης στο YouTube: https://youtu.be/Oh8oRrJLehA.

Η Villa Marmo είναι μία υπερπολυτελής πολυκατοικία με δύο οροφοδιαμερίσματα και μία ισόγεια βίλλα με ιδιωτική αυλή, πισίνα και υπόγειο χώρο στάθμευσης, στην Παλαιά Πεντέλη Αττικής.
Η ογκοπλασία της σύνθεσης αναπτύσσεται εκατέρωθεν του κεντρικού κλιμακοστασίου. Οι δύο πυρήνες διανυκτέρευσης και διημέρευσης ενοποιούνται μέσω του διαδρόμου κίνησης που συνδέεται με το κλιμακοστάσιο. Η στέγη είναι επικλινής ακολουθώντας την τοπική αρχιτεκτονική αλλά με σύγχρονο μίνιμαλ σχεδιασμό και σημειακές διατρήσεις που δημιουργούν κανόνια φωτισμού στους εξώστες των ορόφων.
Κάθετες περσίδες ενισχύουν τη σύνθεση της όψης ενώ ταυτόχρονα οι πλάκες των ορόφων υπογραμμίζουν τον κάθετο επιμερισμό της. Στοιχεία όπως η επένδυση μαρμάρου και τα διακριτικά, ραδινά κιγκλιδώματα ενδυναμώνουν τον περιμετρικό διάκοσμο δημιουργώντας επίπεδα υφών και θεάσεων.
Η είσοδος χωροθετείται στη βορεινή πλευρά του οικοπέδου, από τον κύριο δρόμο. Μία σύνθεση οριζόντιων πλακών και κάθετων στοιχείων μιμείται την ογκοπλασία του κτιρίου και οριοθετεί ένα εντυπωσιακό κατώφλι. Στο προκήπιο της εισόδου ένα φιλμ νερού αντανακλά τον λευκό όγκο του κλιμακοστασίου που ισορροπεί τον σχεδιασμό της όψης.
Η περιοχή χαρακτηρίζεται από την έντονη βλάστηση με ψηλά πεύκα, τα οποία αποτέλεσαν δημιουργική παράμετρο του landscape design. Η βίλλα του ισογείου εκτονώνεται στον ισόγειο κήπο, ο οποίος συντίθεται από διαβαθμίσεις επιπέδων και εναλλαγές μαλακών και σκληρών επιφανειών ακολουθώντας το επικλινές έδαφος του οικοπέδου. Η πισίνα επενδύεται με πράσινο μάρμαρο και εναρμονίζεται με το περιβάλλον διατηρώντας την ισορροπία μεταξύ φυσικών και τεχνητών στοιχείων. Στα οροφοδιαμερίσματα, προστίθενται φυτεμένες ζαρντινιέρες ώστε οι εξώστες που διατρέχουν τη νότια όψη να ενισχύουν τη σύνδεση με τη φύση ενώ ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η δημιουργία οπτικών φυγών και κορνιζαρισμένων απόψεων προς την γύρω περιοχή από κάθε σημείο της πολυκατοικίας.

