Σε ένα πυκνοδομημένο τμήμα στον κεντρικό πυρήνα της παλιάς πόλης, σε κεντρικό μεσόστρατο, ένα μικρό, τριώροφο, γωνιακό κτίριο με επιφάνεια μόλις 24,30 m² -πιθανότατα ενετικής περιόδου- παρέμενε ακατοίκητο και σε ερειπιώδη κατάσταση από την περίοδο του πολέμου.
Η αποκατάσταση και μετατροπή του σε ένα ιδιαίτερο, τουριστικό κατάλυμα δύο υπνοδωματίων ακολούθησε την υποχρεωτική λύση της κάθετης επικοινωνίας μεταξύ των χώρων για να εξασφαλισθεί η όσο το δυνατόν μικρότερη απώλεια ωφέλιμου λειτουργικού χώρου.
Οι εργασίες στερέωσης και αποκατάστασης του κελύφους αποκάλυψαν στον ημιυπόγειο χώρο τμήματα παλαιότερων εποχών χωρίς διακριτά, αρχιτεκτονικά μέλη τα οποία θα μπορούσαν να διατηρηθούν. Η νέα πρόσβαση ανόδου προς τους ορόφους και γενικά η κάθετη και οριζόντια κυκλοφορία τοποθετήθηκε στο τυφλό τμήμα της μεσοτοιχίας με το ανατολικό γειτονικό κτίσμα, όπου με ελαφρά ξύλινα και μεταλλικά στοιχεία (σκάλα, πλατύσκαλα) να επιτυγχάνεται η κάθετη οπτική επικοινωνία από το επίπεδο της εισόδου μέχρι και την οροφή του κτηρίου. Ένας γυάλινος φωταγωγός στο δώμα μεταφέρει το φυσικό φως μέσω του κλιμακοστασίου μέχρι το επίπεδο της εισόδου.
Τα τρία επίπεδα αναδιατάχθηκαν ώστε το πρώτο υπνοδωμάτιο να είναι σε υπερυψωμένο ισόγειο για λόγους ιδιωτικότητας, ενώ στον τελευταίο όροφο οργανώθηκαν οι χώροι υποδοχής με θέα προς νότο, στα Λευκά Όρη και στις στέγες της παλιάς πόλης.
Τα διαχωριστικά των δωματίων από ξύλο οξιάς αποτελούν μία ενιαία εσωτερική όψη. Όλα τα εσωτερικά διαχωριστικά καθώς και η επίπλωση αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο από ξυλεία υπόλευκης οξιάς σε συνδυασμό με επιφάνειες ημιδιαφανούς γυαλιού.

Το "Screenshot House" χωροθετείται στην πλαγιά ενός λόφου, στην Πάρο και μπροστά του ξεδιπλώνεται η πανοραμική θέα προς τις ανατολικές Κυκλάδες. Η θέα 180 μοιρών οδήγησε στη δημιουργία πολλαπλών αξόνων σύνθεσης και στην περιστροφή των κτιρίων προς διαφορετικές διευθύνσεις. Το κτιριακό σύνολο εντάσσεται στο περιβάλλον και η χρήση της εντόπιας λίθου επιτυγχάνει την αρμονική ενσωμάτωση στο κυκλαδίτικο τοπίο.
Την κυρίως οικία αποτελούν δυο τραπεζοειδείς όγκοι, οι οποίοι και φιλοξενούν το καθιστικό, την κουζίνα και το κύριο υπνοδωμάτιο. Άλλα 3 υπνοδωμάτια χωροθετούνται αντιδιαμετρικά στις 2 πλευρές του κεντρικού κλίτους και διαθέτουν ανεξάρτητη είσοδο.
