Η ανακατασκευή μιας βικτοριανής κατοικίας του 1851 στην οδό Kensington στο Λονδίνο, αποδίδει έμφαση στην ενίσχυση του φυσικού φωτισμού. Λόγω των περιορισμών ως προς τις επεμβάσεις στο εξωτερικό κέλυφος του κτιρίου, δημιουργήθηκαν ευρηματικά ανοίγματα, που μεγιστοποιούν την εισροή του φωτός στο εσωτερικό της κατοικίας. Γύρω από μία εσωτερική αυλή, η οποία φωτίζεται με φεγγίτη από την οροφή και λειτουργεί ως ο πυρήνας της κατοικίας, οργανώνονται διώροφοι χώροι. Οι ξύλινες περσίδες, που υιοθετούν ένα ρευστό γλυπτικό χαρακτήρα, προσφέρουν απροσδόκητες οπτικές και μεταβαλλόμενες φωτοσκιάσεις. Φωτογραφίες: NAARO.

Σε μία εξοχική μονοκατοικία στην Καλιφόρνια, ο ενιαίος χώρος καθιστικού - κουζίνας διαμορφώνεται γύρω από ένα τσιμεντένιο ενεργειακό τζάκι. Οι γυάλινες επιφάνειες στις τρεις πλευρές του τζακιού απομακρύνονται, μετατρέποντάς το σε μία ανοιχτή εστία. Φωτογραφίες: Kevin Scott / Olson Kundig.

Σε εξοχική κατοικία στη Σέριφο, τα υλικά των εξωτερικών δαπέδων ενσωματώνονται πλήρως στο τοπίο. Φυσικoί λίθοι, ενσωματωμένοι σε χωμάτινο δάπεδο, σε συνδυασμό με πατητό τσιμεντοκονίαμα γύρω από την πισίνα, συνάδουν με το περιβάλλον και την αρχιτεκτονική του κτιρίου. Φωτογραφία: Γιάννης Κόντος, Παναγιώτης Βουμβάκης.

Στο πλαίσιο ανακαίνισης μιας νεοκλασικής κατοικίας στα Εξάρχεια, τα επιχρίσματα αφαιρέθηκαν από τους πέτρινους περιμετρικούς τοίχους, ενώ οι μεταλλικές κατασκευές που προστέθηκαν σχεδιάστηκαν έτσι, ώστε να μην παρεμβαίνουν στην ιστορικότητα και στην αισθητική του κτιρίου. Φωτογραφίες: Μαριάννα Αθανασιάδου.

Στο πλαίσιο ανακατασκευής διώροφης κατοικίας στο Χαλάνδρι, η κλίμακα διαμορφώνεται ως το κεντρικό στοιχείο στο εσωτερικό της κατοικίας. Στο ισόγειο η κλίμακα λειτουργεί ως καθιστικό, ενώ προς τον όροφο τα πατήματα και τα ρίχτια της σκάλας γίνονται μέρος της βιβλιοθήκης, η οποία επεκτείνεται μέχρι την οροφή του πρώτου επιπέδου. Φωτογραφία: Νίκος Δανιηλίδης.

Στο πλαίσιο αναδιαμόρφωσης μιας κατοικίας στο Διόνυσο, η κουζίνα "ανοίγει" προς τους χώρους διημέρευσης, με σκοπό την οπτική αλλά και ουσιαστική επικοινωνία. Παράλληλα, ο χώρος της κουζίνας διαμορφώνεται με κριτήρια εργονομικού σχεδιασμού, προκειμένου να αξιοποιεί τον άπλετο φωτισμό και να λειτουργεί ως συνέχεια της τραπεζαρίας. Φωτογραφίες: Δημήτρης Κλεάνθης.

Η συναρμογή του ξύλινου κουφώματος στην πέτρινη όψη ακολουθεί τη συνήθη λογική, της προσπάθειας δηλαδή μείωσης των θερμογεφυρών. Το πάχος της πέτρας δίνει τη δυνατότητα της τοποθέτησης του κουφώματος στη στρώση της θερμομόνωσης, δημιουργώντας παρ’ όλα αυτά ένα βάθος, το οποίο μπορεί να έχει τόσο λειτουργική (περιθώριο για κουτί ρολού) όσο και αισθητική σημασία.
Τα ειδικά τεμάχια στήριξης του κουφώματος δίνουν τη δυνατότητα της ορθής συναρμογής του κουφώματος στη στρώση της θερμομόνωσης, ελαχιστοποιώντας τις θερμογέφυρες.