Η ''σφήνα'' είναι μια κατοικία 500 m² σε γωνιακό οικόπεδο επί των οδών Κύπρου και Αρτέμιδος στου Παπάγου. Το κτίσμα τοποθετείται αξιοποιώντας την απρόσκοπτη νότια θέα προς τα γειτονικά άλση. Στη βάση της, η κατασκευή χαράσσεται σε ορθή γωνία με την Αρτέμιδος. Έτσι εκτείνονται το ισόγειο, ο πρώτος και ο δεύτερος όροφος που περιέχουν «ιδιωτικές» χρήσεις. Στο κέντρο του δεύτερου και τρίτου ορόφου δημιουργείται ένας εσωτερικός διώροφος κήπος που φέρνει το πράσινο της θέας στο κέντρο της κάτοψης και ταυτόχρονα εξασφαλίζει ένα ιδιαίτερο μικροκλίμα στους χώρους διημέρευσης. Στον τρίτο όροφο, το κτίριο στρέφεται παράλληλα στην Κύπρου, και την κύρια θέα, πέραν των ορίων του κλειστού χώρου με εκτεταμένους προβόλους, δημιουργώντας μια σφήνα. Ο όροφος αυτός στεγάζει τις «δημόσιες» χρήσεις της κατοικίας, σαλόνι, τραπεζαρία, κουζίνα. Αντίστοιχα στο δώμα, επαναλαμβάνεται το στοιχείο του προβόλου, ολοκληρώνοντας την σφηνοειδή γεωμετρία. Εδώ κατασκευάζεται κολυμβητική δεξαμενή, ενώ το υπόλοιπο της στάθμης, καλύπτεται από φύτευση. Η κολυμβητική δεξαμενή του δώματος συνδέεται οπτικά με τον εσωτερικό διώροφο κήπο μέσω ενός εκτεταμένου φινιστρινιού στον πάτο της. Πέραν της οπτικής συσχέτισης των χώρων επιτυγχάνεται και ιδιαίτερη φωτιστική συνθήκη στον εσωτερικό κήπο, εξ’ αιτίας της παρεμβολής του νερού. Στο πλαίσιο της δημιουργίας και αξιοποίησης ιδιαίτερων συνθηκών εντάχθηκε το σύνολο της διαχείρισης του φυσικού φωτισμού, σε συνδυασμό και με το ενεργειακό προφίλ του έργου. Έτσι οι πρόβολοι του πρώτου και δεύτερου ορόφου καλύπτονται από συστήματα κατακορύφως αναδιπλούμενων σκιάστρων με δυνατότητα ad hoc ή προγραμματισμένης λειτουργίας ενταγμένης στους αυτοματισμούς του κτιρίου.
Ταυτόχρονα με την σκίαση επιτυγχάνεται η επέκταση των δωματίων στους προβόλους, επαυξάνοντας την χωρική εμπειρία. Αντίστοιχα η έκταση του προβόλου του τετάρτου ορόφου και η τοποθέτηση των ανοιγμάτων του τρίτου εξασφαλίζουν σκίαση και απρόσκοπτη θέα.Το κτίριο, με την χρήση ενός επιμελούς θερμομονωτικού μοντέλου αντιμετωπίζει με τον βέλτιστο τρόπο το δίπολο υπερθέρμανση – θερμική απώλεια. Επιπλέον, αξιοποιούνται στην πέργκολα του δώματος τόσο φωτοβολταϊκά όσο και ηλιακά στοιχεία. Το κτίριο έτσι, συμβάλει θετικά, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του, στο συνολικό αποτύπωμα του κτισμένου χώρου.

Τα νέα γραφεία των εταιρειών GreenFence - MetalLogic αποτελούν έναν σύγχρονο χώρο εργασίας, ο οποίος συνδυάζει το εκλεπτυσμένο design και τη λειτουργικότητα. Η δημιουργία αυτού του χώρου ξεκίνησε με έναν πρωτοποριακό σχεδιασμό, ο οποίος αντικατοπτρίζει την καινοτομία και την προοδευτικότητα των εταιρειών.
Στόχος
Η μονοκατοικία της δεκαετίας του '80 των πέντε επιπέδων σχεδιάστηκε με έμφαση στη βελτιωμένη λειτουργικότητα. Άνετα γραφεία και χώροι εργασίας οι οποίοι προωθούν τη δημιουργικότητα και ένα ελκυστικό περιβάλλον για 35 εργαζομενους, αποτελούν τον πυρήνα της σχεδίασης. 
Σχεδιασμός
Το concept-design αναδεικνύει τη βιώσιμη προσέγγιση του γραφείου που ανέλαβε τον εσωτερικό σχεδιασμό, ενσωματώνοντας φυσικά στοιχεία και υλικά που υπογραμμίζουν τη δέσμευση στο περιβάλλον.
Λειτουργικότητα
Κάθε λεπτομέρεια του χώρου έχει σχεδιαστεί με στόχο τη βελτίωση της εργασιακής απόδοσης και την προώθηση της δημιουργικότητας. Οι χώροι εργασίας συνδυάζονται με προσωπικά και ευέλικτα γραφεία.
Προσαρμοσμένη Εμπειρία
Καθώς το γραφείο ανέλαβε τόσο τον σχεδιασμό όσο και την κατασκευή, εξασφαλίστηκε εξαρχής ότι οι ανάγκες των εταιρειών θα ενσωματωθούν σε κάθε λεπτομέρεια. Ο χώρος προσαρμόζεται ευέλικτα στην ανάπτυξη της εταιρείας, καθώς αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Ο χώρος αντανακλά τις αξίες και το πνεύμα των εταιρειών, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο, αναδεικνύοντας τις εταιρείες ως πρωτοπόρους στον χώρο της ανακύκλωσης, προσφέροντας παράλληλα έναν εμπνευσμένο και σύγχρονο χώρο εργασίας.
Η χρήση φυσικών υλικών, οι προσεκτικά επιλεγμένες λεπτομέρειες και η τεχνολογική προηγμένη υποδομή καταδεικνύουν το κύρος και την προσήλωση στην ποιότητα αντίστοιχη της ιστορίας των εταιρειών η οποία ξεπερνά τα 50 χρόνια στον χώρο της ανακύκλωσης. Τα νέα γραφεία αποτελούν ένα βήμα προς τη μελλοντική εποχή εργασίας. Ένας χώρος που ενώνει την καινοτομία, τη βιωσιμότητα και την εξαιρετική σχεδίαση για μια εμπειρία εργασίας που ξεπερνά τις προσδοκίες.