Η διαφοροποίηση του ύψους στο εσωτερικό, σε συνδυασμό με τον προσανατολισμό των ανοιγμάτων και της διαφορετικής υλικότητας προσδίδουν μοναδικές οπτικές προς το κυκλαδίτικο τοπίο, αλλά και ένα μοναδικό χαρακτήρα στον εσωτερικό χώρο. Στα δάπεδα επιλέχθηκαν μωσαϊκά λευκού τσιμέντου και μαρμάρου Θάσου. Στις οροφές συνδυάζονται εμφανές σκυρόδεμα και ξύλινες οροφές. Η επίπλωση είναι λιτή, στη κουζίνα επιλέχθηκε μάρμαρο Πάρου και τα ξύλινα κουφώματα κατασκευάστηκαν στην Πάρο.
Στον εξωτερικό χώρο, οι στροφές των όγκων δημιουργούν βεράντες και εσοχές προστατευμένες από τους δυνατούς ανέμους που πνέουν στο νησί. Η κλίση του οικοπέδου οδήγησε στην δημιουργία 3 επιπέδων στις βεράντες. Το χαμηλότερο επίπεδο του οικοπέδου οριοθετήθηκε από ένα τείχος κτισμένο από βράχους που προϋπήρχαν στο οικόπεδο.

Ο σχεδιασμός του διάτρητου κέλυφους αλουμινίου της κατοικίας "Bukit Pantai" βασίζεται στην ιδέα του μετασχηματισμού ενός υλικού σκληρού και ψυχρού, σε ένα ελαφρό "υφασμάτινο" περιτύλιγμα. Η πυκνότητα του μοτίβου διάτρησης των πετασμάτων ακολούθησε τη λογική των υφιστάμενων ανοιγμάτων, ώστε να επιτρέπεται η διέλευση του φυσικού φωτός στο εσωτερικό, αλλά παράλληλα οι χώροι να προστατεύονται από τον ήλιο και να επιτυγχάνεται η επιθυμητή ιδιωτικότητα.
Για την κατασκευή της επιφάνειας αλουμινίου, το μέγεθος των πετασμάτων ορίστηκε στα 2,4 x 1,2 (m), λόγω της μέγιστης διάστασης της πρέσας, αλλά και της ευκολίας σε μεταφορά και τοποθέτηση.
Σε δεύτερο στάδιο, κατασκευάστηκαν χειροποίητα καλούπια από πηλό, με τη βοήθεια ξύλινων σανίδων. Αυτά τα καλούπια χρησιμοποιήθηκαν για να πρεσαριστούν φύλλα αλουμινίου των 2,5 mm, να κοπούν και να πάρουν την τελική τρισδιάστατη μορφή τους. Ακολούθως, οι οπές ανοίχτηκαν με τεχνολογία λέιζερ με τη χρήση μηχανήματος CNC και τα τελικά κομμάτια συγκολλήθηκαν μεταξύ τους, δημιουργώντας το κάθε πέτασμα. Τέλος, τα τέσσερα πετάσματα αμμοβολήθηκαν και επιστρώθηκαν με επίχρισμα νανοτεχνολογίας, για να διασφαλιστεί η ελάχιστη συντήρηση και ο καθαρισμός.
Τα τελικά πετάσματα μεταφέρθηκαν από την Κίνα στη Μαλαισία με κοντέινερ και αναρτήθηκαν σε ένα ειδικά διαμορφωμένο πλαίσιο, από δοκούς γαλβανισμένου χάλυβα τετράγωνης διατομής 50 x 50 (mm).

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ: ΟΟΖΝ DESIGN

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: LIN HO

Τα μεγάλα ανοίγματα ολοκληρώνουν τις όψεις με το ιδιαίτερο σχήμα της κατοικίας με πτυχώσεις origami να ξεπροβάλλει από το βράχο.
Φωτογραφία: Παναγιώτης Βουμβάκης

Άποψη της κουζίνας, μεταλλικά ερμάρια σε φόντο σκυροδέματος.
Φωτογραφία: Γιώργης Γερόλυμπος

Το σπίτι βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού, σε μία ερημική χαράδρα.
