Η εξοχική κατοικία βρίσκεται στην περιοχή της Κυπαρισσίας στη Μεσσηνία, σε θέση κατάφυτη και με έντονο ανάγλυφο. Μέσω της αρχιτεκτονικής πρότασης διατυπώνεται ένας "διάλογος" μεταξύ του σύγχρονου σχεδιασμού και της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, με το κτίριο να εναρμονίζεται με το τοπίο μέσω της γεωμετρίας και της υλικότητάς του.
Τα 220 τετραγωνικά μέτρα της κατοικίας κατανέμονται σε τρεις διακριτούς όγκους, οργάνωση που διασπά τη μονολιθικότητα, εξυπηρετώντας παράλληλα τις επί μέρους λειτουργικές ενότητες.
Οι υπαίθριοι χώροι και το αίθριο αποτελούν ζωτικά στοιχεία του χώρου, οργανώνοντας την καθημερινή ζωή.
Η είσοδος πραγματοποιείται από ενδιάμεση στάθμη μέσω του αιθρίου - πυρήνα και με καθοδική πορεία οδηγεί στο ισόγειο και στους χώρους διημέρευσης. Στην άνω στάθμη βρίσκονται τα υπνοδωμάτια και οι χώροι φιλοξενίας, με τα παράθυρα κατά την άνοδο να δημιουργούν την αίσθηση της αιώρησης. Το σύνολο υποχωρεί μπροστά στο τοπίο, προσαρμοζόμενο στο έδαφος μέσω των κλίσεων, της στροφής και της ποικιλίας των υψών. Ο όγκος του καθιστικού στρέφεται ως προς το σύνολο και μέσω της κεκλιμένης οροφής και της αδρότητας της πέτρας αποτελεί νοητή συνέχεια του βραχώδους τοπίου.
Η βιοκλιματική επίλυση, τα διάτρητα κάγκελα που επιτρέπουν το φιλτράρισμα του φωτός στην κάτω στάθμη, η φύτευση στα δώματα και το στοιχείο του νερού της πισίνας εντείνουν την επαφή με το φυσικό περιβάλλον. Η ηρεμία της φύσης και η θέα προς το παραδοσιακό εκκλησάκι προσφέρουν τη χαλάρωση που επιζητεί κανείς σε μια εξοχική κατοικία.

Ο χώρος βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και ανασχεδιάστηκε από τους Link architects, για να στεγάσει το νέο γραφείο του ξενοδοχείου "Paros Agnanti".
Στόχος ήταν η δημιουργία ενός ανοικτού, λειτουργικού και φωτεινού περιβάλλοντος για την κάλυψη των αναγκών της εταιρίας σε θέσεις εργασίας, χώρο αναμονής, χώρων αποθήκευσης και συνεδριάσεων.
Βασικό στοιχείο του σχεδιασμού αποτέλεσε ένας γραμμικός διάδρομος από την κεντρική είσοδο έως την τελευταία νέα διαμορφωμένη αίθουσα συνεδριάσεων, ο οποίος διαχωρίζει με σαφήνεια τον επιμήκη χώρο σε ζώνη εργασίας και ζώνη αποθήκευσης, δίνοντας έμφαση καθ’ όλο το μήκος του στην οπτική επαφή με σημαντικά μνημεία του κέντρου της Αθήνας, μέσω του ενιαίου υαλοστασίου του μεγάρου.
Στον άξονα του διαδρόμου δόθηκε έμφαση με τη χρήση τεχνητού κρυφού φωτισμού, σε δύο επίπεδα, αφενός υψηλά, κατά μήκος της ανισόπεδης οροφής, κι αφετέρου χαμηλά, κατά μήκος της γραμμικής ενιαίας ξύλινης κατασκευής.
Η πρώτη ζώνη φιλοξενεί τις θέσεις εργασίας και κοινόχρηστες λειτουργίες, όπως WC και ένα μπαρ, σε ανοιχτό διάλογο με το υπόλοιπο εσωτερικό.
Στη δεύτερη ζώνη τοποθετείται η ενιαία ξύλινη κατασκευή, η οποία αφενός λειτουργεί ως χώρος αποθήκευσης κι αφετέρου ως χώρος αναμονής, με την δημιουργία δύο εσοχών, μια απέναντι από τις θέσεις εργασίας και μια στο εσωτερικό της αίθουσας συνεδριάσεων.
Ένα γυάλινο διαχωριστικό απομονώνει το χώρο των εργαζομένων από την αίθουσα συνεδριάσεων προς εξυπηρέτηση της ιδιωτικότητας και της ηχομόνωσης, ενώ παράλληλα επιτρέπει στο φυσικό φως να διαχέεται σε όλο το εσωτερικό. Η χρήση του ξύλου και των ήπιων χρωματισμών, σε συνδυασμό με το γενικό σχεδιασμό, συνέβαλαν στην καθαρότητα της πρότασης, προσδίδοντας ηρεμία και άνεση.