Η κατοικία βρίσκεται σε μια αγροτική περιοχή της Καλαβρίας στη Νότια Ιταλία, το Copanello, μέσα σε ένα οικόπεδο που περιβάλλεται από τεράστιες γεωργικές εκτάσεις. Το καταπράσινο τοπίο του οικοπέδου κατά την καλοκαιρινή περίοδο ήταν η αφετηρία που καθόρισε τη διαμόρφωση του έργου, τόσο για τους κτισμένους όσο και για τους ακάλυπτους χώρους.
Η κατοικία υλοποιήθηκε με τρεις όγκους, πλευρικά μετατοπισμένους μεταξύ τους και προσαρμοσμένους έτσι ώστε να απολαμβάνουν τις περιβάλλουσες συνθήκες, τη θέα, τη σκίαση, την αίσθηση του τόπου. Αυτή η μετατόπιση δημιούργησε εναλλασσόμενους φωτισμένους και σκιασμένους εξωτερικούς χώρους, φέρνοντας και στο εσωτερικό τις συνεχώς μεταβαλλόμενες κλιματικές συνθήκες.
Αντλώντας έμπνευση από τα αρχιτεκτονικά στοιχεία της τοπικής αρχιτεκτονικής, μια κεντρική σκεπαστή βεράντα στο επίπεδο του εδάφους που καταλήγει σε αίθριο διαμορφώθηκε κάθετα στους τρεις όγκους, δημιουργώντας έτσι ένα υπήνεμο καταφύγιο, τον υπαίθριο ζωτικό χώρο ενός μεσογειακού σπιτιού. Όλοι οι χώροι είναι ανοιχτοί στη σκεπαστή βεράντα, ενώ το αίθριο που ενοποιείται με διάφορα φυτά που υπήρχαν στον χώρο προσφέρει μια οικεία περίφραξη, ανοιχτή στον ουρανό όπου μπορείτε να απολαύσετε τη φύση και τη σιωπή.
Μια πισίνα βρίσκεται κατά μήκος του νότιου ορίου του οικοπέδου κάθετα στον υπαίθριο χώρο διαβίωσης και παράλληλα με την κύρια πρόσοψη προσφέροντας έτσι σε όλους τους χώρους της κατοικίας οπτική σύνδεση με το νερό.
Λευκοί όγκοι, ένα παιχνίδι σκιών, πράσινο και ουρανός διαμορφώνουν την ταυτότητα της κατοικίας επιχειρώντας να παρέχουν μια αρμονική σύνθεση φυσικών και τεχνητών στοιχείων.

 "Χρησιμοποιώντας παραδοσιακούς τρόπους και υλικά αναβιώνουμε στοιχεία του παρελθόντος, στοιχεία από την κουλτούρα του κάθε τόπου, δίνοντας όμως έναν αέρα διαφορετικό".

 "MERAVIGLIA SLOW LIVING", ΠΡΈΒΕΖΑ, 2021. ©SPYROS HOUND PHOTOGRAPHY. 

                                                                                                           "BLOCK722 STUDIO", ΑΘΉΝΑ, 2020. ©GIORGOS SFAKIANAKIS. IMAGE EDITOR: MARIA SIORBA.                                                                                                                                                    

Κ Η αρχιτεκτονική έχει πολλές "ματιές", την αισθητική, την τεχνολογική, την κοινωνικο-οικονομική, την περιβαλλοντική. Ποια διάσταση της αρχιτεκτονικής θεωρείτε πως κυριαρχεί στο δικό σας έργο;

ΣΤ: Η ολιστική αρχιτεκτονική που πρεσβεύουμε επιδιώκει την ισορροπία σε όλα τα παραπάνω. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υπερθεματίζουμε σε κάτι από αυτά, στο βαθμό που να γίνεται αντιληπτή η πρόθεσή μας. Την ίδια στιγμή ένα άρτιο έργο θα πρέπει να έχει υπερκαλύψει όλες αυτές τις ενότητες.