Στο συγκεκριμένο έργο οι μελετητές οδηγήθηκαν στη χρήση σκυροδέματος επηρεασμένοι από τις διάσπαρτες, αγροτικές, πέτρινες κατασκευές στο νησί, τις καθηκιές, που μοιάζουν σαν εξάρσεις στις ξερολιθιές. Είναι μονολιθικές γήινες κατασκευές σε συνέχεια των ξερολιθιών, κατασκευασμένες από τοπική πέτρα, μία πρωτογενής μορφή στέγασης, οι οποίες εντάσσονται πλήρως στο τοπίο. Λόγω της απορρόφησης του φωτός και προφανώς λόγω της κλίμακάς τους, δεν προβάλλουν στην τοπογραφία.
Το μπετόν προσομοιάζει με χυτή πέτρα ως προς την ουδετερότητα, τη μονολιθικότητα και τη χρωματική του συνάφεια. Η χρήση καλουπιού με ταβλάκι, έχει άμεση αναφορά στα πετρόκτιστα, δίνοντας του την κλίμακα του αρθρωτού υλικού.
Το σπίτι αποτελείται από τρεις χωριστούς κύβους, που στεγάζουν τα τρία υπνοδωμάτια και μία σκιά, ένα στέγαστρο, που αποτελεί το καθιστικό. Η κίνηση και οι προσβάσεις στους χώρους είναι εξωτερική.
Όλη η οργάνωση του σπιτιού έχει διαμορφωθεί γύρω από τρείς διαφορετικές ποιότητες θέας. Το καθιστικό έχει πανοραμική θέα και θεατρική αντίληψη του χώρου. Σε οποιοδήποτε σημείο του βρίσκεται κάποιος, έχει απόλυτη εποπτεία του περιβάλλοντος.
Η κίνηση προς τα υπνοδωμάτια οργανώνει πλάνα κατακόρυφα και καθώς προχωρά κάποιος αντιλαμβάνεται τη θέα καρέ - καρέ, η κίνηση και η θέα διαμορφώνουν μία κινηματογραφική αντίληψη του χώρου.
Μέσα από τα υπνοδωμάτια, τα δύο παράλληλα τοιχία, που διαμορφώνουν τα όρια των υπνοδωματίων, καδράρουν ένα σταθερό τοπίο, καδράρουν τη θέα σαν πίνακα ζωγραφικής.
Αυτές οι τρεις διαφορετικές ποιότητες θέας πλαισιώνονται από μπετόν, το γκρι χρώμα του εμφανούς σκυροδέματος χάνεται. Η ουδετερότητα του πλαισίου δημιουργεί την ψευδαίσθηση απουσίας πλαισίου, είναι σαν να χάνεται το όριο που πλαισιώνει τη θέα.
Συνοψίζοντας, οι διαφορετικές συνθήκες κίνησης και βλέμματος ορίζονται μέσα από τη χρήση της γκρι ζύμης, κάνοντας τα όρια να εξαφανίζονται. Οι κάτοικοι, ο χώρος και τα αντικείμενα, που βρίσκονται μέσα του, έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία σχέση φόντου - αντικειμένου, όπου το φόντο είναι η μπετονένια κατασκευή του σπιτιού.

Το έργο αφορά την μελέτη ανακαίνισης και εν συνεχεία την εφαρμογή της σε υφιστάμενη πετρόχτιστη οικία κατασκευής του 1931 στο χωριό Δαφνέδες στον ορεινό Μυλοπόταμο Κρήτης. Η οικία αποτελείται από δύο ορόφους, έναν ισόγειο με βεράντα και έναν υπόγειο, διπλάσιο σε μέγεθος χώρο, που εκτείνεται τόσο στο εμβαδόν της κύριας χρήσης της οικίας, όσο και στο μέρος της βεράντας, δημιουργώντας έναν μακρόστενο χώρο, χωρίς φυσικό φωτισμό και αερισμό.