Τα ξενοδοχεία είναι από τα πλέον ενεργοβόρα κτίρια λόγω του σκοπού λειτουργίας τους και των υψηλών υπηρεσιών που παρέχουν. Ωστόσο, οι υψηλές ενεργειακές απαιτήσεις τους μπορούν να περιοριστούν κατά τον αρχικό σχεδιασμό λειτουργίας τους και την επιλογή κατάλληλων και αποδοτικών Η/Μ συστημάτων.

Το μικρό διαμέρισμα με το δυτικό προσανατολισμό, βρίσκεται στον τελευταίο όροφο πολυκατοικίας με θέα προς τον Φαληρικό όρμο και τα παράλια του Πειραιά. Στην προηγούμενη διαρρύθμιση του χώρου, απουσίαζε η όποια ιεράρχηση των χώρων μπροστά στη θέα. Η νέα διαρρύθμιση όφειλε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες κατοίκησης δύο ατόμων με τους απαραίτητους χώρους υποστήριξης.
Μπροστά στη θέα παρατάχθηκε η καθημερινή λειτουργία της κατοικίας: η κουζίνα με τον αναρτημένο πάγκο της, το τραπέζι και η καθιστική γωνία. Εντός του χώρου επιλέχθηκε η εγκατάσταση ενός ξύλινου "κύβου" για να διαφοροποιήσει και να ενσωματώσει τις βοηθητικές και τις αθέατες πλευρές κατοίκησης. Πίσω από το ξύλινο πέτασμα στην πλευρά της κουζίνας, βρίσκονται αποθηκευτικοί χώροι, και το εντοιχισμένο ψυγείο. Κατά μήκος του διαδρόμου βρίσκεται η είσοδος στο λουτρό και πίσω από την απόληξη του ξύλινου πετάσματος χωροθετείται το υπνοδωμάτιο. Η ντουζιέρα με το μικρό της προθάλαμο είναι προσβάσιμη μόνο από το υπνοδωμάτιο, πίσω από τον τοίχο του κρεβατιού. Σε συνέχεια με το παράθυρο του υπνοδωματίου σχηματίζεται μικρό γραφείο.
Ο σχεδιασμός, προκειμένου να εντείνει την αίσθηση ευρυχωρίας ασχολήθηκε και με το σχεδιασμό της περιορισμένης επίπλωσής του.
Το σκηνικό της άναρχης πόλης, το οποίο αποκαλύπτεται μέσα από τα ανοίγματα της κατοικίας βρίσκεται σε μία ενδιαφέρουσα αντίθεση με τις ήρεμες γραμμές του εσωτερικού. Η παλέτα των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν παρέμεινε σκόπιμα μικρή. Το δάπεδο έχει μία εννιαία γκρι απόχρωση και διατρέχει όλους τους χώρους. Οι επιφάνειες και οι αποθηκευτικοί χώροι στην περίμετρο έχουν λευκή απόχρωση προκειμένου να περνούν απαρατήρητες. Οι ξύλινες κατακόρυφες επιφάνειες εισάγουν μία ενδιαφέρουσα σωματική εμπειρία στο χώρο και μία ήπια αντίθεση με τα υπόλοιπα υλικά.