Κ Σε ποιο βαθμό έχει επηρεάσει η χρήση των νέων ψηφιακών εργαλείων τη διαδικασία σχεδιασμού και κατασκευής των έργων σας;
ΣΤ: Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούμε σύγχρονα εργαλεία σχεδιασμού, όπως το πρόγραμμα ΒΙΜ, το οποίο μας δίνει τη δυνατότητα να ελέγχουμε τον σχεδιασμό και την ποιότητα του κτιρίου ανά πάσα στιγμή. Είναι ένα συνεργατικό εργαλείο, που διευκολύνει τόσο εμάς, όσο και τους συνεργάτες μας –πολιτικούς μηχανικούς και μηχανολόγους. Ο σχεδιασμός γίνεται ταυτόχρονα και ο χρόνος, το κόστος, η ενέργεια και η διαχείριση βρίσκονται όλα σε ένα αρχείο. Είναι ένα εξαιρετικό περιβάλλον σχεδίασης, το οποίο προστατεύει το έργο και προνοεί για τυχών κινδύνους, έχοντας πάντα τη δυνατότητα αλλαγών και έγκρισης από εμάς και τους πελάτες μας.

                                                                                    "VILLA APOLLON", ΛΕΥΚΆΔΑ, 2021. ©YIORGOS KORDAKIS. IMAGE EDITOR: MARIA SIORBA.

Κ Ποια η σημασία των νέων αλλά και των παραδοσιακών υλικών στην αρχιτεκτονική σύνθεση; Αποτελούν αφορμή του σχεδιασμού σας;
ΚΜ: O σχεδιασμός μας χαρακτηρίζεται από διαχρονική αισθητική και λειτουργικότητα, χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά όπως το ξύλο, το μέταλλο, την πέτρα και το μάρμαρο. Βρισκόμαστε βέβαια σε μια συνεχή αναζήτηση για νέες μεθόδους και πρακτικές, έτσι ώστε να μπορούμε να φέρουμε κοντά με έναν φυσικό τρόπο το παραδοσιακό με το νέο.
ΣΤ: Χρησιμοποιώντας παραδοσιακούς τρόπους και υλικά αναβιώνουμε στοιχεία του παρελθόντος, στοιχεία από την κουλτούρα του κάθε τόπου, δίνοντας όμως έναν αέρα διαφορετικό μέσα από τις νέες ανακαλύψεις μας κάθε φορά.

Κ Ποιο / ποια έργα σας θεωρείτε ότι είναι τα πιο αντιπροσωπευτικά της έως τώρα πορείας σας και γιατί;
ΣΤ: Τα έργα που ουσιαστικά καθόρισαν την πορεία του γραφείου ήταν η "Villa Syros" I & II και το πολυβραβευμένο "Olea All Suite Hotel". Ήταν έργα που αποτύπωσαν αντιπροσωπευτικά και για πρώτη φορά τη φιλοσοφία του γραφείου για τον ολιστικό σχεδιασμό και συμπύκνωσαν σε ένα όλον την εμπειρία του χρήστη, τη μνήμη και τη γνώση.
Με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια και παρότι τα έργα και τα μέλη του γραφείου μας αυξάνονται, η ποιότητα της δουλειάς μας παραμένει και η εξέλιξη και η βελτίωσή μας σε όλους τους τομείς είναι συνεχής.

                                                                                              "CASA COOK SAMOS", ΠΟΤΟΚΑΚΙ ΣΑΜΟΥ, 2022. ©ANA SANTL.