Στον χώρο του ισογείου, έγινε αντικατάσταση του παλιού μπάνιου που υπήρχε και εμπόδιζε την άμεση εκτόνωση προς την βεράντα, με τον χώρο της τραπεζαρίας. Στο σημείο αυτό, αφαιρέθηκε η πλάκα με αδιατάρακτη κοπή και δημιουργήθηκε πάτωμα από μεταλλικές λάμες, όπου σε συνδυασμό με την χειροποίητη μεταλλική τζαμαρία, εισρέει άπλετο φως στην μέση του χώρου του υπογείου. Το μπάνιο μεταφέρθηκε εσωτερικά, ανάμεσα στον χώρο του καθιστικού και του υπνοδωματίου. Στον διάδρομο που ενώνει τους δύο αυτούς χώρους, βρίσκεται και η νέα κουζίνα.
Η στέγη αποσυναρμολογήθηκε και επανατοποθετήθηκε πάνω στο κρυφό μπετονένιο πρέκι που δημιουργήθηκε για στατικούς λόγους, προσθέτοντας θερμομόνωση και αντικαθιστώντας τα φθαρμένα δοκάρια με μεταχειρισμένα, ίδιας χρονολογίας και από σπίτι της ίδιας περιοχής.
Αφαιρώντας την πλάκα που βρίσκονταν στον χώρο παλιού μπάνιου, έγινε πλέον ορατό μέσω του πατώματος της τραπεζαρίας, ο παλιός φούρνος και το πατητήρι. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται πλέον και η σκάλα που συνδέει τους κύριους χώρους του κτιρίου με το υπόγειο.
Στην προσπάθεια να γίνουν βιώσιμοι οι χώροι του υπογείου, δημιουργήθηκαν στο νέο ξύλινο πάτωμα της οικίας, τρεις μεγάλες τρύπες με γυαλί, που βοηθούν τόσο στον φυσικό φωτισμό του υπογείου, όσο και στην οπτική σύνδεση των δύο χώρων.
Στους χώρους του υπογείου, η είσοδος εξωτερικά γίνεται από το επίπεδο ενός σοκακιού που βρίσκεται στο πλάι της οικίας. Εκεί βρίσκεται το δεύτερο υπνοδωμάτιο. προχωρώντας συναντάμε τον χώρο με τον φούρνο και το πατητήρι και μέσο της μεταλλικής σχάρα, βλέπουμε το διπλό ύψος του κτιρίου. Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και η σκάλα. Περνώντας μέσα από την προγενέστερη θολωτή πόρτα, βρισκόμαστε στον χώρο του playroom - σάουνας. Σε αυτό τον χώρο συναντάμε το πρώτο γυάλινο άνοιγμα που επιτρέπει στο φως να περάσει κατά μήκος της μεγάλης πλευράς του χώρου. Στον τελευταίο χώρο του υπογείου, βρισκόταν μία φυσική υποβάθμιση στον βράχο, όπου ήταν και η σιταποθήκη. Εκεί πλέον βρίσκεται η θερμαινόμενη πισίνα. Από πάνω της, υπάρχει το δεύτερο γυάλινο άνοιγμα όπου επιτρέπει στο ανάγλυφο του φωτισμένου νερού της, να επαναλαμβάνεται στον τοίχο του υπνοδωματίου του πάνω ορόφου. Μεταξύ των δύο γυάλινων ανοιγμάτων, ακριβώς κάτω από την πισίνα, βρίσκεται το τρίτο γυάλινο άνοιγμα όπου αποκαλύπτει στο υπόγειο, το κελάρι των κρασιών.