Η απλή δομή της δυναμικά αναπτυσσόμενης εταιρείας Pollfish, που βασίζεται σε μια φιλική και νεανική ατμόσφαιρα χωρίς ιεραρχικά προσχήματα και διαρθρώσεις, ώθησε τους αρχιτέκτονες του έργου στην κεντρική ιδέα της οργάνωσης του χώρου γραφείων με ασύμμετρους, ξύλινους, γλυπτικούς όγκους, με τη μορφή containers. Στον ενιαίο χώρο των 300 m², ζητήθηκαν μεγάλα γραφεία για συνεργασία, μικρότερα για ηχητική απομόνωση και ένας ευέλικτος χώρος κινήσεων και διαλείμματος.
Μια τεθλασμένη γραμμή που αναπτύσσεται κατά μήκος των περιμετρικών υαλοστασίων, ορίζει τέσσερα μεγάλα γραφεία συνεργασίας. Οι χώροι που προκύπτουν έχουν διαφορετική γεωμετρία, διαφορετικές φυγές και ελεύθερη θέα προς την πόλη, ενώ οι εσοχές ανάμεσα τους αξιοποιούνται ως καθιστικά. Απέναντι από τους ξύλινους όγκους των γραφείων, στο μικρότερο ορθογώνιο όγκο, οργανώνονται τρία μικρότερα γραφεία τηλεδιασκέψεων και ηχητικής απομόνωσης (skype rooms).
Ο ενδιάμεσος χώρος που προκύπτει παραμένει ελεύθερος και ευέλικτος για διάφορες λειτουργίες: ως χώρος εισόδου και κινήσεων, ως χώρος εκτόνωσης και διαλείμματος, ακόμη και για μεγαλύτερες συγκεντρώσεις και πάρτι, ενώ ενοποιείται με τον υπόλοιπο κοινόχρηστο χώρο τραπεζαρίας και κουζίνας. Τα δύο κεντρικά υποστυλώματα στο χώρο μεταξύ των γραφείων, χρησιμοποιούνται ως στήριξη ενός ευθύγραμμου, ξύλινου πάγκου προσωρινής εργασίας. Τρεις μικροί ξύλινοι όγκοι ορίζουν το χώρο της κουζίνας- τραπεζαρίας και συγχρόνως καλύπτουν από πίσω τους ηλεκτρομηχανολογικούς πίνακες και την πόρτα που οδηγεί στους χώρους υγιεινής.
Με τις παραπάνω χειρονομίες δημιουργήθηκε ένας ευέλικτος γραφειακός χώρος, όπου οι εργαζόμενοι μοιράζονται τους χώρους γραφείων ελεύθερα, επιλέγοντας κατ' ουσία αν θα δουλέψουν ατομικά, σε μικρές ή μεγαλύτερες ομάδες.
Βασικό ζητούμενο κατά το σχεδιασμό και την επιλογή υλικών, υπήρξε ο χαμηλός προϋπολογισμός. Για τις επενδύσεις επιλέχτηκε ένα οικονομικό και εύκολο στην τοποθέτηση του υλικό, η δομική ξυλόπλακα osb. Επενδύει όλα τα εγκάρσια χωρίσματα και οροφές, δίνοντας συνέχεια και ομοιογένεια στους χώρους των γραφείων. Τα λευκά εγκάρσια χωρίσματα που διακόπτουν τις ξυλεπενδύσεις, κατασκευασμένα από κατάλληλο υλικό, λειτουργούν ως επιφάνειες γραφής και προβολών.
Για τα δάπεδα επιλέχθηκε μοκέτα σε 2 αποχρώσεις, ανάλογα με τη λειτουργία του χώρου: σκούρο γκρι στους γραφειακούς χώρους και φωτεινό πράσινο στον ενιαίο, ενδιάμεσο χώρο. Λόγω περιορισμένου ύψους αλλά και πρόθεσης, η οροφή από μπετόν και όλα τα ηλεκτρομηχανολογικά περάσματα, παραμένουν εμφανή στο μεγαλύτερο μέρος του χώρου και βάφονται στο ίδιο σκούρο γκρι χρώμα. Για το φωτισμό επιλέχθηκαν σποτ οροφής για τον ενδιάμεσο χώρο και γραμμικά εξωτερικά φωτιστικά στα γραφεία. Σημειακά ο φωτισμός ενισχύεται με κρεμαστά φωτιστικά, όπως στην τραπεζαρία και στον πάγκο του κεντρικού χώρου.
Στις προσόψεις των γραφείων η χρήση γυάλινων διαχωριστικών επιτρέπει την οπτική επικοινωνία και φυσικό φωτισμό όλων των χώρων.