Κ Πώς έχει επηρεάσει τη σκέψη σας για την αρχιτεκτονική και την ίδια την αρχιτεκτονική σας πράξη η συνθήκη της πανδημίας;
ΚΜ: Το σπίτι παύει πλέον να είναι απλά χώρος ξεκούρασης. Σε πολλές περιπτώσεις γίνεται χώρος εργασίας και αυτό θέλει ιδιαίτερη προσοχή για να κρατηθεί η ισορροπία. Πολύ περισσότερο όταν το σπίτι είναι χώρος διακοπών.
ΣΤ: Όσον αφορά στο γραφείο μας, η πανδημία υπήρξε μάλλον η αφορμή για να οργανώσουμε και να υποστηρίξουμε τις εξ αποστάσεως συνεργασίες και αυτό μας βοήθησε πάρα πολύ στην επικοινωνία μας για έργα τα οποία βρίσκονται εκτός Ελλάδας. Είναι άλλωστε δεδομένο –διανύοντας και το τέλος της πανδημίας– ότι η απόσταση δεν αποτελεί εμπόδιο για συνεργασίες, μιας και υπάρχει η δυνατότητα υποδομής, που μπορεί να τις στηρίξει στο έπακρο.

Κ Ποιος είναι ο απώτερος στόχος στη δουλειά σας; Για ποιο πράγμα θα θέλετε να σας θυμούνται;
ΚΜ: Να δημιουργήσουμε έργα που είναι κοντά στον άνθρωπο, με σεβασμό στην ιστορία του και στη συνύπαρξή του με τη φύση.
Και πιστεύω είναι πολύ νωρίς για να έχουμε ορίσει ποιο είναι αυτό που θέλουμε να μας θυμούνται.

UMBRÀL is an Architectural studio founded in 2021 by Architect Giorgos Kanakis. The studio is based in Athens and focuses on scale and type-diverse projects. Every architectural gesture requires an entanglement with the material and immaterial attributes of the place, and as such, the concept of threshold / umbral acts as the central conceptual and spatial means of design. Transitions and connections, in-between spaces and thresholds, organize the architectural co-existence of artificial and natural elements, the building and its context.

Το έργο αφορά στην κατασκευή πέντε εξοχικών κατοικιών που βρίσκονται στην Κάρπαθο.

Βασική πρόθεση υπήρξε η διαίρεση του κτιρίου σε πέντε διακριτούς όγκους που προσπαθούν να εμπλακούν με το περιβάλλον τους. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στις κατοικίες να θολώνουν τα όρια μεταξύ φυσικού-τεχνητού, ιδιωτικού-δημόσιου, εσωτερικού-εξωτερικού. Για να ενισχυθεί αυτή η πρόθεση, κάθε μεμονωμένη κατοικία έχει τρεις διαφορετικές ποιότητες χώρων που λειτουργούν ως κατώφλια μετάβασης από το εσωτερικό προς το εξωτερικό.
Ο πρώτος χώρος είναι ο αυστηρά ιδιωτικός χώρος της κατοικίας που περιλαμβάνει τις απαραίτητες λειτουργίες (ύπνος - φαγητό - μπάνιο). Ο δεύτερος (αυλή) σχεδιάστηκε ως προέκταση του πρώτου και αποτελεί τη μετάβαση μεταξύ του ιδιωτικού τμήματος της κατοικίας και τον εξωτερικό χώρο. Ο τρίτος χώρος είναι αυτός γύρω από την κατοικία που περιλαμβάνει την πισίνα.

Οι κατοικίες αρθρώνονται μέσω ενός κεντρικού διαδρόμου που συνδέει κάθε μονάδα ξεχωριστά. Ο ρόλος του διαδρόμου είναι διπλός. Αφενός δημιουργεί τις προσβάσεις των κατοικιών και αφετέρου αποτελεί το εργαλείο δημιουργίας υψομετρικής διαφοράς μεταξύ των όγκων (σύμφωνα με τη φυσική κλίση του εδάφους) ώστε οι «πίσω» κατοικίες να έχουν θέα προς τη θάλασσα.
Στην πίσω πλευρά των κατοικιών δημιουργήθηκε ένα αίθριο το οποίο επιτρέπει στο φυσικό φως να μπεί στο λουτρό και στην κουζίνα διατηρώντας ταυτόχρονα την ιδιωτικότητα τους.

Ακόμη, ο πελάτης είχε την επιθυμία να δημιουργηθεί ένας κοινόχρηστος χώρος συνάθροισης που θα περιελάμβανε υπαίθριο καθιστικό, κουζίνα και τραπεζαρία. Για να μην διαταρραχτεί η ιδιωτικότητα των κατοικιών, ο χώρος αυτός δεν σχεδιάστηκε ως «κενό» αλλά ως «πλήρες». Προκειμένου όμως να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του, ο όγκος απέκτησε το ίδιο υλικό με αυτό του κοινόχρηστου κεντρικού διαδρόμου.