Η φιλοσοφία που ακολουθήθηκε στην ανακαίνιση του χώρου, ανέδειξε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του κτιρίου, εμφανίζοντας την παραδοσιακή λιθοδομή, τους λαϊνοστάτες και άλλα παραδοσιακά στοιχεία του προηγούμενου αιώνα. Έχει γίνει επανάχρηση των υλικών της οικίας σε συνδυασμό με σύγχρονα υλικά και μοντέρνες υφές, κρατώντας στοιχεία μνήμης στο κτίριο. Τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, ο φωτισμό είναι έμμεσος, αναδεικνύοντας την πέτρα που ήταν κρυμμένη σε πολλές στρώσεις επιχρίσματος και ασβέστη. Η προσθήκη με το παλιό κτίριο έγινε με τρόπο που την κάνει ξεκάθαρη, χωρίς να προκαλεί με τον νεωτερισμό της.

Πρόκειται για την ανακαίνιση τμήματος του χώρου πρωινού του ξενοδοχείου Miraggio Thermal Spa Resort, στο Παλιούρι της Χαλκιδικής. Αυτός ο νέος χώρος συνολικής έκτασης 400 m2 προορίζεται για τα club members του ξενοδοχείου. Η βασική ιδέα του σχεδιασμού ήταν η δημιουργία της ατμόσφαιρας του ελληνικού τραπεζιού μέσα σε ένα χώρο που φέρνει στον πελάτη - επισκέπτη εικόνες της ελληνικής υπαίθρου. Η κάτοψη του χώρου διαμορφώνεται σε 5 ζώνες με ποικίλες προτάσεις επίπλωσης για τις διαφορετικές ανάγκες των πελατών. Κάποιες περιοχές έχουν μια πιο ελεύθερη διάταξη τραπεζιών ενώ παράλληλα διαμορφώνεται και μια πιο ιδιωτική ζώνη φαγητού με χτιστά καθιστικά και διαχωριστικά ανάμεσα τους. Ο κεντρικός μπουφές του πρωινού μαζί με την κεντρική ζώνη φαγητού καθορίζουν και τη βασική κυκλοφορία των πελατών. Κεντρικό στοιχείο της σύνθεσης του χώρου αποτελεί η νέα κεντρική ψευδοροφή, η οποία αναπτύσσεται πάνω από την κεντρική ζώνη του φαγητού και τον κεντρικό μπουφέ, διαμορφώνοντας τις κινήσεις γύρω από αυτή. Πρόκειται για τη διαμόρφωση μιας ψευδοροφής με ανισοϋψίες που έρχεται σε αντιπαράθεση με τη μεγάλη οριζοντιότητα και βάθος του χώρου, δημιουργώντας ένα οπτικό ενδιαφέρον στον επισκέπτη. Μια αντίστοιχη ψευδοροφή διαμορφώνεται και πάνω από το γωνιακό μπουφέ του πρωινού, στο βάθος του χώρου. Τα γήινα χρώματα, τα φυσικά υλικά, η αδρότητα τους και οι διάφορες τεχνοτροπίες επιλέχθηκαν ώστε να φέρνουν στον πελάτη – επισκέπτη αναμνήσεις από το ελληνικό τοπίο, τον ήλιο και τη βλάστηση. Η διακόσμηση στο χώρο έρχεται να ενισχύσει οπτικά την αίσθηση του χώρου φαγητού κάτι το οποίο επιτυγχάνεται και από τo live cooking που έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν οι πελάτες του ξενοδοχείου. Τα ποικίλα σενάρια φωτισμού εναλλάσσουν την ατμόσφαιρα του χώρου και προσφέρουν διαφορετικές χωρικές ποιότητες. Ελιές, αποξηραμένα και αναρριχητικά φυτά προσπαθούν να αποκαταστήσουν τη σχέση του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο.

Το οικόπεδο βρίσκεται στον οικισμό Πούντα της Πάρου, με θέα προς τη θάλασσα και την Αντίπαρο από την δυτική του πλευρά. Έχει ιδιόμορφο σχήμα, μικρή υψομετρική διαφορά και βρίσκεται σε απόσταση 120 m από τη θάλασσα.