Στο αρχαιολογικό μουσείο των Χανίων, οι γεωμετρικοί χειρισμοί του εξώστη τονίζουν τον τραπεζοειδή χαρακτήρα του μονολιθικού όγκου. Ο μεταλλικός πρόβολος προσδίδει έντονη ογκοπλαστική ταυτότητα στο κέλυφος, ενώ παράλληλα λαμβάνει λειτουργικό ρόλο, καθώς φιλοξενεί το χώρο εστίασης. Φωτογραφίες: Θωμάς Γερασόπουλος.

Διαμόρφωση σοφίτας σε διώροφη σουίτα ξενοδοχείου στην Παλαιά Πόλη Χανίων. Τα σύνθετα ζευκτά της οροφής χρησιμοποιούνται ως κύριο συνθετικό στοιχείο, που συμμετέχει καταλυτικά στην ταυτότητα του χώρου. Φωτογραφία: Χρήστος Δράζος.

Ο περιβάλλοντας χώρος μιας εξοχικής κατοικίας στη Σαντορίνη διαμορφώνεται μέσω μιας μονολιθικής αρχιτεκτονικής σύνθεσης, με κύριο υλικό το τσιμεντοκονίαμα γήινης απόχρωσης. Οι χαράξεις διασκορπίζονται στο χώρο ως αναλημματικοί τοίχοι, διαμορφώνοντας επί μέρους υπαίθρια περάσματα και αυλές. Φωτογραφίες: Γιώργος Σφακιανάκης.

Στην ανακαίνιση του ξενοδοχείου “Dolce Attica Riviera” στην Αττική, ενσωματώθηκαν δρύινες επενδύσεις στον κεντρικό τοίχο του χώρου αναμονής, με γεωμετρικά μοτίβα. Ο τρισδιάστατος χαρακτήρας τους προσφέρει ενδιαφέρουσες φωτοσκιάσεις, ενώ ταυτόχρονα τα ενσωματώνει δυναμικά στο χώρο, ως στοιχείο επίπλωσης. Φωτογραφίες: Studio VD / Vavdinoudis – Dimitriou.

Στο πλαίσιο επέκτασης εργοστασίου στην Αττική, ο εξωτερικός φωτισμός εντάσσεται δυναμικά στο σχεδιασμό του περιβάλλοντα χώρου, υπογραμμίζοντας τις διαμορφώσεις αλλά και τη ροή των διαδρομών στους υπαίθριους χώρους. Φωτογραφίες: Βασίλης Μακρής.

Η οροφή, στοεστιατόριο του γηπέδου "Γεώργιος Καραϊσκάκης", μοιάζει να κινείται, ακριβώς όπως τα κύματα της θάλασσας. Το τρισδιάστατο αποτέλεσμα, απόρροια παραμετρικού σχεδιασμού και ηλεκτρονικών μοντέλων, κατασκευάστηκε από τη συναρμογή σε προκαθορισμένες θέσεις, λαμιναρισμένων, ξύλινων στοιχείων ινοσανίδων μέσης πυκνότητας (MDF). Φωτογραφία: Studio Paterakis.

Σε εξοχική κατοικία στην Πάρο, ο σχεδιασμός της κουζίνας διαμορφώνεται ως μία ογκοπλαστική σύνθεση κύβων, οι οποίοι μοιάζουν να αιωρούνται. Η εναλλαγή στα υλικά εντείνει αυτήν την αίσθηση, διατηρώντας όμως ταυτόχρονα ένα μινιμαλιστικό αισθητικό αποτέλεσμα. Φωτογραφίες: Γιώργης Γερόλυμπος.

Η αξιοποίηση της αβαθούς γεωθερμίας για τη θέρμανση και ψύξη των κτιρίων χαρακτηρίζεται από τους υψηλότερους βαθμούς απόδοσης σε σχέση με τα λοιπά εναλλακτικά συστήματα αντλιών θερμότητας. Η άντληση θερμότητας κατά τη θέρμανση από το έδαφος και αντίστοιχα η απόρριψη αυτής κατά την ψύξη στο έδαφος πραγματοποιείται μέσω κατακόρυφου ή/και οριζόντιου γεωεναλλάκτη. Το σύστημα σχεδιάζεται με τερματικές μονάδες ανεμιστήρα - στοιχείου (fan-coil) ή με συνδυασμό ενδοδαπέδιας θέρμανσης και τερματικών μονάδων ανεμιστήρα - στοιχείου. Εναλλακτική δυνατότητα σχεδιασμού αποτελεί η παραγωγή και χρήση θερμού / ψυχρού αέρα για την κάλυψη των θερμικών και ψυκτικών αναγκών της κατοικίας, με τον αέρα να παράγεται απευθείας από την αντλία θερμότητας και να τροφοδοτεί το κτίριο με τη βοήθεια δικτύου αεραγωγών.
Εκτός από την παραγωγή θερμότητας και ψύξης το σύστημα συχνά σχεδιάζεται και για την κάλυψη των αναγκών ζεστού νερού χρήσης καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.