Η τοποθέτηση των κτισμάτων απαντά στον προσανατολισμό και το πολύγωνο σχήμα του οικοπέδου με κυκλαδική ηπιότητα: η κάτοψη σε σχήμα Π, προστατευτική από τους βόρειους ανέμους, και η έμφαση στην οριζοντιότητα με εξαίρεση τον πρόβολο σε όροφο στα νοτιοδυτικά, συνδιαλέγονται με αφοπλιστική απλότητα με το περιβάλλον. Κτίσματα, αυλές, δώματα, και κολυμβητική δεξαμενή συνδέονται με δύο "περιπάτους" δίνοντας την αίσθηση μικρού οικισμού ο οποίος αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα.
Η κεντρική αυλή λειτουργεί σαν ένας πυρήνας με άμεση αναφορά στους κλειστούς χώρους και στο περιβάλλον: είναι οργανικό μέρος ενός οικιστικού συνόλου το οποίο διατηρεί μια ιδιωτικότητα και μια διαφάνεια ταυτόχρονα. Το καθιστικό και η κουζίνα βρίσκονται στο ισόγειο με θέα προς τη θάλασσα. Το κεντρικό υπνοδωμάτιο βρίσκεται στον όροφο. Στην ανατολική πλευρά του οικοπέδου και σε απόσταση από τον κεντρικό κορμό της κατοικίας τοποθετούνται 4 ξενώνες. Οι αυλές διαμορφώνονται ανάμεσα στους χώρους διημέρευσης . Η διάσπαση της κατοικίας σε επιμέρους όγκους παραπέμπει σε δομές που συναντώνται σε μοναστήρια και παραδοσιακά συγκροτήματα κατοικιών.
Κτίσματα, αυλές, δώματα, και κολυμβητική δεξαμενή συνδέονται με δύο "περιπάτους" δίνοντας την αίσθηση μικρού οικισμού ο οποίος αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα.
Η τοιχοποιία είναι από επιχρισμένη οπτοπλινθοδομή, τα κουφώματα από χρωματισμένο ξύλο ραμποτέ. Τα εσωτερικά και εξωτερικά δάπεδα είναι βιομηχανικά. Οι πέργκολες που είναι ενσωματωμένες στους κτιριακούς όγκους είναι βαμμένες λευκές, και οι ανεξάρτητες μεταλλικές κατασκευές με επένδυση από καλάμια είναι βαμμένες γκρι σκούρο.
Το εσωτερικό ακολουθεί την απλότητα του εξωτερικού χώρου και η επίπλωση καθώς και τα στοιχεία της διακόσμησης συμπληρώνουν τα αρχιτεκτονικά μέλη. Οι όγκοι αφήνονται ανέπαφοι στο εσωτερικό και οι χαμηλοί διαχωριστικοί τοίχοι ενισχύουν την συνέχεια μεταξύ του έξω και του μέσα χώρου.
Η σύνθεση του φυτικού υλικού συνδυάζεται διακριτικά με τα δομικά στοιχεία και τα χαρακτηριστικά του ευρύτερου τοπίου. Οι φυτεύσεις δημιουργούν ένα μεσογειακό και ξηρομορφικό τοπίο, με ποικιλία υφών, χρωμάτων και αρωμάτων που προσδίδουν στον χώρο αρμονία και εποχικότητα, ενισχύοντας τη βιοποικιλότητα της περιοχής.
Διαμπερότητες , πορείες ,περίκλειστες αυλές, αρχιτεκτονική λιτότητα, διακόσμηση στα όρια της απουσίας, κλίμακες που αλλάζουν επίπεδα ανάμεσα σε "πανέλα" λευκά, συνθέτουν ένα σύνολο όπου η χαλαρότητα των διακοπών συνδυάζεται με μια αρχιτεκτονική περιπέτεια φωτός και σχημάτων.

Σε μια θεαματική τοποθεσία με θέα στον Ευβοϊκό Κόλπο, ένα μείγμα από ακατέργαστα και εκλεπτυσμένα υλικά συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια μοναδική καλοκαιρινή κατοικία, που ανοίγεται στο τοπίο προς όλες τις κατευθύνσεις. Δύο μεγάλα ρηχά τόξα από σκυρόδεμα προσανατολίζουν τους κύριους χώρους διαβίωσης προς τη θάλασσα. Διαπερνώντας κάθετα αυτό το βασικό άξονα, μια μονώροφη γραμμική πτέρυγα με περισσότερους ιδιωτικούς χώρους υπνοδωματίων εισέρχεται στην υπάρχουσα κλίση του τοπίου. Προσεγγίζοντάς το από το δρόμο, το σπίτι σχεδόν χάνεται μέσα στους ελαιώνες και το άγριο πευκοδάσος, αλλά ανοίγεται σε δύο επίπεδα προς την κατεύθυνση της θάλασσας για να εκμεταλλευτεί τη θέα. Οι εκτεταμένες βεράντες γύρω από το σπίτι δημιουργούν ένα δίκτυο εξωτερικών σαλονιών πολλαπλών επιπέδων.
Η υφιστάμενη κατοικία, σχεδιασμένη από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Νίκο Χατζημιχάλη τη δεκαετία του 1970, ανακαινίστηκε εκτενώς, διαμορφώθηκε και επεκτάθηκε. Ενώ το αρχικό σπίτι ήταν πρωτίστως στραμμένο προς τη θάλασσα, τα νέα ανοίγματα στη δομή του κτιρίου και οι πρόσθετοι εξωτερικοί χώροι επαναπροσδιορίζουν τον προσανατολισμό και αναδεικνύουν την ποικιλομορφία του τοπίου ―δάσος, ελαιώνας, γρασίδι, θάλασσα. Δίπλα στις πρωτότυπες μοντερνιστικές λεπτομέρειες, που εκσυγχρονίστηκαν και αναπαράχθηκαν, προστέθηκαν νέες ευφάνταστες εκδοχές. Το σπίτι είναι εσκεμμένα διφορούμενο στη μεταχείριση του παλιού και του νέου, χωρίς να δίνεται βαρύνουσα αξία στην ακεραιότητα του υφιστάμενου κτίσματος: άλλοτε αποκαλύπτονται και αναδεικνύονται τα ίχνη των τομών πάνω στο πρωτότυπο κτίριο, άλλοτε συνδυάζεται το νέο με το παλιό, συγχέοντας παρελθόν και παρόν. Το εμφανές σκυρόδεμα των φερόντων τοίχων και της οροφής συμπληρώνεται με εμφανή τούβλα, ξύλινα παράθυρα, μωσαϊκά δάπεδα, διάτρητα ντουλάπια από αλουμίνιο και χτιστά έπιπλα στα δύο επίπεδα.
Στον όροφο, ένα ελεύθερο τζάκι στη μέση του σαλονιού οργανώνει δύο καθιστικά διαφορετικού χαρακτήρα γύρω από αυτό. Στη μία του πλευρά ένας χτιστός ξύλινος καναπές συνολικού μήκους 6,5 μέτρων αγκαλιάζει περιμετρικά το χώρο. Στο ισόγειο η ζωή διαδραματίζεται τόσο μέσα όσο και έξω από το σπίτι, με την κυρίως τραπεζαρία και το σαλόνι να βρίσκονται εκτός της περιμέτρου του κτιρίου. Δύο ξύλινες πέργκολες, μία σε κάθε όροφο, αποτελούνται από ξύλινα δοκάρια τοποθετημένα παράλληλα το ένα με το άλλο και σε απόσταση μεταξύ τους, δημιουργώντας έτσι ένα παιχνίδι σκιών, καθώς ο ήλιος αλλάζει θέση κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στο δάπεδο, μικρές αλλαγές στην υφή του μωσαϊκού και στα μεγέθη των αδρανή υλικών διαφοροποιούν ελαφρώς τους χώρους του σπιτιού.